Αρχική » Το πρωταρχικό μέλημα είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση

Το πρωταρχικό μέλημα είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση

από Άρδην - Ρήξη

ypourgeiaPLAIN

Του Γιάννη Ξένου 

Με το όσα έχει πράξει ο Σύριζα ως κυβέρνηση αυτό το πεντάμηνο και κυρίως από τη στιγμή που εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας το διχαστικό δημοψήφισμα είναι ώριμος ο καιρός να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα γύρω από αυτόν τον πολιτικό χώρο. Είμαι σε συναναστροφή με τον Σύριζα (θέλοντας και μη) από το 2003 όταν άρχισα να ασχολούμαι με τα πολιτικά πράγματα μέσω του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ. Για όσους δεν το θυμούνται το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ ήταν παρακλάδι του Ευρωπαϊκού και του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, του κινήματος δηλαδή ενάντια στην παγκοσμιοποίηση που είχε εμφανιστεί στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.

Ο Συνασπισμός συμμετείχε τότε στο ΕΚΦ, όπως και πολλές άλλες ομάδες της αριστεράς και του αριστερισμού, παρότι πρόεδρός του τότε ήταν ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και τα μισά τους πρωτοκλασάτα στελέχη είχαν πάει στο σημιτικό Πασόκ ή φλέρταραν μαζί του τα προηγούμενα χρόνια, όσο ήταν ακόμα κραταιό. Ο λόγος που τον δεχόταν στο ΕΚΦ όλες οι υπόλοιπες ομάδες ήταν ότι στο ΕΚΦ συμμετείχαν οι «κινηματικοί» άνθρωποι του Συνασπισμού, που έκαναν «αγώνα» για να καθαρθεί ο Συνασπισμός από τις συμβιβασμένες και φιλο-παγκοσμιοποιητικές αντιλήψεις ανθρώπων όπως του Κωνσταντόπουλου (θυμίζουμε το Ναι του στο σχέδιο Ανάν). Για ποιο λόγο ο Συνασπισμός επεδίωξε να συμμετάσχει στο ΕΚΦ φάνηκε λίγους μήνες αργότερα όταν κάποια κομμάτια του ΕΚΦ (ΚΟΕ, ΔΕΑ, ΚΕΔΑ κ.ά.) πήγαν με τον Συνασπισμό, έφτιαξαν τον Σύριζα και συμμετείχαν στις εκλογές του 2004. Στις εκλογές του 2004 με την ψυχή στο στόμα ο Σύριζα του Κωνσταντόπουλου έλαβε 3,3% και διατηρήθηκε στη Βουλή.

Στήνοντας τον Σύριζα, ο Συνασπισμός έμεινε στο πολιτικό παιχνίδι σε μια κρίσιμη καμπή, όταν το σημιτικό Πασόκ κατέρρεε και ο Συνασπισμός έχανε τον ρόλο του ως αριστερός ψάλτης του. Οι «κινηματικοί» Συνασπιστές, οι αριστερίστικες ομάδες και οι ανεξάρτητοι αριστεροί που πρωτοστάτησαν στη δημιουργία του Σύριζα, του πρόσφεραν το αριστερό άλλοθι που του χρειαζόταν για να συνεχίσει την ύπαρξη του.

Πάνω σε μια απάτη στήθηκε ο Σύριζα και πάνω σ’ αυτή συνέχισε την πορεία του. Από τη μια ήταν οι «σοβαροί» (π.χ. ο Κουβέλης, ο Παπαδημούλης και ο Δραγασάκης) που είχαν προσβάσεις στην εξουσία και από την άλλη οι «κινηματικοί», αυτοί που είχαν ρόλο να απομυζούν τα κινήματα για ψήφους. Αυτή την απάτη ο Σύριζα την μεταχειρίζεται από τότε (και πολλοί θα πουν ότι γίνεται από πολύ παλιότερα) μέχρι τις σημερινές δραματικές ώρες. Τα ίδια έκανε με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 206-2007 που τις χρησιμοποίησε σε κεντρικό επίπεδο, ενώ σε κινηματικό δεν έπαιζε κανέναν ρόλο η νεολαία του. Τότε είχε εμφανίσει μια πρώτη δημοσκοπική γιγάντωση (το 2008 κάποιες δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν να φτάνει σε ποσοστά κοντά στο 18%), η οποία γρήγορα ξεφούσκωσε.

Η μεγάλη απάτη όμως στήθηκε μετά την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια. Τότε η νεολαία τους ήταν στην κάτω πλευρά της Πλατεία Συντάγματος για να είναι μακριά από τον απλό κόσμο που διαδήλωνε στην πάνω πλευρά και να μην «λερωθεί» από τη λαϊκότητά του. Έψαχνε μάλιστα να βρει όσες περισσότερες αργεντίνικες, ισπανικές και ιταλικές σημαίες για να τις αντισταθμίζει με τις ελληνικές της πάνω πλατείας.

