Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 117
Οι πρόσφατες εκλογές διεκδικούν μία μεγάλη πρωτιά στην ελληνική ιστορία: Πριν απ’ όλα, για το πρωτοφανές ποσοστό αποχής που, μαζί με τα λευκά και τα άκυρα, πλησιάζουν σε πραγματικούς αριθμούς το 35% του εκλογικού σώματος (αφαιρώντας από τους εκλογικούς καταλόγους τους αποβιώσαντες, τους μετανάστες κ.ο.κ.).
Επιπλέον, ήδη από το βράδυ των εκλογών, δεν πανηγύρισε σχεδόν κανένας εκτός απ’ όσους –και είναι μερικές δεκάδες χιλιάδες– έχουν να κερδίσουν από την επιστροφή του Τσίπρα και του Καμμένου στην εξουσία (οι βουλευτές, οι υπουργοί και οι σύμβουλοί τους και οι πέντε με δέκα χιλιάδες διορισμένοι από τις εκάστοτε κυβερνήσεις). Οι υπόλοιποι, ακόμα και όσοι ψήφισαν τα δύο κυβερνητικά κόμματα, αντιμετώπισαν το αποτέλεσμα των εκλογών με επιφύλαξη και το κύριο συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η κατάθλιψη, διότι όλοι γνωρίζουν πως με αυτές τις εκλογές κατεβαίνουμε ή θα κατέβουμε αναπόφευκτα μερικά σκαλοπάτια στην κρίση, την οικονομική και κοινωνική αποδιάρθρωση και τη γεωπολιτική υποβάθμιση της χώρας.
Αυτές οι εκλογές συνιστούν μια ιστορική τομή, τόσο στο συγκυριακό επίπεδο όσο και στο μεσο-μακροπρόθεσμο. Στο συγκυριακό, επισφράγησαν την ήττα του αντιμνημονιακού κινήματος και την αποδοχή αυτής της ήττας, όχι μόνο από το πολιτικό σύστημα των αντιμνημονιακών κομμάτων, όσο και από τον ίδιο τον κόσμο. Μετά από πέντε χρόνια αντίστασης, έστω και στρεβλής ή ατελούς, αλλά πάντως υπαρκτής, ο ελληνικός λαός αποδέχθηκε την ήττα του.
Παράλληλα, αποτελεί και το τέλος μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου, της μεταπολιτευτικής, στη διάρκεια της οποίας ο ελληνικός λαός με τίμημα την αποδυνάμωση της ταυτότητάς του, της ανεξαρτησίας του, της πολιτιστικής του ιδιοπροσωπίας και του ήθους του, κέρδισε, τόσο στο οικονομικό επίπεδο όσο και στο κοινωνικό μια σημαντική αναβάθμιση των όρων της διαβίωσής του.
Η εποχή των μνημονίων, όμως, που ολοκληρώνεται με την οριστική επισφράγιση/αποδοχή τους, στις 20 Σεπτέμβρη του 2015, οδηγεί και στην αναίρεση των οικονομικοκοινωνικών κατακτήσεών του, εξαιτίας ακριβώς του παρασιτικού χαρακτήρα του εκσυγχρονισμού, ιδιαίτερα κατά την ύστερη μεταπολίτευση μετά το 1993. Τελικώς, η αποσάθρωση της οικονομικής και πολιτικής ανεξαρτησίας κατέληξε και σε σαρωτική μείωση του ΑΕΠ και σε κατάρρευση της υλικής ευμάρειας και του κοινωνικού κράτους που είχε κατακτηθεί τα προηγούμενα χρόνια. Υπ’ αυτή την έννοια, το τέλος της μεταπολίτευσης δεν αποτελεί απλώς το τέλος των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού μιας περιόδου, αλλά οδηγεί ή κινδυνεύει να οδηγήσει και σε ολοκληρωτική αναίρεση και των θετικών κατακτήσεών της. Η αρνητική όψη της, η παρασιτική υφή του εκσυγχρονισμού, τείνει να καταβροχθίσει τις θετικές της κατακτήσεις και απειλεί εν τέλει και την ίδια την έστω τυπική δημοκρατία που εγκαθίδρυσε.
