του Γιώργου Καραμπελιά
Η ανάδυση του ΜέΡΑ25, του κόμματος του Γιάννη Βαρουφάκη, σπρωγμένου από το μηντιακό σύστημα, διεθνείς διασυνδέσεις όλων των επίπεδων και πολυάριθμων ΜΚΟ, υποχρεώνει όλους μας, ακόμα και εκείνους που τον περιφρονούσαμε ως έναν σαλτιμπάγκο της πολιτικής, να ασχοληθούμε μαζί του. Έχω τονίσει επανειλημμένα πως θεωρώ την παρουσία του στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας σκάνδαλο, μια και συνέβαλε αποφασιστικά στην εδραίωση της «χρεοδουλοπαροικίας» για την οποία μιλάει τόσο συχνά. Πόσο μάλλον που για ένα μέρος των απογοητευμένων οπαδών της Αριστεράς εμφανίζεται ως μια πιθανή διέξοδος, δεδομένης της βέβαιης κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ και της εξαέρωσης της ΛΑΕ.
Παράλληλα δε, εκδηλώνεται και ένα φαινόμενο προσχωρήσεων στο κόμμα του που δεν αφορά μόνο «ρετάλια» της πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής που προσπαθούν να επιβεβαιώσουν το Εγώ τους, και ποιος ξέρει, ίσως και να κερδίσουν και κάποια έδρα, αλλά και από σοβαρότερους κατά τεκμήριο ανθρώπους, με μερικούς από τους οποίους έχουμε βρεθεί σε κοινούς αγώνες στον χώρο του πατριωτικού δημοκρατικού χώρου.
Η ανάδυση της κίνησης Βαρουφάκη, με όλο το μηντιακό ταρατατζούμ που τη συνοδεύει, αποτελεί μια προσπάθεια «να τοποθετηθεί» μια ελεγχόμενη από το διεθνές και εγχώριο σύστημα πολιτική κίνηση η οποία θα μπορέσει να ελέγξει και να αποπροσανατολίσει δυνάμεις που αναπόφευκτα θα απελευθερωθούν από την αποδρομή του ΣΥΡΙΖΑ. Κατά τον ίδιο τρόπο που γίνεται προσπάθεια –ενίοτε από τις ίδιες δυνάμεις– να ελεγχθεί και ο χώρος του δεξιού πατριωτισμού, από την «Ελληνική Λύση» του Βελόπουλου.
Ταυτόχρονα, αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένα κόμμα που θα εκφράζει προνομιακά τις αντιλήψεις ενός μεγάλου μέρους της πιο παγκοσμιοποιημένης πτέρυγας του πολυεθνικού κεφαλαίου, κατ’ εξοχήν ιδεολογικός εκπρόσωπος του οποίου έχει αναδειχθεί, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ο Τζωρτζ Σόρος.
Και γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να ασχοληθούμε σοβαρότερα με το σχετικό φαινόμενο, που μοιάζει εξάλλου να επαναλαμβάνει το εγχείρημα «Ποτάμι», σε πιο «αντιμνημονιακή» και διεθνοποιημένη/γκλάμουρ εκδοχή.
Στο κείμενο που ακολουθεί, θα αποπειραθώ μια πρώτη προσέγγιση των θέσεων του βαρουφάκειου σχηματισμού σε ό,τι αφορά στα εθνικά θέματα, ενώ θα ακολουθήσουν και αλλά που θα επικεντρωθούν στο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που επιλέγει.
Μακεδονικό: Εθνομηδενισμός και παχυλή άγνοια
Όπως έχουμε καταδείξει, η καθυστερημένη επαναφορά των κομμουνιστογενών μυθευμάτων του Μεσοπολέμου, σχετικά με το ζήτημα των Σλάβων των Σκοπίων, συνέβαλε αποφασιστικά στην υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, και αποτέλεσε το ιδεολογικό υπόβαθρο του εγχειρήματος των Κοτζιά-Τσίπρα. Εν τούτοις, η χρήση των σχετικών μυθευμάτων δεν περιορίζεται σε μια mainstream Αριστερά, αλλά επεκτείνεται και στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο, όλων των τάσεων, από την Αριστερά έως τη Δεξιά. Αυτά τα μυθεύματα εγκολπώνεται με τον τρόπο του και μια αριστερο-φιλελεύθερη –κωμικών συμπαραδηλώσεων αλλά τραγικών επιπτώσεων για τον ελληνικό λαό– φιγούρα, όπως ο «Γιάνης» Βαρουφάκης.
Στην παρέμβαση του, στην Εφημερίδα των Συντακτών, επιστρατεύει, εκτός από τον εθνομηδενισμό του, την παχυλή του άγνοια επί του θέματος – όπως συμβαίνει εξάλλου με όλα τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται.
Υποστηρίζει συναφώς, και ενάντια σε κάθε έννοια ιστορικής αλήθειας, πως «Η γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας δεν είναι σήμερα ελληνική, αλλά μοιράζεται μεταξύ τουλάχιστον τριών κρατών (ένα εκ των οποίων η Ελλάδα)». Και συνεχίζει επ’ αυτού: «Το δικαίωμα (όχι βέβαια την υποχρέωση) στον αυτοπροσδιορισμό “Μακεδόνας” το έχουν όσοι ζουν ή μεγάλωσαν στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας. Όπερ μεθερμηνευόμενον, και οι κάτοικοι των Σκοπίων, του Τετόβου, χωριών και πόλεων της Βουλγαρίας που εμπίπτουν στην περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας»[1].