Από τις εκλογές του Ιουνίου και μετά όμως η απάτη χόντρυνε, ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα που είναι δίπλα του (Παππάς, Βαρουφάκης, Βούτσης κ.ά.) πέρασε στον Σύριζα την ιδέα περί «Κυβερνώσας Αριστεράς». Εκμεταλλευόμενοι τη διάλυση του Πασόκ, πήρε εν πολλοίς τις διακηρύξεις του ΓΑΠ και των κηπουρών του, ότι «λεφτά υπάρχουν» και τις ξανασέρβιρε με νέο περιτύλιγμα στους ψηφοφόρους, σε μεγάλο βαθμό, του Πασόκ. Πιστός στο διπλό παιχνίδι του Σύριζα, από τη μια επισκεπτόταν αμερικανικά πανεπιστήμια για ομιλίες που του διοργάνωνε ο Βαρουφάκης για να αποκτήσει σχέσεις με τον αμερικανικό παράγονται και από την άλλη το κόμμα προσπαθούσε να καπελώσει κάθε αντιμνημονιακή πρωτοβουλία.

Στα δυόμιση χρόνια που βρέθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση η τακτική του ήταν ίδια με αυτή του ΓΑΠ την διετία 2007-09, ζητούσε σε κάθε περίσταση να πέσει η κυβέρνηση και να προκηρυχθούν εκλογές. Μετά από κάθε ψηφοφορία που έφευγε κάποιος βουλευτής του Πασοκ ή της Δημάρ, αμέσως έστηνε γέφυρες επικοινωνίας μαζί του. Έτσι προσχώρησε στον Σύριζα ακόμα και η Τζάκρη που είχε υπογράψει δύο μνημόνια ή ο Παραστατίδης, ο Βουδούρης και άλλοι γυρολόγοι που είχαν υπογράψει μνημόνια ή μεσοπρόθεσμα προγράμματα.

Σε αυτά τα δυόμιση χρόνια έπεισε τον αντιμνημονιακό κόσμο ότι η απαλλαγή από τα μνημόνια θα γίνει μέσω της ανάθεσης. Ψηφίζοντας οι πολίτες Σύριζα, κατευθείαν θα καταργηθούν τα μνημόνια (ήταν και ένα από τα βασικά προεκλογικά συνθήματά τους, «Ψηφίζουμε και Φεύγουν» διέδιδαν στις ευρωεκλογές του 2014), δεν χρειάζονταν κανένας άλλος αγώνας.

Όλο τους το πρόγραμμα περιστρεφόταν γύρω από μια ακατάσχετη παροχολογία, από μια υπόσχεση για επιστροφή στις καλές εποχές των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας. Στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ο Τσίπρας υποσχόταν 12 δισ. ευρώ σε παροχές. Όταν ο Χατζηνικολάου σε μια προεκλογική συνέντευξη του Τσίπρα τον ρώτησε που θα βρει τα 12 δισ., του απάντησε ότι θα χρησιμοποιήσει τα 11 δισ. ευρώ που περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και βρισκόταν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Δεν έμεινε στην εξουσία ούτε ένα μήνα και στις 20 Φεβρουαρίου με τη συμφωνία περί παράτασης του δεύτερου μνημονίου δέχτηκε τα 11 δισ.  ευρώ να επιστραφούν στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης!

Οι πέντε μήνες διακυβέρνησής τους ήταν η απόλυτη διάψευση των προσδοκιών που είχαν δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια. Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ήταν ένα πρώτο καμπανάκι για το πόσο ανίκανοι είναι. Επέστρεψαν τα 11 δισ. του ΤΧΣ, δέχτηκαν να παραταθεί το μνημόνιο και δεν πήραν τίποτα χειροπιαστό. Τους επόμενους μήνες για να μπορούν να αποπληρώνουν τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας προς την τρόικα εξάντλησαν πρώτα τα κρατικά διαθέσιμα και μετά έβαλαν χέρι στα διαθέσιμα των Ταμείων, των Φορέων και Περιφερειών/Δήμων, ενώ παράλληλα δεν αποπλήρωναν κανέναν προμηθευτή του Δημοσίου, οδηγώντας την αγορά σε ασφυξία.

Κέρδιζαν χρόνο διαπραγμάτευσης, τρώγοντας τις σάρκες της ελληνικής οικονομίας, μέχρι το Πάσχα ουσιαστικά δεν έκαναν τίποτα, ουσιαστικά έστελναν τον Βαρουφάκη με πρόχειρα χαρτιά να κάνει διάλεξη στους υπόλοιπους υπουργούς και να διασύρει την χώρα μας. Μετά το Πάσχα που οι τροϊκανοί άρχισαν τις ομοβροντίες ο Τσίπρας απομάκρυνε από το προσκήνιο τον Βαρουφάκη και έβαλε την τριάδα Δραγασάκη/Τσακαλώτο/Χουλιαράκη να αναλάβει τη διαπραγμάτευση, αλλά ο Βαρουφάκης (όπως καταγγέλλουν και υπουργοί της κυβέρνησης) σαμποτάριζε κάθε προσπάθεια διεξόδου.

Μια εβδομάδα πριν λήξει η παράταση του μνημονίου ο Τσίπρας έστειλε πρόταση στην τρόικα με μέτρα που κοστολογούνται από την κυβέρνηση στα 8 δισ. ευρώ για τον επόμενο 1,5 χρόνο. Και εκεί που όλα έδειχναν ότι ο Τσίπρας θα συμβιβαζόταν, ο Γιουνκέρ ανέφερε ότι η διαφορά μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας ήταν μόνο 60 εκ. ευρώ, όσο περίπου θα στοιχίσει το δημοψήφισμα (η Φωτίου το κοστολόγησε στα 50 εκ. ευρώ). Και εκεί ο Τσίπρας έκανε άλλη μια στροφή και ανήγγειλε δημοψήφισμα ενώ ο Χουλιαράκης ακόμα διαπραγματευόταν με την τρόικα.