Και οι εκλογές της 20ής Σεπτέμβρη αποτελούν μια σταυρική στιγμή γι’ αυτό, διότι σηματοδοτούν την αποδοχή του τέλους της περιόδου της οικονομικής ευμάρειας και της απρόσκοπτης κοινωνικής αναπαραγωγής τάξεων και στρωμάτων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του δημόσιου τομέα. Σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, ο δημόσιος τομέας διογκωνόταν, προσεγγίζοντας το ένα εκατομμύριο απασχολούμενους, από περίπου τριακόσιες χιλιάδες στις αρχές της περιόδου! Αντίθετα, με την έναρξη της κρίσης, όχι μόνο συρρικνώθηκε ταχύτατα κατά τουλάχιστον τριακόσιες χιλιάδες, αλλά με τη μνημονιακή στροφή του επισφραγίστηκε και η ιδεολογική στροφή προς τις ιδιωτικοποιήσεις, το μικρότερο κράτος, την αλλαγή του χαρακτήρα και της φύσης της οικονομικής ανάπτυξης προς την κατεύθυνση του ιδιωτικού τομέα. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ως το Νεοπασόκ του τέλους της μεταπολίτευσης, είναι υποχρεωμένος, για να διατηρήσει την εξουσία, να πριονίσει την ίδια την κοινωνική βάση της ανάδειξής του σε αυτήν, ακριβώς δηλαδή τα εξασφαλισμένα τμήματα της εργασίας και τον δημόσιο τομέα.
Η σύμπτωση αυτών των δύο κύκλων, της ήττας του αντιμνημονιακού κινήματος και του τέλους της μεταπολιτευτικής περιόδου, εγκυμονεί προφανώς τεράστιους κινδύνους, αλλά ίσως εμπεριέχει και τις δυνατότητες μιας νέας πορείας για τη χώρα.
Οι κίνδυνοι είναι προφανείς. Η είσοδος της χώρας σε μια καθοδική σπείρα εκπτώχευσης, ιδεολογικής και γεωπολιτικής αποδυνάμωσης, κινδυνεύει να την οδηγήσει σε μια κατώτερη βαθμίδα βαλκανοποίησης και μεσανατολικοποίησής της. Εξέλιξη η οποία ενέχει κινδύνους όχι μόνον για ένα πιθανό grexit, αλλά ακόμα και για την ίδια την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, ακόμα και για τους δημοκρατικούς της θεσμούς. Η εμφάνιση και η επιμονή του φαινομένου της Χρυσής Αυγής αποτελεί μια σαφέστατη ένδειξη για τους κινδύνους που βρίσκονται μπροστά μας. Εξάλλου, η εξάντληση του αριστερόστροφου λαϊκισμού της μεταπολίτευσης, από τον Ανδρέα Παπανδρέου έως το σημερινό κακέκτυπό του, κινδυνεύει να φέρει στο προσκήνιο τις πιο ακραίες δυνάμεις μιας ακροδεξιάς ρεβάνς, σε κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που θυμίζουν τη Βαϊμάρη (και αυτός ίσως είναι ένας επιπλέον λόγος που δεν μας επιτρέπει σήμερα να αποπειραθούμε μια αποσύνδεσή μας από την Ε.Ε.).
Τίποτα όμως δεν είναι προδιαγεγραμμένο, εξάλλου ουδέν κακόν αμιγές καλού. Το μοντέλο του παρασιτικού εκσυγχρονισμού και του πολιτικού και κοινωνικού υποδείγματός του, που εκπροσωπούσε προνομιακά ο «πασοκοσύριζα», ολοκληρώθηκε με τη μετατροπή και των δύο πόλων του –και του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, εσχάτως– σε μνημονιακούς και νεοφιλελεύθερους σχηματισμούς. Έτσι, ένα τμήμα της κοινωνίας, και ιδιαίτερα το πιο παραγωγικό και δημιουργικό, θα βρεθεί μπροστά στην ανάγκη μιας νέας πορείας, στηριγμένης στις εσωτερικές δυνάμεις του τόπου ή ό,τι έχει μείνει από αυτές, και την οικοδόμηση ενός «ενάρετου εκσυγχρονισμού», του μόνου δυνατού εξάλλου, του «εκσυγχρονισμού της παράδοσης». Μέσα από μια επώδυνη και γενικευμένη διαδικασία αυτοκριτικής του ίδιου του λαϊκού σώματος, και πιθανώς ενός μέρους των ελίτ, μέσα από την ανάδειξη νέων πολιτικών και ιδεολογικών προταγμάτων, ίσως η σημερινή κατάθλιψη να αποτελεί τον προάγγελο ενός μεγάλου αναστοχασμού. Ίσως οι Έλληνες, στριμωγμένοι απελπιστικά, εγκαταλείψουν επιτέλους την καταρρέουσα εξάλλου δανεική ευμάρεια και την απώλεια του εαυτού, μέσα στην «ευρωστία της σαρκός», για να βαδίσουν έναν νέο δρόμο δημογραφικής ανάταξης, παραγωγικής ανασυγκρότησης και πολιτισμικής αναγέννησης, αν θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν ως συλλογικό υποκείμενο τις επόμενες δεκαετίες.