Ο Βαρουφάκης, άθελά του, εξαιτίας της άγνοιάς του, υπονομεύει τα κεντρικά επιχειρήματα των «μακεδονιστών» της Αριστεράς που τον φιλοξενούν στην εφημερίδα τους. Διότι αυτοί γνωρίζουν πως η περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας ανήκει κατά 90% στη σημερινή Ελλάδα. Γι’ αυτό και όλη η προσπάθεια του ελληνικού μακεδονισμού, από το… 1924 και μετά, με την περιβόητη απόφαση του ΚΚΕ, συνίσταται στην αποσύνδεση της αρχαίας Μακεδονίας από τη σημερινή. Γι’ αυτούς, το σημαντικό δεν είναι η σχέση της σημερινής Μακεδονίας με την αρχαία, από την οποία θα πρέπει να αποσυνδεθεί οριστικά και τελεσίδικα, αλλά η «Νέα Μακεδονία». Και αυτή, στη σύγχρονη μετα-οθωμανική πραγματικότητα, δεν περιλαμβάνει μόνο την αρχαία Μακεδονία αλλά μια πολύ ευρύτερη περιοχή, ανάμεσά τους και τα Σκόπια – σύμφωνα με τη γεωγραφία που κατασκεύασαν οι Βούλγαροι και ο Τίτο, για να μπορούν να αμφισβητούν την ελληνική Μακεδονία.
Στηριγμένος στα συμπεράσματα που αντλεί από την άγνοιά του και επιστρατεύοντας τον ανέξοδο δικαιωματισμό του, επικρίνει για «ρατσισμό» και «υστερία» τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων: «Το να απαιτείται ελληνική άδεια για τη χρήση του όρου Μακεδονία σε πόλεις και κρατικές οντότητες στη γεωγραφική περιοχή της αρχαίας Μακεδονίας, όπου ζουν μη Έλληνες, που όμως νιώθουν Μακεδόνες, συγκρούεται με τη λογική και υπερβαίνει τα όρια του ρατσισμού». «Τα καμώματα των “Σκοπιανών” (με τους Μεγάλους Αλεξάνδρους και τον χυδαίο αλυτρωτισμό τους) τα έβλεπα –και τα βλέπω– με αποστροφή και ειρωνεία. Το ίδιο ακριβώς όμως ένιωθα βλέποντας τα δικά μας καμώματα και τις υστερίες»[2].
Και πάντα ανοιχτοχέρης στον ναρκισσισμό του είναι έτοιμος να τους παραχωρήσει και την… Αθήνα, όπως το έκανε για τη Μακεδονία ο Κώστας Ζουράρις, το 1991, στα πλαίσια της αυτοκρατορικής του μεγαθυμίας, όταν τόνιζε πως, ως «αριστοκράτες, μπορούμε να επιτρέψουμε στους Σκοπιανούς να πάρουν όποιο όνομα θέλουν»· αυτά βέβαια πριν κάνει την καριέρα του ως «μακεδονομάχος». Και δυστυχώς, ο Βαρουφάκης έχει κάνει ήδη πολύ μεγαλύτερη ζημιά από τον τότε ομοτράπεζό του στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κλείνει λοιπόν, ως άξιος κωμικός παραδοξολόγος, την τοποθέτησή του επί του Μακεδονικού με τα ακόλουθα:
«Ευχόμουν να είμαστε, ως λαός, υπεράνω –να έχουμε το σθένος και την αρετή να αντιδράσουμε στους εθνικιστές της γείτονος με χιούμορ–, να λέμε: “Αν θέλετε να ονομάζεστε Κλίγκον (σ.σ.: οι εχθροί του Κάπτεν Κερκ στο… Σταρ Τρεκ)”, δεν έχουμε αντίρρηση. Αν θέλετε να δανειστείτε το “Δημοκρατία των Αθηνών ή της Σπάρτης” ή ό,τι άλλο, κοπιάστε”».[3]
Και βέβαια ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο «φίλος» του, ο Τζωρτζ Σόρος, υπήρξε, επί δεκαετίες, ο βασικός σπόνσορας της δημιουργίας και της επιβίωσης του κρατικού μορφώματος του μακεδονισμού των Σκοπίων.
Η Ελλάδα, η Τουρκία και η Κύπρος
Δυστυχώς όμως, ο εθνομηδενισμός του Βαρουφάκη δεν οφείλεται απλώς στην άγνοιά του ούτε είναι συγκυριακός. Θαυμάζει την Τουρκία ως παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή και μας καλεί να καταργήσουμε τα σύνορα ανάμεσα στις δύο χώρες. Έτσι μας πληροφορεί ότι «θέση του ΜέΡΑ25 είναι πως…, η εκ προοιμίου απόρριψη από την ελληνική πλευρά προτάσεων συνεργασίας με την Τουρκία, που θα ωφελούσε τον τουρκικό λαό, αποτελεί μεγάλο δώρο για τον Ερντογάν και το Βαθύ Τουρκικό Κράτος»[4]. «Παραδείγματος χάριν, η συμφωνία για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου με το Ισραήλ… αποκλείοντας την Τουρκία δίνει το δικαίωμα στον Ερντογάν να παρουσιάζει την Ελλάδα στον τουρκικό λαό ως εχθρό του, ενισχύοντας έτσι την ένταση στο Αιγαίο».
