ӵ휭� �?�? kݮ研?ᠬ堥갱ﳾ? ᰼ ᣱﴩ꜠찫��ݬ?25 ֥Ɐ�ﵠ2016, ?̝㡱ᮟ쯵.
(EUROKINISSI/ÉّÏӠʏ͔QɍǓ)
Ή, αλλιώς, η δεύτερη φύση του ΚΚΕ…
Του Δημήτρη Ναπ. Γιαννάτου από τη Ρήξη φ. 121
Η προγραμματισμένη «παρέλαση» των δέκα επτά τρακτέρ του μπλόκου της Νίκαιας στο Σύνταγμα, με την άδεια της κυβέρνησης και την ευγενική παραχώρηση της μικροφωνικής εγκατάστασης από τον Καμίνη, λειτούργησε ανακουφιστικά προς όλες τις πολιτικές κατευθύνσεις. Έτσι η κυβερνητική παρέα, απρόσβλητη από μικροενοχλήσεις διαμαρτυρίας, προωθεί το «αγροτικό μνημόνιο» καταστροφής της πρωτογενούς παραγωγής, μέσα από την εξαφάνιση του μικρομεσαίου αγρότη, αλλά και το ξεπούλημα της γεωργικής γης της υπερχρεωμένης αγροτιάς σε ξένα επενδυτικά κεφάλαια.
Π ρωταγωνιστής της διάσπασης του αγροτικού κινήματος, που διαμορφώθηκε στα μπλόκα, ο διαχρονικός αγροτοπατέρας Μπούτας. Το τσίπουρο παραγωγής του, που προσέφερε στον πρωθυπουργό, έκλεισε συμβολικά την παράσταση που ανέβηκε το προηγούμενο διάστημα. Τα τρακτέρ του έδρασαν ως απλή εικόνα, χωρίς ουσία. Ο Μπούτας προστάτεψε, εντέλει, τον στριμωγμένο στη γωνία Τσίπρα, με ανάλογο τρόπο που το ΠΑΜΕ, τον Οκτώβριο του 2011, ουσιαστικά περιφρούρησε τη Βουλή, όταν καλούσε σε περικύκλωσή της μόνο από δυνάμεις του ΠΑΜΕ, ενώ η καθολική λαϊκή αντιμνημονιακή αντίσταση ήταν στο φόρτε της.
Η «τεράστια διαδήλωση» του Μπούτα, για την οποία μιλούσαν τα ΜΜΕ, ήταν μικρότερη από αυτήν της 4ης Φεβρουαρίου, ενώ η μαζική κάθοδος των αγροτών της Πελοποννήσου αναχαιτίστηκε και αποδυναμώθηκε με βίαιο τρόπο στο Χαϊδάρι.
Η συμβολή του Μπούτα στην απονεύρωση των κινητοποιήσεων έχει αφετηρία τη φύση του ΚΚΕ στους κοινωνικούς αγώνες κατά τη μεταπολίτευση. Σε κρίσιμες στιγμές κοινωνικών αλλαγών, σχεδόν ένας γονιδιακός αυτοματισμός του ΚΚΕ βοηθούσε εξισορροπητικά και βοηθητικά την κατεστημένη πολιτική εξουσία.
Επιπλέον και σε πολιτικό επίπεδο, το ΚΚΕ, ενίοτε, με πολιτικές του αποφάσεις, βοηθούσε στην αποφόρτιση της πολιτικής έντασης και λειτουργούσε ως δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, εσχάτως και του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι χαρακτηριστικό όμως και το συνδικαλιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασε ο Μπούτας ως πρώτο βιολί. Οι πρώτες αυθόρμητες κινήσεις διαρκείας των αγροτών και ειδικότερα των νέων αγροτών να αντισταθούν και να ορθώσουν έναν συνολικότερο αγροτικό λόγο, που μιλούσε για την πρωτογενή παραγωγή και για τη χώρα, αποδυναμώθηκε από τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ, της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ. Η ενότητα υπονομεύθηκε, με τον περιορισμό των αιτημάτων στον ασφαλιστικό και φορολογικό πνιγμό των αγροτών, με τέτοιο τρόπο ώστε να μην υπάρξουν αδέσμευτα μπλοκ, που θα μπορούσαν να εκφράσουν και ενωθούν με τον υπόλοιπο λεηλατημένο λαό της Ελλάδας.