Δεν είναι η ώρα λοιπόν για μικροεγωϊσμούς και στρουθοκαμηλισμούς· ατενίζοντας την ίδια την πραγματικότητα, πρέπει να μετατρέψουμε την κατάθλιψη σε περισυλλογή αρχικώς, να εγκαταλείψουμε τα ιδεολογικά ναρκωτικά που κατέστρεψαν και το αντιμνημονιακό κίνημα και να διατυπώσουμε επιτέλους ένα νέο πρόταγμα για τον ελληνισμό.
8 ΣΧΟΛΙΑ
Κύριε Καραμπελιά,
Δε βλέπω πιθανό το ενδεχόμενο ο Σύριζα να υποχρεωθεί να απολύσει δημοσίους υπαλλήλους, ακριβώς γιατί όλοι αυτοί μεταφράζονται σε ψήφους. Μακάρι να το έκανε! Εξάλλου, σε μια κοινωνιοκεντρική θεώρηση της πολιτικής, τι ποιο λογικό από το διορίζονται αξιοκρατικά οι δημόσιοι υπάλληλοι, να αξιολογούνται, να προσέρχονται ανελλιπώς στην εργασία τους και να είναι αριθμητικά όσοι πρέπει να είναι; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω βαρεθεί να βλέπω πρασινοφρουρούς (κυρίως) και γαλάζια παιδιά να ‘μπαίνουν’ στο δημόσιο με μοναδικό προσόν την κομματική ταυτότητα. Μπορεί η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων να έχει ετικετο ποιηθεί ως νεοφιλελεύθερο μέτρο αλλά στο βαθμό που η εξοικονόμηση τέτοιων πόρων θα ανακουφίσει λαικά στρώματα από άμεσους και έμμεσους φόρους, μια ενδεχόμενη απόλυση αργόμισθων αποκτά θετικό πρόσημο.
Σχετικά με τη νέα πορεία που αναφέρεται, σε πολλούς από μας υπάρχει η ελπίδα. Πως όμως θα αποκτήσει σάρκα και οστά ένας τέτοιος νέος κοινωνικό-πολιτικός πόλος; Και κυρίως, πως θα επικοινωνηθεί μαζικά στις σημερινές συνθήκες της μιντιακής δημοκρατίας;
Μόνο με τα μαθηματικά θα βρούμε άκρη, με το κηρύγματα ποτέ. ΟΧΙ άλλο κήρυγμα !
Η ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Ένα πράγμα που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή είναι ότι το κράτος ποτέ δεν συντηρούσε κανέναν, αντίθετα ,εφ όσον ζούμε σε ταξική κοινωνία, το συντηρούσανε πάντοτε κάποιοι άλλοι.
Ερώτηση : -Ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι ;
Απάντηση: -1. Η τάξη των Αυτοαπασχολούμενων (Α) και 2. Η τάξη των Eργαζομένων σε ξένη δουλειά (των προλετάριων).(Ε)
Μόνο αυτές οι δύο κατηγορίες μπορούν να παράξουν υπεραξία, από την οποία θα συντηρηθεί το κράτος. Κανένας άλλος, ούτε ο ίδιος ο Θεός.