«Το ΜέΡΑ25 θεωρεί παράλογο κι επικίνδυνο το δέσιμο της χώρας στο άρμα του Ισραήλ και των αμερικανικών πολυεθνικών εταιρειών πετρελαίου, αφήνοντας παράλληλα την Τουρκία και άλλες χώρες της Ανατολικής Μεσογείου έξω από τις συμφωνίες συνεκμετάλλευσης στα ανοικτά της Μεσογείου.»
Έτσι δικαιολογεί απροκάλυπτα την τουρκική αμφισβήτηση της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας της Ελλάδας και της Κύπρου, προχωρώντας πιο πέρα και από τον Κατρούγκαλο στην αποδοχή των τουρκικών διεκδικήσεων, σε μια στιγμή που η Τουρκία οξύνει την επιθετικότητά της εναντίον της Ελλάδας και μας απειλεί ανοικτά ακόμα και με πόλεμο. Και βέβαια, το φύλο συκής που παρασύρει αρκετούς είναι η αντι-ισραηλινή, αντι-Τραμπ, ακόμα και φιλο-ιρανική φρασεολογία του. Διαβάζουμε και πάλι από το πρόγραμμά του :
Το ΜέΡΑ25 σημειώνει πως, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, οι εντάσεις αυξάνονται επικίνδυνα, κι όχι μόνο λόγω της γνωστής τακτικής της Τουρκίας. Η κυβέρνηση Τραμπ βάζει στόχο την κατάρρευση του Ιρανικού καθεστώτος την ώρα που, δυστυχώς, τα μόνα κράτη τα οποία παραμένουν εν λειτουργία και διατηρούν τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν στην περιοχή (ιδίως μετά την κατάρρευση της πάλαι ποτέ υπολογίσιμης Αιγύπτου) είναι το Ιράν και η Τουρκία.
Διαβάζοντας αυτές τις τοποθετήσεις, πολλοί θα μπορούσαν να υποθέσουν πως ο Βαρουφάκης ακολουθεί τη ρωσική γραμμή της στήριξης στο Ιράν και την Τουρκία, καθώς μάλιστα δεν αναφέρει τσιμουδιά για τη Ρωσία και τον Πούτιν. Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, «…ο κ. Βαρουφάκης, στη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας στη Γερμανία και που είναι εντελώς άγνωστες στο ελληνικό κοινό, περιλαμβανομένων των πιθανών ψηφοφόρων του Diem. Μιλώντας εκεί σε debate, απεκάλεσε μεταξύ άλλων “εγκληματία πολέμου” τον Πρόεδρο της Ρωσίας και του απέδωσε την πρόθεση “υπονόμευσης” της ευρωπαϊκής και αμερικανικής δημοκρατίας!»[5]
Αν λοιπόν και ο Πούτιν είναι «εγκληματίας πολέμου», τότε πώς εξηγούνται οι τοποθετήσεις του Βαρουφάκη και του κόμματός του εναντίον του Ισραήλ, του Τραμπ και των πετρελαϊκών πολυεθνικών; Μόνο εάν αναφερθούμε σε ένα άλλο τμήμα του αμερικανικού κεφαλαίου και της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, με την οποία εξάλλου είναι γνωστοί οι δεσμοί του Βαρουφάκη, ήδη από την «αντιμνημονιακή» και δραχμική περίοδό του, όταν ξημεροβραδιαζόταν με τους Γκαλμπραίηθ, Στίγκλιτς και άλλους εκφραστές της πολιτικής Ομπάμα-Σόρος. Εκείνο το τμήμα του κεφαλαίου που συνδέεται με τη «νέα οικονομία» των πολυεθνικών της πληροφορικής και του διαδικτύου και είναι ενάντιο στους πετρελαιάδες, τον Τραμπ, τον Νετανιάχου και τον… Πούτιν· που είναι αντίθετο με την πολιτική Τραμπ στο Ιράν και θέλει τη διατήρηση της Τουρκίας στο εσωτερικό του δυτικού συστήματος. Και πάλι, ένας άνθρωπος εκπροσωπεί πιο ολοκληρωμένα αυτή τη στρατηγική και το όνομα αυτού, Τζωρτζ Σόρος. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ο Σόρος είναι persona non grata στο Ισραήλ, για τις θέσεις του σε σχέση με το Ιράν και την Τουρκία.
Το ότι το ΜέΡΑ25 αποτελεί τον εκπρόσωπο της στρατηγικής Σόρος στην Ελλάδα καταδεικνύεται και από τις υπόλοιπες θέσεις του στα εθνικά μας θέματα. Διαβάζουμε έτσι τις θέσεις του για το Κυπριακό:
Το ΜέΡΑ25 σημειώνει ότι τρεις είναι οι παράγοντες που σταματούν την επίλυση του Κυπριακού: (1) Το Τουρκικό Βαθύ Κράτος. (2) Οι ιμπεριαλιστικές βλέψεις ΗΠΑ και Βρετανίας…. (3) Η εκτεταμένη αίσθηση ανωτερότητας μιας ισχυρής μειοψηφίας ελληνοκυπρίων που, ενδόμυχα, δεν θέλουν πραγματικά να μοιραστούν την εξουσία με τουρκοκύπριους.
Το ΜέΡΑ25 τάσσεται υπέρ της ομοσπονδοποίησης στη βάση της πολιτικής ένωσης ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, με κοινά ψηφοδέλτια που θα απαρτίζονται από μέλη και των δύο κοινοτήτων… Κάτι τέτοιο θα βοηθούσε τις δύο κοινότητες να ενωθούν σε πολιτικό επίπεδο, πέρα και πάνω από τις εθνικές και θρησκευτικές τους διαφορές.
