του Απόστολου Διαμαντή αναδημοσίευση από το protagon.gr
Παρατηρώ με απορία το μένος εναντίον των θρησκευτικών. Πρόκειται για έναν άγονο και ξεπερασμένο αντικληρικαλισμό, ξένο εντελώς τόσο με την ελληνική παράδοση και τις πεποιθήσεις του λαού -ο οποίος είναι ο μόνος αρμόδιος να αποφασίζει τι θα διδάσκεται στο σχολείο, πώς θα είναι το Σύνταγμά του και σε τι Θεό θα πιστεύει- όσο και με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Όσοι ανακινούν με αυτόν τον φανατισμένο τρόπο το ζήτημα των θρησκευτικών δεν γνωρίζουν όχι μόνο το ίδιο το ζήτημα, αλλά ούτε καν την ευρωπαϊκή πολιτική ιστορία και πραγματικότητα.
Το μάθημα των θρησκευτικών που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία δεν είναι μάθημα κατήχησης, όπως λέει η κα Ρεπούση και ως βουλευτής θα όφειλε να το γνωρίζει. Πού την είδε την κατήχηση; Κατήχηση κάνουμε στο κατηχητικό. Στο σχολείο ο θεολόγος διδάσκει συνήθως εκκλησιαστική ιστορία -Οικουμενικές Σύνοδοι, Καινή Διαθήκη κ.λπ.- και στο Λύκειο ένα μείγμα θρησκειολογίας. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα. Το μάθημα των θρησκευτικών, το οποίο η κα Ρεπούση θέλει να το κάνει θρησκειολογία, είναι ήδη θρησκειολογία και μάλιστα της κακιάς ώρας. Ορθόδοξη κατήχηση δεν υπάρχει φυσικά πουθενά και δεν υπάρχει ούτε καν ορθόδοξη δογματική. Στην ουσία είναι ένας καλά κρυμμένος προτεσταντισμός, με μια αφόρητη ηθικολογία, την οποία φυσικά τα παιδιά ούτε να ακούσουν δεν θέλουν. Κατήχηση εξάλλου δεν υπάρχει ως έννοια στην ορθόδοξη παράδοση, αυτά είναι προτεσταντικές λογικές. Κατηχητικό υπήρχε στην Ελλάδα πριν 50 χρόνια, ως αποτέλεσμα της δράσης παραεκκλησιαστικών οργανώσεων προτεσταντικού τύπου, καθώς η ελληνική εκκλησία είχε στις παρυφές της τέτοιες τάσεις. Όσοι ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά γνωρίζουν καλά τη δράση της Ζωής και των άλλων οργανώσεων. Τέτοια παρέμβαση δεν υφίσταται στο ελληνικό σχολείο, εδώ και μισό αιώνα. Κατηχητικό δεν υπάρχει.
Επομένως το βασικό επιχείρημα των φανατικών αντικληρικαλιστών στην Ελλάδα είναι σαθρό. Το μάθημα των θρησκευτικών όμως δεν είναι ένα μάθημα δευτερεύον, ούτε είναι εκείνο το οποίο μας εμποδίζει να μάθουμε φυσική και χημεία. Είναι ένα αντικείμενο κρίσιμο για την κατανόηση τόσο της βυζαντινής γραμματείας και φιλοσοφίας, όσο και της δυτικής μεσαιωνικής σκέψης. Ποια θα είναι τα εφόδια ενός βυζαντινολόγου και μεσαιωνολόγου, εάν στο Λύκειο δεν έχει διδαχθεί η πατερική γραμματεία; Πώς θα αντιληφθεί ο ειδικός της μεσαιωνικής και της βυζαντινής ιστορίας τη σύζευξη ελληνισμού και χριστιανισμού, που αποτελεί το θεμέλιο του δυτικού πολιτισμού; Πώς θα διαβάσει ο φιλόλογος Παπαδιαμάντη, εάν δεν γνωρίζει την εκκλησιαστική γλώσσα; Πώς