Αρχική » Τρία σύντομα σχόλια για το εσωτερικό σκηνικό

Τρία σύντομα σχόλια για το εσωτερικό σκηνικό

από Άρδην - Ρήξη

Τρία σύντομα σχόλια για το εσωτερικό σκηνικό.

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Κοσμοϊδιογλωσσία

I
Λυπάμαι που το γράφω, αλλά η Ελλάδα, ως κράτος, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Η ελληνική κοινωνία, ότι και εάν σημαίνει αυτή η φράση πλέον, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει εφόσον το επιθυμεί -αν και ούτε αυτό φαίνεται πιθανόν με το μέγεθος της απέχθειας και του μίσους που επικρατεί- αλλά θα πρέπει να συνειδητοποιήσει σε τι θέση βρίσκεται. Η ελληνική κοινωνία μπορεί να οπισθοδρομήσει στη μορφή της ακρατικής κοινωνίας (παρέα με τους Χούτου, τους Παλαιστίνιους, τους Κούρδους και άλλους – είναι μια παγίδα να εξιδανικεύονται οι ακρατικές κοινωνίες στον 21ο αιώνα, είναι σφάλμα). Υπό τη μορφή κρατικής κοινωνίας, πάντως, δεν έχει λόγο ύπαρξης εάν συνεχίσει με τα ίδια μυαλά.

Η αποτυχία της πολιτικής οντότητας υπό την ονομασία Hellenic Republic είναι συνολική και ολοκληρωτική.

Οι άνθρωποι που θεωρούν τα προηγούμενα υπερβολικά, εκτιμώ, πως δεν έχουν αντιληφθεί το μέγεθος και την έκταση της ήττας και το πως διαγράφεται το μέλλον τούτης εδώ της χώρας. Ο λόγος ύπαρξης της θα είναι η αποπληρωμή των χρεών με κόμματα μαριονέτες τα οποία μέσω της διαμόρφωσης μεγάλων δόσεων «αριστερής και δεξιάς» εσωτερικής ιδεολογίας θα εγκλωβίζουν συνειδήσεις εντός πνευματικών μεταπρατικών κλιβάνων πείθοντας τους πολίτες, μέσω γενικεύσεων, πως συνεισφέρουν σε αόριστες έννοιες και συμμετέχουν σε παγκόσμια δρώμενα και εξελίξεις (διαιωνίζοντας κατά αυτόν τον τρόπο το καθεστώς προστασίας), ενώ την ίδια στιγμή δεν θα έχουν τίποτα να πουν για όσα συμβαίνουν δίπλα τους. Φυγή από την πραγματικότητα.

II
Η Ελλάδα δεν είναι αποικία όπως ακούγεται ή γράφεται συχνά. Είναι ένα παράρτημα υπό καθεστώς θεσμοθετημένης προστασίας. Aυτό οφείλεται πρώτιστα στην αδυναμία που υπάρχει στο εσωτερικό της χώρας, και μονάχα σε δεύτερο βαθμό στη δύναμη εξωτερικών παραγόντων – δεν μας φταίνε δηλαδή μονάχα οι άλλοι. Εάν μπορεί κάτι να χαριστεί σε συνθήκες εσωτερικής πολιτικής, τίποτα δεν χαρίζεται σε διεθνές επίπεδο.

Ως πρωτεύουσα τού ελληνικού κράτους, η Αθήνα διαθέτει μια παγκόσμια πρωτοτυπία και πρωτιά, η οποία είναι ενδεικτική για την υφή και την ποιότητα συνολικά του ελληνικού κράτους. Δεν έχει βομβαρδιστεί ποτέ από εχθρικά παρά μονάχα από συμμαχικά στρατεύματα. Όχι «εχθροί», αλλά μονάχα «φίλοι» έχουν βομβαρδίσει την Αθήνα: οι Γάλλοι το 1916 και οι Βρετανοί το 1944.

Από τη γέννεση του ελληνικού κράτους, η εξάρτηση και η υποτέλεια αποτέλεσε δομικό συστατικό στοιχείο των πολιτικών συστημάτων. Κομπραδόροι, υλικοπνευματικοί μεταπράτες, οργανικοί διανοούμενοι και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του καθεστώτος προστασίας αποτελούν ένα κλειστό σύστημα εξουσίας το οποίο επενδύεται «αριστερές και δεξιές» προβιές.