Έτσι, αντίπαλος του Κυπριακού ελληνισμού δεν είναι η Τουρκία, που κατέχει και εκβιάζει την Κύπρο, αλλά το «τουρκικό βαθύ κράτος», κατά τον ίδιο τρόπο που παλαιότερα κάποιοι άλλοι αναφέρονταν στον «κακό κεμαλισμό» για να αθωώσουν τον Ερντογάν. Και βέβαια, «μια ισχυρή μειοψηφία ελληνοκυπρίων» (δηλαδή η πλειοψηφία των Ελληνοκυπρίων) που δεν αποδέχεται την Κατοχή και την εθνοκάθαρση που έχει πραγματοποιήσει η τουρκική εισβολή. Και προφανώς, η λύση που προτείνει είναι η Ομοσπονδία και η «πολιτική ένωση» των δύο κοινοτήτων, που τόσα χρόνια προσπαθούν να επιβάλουν οι… Αμερικανοί και Εγγλέζοι «ιμπεριαλιστές»!
Μετανάστευση-Μειονότητες-Άμυνα
Και το πρόγραμμα της αποσύνθεσης του ελληνισμού το οποίο προωθεί συστηματικά ο Σόρος στην Κύπρο, στα ελληνοτουρκικά, στη Μακεδονία ολοκληρώνεται με την στάση απέναντι στο μεταναστευτικό, τις μειονότητες και την εθνική άμυνα: Η Ελλάδα πρέπει να έχει ανοικτά τα σύνορά της και να αποδεχτεί τον σταδιακό εποικισμό της, διότι «ξέρει ότι τα τείχη, τα συρματοπλέγματα και οι φράκτες στα σύνορα δεν ταιριάζουν σε περήφανους λαούς με αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια». Στην ίδια κατεύθυνση πρέπει να ολοκληρώσει τη διάλυση της εθνικής της συνοχής σε μια «Ελλάδα και μια Ευρώπη των περιφερειών, των εθνοτήτων, των διαφορετικών φιλοσοφικών πεποιθήσεων, των διαφορετικών γλωσσών και πολιτισμών, του αυτο-προσδιορισμού ατόμων και ομάδων». Και μια και μιλάμε για αυτοπροσδιορισμό, «Το ΜέΡΑ25 δεσμεύεται (γ) ως προς τη μειονότητα της Θράκης, τη δημιουργία συστήματος εκλογής/επιλογής των μουφτήδων από εκλεκτορικό Σώμα της ίδιας της μειονότητας και, συνεπακόλουθα, διορισμός των επιλεγέντων εκ μέρους της Πολιτείας».
Αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα, δηλαδή να μεταβάλει τη μειονότητα, μέσω της εκλογής των μουφτήδων, σε χωριστή κοινότητα, πρώτο βήμα για την οριστική διεκδίκηση του «αυτοπροσδιορισμού» της, δηλαδή ακόμα και της απόσχισής της από την Ελλάδα, θα το κάνει ο «θαρραλέος Γιάνης».
Και φυσικά, αφού θα έχει μείνει απροστάτευτη στα σύνορά της, θα έχει προωθήσει τα αποσχιστικά σχέδια των Τούρκων στη Θράκη, θα τους έχει παραχωρήσει την Κύπρο και το Αιγαίο, άραγε τι «τα θέλουμε τα όπλα» και δεν «τα κάνουμε κομπιούτερ να δουλεύει η γκλαμουριά»; Δοθέντος μάλιστα ότι η κατάσταση της οικονομίας «δεν επιτρέπει την διατήρηση της ετήσιας δαπάνης του 2% του ΑΕΠ για την άμυνα», η Ελλάδα θα πρέπει να μείνει και αμυντικά απροστάτευτη. Προφανώς, στην ίδια κατεύθυνση θα πρέπει να καταργηθεί η στρατιωτική θητεία αλλά «έως την κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, το ΜέΡΑ25 θα υπαγάγει τον θεσμό της εναλλακτικής κοινωνικής υπηρεσίας σε μη στρατιωτική αρχή εκτός της δικαιοδοσίας του Υπουργείου Άμυνας και θα εξισώσει την διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας με τη στρατιωτική».
Αν όλα αυτά δεν αρκούν σε όλους εκείνους που έτρεξαν, ή είναι ήδη έτοιμοι να προστρέξουν, κάτω από τη σκέπη του Βαρουφάκη(!), alias…, τότε τίποτε δεν πρόκειται να τους σταματήσει, ούτε οι μπαρούφες του περί οικονομίας, ούτε το κοινωνικό του πρότυπο που παραπέμπει στον… μετάνθρωπο. Αλλά γι’ αυτά θα επανέλθουμε.
[1] Γιάννης Βαρουφάκης, «Πατριωτικό καθήκον η υπέρβαση του “Μακεδονικού”», 13.01.2018, www.efsyn.gr/stiles/apopseis/136620_patriotiko-kathikon-i-yperbasi-toy-makedonikoy
[2] Γιάννης Βαρουφάκης, ό.π., «Πατριωτικό καθήκον…»
[3] Γιάννης Βαρουφάκης, ό.π., «Πατριωτικό καθήκον…»
[4] ΜέΡΑ25, Θέσεις, κεφ. «Διεθνείς σχέσεις – Άμυνα» https://mera25.gr/diethneis-sxeseis-amyna/. Όλα τα αποσπάσματα του ΜέΡΑ25 που ακολουθούν προέρχονται από το ίδιο κείμενο.