θα γίνει αντιληπτή η σύγκρουση του πλατωνικού Πλήθωνα με τον αριστοτελικό Σχολάριο, εάν ο μαθητής δεν έχει έρθει σε επαφή με το έργο τους; Πώς θα κατανοήσει ο ιστορικός την ιστορία του μοναχισμού που καθόρισε τη βυζαντινή ιστορία, αλλά και την περίοδο της τουρκοκρατίας, εάν δεν μπορεί να διαβάσει τον Νικόδημο Αγιορίτη και τον Γρηγόριο Παλαμά; Πώς θα καταλάβει ο φιλόλογος τον Ουμπέρτο Έκο που είναι ειδικός στον Ακινάτη, εάν δεν ξέρει τον αριστοτελισμό των Ελλήνων Πατέρων, του Ιωάννη Δαμασκηνού, του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης; Πώς θα κατανοήσει τον Σεφέρη που μιλάει για τους μυστικούς πατέρες; Πώς θα διαβάσει Λορεντζάτο και Κόντογλου, εάν δεν ξέρει ορθόδοξη θεολογία; Πώς θα καταλάβει τη βυζαντινή τέχνη; Ποιος θα του τα μάθει αυτά; Η Ρεπούση με τον Ψαριανό;
Δυστυχώς η εκπαίδευση στην Ελλάδα έχει κόψει οριστικά τους δεσμούς της με την ελληνική γραμματεία. Τα θρησκευτικά που διδάσκονται στο σχολείο, αντί να είναι ένα μάθημα πρόσβασης στα κείμενα των Ελλήνων Πατέρων, είναι ένα μάθημα ηθικολογικής υφής, μια θρησκειολογία που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Τι νόημα έχει να ξέρει ο πιτσιρικάς από τα Τρίκαλα τι λέει στην προσευχή του ο βουδιστής, όταν δεν έχει διαβάσει ούτε μια σειρά από τον Γρηγόριο τον Θεολόγο; Όταν δεν ξέρει τι λέει η λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου;
Αυτός ο μανιακός ελληνικός αντικληρικαλισμός, που ξαφνικά θυμήθηκε να τα βάλει με τους παπάδες -τους Έλληνες μάλιστα παπάδες, που είναι και αξιαγάπητοι και σεβαστοί από όλους- δεν συνάδει ούτε καν με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Στις μεγάλες πόλεις της Δύσης υπάρχουν πανεπιστήμια ολόκληρα για θεολογικές σπουδές, τα οποία ανθίζουν. Οι συζητήσεις για τις σχέσεις του λόγου με την πίστη είναι σήμερα στη δύση το πιο φλέγον ζήτημα, με κορυφαίο παράδειγμα τον διάλογο του Χάμπερμας με τον Πάπα. Και, φυσικά, κανένας Ιταλός ή ακόμη και Γάλλος δεν διανοήθηκε να βγάλει από την εκπαίδευσή του τον Αυγουστίνο ή τον Ακινάτη.
Μόνον εμείς θέλουμε να βγάλουμε από τα σχολεία μας τον Μέγα Βασίλειο και στη θέση του να βάλουμε την κα Ρεπούση και το έργο της.
* Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και συγγραφέας.
20 ΣΧΟΛΙΑ
Είναι επειδή τα λύσαμε όλα στην Ελλάδα και έμεινε μόνο να……καταργήσουμε τα θρησκευτικά ! Δυστυχώς έχουμε και στον ΣΥΡΙΖΑ (ειδικά στους παλιότερους!) τέτοια νούμερα σε αφθονία !
Συγχαρητήρια στο συγγραφέα που τα λέει έξω από τα δόντια. Το μάθημα των θρησκευτικών καταρχάς συνάδει με το Σύνταγμα το οποίο προβλέπει ότι στην Ελλάδα υπάρχει επίσημη θρησκεία, δεν είναι δηλαδή σαν το αμερικανικό ή το γερμανικό το οποίο δεν προβλέπει κάτι τέτοιο.
