Αρχική » Το κράτος, η κρίση και το έθνος

Το κράτος, η κρίση και το έθνος

από admin

του Κωνσταντίνου Γεώρμα
Ρήξη τ. 77 (09/11)

Ο Χέγκελ, μας θυμίζει ο Παπαϊωάννου[1], επισημαίνει ότι οι ιδιώτες και η αγορά, δεν διαθέτουν καμία συνείδηση της ολότητας των κοινωνικών αναγκών… Απέναντι στη φυσική τάξη των αγροτών και την σκεπτόμενη τάξη των παραγωγών βιομηχανικών προϊόντων μόνον η κρατική γραφειοκρατία μπορεί να παρουσιαστεί σαν μία οικουμενική τάξη ικανή να ανυψωθεί πάνω από τον αντιφατικό και διασπασμένο οικονομικό κόσμο, να θεωρήσει την ολότητα των αναγκών από μια οικουμενική σκοπιά και να ζητήσει συνειδητά και συστηματικά να επιβάλλει και να συγκρατήσει την ενότητα του συνόλου.

Εάν η γραφειοκρατία αποτελεί την έκφραση του συλλογικού συμφέροντος όλες οι παθογένειες της ελληνικής περίπτωσης οφείλονται ακριβώς στο γεγονός ότι οι πολιτικές ελίτ καλλιεργούσαν ακριβώς το αντίθετο: η τοποθέτηση στο κράτος μέσα από κομματικές σχέσεις, η καλλιέργεια της διαφθοράς του δημόσιου λειτουργού μέσα από τη μίζα, του γιατρού μέσα από το φακελάκι, του πολεοδόμου μέσα από τη μίζα για την άδεια του αυθαιρέτου, του αστυνομικού μέσα από τη μίζα για να παραβλέπει τα δίκτυα πορνείας, διακίνησης ναρκωτικών και της νύχτας, δεν είναι παρά η προσπάθεια «ιδιωτικοποίησης», ή μήπως καλύτερα, «ιδιωτικής οικειοποίησης», της κομματικής οικειοποίησης, ενός θεσμού που θα έπρεπε να εκπροσωπεί το συλλογικό καλό.

Το ελληνικό κράτος, όπως τονίζει ο Καραμπελιάς ήταν πάντα δισυπόστατο: από τη μία ήταν παντοδύναμο και από την άλλη παθητικό. «Η εξάρτηση του κράτους από κυρίαρχες τάξεις με διαμεσολαβητικό εμπορικό χαρακτήρα, η ανυπαρξία αυτόνομης γραφειοκρατίας, η εξάρτηση από τη διεθνή οικονομία, η ουσιαστική επίδραση των μικροαστικών δυνάμεων στην ίδια τη διαμόρφωση του κράτους εξηγούν εν μέρει αυτόν τον χαρακτήρα…»[2].

Με το ΠΑΣΟΚ, αυτά τα χαρακτηριστικά φτάνουν στον παροξυσμό. Το κράτος μεταμορφώνεται σε κομματικό κράτος. Η αριστερά στο σύνολό της, με την μεγάλη «έφοδο προς τα ανάκτορα», καταλαμβάνει το κράτος. Εκατοντάδες τα πόστα στους δημόσιους οργανισμούς, αυτούς τους οργανισμούς που πλούτισαν εκατοντάδες ημετέρους και τώρα το ΠΑΣΟΚ τους καταργεί. Εκατοντάδες οι θέσεις σε πανεπιστημιακά πόστα, μελετητικά κέντρα και σε ένα σύνολο από δραστηριότητες που κινούνται γύρω από το κράτος (τηλεόραση, κοινοτικά κονδύλια, δημόσια έργα παντός φύσεως, κατασκευές, τυχερά παιχνίδια, αθλητισμός κ.λπ.). Το ΠΑΣΟΚ «εισάγει» την Ελλάδα σε αυτό που αποκαλέστηκε «κομματικό σύστημα καρτέλ».

Όπως γράψαμε και παλιότερα, τα χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος είναι κατά πρώτον, η απόλυτη διασύνδεση του κόμματος με το κράτος. Το κράτος καθίσταται το εργαλείο της αναπαραγωγής του κομματικού συστήματος καρτέλ. Στην Ελλάδα, το πρώτο που έκανε αυτό το σύστημα ήταν η τοποθέτηση στο κράτος μεγάλου αριθμού οπαδών του. Το δεύτερο ήταν να εξασφαλίσει την χρηματοδότηση των κομμάτων μέσα από τις κρατικές επιχορηγήσεις. Το τρίτο ήταν η χρήση των δημόσιων κονδυλίων για την υπόγεια χρηματοδότηση τόσο προσωπικά των πολιτικών, όσο και του κομματικού μηχανισμού (Βλέπε χρηματιστήριο, αγορά του αιώνα, Ζήμενς, φαγοπότι με τα Ευρωπαϊκά κονδύλια κ.λπ., μισθοί σε ΔΕΚΟ κ.λπ).

Η κατάλυση του κράτους στην Ελλάδα έλαβε χώρα ενάντια σε αυτό που αποκαλούμε συλλογικό συμφέρον. Η κομματοκρατία, η τοποθέτηση ημετέρων στο δημόσιο δεν αποτελεί παρά ένδειξη του γεγονότος της κατάλυσης του φορέα της εθνικής συνείδησης που αποτελεί το κράτος.

Γι’ αυτό ακριβώς, σε συνέργεια με τα χαρακτηριστικά της παρασιτικής φύσης του ελληνικού κράτους που έχει αναφέρει ο Καραμπελιάς, οι ελίτ που κατέλαβαν το κράτος αντιτάχθηκαν σθεναρά στον εκσυγχρονισμό της οικονομίας. Αυτό γιατί, εάν πρότειναν μία πολιτική ανάπτυξης της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους, της εξίσωσης των κοινωνικών αντιθέσεων και καλλιέργειας της επιχειρηματικότητας, της έρευνας και της ανταγωνιστικότητας, θα ήταν υποχρεωμένες να διαμοιράσουν με τις άλλες τάξεις τα οφέλη που απομυζούν μέσα από την εκμετάλλευση του κράτους.

Η επίθεση στο κράτος σήμερα, εμπεριέχει και άλλους στόχους. Ο ένας μετά τον άλλο οι θεσμοί στήριξης του έθνους υπονομεύονται. Ο στρατός υπονομεύτηκε από τη σωρεία μιζών, την μικροκομματική χρήση της μείωσης της θητείας και το μέσο για τον κανακάρη μας. Η εκκλησία δέχτηκε την μεγάλη επίθεση από το σημιτικό κατεστημένο και είχε την ατυχία να χάσει πρόωρα έναν μεγάλο ηγέτη. Τώρα, ήρθε η σειρά του κράτους, ως του τελευταίου καταφύγιου της εθνικής συνείδησης.

Αυτά λαμβάνουν χώρα την στιγμή που η παγκοσμιοποίηση «εισρέει» ραγδαία στην Ελληνική πραγματικότητα μέσα από την ένταξη της χώρας στην ΕΕ και ιδιαίτερα με την υιοθέτηση του ευρώ. Το άνοιγμα στο ευρωπαϊκό και διεθνές εμπόριο αφήνει να διαφανούν οι αδυναμίες του πασοκικού κομματικού κράτους.

Η επίθεση θα είναι σκληρή. Από τη μία, η «γενιά του ‘83» αποχωρεί. Συνεπώς το ΠΑΣΟΚ χάνει σταδιακά την υποστήριξή του στο δημόσιο τομέα. Από την άλλη, τόσο μέσα από τους διορισμούς του ΑΣΕΠ[3], όσο και μέσα από τους αποφοίτους της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, στο κράτος αρχίζει να διαμορφώνεται ένα άλλο στρώμα που δεν εξάρτησε την ένταξή του σε αυτό από κομματικά ρουσφέτια.

Αυτούς ακριβώς στοχεύει να χτυπήσει ο νέος νόμος που ετοιμάζει ο Ρέππας. Είναι ενδεικτικό τι λέει ο Μόσιαλος: «Ο δημόσιος υπάλληλος πλέον δεν ανήκει σε μια οργανική θέση… Ανήκει συνολικά στο δημόσιο τομέα. Άρα μπορεί να γίνουν πιο εύκολες οι μετατάξεις εντός του δημόσιου τομέα. Κάνουμε μια επιλογή να πάμε στο δημόσιο τομέα, οπότε πρέπει να είμαστε στη διάθεση του κοινού καλού, του κοινού οφέλους»[4]. Υπενθυμίζουμε ότι αυτός «ο δημόσιος υπάλληλος» που είναι διυπουργικός, υπάρχει ήδη με νόμο …του ΠΑΣΟΚ από το 1983! Αλλά καμία κυβέρνηση δεν τον εφάρμοσε[5]!

