Για το άσυλο στους Τούρκους

Εξαιρετικό το άρθρο του ΚΣ.
Κι ένα άλλο “κοντινό”: (https://athens.indymedia.org/post/1561372/)
Οι 8 τούρκοι φυγάδες που συνεργάστηκαν στο πρώτο αυτοκτονικό πραξικόπημα μέρους του επίσημου στρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας ήρθαν ως ικέτες στην Ελλάδα. Οι μέχρι τώρα ανταλλαγές φιλοφρονήσεων αλλά και οι απειλητικές ευχαριστίες εκ μέρους Ερντογάν, Τσαβούσογλου και Γιλντιρίμ δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για το τι προθέσεις έχει η διαχρονικά δουλική πολιτική ηγεσία της Ελλάδας που τρέμει στην ιδέα ακόμα και να αντιπαρατεθεί για λόγους “ανθρωπισμού” στους κεφαλοκυνηγούς της Άγκυρας. Ιδιαιτέρως τις μέρες αυτές τα οθωμανικά τάγματα που έχει συστήσει το ΑΚΡ μαζί με τους ακραίους κεμαλιστές “γκρίζους λύκους” έχουν ξαμολυθεί στους δρόμους επιβάλλοντας ένα είδους επιτόπιας σαρίας, πραγματοποιούν πογκρόμ σε αριστερές και κουρδικές συνοικίες της Πόλης, καίνε σχολεία της τάσης Χιτζμέτ που επιτρέπει την σύμπραξη επιστήμης και πίστης, βασανίζουν δημόσια και δολοφονούν με ειδεχθή τρόπο αιχμαλώτους, τρομοκρατούν τον πληθυσμό, πιέζουν δημόσια σε ένα παραλήρημα μίσους για την επαναφορά της θανατικής ποινής. Συμπληρώνουν στην καθημερινότητα τις σχεδιασμένες εκκαθαρίσεις του Ερντογάν.

Οι 8 τούρκοι φυγάδες-ικέτες δεν πληρούν καμιά ιδεολογική προϋπόθεση από τις γνωστές που πληρούν οι πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία-αντίθετα έλκουν την ιδεολογική τους καταγωγή από το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας που ευθύνεται για ένα πλήθος εγκλημάτων κατά του κουρδικού πληθυσμού, κατά του ίδιου του πληθυσμού της χώρας, κατά της αριστεράς και βεβαίως για στρατιωτικές επεμβάσεις και κατοχές στην Κύπρο, στο Ιράκ και στη Συρία. Έλκουν την ιδεολογική τους καταγωγή από το στρατιωτικό κατεστημένο της δεύτερης δύναμης στο ΝΑΤΟ σε συμβατικό οπλισμό, που ευθύνεται για το στρατιωτικό αποκλεισμό του κατεχόμενου Κουρδιστάν, που ευθύνεται σε ύψιστο βαθμό για την παντουρκική σοβινιστική αντίληψη στις εφαρμογές της σε 3 γενοκτονίες (αρμενίων, ασσυρίων, ελλήνων) και πολλές εθνοκαθάρσεις, που έχει υπό την κατοχή του ένα σύμπλεγμα οικονομικών δραστηριοτήτων στον ανεπτυγμένο δευτερογενή τομέα καθώς και στο εμπόριο. Οι 8 τούρκοι φυγάδες-ικέτες δεν ανήκουν στη διωκόμενη αριστερά της Τουρκίας, δεν είναι αναρχικοί, λενινιστές, μαρξιστές ή οποιουδήποτε άλλου ρεύματος επαναστατικού-διεθνιστικού.

