Συγγραφέας: ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΜΠΟΛΙΒΑΡ
Για τους μεγάλους, για τους ελεύθερους, για τους γενναίους, τους δυνατούς,
Αρμόζουν τα λόγια τα μεγάλα, τα ελεύθερα, τα γενναία, τα δυνατά,
Γι’ αυτούς η απόλυτη υποταγή κάθε στοιχείου, η σιγή,
γι’ αυτούς τα δάκρυα, γι’ αυτούς οι φάροι,
κι’ οι κλάδοι ελιάς, και τα φανάρια
Όπου χοροπηδούνε με το λίκνισμα των καραβιών και
γράφουνε σους σκοτεινούς ορίζοντες των λιμανιών,
Γι’ αυτούς είναι τ’ άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο
πιο στενό, πάλι του λιμανιού, σοκάκι,
Γι’ αυτούς οι κουλούρες τ’ άσπρα σκοινιά, κι’ οι αλυσίδες,
οι άγκυρες, τ’ άλλα μανόμετρα,
Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,
Για ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,
Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει, άδειο κι’ ολόφωτο μεσ’
στη νυχτερινή των μπαχτσέδων,
Μ’ ένα σκοπό του ταξειδιού: προς τ’ άστρα. […]
Μην ταραχθή κανείς. Κάτω εκεί, να, η λίμνη.
Από δω θα περάσουν, περ’ απ’ τις καλαμιές.
Υπονομεύηκαν οι δρόμοι: έργο και δόξα του Χορμοβίτη
του ξακουστού, του άφταστου στα τέτοια.
Στις θέσεις σας όλοι. Η σφυρίχτρα ηχεί!
Ελάτες, ελάτε, ξεζέψτε. Ας στηθούν τα κανόνια, καθαρίστε με τα
μάκτρα τα κοίλα, τα φυτίλια
αναμμένα στα χέρια,
Τα τόπια δεξιά. Βρας!
Βρας, αλβανιστί φωτιά: Μπολιβάρ! […]
επίκλησις
Μπολιβάρ! Είσαι του Ρήγα Φεραίου παιδί,
Του Αντώνιου Οικονόμου -που τόσο άδικα τον σφάξαν-
και του Πασβαντζόγλου αδελφός,
Τ’ όνειρο του μεγάλου Μαξιμιλιάνου ντε Ρομπεσπιέρ
ξαναζεί στο μέτωπό σου.
Είσαι ο ελευθερωτής της Νότιας Αμερικής.
Δεν ξέρω πια συγγένεια σε συνέδεε, αν ήτανε απόγονός
σου ο άλλος Αμερικάνος, από το Μοντεβίντεο αυτός.
Ένα μονάχα είναι γνωστό, πως είμαι ο γυιος σου. […]
ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ, Μπολιβάρ