Οι πρακτικές που εφαρμόζει ήδη το ΠΑΣΟΚ είναι ενδεικτικές του τι θα ακολουθήσει. Οι λίστες μετακινούμενων υπαλλήλων έπειτα από έγκριση της ΠΑΣΚΕ πάνε κι έρχονται. Ενώ, το ΠΑΣΟΚ, με την γνωστή ευρηματικότητά του σε μεγάλο οργανισμό του δημοσίου χρησιμοποίησε …την κλήρωση για να καλυφθούν οι «ανεπιθύμητες» θέσεις. Μόνο που στην κληρωτίδα μπήκαν μόνο τα ονόματα των πολιτικών αντιπάλων!

Αξιοκρατικοί θεσμοί όπως η Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και το ΑΣΕΠ κινδυνεύουν. Η Σχολή κινδυνεύει με κλείσιμο, παρ’ όλο που χρηματοδοτείται με κοινοτικά κονδύλια! Το ΑΣΕΠ απειλείται με …ιδιωτικοποίηση: ο Βενιζέλος, μόλις χθες ανέφερε ότι αυτό θα «βοηθηθεί» από «εταιρείες συμβούλων».

Ακόμα και το αίτημα της άρσης της μονιμότητας, θα χρησιμοποιηθεί για έναν και μόνον σκοπό: την αύξηση του πελατειακού κράτους, αφού πλέον θα είναι ελεύθερη η τοποθέτηση ημετέρων.

Η επίθεση ενάντια στο κράτος έχει πολλαπλές στοχεύσεις:

α) Αντιτίθεται στο τελευταία ισχυρό θεσμό που μπορεί να υπερασπισθεί το εθνικό συμφέρον τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.

β) Προωθεί ύπουλα τον κατακερματισμό της κοινωνίας αφού κατακερματίζει τον φορέα που μπορεί να έχει μία συνολική εικόνα για το συλλογικό συμφέρον.

γ) Προετοιμάζει τον πλήρη αφελληνισμό.

δ) Καταστρέφει την οποιαδήποτε δυνατότητα μελλοντικής ανάπτυξης, αφού ιστορικά το κράτος, όχι βέβαια το σημερινό πελατειακό κράτος, ήταν αποφασιστικός μοχλός στην οικονομική ανάπτυξη.

Κράτος και εκκλησία, όσο και να είναι θεσμοί σε παρακμή, δεν παύουν να αποτελούν θεσμούς που ενσωματώνουν, εγκιβωτίζουν και διατηρούν το έθνος. Η κρίση, αποτελεί πρόσχημα για την απογύμνωση του κράτους από το όποιο περιουσιακό του στοιχείο, έτσι ώστε να αποδυναμωθεί πλήρως. Το μνημόνιο δεν είναι παρά μία προσπάθεια να υπονομευθεί το κράτος σε μία σειρά από ζητήματα όπως τα εργασιακά, η κοινωνική προστασία, η υγεία, η αστυνόμευση και άλλες κοινωνικές και οικονομικές λειτουργίες. Είναι σαφής η προσπάθεια πλήρους απονομιμοποίησης του κράτους στα μάτια της κοινωνίας.

Σήμερα, την ίδια στιγμή που το κράτος υπονομεύεται, είναι καίριος ο ρόλος του ως φορέα που θα αναλάβει της οργάνωση της κοινωνίας. Σήμερα, «μία χώρα που είναι ανεπτυγμένη στον οικονομικό, τον κοινωνικό και τον πολιτικό τομέα είναι ένα έθνος που υπηρετείται σωστά από ένα κράτος που μπορεί να ρυθμίζει την ελεύθερη και αποτελεσματική αγορά. Το κράτος και η αγορά είναι θεσμοί της κοινωνίας –εργαλεία συλλογικής δράσης και τα κύρια εργαλεία για να επιτύχει μία κοινωνία τους σκοπούς της. Το κυριότερο όργανο είναι το κράτος…»[6].



[1] Κώστας Παπαϊωάννου, Κράτος και φιλοσοφία. Ο διάλογος Μαρξ-Χέγκελ, Εναλλακτικές Εκδόσεις, Θεωρία 12, 1990.

[2] Γιώργος Καραμπελιάς, Κράτος και κοινωνία στη μεταπολίτευση (1974-1988), εκδόσεις Εξάντας, 1989.

[3] Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο πρωθυπουργός δεν παρέστη στην κηδεία του κ. Πεπονή, εμπνευστή του συγκεκριμένου θεσμού.

[4] Ηλίας Μόσιαλος, συνέντευξη στην εκπομπή «Αυτήκοος μάρτυς» του ραδιοφώνου της ΝΕΤ FM 105,8, 7-9-2011

[5] Για τους ενδιαφερόμενους είναι ο Ν. 1388/83 (ΦΕΚ 113 Α /29-8-83).

[6] Luiz Carlos Bresser-Pereira, “Assault on the State and on the Market: Neoliberalism and Economic Theory”, Estudos Avancados, 23 (66) 2009.

ΣΧΕΤΙΚΑ

55 ΣΧΟΛΙΑ

Nicholas 14 Σεπτεμβρίου 2011 - 16:27

Διαβάζοντας το άρθρο μου γεννήθηκαν κάποιες απορίες:
1) Πως ο Ελληνισμός και το Ελληνικό Έθνος επεβίωσε το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του (για χιλιάδες έτη δηλ.) χωρίς μόνιμη δημοσιοϋπαλληλία; Μάλιστα κατά την αρχαιότητα δεν υπήρχε καν κεντρική διοίκηση και γραφειοκρατία.
2) Γιατί σχεδόν σε κανένα άλλο σύγχρονο κράτος, με σπάνιες εξαιρέσεις τους βασιλείς, τους ισόβιους γερουσιαστές στην Ιταλία και την ιπποσύνη στη Βρετανία, δεν εφαρμόζεται το νεοελληνικό πρότυπο της συνταγματικά-θεσμικά κατοχυρώμενης μονιμότητας των ΔΥ; Πως τόσα και τόσα κράτη, πολλά με μεγάλη συνοχή και ισχυρότατη εθνική συνείδηση (π.χ. Ισραήλ) κατορθώνουν να επιβιώνουν χωρίς μόνιμους ΔΥ;
3) Πως πολλά έθνη, όπως π.χ. το Κουρδικό, κατορθώνουν ακόμα και στην εποχή μας να διατηρούνται δίχως καν κεντρική γραφειοκρατία;
Προσωπική μου άποψη είναι ότι στην Ελλάδα για να επισυμβεί η δεύτερη μεταπολίτευση πρέπει να καταργηθεί ο θεσμός της μόνιμης δημοσιοϋπαλληλίας, όπως βασικό στοιχείο για την πρώτη στάθηκε η κατάργηση του ισόβιου θεσμού της μοναρχίας. Εν πάσει περιπτώσει, νομίζω ότι λόγω του συνταγματικού ζητήματος που ανακύπτει, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για ένα δημοψήφισμα όπου ελεύθερα ο Ελληνικός λαός θα αποφασίσει αν θέλει να διατηρήσει τη μονιμότητα των ΔΥ όπως το 74 αποφάνθηκε για τη βασιλεία. Δεδόμενου ότι υπάλληλος (υπό+άλλων) σημαίνει ότι τελεί υπό την δικαιοδοσία κάποιων άλλων, που στην περίπτωση των ΔΥ αυτοί είναι ο λαός, το ορθότερο και το απλούστερο είναι να αποφασίσουν αυτοί οι “άλλοι”, που πληρώνουν κιόλας, κι όχι ο κ. Μόσιαλος κλπ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΙΩΑΝΝΗΣ 17 Σεπτεμβρίου 2011 - 10:40

Συγγνώμη nicholas, αλλά από αυτά που διάβασες στο άρθρο, αυτό κτάλαβες? την μονιμότητα των δ.υ. πραγματεύεται ο συγγραφέας του ή την άλωση του κράτους από τον κομματισμό ( συνέπεια του οποίου είναι και η αναξιοκρατική μονιμοποίηση των δ.υ.) και την κατάρευση του ως ανωτάτου θεσμού προστασίας και υπηρέτησης του Έθνους και του Λαού?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 17 Σεπτεμβρίου 2011 - 17:49

Αγαπητέ Ιωάννη,
Εκθέτοντας τις απορίες του κάποιος, οι οποίες εξακολουθούν να είναι αναπάντητες, δεν εκθέτει τι κατάλαβε αλλά τι ΔΕΝ κατάλαβε.
Από εκεί και πέρα, προσωπική μου άποψη είναι ότι για τη “δεύτερη μεταπολίτευση” (ή το τέλος της πρώτης αν προτιμάς) απαιτείται να καταργηθεί ο θεσμός της ισόβιας, μόνιμης δημοσιοϋπαλληλίας (ακριβώς για να παταχθεί η αναξιοκρατία κι η κομματοκρατία που αναφέρεις) όπως για την πρώτη μεταπολίτευση απαραίτητο στοιχείο στάθηκε η κατάργηση της ισοβίου βασιλείας. Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει με μονομερή τρόπο από τους κυβερνώντες αλλά να τεθεί ως ερώτημα στο λαό για δημοψήφισμα. αυτά και να’σαι καλά, Νικόλας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νικόλας 18 Σεπτεμβρίου 2011 - 23:32

