Αρχική » Δυο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το δημοψήφισμα

Δυο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το δημοψήφισμα

από Άρδην - Ρήξη

Παρότι η θέση του Άρδην για το δημοψήφισμα είναι ότι η ορθότερη επιλογή είναι άκυρο/λευκό/αποχή, δημοσιεύουμε τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις δύο φίλων του Άρδην που μας έστειλαν τις απόψεις τους. 

Άρδην 

image11

 

Ένα μεγάλο ΝΑΙ με ισχύ πελώριου ΟΧΙ

Του Γιώργου Παναγόπουλου (Επίκουρος Καθηγητής Δογματικής της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην ΑΕΑ Βελλάς Ιωαννίνων)

Με το ακόλουθο σύντομο σημείωμα απευθύνομαι στους σκεπτόμενους συμπατριώτες μου που αγωνιούν για την τύχη της πατρίδας μας και αναρωτιούνται τι πρέπει να πράξουν την Κυριακή του «δημοψηφίσματος». Ο, τι ακολουθεί αποτελεί μια σειρά ρεαλιστικών σκέψεων προς προβληματισμό.

 Το «Δημοψήφισμα»:

α) Ουδέποτε στην ελληνική συνταγματική ιστορία διεξήχθη δημοψήφισμα μέσα σε 5 εργάσιμες ημέρες.

β) Το ισχύον Σύνταγμά μας απαγορεύει διενέργεια δημοψηφίσματος με ερώτημα σχετικό με τα δημοσιονομικά της χώρας.

γ) Το συγκεκριμένο «δημοψήφισμα» δεν έχει αντικείμενο, είναι ανυπόστατο: Καλούμαστε να απαντήσουμε επί ενός ερωτήματος που δεν είναι ερώτημα, επί ενός σχεδίου που δεν είναι σχέδιο, αλλά φάση ή στιγμιότυπο μιας διαπραγμάτευσης. Εν πάση περιπτώσει πρόκειται για μια παρωχημένη πρόταση, της οποίας τις πολλές και περίπλοκες παραμέτρους δεν μας έχει εξηγήσει κανείς και βέβαια δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε εμείς, καθότι μη ειδικοί επί των δημοσιονομικών και λοιπών παραμέτρων της.

δ) Ακόμα κι αν υποτεθεί ότι η πρόταση των δανειστών είναι αυτή που ισχυρίζεται η κυβέρνηση (δηλ. της 25/6/2015) και όχι το κείμενο που έδωσε στη δημοσιότητα ο Γιουνγκέρ (26/5), και πάλι η πρόταση αυτή δεν θα ισχύει την Κυριακή, επειδή, την παρελθούσα Τρίτη 30/6, και ώρα 24.00, έληξε το πρόγραμμα διάσωσης, οπότε μετά την Κυριακή το ενδεχόμενο «όχι» δεν θα οδηγήσει στα… βουνά της Αλβανίας για ένα νέο έπος τύπου 1940, αλλά μάλλον θα μας μετατρέψει σε… Αλβανία. Αν αυτό ακούγεται λαϊκιστικό, τότε ακούστε κάτι εξόχως ρεαλιστικό και ορθολογικό: Το όχι θα μας οδηγήσει είτε -ελάχιστα πιθανό- ξανά στις Βρυξέλλες για διαπραγματεύσεις από μηδενική βάση (αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό…), είτε -όπερ και πιθανότερο- σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία χωρίς τα ελάχιστα διαθέσιμα ρευστότητας που ο κ. Τσίπρας με την κυβέρνησή του φρόντισαν να εξανεμίσουν στους 5 μήνες της «διαπραγμάτευσης». Και τούτο γιατί η «κυβερνώσα» ομάδα εκπλήρωσε κανονικά μέχρι τα μέσα Ιουνίου όλες τις δανειακές υποχρεώσεις μας προς ΕΚΤ και ΔΝΤ μέχρις εξαντλήσεως του ορίου ρευστότητας ακόμα και των ΟΤΑ και λοιπών φορέων και βέβαια του τρέχοντος προγράμματος! Γιατί το έκανε αυτό; Δεν γνώριζε ότι είχε στη διάθεσή της 5 μήνες διαπραγμάτευσης; Δεν έπρεπε να κατανείμει τον χρόνο αυτό ορθολογικά (τόσο για διαπραγμάτευση, τόσο για δημοψήφισμα ή δεν ξέρω τι άλλο); Στοιχειώδης πρόνοια δεν ελήφθη; Γιατί Επιμηθείς και όχι Προμηθείς στην πιο κρίσιμη για την πατρίδα καμπή της πρόσφατης ιστορίας της;

Αν όλα αυτά δεν έγιναν δολίως, τότε ήλθαν ως αποτέλεσμα ενός πρωτοφανέρωτου στην ιστορία ερασιτεχνισμού ανθρώπων που διανοήθηκαν να διαχειριστούν τις τύχες του ελληνικού λαού με μόνο εφόδιο έναν νεοελληνικό συνδυασμό τεχνογνωσίας καταλήψεων Λυκείου και νεοσταλινισμού του καναπέ.

