Αρχική » Η άλλη Επανάσταση του ’21: Ο Καποδίστριας και η πανώλης του 1828

Η άλλη Επανάσταση του ’21: Ο Καποδίστριας και η πανώλης του 1828

από Άρδην - Ρήξη

Του Γιώργου Καραμπελιά, πρωτοδημοσιεύτηκε στο liberal.gr 

Αν η σημερινή ελληνική κοινωνία μοιάζει να έχει μείνει κυριολεκτικώς αποσβολωμένη και άφωνη μπροστά σε μία κρίση  που ξεπερνάει την ίδια τη δυνατότητά της να τη συλλάβει, εν τούτοις οι πρόγονοί μας στο παρελθόν έζησαν στενά δεμένοι με την επιδημία, την καραντίνα και τον θάνατο. Έτσι, σε όλη τη διάρκεια του 18ου αιώνα, μόνο για δώδεκα χρόνια δεν αναφέρονται θάνατοι από κάποια επιδημία στον ελληνικό κόσμο. Η πανώλης (πανούκλα, θανατικό ή λοιμός) ήταν συχνότερη και φονικότερη, συνοδευόμενη όμως από τον τύφο, την ευλογιά, τη χολέρα, τη λέπρα.

Η πρώτη ελληνική αναφορά στην πανούκλα ήταν αυτή της Τραπεζούντας, το 1346. Και ακολούθησαν αναρίθμητες επιδημίες στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Ιδιαίτερα φονικές δε υπήρξαν εκείνες της Θεσσαλονίκης, με 500 νεκρούς ημερησίως, το 1741, της  Ναύπακτου και της Λευκάδας, το 1743. Το 1751, ξέσπασε μια τρομακτική επιδημία στην Κωνσταντινούπολη την οποία ο, εγκατεστημένος στην περιοχή, Άγγλος γιατρός, Mordach Mackenzie, θεωρεί «ως την αγριότερη πανώλη» της εποχής από την οποία «οι Έλληνες και οι Αρμένιοι υποφέρουν περισσότερο»– και ανεβάζει τους νεκρούς σε 150.000, σημειώνει δε ότι πολλοί «καταφεύγουν στην Προύσα, τη Νικομήδεια, την Αδριανούπολη, τα νησιά», ενώ  και ο Άγγλος πρέσβης, Τζέιμς Πόρτερ, «εκτιμά, ότι η πανώλης του 1751 εξόντωσε 60.000 άτομα». Ο γνωστός λόγιος και «τυχοδιώκτης» Καισάριος Δαπόντες γράφει στον περιβόητο Καθρέπτη γυναικών για το ταξίδι του στον Όσιο Αυξέντιο, στη Νικομήδεια:

«Ὅταν ἐπῆγα δὲ κ’ ἐγὼ μὲ τὸν ἀλεξανδρείας

Εἰς τῆς πανούκλας τὸν καιρὸν τῆς τόσον φονουτρείας

ὁποῦ ἐκαταρήμαξε καὶ πόλιν καὶ χωρία,

Ὅτι πρὸ χρόνων ἱκανῶν δὲν ἔγινεν ὁμοία 

(Κ. Δαπόντες, Καθρέπτης Γυναικών, τόμ. β΄178,180)

Και προφανώς δεν ήταν η μόνη επιδημία. Μια εξίσου φονική έξαρσή της θα εκδηλωθεί στην Κωνσταντινούπολη, το 1778, ενώ, λίγο πριν την Επανάσταση, η πανούκλα του 1812-1819 ήταν η πιο θανατηφόρα και ίσως αποτελεί μια από τις αιτίες που έκαναν τους Έλληνες να επαναστατήσουν. Πολλά νησιά του Αιγαίου ερήμωσαν· στη δε περιοχή του Τύρναβου, το 1812-1816, ένας άρρωστος Τάταρος από την Κωνσταντινούπολη μόλυνε τους κατοίκους και τα θύματα έφτασαν τις 8.600! Το 1814, η ίδια επιδημία έπληξε την Πόλη, τη Σμύρνη, τη Χίο, τη Σάμο και Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με τον Πουκεβίλ «οι επιδημίες πανώλους στα 1814-1819 έπληξαν το ένα έκτο του πληθυσμού της Ευρώπης και το ένα πέμπτο των άλλων περιοχών».