η κατάργηση της μονιμότητας, δηλαδή το δικαίωμα των κομμάτων -όταν γίνουν κυβέρνηση- να διώχνουν τους δ.υ. του αντίπαλου και να διορίζουν τους δικούς τους, με ποιόν ακριβώς τρόπο καταπολεμάει την κομματοκρατία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Socrates 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 15:02

Με την ανάπτυξη της πεποίθησης και της νοοτροπίας ότι το δημόσιο δεν είναι καταφύγιο. Αν μετά από 2,3 ή 4 έτη ξέρεις ότι θα φύγεις επειδή μπορεί να αλλάξει η κυβέρνηση ή ο υπουργός δεν ασχολείσαι με το δημόσιο. Από την άλλη με τη μονιμότητα απλά συσσωρεύονται τα στρώματα των διορισμένων από την κάθε κυβέρνηση χωρίς καμμία δυνατότητα απαλλαγής για το κοινωνικό σύνολο. Με άλλα λόγια καλύτερα να έχω 1000 θέσεις και υπαλλήλους που εναλλάσσονται (αν δεν αλλάξει η νοοτροπία όπως προανέφερα) παρά κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός να προστίθενται κι άλλοι κοκ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γιάννης 10 Δεκεμβρίου 2011 - 02:25

“Αν μετά από 2,3 ή 4 έτη ξέρεις ότι θα φύγεις επειδή μπορεί να αλλάξει η κυβέρνηση ή ο υπουργός δεν ασχολείσαι με το δημόσιο.”

Σωστά, κοιτάς να φας όσο περισσότερα μπορείς, όπως τρων οι υπουργοί-βουλευτές, που φεύγοντας αρπάζουν και τις καρέκλες των υπουργείων.

“καλύτερα να έχω 1000 θέσεις και υπαλλήλους που εναλλάσσονται (αν δεν αλλάξει η νοοτροπία όπως προανέφερα) παρά κάθε φορά που αλλάζει ο υπουργός να προστίθενται κι άλλοι κοκ.”

Το οποίο, στην α’ περίπτωση, σημαίνει ότι οι υπάλληλοι που θα διαδέχονται αυτούς που φεύγουν θα πρέπει να μάθουν τη δουλειά σε ικανοποιητικό βαθμό (π.χ. οικονομικές υπηρεσίες), πράγμα το οποίο θέλει από 2-4 χρόνια, δηλαδή όταν θα έρχεται η ώρα τους να αντικατασταθούν. Και ξανά από την αρχή.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 14:31

Νικόλα: Αν ψάχνεις να βρεις αεροπλάνα στον αρχαίο κόσμο θα δυσκολευτείς!
• Ωστόσο, μην ξεχνάς ότι ο Περικλής κατάλαβε ότι η σχέση του πολίτη με το κράτος περνάει και από κάποια ασφάλεια δημοσιοϋπαλληλικής μορφής. (3 μνες για κάθε συνεδρία της αγοράς)!
• «Κεντρική διοίκηση δεν υπήρχε στον αρχαίο κόσμο» πώς το εννοείς πάλι αυτό; Ναι δεν είχαν κεντρικούς υπολογιστές, αλλά μάζευαν φόρους από τους σύμμαχους και με αυτούς τους φόρους ανελάμβαναν την άμυνα τους υπολογιστές
• 2) «Γιατί σχεδόν σε κανένα άλλο σύγχρονο κράτος, με σπάνιες εξαιρέσεις τους βασιλείς, τους ισόβιους γερουσιαστές στην Ιταλία και την ιπποσύνη στη Βρετανία, δεν εφαρμόζεται το νεοελληνικό πρότυπο της συνταγματικά-θεσμικά κατοχυρώμενης μονιμότητας των ΔΥ»: Είσαι σίγουρος;
• Για το Ισραήλ: είσαι σίγουρος ότι δεν έχουν μόνιμους υπαλλήλους;


3) « Πως πολλά έθνη, όπως π.χ. το Κουρδικό, κατορθώνουν ακόμα και στην εποχή μας να διατηρούνται δίχως καν κεντρική γραφειοκρατία»; Το κουρδικό έθνος είναι υποδιωγμό, αυτό θέλεις να γίνουμε και μεις;

• Χώρες που μειώνουν το δημόσιο είναι οι ΗΠΑ και όλες οι κυρίαρχες χώρες σήμερα, οι οποίες ακριβώς λόγω αυτής της ιδεολογίας (περί ιδεολογίας πρόκειται) έχουν διαλύσει το κοινωνικό κράτος.

• Προσωπική μου γνώμη (κατά τύχη και μερικών πολύ προοδευτικών διανοούμενων Ανδρέ Γκόρζ), αλλά περιέργως και του Φρίντμαν, με τον ορισμό αρνητικού φόρου, αυτός για άλλους λόγους) είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να αμείβεται με έναν βασικό κοινωνικό μισθό, βρέξει χιονίσει!

Παράγει δεν παράγει!
Όσο για την αναξιοκρατία, αυτά λέει και ο Μάνος, τα έχουμε ακούσει πολλές φορές.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 15:16

1) Δηλ. αγαπητή Ange-ta υπήρχε κεντρικό κράτος στην Αρχαία Ελλάδα όπως π.χ. στην αρχαία Ρώμη ή την Περσία; Όσον αφορά τον “μισθό” για τη συμμετοχή στην Εκκλησία του Δήμου ας μην ξεχνούμε ότι οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν εργάζονταν αφού είχαν τους δούλους γι’αυτό.

2) Είπα ότι δεν ξέρω άλλα κράτη εκτός από τις εξαιρέσεις που ανέφερα με μόνιμους ΔΥ. Άρα ναι είμαι σίγουρος ότι δεν ξέρω αλλά από ότι βλέπω εσείς δεν είσθε για να ρωτάτε εμένα. Όσον αφορά το Ισραήλ το αντίστοιχο με το Σύνταγμα είναι οι Βασικοί Νόμοι:
http://www.knesset.gov.il/description/eng/eng_mimshal_yesod1.htm
Από μια γρήγορη ματιά που έριξα, δεν είδα κάποια διάταξη που να αφορά τη μονιμότητα της δημοσιοϋπαλληλίας.

3) Τελικά δεν απαντήθηκε το ερώτημα πως ακόμα και σήμερα υπάρχουν έθνη χωρίς μόνιμη δημοσιοϋπαλληλία και χωρίς ακόμη κεντρική γραφειοκρατία.

Όσον αφορά τον κοινωνικό μισθό στον οποίο αναφέρεστε συμφωνώ κι εγώ αρκεί να σκεφτούμε που θα βρεθούν τα χρήματα (ειδικά στη χρεωκοπημένη Ελλάδα) για να δοθεί. Αναρρωτιέμαι και περιμένω με εκτίμηση την απάντησή σας…. Φιλικά, Νικόλας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 17:51

“Δηλ. αγαπητή Ange-ta υπήρχε κεντρικό κράτος στην Αρχαία Ελλάδα όπως π.χ. στην αρχαία Ρώμη ή την Περσία”;
Σ αυτό σου απάντησα: Στον αρχαίο κόσμο δεν υπήρχαν αεροπλάνα. Δηλαδή είχαν άλλη μορφή κράτους, αυτή του κράτους “ΠΟΛΙΣ”. Και η πόλις είχε και γραφειοκρατία και δημόσιους λειτουργούς αν το θέσουμε έτσι. Είχε μάλιστα και μια μορφή διοίκησης των συμμάχων, δηλαδή ολόκληρου του ελληνισμού. Κεντρική και αυτή.
Μόνιμους προφανώς δεν είχε, αφού η έννοια της στήριξης ή της διατύπωσης δικαιωμάτων των εργαζομένων έχουμε μετά τον 18 αιώνα. Με λίγα λόγια η μονιμότητα, – που θα έπρεπε να ισχύει παντού και όχι μόνο στον δημόσιο τομέα – είναι μια κατάκτηση των καταπιεσμένων μαζών, που η σημερινή κυρίαρχη τάξη θέλει να την πάρει πίσω.