Συμπέρασμα: Το «δημοψήφισμα» είναι όχι μόνον αντισυνταγματικό αλλά και παντελώς άσκοπο, βλαβερό και ανήθικο: Αντισυνταγματικό λόγω της Συνταγματικής απαγόρευσης· άσκοπο γιατί δεν έχει υποστατό αντικείμενο· βλαβερό, γιατί ήταν βέβαιο ότι θα έκλεινε τις τράπεζες· ανήθικο γιατί με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση επεχείρησε δολίως να αντιστρέψει  -και με τη νομική βούλα- την εντολή της 25ης Ιανουαρίου, που υποτίθεται ότι υπηρετεί ο Τσίπρας: Με άλλα λόγια αντί για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης των 12 δισ., που προεκλογικώς όχι μόνον μας υποσχέθηκε αλλά και μας διαβεβαίωσε ότι είχε κοστολογήσει, μας ζητά τώρα να εγκρίνουμε ένα πρόγραμμα (όχι οπωσδήποτε αυτό της 25/6, εφόσον αυτό δεν ισχύει πλέον ούτε τυπικά), το οποίο στην καλύτερη περίπτωση θα μας στοιχίσει 8 δισ.! (Εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι). Αν κάποιος ισχυριστεί ότι τέτοια ψέματα είναι απολύτως συνηθισμένα στην ελληνική πολιτική, αφού τον συγχαρώ για τον μιθριδατικό εθισμό του στην εξαπάτηση (το συνηθίσαμε και δεν μας πειράζει!), θα τον καλέσω να διακρίνει την ειδοποιό διαφορά: Οι περισσότεροι πολιτικοί ηγέτες ψευδολόγησαν προεκλογικώς. Αλλά ακόμα και αυτός ο Γ.Α. Παπανδρέου, μολονότι αποπειράθηκε, δεν τόλμησε να μας εξαναγκάσει σε αντιστροφή της Εντολής μέσω εκβιαστικού δημοψηφίσματος – εξπρές!

Συνεπώς: Την Κυριακή δεν θα ψηφίσουμε το ΝΑΙ για να «νομιμοποιήσουμε» μια ανύπαρκτη πλέον πρόταση. Την Κυριακή το ΝΑΙ ισοδυναμεί με δρομολόγηση των διαδικασιών για συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας, η οποία εξάπαντος δεν θα πρέπει να αποτελείται ούτε από τα φθαρμένα ούτε από τα ανακυκλώσιμα υλικά της Μεταπολίτευσης. Πιστεύει κανείς με το χέρι στην καρδιά ότι η σημερινή, τουλάχιστον άπειρη, κυβέρνηση είναι στοιχειωδώς σε θέση να αντιμετωπίσει την έκτακτη κατάσταση η οποία, ούτως ή άλλως, τις επόμενες εβδομάδες ή μήνες θα οξυνθεί σε βαθμό πρωτόγνωρο για την γενιά μας; Είναι επείγουσα ανάγκη λοιπόν συγκρότηση οικουμενικής κυβέρνησης αποτελουμένης από αριστείς του Πανελληνισμού με στόχο την αντιμετώπιση της μεγαλύτερης από την Β΄ ΠΠ καταστροφής, η οποία ήδη εκτυλίσσεται.

Ευρώ ή Δραχμή;

Αναγνωρίζω ότι είναι απολύτως φυσικό και νόμιμο να προκρίνουν κάποιοι την αποδέσμευση της χώρας μας από το Ευρώ. (Κανείς μας δεν νομίζω ότι είναι δογματικός υποστηρικτής του Ευρώ). Ακόμα όμως κι αν επιθυμούμε την επιστροφή της Ελλάδος σε εθνικό νόμισμα, κάτι τέτοιο θα γίνει με ένα όχι την Κυριακή στην ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΔΥΝΑΤΗ συγκυρία, στην πλέον ακατάλληλη στιγμή για το έθνος και ΚΥΡΙΩΣ τα πλέον αδύναμα στρώματα. Και τούτο γιατί:

