Όχι στη λογοκρισία – πραγματική δημοκρατία

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Κείμενο αναφοράς:
Ομιλία Μ. Θεοδωράκη στις 2011-06-19 στη Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της
Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών.
Πηγή:
http://www.mikis-theodorakis-kinisi-anexartiton-politon.gr/el/articles/?nid=1035

Το κείμενο έχει δύο μέρη:
Το πρώτο μέρος όπου επιχειρείται ένας απολογισμός, και το
δεύτερο μέρος όπου έχει προτάσεις για την «μορφή και διάρθρωση» του
κινήματος.
Η κριτική μου θα περιορισθεί στο κυρίως στο δεύτερο μέρος, ενώ για το
πρώτο θα κάνω κάποιες επισημάνσεις ενοιολογικού χαρακτήρα.

Η κριτική στο κείμενο έχει δύο σκέλη:
1. Αυτό της διασάφησης κάποιων εννοιών που κρίνω ότι είναι κρίσιμες
για το όλο κείμενο.
2. Αυτό των προτάσεων.

Βασικά σημεία κριτικής:
Η ασάφεια — μή ορισμός των εννοιών– που χρησιμοποιούνται.
Είναι το μόνιμο πρόβλημα που χαρακτηρίζει τον μή επιστημονικό λόγο.
Η ασάφεια άν και στη καθημερινότητα είναι ανεκτή, εν τούτοις στη
πολιτική είναι καταστροφική. Εμπεριέχει όλα τα στοιχεία μελλοντικών
συγκρούσεων. Ομως ασάφεια είναι από μία πλευρά και «βολική».
Αφήνει ένα ευρύ πλαίσιο μέσα στο οποίο ο καθένας ενώ εννοεί διαφορετικά
πράγματα, εν τούτοις αισθάνεται ότι «συμπλέει» με άλλους. Σε κάποιες
κρίσιμες χρονικές στιγμές, επιβάλλεται εκ των πραγμάτων η διασάφηση των
εννοιών και τότε έχουμε ρήξεις, και αντιπαραθέσεις.

Θα σταθώ σε δύο συμπλέγματα εννοιών:
1. «Πυραμιδική μορφή εξουσίας» Πργρ. 2
2. «Δημοκρατικές διαδικασίες» Πργρ. 3
1. Η έννοια της πυραμίδας στην κοινωνική οργάνωση είναι ένα γεωμετρικό
ανάλογο όπου υποννοείεται η ύπαρξη μιάς ιεραρχίας (δηλαδή διάταξης)
με βάση το κριτήριο της εξουσίας. Αυτοί που βρίσκονται στη βάση της
πυραμίδας, υπόκεινται διαδοχικά στήν εξουσία αυτών που βρίσκονται σε
ανώτερες βαθμίδες, και χαρακτηριστικό της πυραμίδας είναι η συνεχής
απομείωση του αριθμού των ατόμων όσο ανερχόμαστε τις βαθμίδες της.
Το σχήμα της πυραμίδας είναι γεωμετρικό ανάλογο της πολιτικής ολιγαρχίας.

Ενώ το πυραμιδικό σχήμα στο κείμενο είναι φορτισμένο μάλλον αρνητικά,
εν τούτοις, στο δεύτερο μέρος των προτάσεων προτείνεται ένα οργανωτικό
σχήμα το οποίο είναι μορφής πυραμίδας. Συγκεκριμένα:
Στη βάση (0 βαθμίδα ιεραρχίας) είναι οι Σπίθες.
Προτείνεται η δημιουργία συντονιστικών επιτροπών των Σπιθών
(1η βαθμίδα ιεραρχίας), η εκλογή επιτροπών πόλης, και περιφέρειας
(2η βαθμίδα ιεραρχίας) και η εκλογή Πολιτικού Συμβουλίου (3η βαθμίδα
ιεραρχίας).
Ενα τέτοιο σχήμα πυραμίδας, είναι αντίθετο με κάθε έννοια Άμεσης
Δημοκρατίας (όπως θα δούμε παρακάτω).

2. Απουσιάζει παντελώς από το κείμενο ο ορισμός της έννοιας
«Δημοκρατική Διαδικασία». Η απουσία αυτή δέν είναι πρωτότυπη. Επί 35
χρόνια σε όλα τα κόμματα και σχηματισμούς που εμφανίσθηκαν στη χώρα μας
επιμελώς απουσίαζε ο ορισμός της. Θεωρώ ότι αυτή η απουσία είναι και
η πηγή της σημερινής κακοδαιμονίας.

Η έννοια της «Δημοκρατικής Διαδικασίας» ενός συλλογικού οργανισμού
ορίζεται με βάση την εκπλήρωση τριών χαρακτηριστικών: (3Ι)
Ισηγορίας, (Ισος χρόνος λόγου σε όλα τα μέλη του).
Ισονομίας, (Κανόνες με ίση μεταχείρηση όλων των μελών του).
Ισοκρατίας. (Ισο βάρος κάθε μέλους στις αποφάσεις).
Κάθε διαδικασία συλλογικού χαρακτήρα που πληρεί αυτά τα τρία
χαρακτηριστικά μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «Δημοκρατική».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τα τρία αυτά χαρακτηριστικά έχουν συστηματοποιηθεί από τους
Αρχαίους Ελληνες συγγραφείς στις αναφορές τους στην Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Πηγή:
Μ. Β. Σακελλαρίου:
«Η Αθηναϊκή Δημοκρατία»
Παν/κές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2000.
Κάποιες σκέψεις:
1. Το πυραμιδικό σύστημα αντιτίθεται στα χαρακτηριστικά της Δημοκρατίας
γιατί παραβιάζει το χαρακτηριστικό της Ισοκρατίας. (Ολοι οι μετέχοντες
ενός πυραμιδωτού οργανισμού δέν έχουν ίσο βάρος στις αποφάσεις που
λαμβάνονται). Αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε παραβίαση της
ισονομίας (δηλαδή αλλαγή των κανόνων που διέπουν τον οργανισμό με
θεσμοθέτηση άνισης μεταχείρισης των μελών κάθε βαθμίδας) και ακόμα και
στη παραβίαση της ισηγορίας (ανισος χρόνος λόγου στα μέλη).