ΕΝι γουέϊ ο αρθρογράφος γράφει για γραφειοκρατία, που είναι η βάση λειτουργίας ενός διατεταγμένου ορθολογικού κράτους ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ, αλλιώς θα ήταν μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώστε.
“Όσον αφορά τον «μισθό» για τη συμμετοχή στην Εκκλησία του Δήμου ας μην ξεχνούμε ότι οι αρχαίοι Αθηναίοι δεν εργάζονταν αφού είχαν τους δούλους γι’αυτό”:
Ω! μην είσαι για τίποτε σίγουρος.
Εργάζονταν προφανώς και μάλιστα πολύ! Όπως εργάζονται σήμερα και οι καπιταλιστές. τις 3 μνές τις έπαιρναν προφανώς ΜΟΝΟ οι ελεύθεροι Αθηναίοι, άρα ο Περικλής ήξερε πολύ καλά ότι ήταν απαραίτητες αν ήθελε Δημοκρατία. Εξ άλλου αυτή ακριβώς και μόνο αυτή, ήταν η ειδοποιός διαφορά της Δημοκρατίας που εισήγαγε ο Περικλής και όχι οι προηγούμενοι.
Αν ένα σύστημα είναι δουλοκτητικό ή καπιταλιστικό (πηδάω το φεουδαλικό) δεν σημαίνει ότι η κυρίαρχη τάξη δεν δουλεύει. Να μην μπω σε άλλες λεπτομέρειες για το παραγωγικό σύστημα της αρχαίας Ελλάδας, που κατά τον Μαρξ δεν ήταν δουλοκτητικό, αλλά αγροτικό.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:40

Μάλλον δεν έγινε κατανοητό το ερώτημά μου: Στην Αρχαία Ελλάδα από όσο γνωρίζω εγώ τουλάχιστον δεν υπήρχε κεντρικό γραφειοκρατικό κράτος με ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ εμβέλεια (δεν μιλάμε για τις πόλεις-κράτη ή τα κατά τόπους βασίλεια). Αντίθετα στη Ρωμαϊκή και την Περσική αυτοκρατορία υπήρχαν. Το πρώτο ελληνικό κεντρικό κράτος (με πανεθνική εμβέλεια) είναι το Βυζαντινό κι αυτό ως μετεξέλιξη του ρωμαϊκού.
Άρα το ερώτημα μου είναι πως το Ελληνικό έθνος επεβίωσε για αιώνες χωρίς καν κεντρικό πανεθνικό κράτος και γραφειοκρατία.
Όσον αφορά την εργασία νομίζω ότι δεν πρέπει να τη συγχέουμε με την εθελοντική απασχόληση της άρχουσας τάξης για να περνά την ώρα της. Ο αρχαίος Αθηναίος σε αντίθεση με το δούλο του δεν υποχρεωνόταν να δουλέψει/εργασθεί για να ζήσει αφού οι δούλοι ήταν υποχρεωμένοι να το κάνουν γι’αυτόν. Όσον αφορά το αν η κοινωνία ήταν αγροτική ή δουλοκτητική δε νομίζω ότι υπάρχει κάποια αντίθεση: η κοινωνία ήταν σαφώς δουλοκτητική και αγροτική (αν και για την Αθήνα ειδικά δεν είμαι τόσο σίγουρος).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:07

Οι καταπιεσμένες μάζες τους περασμένους αιώνες ήταν οι δούλοι. Άρα καθεστώς μονιμότητας στη δουλεία κατέκτησαν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:01

Η απάντηση μου στο ερώτημα αν άλλα κράτη έχουν μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους είναι θετική! Έχουν και παραέχουν!

Και η Γερμανία και το Βέλγιο (που ξέρω από κοντά) και η Γαλλία και τα Σκανδιναβικά κράτη.
Μάλιστα το μέγεθος του δημόσιου τομέα αυτών των κρατών είναι ίδιο αν όχι και μεγαλύτερο από το ελληνικό.
Δεν πιστεύω να σου περνάει από το μυαλό ότι η Αστυνομία ή η Γκεστάπο είχε ιδιωτικούς υπάλληλους;
Αυτό τα κάνουν οι ΗΠΑ και ζητάνε να τα κάνουν όλοι!
Και ο στρατός, οι μονιμάδες και οι δάσκαλοι και οι υγειονομικοί ή λοιποί κρατικοί ελεγκτές και οι γιατροί δημόσιων νοσοκομείων (που σε μας δεν είναι), και οι υπάλληλοι των δήμων κλπ. κλπ. κλπ.
Απίστευτο μεγάλος μέγεθος!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:27

Αγαπητή Ange-ta:

το ερώτημα δεν αφορούσε το αν άλλε χώρες έχουν ή όχι ή πόσους ΔΥ έχουν. Το ερώτημα είναι πολύ πιο θεμελιώδες: είναι η θέση τους δια βίου εξασφαλισμένη και η μονιμότητα τους συνταγματικά κατοχυρωμένη (δηλ. όχι καν με απλό νόμο αλλά γραμμένη μέσα στο σύνταγμα); Δεν έχει το γαλλικό, γερμανικό κλπ. κράτος το δικαίωμα να τους απολύσει αν δεν τους χρειάζεται ή αν εν πάσει περιπτώσει δεν μπορεί να τους πληρώσει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:17

τελευταίο ερώτημα και φαρμακερό:

Σήμερα, έχει χρεοκοπήσει η Ελλάδα ή το τραπεζικό σύστημα; Το δεύτερο. Ο καπιταλισμός έχει χρεοκοπήσει και ζητάει ανάπτυξη χωρίς να παράγει θέσεις εργασίας, οπότε ΠΡΕΠΕΙ να τις μειώσει.
Βέβαια, σοσιαλισμό δεν έχουμε, αυτάρκεις δεν είμαστε και όσο γίνεται θα υποστούμε το χρέος μας πληρώνοντας με αίμα. Χρειαζόμαστε κατ αρχήν ένα πολύ στιβαρό εθνικό κεντρικό και γραφειοκρατικό κράτος για να εφαρμόσουμε σοσιαλιστικές πολιτικές και μόνιμο μισθό. Η κοινωνία σήμερα, με την απίστευτη παραγωγικότητα, δεν χρειάζεται την εργασία του ανθρώπου όπως δυστυχώς γίνεται. Με ελάχιστες ώρες την ημέρα θα εκτελούσαμε το καθήκον μας για την κοινωνία και θα είχαμε όλο τον χρόνο δικό μας για να παράγουμε άυλα, αιωνίως ανακυκλούμενα υλικά.
Η κοινωνία θα ήταν πλούσια, σε αντίθεση με την σημερινή που μόνο το 10% είναι πλούσιο.
Η μόνη αλήθεια που είπε ο καταζητούμενος είναι: “λεφτά υπάρχουν”

Εξ άλλου τα λεφτά δεν είναι αξία, μόνο η ισοδύναμη έκφραση των πραγματικών αξιών!
Οταν δεν θα υπάρξουν πια αξίες τότε η ανθρωπότητα τελείωσε. Θα πεθάνει. Και χαρτιά δεν μπορεί να φάει!!!!

Για την αξία της ζωής σε παραπέμπω στο

http://ange-ta.blogspot.com/2008/04/andre-gorz.html

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 19:17

Ευχαριστώ για τον όμορφο σύνδεσμο. Σήμερα έχει χρεωκοπήσει η Ελλάδα και το τραπεζικό σύστημα (το δεύτερο λόγω της ανευθυνότητας του νεοελληνικού κράτους). Όσον αφορά το σοσιαλισμό δεν χρειάζεται να πω κάτι εγώ. Αρκεί να ρωτήσει κανείς τους Πολωνούς, τους Τσεχούς, τους Ουκρανούς κλπ. Όσον αφορά την παραγωγικότητα αυτή δεν έρχεται μόνη της. Έρχεται με την τεχνολογική πρόοδο η οποία έρχεται με τη σειρά της με σκληρή εργασία και προσπάθεια. Για τον καταζητούμενο και το λεφτά υπάρχουν δεν διαφωνώ απλά δεν μας λένε που υπάρχουν και πιο σημαντικό πως να τα πάρουμε! 🙂

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 19:57

Και κάτι ακόμα: Ο καπιταλισμός ακόμα δημιουργεί θέσεις εργασίας απλά όχι στη Δύση. Τις δημιουργεί στον Τρίτο Κόσμο πλέον.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:20

Τώρα τι να πω εγώ η φτωχή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 21:14

Γιατί, χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:31

έριξα μια πολύ επιπόλαιη ματιά στο ισραηλινό κείμενο:

senior State employees and senior Army officers of such grades or ranks and in such functions as shall be determined by Law.
Η έκφραση “τελειώνει με νόμο”, δείχνει ότι δεν ανήκει στην διακριτική ευχέρεια του προϊσταμένου του να απολύσει!!!!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:42

σύμφωνοι πάντως δεν είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη η μονιμότητα κι η δια βίου εξασφάλιση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:05

το είπε και η Μέρκελ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:16

τι είπε η Μέρκελ για το Ισραήλ; ότι έχει μόνιμους ΔΥ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:36

“Δεν έχει το γαλλικό, γερμανικό κλπ. κράτος το δικαίωμα να τους απολύσει αν δεν τους χρειάζεται ή αν εν πάσει περιπτώσει δεν μπορεί να τους πληρώσει”;
Όχι δεν έχει!
Και αν δεν μπορεί να τους πληρώσει σημαίνει ότι: χρεοκόπησε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:45

Έχω ζήσει και στη Γαλλία και στη Γερμανία. Δεν υπάρχει πουθενά (κι ούτε ποτέ υπήρξε στα συντάγματα των χωρών αυτών) διάταξη που να εξασφαλίζει τη δια βίου θέση και τη μονιμότητα της δημοσιοϋπαλληλίας. Οι ΔΥ σε αυτές τις χώρες δεν είναι μόνιμοι όπως είναι στην Ελλάδα δια του συντάγματος. Απλά έχουν υψηλή εργασιακή ασφάλεια.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:28

όχι ότι λεφτά υπάρχουν.
Για το Ισραήλ εσύ μου το είπες, γιατί εγώ δεν το ήξερα.

