Σήμερα, μια ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία κάνει νόμο του κράτους την παραχώρηση μακεδονικής ονομασίας, μακεδονικής γλώσσας και μακεδονικής ταυτότητας στους σλαβομακεδόνες των Σκοπίων. Ενάντια στην ιστορική αλήθεια, στα πιστεύω και στην επιθυμία της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών. Και το ερώτημα είναι: Πώς θα πολεμήσουν οι Έλληνες αυτήν την προδοτική παραχώρηση από σήμερα;
Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και δύσκολη. Γιατί οι Έλληνες μέσα και έξω από τη χώρα, που προσβάλλονται βάναυσα από την απόφαση των προθύμων της Βουλής έχουν πλέον μόνοι στα χέρια τους αυτόν τον αγώνα. Μόνοι, γιατί τα κόμματα της Βουλής, μετά τη σημερινή ψηφοφορία, θα αποδεχτούν τα τετελεσμένα και δεν πρόκειται να δώσουν καμιά ουσιαστική μάχη για το Μακεδονικό ζήτημα. Αν δεν πιεστούν από τους πολίτες τους. Από τα ψηφαλάκια.
Έτσι, είναι οι Έλληνες πολίτες που κρατάνε στα χέρια τους της ισχύ αυτής της συμφωνίας. Επειδή καμιά συμφωνία δεν έχει πρακτική ισχύ αν αντιτίθεται σ’ αυτήν ο λαός. Μετατρέπεται αργά ή γρήγορα σε απλό κουρελόχαρτο.
Το λόγο πια τον έχουν η αποφασιστικότητα των πολιτών και η εναργή πάλη τους για το δίκιο τους. Τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει και τίποτε δεν πρόκειται να επιτευχθεί αν οι πολίτες αισθανθούν ότι έχασαν και ότι τα τετελεσμένα τους ξεπερνούν.
Η συμφωνία των Πρεσπών παράγει παγκόσμια αναβάθμιση της σλαβομακεδονίας και υποβάθμιση της ελληνικής Μακεδονίας. Σε επίπεδο ονοματολογικό, ιστορικό, πολιτιστικό, γεωγραφικό, διαπροσωπικό για τους κατοίκους της Μακεδονίας. Κι αυτό θα το ζήσουν στο πετσί τους έντονα και οι υπόλοιποι Έλληνες και οι Μακεδόνες τα χρόνια που έρχονται.
Οι λύσεις για τους Έλληνες είναι δύο ταυτόχρονες. Και ο πόλεμος διπλός. Η πρώτη λέγεται ΑΝΥΠΑΚΟΗ:
1. Να μην αποδεχτούν ποτέ στη συνείδησή τους, στην κουλτούρα τους, στα διδάγματα στα παιδιά τους, στην Παιδεία τους, στις σχέσεις τους με όσους σφετερίζονται τη Μακεδονία, αυτόν τον σφετερισμό, αυτή την παραχάραξη, αυτή τη συμφωνία. Γιατί οι μεγάλες ήττες γίνονται πρώτα μέσα μας.
2. Να μη σταματήσουν να αμφισβητούν τη συμφωνία και τις προβλέψεις της σε επίπεδο διοικητικό. Σε δήμους, κοινότητες, νομαρχιακά διαμερίσματα, περιφέρειες, δημόσιες υπηρεσίες, κρατικές και ιδιωτικές δομές. Όχι μόνο σαν στελέχη όλων αυτών των υπηρεσιών. Αλλά, και ως υπάλληλοι και εξυπηρετούμενοι πολίτες. Επειδή αμέσως μετά τη συμφωνία θα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια οι εγκύκλιοι και οι αναπροσαρμογές σε νόμους, διατάγματα, προβλέψεις συμφωνίες, έγγραφα, διατυπώσεις.
Η δεύτερη πλευρά της μάχης λέγεται ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ:
1. Να πυκνώσουν τις τάξεις των οργανώσεων που επιμένουν να απαιτούν ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Επειδή η διαρκής απαίτηση και η συλλογή υπογραφών με στόχο το ένα εκατομμύριο (ήδη έχουν συγκεντρωθεί πάνω από 500.000 εδώ και έξω από τη χώρα και συνεχίζεται η συλλογή) θα είναι ένα τεράστιο όπλο πίεσης στίς κυβερνήσεις, που το μόνο που υπολογίζουν είναι τα ψηφαλάκια.