Αν συμβολίσουμε λοιπόν , τα έξοδα συντήρησης του Κράτους, για μια ορισμένη χρονική περίοδο, με (Δ) και διαιρέσουμε αυτό το (Δ) με το σύνολο (Α+Ε) , τότε βρίσκουμε ένα Πηλίκο (Π) που δεν είναι τίποτε άλλο , παρά ο μέσος όρος της συμβολής του κάθε Αυτοαπασχολούμενου(A) συν του κάθε Εργαζόμενου(E), σε ξένη δουλειά, στην συντήρηση του Κράτους. Δηλαδή έχουμε Π=Δ/(Α+Ε), που σημαίνει ότι τα έξοδα Δ= Π(Α+Ε). Με αυτήν την εξίσωση-που είναι η τέταρτη διάσταση της Πολιτικής Οικονομίας- μπορούμε να περάσουμε σε ένα Νέο Φορολογικό Σύστημα (ΝΕ.ΦΟ.ΣΥ).
Το κράτος την πρώτη Ιανουαρίου, ρωτάει τον Αυτοαπασχολούμενου μας , αν δέχεται να πληρώσει το (Π) , την συνεισφορά του δηλαδή, στην συντήρηση του κράτους, αλλά από εκεί και πέρα όσα βγάλει θα είναι δικά του, δεν θα έχει δικαίωμα κανένα κράτος, κανένας Θεός να του τα πειράξει. Αν πει ΝΑΙ πληρώνει το (Π) και μόνο το (Π) , αν πει ΟΧΙ συνεχίζει με το παλιό φορολογικό. Ούτε γάτα ούτε ζημιά..
Την ίδια διαδικασία κάνει το κράτος και με τον Εργοδότη μας,( καθ ότι αυτός κατέχει, την απαλλοτριωμένη υπεραξία των εργαζομένων του ), τον ρωτάει αν συμφωνεί να πληρώσει τόσες φορές το (Π) , όσος είναι ο αριθμός των εργαζόμενων ,που έχει στη δούλεψη του, δηλαδή τη συνεισφορά του εργοδότη ,του επιχειρηματία, στην συντήρηση του κράτους που είναι το (Π*Ε) , αλλά από εκεί και πέρα όσα βγάλει θα είναι δικά του, δεν θα έχει δικαίωμα κανένα κράτος, κανένας Θεός να του τα πειράξει. Αν πει ΝΑΙ πληρώνει το (Π*Ε) και μόνο το ( Π*Ε) , αν πει ΟΧΙ συνεχίζει με το παλιό φορολογικό. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Με το ΝΕ.ΦΟ.ΣΥ , όπως είναι λογικό, οι μισθωτοί (ιδιωτικοί και δημόσιοι) δεν πρέπει να πληρώσουν ούτε μια δεκάρα για φόρο, γιατί ,όπως είδαμε, όλα τα έξοδα συντήρησης του κράτους έχουν ήδη καλυφθεί από τον φόρο των Αυτοαπασχολουμένων και των εργοδοτών. (Αν κάποιος μισθωτός επιμένει να πληρώσει , ας πληρώσει, μόνο που αυτός ο φόρος θα καταλογίζεται σαν φόρος βλακείας, και θα μπαίνει σε ειδικό λογαριασμό !!). Η εφαρμογή του ΝΕ.ΦΟ.ΣΥ πρέπει να γίνει σταδιακά και σε εθελοντική βάση. Οσο έδαφος θα κερδίζει το νέο ,τόσο έδαφος θα κάνει το παλιό !
Αξιότιμε κ. Βοστινιώτη,
Σωστή η ανάλυσή σας αλλά στο τέλος όταν ξαναγυρίζετε από τα μαθηματικά στα πολιτικά μας τα χαλάτε. Διότι μας λέτε ότι το ίδιο το κράτος και το δημόσιο θα καθορίζει πόσα θέλει να αρπάξει από εκείνους που παράγουν πλούτο, πόσους “δικούς” του θα συντηρεί κλπ. Τα “υποζύγια” απλά επιλέγουν με ποιο φορολογικό σύστημα θα τους τα αρπάζει, το ισχύον “παλαιό” ή το προτεινόμενο “νέο”….