[5] Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, «Οι εξωφρενικές δηλώσεις Βαρουφάκη για Πούτιν-Ρωσία κι ο “αμερικανικός ΣΥΡΙΖΑ”», 25 Μαΐου 2019. http://infognomonpolitics.blogspot.com/2019/05/blog-post_814.html
8 ΣΧΟΛΙΑ
Προς απάντηση στον κ. Καραμπελιά παραθέτω τον παρακάτω σύνδεσμο.
https://www.voria.gr/article/varoufakis-o-soros-zitise-apo-ton-tsipra-tin-apopompi-mou
Προς ενημερωση σας, σας πληροφορούμε ότι ο Βαρουφάκης ο ίδιος αναφέρει πως γνώρισε τον Σόρος στον Τσίπρα αρχικώς και εν συνεχεία συνέβησαν αυτά που αναφέρετε. Δεν αποκλείεται δε να ισχύει ο ισχυρισμός του Βαρουφάκη ότι ο Σόρος, ζήτησε πλεόν από τον Τσίπρα να τον διώξει. Αραγε αυτό δεν είναι μια ακόμα απόδειξη της στενότητας των σχέσεων. Εξάλλου όπως έχουμε αναλύσει δια μακρών (Βλεπε και το βιβλίο του Γ. Καραμπελιά, Εξη μήνες που συγκλόνισαν την Ελλάδα) οι Αμερικανοί, ο Ομπάμα και ο Σόρος, είχαν πλέον αλλάξει τακτική και δεν ήθελαν την εξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, την οποία πλεόν επιθυμούσαν διακαώς οι αντιπαλοί τους, Γερμανοί και ο Σόϊμπλε. Όσο δε για τις αναφορές του Βαρουφάκη στην ιστορική… αλήθεια είναι γνωστό πως ξεπερναέι και τον προστατευόμενό του Τσίπρα στις ψευδολογίες. Κατά έναν περίεργο τρόπο δε αυτό το αποτυπώνει και το… όνομα του. Το δυστύχημα όμως είναι πως υπάρχουν ακόμα Έλληνες που πιστεύουν τις μπαρούφες του.
Ο διαχειριστής.
Σας παραθέτουμε και ένα σχετικό κείμνο του 2015 που ποτέ δεν διαψεύσθηκε
Ο Βαρουφάκης και η δραχμή
14 Ιουλίου 2015 17:27 ·
Του Γιώργου Δημητρομανωλάκη από την ιστοσελίδα http://www.riskygames.gr
Στη περίφημη ταινία ο “Κύκλος των Χαμένων Ποιητών“ (Dead Poets Society ) ο καθηγητής Κίτινγκ συστήνει στους φοιτητές του να δημιουργήσουν μια άτυπη μυστική λέσχη λογοτεχνίας. Εκεί τους ενθαρρύνει να πάνε κόντρα στο σύστημα και να είναι σοφοί και όχι ηλίθιοι όταν θα διαμαρτύρονται εναντίον του. Ο καθένας από τα παιδιά θα το κάνει με τον δικό του τρόπο, και η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα. Στην Ελλάδα εάν παραφράσουμε λίγο το σενάριο του Τομ Σουλμαν θα διαπιστώσουμε ότι ένας “κύκλος της δραχμής“ δούλευε σιγά και αθόρυβα εδώ και περίπου 3 χρόνια. Είναι η ομάδα του περίφημου ινστιτούτου Levy Economics Institute Of Bard College που το 2013 σε συνέδριο που διοργανώθηκε στην Αθήνα σε κεντρικό ξενοδοχείο κάθισαν στο ίδιο τραπέζι και μοιράστηκαν τους προβληματισμούς τους με τα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτο τον ίδιο τον πρόεδρό του Αλέξη Τσίπρα. Πρόεδροςτου Ινστιτούτου είναι ο Έλληνας καθηγητής Δημήτρης Παπαδημητρίου. Ο κ. Παπαδημητρίου είναι επίσης οικονομικός διευθυντής (CFO) του Κολεγίου, το οποίο στηρίζεται σε δωρεές για τη λειτουργία του. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει μεγαλώσει η εξάρτησή του από αυτές. Σύμφωνα με τη Moody’s, το 2013 το 43% των εσόδων του προερχόταν από δωρεές έναντι 33% το 2009.
Το παιχνίδι του George Soros
Ένας από τους βασικούς χρηματοδότες του LEVY είναι ο Τζορτζ Σόρος, ο οποίος κάθε χρόνο προβαίνει σε δωρεές δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων, όπως το 2011, όταν έδωσε 60 εκατ. δολάρια. Μάλιστα ο διευθυντής του Bard College Λίον Μποστάιν διατηρεί στενή σχέση με τον μεγαλοεπενδυτή και είναι σύμβουλος στο ίδρυμά του Open Society Foundation και πρόεδρος στο Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης που έχει ιδρύσει ο Τζορτζ Σόρος στη Βουδαπέστη. Στο Bard College εργάζεται και ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, ο οποίος λειτουργεί ως άτυπος σύμβουλος του κ. Βαρουφάκη. Ο Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, που είναι καθηγητής στο University of Texas στο Οστιν των ΗΠΑ, λέγεται ότι μεσολάβησε για να μετακομίσει εκεί στη διάρκεια της κρίσης ως επισκέπτης καθηγητής ο κ. Βαρουφάκης. Οι δυο τους οργάνωσαν το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ και την ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Τέξας το 2014, στο οποίο εμφανίζεται και πάλι ως δωρητής ο Τζορτζ Σόρος.