Πέραν αυτού ένα σύγχρονο μάθημα θρησκευτικών όχι απλώς προσαρμοσμένο αλλά απαραίτητο για τα σύγχρονα Ελληνόπουλα πρέπει να βασίζεται στη διδασκαλία των Πατερικών κειμένων και της Ελληνιστικής Κοινής γλώσσας που ονομάζεται παντού στον κόσμο εκτός της Ελλάδος και Γλώσσα των Ευαγγελίων, π.χ.
http://en.wikipedia.org/wiki/Koine_Greek
Τώρα γιατί ένα τέτοιο μάθημα είναι απαραίτητο; Διότι πέραν από τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών τόσο από γλωσσικής όσο κι από φιλολογικής και φιλοσοφικής δηλ. αξιακής άποψης, είναι απαραίτητη και η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας αλλά και του πολιτισμού και των αξιών και της ηθικής του Ελληνισμού της ύστερης αρχαιότητος και του μεσαίωνα. Κι’αυτό όχι για λόγους κατήχησης (δηλ. προπαγάνδας όπως την εννοούν η κ. Ρεπούση και οι συν αυτή) αλλά διότι είναι μέρος της Ελληνικής εθνικής ταυτότητος κι ιδιοπροσωπείας. Αρέσει δεν αρέσει στην αριστερά, παπανδρεϊκή, ανανεωτική, κομμουνιστική και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, η Ορθοδοξία είναι στοιχείο του Ελληνισμού από το 2ο ή 3ο μ.Χ. αι. Γι’αυτό κι ο Ελληνικός ισοσκελής Σταυρός (κι όχι ο “μαίανδρος” της ΧΑ) είναι το αναπόστατο τμήμα της συντριπτικής πλειοψηφίας αν όχι όλων των Ελληνικών σημαιών. Γι’αυτό και οι ανατολικές, Ορθόδοξες Εκκλησίες (ακόμα κι αν ανήκουν στην Ουνία) ονομάζονται κι Ελληνικές όπως η Παπική Εκκλησία ονομάζεται Ρωμαϊκή. Είναι δηλ. η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη τμήμα και μέρος αναπόσπαστο του Ελληνισμού όπως ο Ιουδαϊσμός είναι αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας και της ταυτότητας του έθνους των εβραίων ή του Ισραήλ. Δηλ. πρέπει όλοι οι Έλληνες πολίτες Ελλάδος, Κύπρου κι ομογένειας να διδάσκονται την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, τις αξίες της την ηθική της κλπ. ανεξάρτητα με το αν την πιστεύουν ή όχι διότι όπως π.χ. διδάσκονται το Δωδεκάθεο, διότι είναι μέρος της ιστορίας και της ταυτότητας τους.
Όσον αφορά την Ελληνιστική Κοινή, τη Γλώσσα των Ευαγγελίων, λείπουν από την Ελληνική όσο και τη διεθνή βιβλιογραφία συγγράματα που να αφορούν το συντακτικό της, τη γραμματική της κλπ. Κι αυτό παρά την προσφορά και τη σημασία της. Γιατί η αναβίωση της Ελληνικής γλώσσας, μετά την ανασύσταση του Ελληνισμού σε κράτος, όπως αντίστοιχα και της εβραϊκής μετά τη σύσταση το σιωνιστικού κινήματος και του Ισραήλ, στάθηκε δυνατή σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον λόγω των θρησκευτικών κειμένων και της εκκλησιατικής παράδοσης. Διότι σήμερα (ή τουλάχιστον μέχρι την έλευση του παπανδρεϊσμού) δε μιλάμε τη δημοτική των Ρουμελιωτών, των Κρητών, των Ποντίων, των Τσακώνων κλπ. Χωρίς κανείς να θέλει να προσβάλλει ή να υποτιμήσει τη λαϊκή γλωσσική παράδοση, η γλώσσα που μιλάμε σήμερα εμπλουτίσθηκε κρίσιμα και καίρια από την αρχαία μέσω της γλώσσας των Ευαγγελίων με “λόγιους” όρους όπως υπουργός αντί μινίστρος, εφημερίδα αντί γκαζέττα, παντοπώλης αντί μπακάλης κλπ. με αποτέλεσμα την γλωσσική και πολιτιστική αναβάθμιση του λαού και τη μετεξέλιξή του κατά το δυνατόν σε ελεύθερους πολίτες από σκλάβους και ραγιάδες.