Τα περί συντάγματος είναι περιττό. Η σημασία είναι η ίδια.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 21:11

Η σημασία μπορεί να είναι η ίδια αλλά αν δεν υπάρχει συνταγματική διάταξη δεν είναι μόνιμοι. Άρα μπορούν να απολυθούν αν η κυβέρνηση το κρίνει σκόπιμο. Στην Ελλάδα δε μπορούν διότι υπάρχει η συνταγματική διάταξη που τους εξασφαλίζει δια βίου λες κι είναι λόρδοι αυτοί κι όλοι εμείς οι αναλώσιμοι υπόλοιποι δούλοι/
Όσον αφορά τη Μερκέλ αν είπε ότι λεφτά υπάρχουν (συγγνώμη δεν το ήξερα) μάλλον έχει δίκιο. Δεν είδα να λείπουν λεφτά από τη Γερμανία…. 😉

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 21:18

Δηλ. υπήρχε η πεποίθηση ότι το Ισραήλ έχει συνταγματικά κατοχυρωμένη μόνιμη δημοσιοϋπαλληλία; Γιατί εγώ δεν είπα κάτι τέτοιο. Τουναντίον αν εξαιρέσουμε τους βασιλιάδες και τους λόρδους στη Βρετανία, συνταγματικά κατοχυρωμένοι μόνιμοι ΔΥ δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στον κόσμο… Ίσως στο Σείριο από που κατάγονται οι Ελ, οι πρόγονοι των νεοελλήνων…. 😉

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:39

Αλλά και σε περίπτωση χρεοκοπίας, προηγούνται οι υπάλληλοι του κράτους για να μην διαλυθεί η οντότητα του!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:48

Λάθος διότι το μισθό των υπάλληλων τον καθορίζει το κράτος. Αν θέλει τον μειώνει όσο χρειάζεται.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:06

μπορείς να μείνεις με τις απόψεις σου, αλλά οι ΔΥ είναι μόνιμοι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:08

Γιατί μου το λες; αυτό δεν κάνει ο ΓΑΠ; μειώνει τους μισθούς των ΔΥ! το επικροτείς;

Τώρα θα απολύσει και περί τους 200.000 παρότι το απαγορεύει το σύνταγμα,

Το επικροτείς και αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:14

Δεν επικροτώ τίποτα που είναι αντισυνταγματικό. απλά λέω ότι το σύνταγμα πρέπει να αλλάξει με δημοψήφισμα. Το ίδιο έπρεπε να γίνει και για τις μειώσεις μισθών: δημοψήφισμα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι στη δικαιοδοσία του Έθνους και του Λαού και ας αποφασίσει αυτός εν μέσω κρίσης τι θέλει να γίνει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:11

Στην Ελλάδα είναι μόνιμοι βάσει του συντάγματος το ξέρω και δε διαφωνώ. Απλά λέω ότι η μονιμότητα αποτελεί στοιχείο του καθεστώτος και αν δεν καταργηθεί, όπως καταργήθηκε η μοναρχία το 74 με δημοψήφισμα, ας μην περιμένουμε να αλλάξει προς το καλύτερο το σάπιο σύστημα της κρίσης και της συναλλαγής.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:21

δηλαδή να απολύσει, να μειώσει μισθούς με το νόμο. Αυτό ζητάς;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:26

Όχι με νόμο ο Μόσιαλος ή ο ΓΑΠ ή ο Σαμαράς ή η τρόικα ή ο οποιοσδήποτε! Με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ να ερωτηθεί ο Ελληνικός Λαός, το Έθνος ολόκληρο, αν θέλει να συνεχίσει να πληρώνει τον ίδιο αριθμό ΔΥ και με τον ίδιο μισθό ή αν λόγω της κρίσης εξουσιοδοτεί την οποιαδήποτε κυβέρνηση να αλλάξει το σύνταγμα, να καταργήσει τη μονιμότητα και να προβεί σε μισθολογική αναπροσαρμογή των ΔΥ. Ο λαός (ολόκληρος όχι μόνον οι ΔΥ) πληρώνει, κι άρα αυτός πρέπει να αποφασίσει.

Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:24

Οι λαοί είναι εξ ίσου διεφθαρμένοι με τις κυβερνήσεις τους!
Εγώ δεν θέλω ν αλλάξει το σύνταγμα με αίτημα τις μαζικές απολύσεις και την διάλυση του κράτους!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:28

Συμφωνώ. Γι’αυτό κι είναι άξιοι της τύχης τους. Δε φταίει ούτε η τρόικα, ούτε οι ξένοι ούτε ο καπιταλισμός ούτε η λέσχη Μπίλντερμπεργκ αλλά ο Ελληνικός Λαός. Δεν είναι δίκαιο λοιπόν να αποφασίσει εκείνος για το πως θα πορευθεί από εδώ και πέρα εφόσον εν τέλει, διεφθαρμένος ή μη, αυτός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα;

Ange-ta 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:31

“Συμφωνώ. Γι’αυτό κι είναι άξιοι της τύχης τους. Δε φταίει ούτε η τρόικα, ούτε οι ξένοι ούτε ο καπιταλισμός ούτε η λέσχη Μπίλντερμπεργκ αλλά ο Ελληνικός Λαός. Δεν είναι δίκαιο λοιπόν να αποφασίσει εκείνος για το πως θα πορευθεί από εδώ και πέρα εφόσον εν τέλει, διεφθαρμένος ή μη, αυτός καλείται να πληρώσει τα σπασμένα”

Πάλι θα σου πω σεμνά: σ αυτό τον χείμαρρο της αντίδρασης, τι ν πω εγώ η φτωχή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:33

Κι εγώ φτωχός είμαι κουράγιο Αντζέ-τα. Κι ακριβώς επειδή είμαι φτωχός γι’αυτό κι έχω χειμαρρώδεις αντιδράσεις….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 19 Σεπτεμβρίου 2011 - 20:44

Ange-ta:
το νεοελληνικό κράτος είναι διαλυμένο ήδη και η διάλυση του οφείλεται ακριβώς στη μόνιμη δημοσιοϋπαλληλία που το κατέλυσε και το ρήμαξε! Δεν έχεις αναρρωτηθεί ποτέ γιατί οι εφορίες, οι πολεοδομίες, τα δημόσια σχολεία κλπ. δε δουλεύουν; γιατί όλοι στέλνουν τα παιδιά τους στα ΙΔΙΩΤΙΚΑ φροντιστήρια και δεν αρκούνται στα παραδεισένια δημόσια σχολεία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μπάμπης 20 Σεπτεμβρίου 2011 - 11:14

Αγαπητέ Νικόλα,
Η Ελλάδα από την εποχή του Ελ. Βενιζέλου μέχρι το 1981 είχε μόνιμη δημοσιουπαλληλία, συνταγματικά κατοχυρωμένη, η οποία λειτουργούσε μια χαρά. Γιατι; Επειδή υπήρχε η κατάλληλη νοοτροπία και οι μηχανισμοί ελέγχου. Να σου πω μια χώρα που δεν έχει μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους; Είναι η σημερινή Αλβανία. Εκεί να ξέρεις ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι σε όλες τις εκλογές ψηφίζουν με σημαδεμένα ψηφοδέλτια ότι θέλει ο εκάστοτε προιστάμενος τους. Εκεί και να σε πη**ξουν μπορούν αν θέλουν και όλην την οικογένεια σου και θα το δεχτείς για να μη χάσεις τη θέση σου.
Και κάτι ακόμα: Μάθε να ακούς τους άλλους και να μην είσαι κολλημένος στα στερεότυπά σου. Σε παρακολουθώ καιρό εδώ μέσα και μοινίμως έχεις την ίδια κολλημένη νοοτροπία.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 20 Σεπτεμβρίου 2011 - 13:41

Καταρχάς το στερεότυπο, στο οποίο εγώ δεν είμαι κολλημένος, είναι ότι η Ελλάδα σε αντίθεση με όλον τον υπόλοιπο κόσμο και κατ’εξαίρεση χρειάζεται συνταγματικά κατοχυρωμένη μόνιμη δημοσιοϋπαλληλία. Το παράδειγμα της Αλβανίας είναι πραγματικά διαφωτιστικό μιας κι η σημερινή δημοσιοϋπαλληλία της Ελλάδος θα μας αποδείξει ότι μπορεί κι αυτή να μας φέρει στην κατάσταση της Αλβανίας κι ας είναι μόνιμη!
Τέλος λυπούμαι πολύ που ακόμα και σ’αυτόν τον ιστότοπο υπάρχει η αστυνομία της σκέψης να μας επαναφέρει εις την τάξιν αν κρίνει τη νοοτροπία μας κολλημένη στα στερεότυπα με τα οποία το καθεστώς διαφωνεί. Κρίμα…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 22 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:17

Νικόλα,
Ο Έλληνας, σε αντίθεση με τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, πχ Γερμανία θέλει το παιδί του να μην γίνει π.χ. εργάτης όπως αυτός, βοσκός όπως αυτός, φτωχός όπως αυτός. Θέλει να γίνει επιστήμονας, μεγάλος και τρανός. Είναι δηλαδή θέμα πολιτισμού και όχι ταξικό.
Η ελληνική παιδεία είναι λιγότερη ταξική από άλλες χώρες.