G-Note το νέο νόμισμα
Επικεφαλής του Levy είναι ο Καθηγητής Δημήτρης Παπαδημητρίου, η σύζυγος του οποίου Ράνια Αντωνοπούλου είναι αναπληρώτρια υπουργός για την Καταπολέμηση της Ανεργίας και καθηγήτρια στο Bard College. Οι ομιλητές του συνεδρίου το 2013 στην Αθήνα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι με παραμονή στο ευρώ δεν υπάρχουν και πολλές ελπίδες εξόδου της χώρας από την κρίση. Μάλιστα προτάθηκε και παράλληλο νόμισμα για την Ελλάδα με την επωνυμία «G-notes»! Ο ρόλος του Levy Inst στα διεθνή media ξεχωρίζει όπως άλλωστε λένε και οι εδικοί. Διαβάστε εδώ :http://www.thenation.com/article/workers-think-tank/
Τι πρεσβεύουν : Ενάντια στο ευρώ
Η διοικητική ομάδα του Ινστιτούτου παραμένει πιστή στις αρχές του ιδρυτή της του δισεκατομμυριούχου Leon Levy: «Στη χάραξη πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες και στον υπόλοιπο κόσμο» και στις διαρκείς επαφές με «τους ηγέτες των επιχειρήσεων, των εργατικών συνδικάτων και των κυβερνήσεων για την επίλυση των μειζόνων ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονες κοινωνίες». Ουδέποτε έκρυψαν την αντίθεσή τους με την υιοθέτηση του ευρώ από τα ευρωπαϊκά κράτη, ούτε την κριτική τους απέναντι στη δημιουργία της ευρωζώνης με το επιχείρημα ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει μια νομισματική ένωση με μέλη χώρες που έχουν διαφορετική δημοσιονομική πολιτική, διαφορετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και διαφορετικά «ανοίγματα αλλά και κοινή νομισματική πολιτική».
Ήδη από το 1998 ερευνητές του Ινστιτούτου, με πρώτο τον Ράνταλ Ρέι, είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους στη δημιουργία του ευρώ, τονίζοντας πως η σύσταση μιας ενιαίας νομισματικής ζώνης που θα διοικείται και θα λειτουργεί από έναν ενιαίο οργανισμό στα πρότυπα της αμερικανικής Fed, δεν θα ευοδωθεί, καθώς προϋποθέτει την ανάληψη τέτοιων δεσμεύσεων από τα κράτη-μέλη που τελικώς θα τα οδηγήσουν σε αποπληθωρισμό και θα παγιδεύσουν την Ευρώπη σε ύφεση. Τον Αύγουστο του 2008 ο κ. Ρέι και ο καθηγητής κ. Παπαδημητρίου συνυπογράφουν μια μελέτη του Ινστιτούτου που κάνει λόγο για τις «αμαρτίες» της ευρωζώνης. Στην μελέτη εκφράζεται η άποψη πως από την αρχή η ΟΝΕ ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, κυρίως λόγω των διαφορετικών δομών των χωρών της ευρωζώνης και του ευάλωτου τραπεζικού συστήματός της.
Ποιοι τους υποστηρίζουν
Για να υποστηρίξουν τους στόχους τους οι άνθρωποι του Levy έχουν πολλά όπλα στη φαρέτρα τους. Διάσημα πρόσωπα με τεράστια επιρροή στην αμερικανική οικονομική σκηνή στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις το Levy. Στο διοικητικό συμβούλιο του Levy Economics Institute μετέχουν, εκτός του προέδρου του, καθηγητή Οικονομικών και αντιπροέδρου του Κολλεγίου Bard Δημήτρη Παπαδημητρίου, οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Κολούμπια Μπρους Γκρίνγουολντ και Τζόζεφ Στίγκλιτς και του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Γουίλιαμ-Τζούλιους Γουίλσον, και Λάκσμαν Ακουθάν, εκτελεστικός διευθυντής του Economic Cycle Research Institute, γνωστού για την επιρροή του στους εκάστοτε συμβούλους του Λευκού Οίκου, αλλά και ο Μάρτιν Λ. Λίμποβιτς, γενικός διευθυντής της επενδυτικής τράπεζας Morgan Stanley.
Βασικοί συνεργάτες του Ινστιτούτου είναι οι κορυφαίοι οικονομικοί αναλυτές Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, Γιαν Κρέγκελ, Μάικλ Χάτσον και Ράνταλ Ρέι, όλοι τους γνωστοί ευρωσκεπτικιστές και άκρως επικριτικοί απέναντι στην πολιτική της λιτότητας και της αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόζεται στην ευρωζώνη από την ίδρυσή της.
Πασίγνωστα οικονομικά ινστιτούτα πληρώνουν αδρά
Το Levy στηρίζουν οικονομικά διάσημες φίρμες που έχουν συμφέροντα σε όλον τον πλανήτη αλλά και κυβερνήσεις χωρών με τεράστια συμφέροντα σε όλες τις αγορές του κόσμου. Τα συνέδρια οργανώνονται πάντα σε συνεργασία με το κολοσσιαίο Ίδρυμα Φορντ (των 10 δισ. δολαρίων σε υπό διαχείριση κεφάλαια και των άνω των 400 εκατ. δολαρίων σε ετήσιες χορηγίες) και το πασίγνωστο Οικονομικό Ινστιτούτο Μπρούκινγκς, ένα από τα παλαιότερα think tank στις ΗΠΑ, που ειδικεύεται στην έρευνα και την άσκηση οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής, με χορηγούς πολυεθνικές εταιρείες όπως οι Bank of America και ExxonMobil, αλλά και οι κυβερνήσεις της Ιαπωνίας, του Κατάρ, της Κίνας και της Βρετανίας.