Αυτά κι ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας…. Συγχαρητήρια και πάλι!
Εξαιρετικό κείμενο.
Μέσα στα σωστά που λέτε και μέσα στις καλές προθέσεις της ανάρτησης στέκεστε μονόπλευρα στην πραγματικότητα. Κατήχηση γίνεται στα Θρησκευτικά και μάλιστα όπως επισημαίνετε προτεσταντικού τύπου. Κατηχητικά υπάρχουν παντού και συνεχίζουν στη διαδρομή του 50. Μην τα υποβαθμίζετε και επί πλέον μην υπερτονίζετε και υπερεκτιμάτε τη Ρεπούση και τους άλλους. Έτσι δημιουργείτε έναν υποτιθέμενο βασικό αντίπαλο ανάγοντας και συνοψίζοντας την όποια ένσταση υπάρχει στα σοβαρά, με το πεδίο της γενικώς άθλιας παρουσίας της. Αντίθετα να σταθείτε εσείς που υποστηρίζετε τον πλουραλισμό της πίστης (στο κάλεσμα για το Πατρ. Εν. Μέτωπο) στην κακή απόδοση ενός μέρους της ιστορίας που έχει γίνει μια βλακώδης κατήχηση και πως αυτή η ιστορία της θρησκείας πρέπει να περάσει στη μάθηση της Ελληνικής ιστορίας. Χτυπήστε αυτούς που αποφασίζουν για τη μόρφωση των παιδιών κι όχι πορδές που τις παίρνει ο άνεμος και τις κάνετε κανονιές.
Να προσθέσω επίσης ότι ο τίτλος “κρεμάστε τους παπάδες” είναι πολύ παραπλανητικός και κηλιδώνει τις όποιες ενστάσεις υπάρχουν. Το να δημιουργούνται εντυπώσεις και να αναπαράγονται τη στιγμή που υπάρχει βασικά το αντίθετο σε μια χώρα που η πλειοψηφία της είναι τύποις ΧΟ, όταν υπάρχουν γεγονότα ακόμα και μέσα στα σχολεία που διευθυντές και δάσκαλοι διασύρουν μαθητές, κάπου αλλού πάει. Καταλαβαίνω για το πολύ κοσμοπόλιταν που μας προέκυψε μετά το 90 μαζί με το εθνοαποδομητικό αλλά μην ξεχνάτε ότι αυτό συμμάχησε και κορόιδεψε ένα σημαντικό κομμάτι Ελλήνων που είχε υποστεί τα πάνδεινα και ανακουφίστηκε που άκουγε και κάτι άλλο. Τώρα ακούς συνεχώς από τους κυβερνώντες για ΧΟ παράδοση κλπ. Παραπλανητικά; Ναι αλλά τ’ ακούς. Η Ιστορία είναι ο δρόμος και καλό είναι να ακούγεται ότι εκτός από το συνωστισμό της Ρεπούση που μας τελείωσε έχουμε και τον φιλομεταξισμό του Κολιόπουλου (νέα Ιστορία στη ΣΤ΄). Αυτός;
Μπράβο στον συντάκτη για το συνοπτικό, μεστό και ξεκάθαρο λόγο του. Το λυπηρό είναι ότι όλο αυτό το μειοψηφικό συνοθύλευμα του ανθελληνισμού των Ρεπούσηδων εξακολουθεί να κυριαρχεί στα πνευματικά ιδρύματα, να προβάλλεται μέχρι αηδίας από τα καθεστωτικά ΜΜΕ και να έχει θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο, υπονομεύοντας συστηματικά και προκλητικά ότι ιερό και όσιο μας έχει απομείνει.