Δεν μπορούν να επιλέξουν όμως ούτε αν θέλουν ούτε αν μπορούν να συντηρούν το όποιο μέγεθος και δομή του κράτους και του δημοσίου…. Όμως αυτή η συνταγή δεν μπορεί να οδηγήσει παρά στην καταστροφή ακόμα κι αν το πράμα το δούμε μαθηματικά…. Διότι απλά δεδομένου ότι το “Δ” όχι μόνον δεν πληρώνει φόρους αλλά έχει να εισπράττει κιόλας γιατί οι “Α” ή οι “Ε” να μην επιδιώκουν σε ολοένα και μεγαλύτερους αριθμούς να γίνουν κι αυτοί “Δ”; Όμως αυτό θα οδηγεί τον παρονομαστή στο Π σε ολοένα και μικρότερες τιμές κι οριακά στο μηδέν, οπότε το Π δεν θα ορίζεται κι όλη η θεωρία θα καταρρεύσει….
Γι’αυτό λοιπόν αν το “Δ” δε λάβει υπόψιν του πόσους ακριβώς “Δ”ικούς τους θέλει ή τουλάχιστον μπορεί να συντηρεί το σύνολο των Α+Ε+”?” (το ? είναι εκείνο το “κρυφό” (“Κ”;) τμήμα του πληθυσμού που δημιουργεί τις εργασίες στις οποίες εργάζονται οι Ε ώστε να μπορούν να αποδίδουν φόρους και να συντηρούν τους Δ) το πράμα οδηγείται σε αυτοκαταστροφή όπως ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης!
ΠΡΑΓΜΑΤΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΑΡΔΗΝ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΑ ΚΕΝΑ ΤΟΥ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΙΣΩΣ,ΜΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ ΥΠΗΡΞΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΚΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ.ΤΑ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΙΔΙΑ ΚΙ Ο ΧΩΡΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΘΕΣΕ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΕΜΨΥΧΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ.ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΧΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ,ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ,ΗΤΑΝ ΕΜΦΑΝΗΣ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΣΕ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΓΙΑ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗ ΚΡΙΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΔΙΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΧΩΡΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΚΑΙ ΘΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΘΕΤΩ ΚΑΙ ΑΣΤΟΧΑ ΠΡΟΤΡΕΠΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ,ΠΟΥ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΠΡΟΣ ΤΗ Ν.Δ.,ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΑΠΑΞΙΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΥΧΙΣΜΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
Να αρχίσουμε από το τέλος, όποιος λέει να μην ψηφιστεί ο Σύριζα δεν σημαίνει ότι στηρίζει ΝΔ. Διαφορετικά έχουμε γυρίσει στις πιο μαύρες μέρες του 89, που όποιος έλεγε οτι ο Παπανδρέου ήταν διεφθαρμένος τον κατηγορούσαν οι διεφθαρμένοι Πασόκοι ως υποστηρικτή του Μητσοτάκη. Η επιλογή να σταθεί το Άρδην απέναντι του Σύριζα ήταν σοφή, γιατί οι τύποι που παριστάνουν την κυβέρνηση (και γουστάρουν πολύ τους θώκους τους, ειδικά μετά τις 20-9) αποδεικνύονται κάθε μέρα χειρότεροι από τους προηγούμενους. Είναι πιο ανίκανοι σε μερικούς μήνες διέλθυσαν ότι είχε απομείνει από χώρα. Είναι πιο διεφθαρμένοι ο Γιάννος Παπαντωνίου καταδικάστηκε και εδω και 10 χρόνια έχει εξαφανιστεί από το δημόσιο χώρο γιατί είχε “ξεχάσει” να δηλώσει ένα εκατομμύριο. Ο Σταθάκης έκανε το ίδιο ακριβώς και η κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορά. Επρεπε να το είχε δηλώσει από το 2012 και πήγε όταν έσκασε το σκάνδαλο Φλαμπουράρη να κάνει συμπληρωματική δήλωση (3 χρόνια μετά). Ο Φλαμπουράρης από την άλλη είχε γίνει υπουργός και παράλληλα είχε εταιρεία που έκανε έργα με το Δημόσιο και μάλιστα τον Μάιο η περιφέρεια Πελοποννήσου του εξόφλησε το έργο, όταν σε δήμους, περιφέρειες και πραγματική οικονομία δεν υπήρχε φράγκο. Έτρεχε άρον άρον ο παππούς να μεταβιβάσει τις μετοχές την εβδομάδα των εκλογών, αλλά δεν λέγεται κουβέντα για την επικαρπία των μετοχών. Μέχρι οι μετοχές να μεταβιβαστούν στον συνεταίρο του Φλαμπουράρη (κάπου τα Χριστούγεννα) το όφελος από τις μετοχές το έχει ακόμα ο Φλαμπουράρης, άρα από τα 3,9 εκ που εισέπραξε η εταιρεία από τον δεξιό Τατούλη, τα πάνω από τα 2 τα τσέπωσε ο κυρ-Αλέκος.