Το μυστικό ραντεβού στο Βερολίνο. Έγιναν “Παιχνίδια με το ευρώ και τα ομόλογα» αναρωτιούνται οικονομικοί κύκλο της Αθηνας;
Η επιρροή του Ινστιτούτου είναι τεράστια και δεν είναι τυχαίο ότι χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων και από τον γνωστό Ούγγρο επενδυτή George Soros με τον οποίο συναντήθηκε μυστικά προ ολίγων μηνών ο Γιάνης Βαρουφάκης στο Βερολίνο.
Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ο υπουργός Οικονομικών σε κλειστό τραπέζι που έγινε τη Μεγάλη Πέμπτη του 2015 στο βερολινέζικο ξενοδοχείο «Aldon» με τη συμμετοχή του Τζορτζ Σόρος και άλλων διακεκριμένων συνδαιτυμόνων τους έδωσε την εντύπωση ότι θα συνεχίσει να μπλοφάρει μέχρι τέλους, απειλώντας να μην πληρώσει είτε κάποια δόση στο ΔΝΤ τους επόμενους μήνες είτε τα ομόλογα της ΕΚΤ που λήγουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Τότε είχε τεθεί το ερώτημα κατά πόσον ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών μπορούσε να ανταλλάσσει μαζί τους πληροφορίες για θέματα στρατηγικής και αν ο Πρωθυπουργός ήταν ενήμερος για τις κινήσεις του υπουργού του και κατά πόσο τις είχε εγκρίνει.
Διότι, όπως ανάφεραν εκείνες τις ημέρες παράγοντες της αγοράς, μόνο η συζήτηση ενδεχόμενου default έχει οδηγήσει τις τιμές των ελληνικών ομολόγων σε επίπεδα χαμηλότερα και από αυτά του 2012. «Αν κάποιος γνωρίζει τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης μπορεί να αγοράσει σήμερα ομόλογα προσδοκώντας κέρδη ύστερα από ενδεχόμενη συμφωνία με τους πιστωτές. Αν πάλι η ελληνική κυβέρνηση σχεδιάζει τη μη πληρωμή π.χ. των ομολόγων της ΕΚΤ, τότε μπορεί να σορτάρει (σ.σ.: πουλήσει) το ευρώ προσδοκώντας κέρδη από την πτώση της ισοτιμίας του» σημείωναν.
Με ποιους συνομίλησε ο Βαρουφακης
Σε κάθε περίπτωση παρόντες στη συνάντηση του Βερολίνου, όπως είχαν αποκαλύψει οι εφημερίδες Βήμα και Παραπολιτικά ήταν οικονομολόγοι όπως οι καθηγητές Τζόζεφ Στίγκλιτζ, Τζέιμς Γκαλμπρέιθ και Τζέφρι Σακς, οι οποίοι είχαν διατελέσει στο παρελθόν άτυποι σύμβουλοι του Γιώργου Παπανδρέου κατά τη διαπραγμάτευση πριν από την προσφυγή στο ΔΝΤ. Άλλωστε στην ομάδα συμβούλων του κ. Παπανδρέου ήταν και ο κ. Βαρουφάκης και η κυρία Ελενα Παναρίτη, σημερινή σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών.
Ο τίτλος του άρθρου προϊδεάζει για την αρνητική κριτική που θα ακολουθήσει και έτσι αρχικά στενοχωρήθηκα καθώς θεωρώ σημαντική την ύπαρξη του Βαρουφάκη προκειμένου να κόβει ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ και έτσι, τελεολογικά, να λειτουργεί υπέρ της ΝΔ.
Ωστόσο, διαβάζοντας στη συνέχεια, τα πατριωτικά επιχειρήματα του Καραμπελιά, αντιλαμβάνεται κανείς πως μάλλον αποτελούν την καλύτερη διαφήμιση του MέΡΑ25 στα μάτια ενός Έλληνα Αριστερού.
Έλληνας Αριστερός, δύσκολος ο συνδυασμός. Αν υπάρχει όμως τέτοιος άνθρωπος, σίγουρα δεν θα ψήφιζε Μπαρουφάκι διότι ως Έλληνας απεχθάνεται τον εθνομηδενισμό και ως Αριστερός εχθρεύεται το παγκοσμιοποιημένο πολυεθνικό κεφάλαιο.
Το πρώτο μου γλυκό στο πρώτο ταξίδι, στην Piazza della Signoria- FI -Italia ,όταν είμουν μικρός, λεγόταν macedonia .
Δεν το ‘χα καταλάβει
Το άρθρο αυτό έχει ελλείψεις: Δεν περιλαμβάνει κι άλλους πράκτορες του Σόρος, πχ τον Νόαμ Τσόμσκι (https://youtu.be/3k738f1w9NY)
Είναι γνωστή διαχρονικά η παροιμιώδης αστοχία –τουλάχιστον– πολλών γνωστών και έγκριτων διανοουμένων σχετικά με τις εξελίξεις που αφορούν ιδιαίτερα κάποιες ξένες χώρες, καθεστώτα ή προσωπικότητες, πόσο μάλλον όταν αυτές έχουν και ένα «εξωτικό» άρωμα. Είναι γνωστή η στήριξη του Ζαν Πωλ Σαρτρ στον Στάλιν και εξ αφορμής αυτής της στήριξης η ρήξη του με τον Αλμπέρ Καμύ, ή για να έλθουμε στα καθ΄ ημάς οι ύμνοι του Γιάννη Ρίτσου στο σταλινικό καθεστώς.