α) Εκτός του ότι, όπως μόλις ανέφερα, αποστραγγίσθηκαν, στην καλύτερη περίπτωση ανοήτως, όλα τα διαθέσιμα ρευστότητας, η χώρα μας, λόγω της αναιμίας της παραγωγικής της βάσης (η οποία ξεκίνησε πολύ πριν από τα Μνημόνια), δεν διαθέτει τα ελάχιστα εκείνα παραγωγικά διαθέσιμα που θα τις επέτρεπαν αφ’ ενός να καλύψει τις άμεσες ανάγκες της κατά την κρίσιμη φάση μετάβασης στο νέο νόμισμα και, αφ’ ετέρου, να γνωρίσει λόγω του νέου προφανώς υποτιμημένου νομίσματος μια τονωτική για το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών έκρηξη εξαγωγών. Το αποτέλεσμα δεν θα ήθελε κανείς μας να το φανταστεί: Το νέο νόμισμα θα κατρακυλήσει στα τάρταρα της υποτίμησης αμέσως μόλις αρχίσει να τυγχάνει διαπραγματεύσεως στα διεθνή χρηματιστήρια. Τον πρώτο καιρό (η διάρκεια του οποίου δεν μπορεί να προσδιορισθεί) θα πρόκειται περί «μαρουλόφυλλου», με συνέπεια όσοι έχουν τα Ευρώ τους στο Εξωτερικό να αγοράσουν αντί πινακίου φακής τα πάντα. Περιττό να σημειωθεί ότι εκ παραλλήλου θα κυκλοφορεί δεύτερο, ισχυρό νόμισμα –πιθανότερα χρυσές λίρες ή Ευρώ- με τα οποία οι έχοντες θα αγοράζουν πανάκριβα στη μαύρη αγορά ό, τι διατίθεται. (Θυμίζω στους μεγαλύτερους την εμπειρία μας από γειτονικές χώρες, στις οποίες η μαύρη αγορά και η παράλληλη χρήση ισχυρού νομίσματος, όπως του δολαρίου, συνιστούσαν απτή καθημερινή πραγματικότητα).

Εκτός όμως από τα αναρίθμητα προβλήματα κάλυψης βασικών αναγκών σε καύσιμα, τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης κλπ., αναλογισθείτε μόνο το τρομακτικό για τους βαριά ασθενείς (και όχι μόνον) πρόβλημα από την έλλειψη φαρμάκων. Θα μου αντιτάξετε πιθανόν την ένσταση ότι η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία είναι ανεπτυγμένη και έχει επαρκές απόθεμα. Μόνο επιπόλαιοι μπορούν να εφησυχάσουν από τον αστόχαστο αυτό ισχυρισμό: Γιατί η αύξηση της ζήτησης (όχι μόνον ένεκα πανικού) θα είναι τέτοια που δεν θα είναι δυνατόν να καλυφθεί από τα εγχώρια αποθέματα· επιπλέον και οι εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες χρησιμοποιούν εισαγόμενες πρώτες ύλες. Ακόμα κι αν έχουν σχεδιάσει την παραγωγή τους σε βάθος χρόνου, και πάλι δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν στην εκτόξευση της ζήτησης.

β) Ισχυρίζονται κάποιοι ότι δεν μπορεί κανείς να μας διώξει από το Ευρώ, γιατί κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται. Αυτό είναι απολύτως ορθό, αλλά μπορεί να λειτουργήσει παραπλανητικά: Από το Ευρώ δεν μας διώχνει κανείς· όμως μόνοι μας θα διολισθήσουμε από αυτό, όταν εξαντληθεί η ρευστότητα πλήρως και η ΕΚΤ παύσει να υποστηρίζει με τον έκτακτο μηχανισμό στήριξης το τραπεζικό μας σύστημα. Τότε αναγκαστικά η κυβέρνηση, θέλοντας και μη, θα πρέπει να «δημιουργήσει» νέο χρήμα  θέτοντας σε κυκλοφορία «υποσχετικά» μέχρι να τυπώσει ελληνικό χαρτονόμισμα προδιαγραφών κατοχικού πληθωρισμού.

Όμως ο σχεδιασμός και η μετάβαση σε νέο νόμισμα είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη, χρονοβόρα, και σε κάθε περίπτωση επώδυνη υπόθεση ακόμα και για οικονομίες με σχετικά εύρωστη παραγωγική βάση. Το να πιστεύει επομένως κανείς ότι στην Ελλάδα του 2015 μπορεί να δρομολογηθεί η διαδικασία αυτή εν μέσω ανθρωπιστικής κρίσης, η οποία με βεβαιότητα θα ξεσπάσει τις επόμενες εβδομάδες εάν έπειτα από ένα όχι η ΕΚΤ διακόψει την χρηματοδότηση των τραπεζών μας, ισοδυναμεί με την ελπίδα ότι από αύριο θα παύσει να ισχύει ο νόμος της βαρύτητας, μόνο και μόνο επειδή θα το προβλέψει ο… Βαρουφάκης ή θα νομοθετήσει σχετικώς η … Βαλαβάνη.