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Επανάσταση δεν αντιμετώπιζε μόνο το τουρκικό γιαταγάνι και τις σφαγές αλλά ίσως οι έμμεσοι θάνατοι που προκλήθηκαν από τις δύσκολες υγειονομικές συνθήκες διεξαγωγής του αγώνα να προκάλεσαν ισάριθμους ή τουλάχιστον συγκρίσιμο αριθμό θανάτων με εκείνους που έπεσαν στα πεδία των μαχών. Τόσο από τη μόλυνση και την αδυναμία αντιμετώπισης των τραυμάτων όσο και από τις αναρίθμητες μικρότερες ή μεγαλύτερες επιδημίες.

Η πρώτη καταγεγραμμένη επιδημία μετά την κήρυξη της Επανάστασης εκδηλώθηκε στην Τρίπολη, είχε ως αιτία τον εξανθηματικό τύφο που προκάλεσε περίπου 3.000 θανάτους, ενώ επιδημία τύφου εκδηλώθηκε αργότερα, στο Ναύπλιο και σε άλλες πόλεις που τελούσαν υπό πολιορκία. Στο Μεσολόγγι ίσως οι θάνατοι από δυσεντερία να ξεπέρασαν εκείνους της ηρωικής Εξόδου.

Όμως, η τελευταία μεγάλη επιδημία την οποία αντιμετώπισαν οι αγωνιζόμενοι Έλληνες στα 1828 να είναι σημαδιακή, κυρίως για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε από τον Καποδίστρια, που μόλις πριν τρεις μήνες είχε φθάσει στην Ελλάδα, και όλους τους συνεργάτες του, που μπορούν τόσο να μας διδάξουν για το σήμερα όσο και να μας κάνουν να κατανοήσουμε από μια άλλη πλευρά το μεγαλείο αυτής της Επανάστασης.

Την Άνοιξη του 1828, εμφανίστηκε μια επιδημία πανώλους που την μετέδωσαν οι Αιγύπτιοι του Ιμπραήμ, την «πανούκλα των φτωχών», όπως την έλεγαν οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι. Αυτή μεταδόθηκε αρχικώς στα νησιά, Ύδρα, Σπέτσες, Αίγινα και εν συνεχεία στο Άργος, την Αργολίδα και την περιοχή των Καλαβρύτων καθώς και στο στρατόπεδο των Μεγάρων. Για την αντιμετώπισή της ο Καποδίστριας πήρε ιδιαίτερα ενεργητικά μέτρα, βοηθούμενος και από τον Ελβετό φιλέλληνα γιατρό Louis-André Gosse (που μας άφησε και ένα σχετικό βιβλίο, Relation De La Peste Qui A Régné En Grèce En 1827 Et 1828,  από όπου και οι σχετικές πληροφορίες)  καθώς και από τους Έλληνες γιατρούς και την υπόλοιπη διοίκηση.

Εκτός από αυστηρά μέτρα καραντίνας και την απαγόρευση της μετακίνησης και των επαφών με τους ασθενείς ή όσους είχαν έλθει σε επαφή μαζί τους, απαγορεύτηκε και κάθε συνάθροιση σε δημόσιο χώρο, στις περιοχές που είχαν προσβληθεί από την επιδημία. Τέλος, στις 20 Αυγούστου, εξεδόθη ψήφισμα ειδικού νόμου «περί υγειονομικών διατάξεων» (Ψήφισμα 15 /20.8.1828) όπου, στο άρθρο 285 εδ.3, αναφέρεται πως  «Αν περιστάσεως τυχούσης, πόλις τις ή χωρίον είναι ύποπτα λοιμού, συγχρόνως μετά την περιστοίχησιν των υπό υγειονομικής γραμμής, ανάγκη πάσα να ληφθώσιν ευθέως τα εξής μέτρα: Υποχρεούνται οι κάτοικοι να μένουν εις τα ίδια, εμποδίζεται πάσα θρησκευτική τελετή. Δεν σημαίνονται οι κώδωνες».