Σε σχέση με την Ελλάδα, ιδιαίτερα κατά τα μνημονιακά χρόνια, υπήρξε μια μάλλον άκριτη στήριξη δεκάδων Ευρωπαίων και Αμερικανών διανοουμένων στον Σύριζα, τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη. Ο Τσόμσκυ ο Ζίζεκ, ο Νέγκρι, ο Όλιβερ Στόουν, εκτός από τους απαραίτητους Στίγκλιτς, Γκαλμπραίηθ και κομπανία, διακρίθηκαν ιδιαίτερα σε αυτό το σπορ τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι η, κάποτε, αληθινή και ευπρόσδεκτη συμπαράσταση τους στον ελληνικό λαό για τα δεινά στα οποία τον υπέβαλε το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και η ευρωκρατία, μετατοπίστηκε πολύ εύκολα προς εκείνους που μπορούσαν να εξαργυρώσουν αυτή τη στήριξη πολιτικά. Και αυτοί ήταν κατ’ εξοχήν οι Συριζαίοι.
Επρόκειτο για στήριξη από ανθρώπους που αγνοούν την ελληνική πραγματικότητα και προπαντός την υπαρξιακή κρίση που περνάει η χώρα μας. Ανθρώπους που θεώρησαν πως μια στήριξη στους «poor Greeks» περνάει από την στήριξη σε αυτούς που συναντάνε τα διεθνή Συνέδρια και fora. Έτσι ο Τσίπρας γνώρισε μια εποχή δόξας από 2012 έως το 2015, όταν πλασαρίστηκε μαζί με τους Ποδέμος ως η νέα άφθαρτη δύναμη στην Ευρωπαϊκή Αριστερά. Ο Τσίπρας είχε την τιμητική του σε αυτή τη νέα συγκυρία και έφθασε ακόμα και να δώσει το όνομά του σε λίστα της Ιταλικής Αριστεράς. (Lista Tsipras!
Μετά τον Τσίπρα οι πλέον γνωστοί αστέρες του ελληνικού Πανθέου των «αγωνιστών» ήταν ο Βαρουφάκης λόγω διεθνούς παρουσίας και διασυνδέσεων και η Ζωή Κωνσταντοπούλου με την Επιτροπή του Επαχθούς Χρέους και άλλα ανάλογα. Μετά την «προδοσία» Τσίπρα ήταν η ευκαιρία για τον Γιάνη να αναδειχτεί στο προσκήνιο ως ασυμβίβαστος! Το γεγονός ότι εξεδιώχθη κακήν κακώς, αφού είχε εξοντώσει το ελληνικό τραπεζικό ΄σύστημα, μεταβλήθηκε σε ατού αγωνιστικότητας.
Και ο Γιάνης πλασαρίστηκε με μεγάλη επιδεξιότητα στο διεθνές jet set της ελευθεριακής φιλελεύθερης Αριστεράς. Μέχρι και ο Γαβράς θέλει να κινηματογραφήσει το βιβλίο του. Γιατί λοιπόν να μην τον στηρίξει και ο Τσόμσκυ; Yanis is a very clever guy. Όσο για τους «φτωχούς Έλληνες» τους οποίους κατέστρεψε, μαζί με τους άλλους του φυράματός του, ο Γιάνης, τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο απίστευτος ακολουθητισμός των Ελλήνων. «Το είπε και ο Τσόμσκυ». Λες και ο Τσόμσκυ δεν ανήκει στην κατηγορία των happy few του διεθνούς συστήματος, με καλές προθέσεις μεν, με πολύ ενδιαφέρουσες αναλύσεις συχνά πυκνά, αλλά και ο ίδιος εν μέρει αιχμάλωτος της τάξης του και των διεθνών γνωριμιών του! Ποιον θέλατε λοιπόν να στηρίζει, τον Λαφαζάνη ή τον Λεουτσάκο; Και τι άραγε αποδεικνύει αυτό για τον Βαρουφάκη; Μἠπως ότι και οι διθύραμβοί του ίδιου για τον Τσίπρα μερικά χρόνια πρίν;
Πολλοί συλλογισμοί της απάντησής σας είναι λογικότατοι.
Περιμένω με ενδιαφέρον να ξετινάξετε τις θέσεις του Β. με επιχειρήματα (ξεκινώντας κατά προτίμηση από το «μιλώντας στην κόρη μου για την οικονομία») και όχι με αφορισμούς του στυλ, κατεβαίνει στις εκλογές ώστε να αποφύγει τη δίωξη (αλήθεια από ποιους και γιατί δεν προχωρήσανε ως τώρα;) ή ότι προωθεί τη πολιτική Σόρος.
ΥΓ. Σας παρακολουθώ από τη δεκαετία του 80 όταν είσαστε στον εναλλακτικό χώρο, δυστυχώς μετά τη «πατριωτική» στροφή σας δυσκολεύομαι να σας παρακολουθήσω ενώ νοιώθω πατριώτης (και πολίτης του κόσμου, φυσικά). Εξακολουθώ να ρίχνω μια ματιά που και που γιατί αναγνωρίζω ότι μας είχατε προειδοποιήσει για το τσίρκο που ήταν ο Συριζα.