2. Η συμφωνία, ακόμα και αν επικυρώνεται από τη Βουλή, μπορεί να ανατραπεί ανά πάσα στιγμή διαπιστωθεί ότι όροι της παραβιάζουν το πνεύμα της ή το γράμμα της, όπως η πρόβλεψη στο Μέρος 1, Άρθρο 1-γ, όπου στηρίζεται σε ψευδή επιχειρήματα για να αναγνωριστεί η μακεδονική γλώσσα! Το ίδιο ισχύει για κάθε πρόβλεψη και αλλαγή που έκαναν ή δεν έκαναν οι σκοπιανοί ανά πάσα στιγμή ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για να μπουν στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, στις οποίες η Ελλάδα έχει δικαίωμα βέτο.
3. Και επειδή το μοναδικό μέσο πίεσης των ελληνικών κυβερνήσεων είναι η λαϊκή πλειοψηφία- δηλαδή οι ψήφοι- οι πολίτες χρειάζεται να είναι παρόντες και ενεργοί, με οποιοδήποτε τρόπο μπορεί ο καθένας, σε εκδηλώσεις, ομιλίες, διαδηλώσεις, συναντήσεις, κινήσεις και κινήματα, πολιτικά, ιστορικά και πολιτιστικά, που κρατάνε την ιστορική αλήθεια ζωντανή και απαιτούν με την παρουσία τους τη ματαίωση στην πράξη και την ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών.
4. Οι ίδιοι οι Έλληνες μπορούν να απενεργοποιήσουν τη συμφωνία δρώντας με πρωτοβουλίες, σπέρνοντας τα επιχειρήματα κατά της συμφωνίας και τα ψεύδη πάνω στα οποία πατάει, σε όλη τη χώρα, αλλά και στους Έλληνες και τους ξένους πολίτες έξω από τη χώρα.
5. Οι ίδιοι οι Έλληνες χρειάζεται να αποκτήσουν επαφή και να συμπολεμήσουν με τις πολυπληθείς μακεδονικές οργανώσεις της διασποράς, που κρατάνε εδώ και χρόνια μόνες τους τον αγώνα κατά του σκοπιανού εθνικισμού της διασποράς. Αλλά, και με κάθε Έλληνα έξω από τη χώρα, που προσβάλλεται από την κατάπτυστη συμφωνία.
6. Ήδη, σύλλογοι και μεμονωμένες προσωπικότητες έχουν στραφεί νομικά κατά των προνοιών της συμφωνίας, η οποία παράγει καταστροφικά αποτελέσματα για το ελληνικό εμπόριο και τη βιοτεχνία της Βόρειας Ελλάδας. Επίσης, νομικά πρόσωπα και προσωπικότητες στοιχίζονται σε νομικές προσφυγές σε ελληνικό και διεθνές επίπεδο κατά της συμφωνίας. Οι Έλληνες πολίτες χρειάζεται να στοιχηθούν όσο πιο μαζικά γίνεται σ αυτές τις πρωτοβουλίες για να διεκδικήσουν το δίκιο της πατρίδας τους.
Απέναντι βρίσκεται όλη η διεθνής που κυβερνάει τον κόσμο. Και η οποία στέλνει τους Νίμιτς και Μέρκελ να απειλούν με καταστροφές και τέρατα. Ακριβώς όπως έκαναν με το κατάπτυστο σχέδιο Αναν, που αποδείχτηκε χάρτινη τίγρης χάρη στην αποφασιστικότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου. Εδώ σήμερα δεν υπάρχουν Τάσσοι Ππαδόπουλοι. Το αντίθετο μάλιστα. Υπάρχουν φανεροί και κρυφοί οσφυοκάμπτες. Φανεροί και κρυφοί φοβισμένοι ταγοί της εξουσίας. Για μια καρέκλα.
Ο ελληνικός λαός που διαφωνεί με τη συμφωνία έχει να δώσει δύο μάχες. Μία εντός του για να μη χάσει την πίστη του και την αλήθεια του. Και μια εκτός του. Για να υπερασπιστεί έμπρακτα αυτή την πίστη και την αλήθεια. Ο αγώνας δεν είναι ποτέ εύκολος. Και δεν είναι ποτέ προδιαγεγραμμένο το αποτέλεσμα. Αλλά, και ποτέ καμιά νίκη δεν ήρθε χωρίς αγώνα. Εκεί αποδεικνύει κανείς αν πράγματι και πόσο αγαπάει αυτό που υπερασπίζεται.
8 ΣΧΟΛΙΑ
Θέμης Ανδρεάδης, Ἱστορικός: “Ἡ Ἱ στορία εἶναι σὰν τὴ φύση. Ἄν τὴν παραβιάσεις, σέ ἐκδικεῖται!”