γ) Εγκατάλειψη του Ευρώ θα σημάνει αργά ή γρήγορα απομάκρυνση από την Ευρώπη ως κοινωνικοπολιτικό και γεωστρατηγικό μπλοκ. Με άλλα λόγια, η χώρα μας, χωρίς να το θέλει η πλειοψηφία του λαού και χωρίς καμία εγγύηση ασφαλείας, θα βρεθεί μετέωρη να αναζητά νέους γεωπολιτικούς συμμάχους. Αναπόδραστη συνέπεια θα είναι η έκθεσή της σε εξωτερικούς κινδύνους, τους οποίους μόνον να υπαινιχθώ θα ήθελα εδώ… (τυχόν ένσταση περί προστατευτικής επεμβάσεως του «ξανθού γένους» μόνον ως κακόγουστο αστείο μπορεί να εκληφθεί από όποιον γνωρίζει έστω και επιδερμικά την Ιστορία)

δ) Είναι απολύτως εσφαλμένη η πεποίθηση ότι με την δραχμή θα πλουτίσουμε άκοπα μέσω ταχείας ανάπτυξης και διαγραφής χρεών. Τα χρέη θα μας κυνηγούν σε όποιο νόμισμα κι αν καταφύγουμε, όπως μας κυνηγούσαν μέχρι πρότινος τα χρέη από την εποχή του Αγώνα, μολονότι είχαμε ενδιαμέσως κηρύξει 3 χρεοκοπίες! Επιπλέον θα χρωστάμε ενυπόθηκα δάνεια σε Ευρώ, ενώ θα διαθέτουμε ένα νόμισμα το οποίο στην καλύτερη περίπτωση θα έχει την αξία του βουλγαρικού λέβα…

ε) Για να αποφευχθούν όλα τα ανωτέρω, δηλ. η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, η όποια κυβέρνηση θα έχει μία μόνον λύση: Να συνδέσει το νέο νόμισμα σε μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία είτε με το Ευρώ είτε με κάποιο άλλο νόμισμα, όπως το ρούβλι (Έτσι κάνουν όλες οι χώρες, εφόσον στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία υιοθετείται κάποιο σύστημα συναλλαγματικής σταθερότητας). Στην πρώτη περίπτωση η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ζητήσει ανταλλάγματα, οπότε θα έχουμε ένα νέο «δραχμικό» Μνημόνιο · στην δεύτερη: Με τις υγείες μας! Μόνον πέρσι, θυμίζω, το ρούβλι υποτιμήθηκε κατά 50% με οδυνηρές συνέπειες για τα κράτη της «ζώνης του ρουβλίου», όπως Λευκορωσία, Καζακστάν, κ.ά. Αν κάποιος φαντάζεται ότι η χώρα θα σωθεί ή θα ευημερήσει εντασσόμενη σε μια «νομισματική σφαίρα» ηγεμονευόμενη από την ελάχιστα δημοκρατική Ρωσία (η οποία δεν γνωρίζει πολυτέλειες ατέρμονων συνομιλιών με «εταίρους» σε γιούρογκρουπ και άλλα παρόμοια φόρα), τότε μπορεί άνετα να πιστεύει ακόμα στον… γεωκεντρισμό του Πτολεμαίου.

Σε τούτο το κρίσιμο κατώφλι δεν έχουμε δικαίωμα στο λάθος. Το όχι, αν είναι εσφαλμένο -όπως σίγουρα είναι κατ’ εμέ- δεν θα είναι αναστρέψιμο. Το ΝΑΙ, ακόμα κι αν είναι εσφαλμένη επιλογή (από μας εξαρτάται στη συνέχεια), όμως θα είναι ανατάξιμο, διότι μας δίνει χρόνο να σκεφτούμε ως λαός αν όντως θέλουμε την αποχώρηση από το Ευρώ και, σε αυτή την περίπτωση, να τη σχεδιάσουμε συντεταγμένα!

Εν τέλει, την Κυριακή διακυβεύεται η μοίρα της πατρίδας για τις επόμενες τουλάχιστον δύο γενιές. Δεν ψηφίζουμε για την πάρτη μας· ούτε η χώρα μας ανήκει. Φύλακες είμαστε όλοι, που εκτελούμε την βάρδιά μας στην ιστορία: Οφείλουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενεές την χώρα τουλάχιστον όπως την παραλάβαμε και όχι ως Αλβανία του Χότζα ή μεσογειακή Βενεζουέλα.

Το ΝΑΙ δεν ισοδυναμεί με αποδοχή της πρότασης Γιουνγκέρ (μολονότι αυτό επεδίωξε να νομίσουμε ο κ. Τσίπρας για να μας βραχυκυκλώσει). Πρέπει να υπερψηφιστεί ως ένα πελώριο Όχι προς την καταστροφικότερη μετά την χούντα κυβέρνηση της νεότερης Ελλάδας.

Προσοχή: δεν πρέπει να τους πιστέψουμε! Πολύ φοβάμαι ότι μισούν θανάσιμα, ό, τι αγαπάμε.        