Και η Ν.Δ του Μητσοτάκη, απ’ ό,τι φάνηκε κράτησε μια αναιμική στάση στο αγροτικό, εκεί που θα περίμενε κάποιος να στηριχτεί στην παραδοσιακή επιρροή της στους αγρότες, για να στριμώξει την κυβέρνηση. Μάλιστα, κακές γλώσσες μιλάνε για κομματάρχες του Μητσοτάκη που καλούπωσαν την οργή των Κρητικών αγροτών, δίνοντάς τους ως φολκλόρ στα ΜΜΕ. Άλλωστε, ο Μητσοτάκης, από τη Βουλή, φώναζε πως: «Δεν είμαι με τα τρακτέρ, δεν είμαι με τα μπλόκα».
Οι αγρότες δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την κυβέρνηση. Είχαν να αντιπαλέψουν όλα τα μνημονιακά κόμματα που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, εναντιώνονται στον αγώνα τους.
Οι αγρότες είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν ότι απειλούνται από την ίδια νεοαποικιακή πολιτική που υποδουλώνει τη χώρα και εξαθλιώνει όλο τον λαό. Η διέξοδος, η κλιμάκωση και η προοπτική αυτού του αγώνα βρίσκεται στη συνένωσή του με τα υπόλοιπα κομμάτια του λαού, σε έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα διαρκείας.
Μόνο τότε η λογική του Μπούτα και του ΚΚΕ, ότι «ο αγώνας είναι στενά οικονομικός» μπορεί να αποτελέσει μειοψηφία και να σταματήσει να λειτουργεί συντεχνιακά, διασπαστικά και προστατευτικά προς την εξουσία.
5 ΣΧΟΛΙΑ
Πόσο διήρκεσε ο αγώνας; Όσο οι αγρότες δεν είχαν δουλειά στα χωράφια…Έγινε το κλασικό σόου, τα κανάλια τους “έπαιξαν”, έδειξαν την on camera αγωνιστικότητά τους και σιωπηρά “ανέστειλαν τις κινητοποιήσεις”. Εδώ είναι Βαλκάνια…
Συμφωνώ κι επαυξάνω… Επίσης αξίζει να σημειωθεί είναι αδύνατο οι “αγρότες”, ιδιοκτήτες μέσων και πόρων παραγωγής, να συνενώσουν τον “αγώνα” τους, για την διατήρηση ή κι επέκταση των κεκτημένων τους, με τα πραγματικά αδικημένα και ισοπεδωμένα στρώματα του Ελληνικού Λαού που σιωπηρά παρακολουθούν να τους ποδοπατούν συστηματικά και διαχρονικά οι κοτζαμπάσικες κρατικοδίαιτες τάξεις με τις γερές διασυνδέσεις στο διεφθαρμένο πολιτικό-συνδικαλιστικό σύστημα του ελιτίστικου αριστερισμού που λυμαίνεται το κράτος και το έθνος χρόνια τώρα….