Γράφει ο Gosse στο βιβλίο του: «Ωστόσο, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, η Α.Ε. ο  κυβερνήτης Καποδίστριας έδειξε τη μεγαλύτερη ενεργητικότητα, και έκανε τις μεγαλύτερες θυσίες. Από την πρώτη εμφάνιση της ασθένειας, παντού δημιουργήθηκαν επιτροπές υγιεινής, δημιουργήθηκαν καραντίνες σε όλα τα μέρη και καταρτίστηκε κώδικας υγιεινής. Μοιράστηκαν χρήματα και τρόφιμα στους απόρους, ενώ οι υγιείς πληθυσμοί απασχολήθηκαν σε δημόσια έργα, στάλθηκαν γιατροί όπου υπήρχε ανάγκη και με πυκνή αλληλογραφία η κυβέρνηση γνώριζε επακριβώς τι συνέβαινε, με μια λέξη δεν ξεχάστηκε τίποτε. Έτσι, ο Πρόεδρος, με τη βοήθεια του αδελφού του, του κόμη Βιάρου, και με τις προσπάθειες των κυβερνητών των επαρχιών, τον ζήλο των επισκόπων και των δημογερόντων και την πειθαρχία της μάζας του έθνους, κατόρθωσε να περιορίσει με επιτυχία τη μάστιγα στις διάφορες τοποθεσίες όπου εμφανίστηκε και να θωρακίσει τα επίφοβα σημεία».

Για παράδειγμα, στις Σπέτσες, όπου διορίστηκε εκτάκτως ο Κωλέττης ως κυβερνήτης και από όπου –μαζί με την Ύδρα- είχε ξεκινήσει η επιδημία, μέσα σε τρεις μήνες, αυτή τιθασεύτηκε και οι θάνατοι δεν ξεπέρασαν τους 15. Ανάμεσα στα άλλα μέτρα που πήρε, σε συνεργασία με τους αρχιερείς και τη επιτροπή δημόσιας υγιεινής που συγκρότησε, ήταν και τα εξής: Έξοδος από την πόλη των κατοίκων από τα μολυσμένα σπίτια και εγκατάστασή τους σε καλύβες· ένας-ένας χωρίς να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους, ακόμα και τα μέλη της ίδιας οικογένειας. Το κράτος θα διορίζει βοηθούς για τους περιορισμένους σε καραντίνα, ανάμεσά τους και τους λεγόμενους «μόρτηδες» που είχαν αποκτήσει ανοσία (από το morti). Ένας «νοσηλευτής» ανά δέκα άτομα για να τους προμηθεύουν τρόφιμα και να τους εξυπηρετούν και ένας μόρτης ανά τέσσερις για τους ήδη νοσούντες. Οι υπόλοιποι κάτοικοι θα παραμείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους για τις λίγες μέρες που θα χρειαστεί, θα κλείσουν οι εκκλησίες και οι δημόσιοι χώροι και κανένα σκάφος δεν θα μπορεί να προσεγγίσει στο λιμάνι.

Θα μπορούσα να συνεχίσω επί μακρόν για τα δρακόντεια και ταυτόχρονα γεμάτα ενσυναίσθηση μέτρα που ελήφθησαν και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που έγιναν ώστε να αποφευχθεί η παραπέρα επέκταση της επιδημίας και να τιθασευτεί η εξάπλωσή της. Και πράγματι, και δεν ξαπλώθηκε η επιδημία σε όλη την έκταση του τότε ελληνικού κράτους, τα δε κρούσματα περιορίστηκαν στα 1113 και οι θάνατοι στους 783, κάτι που αποτελούσε τεράστιο επίτευγμα για την εποχή και τις τότε συνθήκες.