Το μάθημα που διδάσκεται σήμερα στο λύκειο και στο γυμνάσιο δεν πρέπει να ονομάζεται “θρησκευτικά” αλλα “Ορθοδοξικά”, αφου σε αυτό δεν μάθαμε για θρησκείες άλλων λαών παρα μόνο αυτην της Ελλάδος. Υπήρχαν 20-30 σελίδες (μπορεί και λιγότερες) σε ένα βιβλίο στο λύκειο (3η λυκείου νομίζω) αφιερωμένο σε λίγες ανατολικές θρησκείες, αλλα ούτε καν που διδάχθηκε. Αυτο που έχει σημασία τέλος πάντων είναι οτι σε κανέναν μαθητή δεν του μένει τίποτα απο αυτό το μάθημα παρα μόνο το γεγονός οτι σε κάθε τάξη ο καθηγητής του έβαζε να μάθει απ’έξω το “πιστεύω”.
Με αυτή την κατάντια λοιπόν το μάθημα αυτό είναι απλά άλλο ένα είδος εισαγωγής του φανατισμού και της ιδεολογίας (της Ελλάδας), οτι η Χριστιανική ορθοδοξία είναι η μόνη σωστή θρησκεία στους νεαρούς μαθητές. Έτσι δεν αποκτά κανένα είδος κριτικής σκέψεις ο μαθητής, το βασικότερο.
Τα ευρωπαικά πανεπιστήμια, που λέει ο συντάκτης, διδάσκουν οχι τον φανατισμό για μία συγκεκριμένη θρησκεία αλλα την συνολική εικόνα και την ιστορία της θρησκείας για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Είναι τραγικό οτι τα “ορθοδοξικά” υπάρχουν ακόμα ενώ ενα σύγχρονο μάθημα που έχει πολλά να προσφέρει όπως η πληροφορική (Συγκεκριμένα η αλγοριθμική) εξαφανίζεται από το λύκειο…
«Τα ευρωπαικά πανεπιστήμια»… Η Ευρώπη είναι μια χώρα; Ακριβώς τα ίδια διδάσκονται στην Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία με όσα διδάσκονται στη Γαλλία, Φινλανδία, Σουηδία; Έχετε γνώση επί του θέματος ή κάνετε μια υπόθεση εργασίας;
Εγώ π.χ. ΔΕΝ ξέρω τί διδάσκεται και πού. Καλά-καλά δεν θυμάμαι τί διδάχθηκα εγώ ο ίδιος. Θυμάμαι π.χ. τι είναι η Τρίκλιτη Βασιλική με τρούλο, αλλά εκεί σταματά η μνήμη μου. Ό,τι απόψεις έχω δεν πιστέυω ότι μου τις κληροδότησε το σχολείο.
Κι αν δε μένει τίποτα στον μαθητή (όπως λέτε), πώς διδάσκεται φανατισμός; Δεν είναι αντίφαση;
Επίσης το βιβλίο της Φυσικής της Γ’ Λυκείου είχε και κάποιες σελίδες για Σχετικότητα τις οποίες δεν διδαχθήκαμε ούτε εξετασθήκαμε. Ήταν και αυτό κάποιου Νευτώνιου «φανατισμού»;
«Η Ευρώπη είναι μια χώρα;»
Δεν αναφέρθηκα στην Ευρώπη σαν χώρα αλλα σαν ένωση. Επίσης το κομμάτι αυτο το πείρα απο τον συντάκτη του άρθρου.
«Ακριβώς τα ίδια διδάσκονται στην Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία με όσα διδάσκονται στη Γαλλία, Φινλανδία, Σουηδία;»
Τα πανεπιστήμια στις Ευρωπαικές χώρες αυτες φυσικά διδάσκουν διαφορετικά πράγματα, αλλα οταν κάποιος επιθημεί να διδαχθεί θεολογία τότε είτε βρίσκετε στο πανεπιστήμιο της οξφόρδης είτε στο πανεπιστήμιο της Αυστρίας περιμένει να διδαχθεί την ίδια “επιστήμη”.