Την Παρασκευή το βράδυ, λοιπόν, με την εξαγγελία του δημοψηφίσματος ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του απώλεσαν και την ελάχιστη αξιοπιστία που τους είχε απομείνει. Δεν είχε την προνοητικότητα να περιμένει μερικές ώρες ακόμα για να έχει στα χέρια του την τελική πρόταση της τρόικας και να μην γίνει όλο αυτό το μπάχαλο με τον ΦΠΑ στα ξενοδοχεία, αν η πρόταση της τρόικας είναι για 23% ή για 13%. Θα πει κανείς αυτό είναι το ελάχιστο, αλλά είναι και αυτό ενδεικτικό της προχειρότητας της κυβέρνησης.

Η κίνηση του Τσίπρα για δημοψήφισμα άνοιξε τους Ασκούς του Αιόλου. Έδωσε στους Ευρωπαίους το πάτημα που ήθελαν για να απομονώσουν πλήρως την Ελλάδα. Πρώτα πρώτα έκοψαν τον ELA που εδώ και μήνες κρατούσε τις τράπεζες ζωντανές. Η κυβέρνηση ως προς αυτό δεν μπορεί να δηλώνει ότι αιφνιδιάστηκε, αφού τον τελευταίο μήνα οι επεκτάσεις του ELA σε κάθε Δ.Σ. της ΕΚΤ περνούσαν με την ψυχή στο στόμα. Οι Γερμανοί και οι κοντινοί σε αυτούς υπουργοί Οικονομικών ζητούσαν επίμονα εδώ και καιρό να κοπεί η ρευστότητα και η ΕΚΤ να ζητήσει περισσότερα ενέχυρα από τις ελληνικές τράπεζες.

Αλλά ακόμα και μετά το κλείσιμο των τραπεζών και τις ντροπιαστικές εικόνες των ουρών έξω από τα ΑΤΜ, ο πρωθυπουργός δεν είχε το θάρρος να βρεθεί προ των ευθυνών του. Κρατούσε καθυστερήσεις μέχρι το απόγευμα της Τετάρτης με διάφορες προτάσεις που έστελνε στην τρόικα και διαρροές περί δήθεν αεροπλάνου που θα πάρει και θα πάει στο Βερολίνο για να τα βρει με τη Μέρκελ.

Ο μεγάλος φόβος του ήταν να μην τον παρατήσει το κόμμα του, οι υπουργοί, βουλευτές και ευρωβουλευτές του που απειλούσαν ανοιχτά να τον παρατήσουν αν δεν απέσυρε το δημοψήφισμα. Για ακόμα μια φορά τους ξεγέλασε, ελάχιστοι πια, δύο μέρες πριν το δημοψήφισμα θα βγουν ανοιχτά να πουν ότι δεν στηρίζουν το δημοψήφισμα. Η πλειονότητα των στελεχών του θα συνεχίσει τη λευκή απεργία, αφού είναι εμφανές πια ότι όλο και λιγότεροι βγαίνουν σε κανάλια και ραδιόφωνα να στηρίξουν την επιλογή του. Όλοι περιμένουν την Κυριακή το βράδυ για να τοποθετηθούν.

Έτσι ο Τσίπρας και οι ελάχιστοι κηπουροί του που του απέμειναν πιστοί, μας οδηγούν σε ένα διχαστικό δημοψήφισμα, βγαλμένο από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας μας. Τα παίζουν όλα για το Όχι. Φτάνει ο Τσίπρας στο σημείο να βγει στο Σύνταγμα να μιλήσει στην κεντρική συγκέντρωση του Όχι, ξεχνώντας ότι είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων.

Αλλά και σε αυτό το σημείο που έχουν φτάσει συνεχίζουν να εξαπατούν τον λαό. Τη Δευτέρα το βράδυ στη ΝΕΤ ο Τσίπρας δεσμεύτηκε ότι αν δεν βγει το Όχι θα φύγει, σήμερα το Μαξίμου διαρρέει ότι και το Ναι να υπερισχύσει θα συνεχίσει στην πρωθυπουργία. Δεσμεύονται ότι αν βγει το Όχι θα συνεχίσουν τη διαπραγμάτευση για συμφωνία, ενώ οι Ευρωπαίοι του έχουν ξεκαθαρίσει ότι γι’ αυτούς τελείωσε ως συνομιλητής και ότι αν επικρατήσει το Όχι η απομάκρυνση της Ελλάδας από το ευρώ είναι αυτονόητη. Απομονωμένοι στο εξωτερικό και με κλειστές τις διεξόδους σε Κίνα και Ρωσία που τους έχουν αποσαφηνίσει ότι την Ελλάδα την θέλουν ως σύμμαχο μόνο αν παραμείνει στο ευρώ, μας οδηγούν σε ένα καταστροφικό δημοψήφισμα.