Πρόκειται για μια διαφορετική, συνήθως αγνοημένη πλευρά της Επανάστασης αλλά και της σημαντικότερης πολιτικής φυσιογνωμίας που συνδέθηκε μαζί της, του Ιωάννη Καποδίστρια. Μια πλευρά που αξίζει να τη δούμε ενδελεχέστερα, τουλάχιστον σήμερα, καθώς η Εθνική Γιορτή που θα γιορταζόταν με τη μεγαλύτερη δυνατή έμφαση φέτος μας βρίσκει σε «καραντίνα». Όμως το μυαλό, η σκέψη μας και τα λεγόμενά μας μπορούν να παραμένουν ελεύθερα και να στρέφονται όχι μόνο στους αγώνες του Νικηταρά στα Δερβενάκια αλλά και σε κείνους των ηρώων γιατρών (ο Gosse αρρώστησε και κινδύνευσε να πεθάνει ο ίδιος) και προπαντός του κυβερνήτη που ακόμα τον θυμούνται και τον κλαίνε οι Έλληνες για τον πρόωρο χαμό του.

ΣΧΕΤΙΚΑ

8 ΣΧΟΛΙΑ

Anastasia 25 Μαρτίου 2020 - 10:23

κ Καρσμπελισ ο Καποδίστριας δεν εβαλε καραντίνα ολη την χωρα αλλα τις μολυσμενεες περιοχές Εμεις με 10000 κρούσματα κατα κ Τσιορδσ εχουμε καραντινα 10000000Κατι κανουμε λαθος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
diaxeiristis 25 Μαρτίου 2020 - 16:29