Γι αυτό θέλει να στείλει το παιδί σε όσο γίνεται σε “καλύτερο” σχολείο, όπου το “καλύτερο” συνδέεται με το έχω χρήμα και πλερώνω!
Αλλού, το παιδί του γιατρού γίνεται γιατρός, επομένως η μαμά ή ο μπαμπάς θα τον προσέξουν. Εδώ, αν κοιτάξεις τα φροντιστήρια, τα παιδιά είναι τα περισσότερα παιδιά φτωχών και απαίδευτων οικογενειών.

Τώρα, η ανάλυση σου ότι το ελληνικό κράτος είναι διαλυμένο γιατί υπάρχει μεγάλος δημόσιος τομέας, άστο καλύτερα γιατί μπάζει από παντού!

Για ψάξε να δεις πότε η Ελλάδα είχε την μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και κάνε ένα γράφημα και θα καταλάβεις. Δες και το δημόσιο χρέος πότε ανεβαίνει και πότε κατεβαίνει κανε και σύγκριση με άλλα κράτη και πάλι θα καταλάβεις.

Εκτός αν δεν θέλεις να καταλάβεις.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΣΩΚΡΑΤΗΣ 23 Σεπτεμβρίου 2011 - 04:31

δηλ. ο Γερμανός γονιός είναι κακός γονιός και θέλει το παιδί του να μείνει φτωχό ή και να γίνει φτωχότερο; Εγώ τουλάχιστον δε συμφωνώ. Απλά τις τελευταίες δεκαετίες της σπατάλης και της κραιπάλης, όταν κυκλοφορούσε πολύ δανεικό, κλεμμένο και μαύρο χρήμα στην Ελλάδα, όποιος “νεόπλουτος” είχε χρήμα και πλέρωνε, όπως σωστά σημειώνεις, έστελνε το παιδί του σε ακριβά (όχι αναγκαστικά καλά αφού ο ίδιος δεν είχε την καλλιέργεια και την παιδεία να το ελέγξει) σχολεία και φροντιστήρια ή έφερνε στο σπίτι ακριβούς καθηγητές για ιδιαίτερα. Το αποτέλεσμα στην παιδεία των νέων είναι τουλάχιστον αμφίβολο αν όχι αρνητικό όπως δείχνει η κατάντια των πανεπιστημίων ας πούμε. Δηλ. ο κάθε νεόπλουτος ξόδευε για το παιδί του όχι για να βελτιώσει πραγματικά την παιδεία που ελάμβανε αλλά για κοινωνική επιβεβαίωση του “στάτους” του μέσα από μια αισχρή επίδειξη πλούτου. Αυτό είναι όλο κι ο μύθος καταρρέει ήδη μέσα στην κρίση.
Όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη τα στοιχεία είναι εδώ τουλάχιστον μετά το Β! ΠΠ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Economic_history_of_Greece_and_the_Greek_world#Late_20th_century
During the 80s, despite membership in the EC, Greece suffered from poor macroeconomic performance due to expansionary fiscal policies that led to a tripling of the debt-to-GDP ratio, which went from the modest figure of 34.5% in 1981 to the triple digits by the 90s.[17] The second oil shock after the Iranian Revolution hurt Greece, and the 80s were racked by high inflation as politicians pursued populist policies. The average rate of inflation in Greece during the 80s was 19%, which was three times the EU average. The Greek budget deficit also rose very substantially during the 80s, peaking at 9% in 1985
http://en.wikipedia.org/wiki/Greek_economic_miracle
The term (modern) Greek economic miracle has been used to describe the impressive rate of economic and social development in Greece from the early 1950s to the mid-1970s. Between 1950 and 1973, the country had an average rate of economic growth of 7%, second in the world only to Japan’s during the same period.[1] Growth rates were highest during the 1950s, often exceeding 10%, close to those of a modern “tiger economy” (industrial production grew annually by 10% as well, for several years, mostly in the 1960s). The term “miracle”, though, is relatively little used, at least in Greece. Growth (at least initially) widened the economic gap between rich and poor, intensifying political divisions.

Τα συμπεράσματα δικά σου.
Τέλος όσον αφορά το δημόσιο τομέα η απάντηση είναι αφοπλιστικά απλή: Αν αύριο απολυθούν οι μισοί ΔΥ και ο μισθός των εναπομείναντων μειωθεί στο μισό, όπως υποθετικά προτάθηκε προηγουμένως, βελτιώνεται δραματικά (αν όχι λύνεται απόλυτα) το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας ή όχι; Καλό είναι να εξετασθεί κι αυτό το ενδεχόμενο, δεδομένης της κρισιμότητας της κατάστασης, και όπως σωστά προτάθηκε να τεθεί υπόψιν του κυρίαρχου λαού να αποφασίσει.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 24 Σεπτεμβρίου 2011 - 17:55

Άρθρο απο το Βήμα (23/9/11, Γ. Μαλούχος) που απαντά στο ποιούς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ εξυπηρετεί ο ΓΑΠ κι η παρέα του (με έμφαση στον Πάγκαλο).

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δεύτερος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, εκφωνούσε έναν ακόμα δραματικό λόγο στη Βουλή, λέγοντας ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο και για να σωθεί πρέπει όλοι να ματώσουμε βαθειά, υπερασπίζοντάς τη. Την ίδια ώρα, ο πρώτος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θόδωρος Πάγκαλος, από τις στήλες εφημερίδας της γαλήνιας Γενεύης καθύβριζε για ακόμη μια φορά διεθνώς τους Ελληνες, ως απατεώνες. Αυτούς, που ο συνάδελφός του τους καλούσε να ματώσουν για τη σωτηρία της πατρίδας. Απατεώνες λοιπόν, δηλαδή προδότες του υπέρτατου αγώνα για την πατρίδα; Ή ήρωες; Ο κ. Παπανδρέου, οφείλει να επιλέξει. Τώρα.

Αυτή τη φορά στο στόχαστρό του κ. Πάγκαλου βρέθηκαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, που, κατά τη δήλωσή του στην ελβετική εφημερίδα «κλέβουν μόνιμα το κράτος», όλοι τους, χωρίς εξαίρεση.

Οι αμέτρητες χιλιάδες επιχειρήσεων που κλείνουν αυτή την ώρα στην Ελλάδα (και ακολούθως, οι εκατοντάδες χιλιάδες των εργαζομένων που χάνουν έτσι τις δουλειές τους, που για να τις βρουν δεν χώθηκαν σε κομματικά γραφεία κι από κει στο κράτος, αλλά πάλεψαν στη ζωή), αν ήταν συλλήβδην κλέφτες, ίσως και να μην έκλειναν.

Αντίθετα, ο κ. Πάγκαλος και πολλοί άλλοι κρατικοδίαιτοι μανδαρίνοι κομματικοί όμοιοί του, πρίγκιπες αυτής της λαίλαπας, που έχουν καθίσει τόσα χρόνια στο σβέρκο αυτού του τόπου, την ώρα του κακού δεν έχουν βλαφθεί στο ελάχιστο από όλα όσα συμβαίνουν. Κι αυτό, κάτι σημαίνει.

Την ώρα λοιπόν που οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα κλείνουν η μία μετά την άλλη, αφήνοντας τόσο κόσμο στο δρόμο και τον τόπο χωρίς δύναμη, είναι τόσο λαικιστική, τόσο βαθειά γκεμπελική, τόσο συνδρομική, τόσο εξοργιστική η νέα αυτή δήλωση Πάγκαλου στην ξένη εφημερίδα, που, προφανώς, είναι και ανάξιο να τη σχολιάσει κανείς περισσότερο.

Απλώς, αντανακλά το ήθος και τις βαθύτερες κρατικιστικές πεποιθήσεις του ανδρός, που άλλωστε, τόσα χρόνια αυτές τον θρέφουν πολιτικά: με αυτές έκανε την καριέρα του μια ζωή μέσα στους κομματικούς διαδρόμους και με αυτές επιθετικά τη συνεχίζει…

Γιατί ο Θ. Πάγκαλος είναι ο ίδιος αυτό το κράτος που καταδυναστεύει την Ελλάδα και τη σέρνει στην καταστροφή. Είναι η πλήρης ενσάρκωσή του.

Ο Γ. Παπανδρέου, πρέπει επιτέλους να αποφασίσει αν τιμά τον ίδιο και τα μέλη της κυβέρνησής του το γεγονός ότι τους εξέλεξε ο ελληνικός λαός να ηγηθούν της μοίρας του, κάτι που, προδήλως πλέον, δεν τιμά τον ίδιο τον ελληνικό λαό – αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα…

Ο Γ. Παπανδρέου οφείλει επιτέλους να αντιληφθεί ότι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες δεν είναι οι βάρβαροι που, με την παρέα που κληρονόμησε από το κόμμα του πατρός του και με την παρέα που έφερε ο ίδιος από το εξωτερικό, ήρθε να τους κάνει τη χάρη να τους εκπολιτίσει και να τους σώσει, με κάθε Πάγκαλο να τους προσβάλει διαρκώς από τις «πολιτισμένες» χώρες που επισκέπτεται.

Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να πάρει το φύλλο αυτής της εφημερίδας και να το διαβάσει ο ίδιος. Και να πάρει θέση έναντί του, ως κυβερνήτης αυτής της χώρας. Αν συμφωνεί, να το πει ευθέως. Τώρα.

Αν πάλι όχι, κι αν θέλει να δώσει ένα ελάχιστο μήνυμα ότι σέβεται έστω και λίγο τον τόπο και τον ελληνικό λαό και αυτά που καλείται σήμερα να περάσει, οφείλει να διώξει αμέσως τον, πολιτικά μηδενικής σημασίας, αντιπρόεδρό του, που πέρα από το να επιβαρύνει τον δημόσιο προυπολογισμό με την παρουσία του και το μεγάλο γραφείο του, δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτε άλλο σε αυτό τον τόπο την κρίσιμη ώρα. Ή έχει και δεν το γνωρίζουμε; Αν ναι, ας μας το πει, γιατί είναι ο μόνος που το ξέρει.

Δύο δουλειές του ανέθεσαν να κάνει, να αξιολογεί υπουργούς και να συμμαζέψει ορισμένους δημόσιους οργανισμούς, και τις παράτησε και τις δύο στη μέση.

Αν ο κ. Πάγκαλος είχε κάνει τη δουλειά του σωστά την ώρα που έπρεπε ως προς το δημόσιο, η Ελλάδα δεν θα ήταν αυτή τη στιγμή με το μαχαίρι στο κόκαλο. Το μέγα μέρος της πίεσης που της ασκείται, αφορά ακριβώς το γεγονός ότι δεν έκανε αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά που όφειλε να κάνει ως προς τους οργανισμούς του δημοσίου.

Δεν την έκανε, όπως δεν έκανε και τίποτε άλλο αυτά τα δύο χρόνια, πλην του να βρίζει τη μια μέρα και να ζητάει συγνώμη την επόμενη. Αντι λοιπόν να μιλά, θα έπρεπε να σωπαίνει, ή, αν δεν είχε τόσο μεγάλη ανάγκη την καρέκλα, να αποσυρθεί.

Όμως, η συνειδητή επιλογή του να καθυβρίζει τον ελληνικό λαό, ιδίως στα ξένα μέσα και στο ξένο κοινό, αποτελεί τη χείριστη δυνατή υπηρεσία που μπορεί να προσφερθεί αυτή την ώρα σε αυτό τον τόπο.

Είναι, με μια λέξη, προδοσία.

Και μάλιστα, την ώρα της πιο μεγάλης μάχης, αυτής που επικαλούνται ο πρωθυπουργός και ο έτερος αντιπρόεδρος.

Σε τέτοια μάχη, εφιάλτες, ούτε χωρούν, ούτε συγχωρούνται.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 24 Σεπτεμβρίου 2011 - 23:34

@ Σωκράτη,
“δηλ. ο Γερμανός γονιός είναι κακός γονιός και θέλει το παιδί του να μείνει φτωχό ή και να γίνει φτωχότερο; Εγώ τουλάχιστον δε συμφωνώ”
Αυτό κατάλαβες?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 25 Σεπτεμβρίου 2011 - 02:35

Αγαπητή Αντζέτα,

Συγγνώμη για την παρέμβαση αλλά εγώ ναι αυτό κατάλαβα. Ορίστε η ανάρτηση σου επί λέξει:

…Ο Έλληνας, σε αντίθεση με τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, πχ Γερμανία θέλει το παιδί του να μην γίνει π.χ. εργάτης όπως αυτός, βοσκός όπως αυτός, φτωχός όπως αυτός. Θέλει να γίνει επιστήμονας, μεγάλος και τρανός. Είναι δηλαδή θέμα πολιτισμού και όχι ταξικό….

Με βάση το παραπάνω συνάγεται η εξής λογική συνέπεια:
Ο Γερμανός, σε αντίθεση με τον έλληνα, θέλει το παιδί του να γίνει εργάτης και βοσκός και φτωχός όπως αυτός. Η ηθική κρίση είναι ότι ο Γερμανός γονιός είναι χαιρέκακος ή τουλάχιστον χειρότερος από τον έλληνα μιας και δεν επιθυμεί την πρόοδο του παιδιού του σε βαθμό μεγαλύτερο από τον δικό του. Έχω καταλάβει κάτι λάθος;

Τέλος δεν μπορώ να μην υποκύψω στον πειρασμό να σχολιάσω τα περί διαφοράς πολιτισμού μεταξύ Γερμανών και νεοελλήνων. Μια επίσκεψη στα σκυλάδικα και τα ξενυχτάδικα πείθει αμέσως για την πολιτισμική υπεροχή του νεοέλληνα. Όπως επίσης η καθαριότητα των δρόμων, ο σεβασμός προς το συνάνθρωπό του στο δρόμο κλπ. Ακόμα και η αντίληψη που αναφέρεις “έχω λεφτά (πιθανώς μαύρα, δανεικά για να μην πω κλεμμένα) και πλερώνω” αποτελεί κορυφαίο δείγμα του νεοελληνικού πολιτισμού… Αυτά και να είσαι καλά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 24 Σεπτεμβρίου 2011 - 23:37

Νικόλα,

δεν πιστεύω να θέλεις να σχολιάσω τον Μαλούχο, ούτε βλέπω τι σχέση έχει ο λόγος του με το ζήτημα του δημόσιου τομέα.

Μήπως θέλεις να καταργήσουμε τη Βουλή; επειδή μας την πέφτουν οι Πάγκαλοι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 25 Σεπτεμβρίου 2011 - 02:14

Με τη βουλή και τους βουλευτές δεν τα έχουν βάλει κι οι αγανακτισμένοι;
Αλλά εγώ όχι δε συμφωνώ να κλείσουμε τη βουλή λόγω… Παγκάλου. Απλά το άρθρο δείχνει ξεκάθαρα με ποιούς είναι η καρδιά του Παγκάλου, του ΓΑΠ και σύσσωμου του “πολιτικού κόσμου”: με τη μόνιμη δημοσιοϋπαλληλία που τους στήριζε και τη στήριζαν δεκαετίες τώρα κι αυτοί κι οι “πατέρες” τους (Αντρέας και σια). Αν τώρα αναγκάζονται να τους πειράξουν λίγο είναι μόνο λόγω της κρίσης και της αδυναμίας δανεισμού. Και πάλι παίρνουν μόνον ημίμετρα, προσφεύγουν σε διαρκείς αναβολές κλπ. με αποτέλεσμα να την πληρώνουν πάλι οι μη προνομιούχες παραγωγικές δυνάμεις και να διακινδυνεύει η χώρα με χρεωκοπία. Αυτή ήταν κι αυτή είναι η πανίσχυρη μόνιμη δημοσιοϋπαλληλία: μια κάστα που εξυπηρετεί τα συμφέροντά της (ούτως ή άλλως κι οι βουλευτές ΔΥ είναι πρακτικά μόνιμοι) σε βάρος του Ελληνικού έθνους και του λαού. Γι’αυτό το μόνο που ζητώ είναι δημοψήφισμα τώρα σχετικά με τη μονιμότητα της δημοσιοϋπαλληλίας. Ας αποφασίσει ο κυρίαρχος (;;;) λαός που τόσα χρόνια τους πληρώνει αδιαμαρτύρητα και κείνοι απλά τον εμπαίζουν και τον βρίζουν (αλήθεια μη μου πεις ότι δεν σου έχει τύχει ποτέ να βρεθείς σε μια δημόσια υπηρεσία όπου ο μονιμάς δεν σε έχει βρίσει ή εμπαίξει ή χλευάσει. Απλά δε θα σε πιστέψω).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Θανάσης Τζιούμπας 25 Σεπτεμβρίου 2011 - 10:30