Παίρνουν στο λαιμό τους εκατομμύρια Έλληνες και κυρίως τα φτωχότερα και ασθενέστερα στρώματα. Τα ανώτερα στρώματα έχουν βγάλει τα ευρώ τους στο εξωτερικό, υπολογίζεται ότι 200 δισ. ευρώ έχουν βγει εκτός χώρας αυτή την πενταετία. Αυτοί δεν νοιάζονται αν βγούμε από το ευρώ, ίσως και να υπολογίζουν ότι θα κερδίσουν γιατί με μέρος αυτών των δισ. θα εξαγοράσουν το δημόσιο πλούτο της χώρας σε εξευτελιστικές τιμές, το έχουμε δει το έργο στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, με το πώς στήθηκαν οι νέες ολιγαρχίες. Οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι θα είναι αυτοί που θα πληγούν κυρίως. Μια διαρκώς υποτιμούμενη δραχμή αυτά τα στρώματα θα τσακίσει πρώτα από όλους, το δικό τους βιοτικό επίπεδο θα εκμηδενίσει  και αυτούς θα οδηγήσει στην εξαθλίωση.

Για τις καταστροφές που έχει προκαλέσει αυτή η κυβέρνηση αυτούς τους πέντε μήνες και κυρίως για τις χειρότερες που θα προκαλέσει όσο διατηρηθεί στην εξουσία πρέπει να ζητάμε να απομακρυνθεί όχι σήμερα, αλλά αυτό να είχε γίνει από χθες. Αφού το δημοψήφισμα δεν κατέστη δυνατό να το αποφύγουμε, η Κυριακή πρέπει να είναι η τελευταία τους μέρα. Ένα ηχηρό μήνυμα θα το έπαιρναν αν το φιάσκο δημοψηφίσματος που οργανώνουν δεν έβρισκε ανταπόκριση από τον κόσμο. Αν συμμετοχή δεν έφτανε το 40% που απαιτείται, αλλά αν δεν ήταν ούτε πάνω από 20%. Να πάρουν ένα ηχηρό μήνυμα ότι πρέπει να ξεκουμπιστούν. Και με τον έναν ή άλλο τρόπο θα το πάρουν…

Υγ. Θα πουν κάποιοι άμα φύγουν αυτοί θα έρθουν οι προηγούμενοι, αν είναι έτσι δεν θα έπρεπε να παλεύουμε να φύγει ο ΓΑΠ και οι κηπουροί του γιατί θα ερχόταν οι προηγούμενοι και με αυτή τη λογική θα έπρεπε να αφήναμε τον ΓΑΠ να διέλυε ολοσχερώς την χώρα. Ο Σύριζα δεν είναι κάτι διαφορετικό από όσους κυβέρνησαν στα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης, είναι, δυστυχώς, η οδυνηρή κατάληξη αυτής της περιόδου. Από Δευτέρα λοιπόν το άθλιο πολιτικό σύστημα, για το καλό του, ας βρει έναν τρόπο να διασώσει ότι μπορεί από την χώρα.

ΣΧΕΤΙΚΑ

12 ΣΧΟΛΙΑ

teo 2 Ιουλίου 2015 - 21:33

Θα ψήφιζα ΝΑΙ μόνο και μόνο για να φύγουν.Ξέροντας οτι δεν είναι λύση το ΝΑΙ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δρακουμέλ 3 Ιουλίου 2015 - 00:41

Την φιλολογία αυτή, του να φύγει δηλαδή -ή με πιο “λαϊκή” γλώσσα να ξεκουμπιστεί- ο “φταίχτης”, την έχουμε δει στην νεοελλαδική κοινωνία πολλές δεκαετίες τώρα. Δυστυχώς όμως, ο κάθε σχολιάζων και ακόμη δυστυχέστερα και το Άρδην γενικότερα, πέρα από πάρα πολύ ορθές διαπιστώσεις και αναλύσεις περί της εκάστοτε υφισταμένης καταστάσεως, δεν παρουσιάζει σχεδόν τίποτε από προτάσεις και τρόπους, ώστε να ξεφύγουμε από την κατάσταση αυτή που έχει ήδη σχεδόν τσιμεντωθεί επάνω στον τόπο αυτόν και τον κόσμο που ζει επ’ αυτού. Με τον τρόπο αυτό ο οιοσδήποτε προτείνει οτιδήποτε (έστω και καταστροφικό εν τέλει), παίρνει την υποστήριξη αυτού του απαίδευτου λαού, ο οποίος συστηματικά επί 40 χρόνια τουλάχιστον υφίσταται στεγνό εγκεφαλικό και ψυχολογικό καθάρισμα στα πλυντήρια του συστήματος.
Καλοί μου φίλοι και συμπάσχοντες, ο Κολοκοτρώνης δεν θεωρητικολογούσε μόνον για την τουρκική τυραννία, αλλά πήρε και το ντουφέκι του, γνωρίζοντας φυσικά ότι πάει να παίξει το κεφάλι του, με πιθανότερο ενδεχόμενο να το χάσει. Έστω να δεχθώ ότι και οι εκάστοτε Τσιπροσυριζαίοι παίζουν το κεφάλι τους γιατί σε τελική ανάλυση αυτοί είναι στο προσκήνιο. Το ζήτημα όμως είναι πόσοι από εμάς είμαστε διατεθειμένοι να παίξουμε το κεφάλι μας, προκειμένου να λευτερωθεί ο τόπος από τις τυραννίες του. Και αν όχι το κεφάλι, τότε έστω το i-phone μας ή τον εσπρέσο μας. Λευτεριά χωρίς αίμα δεν έχει υπάρξει τα τελευταία 5 χιλιάδες χρόνια στον πλανήτη και όποιος νομίζει ότι θα εφεύρει πρώτος την μέθοδο της αναίμακτης ελευθερίας, μάλλον ονειρεύεται…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μπαρμπαστρουμφ 3 Ιουλίου 2015 - 10:30