Όσο η χώρα καταναλώνει αντί να παράγει ιδέες (οι οποίες είναι άυλα προϊόντα) και δεν γεννά, μέσω διαδικασιών αυτόχθονης πνευματικής παραγωγής, μορφωτικά κινήματα, δεν πρόκειται να αποκτήσει κόμματα και παρατάξεις που θα έχουν ως κύριες λειτουργίες τους κάτι περισσότερο από τα εξής: 1ον) την εξυπηρέτηση πελατειακών δικτύων, συντεχνιών και κομματοπαίδων και 2ον) την άνευ όρων εξυπηρέτηση εξωεθνικών κέντρων, προκειμένου αυτά τα κόμματα και παρατάξεις να έχουν την εύνοια τους και να αυτοσυντηρούνται μέσω δανεικών και επιδοτήσεων.

III
Η «πολιτική τάξη» της χώρας απέτυχε. Πλήρως. Πέντε χρόνια τώρα, τα κόμματα δεν κατάφεραν τίποτα ή μάλλον κατάφεραν ένα τεράστιο μηδέν – θετικά μιλωντας, διότι αρνητικά πέτυχαν πάρα πολλά. Έχει ψηφιστεί και κυβερνήσει το 92,45% του πολιτικού συστήματος του 2009 (ή το 87,62%, εάν υπολογίσουμε και τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα). Το πολιτικό σύστημα απέτυχε. Πόσο πιο καθαρά να το πούμε. Και ας μην οικτίρουν «οι αστοί» της φακής «τον λαό». «Ο λαός» τους ψήφισε όλους.
.~`~.

ΣΧΕΤΙΚΑ

4 ΣΧΟΛΙΑ

ΠΡΟΣΚΕΦΑΛΑΣ Κ. 18 Απριλίου 2015 - 15:27

ΟΚ…συμφωνω….και τωρα…τι..??

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
giorgos 18 Απριλίου 2015 - 18:03

ωραια και γω συνφωνω…..παρακατω…τα κομματα ειναι αυτα απου ειναι….υπαρχει καποιο που να ειναι στην λογικη του αρθρου…η τουλαχιστον στην κατευθυνση απο τα υπαρχοντα περα απο ιδεολογιες? γιατι τελικα το να φτιαχτει παγκακι δεν ειναι θεμα ιδεολογικο…..και αναλογα αν εισαι αριστερος να φτιαχτει αριστερα η δεξιος δεξια….τωρα παιζεται το παιχνιδι εμεις τι λεμε? δεν παιζουμε γιατι το παιχνιδι ειναι στημενο? και ποτε θα ζησουμε? 🙂 τελικα μηπως το αντιμνημονιο ηταν ενα παραμυθι? μια ουτοπια μια φυγη απο πραγματικοτητα…? δηλαδη η καταληψη των πανεπιστημιων συριζα, οι ακροδεξοι και ψεκασμενοι χα και ανελ το κατω ο καπιταλισμος κκε και η ανταρσυα ως αντιμνημονιακοι μηπως ειναι αυτοι το παραμυθη και η φυγη απο την πραγματικοτητα….. γιατι τελικα το ερωτημα ειναι το εξης: Την μεγαλη εικονα ποιος την αντιλαμβανεται ποιο καθαρα αν και οχι σε ολη της την εκταση οι μνημονιακοι η οι αντιμνημονιακοι γιατι αυτοι ειναι δεν υπαρχουν αλλοι…..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
giorgos 18 Απριλίου 2015 - 18:09

και η απαντηση αυτη υπαρχει και ειναι συγκεκριμενη σιγουρα δεν ειναι η…”κανενας απο τους 2″ γιατι δεν υπαρχουν αλλοι……που να αντιπρωσοπευουν ενα ευρη λαικο σωμα…….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Panagiotis 28 Απριλίου 2015 - 12:21

Δυστυχώς, η απάντηση στο ερώτημα “και τώρα τί;” είναι, απλώς, “τίποτα”. Δεν έχει παρακάτω, τελειώσαμε, όσο οδυνηρό και απαισιόδοξο κι αν ακούγεται. Ως κοινωνία δεν έχουμε μέλλον…ως άτομα, οικογένειες κτλ θα ψάξει ο καθένας να βρει το δρόμο του…είναι μια κατάσταση που μοιάζει πολύ με το λυκόφως του 14ου-15ου αι., λίγο πριν πέσει η βαθειά νύχτα της τουρκοκρατίας…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