Δυστυχώς, στον περιορισμένο χώρο που επιβάλλει το μέγεθος ενός άρθρου, δεν είχα τη δυνατότητα να σας παρουσιάσω όλα τα σχετικά στοιχεία από τα οποία θα καθίστατο σαφές πως τα μέτρα ναι μεν δεν είχαν καθολικό χαρακτήρα, ώστε να αφορούν και το τελευταίο χωριό της χώρας, αλλά, παρ’ όλα ταύτα, εφαρμόστηκαν με την απαιτούμενη αυστηρότητα και στις περιοχές που δεν είχαν πληγεί μεν από την πανώλη, κινδύνευαν όμως ιδιαίτερα. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις του Πόρου που ήταν, πρόσκαιρα, πρωτεύουσα της χώρας και στην επόμενη πρωτεύουσα, το Ναύπλιο. Διαβάζουμε λοιπόν και πάλι στον Gosse: “Μόλις έγινε γνωστό το ξέσπασμα της επιδημίας στην Ύδρα και την Αίγινα συγκροτήθηκε μια επιτροπή δημόσιας υγιεινής από προύχοντες του Πόρου, διακόπηκαν προσωρινά οι άμεσες επικοινωνίες με τα νησιά αυτά”. Αυτά ήταν μερικά από τα μέτρα που ελήφθησαν στον Πόρο ενώ ο Gosse αναφέρει πάρα πολλά ακόμα,
ακόμη και στη χερσόνησο των Μεθάνων, που βρίσκεται απέναντι από την Αίγινα. Ένα σκάφος με φύλακες τοποθετήθηκε στη βόρεια είσοδο του λιμανιού, και ένας στολίσκος ανέλαβε να πλέει
δίπλα στην Ύδρα. Τέλος, “δημιουργήθηκε ένα είδος περίφραξης-καραντίνας ενώ φύλακες τοποθετήθηκαν γύρω της», κ.λπ. κ.λπ. Και προφανώς επιβλήθηκε έλεγχος σε όλα τα εισερχόμενα και εξερχόμενα σκάφη.Εάν οι τόποι προέλευσής τους είχαν πληγεί από την επιδημία, επιβαλλόταν καραντίνα στα πληρώματά τους τα οποία παρέμεναν υποχρεωτικά πάνω στα σκάφη. Ο γιατρός επισκεπτόταν αμέσως έναν προς έναν όσους βρίσκονταν στον περιφραγμένο χώρο και ήταν εγκατεστημένοι σε καλύβες ή τέντες ή μέσα στα σκάφη. Η αλληλογραφία και τα χρήματα των ναυτικών απολυμαίνονταν είτε κάτω από τον καπνό ή με ξύδι προτού δοθούν. Επί πλέον, πατασσόταν η οποιαδήποτε προσπάθεια αισχροκέρδειας και ανόδου των τιμών. Όσο για το Ναύπλιο, αυτό βρισκόταν σε χειρότερη κατάσταση από τον Πόρο, από πλευράς υγιεινής. Η πόλη, χτισμένη ανάμεσα στη θάλασσα και τους πρόποδες βουνών ή υψηλών λόφων από τη νότια πλευρά της,
παραμένει ανήλιαγη για μεγάλο μέρος της ημέρας και είναι εκτεθειμένη στις ελώδεις αναθυμιάσεις από τον μυχό του κόλπου όπου βρίσκονταν τα γνωστά από την αρχαιότητα έλη της Λέρνης κ.λπ. κ.λπ. Κατά συνέπεια, η πόλη κάθε χρόνο αντιμετώπιζε επιδημίες τύφου και κακοήθεις πυρετούς. Κατάσταση που επιδεινωνόταν από τη συγκέντρωση ενός εξαθλιωμένου και βρώμικου πληθυσμού καθώς και από την παρουσία του σώματος των τακτικών στρατευμάτων και των παλικαριών που αποτελούσαν τη φρουρά της πόλης.
Όταν, με δεδομένες αυτές τις συνθήκες, εκδηλώθηκε η πανούκλα κοντά στις πύλες της,
στο προάστιο Πρωϊνιά, στους πρόποδες του Παλαμηδίου, καθώς και στο Άργος, από το οποίο γινόταν ο εφοδιασμός σε τρόφιμα, ο φρούραρχος κ. De Heideck, έσπευσε να υιοθετήσει αμέσως προστατευτικά μέτρα. Με τις εντολές του και υπό την εποπτεία των δημογερόντων, αρκετοί σωροί κοπριάς απομακρύνθηκαν, μερικοί κεντρικοί δρόμοι καθαρίστηκαν και ορισμένα παραπήγματα γκρεμίστηκαν.
Και καθώς η επιδημία πλησίαζε, τα έργα επιταχύνθηκαν. Προσφέρθηκε βοήθεια σε άπορες οικογένειες και εργασία στους αρτιμελείς και υγιείς άπορους.
Τέλος, από τη στιγμή και πέρα που η επιδημία ξέσπασε στο προάστιο, όλες οι χερσαίες επικοινωνίες με την Αργολίδα διακόπηκαν και έμειναν ελεύθερες μόνο οι θαλάσσιες για τον εφοδιασμό της πόλης – βέβαια με ένα είδος καραντίνας για τα σκάφη, στο Λαζαρέτο (λοιμοκαθαρτήριο) που εγκαταστάθηκε στο Μπούρτζι. Καθώς τα μέτρα του περιορισμού εκτελέσθηκαν με αυστηρότητα, χάρη στις συνδυασμένες προσπάθειες της στρατιωτικής αρχής και του επαρχιακού κυβερνήτη, κ. Νικολάου Καλέργη, το Ναύπλιο έμεινε εντελώς απρόσβλητο από την πανώλη.
Κατά συνέπεια με τις τότε συνθήκες πάρθηκαν τα περισσότερα δυνατά μέτρα. Μην ξεχνάμε δε ότι βρισκόμασταν ακόμα σε πόλεμο και ότι όπου δεν εφραμόστηκαν μέτρα γρήγορα, όπως συνέβη στην περιοχή των Καλβρύτων εκεί επεκτάθηκε η επιδημία και χρειάστηκε εκ των υστέρων να ληφθουν τα ταλληλα μέτρα. Εξάλλου σε ότι αφορά στον κορωνοϊό δεν πρέπει να βλέπουμε μόνο τι έκαναν οι ΄Ελληνες επι Καποδίστρια, αλλά να ρίχνουμε και ένα βλέμμα στη γειτονική Ιταλία.
Γιώργος Καραμπελιάς

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
anastasia 25 Μαρτίου 2020 - 18:11