Μπορει να ειμαι γεροπαραξενος αλλα εχω κατι αλλεργιες στα νιου τοκ.Απο ποτε κι απο ποιον βαφτιστηκε νεοελλαδικη η κοινωνια μας και δεν μας το παν;Τοσα χρονια στο στρουμφοχωριο νεοελληνικη την αποκαλουμε και μαλιστα καταχρηστικα και επιμερους .Συνηθως αναφερομαστε με αντιδιαστολη σε αρχαια ελληνικη γλωσσα και νεα .Σε αρχαια, βυζαντινη(κακως κι αυτο),και νεοτερη ιστορια.Παλια Ελλαδα και ενιοτε Ελλαδα της Μελουνας ονομαζουμε την Ελλαδα πριν την την απελευθερωση Θρακης,Μακεδονιας,Ηπειρου κτλπ Επισης μιλαμε για Ελλαδιτικο κρατος σε σχεση με το κρατος της Κυπρου που ειναι επισης Ελληνικο.Παντως πρωτη φορα βλεπω να το αποκαλουν με τον δικο σου τροπο. Οπως επισης δεν ζει καποιος κοσμος οπως λες αλλα Ελληνες που σε μεγαλο ποσοστο ειναι απογονοι ανθρωπων που εχουν κατασφαγει επειδη ηταν τετοιοι.Οσο για τις προτασεις και τους τροπους νομιζω οτι και μονο την ιστοσελιδα να ψαξεις θα βρεις υπεραρκετα και καποιο στρουμφακι υπηρεσιας μπορει να σου πει και περαιτερω,αν παλι εσυ εχεις να προσφερεις κατι δε νομιζω οτι θα σου αρνηθει καποιος.Τελος η εμπειρια δειχνει οτι οπου ακους πολλα αιματα και πολλα κεφαλια μαλλον ο ηχος του καναπε τριζει.Ειδικα αυτη τη χρονικη στιγμη ειναι τελειως αχρειαστες αυτες οι αναφορες,να μου πεις για αλλα σωματικα υγρα να το συζητησω.Αυτο που πρωτιστως χρειαζεται απ τα κεφαλια μας ειναι να ειναι ενεργα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γιώργος Ρακκάς 3 Ιουλίου 2015 - 09:56

Αγαπητέ Δρακουμέλ,

Εμείς είμαστε με τον Ξευτέρη και όχι με τον Σκουντούφλη –ακριβώς γιατί θέλουμε πάντοτε να γλυτώνουμε από ‘σένα. Δεν ξέρω αν με νοείς.

Ο Κολοκοτρώνης έφυγε άρον άρον το 1802 από την Πελλοπόννησο, γιατί οι Τούρκοι είχαν επικηρύξει το κεφάλι του και δεν υπήρχε αντικειμενική βάση: α) Για να επιβιώσει β) Για να συνεχίσει στην κλεφτουριά. Αν σκεφτόταν ωσάν εμάς σήμερα, θα έλεγε «Ή ταν ή επί τας» το 1802, και πολύ απλά δεν θα ζούσε το 1821 να κάνει την επανάσταση.

Έχουμε μια εικόνα για τους αγωνιστές του 1821, επειδή δεν είχαν τελειώσει το Deree, και δεν ήταν αυτό που λέμε γραμματιζούμενη, ότι ήταν μόνο κάτι αγαθά όντα ξεχειλίζοντα περρίσευμα αντιστασιακού ήθους. Η αποξένωσή μας από την Ιστορία τους έχει μεταβάλει, για όσους τουλάχιστον δεν έχουν προσβληθεί από το μικρόβιο του μίσους προς τον συλλογικό μας εαυτό, σε ‘αγαθούς γίγαντες του πατριωτισμού’.

Αυτό είναι λάθος. Αν διαβάσει κανείς τα γεγονότα, θα καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν γίγαντες στην στρατηγική σκέψη, στους τακτικούς ελιγμούς, και μανούλες στον ανταρτοπόλεμο: Και καπάκια κάνανε, και εγκαταλείπανε τις θέσεις τους ενόψει περικυκλώσεως, και άσσοι στις διαπραγματεύσεις ήτανε –πολύ απλά γιατί οι Οθωμανοί έκαναν πολιτική μέσω ‘τακφίρι’ [προσποίηση], επομένως, έπρεπε να εφεύερουν τακτικές… ‘εξαπάτησης των απατεώνων’ για να επιβιώσουν.

Συνεπώς δεν αντιλαμβάνομαι πως σχετίζεται ο Κολοκοτρώνης, σε σχέση με το επιχείρημά σου. Μάλλον το δικό μας ενισχύει.