Ποιοι ψηφίζουν ναι;

 Του Χαράλαμπου Μηνάογλου, Δρ. Νεότερης Ιστορίας ΕΚΠΑ

Μέλος Συνοδικής Επιτροπής Πολιτιστικής Ταυτότητας της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

 

          Αναλύσεις για τις οικονομικές επιπτώσεις του ναι και του όχι έχουν γίνει πάμπολλες τις τελευταίες ημέρες: αστείες, σοβαρές, υπερβολικές, ανεδαφικές, προσγειωμένες, έγκυρες, εκφοβιστικές, καθησυχαστικές. Η μεγάλη όμως πλειοψηφία των ψηφοφόρων της 5ης Ιουλίου αδυνατεί πλήρως να παρακολουθήσει οποιαδήποτε ανάλυση που ξεπερνά το επίπεδο του αν θα ανοίξουν οι τράπεζες και πότε. Τα αίτια, οι συνέπειες, οι προοπτικές πίσω από το άνοιγμα των τραπεζών είναι αδύνατο να γίνουν κατανοητές από τους πολλούς, όσο και αν εκλαϊκευθούν. Και αυτό είναι το πραγματικό ερώτημα για το αντιπροσωπευτικό σύστημα: πώς ψηφίζουν και αποφασίζουν για κάτι που οι περισσότεροι αδυνατούν να κατανοήσουν;

            Για τον ανωτέρω λόγο δεν θα προσθέσουμε άλλη μία οικονομική ή οικονομίστικη ανάλυση, αλλά θα στηρίξουμε την θέση μας στην πολιτική παρατήρηση, η οποία ενδέχεται να είναι και πιο προσιτή και κατανοητή σε όσους από τους συνέλληνες δεν έχουν σπουδές στα οικονομικά. Από όσες από τις αμέτρητες συζητήσεις διαμείφθηκαν έτυχε να παρακολουθήσουμε προκύπτει η εξής εκπληκτική παρατήρηση: όσοι υποστηρίζουν το ναι ανήκουν στο πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης που χρεοκόπησε την χώρα και διέφθειρε ολοκληρωτικά τους Έλληνες. Πασόκοι λήσταρχοι υπουργοί και βουλευτές, καθηγητάδες αερολόγοι, δήμαρχοι λαδοπόντικες, άνθρωποι που τρώγοντάς τα μαζί με τον Πάγκαλο πλούτισαν και τώρα χαρακτηρίζουν αυτά τα χρήματα κόπους της ζωής τους, Νδημοκράτες υπουργοί και βουλευτές, αριστεριτζήδες-ποταμίσιοι-δημαρίσιοι ιδεολόγοι που τάσσονται υπέρ των δικαιωμάτων κάθε μειονότητας αλλά κατά του δικαιώματος των Ελλήνων για αντίσταση και ως συντονιστής κεντρικός και εμβληματικός όλων αυτών η τιμία οικογένεια Μητσοτάκη με τους γαμπρούς και τις νύφες της απλωμένους σε διάφορα κόμματα και τηλεοπτικούς σταθμούς να κανοναρχούν υπέρ της ανάγκης υποταγής.

            Άκουσα το διάγγελμα μάλιστα του γενάρχη της οικογένειας, το οποίο μου έφερε στην μνήμη μία πανομοιότυπη δήλωσή του για το σχέδιο ΑΝΑΝ. Τότε διαπίστωσα πώς υπάρχει άλλη μία σύμπτωση: όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ναι και προσπαθούν να μας πείσουν ότι το όχι θα φέρει την συντέλεια ήταν ακριβώς οι ίδιοι άνθρωποι που προπαγάνδιζαν με το αζημίωτο, όπως αποδείχθηκε, υπέρ του ναι και στο σχέδιο ΑΝΑΝ. Κάντε μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο και θα δείτε ότι όλοι μα όλοι οι υποστηρικτές του ναι στις 5 Ιουλίου ήταν και υποστηρικτές του ναι στο σχέδιο ΑΝΑΝ. Και τότε έλεγαν ακριβώς τα ίδια: ότι ναι σημαίνει απόλυτη καταστροφή, μη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απομόνωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, όλεθρο, παρακμή και άμεση υποταγή της στην Τουρκία. Δώδεκα χρόνια μετά συνεχίζουν να διαψεύδονται. Αλλά πάλι εκεί, την δουλειά τους: να κρατούν δηλαδή τους Έλληνες υποταγμένους στην Ευρώπη των τραπεζών.

            Όταν βλέπεις λοιπόν όλους τους κλέφτες της μεταπολίτευσης ενωμένους υπέρ του ναι, όσους μας χρεοκόπησαν κατακλεύοντας την Ελλάδα, δεν υπάρχει δίλημμα· ξέρεις καλά τι σε συμφέρει συνέλληνα να ψηφίσεις.