Ὁ Θεός νὰ βάλει τὸ χέρι Του κάτι τέτοιο νὰ μὴ γίνει σὲ μᾶς!
Λάθος μήνυμα, δεν βοηθά η ανυπακοή στις διεθνείς συνθήκες γιατί απλά αυτές δεν στηρίζονται στη λαϊκή βούληση, αδιαφορούν για τη βούληση των πολιτών. Το μήνυμα από αυτήν την οδυνηρή και ντροπιαστική συνθήκη που είναι μισητή από τους δύο λαούς είναι 1. ο ανθελληνικός και ανιστόρητος ρόλος των Ελληνικών κομμάτων, της αυταρχικότητας της άθλιας πεζοδρομιακής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, του σκοτεινού ηγεμόνα μας, και η γύμνια μας η ταπεινωτική μας γύμνια ως πολιτικό σώμα. 2. Ο ρόλος των ΟΗΕ, ΕΕ και ΝΑΤΟ ως φορέων αυταρχικής και πολεμικής ισχύος χωρίς επιστημονική γνώση χωρίς δημοκρατική ευαισθησία. Οι παντοδύναμοι αυτοί όσο και δαπανηροί οργανισμοί ευημερούν και θρέφονται από τον αυταρχισμό και το χάος. 3. Το κυριότερο μάθημα μας από αυτήν την ταπείνωση είναι ένα, ποτέ δεν χτίσαμε κράτος δεν έχουμε θεσμούς και δεν είμαστε δημοκρατική χώρα άρα και πολιτισμένη. Αντίθετα έχουμε ισχυρό παρακράτος και είμαστε υπόδουλοι των αδυναμιών μας να σκεφτόμαστε ελεύθερα και συλλογικά. Χωρίς θεσμούς δημοκρατία δεν έχεις και καιρός να το καταλάβουμε. Η δικαιοσύνη είναι άθλια όσο κι η βουλή. Όσο για τις ψήφους και εάν απασχολούν τους νέους δυνάστες μας. Απλά δεν τους απασχολούν 1. γιατί δεν ξέρω αν θα ξαναψηφίσω 2. δεν ξέρω πώς θα μετρήσουν τις ψήφους.
Άρα δημοκρατικά εργαλεία δεν έχει η λαϊκή βούληση για να εκφραστεί και δεν θα αποκτήσει ποτέ, εκτός κι εάν πιστέψει στην θεσμική θωράκιση της χώρας και απαιτήσει συμμετοχή στην διαμόρφωση των νόμων και των θεσμών που θα σέβεται και θα τηρεί στη συνέχεια.
συνεχίστε την συλλογή υπογραφών σε αυτά τα 2 ψηφίσματα:
1. https://www.gopetition.com/petitions/δημοψήφισμα-για-την-συμφωνία-των-πρεσπών.html
2. https://www.ipetitions.com/petition/makedonia
Νομίζω ότι σαν Έλληνες έχουμε δεχθεί, ένα συντριπτικό ψυχικό πλήγμα. Οι ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, ύπουλα και προδοτικά, διαπραγματεύονταν όχι το τι μπορούν να δεχθούν οι Σκοπιανοί, αλλά το πώς θα το πλασάρουν για να το φάνε οι Έλληνες. Εξού και το Βόρεια, όπου θα μείνει σκέτο Μακεδονία, και όλα τα υπόλοιπα μακεδονικά. Εξού και η αναφορά στην εξαίρεση από τις διεκδικήσεις, της Αρχαίας Ελληνικής Μακεδονίας. Το κόλπο θα μπορεί να ολοκληρωθεί με την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ, όπου τότε, με Ευρωπαϊκό μανδύα, τα σύνορα θα εξασθενήσουν και η επικοινωνία θα είναι απρόσκοπτη. Λόγου χάρη στην Β. Ευρώπη, δεν καταλαβαίνεις καλά καλά ότι μπήκες σε άλλη χώρα. Η προδοσία είναι αριστοτεχνικά στημένη, και μόνο αν θυμωσουμε και δεν ξεχάσουμε, σαν την Κύπρο, υπάρχει κάποια περίπτωση να ξυπνήσουμε και ίσως στο τέλος να νικήσουμε. Ο Ήλιος της Βεργίνας με το δεν ξεχνώ, σαν της Κύπρου, πρέπει να υιοθετηθεί καθολικά ώστε από την μία, να θυμίζει στους Έλληνες και απ’ την άλλη να στιγματίσει για πάντα αυτούς τους απίθανους τοιχοδιωκτες ως εχθρούς του Ελληνισμού.
ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑ’Ι’ΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ. ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΕΛΛΗΝΙΔΟΣ ΠΟΛΙΤΟΥ,ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΟ ΤΙΟΥΜΠ. ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΤΕ ΤΗΝ ΝΑ ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΖΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΛΥΓΕΡΟ.
ΚΙΚΗ ΚΛΙΑΡΑ ΕΓΓΟΝΗ ΤΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ-ΤΡΟΜΑΡΑ, Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΣΣΑ ΕΛΛΗΝΙΣ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΣΕ ΕΥΡΩΠΑ’Ι’ΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. Η ΠΡΩΤΗ ΠΙΣΤΟΛΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΠΕΣΕ ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΑ. ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΜΦΑΛΙΟΙ ΛΩΡΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ,ΤΗΝ ΔΕΣΠΩ,ΤΙΣ ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΣΕΣ,ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΖΙΑΚΑ. ΑΞΙΑ!!! ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ! ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ! Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΡΑ ΜΟΛΙΣ ΞΕΚΙΝΑ.
Φαίνεται ότι μας ‘μελετούν’ πολύ καλύτερα και σπεύδουν πριν από μας για μας. Δείτε τί λέει η έκθεση του ιδρύματος Σόρος, Open Society για τα επόμενα βήματα σε σχέση με τη Συμφωνία των Πρεσπών:
«Προκειμένου να αποτρέψει ή να διαχειριστεί μελλοντικές διαφορές γύρω από τη Συμφωνία των Πρεσπών, δεδομένου ότι οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις απαιτούν ομοφωνία από τα κράτη-μέλη, η ίδια η ΕΕ πρέπει να εξετάσει, μαζί με τη Βόρεια Μακεδονία, την υιοθέτηση ενός οδικού χάρτη για την υλοποίηση της Συμφωνίας. Η διμερής διαφορά ανάμεσα στα Σκόπια και στην Αθήνα πρέπει να μετατραπεί, όσο γίνεται ρεαλιστικά, σε ένα πολυμερές ζήτημα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθιστώντας έτσι πιο δύσκολο για ένα μεμονωμένο κράτος-μέλος να σαμποτάρει τις πολιτικές επέκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η αντιμετώπισή του ως πολυμερούς ζητήματος θα διασφάλιζε επίσης ότι η συμφωνία θα υλοποιηθεί εξίσου προς όφελος και των δύο πλευρών».
https://www.mononews.gr/big-story/apokalipsi-oli-i-ekthesi-tou-idrimatos-soros-gia-tis-prespes-ti-lei-gia-tis-ellinikes-ekloges
Συμφωνώ με τη σχολιάστρια Αγγελίνα, έκανε σωστή παρατήρηση την οποία νομίζω όλοι μας θα πρέπει να κρατήσουμε υπόψιν μας. Πέραν κάποιων θεμάτων που θα πρεπει να υπερασπίσουμε με κάθε κόστος (ιστορια στα σχολικά βιβλία, τοπική αυτοδίοικηση, κινητοποιήσεις από σωματεία στο εξωτερικό, εκστρατεία πληροφόρησης στο εσωτερικο) η συμφωνία είναι δεσμευτική στο πεδίο των διεθνών σχέσεων της χώρας. Η χώρα μας μπορεί να την καταγγείλει μόνο αν μπορέσει να τεκμηριώσει ότι η ΠΓΔΜ δεν την τηρεί. Το δημοψήφισμα είναι σωστό να ζητηθεί από τους πολίτες αλλά δεν είναι γιατρικό “δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν” όταν η διαφθορά και η έλλειψη δημοκρατικών θεσμών κυριαρχεί. Είδαμε το γιατί το καλοκαίρι του 2015. Τότε μάλιστα ήμουν απόλυτα σύμφωνος με το Άρδην αφού επρόκειτο για μια παρτίδα πόκερ με σημαδεμένα χαρτιά την οποία σύρθηκε ο ελληνικός λαός να παίξει.
Ο κύριος Άγγελος Συρίγος, το εξηγεί με απλούς όρους στο άρθρο του οποίου επισυνάπτω τον σύνδεσμο (https://www.liberal.gr/arthro/238102/epikairotita/2019/a-surigos-kinduneuoume-na-ginoume-isonkougkisin-me-ti-sumfonia-ton-prespon-.html). Συμφωνώ όχι επειδή είναι καθηγητής αλλά επειδή κατανοώ από μόνος μου τη κατάσταση που δημιουργήθηκε από τη συμφωνία που υπέγραψε το ελλαδικό κράτος.