Νομίζω ότι η συλλογικότητά μας, και πιστεύω ότι γνωρίζω αρκετά καλά τους ανθρώπους που συνθέτουν την ραχοκοκκαλιά της επιθυμούν όσο οτιδήποτε άλλο να παίξουμε το κεφάλι μας για την ελευθερία αυτού του τόπου και θα θεωρήσουμε την μεγαλύτερη τιμή στην ζωή μας αν μας δοθεί η ευκαιρία να το κάνουμε.

Σήμερα, όμως, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου ένας γιάπης με τζιν, μας καλεί να παίξουμε το κεφάλι όλης της χώρας για να σώσει το δικό του. Και μάλιστα όχι σε έναν αγώνα αλλά στην ρουλέττα.

Ο Μάο είχε πεί ότι η Επανάσταση δεν είναι βεγγέρα (τσαί κυριών είχε πεί, αλλά στην δική μας πραγματικότητα το βεγγέρα ταιριάζει καλύτερα, πιστεύω). Πόσο μάλλον Μπλάκ Τζάκ στο χρηματοπιστωτικό καζίνο της Ε.Ε.

Αυτό που ζητάμε είναι να μας αδειάσουν την γωνιά οι αλογομούρηδες, ώστε να επιτρέψουν στους υπολοίπους να στήσουμε μιαν αντίσταση της προκοπής.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Tasos 3 Ιουλίου 2015 - 11:16

έχω πολλές ενστάσεις ως προς το κείμενο…μου φαίνεται πολύ light. Η σοβαρή του “αδυναμία” είναι το βασικό του επιχείρημα του το οποίο είναι το επιχείρημα της ΝΔ, του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, του Κων. μητσοτάκη κλπ. “Για όλα φταίει ο Τσίπρας. Οι δανειστές είναι φίλοι μας και ήθελαν να κλείσει η συμφωνία….”

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
xen 3 Ιουλίου 2015 - 11:29

Να επεκτείνω τη λογική σου λίγο τον ΓΑΠ τον φάγαν οι ξένοι, τον πήρε στο λαιμό του ο κακούργος ο Στρος Καν, είχε καλές προθέσεις αλλά την πάτησε. Αρα δεν φταίει και τόσο που μας έβαλε στην κόλαση των μνημονίων.
Για να αφήσουμε τα αστεία τι στάση κρατά το Άρδην και η Ρήξη απέναντι στους δανειστές, τους Αμερικάνους, τους Γερμανούς κ.λπ. και στην εγχώρια παρασιτική πολιτική τάξη δεν χρειάζεται πολύ κόπο. Διαβάστε μερικά κείμενά μας, τα περισσότερα από το 80 μέχρι σήμερα είναι στην ιστοσελίδα. Εμάς δεν μπορείτε να μας ταυτίζεται με την τρόικα εσωτερικού. Το κεντρικό που αποκαλύπτεται αυτές τις μέρες σε όσους έχουν μάτια και βλέπουν είναι οτι οι Συριζαίοι δεν είναι κάτι διαφορετικό από το μεταπολιτευτικό παρασιτικό πολιτικό κόσμο, είναι εξίσου απατεώνες με τους προηγούμενους, όσο δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό τόσο περισσότερες ζημιές θα προκαλέσει ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, ο Παππάς και οι υπόλοιποι απατεώνες.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Χριστος Μαργαριτης 3 Ιουλίου 2015 - 11:33

Που αναφερει το κειμενο οτι οι δανειστες ειναι φιλοι μας;επισης δεν ειναι αποψη το τα ιδια λενε και οι αλλοι.Οι αλλοι αναπνεουν οξυγονο;πρεπει και μεις λοιπον να σταματησουμε ν αναπνεουμε,επειδη το κανουν αυτοι;η αληθεια πρεπει να κρινεται σαν αληθεια και οχι αν λενε τα ιδια αυτοι που κατεστρεψαν την πατριδα μας.Σε λιγα χρονια,μεσα σ αυτους που κατεστρεψαν την χωρα θα ειναι και οι ΣΥΡΙΖΑ,θα λεμε ΤσιπροΣαμαροΒενιζελοι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Θανάσης Τζιούμπας 3 Ιουλίου 2015 - 11:45