            Δυστυχώς, όπως τουλάχιστον μεταδίδει ο ΣΚΑΙ και γράφει η Καθημερινή, και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος φαίνεται ότι προσχώρησε στο στρατόπεδο του πολιτικού κατεστημένου και ενέταξε εαυτόν στους υποστηρικτές του ναι μαζί με έναν εσμό φανατικών πολεμίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Μπουτάρης, Καμίνης, Θεοδωράκης ποταμίσιος κ.α.). Αυτό όμως δεν είναι το ήθος της Ορθοδοξίας. Αυτό το διασώζουν όσοι επίσκοποι αντιστέκονται στους ισχυρούς του αιώνος τούτου και πάμπολλοι ιερείς και λαϊκοί, οι οποίοι ακολουθώντας τους αγίους προτιμούν τον Χριστό από τον μαμωνά, τον Χριστό από τον χρυσό. Και αυτό το κάνει για παράδειγμα η Ιερά Μονή Κουτλουμουσίου με το κείμενο που εξέδωσε σχετικά με το δημοψήφισμα και με το οποίο παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ του όχι και καλεί τους Έλληνες σε ενότητα.

            Γύρω από το όχι άλλωστε μπορεί να εκφραστεί πραγματική ενότητα, καθώς εκεί συγκεντρωνόμαστε άνθρωποι με πολύ διαφορετικές πεποιθήσεις, αλλά αταλάντευτη στάση κατά της υποταγής και της ξενοκρατίας. Όσοι επιδιώκουμε μία Ελλάδα ελεύθερη και Έλληνες ανθρώπους του δικού μας τρόπου, της δικής μας κουλτούρας. Και αυτό πρέπει να είναι το ζητούμενο στις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσουμε από εδώ και πέρα: η επιστροφή στον δικό μας τρόπο και η εκδίωξη αυτής της αισχρής νοοτροπίας της υποταγής, της εξάρτησης και της δανειακής υπανάπτυξης. Γύρω από το όχι να ξεκινήσουμε πάλι την παραγωγική Ελλάδα, η οποία θα στηρίζεται σε αυτό που θα παράγει και όχι στα δανεικά. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Όλα τα άλλα είναι για τους δανειστές.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ

6 ΣΧΟΛΙΑ

Ρούλης 3 Ιουλίου 2015 - 15:50

Georgiadis’ Alternatividee ist so drastisch wie konsequent: „Es wäre besser, jetzt Kapitalkontrollen einzuführen und das Land kontrolliert pleitegehen zu lassen. Auf dieser Grundlage könnten wir mit den Geldgebern einen ganz neuen, vernünftigen Deal aushandeln.“

Dienstag, 23.06.2015 , 18:56 · von FOCUS-Online-Redakteurin Antonia Schäfer (Athen)

http://www.focus.de/finanzen/news/staatsverschuldung/fraktionsfuehrer-der-nea-dimokratia-oppositionschef-georgiadis-geldgeber-sollten-tsipras-plan-nicht-annehmen_id_4770125.html

«Θα ήταν καλύτερα τώρα να εισαχθεί έλεγχος κεφαλαίων και να αφήσουμε τη χώρα να χρεοκοπήσει και σε αυτή τη βάση, θα μπορούσαμε να πετύχουμε μια λογική συμφωνία με τους δανειστές».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ρούλης 3 Ιουλίου 2015 - 15:52

Αυτά έλεγε ο Άδωνις ΠΡΙΝ τα capital controls κτλ κτλ. Μα όλα προσχεδιασμένα; Κι εμείς θεωρητικολογούμε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Kanaris 3 Ιουλίου 2015 - 17:10