Οι 8 τούρκοι φυγάδες-ικέτες αν και ακόμα δεν έχει υπάρξει ούτε η παραμικρή ανακοίνωση από τους επιτελείς του σχεδίου πραξικοπήματος στο πλαίσιο μιας άλλης διαχείρισης διαφαίνεται ότι ήθελαν να περισώσουν αυτό που πιθανόν να βλέπουν ότι διαλύεται, δηλαδή η ίδια η χώρα που έχει περάσει σε ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο αποσταθεροποίησης. Οι κινήσεις Ερντογάν από την περίοδο που πλέον είναι ο νέος σουλτάνος έχει αλλάξει ριζικά την κατάσταση σε όλη τη Μέση Ανατολή με βάση το συριακό, έχει ωθήσει την αποσταθεροποίηση του Ιράκ, έχει πλήξει τις ευαίσθητες σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ, έχει υποβοηθήσει το Ισλαμικό Κράτος, έχει καταφέρει να αποσταθεροποιήσει την ΕΕ, έχει διαρρήξει σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, έχει φτάσει σε εμπόλεμη φάση με τη Ρωσία, έχει διανοίξει κανάλια αποσταθεροποίησης στη γύρω περιοχή (Κριμαία, Αρμενία) απειλεί με ντε φάκτο τουρκοποίηση των κατεχομένων στην Κύπρο και ντε φάκτο συγκυριαρχίας σε όλο το Αιγαίο, έχει αναχθεί σε ημιεπίσημο ηγέτη του διεθνούς Ισλάμ. Από την άλλη, στο εσωτερικό της χώρας έχει μπει σε διαδικασία καθαίρεσης κάθε έννοιας κοσμικής λειτουργίας της κοινωνίας. Από την ώθηση στη μαντίλα, την απαγόρευση δημοσίων ερωτικών φιλιών, την επικράτηση ενός είδους τάξης μουσουλμανικής, την πτώση σε μαλακές έως ανύπαρκτες ποινές για όσους δολοφονούν ή κακοποιούν γυναίκες, την αλλαγή της αισθητικής στην πολιτική, τις εκπομπές στην τηλεόραση που δίνουν συμβουλές για τον ξυλοδαρμό της γυναίκας μέχρι και τη δημιουργία ενός πολιτικού στρατού των οθωμανικών ταγμάτων-παρακρατικών και ημιοπλισμένων που δημιουργούν ατμόσφαιρα κυριαρχίας του σουλτάνου. Επίσης οι διώξεις και φυλακίσεις πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων, αριστερών ακτιβιστών, κοσμικών διανοουμένων, ακόμα και ανηλίκων που επικρίνουν τον Ερντογάν στο τουίτερ, η άρση της ασυλίας του HDP και οι δεκάδες χιλιάδες φυλακίσεις κούρδων αγωνιστών, οι δολοφονίες δεκάδων διαδηλωτών στο πάρκο Γκεζί, η αστυνομοκρατία σε κάθε πτυχή της ζωής δεν αφήνουν κανένα άλλο περιθώριο σκέψης για την καθημερινότητα. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι τα σύνορα της Τουρκίας ήταν επιεικώς διάτρητα για λογαριασμό των τραυματισμένων ισλαμοφασιστών για περίθαλψη, των επιτελικών του Ισλαμικού Κράτους για την πολεμική προετοιμασία, και των παλαίμαχων του χαλιφάτου για διορισμούς στην τοπική αυτοδιοίκηση, τότε μιλάμε για μια κοινωνία στην οποία έχει επιβληθεί ένα φασιστικό καθεστώς που ακόμα και οι δυτικοί στρατηγικοί εταίροι επικρίνουν στις οριακές του επιλογές. Έτσι, η τήρηση μιας στοιχειώδους αστικής νομιμότητας δεν επαφίεται παρά μόνο στο στρατιωτικό κατεστημένο που παραδοσιακά έχει το δυτικό πρότυπο ευνομούμενης κοινωνίας και που το ίδιο συναίνεσε τη δεκαετία 70 στην ανάπτυξη ενός δολοφονικού Ισλάμ απέναντι στο εργατικό-φοιτητικό-αριστερό κίνημα και που το ίδιο το περιόριζε μέσω πραξικοπημάτων και επεμβάσεων. Αυτό το αντανακλαστικό ήταν που ενεργοποιήθηκε ανεπιτυχώς στην πρόσφατη απόπειρα πραξικοπήματος, ήταν το αναμενόμενο αντανακλαστικό από πλευράς ΑΚΡ για αυτό και υπήρξε αυτή η σχεδιασμένη αντίδραση της καταστολής στο όνομα της δημοκρατίας του μαινόμενου πλήθους σύμφωνα με την προτροπή Ερντογάν: “όλοι στους δρόμους”, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί όλη αυτή η αντίδραση του πλήθους ως εικόνα δημοκρατίας ενάντια στο στρατιωτικό πραξικόπημα που είναι α πριόρι καταδικαστέο. Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο γεγονός ότι, όχι μόνο ήταν “βούτυρο στο ψωμί” του ΑΚΡ και του Ερντογάν προσωπικά, αλλά ότι ήταν μια αναμενόμενη ενέργεια με το έτοιμο σχέδιο ξεκαθαρίσματος στο να εξουδετερωθεί κάθε εσωτερική αντίδραση στους απίστευτα εγκληματικούς στόχους του Ερντογάν. Ήταν προορισμένο να αποτύχει, όπως ώθησε από το 1998 στο να αποτύχουν και τα δυο σχέδια όπως αυτό της “Βαριοπούλας” και το σχέδιο “Εργκένεκον” που ώθησαν στις πρώιμες εκκαθαρίσεις προς όφελος της μονοκρατορίας του. Από κείνες τις εποχές μπορεί να πει κανείς ότι ουσιαστικά ελέγχει το στρατιωτικό κατεστημένο ελπίζοντας στη σύνθεση κεμαλισμού-οθωμανισμού και την οριστική λύση αυτής της βαθιάς αντίφασης.