Οι τύποι αυτοί στις περιφερειακές εκλογές έκαναν ντιλ με τον Μαρινάκη, που η υπόθεση Noor1 δείχνει πως τα βγάζει τα λεφτά του, για να εκλεγεί η Δούρου στον Πειραιά. Τώρα που βλέπουν πως ο Μαρινάκης δεν έχει μέλλον κάνουν δουλειές (όπως και ο Σαμαράς) με τον ορκισμένο εχθρό του τον Μελισσανίδη. Φτάνουν να βλέπουν αγώνες δίπλα δίπλα Φλαμπουράρης – Μελισσανίδης και ο Μελισσανίδης να δηλώνει ότι θα ονομάσει το γήπεδο της ΑΕΚ “Δούρου Αρένα”. Για να μην πούμε για σχέσεις με Αγγελοπούλου , τον κο 12% που τον κάναν υπουργό για να εισπράξει τις αμοιβές του κ.ά. Αυτά και πολλά περισσότερα τα έχουν κάνει σε 8 μήνες, δηλαδή αν κάτσουν 2-3 χρόνια ακόμα τι άλλο θα κάνουν σε επίπεδο διαπλοκής; Να σου πω θα τα ξεπουλήσουν όλα και επειδή δεν έχουν και ντροπή θα λένε (όπως ο μαοϊκός ξάδερφος Τσίπρας) αφού μας ψηφίσατε και δεύτερη φορά, σημαίνει ότι συμφωνούσατε και εσείς.
Για να μην πάμε στα εθνικά (Κυπριακό, Αιγαίο, Θράκη, Μακεδονικό) που θα τα δώσουν όλα, θα αντιτείνεις ότι και οι άλλοι θα τα έδιναν όλα και μπορεί να το έκαναν αλλά με άλλες ταχύτητες, οι άλλοι συντηρούσαν μια κατάσταση και η παρακμή ήταν πιο αργή, αυτοί έχουν μπει σαν ταύροι σε υαλοπωλείο και τα κάνουν όλα γης μαδιάμ.
Για την οικονομία τι να πούμε διάβασε το προσχέδιο του προϋπολογισμού που κατέθεσαν οι Τσακαλώτος – Χουλιαράκης και θα δεις ότι οι ίδιοι δήλωνουν ότι φέτος υπήρχε πρόβλεψη για ανάπτυξη 2,9% και τελικά θα έχουμε ύφεση 2 μονάδες και άλλη τόση και το 16. Ανάπτυξη βλέπουν από το 17 και αν.
Για τα κοινωνικά θα κάνουν αυτό που κατηγορούσαν τους προηγούμενους, δηλαδή συντάξεις Βουλγαρίας, ενώ η ανεργία και πάλι αυξάνεται.
Να μιλήσουμε για τη διαφθορά που διώξαν τον Νικολούδη και βάλαν στη θέση τον Παπαγγλόπουλο τον πρωταθλητή σε υποθέσεις που πήγαν στο αρχείο;
Επομένως, αυτοί είναι πολύ χειρότεροι από όλους τους προηγούμενους σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να κάνουμε αυτή την παραδοχή για να μπορούμε να προχωρήσουμε. Μπορεί πολλοί από την στεναχώρια τους να μην παρακολουθούν τόσο την επικαιρότητα για τα κατορθώματα της κυβέρνησης Σανελ, αλλά πρέπει να αρχίσουν να το κάνουν για να διαπιστώσουν ότι αυτή είναι η χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης.