«Έχετε γνώση επί του θέματος ή κάνετε μια υπόθεση εργασίας;»
Νομίζω πως είναι κοινή λογική και δεν χρειάζομαι συγκεκριμένες γνώσης. Θα συμφονισουν όλοι νομίζω στην απάντηση μου στο προηγούμενο ερώτημα.
«Θυμάμαι π.χ. τι είναι η Τρίκλιτη Βασιλική με τρούλο»
Μα και αυτά που θυμάστε όμως απο το μάθημα της ιστορίας το θυμηθήκατε
«Ό,τι απόψεις έχω δεν πιστέυω ότι μου τις κληροδότησε το σχολείο»
Σέβομαι την άποψή σου. Εγώ θεωρώ οτι το μάθημα των θρησκευτικών ενισχύει και οχι οτι κληροδοτεί τον φανατισμό. Σίγουρα δηλαδή δεν είναι ο μόνος λόγος.
«Κι αν δε μένει τίποτα στον μαθητή (όπως λέτε), πώς διδάσκεται φανατισμός;»
Υποσυνειδητα ομως έαν ακούς τα ίδια πράγματα για τόσα χρόνια στο σχολείο σίγουρα επιρεάζεται κάποιος. Νά πως ενισχύεται φανατισμός.
«Επίσης το βιβλίο της Φυσικής της Γ’ Λυκείου είχε και κάποιες σελίδες για Σχετικότητα τις οποίες δεν διδαχθήκαμε ούτε εξετασθήκαμε. Ήταν και αυτό κάποιου Νευτώνιου «φανατισμού»;»
Άλλο να μήν διδάσκεις κάτι δύσκολο και κάτι συγκεκριμένο όπως την θεωρία της Σχετικότητας (που δεν είναι του Νέυτωνα) και άλλο να μήν διδάσκεις ένα γενικό θέμα όπως οι θρησκείες άλλων χωρών και να διδάσκεις κάτι συγκεκριμένο όπως την ορθόδοξη θρησκεία.
as ftiaksoume prwta eyropaika sxoleia kai meta na leme ti didaskoun eyropaika panepistimia , simfwnw apolyta oti to mathima legete orthodoksia k as to lene epishma thryskeythka
λες και δεν ξέρουμε εμείς τι διδάσκουν στα σχολεία, περιμένουμε εσένα να μας τα πεις. Εχεις παρακολουθήσει καμία βάπτιση; Αν ναἰ, πες μας ποιός λέει το “πιστεύω” απ έξω.
Πού ‘σαι Θανά-α-α-ση! δεν χρειάζεται διδαχή ο φανατισμός καλέ μου.Η διδαχή μπορεί να τον αναχαιτίσει. Ο φανατισμός δεν θέλει λογική και διδασκαλία. Θέλει κάτι βιβλία και κάτι δίποδα μαγνητόφωνα που απλά σε μαθαίνουν ότι είσαι ο καλύτερος γιατί είσαι ΧΟ ή ΓΟΧ. Κι αυτό που λέτε ότι ονειρεύεστε μόνο η Ιστορία μπορεί να το κάνει κι όχι το παπαδαριό που κανείς δεν θέλει να το κρεμάσει. Ψάξτε να βρείτε την ιδιοπροσωπεία σας στο παπαδαριό και κάνετε καλού κακού και τη διαθήκη σας. Αλλά δεν θα φταίνε αυτοί που από χιλιόμετρα κραυγάζουν για το τι είναι. Μείνετε στις ρομαντικές αναφορές του Βλαχογιάννη για τον καλό παπά του χωριού, ψάλτε μαζί σε τίποτα ψαγμένα παρεκκλήσια αλλά τολμήστε να βγείτε στας ενορίας και θα τα πούμε μετά από την πραγματικότητα που θα δείτε.