Έτσι η υπόθεση των 8 τούρκων φυγάδων -ικετών πέρα από το γεγονός της δέουσας προστασίας τους από τη βέβαιη δολοφονία τους στην Τουρκία, πέρα από το γεγονός ότι συμπληρώνεται με την επικείμενη παράδοσή τους ένα άγος που ξεκινά από την παράδοση τούρκων πολιτικών προσφύγων μέχρι και την παράδοση του ηγέτη του ΡΚΚ Οτζαλάν ή τη θρασύτατη απαγωγή τούρκου πρόσφυγα από το κέντρο της Αθήνας με βάση το υπογεγραμμένο ελληνοτουρκικό μνημόνιο, η υπόθεση των 8 τούρκων φυγάδων-ικετών είναι ένα υπαρκτό πολιτικό και γεωπολιτικό πρόβλημα που στη δεδομένη φάση αποκτά διαστάσεις πολύ σοβαρές όσον αφορά τη συνέχιση ή την αναχαίτιση της πολιτικής Ερντογάν έτσι όπως παραπάνω περιγράφτηκε. Σε τοπικό επίπεδο συμμαχιών με αυτήν την πολιτική, δηλαδή στο γεωγραφικό πλαίσιο της ΝΑ Μεσογείου αλλά και της Ευρώπης εφόσον η χώρα ακόμα παραμένει στην ΕΕ, έχει μεγαλύτερες διαστάσεις κι από το θρασύτατο αίτημα προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ για την παράδοση του Φετουλάχ Γκιουλέν.

Η υπόθεση των τούρκων φυγάδων-ικετών είναι μια υπόθεση βαθειά που δεν αφορά τόσο το ιδεολογικό ποιόν τους κι ίσως ακόμα όχι μόνο το προσωπικό τους δράμα, αλλά μια κομβική περίσταση τροχοπέδησης της πολιτικής Ερντογάν που έχει ξεπεράσει τα όρια της Ύβρης. Η εκδήλωση ενός γενικότερου προβληματισμού για τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή με κατάληξη την απόδοση πολιτικού ασύλου στους 8 τούρκους φυγάδες-ικέτες θα είναι μια θετική σημαντική εξέλιξη, ειδικά αυτήν την περίοδο που από την άλλη, ο κοινωνικός μετασχηματισμός στο Δυτικό και Βόρειο Κουρδιστάν με ελευθεριακή προοπτική, υπάρχει ως υπόδειγμα σταθερότητας, ειρήνης και δημοκρατίας χωρίς κράτος και καπιταλισμό.

ΓΚ