τι πάει να πει “γονιδιακός αυτοματισμός”; από τις πράξεις του καταλαβαίνεις ποιος είναι κανείς και τι ρόλο παίζει και όχι από τη ρητορεία που αναπτύσσει γύρω από τον εαυτό του. Οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά για την οποία υπάρχουν: πλαστογράφηση και ακύρωση του αγώνα της ελευθερίας, οι νεκροθάφτες του πνεύματος του `21
Ε οχι δα.Για το Μπουτα και τις τελευταιες αγροτικες κινητοποιησεις θα συμφωνησω .Αλλα το αλλο για το δηθεν ντου που θα εφερνε τον παραδεισο το θεωρω μυθο που κατ εξοχην καλλιεργησε ο συριζα και λογιω λογιω ντουροι επαναστες με μηδενικη απηχηση στην πραγματικη κοινωνια.Ακομα πιο αβασιμο και στα ορια της αστειοτητας ειναι αυτο που παει να μας πλασαρει το αρθρο οτι ταχα ενω η ελληνικη κοινωνια ηταν στα προθυρα ν ανατρεψει το κατεστημενο το κκε εβαζε τρικλοποδιες.Που τα βρηκε αυτα ο αρθρογραφος; Στο χημειο; Αστεια πραγματα.Μπορει να διαφωνει κανεις οσο θελει με το κκε αλλα μην ξεπεφτουμε σε τοση ευκολια.Οι κομμουνιστες ειναι ,χοντρικα μιλωντας, καθαροι αγωνιστες και εχουν κρατησει το ισιο στην ελληνικη κοινωνια βλεπε Γιουγκοσλαβια Αναν κτλπ .Κατι συριζακια και κατι γενικως αριστεροι δεν ειναι αξιοι ουτε τα κορδονια να τους δεσουν και σαν ιδεολογικοπολιτικη συγκροτηση αλλα κυριως σαν ηθος.
“Μπορεί κανίβαλος ποτέ να εκπροσωπήσει τάχα
όλους τους φίλους τους παλιούς που έχει στην στομάχα;”
Αγαπητέ /αγαπητή ν:
Συμφωνείς για τον ρόλο του απεργοσπάστη αγροτοπατέρα Μπούτα στις αγροτικές κινητοποιήσεις για να τις απαξιώσεις μετά: “δεν άξιζαν και πολλά πράγματα”. Κι αφού το ντου το είχε καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ (!) ας πάει και το παλιάμπελλο, δεν έγινε και τίποτε.
Οι κομμουνιστές του ΚΚΕ, “χοντρικά μιλώντας”, δηλαδή για το μεγάλο χρονικό διάστημα που έχω βιώσει (ή υποστεί) την δράση τους ακολουθούν τηυν ίδια μανιέρα: Το αυθόρμητο των κοινωνικών αγώνων πρέπει να διαμεσολαβηθεί / υποταγεί στην κομματική συγκρότηση. Το ζήτημα είναι να πυκνώσουν οι λεγεώνες που θα φέρουν την αλλαγή αν και όταν το επιτρέψουν οι “αντικειμενικές συνθήκες” που μάλλον ποσοτικοποιούνται σε ποσοστά επιρροής. Ακόμα κι αν στο μεταξύ η κοινωνία, η οικονομία και η πατρίδα καταστρέφονται, τίποτε δεν πρέπει να διαταράξει το ευθύγραμμο της πορειας προς την εξουσία. Οτιδήποτε ξεφεύγει πρέπει να καταστραφεί για να αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει προοπτική εκτός του κόμματος.
Αυτοί οι έντιμοι αγωνιστές μετέτρεψαν οποιαδήποτε συλλογική δομή κατάφεραν να ελέγξουν σε παραπλήρωμα του ΠΑΜΕ, απαγορεύοντας “πάντα γογγυσμό και αυθάδη λόγο”. Περιφέρονται καταγγέλοντας τις (άλλες) συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες χωρίς βέβαια να αποχωρήσουν γιατί οι παλιοί καρατάνε το κλειδί του ταμείου που μοιράζει το παραδάκι. Κι αν χρειαστεί γίνονται οι χρυσές εφεδρείες του συστήματος (του ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω) όταν τα πράγματα πάνε να ξεφύγουν. Αυτό είναι το ίσιο που κρατάν.
Κι ένα κουίζ ιστορικό: Ποιό κόμμα έχει καταγγείλει ως χαφιέδες και πράκτορες όλους τους γενικούς γραμματείς του εκτός από τους δύο τελευταίους; “Ούτε νερό στον Άρη”. Να χαρώ εγώ ήθος.