Tute Bianche

Λοι­πόν, ε­μείς α­να­ζη­τού­με τη δύ­να­μη. Δύ­να­μη εί­ναι να σκε­φτό­μα­στε δη­μιουρ­γι­κά, να βρι­σκό­μα­στε μέ­σα στα πλή­θη που κι­νού­νται, που μπο­ρούν να ε­πε­ξερ­γά­ζο­νται προ­σω­ρι­νά, σύμ­φω­να με έ­να πει­ρα­μα­τι­κό μο­ντέ­λο, και ό­χι σύμ­φω­να με έ­να μο­ντέ­λο που μπο­ρεί να α­να­πα­ρα­χθεί. Να βρι­σκό­μα­στε με ό­λους ε­κεί­νους που εί­ναι σε θέ­ση να ε­πε­ξερ­γα­στούν νέ­ες μορ­φές δη­μο­κρα­τί­ας, που στη συ­νέ­χεια πα­ρά­γουν και σε θε­σμι­κό ε­πί­πε­δο πρό­ο­δο του πο­λι­τι­σμού ή ο­πι­σθο­χώ­ρη­ση του πο­λι­τι­σμού. [..]
Η ι­δέ­α της α­ντί­φα­σης με­τα­ξύ έ­θνους-κρά­τους και το­πι­κών κοι­νω­νιών, με το πρώ­το να βρί­σκε­ται σε έ­να στά­διο μα­ρα­σμού στα πλαί­σια της Αυ­το­κρα­το­ρί­ας, χά­νο­ντας ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο τη ση­μα­σί­α του, εί­ναι πο­λύ  ση­μα­ντι­κή.  Ο Π.Ο.Ε, το Δ.Ν.Τ., οι  G8, α­πο­δει­κνύ­ουν ό­τι το κρά­τος έ­χει ο­λο­έ­να και λι­γό­τε­ρο βά­ρος, ότι έχει περάσει η εποχή των κρατών.[] Πέ­ρα­σε η ε­πο­χή της πα­ντο­κρα­το­ρί­ας του  έ­θνους-κρά­τους. Σή­με­ρα δεν διε­ξά­γο­νται πό­λε­μοι με­τα­ξύ των κρα­τών. Σή­με­ρα μι­λά­με για πό­λε­μο με­τα­ξύ πο­λι­τι­σμών.
Γι’ αυ­τό το λό­γο, το γε­γο­νός ό­τι η α­ρι­στε­ρά – η α­ρι­στε­ρά στο σύ­νο­λό της– ά­φη­σε αυ­τή την α­ντί­φα­ση στα χέ­ρια της δε­ξιάς εί­χε ως α­πο­τέ­λε­σμα την έν­νοια της αυ­το­νο­μί­ας, της α­νε­ξαρ­τη­σί­ας, που πα­ρα­δο­σια­κά ή­ταν συν­δε­δε­μέ­νη με την α­ρι­στε­ρά – λό­γου χά­ρη οι ε­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κοί α­γώ­νες, η Χώ­ρα των Βά­σκων, η Πα­λαι­στί­νη, οι Kούρ­δοι κλπ–στην Ι­τα­λί­α αυ­τή τη μά­χη τη διε­ξή­γα­γε έ­να κόμ­μα της ά­κρας δε­ξιάς, η Λί­γκα, η ο­ποί­α λέ­ει ό­τι πρέ­πει να σκο­τώ­σου­με τους με­τα­νά­στες. Έ­τσι εν­νο­ούν ε­κεί­νοι την αυ­το­νο­μί­α των ε­δα­φών τους. Σύμ­φω­να με το ι­δε­ο­λό­γη­μα των “μι­κρών πα­τρί­δων”, ή ό­σων κη­ρύσ­σει ο Χά­ι­ντερ.
Κα­τά τη γνώ­μη μου, μό­νο γι’ αυ­τό θα έ­πρε­πε να κα­τα­νο­ή­σου­με ό­τι, σή­με­ρα, η πα­ρέμ­βα­ση και στον διοι­κη­τι­κό ι­στό, δη­λα­δή στη δη­μο­τι­κή διοι­κη­τι­κή δια­χεί­ρι­ση, α­κό­μη και σε θε­σμι­κό ε­πί­πε­δο, εί­ναι θε­με­λιώ­δης. Συ­νε­πώς, ό­λα ό­σα έ­χου­με κά­νει ε­μείς μπο­ρεί να ε­πι­δέ­χο­νται πολ­λές κρι­τι­κές, αλ­λά ε­μείς “βρω­μί­ζου­με” τα χέ­ρια μας με την κοι­νω­νί­α.
Συ­νέ­ντευ­ξη του Luca Casarini, εκ­προ­σώ­που των Tute Bianche (Λευ­κές Φόρ­μες), Α­πό το: “Δύ­να­μη εί­ναι να δη­μιουρ­γείς” Οι Tute Bianche α­πό τη “Χάρ­τα του Μι­λά­νου” μέ­χρι τη “Μά­χη της Γέ­νο­βας”…
Κού­ριερ Εκ­δο­τι­κή/Πα­γό­βου­νο…σελ. 22.