Σχόλια για τις δύο εισηγήσεις:
1) ΝΑΙ: Συμφωνώ απόλυτα με το σύνολο της επιχειρηματολογίας σας, εκτός από την ικανότητα του λαού να ΕΠΙΒΑΛΕΙ μια οικουμενική κυβέρνηση «..χωρίς τα φθαρμένα και ανακυκλώσιμα υλικά της Μεταπολίτευσης..» όπως πολύ σωστά τους περιγράφετε. Βρείτε ένα τρόπο να διασφαλιστεί αυτή η παράμετρος και θα σας φέρω τουλάχιστον 100 ακόμα ψήφους στο ΝΑΙ, διαφορετικά για άλλη μια φορά θα έχουν υφαρπάσει και την ψήφο μου οι Σαμαροβενιζέλοι, αναγεννημένοι αυτή την φορά στην νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ (όπως πάει να μετεξελιχθεί το τραβεστί «δημοψήφισμα»).
2) ΟΧΙ: Λυπάμαι φίλτατε αλλά η ανάλυση σας «μπάζει» από παντού!! Σωστά αρχικά χρωματίζετε τον εσμό των επί δεκαετιών επιβητόρων μας, που μας διέφθειραν (με την ανοχή/συγκατάθεση μας δυστυχώς) και μας λεηλάτησαν μέσα από την εξουσία που εμείς κάθε φορά τους εκχωρούσαμε. Όμως παρακάτω προχωράτε σε ΑΝΟΜΟΙΕΣ συγκρίσεις: το δημοψήφισμα για το σχέδιο ΑΝΑΝ έθετε το ΥΠΑΡΚΤΟ δίλημμα ή υπογράφουμε και «παραδινόμαστε αμαχητί» ή ΔΕΝ υπογράφουμε και συνεχίζουμε να πολεμάμε. Το σημερινό τραβεστί «δημοψήφισμα» απλά ζητά από τον λαό να αναλάβει την ευθύνη για το νέο Μνημόνιο που ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ πρόκειται να υπογράψουν οι ΣΑΝΕΛ. Παράλληλα σας διαφεύγει (ελπίζω κατά λάθος) το γεγονός ότι το ΝΑΙ στο ΑΝΑΝ το στήριζε σύσσωμος ο επίσημος Σύριζα εκτός του Λαφαζάνη και κάποιων ελαχίστων ανωνύμων (προς τιμή τους). Για τις δύο τελευταίες παραγράφους των επιχειρημάτων σας το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι κινούνται στην σφαίρα του «μεταφυσικού-υπερβατικού», και απλά κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό στην ζώσα Εκκλησία όταν μπερδεύουν τον Μεγαλοδύναμο με τους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες. Για να μην παρεξηγούμαστε, το ίδιο και χειρότερο εσφαλμένη είναι και η στάση του Αρ/που Ιερώνυμου, και δυστυχώς μου θυμίζει παλαιότερη ρήση του πατέρα Μεταλληνού για το πόσο υδαρής είναι ανέκαθεν οι ποιμένες της Εκκλησίας, ώστε να άγονται και να φέρονται σαν μαριονέττες στα χέρια της εκάστοτε εξουσίας (τότε αναφέρονταν στο αφορισμό του Βενιζέλου).
Με βάση όλα τα παραπάνω είναι φανερό ότι εμμένω στην ΑΠΟΧΗ μου σαν την μόνη σωστή πολιτικά πράξη αντίστασης, δηλώνοντας παράλληλα ότι και οι δύο θα συνεχίζουν με βρίσκουν αντιμέτωπο καθημερινά στο σχέδια τους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Θανάσης 3 Ιουλίου 2015 - 17:28

Δεν καταλαβαίνω το επιχείρημα του κ. Μηνάογλου.

Δηλαδή αν «Πασόκοι λήσταρχοι … Νδημοκράτες … αριστεριτζήδες-ποταμίσιοι-δημαρίσιοι» αποδέχονται τον νόμο της βαρύτητας, εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Να πηδήξουμε από τον 6ο όροφο επειδή είναι ψεύτες, με την ελπίδα ότι θα πέσουμε προς… τα πάνω;

Δεν ξέρει ο κύριος Μηνάογλου ότι ακόμα κι ένα χαλασμένο ρολόι μπορεί να λέει την σωστή ώρα 2 φορές την ημέρα, έστω και από σύμπτωση;

Γενικά είναι ένα τεμπέλικο σκεπτικό, με το οποίο δεν στηρίζεται μια πρόταση με επιχειρήματα, αλλά μέσω ad hominem επίθεσης στους υποστηρικτές της αντίθετης πρότασης.

Είναι το σκεπτικό με το οποίο: (α) αφού η ΧΑ μιλάει για εθνικά θέματα, και (β) αφού η ΧΑ είναι φασιστική συμμορία, τότε (γ) τα εθνικά θέματα είναι για τους φασίστες. Είναι το σκεπτικό με το οποίο ο κάθε «Ιός» τσουβάλιαζε το Άρδην με την ΧΑ.

Συγχαρητήρια…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Οπισθοδρομικός 3 Ιουλίου 2015 - 22:07