Τώρα για το Άρδην, σε περιόδους παρακμής όπως αυτή όσες εναλλακτικές και πρακτικές προτάσεις και να έχεις δεν μπορούν να προχωρήσουν γιατί δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χώρος για να αναπνεύσουν. Σε τέτοιες μαύρες περιόδους ο αγώνας είναι για να αποτρέψεις να συμβούν τα χειρότερα και να μπορείς να συντηρήσεις “υγιείς”, τις όποιες λίγες δυνάμεις της κοινωνίας δεν έχουν μπει σε αυτό το σπιράλ της παρακμής. Να μείνει μια μαγιά…
Ο Γιώργος ο Καραμπελιάς διαβάζει νομίζω πολύ καλά τη σημερινή βουβαμάρα.
Είναι αλήθεια (και το έλεγα όλο το διάστημα του αντιμνημονιακού αγώνα) ότι τρώγοντας με το καθημερινό κριθάρι η ελληνική οικογένεια το μίσος της για αυτό το σύστημα δεν πρόκειται να βγει πουθενά. Μόνο στην αρρώστια.
Χρειάζεται να βουτήξουμε βαθιά στον εαυτό μας να βρεθούμε, γυμνοί από την φλωρομάγκικη υπεροψία μας και ταπεινωμένοι, στην κοιλιά του κήτους και να κράξουμε προς την Αγάπη να μας κινήσει πάλι προς το φως.
Η Αγάπη είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να μας δώσει το κουράγιο για τον μακροχρόνιο πόλεμο επιβίωσης του λαού μας. Αγάπη για τον διπλανό, για το έθνος, για τη γλώσσα και την τέχνη μας, για την πίστη, τη δημοκρατία, τη νεότητα, τη δημιουργία, την ζωή την ίδια. Γιατί κακά τα ψέματα το μεγαλύτερο πρόβλημά μας είναι που γίναμε δυτικοί και δεν αγαπάμε τα άντερά μας.
Και θα βρεθούν όσο κρατάμε το αντάρτικο και οι συμμαχίες και οι συνθήκες. Και να μην ξεχνάμε ότι μέρος αυτού του πολέμου είναι και η προσπάθεια πολιτικής θανάτωσης της Γερμανίας και καμία ευκαιρία που θα μας δοθεί δεν πρέπει να πάει χαμένη. Προς όφελος όλων των λαών (και του γερμανικού) της Ευρώπης.
Θα σηκώνουμε τότε χωρίς ενοχή και ντροπή τη σημαία θα νιώθουμε σίγουροι ότι στώμεν καλώς.
ΑΓΑΠΗΤΕ ΧΕΝ ΕΓΩ ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ.ΔΕΝ ΛΕΩ ΟΤΙ ΣΤΗΡΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΡΟΤΙ ΑΠΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΧΑΣΕΙ ΨΗΦΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΗ Ν.Δ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕ ΤΟ ΗΘΕΛΕ,ΠΑΡΟΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΑ ΑΠΑΡΙΘΜΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΨΗΦΙΣΕΙ ΠΟΤΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ.ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΡΙΤΙΚΗ, ΜΟΝΟ, ΤΗΝ ΕΧΩ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ,ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΕ ΩΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΟΠΩΣ ΛΕΣ.ΝΑ ΣΟΥ ΘΥΜΗΣΩ ΔΕ,ΩΣ ΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,ΟΤΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΕΣΒΕΙΕΣ ΚΑΝΑΝΕ ΛΥΣΣΑΛΕΟ ΑΓΩΝΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΝΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ, ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ ΔΗΛΑΔΗ Ο..ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ.ΑΥΤΟ, ΔΕΙΧΝΕΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΠΟΣΟ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Ν.Δ. ΠΑΡΟΛΟ ΤΟΥ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΠΑΛΟΝ ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΟΤΙ,35-40 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΜΨΗΦΙΣΤΟΥΝ ΜΕ 7 ΜΗΝΕΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΡΔΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΟΥΤΟΣ ΠΟΙΟΤΙΚΟΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΚΙ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ.ΜΕ ΦΙΛΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
Πολυ καλο το 117 ο φυλλο στο οποιο υπαρχει το παραπανω αρθρο .Συγχαρητηρια σ οσους γραφουν κι οσους τρεχουν για την εκδοση της Ρηξης.