Για να παραφράσουμε και λίγο τον Μάρξ, (με δεδομένο ότι κανένα φάντασμα της επανάστασης δεν πλανιέται στο παρόν πάνω από την Ευρώπη), καθήκον της φιλοσοφίας που τίθεται στην υπηρεσία της ιστορίας, είναι να τινάξει τα ψεύτικα λουλούδια από την αλυσίδα, για να τελειώνουν οι προλετάριοι με τις αυταπάτες. Για το πώς «τα παιδία που παίζει» στέλνουν την πατρίδα, τον λαό και την κοινωνία πιο βαθιά μέσα στο χώμα, δεν έχω να προσθέσω πολλά σε όσα έχουν ήδη ειπωθεί. Όμως, καθώς το γενεόγραμμα μου είναι χρώματος κόκκινου, τους καταλογίζω και κάτι ακόμη:
Ο Σύριζα πέτυχε ρεκόρ Γκίνες. Μέσα σε πέντε μήνες κατάφερε όχι μόνο να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να αποτελέσει «αριστερή παρένθεση» αλλά να είναι «τελευταία φορά αριστερά». Τέτοιο διασυρμό της αντιστασιακής παράδοσης του λαού και της αριστεράς δεν έχει ξαναυπάρξει. Δεν φτάνει η απάτη του ΝΑΙ που μασκαρεύεται σε ΟΧΙ, έπρεπε να το ντύσει με τα σύμβολα, τις ιστορίες για σημαντικές στιγμές, τα τραγούδια, να ευτελίσει την ίδια την παράδοση για να ενισχύσει μια παραπαίουσα ρητορική. Δίνοντας «τα άγια τοις κυσί» κατάφερε από Δευτέρα να μην τολμάει κανείς να χρησιμοποιεί τον όρο «αριστερά».
Έτσι κι αλλιώς, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του «δημοψηφίσματος» δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε καλύτερο για την Δευτέρα. Το μόνο (ίσως) θετικό που μπορούμε να προσδοκούμε είναι να ξεκουμπιστούν οι ψεύτικοι φίλοι, να μείνουμε επιτέλους μόνοι απέναντι στο εχθρικό μέτωπο, να μετρηθούμε, να ξαναβρούμε το νήμα του οράματος που ευτέλισε η μεταπολίτευση και τα παράγωγά της, «να μοιραστούμε τα καινούργια μας τραγούδια» όπως θα’λεγε κάποια που «έφυγε νωρίς». Θα το πληρώσουμε ακριβά αυτό το ξεκαθάρισμα, αλλά ούτως ή άλλως θα πληρώναμε.
ΥΓ. Στο δίλημμα της Κυριακής, όπως αυτό μας έχει επιβληθεί, δεν αντιπαρατίθενται δύο λογικές ή ένα συναίσθημα εναντίον της λογικής. Οι επικοινωνιακές στρατηγικές και των δύο απευθύνονται στο θυμικό των εκλογέων. Φόβος (ΝΑΙ) εναντίον θυμού (ΟΧΙ). Κι αν πιστέψουμε τους ψυχολόγους ο φόβος είναι πιο ισχυρό κίνητρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Πλην των καμικάζι βεβαίως. Οι οποίοι, ειρήσθω εν παρόδω, δεν κέρδισαν ποτέ κανέναν πόλεμο…
ΟΧΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΝΑΙ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Ρακκάς 3 Ιουλίου 2015 - 12:29

*Carthago delenda est*

Πολλές φορές, θεωρητικολογούμε, ενώ η πραγματικότητα κάθεται σε μία γωνία και χασκογελά.

Ανεξαρτήτως του γιατί έκλεισαν οι τράπεζες, και αν φταίει ο κακός καπιταλιστής Ντράκι, ή ο επαναστάτης οικονομολόγος Βαρουφάκης ,ως υπουργός, τα αποτελέσματα δεν είναι μόνο το αίσχος των χιλιάδων συνταξιούχων, που κάθονται Ιούλιο μήνα στις ουρές.

Η αγορά, η πραγματική οικονομία, έχει καταρρεύσει. Οι τράπεζες, εκτός από εργαλείο αφαίμαξης των «λαικών μαζών», με CEO Banksters, είναι και εργαλείο που καθημερινά κάνει τον «κόσμο» να γυρνά. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ο καπιταλισμός (στον οποίο σήμερα είμαστε [ακόμα] τμήμα), ΕΤΣΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ.

Κάποιος από αγνά κίνητρα, μπορεί να επικαλεστεί, ότι η σημερινή κρίση, τα άδεια ταμεία, ο υπό συζήτηση περιορισμός της σίτισης στο Θεαγένειο αντικαρκινικό νοσοκομείο, είναι αποτέλεσμα της διάσωσης των τραπεζών. Συμφωνώ.

Χρεωθήκαμε σαν κράτος μερικά εκατοντάδες δίς. Ευρώ, «σώσαμε τις τράπεζες», το χρέος εκτινάχτηκε, μπήκαμε σε μνημόνια, ο κόσμος δυστυχεί, πεινά, αυτοκτονεί, και μετά 2-3 χρόνια, τις κλείσαμε, για να απαξιωθούν πλήρως και να χαθούν αυτά τα 100άδες δίσ., που θα πληρώνουμε μέχρι 5ης γενεάς:

Γιατί ΑΛΛΟ είναι να κρατικοποιείς π.χ τις τράπεζες, (αφού ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ σου ανήκουν, με όσα έχεις πληρώσει ως κράτος για να σωθούν), και να τις κάνεις εργαλεία υπέρ της ενδογενούς ανάπτυξης, και άλλο να τις κλείνεις, για να βρεθούν, σύμφωνα με όσα υπέγραψες σαν κράτος , στα χέρια των δανειστών.

Το πρώτο ονομάζεται ρήξη.

Το δεύτερο, μεγαλειώδης ΒΛΑΚΕΙΑ (καμιά φορά αναρωτιέμαι, όλοι αυτοί οι επιφανείς καθηγητές πανεπιστημίων τι επιστήμονες παράγουν…)

Άλλοι, υπέρμαχοι του εδώ και τώρα σοσιαλισμός ή κομουνισμός, ή αυτοδιαχείριση κλπ, μπορεί και να πουν ότι σκασίλα μας η πραγματική καπιταλιστική οικονομία.

Εδώ ΔΕΝ συμφωνώ.