Διαφωνω και γω οτι τα θρησκευτικα ειναι ειναι μαθημα κατηχησης(εχουν περασει 12 χρονια που εχω τελειωσει το σχολειο και δεν θυμαμαι τι μαθαινα στα θρησκευτικα.Αν υπηρχε κατηχηση,κατι θα μου χε μεινει).Δεν ξερω το πιστευω ουτε μας ειχαν πει να το μαθουμε.Λογικο να μαθαινουμε περισσοτερο για την Ορθοδοξια,γιατι ειναι απ τα συστατικα που κραταει ενωμενο τον λαο.Οπως λεει ο common sense,εχουμε επισημη θρησκεια,οποτε λογικο να την μαθαινουμε στα σχολεια.Αλλο αυτο ομως,αλλο η κατηχηση.Αν καποιοι θελουν,στο ονομα του πολυπολιτισμου,να μαθουν για αλλες θρησκειες,ας κανουν λιγο υπομονη.Με την αυξηση των μουσουλμανων,θα μαθαινουμε συντομα για τ ο Ισλαμ.Και τοτε θα καταλαβουμε τι σημαινει κατηχηση και φανατισμος.Τοσα πραγματα δεν μας εχουν μαθει στο σχολειο,δεν νομιζω οτι το προβλημα μας ειναι οτι δεν μας διδαξαν για τις αλλες θρησκειες.
Απαντηση στην Ρεπουση:
http://www.gkourou.com/2013/09/blog-post_8443.html
Αφορα την Ελληνικη γλωσσα και οχι τη θρησκεια.
“Δεν αναφέρθηκα στην Ευρώπη σαν χώρα αλλά σαν ένωση”, δλδ δεν είναι αυτό και ένα ερώτημα;
Έχω κουραστεί λίγο από τη δικαιολογία ότι στα παιδιά τους κουράζουν τα θρησκευτικά και δεν θυμούνται και όλα τι είναι ή ποιος ήταν ο ένας και ο άλλος, Ότι τα παιδιά δεν ενδιαφέρονται και αντιστέκονται, ότι τα παιδιά φανατίζονται, Δηλαδή, μιλάμε επιμεριστικά για τα θρησκευτικά ή για το σύνολο των μαθημάτων και τη λογική της σύγχρονης σχολής; Συνήθως γίνεται να δούμε το ένα δέντρο χωρίς να ξέρουμε πως υπάρχει και το δάσος! Από τι κουράζονται ακριβώς τα παιδιά και απέναντι σε τι αντιστέκονται και αντιδρούν; Ποιοι και που είναι τα φανατισμένα παιδιά από “ορθοδοξική κατήχηση” που πλημμυρίζουν τις πάσης Ελλάδος εκκλησίες;
«Νομίζω πως είναι κοινή λογική και δεν χρειάζομαι συγκεκριμένες γνώσης»
Ιδού η λογική του πραγματικού πιστού! Οι γνώσεις έιναι άχρηστες, αυτό που μου λέει η «κοινή» (δηλαδή η δική μου λογική) είναι αρκετό. Το πίστευε και μη ερεύνα στην πράξη! Ποια είπαμε είναι η άποψή σου για την διδασκαλία των θρησκευτικών;
(Επίσης χρειάζεσαι γνώσεις ορθογραφίας. Στο λέω όσο πιο καλόπιστα μπορώ γιατί αναφέρθηκες σε πληροφορική. Δοκίμασε να κάνεις τέτοια λαθάκια στον κώδικά σου και ο compiler θα σε τσακίσει στις παρατηρήσεις)
««Νομίζω πως είναι κοινή λογική και δεν χρειάζομαι συγκεκριμένες γνώσης»
Ιδού η λογική του πραγματικού πιστού! Οι γνώσεις έιναι άχρηστες, αυτό που μου λέει η «κοινή» (δηλαδή η δική μου λογική) είναι αρκετό. Το πίστευε και μη ερεύνα στην πράξη! Ποια είπαμε είναι η άποψή σου για την διδασκαλία των θρησκευτικών;»
Εάν διάβαζες καλύτερα τι γράφω θα έβλεπες οτι δεν το εννοούσα γενικά αλλα πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, δηλαδή αυτό:
«Τα πανεπιστήμια στις Ευρωπαικές χώρες αυτες, φυσικά διδάσκουν διαφορετικά πράγματα, αλλα οταν κάποιος επιθημεί να διδαχθεί θεολογία τότε είτε βρίσκετε στο πανεπιστήμιο της οξφόρδης είτε στο πανεπιστήμιο της Αυστρίας περιμένει να διδαχθεί την ίδια “επιστήμη”. »
«Επίσης χρειάζεσαι γνώσεις ορθογραφίας»
Λεπτομέρειες, κατάλαβες τι θέλω να πω όμως. Μήν ανησυχείς δεν κάνω ορθογραφικά οταν γράφω κώδικα.