Διαρκώς διαβάζω τις τελευταίες μέρες και από τις δύο μεριές, ότι “ψηφίζω ΝΑΙ, όχι γιατί συμφωνώ με την Α, Β ή Γ πολιτική, αλλά για τον Δ, Ε, Ζ λόγο”, αντίστοιχα “ΟΧΙ, χωρίς να στηρίζω την κυβέρνηση, αλλά Φ, Χ, Ψ επιχείρημα”. Φίλτατοι. Ας έχουμε υπόψη μας ότι καλούμαστε να δώσουμε ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Σκέτο. Χωρίς επεξηγήσεις. Δεν θα έρθει κανείς τη Δευτέρα να μας ρωτήσει για ποιο λόγο ψηφίσαμε όπως ψηφίσαμε, τι έννοια είχε αυτό και τι αναμένουμε να κάνουν επί τη βάσει του σκεπτικού με το οποίο επιλέξαμε. Το ΝΑΙ μας θα ερμηνευτεί ως ΝΑΙ στις πολιτικές των τελευταίων πέντε χρόνων, καθώς επίσης και στους φορείς τους, εντός και εκτός συνόρων. Το ΟΧΙ μας πάλι, θα ερμηνευτεί ως ΝΑΙ στην κυβέρνηση Τσίπρα, στις φιγούρες του Βαρουφάκη, “κι όπου πάει”. Να υφαρπάσουν την ψήφο μας πάνε για να προσδώσουν νομιμοποίηση σ’ αυτά που θα κάνουν ερήμην μας. Μην το ξεχνάμε αυτό.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δρακουμέλ 5 Ιουλίου 2015 - 17:03

Η λογική τόσο των μεν (του ΝΑΙ) όσο και των δε (του ΟΧΙ), σε πολλές περιπτώσεις μπάζει από παντού. Κατ’ αρχήν κ.Παναγόπουλε, κανείς δεν μας βεβαιώνει πως θα έχουμε κυβέρνηση πανελληνίως “αρίστων”, κατά την όρεξή σας, τους οποίους μάλιστα “αρίστους” κάποιος πρέπει να τους κρίνει ως τοιούτους για να έχουν αυτόν τον τίτλο. Και ποιος είναι άξιος να κρίνει κάποιον άλλον εκτός από τον Μεγάλο; Άρα λοιπόν όπου ακούμε “αρίστους” κανονικά θα πρέπει να βγάζουμε σπυράκια, μιας και οι “άριστοι” παγκοσμίως οδήγησαν την ανθρωπότητα στο χάλι που βρίσκεται. Εγώ προσωπικώς δεν επιθυμώ να με κυβερνούν διανοητικά “άριστοι”, αλλά θυσιαστικά “έσχατοι”, αυτοί δηλαδή που είναι διατεθειμένοι να χάσουν το κεφάλι τους πρώτοι για το καλό του συνόλου. Συγχωρείστε με αλλά τουλάχιστον κατά τα τελευταία 100 χρόνια τουλάχιστον, οι μόνοι που έχασαν το κεφάλι τους ήταν ελάχιστοι και φυσικά κανείς από τους κυβερνώντες, οι οποίοι στο μόνο που αποδίδουν εξαιρετικά είναι να σιτίζονται “αρίστως” από το πρυτανείο του εκάστοτε δημοσίου. Οπότε λοιπόν αφήστε τα περί “οικουμενικής κυβέρνησης αρίστων”, επειδή και πάλι οι ΣαμαροΒενιζελοΘεοδωράκηδες θα επιπέσουν επί των υπολειμμάτων του πτώματος της πατρίδας μας για να υφαρπάξουν (σε αγαστή συνεργασία με τους “συμμάχους” και”εταίρους” μας) ότι έχει απομείνει.
Το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Η αντίδραση του λαού αυτού και η επιλογή του ΟΧΙ δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μία κραυγή αγανάκτησης για το παιχνίδι που παίζουν στην πλάτη του όλοι οι διεθνείς “παράγοντες”. Βαρέθηκα να ακούω για τις επιπτώσεις του δημοψηφίσματος στην καθημερινότητα, στον πλούτο μας, στον τόπο γενικώς. Γιατί δεν ασχολείται κανείς σας με τις διεθνείς επιπτώσεις των υπολοίπων χωρών από ένα τυχόν ΟΧΙ; Την κατάρρευση που θα υποστούν πανίσχυρες (θεωρητικά) χώρες δεν την λαμβάνετε υπόψη; Δεν είναι δική μου άποψη αυτή, αλλά επώνυμων και καταξιωμένων προσώπων από όλους τους χώρους. Τα κείμενά σας κύριε Παναγόπουλε αναφέρονται μόνον στην Ελλάδα, λες και είμαστε ένας κομήτης αποκομμένος από τον υπόλοιπο γαλαξία. Λοιπόν κάνετε λάθος. Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία και οικονομία που (ευτυχώς ή δυστυχώς είναι άλλο πιο σοβαρό ζήτημα αυτό) βρισκόμαστε, κανείς δεν είναι απρόσβλητος από τον πυρετό κανενός άλλου. Τα τρις ευρώ ή δολάρια που θα επιπέσουν επί των κεφαλών των “εταίρων” μας, είναι πολύ βαρύ φορτίο για να τους αφήνουν αδιάφορους. Θα πονέσει το χέρι και η μέση μας μάλλον, αλλά αξίζει ο κόπος να τους πετάξουμε με όποιον τρόπο μπορούμε αυτό το βάρος κατακέφαλα, τι λέτε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