ΤΟ ΜΟΝΟ που έχει απομείνει, στο ελληνικό κράτος, για να χρηματοδοτήσει ΣΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ υγεία-παιδεία-ασφάλεια, ΣΗΜΕΡΑ, ΑΜΕΣΑ είναι οι φόροι. Με την οικονομία στο «ρελαντί» (με μπόλικα misfires), τα κρατικά έσοδα έχουν καταρρεύσει.

ΚΑΝΕΙΣ δεν πρόκειται να κάνει φορολογική δήλωση, και ΚΑΝΕΙΣ δεν θα αποδώσει ΦΠΑ 2 τριμήνου, με κλειστές τράπεζες (Το λογιστικό γραφείο με το οποίο συνεργάζομαι, αν και έχει δεκάδες πελάτες, έχει καταθέσει μόνο μονοψήφιο αριθμό δηλώσεων εισοδήματος, και μόνο ένας έχει πληρώσει τον φόρο αυτό).

Εν τέλει, πρέπει να το παραδεχτούμε. Η κυβέρνηση Συριζα ΑΝΕΛ, με την προσφυγή στο δημοψήφισμα, και την ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ* τραπεζική αργία «έφτιαξε» το τέλειο διαπραγματευτικό χαρτί, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Ένα διαπραγματευτικό χαρτί «μπαζούκα» ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ.

Που ΔΕΝ περιμένουν την λαϊκή ετυμηγορία (βαθιά αντιδημοκρατικοί θεσμοί και πρόσωπα. Είναι αδιανόητο να σεβαστούν ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ), αλλά την επομένη του δημοψηφίσματος, όπου ΟΠΟΙΟΣ και να εμφανιστεί απέναντί τους, με άδεια ταμεία και μηδενικούς πόρους ΘΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ. (το 1ο και 2ο μνημόνιο, θα είναι παιδική χαρά, μπροστά στο 3ο, που μας περιμένει, γιατί ό,τι πληρώσαμε κυριολεκτικά με αίμα, στους Σαμαροβενιζέλους, εξατμίστηκε επί ΣΑΝΕΛ ).

Κάποιοι, θα καταγραφούν στην ιστορία, ως οι πιο ηλίθιοι πρεφαδόροι από καταβολής παιγνιόχαρτων, που ανέλαβαν ένα ημιθανές κράτος υποσχόμενοι να το αναστήσουν και μέσα σε 5 μήνες κατάφεραν να του κάνουν «μία (ανα)αξιοπρεπή κηδεία».

* Είναι ΝΤΡΟΠΗ και τελείως αναξιοπρεπές, καθηγητές οικονομικών, που μετέχουν στις διαπραγματεύσεις και γνωρίζουν ΑΡΙΣΤΑ με τι καθάρματα συναλλάσσονται, να κλαψουρίζουν ότι ο κακός Ντράγκι, του έκλεισε τις τράπεζες.

Μιχάλης Ρακκάς

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Mania 3 Ιουλίου 2015 - 13:38

ΠΟλυ σωστα τα λετε!
Ετσι ακριβως εχουν τα πραγματα!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Kostas 6 Ιουλίου 2015 - 01:51

Να πάρουν ένα ηχηρό μήνυμα ότι πρέπει να ξεκουμπιστούν. Και με τον έναν ή άλλο τρόπο θα το πάρουν…
Δυστυχώς Γιάννη οι εκτιμήσεις σου έπεσαν παντελώς έξω.Όχι μόνο δεν θα ξεκουμπιστούν αλλά με την εμπάθεια που τους κρίνεις και το αποτέλεσμα που έφεραν πριν λίγο (61%) τους ισχυροποιείς στο μέγιστο βαθμό και από την άλλη αποδεικνύεις δυστυχώς στον κάθε καλόπιστο πολίτη που ενδιαφέρεται για τα κοινά ότι παρόλη την οξυδέρκεια και την βαθιά ανάλυση σου στην υπάρχουσα κατάσταση οι εκτιμήσει σου και οι προβλέψεις κινούνται όχι απλά μακριά από την πραγματικότητα αλλά εκ διαμέτρου αντίθετα. Ας αναλογιστούμε τι φταίει λοιπόν και ας μετριάσουμε την υπέρμετρη κριτική σε έναν πρωθυπουργό που αν μη τι άλλο το παλεύει! Όντως ο ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχει ανάξιους πολιτικούς, ο Τσίπρας όμως απέδειξε και αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν έχει καμία σχέση με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς των 40 τελευταίων χρόνων. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στην κριτική μας στην υπόλοιπη κυβερνητική ομάδα, ο πρωθυπουργός προς το παρόν δεν χτυπιέται….Δεν είναι κακό να αναγνωρίζεις την ανωτερότητα ενός μεγάλου άνδρα, ίσα ίσα που ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και αποδέχεται καλόπιστα την κριτική σου στα υπόλοιπα τρωτά της κυβέρνησης. Μην ρίχνουμε γροθιές στις πέτρες, τα χέρια μας χαλάμε όχι τις πέτρες…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μπάμπης 6 Ιουλίου 2015 - 16:57

Σε έναν μήνα εσύ ο ίδιος θα κυνηγάς με τις πέτρες τον “μεγάλο άνδρα”, ενώ αυτός θα επιβιβάζεται στο ελικόπτερο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