«οταν κάποιος επιθημεί να διδαχθεί θεολογία τότε είτε βρίσκετε στο πανεπιστήμιο της οξφόρδης είτε στο πανεπιστήμιο της Αυστρίας περιμένει να διδαχθεί την ίδια “επιστήμη”. »
1. Η πραγματικότητα δεν έχει καμία υποχρέωση να συμμορφώνεται με αυτό που «περιμένεις».
2. Αυτός ο υποθετικός κάποιος δεν θα είχε ιδέα του τι είναι «επιστήμη».
3. Και για να ‘χουμε καλό ρώτημα για πες μας τι διδασκεται στην Οξφόρδη και στο «πανεπιστήμιο της Αυστρίας»… Μη μιλάμε στον αέρα, ε;
4. Δοίκειο αίχοις, λεπτωμαίρηες…
Εντάξει, τώρα ξεφεύγουμε από το αρχικό θέμα.
Η θεολογία υποτίθεται ότι είναι μια επιστήμη παρόλο που στην Ελλάδα είναι ένα άλλο είδος φανατισμού προς την χριστιανική θρησκεία, αφού η πλειοψηφία των εισαχθέντων έχουν παρελθών με την χριστιανική θρησκεία. Δηλαδή δεν πηγαίνουν σε μια τέτοια σχολή προκειμένου να μάθουν μια επιστήμη αλλά να ενισχύσουν μια ήδη υπάρχουσα ιδεολογία.
Αν και τα πανεπιστήμια στη Ελλάδα προσφέρουν ένα καλό επίπεδο εκμάθησης της θεολογίας περισσότερα από το λύκειο, εννοείται, το θέμα που συζητάμε (Αν και ξεφύγαμε) είναι τα «θρησκευτικά» στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τα οποία αποτυχαίνουν να προσφέρουν ποιοτική μάθηση δηλαδή, την ανάπτυξη αξιολογικής κρίσης. Ενώ εισάγουν αναγκαστικά σε ένα νεαρό άτομο μια θρησκευτική ιδεολογία αφού από το δημοτικό ακόμη ακούει τα ίδια… πλύση εγκεφάλου!
Όπως έχω ήδη αναφέρει το μάθημα καλύτερα να μετονομαστεί «Χριστιανικά». Το μάθημα αυτό λοιπόν πρέπει είτε να αλλάξει και να προσφέρει την ΕΠΙΣΤΗΜΗ της ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, και όχι πρωτόγονες ιδεολογίες ότι πρέπει να διδάσκεται μία θρησκεία στο σχολείο ώστε να διατηρηθεί η εθνική μας ταυτότητα, είτε να καταργηθεί τέλειος και την θέση του να πάρουν άλλα ποιοτικά μαθήματα .
Καταλαβενις τορα θανασι; Μοιν κολας σαι λεπτωμαιρηες…
ΟΚ, για να επανέλθουμε στο αρχικό μας θέμα, η ερώτησή μου είναι: τι διδάσκεται – ανά χώρα – στα άλλα Πανεπιστήμια της Ευρώπης, και ποιες διαφορές έχει η εκεί διδασκαλία από την εγχώρια;
Δηλώνω πλήρη άγνοια του θέματος, αλλά καθώς υποψιάζομαι ότι ξέρεις κάτι παραπάνω θα μπορούσες να μας ενημερώσεις.