Αρχική » Ταινιοθήκη της Ρήξης: Καραβάν Σαράϊ του Τάσου Ψαρρά (17-1-14)

Ταινιοθήκη της Ρήξης: Καραβάν Σαράϊ του Τάσου Ψαρρά (17-1-14)

από admin
TainA3KaravanSarai_01

Στα πλαίσια του αφιερώματος: “Ελληνικός κινηματογράφος, από τη Μεταπολίτευση στο Μιλένιουμ”. Ταινίες, όψεις και συζητήσεις για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο 30 σκηνοθέτες στο προσκήνιο.

Θα προβληθεί την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου 2014 στις 20:00, η ταινία Καραβάν Σαράϊ (1986) του Τάσου Ψαρρά.
Στο χώρο πολιτισμού και πολιτικής του Άρδην, Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος.
ΣκηνοθεσίαΣενάριο: ΨΑΡΡΑΣ ΤΑΣΟΣ
Σενάριο Αρχική Πηγή:ΠΑΥΛΙΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ, “ΚΑΡΑΒΑΝ ΣΑΡΑΪ”
Διάρκεια: 111΄
Ηθοποιοί:
Θύμιος Καρακατσάνης
Δήμητρα Χατούπη
Μίρκα Καλαντζοπούλου
Βασίλης Κολοβός
Λάζαρος Αντρέου
Σύνοψη της υπόθεσης[1]:
Λίγο πριν το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, στα 1948, γίνεται εκκένωση των παραμεθορίων χωριών, για να διευκολυνθούν οι κινήσεις του Εθνικού Στρατού και των ανταρτών. Ένας σαραντάρης χωρικός, ο Μαργαρίτης (Θύμιος Καρακατσάνης), αναγκάζεται όπως πολλοί άλλοι να εγκαταλείψει το σπίτι του και να κατεβεί μαζί με τα δύο παιδιά του στη Θεσσαλονίκη. Εγκαθίσταται σε ένα από τα επιταγμένα, για το σκοπό αυτό, κτίρια της πόλης, το Καραβάν Σαράι. Στο μέρος αυτό, οι πρόσφυγες ζουν κάτω από εξαιρετικά άθλιες συνθήκες και καταφεύγουν σε πάσης φύσεως ατιμίες και μπαγαποντιές. Ο Μαργαρίτης προσπαθεί να παραμείνει αμέτοχος στα ανείπωτα δράματα που εκτυλίσσονται γύρω του, με μεγάλο ψυχικό κόστος. Ο γιος του γίνεται εργάτης και μένει στην πόλη, ενώ η κόρη του καταφεύγει στην εύκολη λύση της πορνείας. Ο ίδιος θα επιστρέψει στο ερειπωμένο χωριό του.

Βραβεία-Διακρίσεις:

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1986, ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, Β΄ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ, ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΥΠΠΟ – ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 1987, ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ, Β΄ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ, ΗΧΟΛΗΨΙΑΣ

[1] http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography
Μια άποψη για την ταινία

Ο ιδεαλιστής Τάσσος Ψαρράς, δίνει στο Καραβάν Σαράι έναν ώριμο καρπό της σκηνοθετικής του δημιουργίας. Επωμιζόμενος όμως εκ των πραγμάτων ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα μιας και η ταινία έχει την υφή του ιστορικού ρεαλισμού. Πραγματεύεται μια δραματική εκδοχή του πρόσφατου ιστορικού μας παρελθόντος. Ειδικότερα, καταπιάνεται με τον εμφύλιο πόλεμο δίνοντας έμφαση και στα αλήστου μνήμης μικρά γεγονότα, που λειτούργησαν ισοπεδωτικά προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και τούτο το κυρίαρχο δομικό στοιχείο της ταινίας προσκρούει σε εμπόδια πολλά. Εμπόδια που έχουν πολλαπλασιαστικά αρνητική παρουσία, όσο πιο κοντά στο χρόνο του γυρίσματος βρίσκεται τοποθετημένο το ιστορικό γεγονός. Μιας και αυτή η φαινομενικά μόνο αντίφαση, οφείλεται στο ότι όσο πιο κοντά βρίσκεται στίς εμπειρίες του θεατή το ιστορικό γεγονός, τόσο αυξάνονται οι απαιτήσεις του για αληθοφάνεια και για αναπαραστατική πληρότητα.

Όσον αφορά το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο αναφέρεται η ταινία, έχει να κάνει με το πολιτικό εξάμβλωμα του εμφυλίου πολέμου. Θεματικό αντικείμενο από πολλούς φθασμένους σκηνοθέτες μας παρηγκωνισμένο, που επιτέλους έπρεπε κάποτε να προβληθεί εναργώς, για να καταδεικτούν τα δολερά τερτίπια όλων όσων συνέδραμαν, με το έναν ή τον άλλο τρόπο το αδελφοκτόνο αιματοκύλισμα του ελληνισμού. Έτσι ο Τάσος Ψαρράς ξετυλίγει την υπόθεση σε ένα πολυόροφο κτίριο, στο οποίο έχει στοιβαχθεί μια πλειάδα ανθρώπων της επαρχία απο τον “εθνικό στρατό”, προκειμένου να ξεκαθαρίσει το πεδίο της εμφύλιας σύρραξης από τους αμάχους, αλλά και σε μιαν απέλπιδα προσπάθειά του να αποκοπεί ο Δημοκρατικός Στρατός απο τους τροφοδότες του. Με αδρές γραμμές έτσι ο σκηνοθέτης κατορθώνει να αποδώσει τα γεγονότα.

Την προσπάθειά του επικουρεί αναμφίβολα στον πρωταγωνιστικό ρόλο και ο απαράμιλλος για την υποκριτική του δεινότητα Θύμιος Καρακατσάνης. Παρόλες λοιπόν τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ο Τάσος Ψαρράς στο ριψοκίνδυνο σκηνοθετικό του εγχείρημα, για όλους τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω, κατορθώνει να μορφώσει ένα άξιο και εμπνευσμένο αποτέλεσμα.

Τάσος ΨΑΡΡΑΣ (1948-)

Σπούδασε κινηματογράφο στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε με ταινίες μηκρού μήκους, πέρασε στον κινηματογράφο, ενώ συχνά σκηνοθετεί για την τηλεόραση. Μελέτησε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, και τιμήθηκε με πολλά βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Φιλμογραφία: Διασήμαντον αφορμήν (1974), Μάης (1976), Το εργοστάσιο (1981), Καραβάν σαράι (1986), Η άλλη όψη (1991), Η σκόνη που πέφτει… (2004).

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