Πρέπει να αποφύγω τον πειρασμό να πιστέψω ότι όταν χαμηλώνεις τον άλλον γίνεσαι εσύ ψηλότερος. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω να ψηλώνουμε τον άλλο για να δείχνουμε εμείς χαμηλότεροι. Άρχισε να μου προξενεί αλλεργία αυτή η στερεοτυπική αναπαράσταση των βόρειων “εταίρων” μας, που καταντάει σε μια αναπαραγωγή της πολιτικής, κοινωνικής, ηθικής ή και αισθητικής πρότασης μιας κουλτούρας που εκπορεύεται από την BILD ή τον κυρίου Μέσερσμιτ (όχι, δεν προκειται για το γνψστό μαχητικό της Λουφτβάφε, μάλλον για μια μετενσάρκωση του σχεδιαστή του) που μας κουνάει τη σημαία του από την Κώ. Η τευτονική νέμεσις δεν είναι η απάντηση στην νεοελληνική ύβρη, εμένα τουλάχιστον δεν μου ταιριάζει. Ούτε η λατρεία τους για την τάξη που σε κάθε ιστορική περίοδο έδινε και έναν ολοκληρωτισμό, ούτε η ψυχαναγκαστική σχέση τους με την “καθαριότητα”, ούτε η λογική του “κοίταζε τη δουλειά σου” όταν δίπλα τους κάπνιζαν οι καμινάδες του Μπούχενβαλτ. Η απάντηση για την ανορθολογική φιλαυτία του νεοέλληνα δεν είναι η ορθολογική, διαμεσολαβημένη από την κρατική ενσάρκωση της ιστορίας, φιλαυτία του μέσου Γερμανού, που νομίζει ότι επειδή οι Έλληνες τσακώνονται ποιός θα κεράσει στην ταβέρνα πετάνε τα λεφτά της δικής του σύνταξης. Για τον παραλογισμό που ζούμε και μας πονάει δεν φταίνε μόνο οι άξεστοι κατσαπλιάδες του ’21 αλλά κοι οι “Βαυαροί χωροφυλάκοι”, κι αυτό πρέπει να μας μάθει το εξής απλό: Η υπέρβαση αν έρθει θα έρθει από την ανάπτυξη στοιχείων, στάσεων και συμπεριφορών που ενυπάρχουν στον δικό μας πολιτισμό, αν αυτός αποκαθαρθεί από την σαβούρα, κι όχι από την επιβολή ενός άλλου πολιτισμού, ξένου προς τις αρχετυπικές παραδόσεις. Στο κάτω κάτω για δεκαετίες ζούμε το αποτέλεσμα της επιβολής των δυτικών προτύπων, όπως αυτά “μεταφράστηκαν” από έναν λαό που τον νανούρησαν με το παραμύθι ότι είναι κάτι άλλο, με το καταναλωτικό όνειρο του δυτικού χωρίς την προτεσταντική πειθαρχία και την αγιοποίηση της ισχύος, που ύψωσαν τις υψικαμίνους (όχι μόνο βέβαια της χαλυβουργίας αλλά και τις ανωτέρω μνημοευθείσες). Πάρτε το όπως θέλετε, αλλά δεν είμαι έτοιμος να αποδεχτώ ότι είχε λάθος ο Βελουχιώτης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nικόλας 2 Οκτωβρίου 2011 - 03:26

Οι μέρες της κρίσεως κυλούν αργά, βασανιστικά. Οι Ελληνες μετεωρίζονται αβέβαιοι, έρμαια του συνοφρυωμένου γέροντα Χρόνου, του αμφίβουλου Καιρού, κακόβουλου στο δικό μας παρόν. Σαν χάρτινα αθύρματα μας σηκώνει και μας στροβιλίζει ο Χρόνος, κρατώντας στα χέρια του δρεπάνι και κλεψύδρα, υπενθυμίζοντάς μας τη ματαιότητα του βίου αλλά και ότι ήμασταν ανέτοιμοι ακόμη και να αναλογισθούμε την κρίση.

Ενύσταξαν οι Ελληνες και εκάθευδον, σαν τις μωρές παρθένες του Ευαγγελίου, κρατώντας λαμπάδες χωρίς λάδι. Απέμειναν καθεύδοντες, με αδειασμένο κράτος, αδειασμένο από νόημα, χωρίς δομή και ζωτικότητα, χωρίς αποτέλεσμα. Απέμειναν καθεύδοντες, μαλθακοί και φενακισμένοι κι οι ίδιοι, ανεχόμενοι αχρείους άρχοντες και αλληλοεξαχρειούμενοι.

Ωστε όταν ο Αποκαλύπτων Χρόνος απεκάλυψε την κόρη του Αλήθεια, αυτή ήταν οδυνηρή για τους καθεύδοντες. Η αλήθεια απεκαλύφθη όχι μόνον ως ματαιότητα βίου, αλλά και ως κατάπληξη και πόνος. Και ως πικρή επίγνωση: οι Ελληνες ανακαλύπτουν ότι δεν έχουν κράτος, ότι κατόρθωσαν να το φθείρουν, να το ευτελίσουν μέχρις αφανισμού, μέχρι το σημείο να αγκομαχούν πια τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι συγκοινωνίες. Το άφησαν, το εγκατέλειψαν τρόπαιο στους προύχοντες κηφήνες στους λεηλάτες, να το διαμοιράζουν σαν λεία, κουρέλι κουρελάκι, εν όσω οι ίδιοι μετέπιπταν σε πλιατσικολόγους, μάζα πληβείων άβουλων και κυριαρχούμενων, εθελόδουλων. Συνέχεαν την ασυδοσία του πληβείου με την ελευθερία του πολίτη.

Ενώπιον του δραπάνου, λοιπόν. Για κούρεμα ή για αποκεφαλισμό. Αλλά και ενώπιον της κλεψύδρας, η οποία ρέει διαδοχικά αμφίδρομα· όταν στραγγίξει η άμμος κατά τη μία φορά, ο γέρων Χρόνος θα την αναστρέψει και θα αρχίσει νέα ροή. Το αβάσταχτο παρόν θα παρέλθει, θα περάσει μέσα απ’ τις ζωές μας, ο πόνος θα τελειώσει, θα αρχίσει νέα ροή, καθαρτήρια, λυτρωτική, αναγεννητική. Η αλήθεια πονά όταν αποκαλύπτεται, συντρίβει και ύστερα γιατρεύει, αναγεννά. Τη λέμε Filia Temporis, Θυγατέρα του Χρόνου. Μητέρα της ελπίδας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 25 Σεπτεμβρίου 2011 - 16:03

Αγαπητέ Θανάση,
συμφωνώ με το έξοχο κείμενο που ανήρτησες αλλά εξακολουθώ να πιστεύω ότι η μόνιμη συνταγματικά κατοχυρωμένη δημοσιοϋπαλληλία αποτελεί ένα απόστημα ξένο προς την ελληνική κουλτούρα το οποίο ευθύνεται τα μάλα για τον ξεπεσμό και την κατάντια του Ελληνικού έθνους σήμερα. Όπως είπα και πριν ο μόνος τρόπος που νομίζω ότι αρμόζει και στις δημοκρατικές παράδοσεις του λαού μας είναι ένα δημοψήφισμα επί του θέματος.
Να είστε όλοι καλά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ange-ta 29 Σεπτεμβρίου 2011 - 01:17

Νικόλα, βλέπω έχεις πολύ εκνευριστεί και δεν κάνει καλό.
γραφεις: “Ο Γερμανός, σε αντίθεση με τον έλληνα, θέλει το παιδί του να γίνει εργάτης και βοσκός και φτωχός όπως αυτός………………)”

Δεν βλέπω τίποτα κακό στο να θέλει ο βοσκός το παιδί του βοσκό, ο εργάτης το παιδί του εργάτη και ο φτωχός φτωχό! Ο Γερμανός λοιπόν δεν είναι χαιρέκακος, νιώθει καλά και σίγουρα, ακόμα και όταν είναι βοσκός ή φτωχός ή εργάτης. (Η μήπως δεν θα έπρεπε;;;;; !!)
Αλλά, για να μην αερολογούμε, υπάρχουν δείκτες περί αυτών που σου λέω, δεν τα βγάζω από την κοιλιά μου.
Εγώ απλώς ερμήνευσα τους δείκτες, με πολιτιστικά κριτήρια.

όσο για τα σκυλάδικα, εγώ δεν πατάω, δεν τα ξέρω, δεν με ενδιαφέρουν. Ωστόσο θα σου έλεγα, αυτό που με πολύ διακρητικό τρόπο σου λέει ο Θανάσης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 29 Σεπτεμβρίου 2011 - 18:56

Παρότι δεν έχω εκνευρισθεί, θα είχα κάθε δίκιο να εκνευρισθώ όταν πληρώνω για κάποιους που κάθονται δε δουλεύουν και δε δέχονται να τους αξιολογεί κανένας και για τίποτα. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμά μου να μπορώ να αποφασίσω αν θέλω να εξακολουθώ να πληρώνω κάποιον ή κάτι και να μην μου επιβάλλεται με αυτάρχικο τρόπο. Έχω μήπως άδικο;
Όσον αφορά το ότι “«Ο Γερμανός, σε αντίθεση με τον έλληνα, θέλει το παιδί του να γίνει εργάτης και βοσκός και φτωχός όπως αυτός” δεν το είπα ούτε το έκρινα εγώ (με πολιτιστικά ή άλλα κριτήρια). Εσύ το είπες και πολύ θα ήθελα να δω τους δείκτες στους οποίους βασίζεις αυτά που λες.
Τέλος, δε νομίζω ότι έκανα ουδεμία προσωπική νύξη για σένα ή οποιονδήποτε άλλο. Απλά είπα ότι τα σκυλάδικα είναι σημείο αναφοράς της κουλτούρας και του πολιτισμού του νεοέλληνα. Παρεμπιπτόντως, ούτε εγώ πατάω. Απλά κοιτάζω τα οικονομικά τους δεδομένα και συνάγω τα συμπεράσματά μου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Nicholas 5 Νοεμβρίου 2011 - 17:36

Περί πολιτισμικής διαφορά “νεοελλήνων” και “νεοβαρβάρων” (το ποιός ο Έλλην και ποιός ο βάρβαρος το αφήνω στην κρίση σας…)

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_05/11/2011_1296712

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