2. Στο κείμενο του Μ.Θ. δέν αναφέρεται πουθενά ποιό είναι το κυρίαρχο
όργανο της κίνησης που θέλει να δημιουργήσει. Η έννοια του «κυρίαρχου
οργάνου» είναι σε ευρεία χρήση σε όλα τα καταστατικά σωματείων, και
συλλόγων,(ακόμα και κανονισμούς πολυκατοικιών) και παραδόξως πως
απουσιάζει από τα κείμενα του Συντάγματος(!).
Ο μή καθορισμός με σαφήνεια του τί είναι κυρίαρχο όργανο ενός συλλογικού
οργανισμού, είναι το πρώτο βήμα για την κατά το δοκούν ερμηνεία του και
κατά συνέπεια στην ιδιοτελή χρήση του.
Κάποιες προτάσεις:
1. Στη σημερινή εποχή που έχουμε μιά τεχνολογική καινοτομία που λέγεται
διαδραστική διαδικτυακή επικοινωνία, είναι πολύ εύκολη η δόμηση
συλλογικών οργανισμών που να έχουν ως κυρίαρχο όργανό τους τη
διαδικτυακή συνέλευση των μελών τους. Σε αντίθεση με τη μέχρι σήμερα
πρακτική, όπου σε σωματεία, και συλλογους κυρίαρχο όργανο ήταν η
Γενική Συνέλευση των μελών τους, και οι οποίες έπασχαν από δύο περιορισμούς
(χρόνου, και διαθεσιμότητος των μελών) μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις
διαδικτυακές συνελεύσεις οι οποίες έχουν τα εξής πλεονεκτήματα:
α. Δέν έχουν αυστηρά όρια χρονικών περιορισμών.
(Μία διαδικτυακή συνέλευση, μπορεί να διαρκέσει και μήνες).
β. Μπορούν να διεξάγονται μέσω γραπτού λόγου που έχει σαφέστερα
πλεονεκτήματα από το προφορικό λόγο των συνλεύσεων.
(Πλεονεκτήματα: Αυστηρότερη διατύπωση, αποφόρτιση συναισθηματικών
χαρακτηρισμών, αποφυγή διακοπών από άλλους, δυνατότητα σχολιασμού
απο όλους, καθώς και ατομική βαθμολόγηση της τοποθέτησης).
β. Αυξάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δυνατότητα συμμετοχής (δέν έχει
γεωγραφικούς περιορισμούς).
ΠΡΟΤΑΣΗ: Κυρίαρχο όργονο ενός «μοντέρνου» συλλογικού οργανισμού θα είναι
η διαδικτυακή του συνέλευση. Η συνέλευση θα κρίνεται ότι έχει απαρτία
όταν συμμετέχει σε αυτή ως ψηφοφόρος το σύνολο των μελών.

2. Η ύπαρξη της διαδικτυακής συνέλευσης, καθιστά εντελώς άχρηστη την
πυραμιδωτή ιεραρχία. Αντί για αυτό μπορούν να υφίστανται άτυπες
ομάδες, οι οποίες θα συσπειρώνονται με βάση τις κοινές τους προτάσεις και
θα έχουν διάρκεια ζωής όσο η υλοποίηση της πρότασης. Το μόνο που χρειάζεται
που να έχει σταθερότητα για κάποιο χρονικό διάστημα είναι η διαχείριση
των τεχνολογικών υποδομών της διαδικτυκακής συνέλευσης.
(Δηλαδή οι διαχειριστές της ιστοσελίδας του συλλογικού οργανισμού).
ΠΡΟΤΑΣΗ: Η διατύπωση ενός κανονισμού λειτουργίας της διαδικτυακής
γενικής συνέλευσης, με βάση τα Δημοκρατικά χαρακτηριστικά (3Ι).

Επίμετρο:
Το ζητούμενο είναι η Δημοκρατία. Μιά έννοια που θεωρείται «προφανής» ενώ
δέν είναι! Καιρός να της δώσουμε σαφές περιεχόμενο!

φίλε συνονόματε, η επιστολή του μίκη προς τον λιβανελι, είναι εντελώς άσχετη με το θέμα. Ίσως ο μίκης να τρέφει αυταπάτες ως προς την επίτευξη μιας ελληνοτουρκικής φιλίας, αλλά η ίδρυση Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών είχε ως πραγματικούς στόχους: Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, και Πατριωτική Αναγέννηση. Αλλού χωλαίνει το πράγμα, και όχι στην ειλικρινή πρωτοβουλία του μίκη.
Στο κάτω-κάτω ό,τι κι αν συνέβη στην πορεία, υπήρξε ο μόνος πνευματικός άνθρωπος τέτοιας εμβέλειας που βγήκε μπροστά σε μια περίοδο που πολλοί “διανοούμενοι” μας έθεταν το δίλλημα: Παπική Τιάρα ή τούρκικο σαρίκι.
Το τί ακολούθησε, δέν είχε καμία σχέση με τις δικές σου προειδοποιήσεις.