Δυστυχώς θα υποστούμε τις συνέπειες εκλογής της παρούσας τρισάθλιας κυβέρνησης μέχρις ότου να αποκτήσουμε ευνομούμενο κράτος (αν ποτέ αποκτήσουμε) και όχι το τωρινό βιλαέτι με τους κοτζαμπάσηδες που εναλλάσονται σαν εκτελεστικό γραφείο εξωγενών εξουσιών παρά σαν κυβέρνηση. Κάτι τέτοιο δε θα μας το χαρίσει κανείς και για να κατακτηθεί θα απαιτηθούν μεγάλοι αγώνες και θυσίες, πολύ πέραν των δημοψηφισμάτων, ιδιαίτερα στους καιρούς που ζούμε. Μπορούμε φυσικά να πιστέψουμε τον επόμενο Τσίπρα που θα ισχυριστεί ότι θα σκίσει τη συμφωνία μόλις ανέβει στην εξουσία. Ήδη οι χρυσαυγίτες έδωσαν μια πρώτη γεύση αλλά θα εμφανιστούν και άλλοι τηλε-ευαγγελιστές. Αναφέρω τα παραπάνω χωρίς φυσικά να ξεχνάω τις ευθύνες της ΝΔ που καταγγέλει τη συμφωνία αλλά ενδόμυχα τα στελέχη της λένε “πάλι καλά που έβγαλε το φίδι από τη τρύπα ο Τσίπρας και οι παραπόταμοί του”.
Τα πιο αδύναμα κράτη δεν είναι μόνο αυτά που στερούνται οικονομικών πόρων και στρατιωτικής δύναμης αλλά εκείνα που κυβερνώνται από άτομα ή μικρές ομάδες ανθρώπων δίχως να τους ελέγχει κανένας στο εσωτερικό της χώρας, ούτε σε κομματικό επίπεδο, ούτε σε θεσμικό. Αυτό σημαίνει ότι όταν λείπουν μηχανισμοί συνέχειας ενός κράτους, κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση, ακόμα και αν η συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι η καλύτερη δυνατή, οι προοπτικές παραμένουν προβληματικές γιατί φτάνει η επόμενη να είναι προβληματική για να γκρεμίσει ότι προηγουμένως έγινε.
Πολλοί/ες διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους αναρωτούμενοι πώς γίνεται ένα κράτος -η Ελλάδα- που φαινομενικά είναι σε πολύ καλύτερη θέση, σε οικονομικό, στρατιωτικό, δημογραφικό και διεθνές επίπεδο να ηττάται διπλωματικά από ένα κράτος που δεν έχει εθνική συγκρότηση αντίστοιχου βάθους, είναι βαθιά διαιρεμένο ανάμεσα σε αλβανούς και σλάβους και οικονομικά ανύπαρκτο.
Η απάντηση, όπως αντιλαμβάνομαι τη παρούσα κατάσταση, είναι ότι η Ελλάδα ηττήθηκε από κράτη που προγραμματίζουν το πολιτικό χρόνο με ορίζοντες δεκαετιών αλλά και επειδή είναι θεσμικά ετοιμόρροπο κράτος. Εμείς βλέπουμε τη σύγκρουση -παρωδία/τραγωδία- που διεξάγεται ανάμεσα σε ορισμένους αποτυχημένους που παριστάνουν τους πολιτικούς και κάνουν διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά γιουρούσια και ορισμένα άλλα πολιτικά πρόσωπα που εκφράζουν την “υπευθυνότητα” της σύγχρονης πολιτικής με μόνο σκοπό την απόκρυψη της προγραμματικής υποταγής τους (και κατα συνέπεια της χώρας αν και όταν γίνουν κυβέρνηση) σε εξωγενή κέντρα εξουσίας. Αυτές οι χώρες και τα συμφέροντα που αυτές εκφράζουν -και όχι η ΠΓΔΜ- οδήγησαν τη χώρα μας σε άλλη μια πολιτική ήττα με απρόβλεπτες συνέπειες. Το πολιτικό μας σύστημα ήταν και είναι ήδη χρεωκοπημένο, όπως άλλωστε και το μοντέλο παραγωγής μας.
Είτε θα προχωρήσει η δημιουργία ενός πολιτικού φορέα από τη Κίνηση Πολιτών Άρδην που θα συμμετέχει στις εκλογές και θα γίνει η φωνή θέσεων που ακούγονται από τον ιστότοπο, το περιοδικό και την εφημερίδα, είτε δε βλέπω τίποτε άλλο από απογοήτευση και αποστασιοποίηση. Ο κόσμος αγκαλιάζει μια προσπάθεια όταν τη βλέπει στη διαδρομή της.