Μια και αναφερθηκατε στην Ιταλια καλο ειναι να γνωριζουμε καποιες πληροφοριες που μποροει να βοηθησουν στην κατανοηση του φαινομενου
08:01 | 24 Μαρ. 2020Τελευταία ανανέωση 08:43 | 24 Μαρ. 2020
Γιώργος Νικολαΐδης

“Ο τρόπος προσδιορισμού των κρουσμάτων αλλά και των θανάτων

https://tvxs.gr/news/kosmos/paradokso-tis-italias

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γρηγόρης Καραγιαννίδης 25 Μαρτίου 2020 - 13:25

Κυρία Αναστασία, ξεχνάτε(;) ότι τότε η ελληνική επικράτεια ήταν πολύ αραιοκατοικημένη. Επιπλέον, την εποχή εκείνη οι συγκοινωνίες ήταν από υποτυπώδεις ως ανύπαρκτες. Καμιά σχέση με το σήμερα, όπου οι ασυμπτωματικοί φορείς μπορούν να βρίσκονται εύκολα και γρήγορα από το ένα μέρος στο άλλο και να διασπείρουν τη νόσο. Και να πω και κάτι ακόμα που με περνά από το μυαλό; Αν ζούσατε τότε μήπως (πάλι) κατηγορούσατε το “μπάρμπα-Γιάννη” για αυταρχισμό, δεσποτισμό, τσαρική νοοτροπία και άλλα συναφή;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ηρακλης 25 Μαρτίου 2020 - 17:28

Ο Καποδιστριας και Ο Μητσοτακης ειν το ιδιο;
ΕΙSΤΟΠΕRANTOYBIOYAITIMAI

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
diaxeiristis 25 Μαρτίου 2020 - 18:10

Δεν είμαι θιασώτης, κακώς ίσως, του facebook αλλά αυτή την περίοδο καθώς όλοι μας διαθέτουμε κάποιον περισσότερο χρόνο, μια και βρισκόμαστε σε μια μεγαλύτερη ή μικρότερη απομόνωση, δράττομαι της ευκαιρίας του σχολιασμού του Ηρακλή για να διευκρινήσω(ουμε) κάποια σημαντικά ζητήματα, έστω και αν δεν αναφέρονται άμεσα στο περιεχόμενο του άρθρου μου.
Κατ’ αρχάς η σύγκριση του Καποδίστρια με τον Μητσοτάκη είναι εντελώς αδόκιμη και για κάποιους φαντάζει ακόμα και ως ιεροσυλία. Κατ’ αρχάς η εποχή δεν είναι ίδια, -την εποχή του Καποδίστρια ο ελληνισμός βρισκόταν σε ακμή, αποτελούσε σημαντική δύναμη στην τότε Ευρώπη, παρότι χωρίς κρατική υπόσταση και παρήγαγε αντίστοιχα σημαντικές προσωπικότητες. Σήμερα βιώνουμε αντίθετα την έσχατη παρακμή, οπότε και οι πιθανώς εξαίρετοι ή μεγαλοφυείς άνθρωποι χάνονται και επιπλέουν οι φελοί ή στην καλύτερη περίπτωση οι μέτριοι.
Κατά δεύτερο λόγο, σε ότι αφορά τις προσωπικότητες και εδώ δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Ο Καποδίστριας ήταν έναν κολοσσός πανευρωπαϊκών διαστάσεων με μία τεράστια εμπειρία και ταυτόχρονα ήταν αφοσιωμένος ψυχή και σώματι στην Ελλάδα και τη μοίρα της. Αντίθετα ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει δείξει να διαθέτει προσόντα που να μπορούν να συγκριθούν με εκείνα του Καποδίστρια. Ακόμα χειρότερα προέρχεται από ένα εθνομηδενιστικό περιβάλλον και δεν είχε δείξει να έχει συνείδηση των ιστορικών διακυβευμάτων του ελληνισμού. Παρότι έχει δείξει πως διαθέτει μια δυνατότητα προσαρμογής που τον φέρνει πολύ συχνά στον αντίποδα των επιλογών του περιβάλλοντός του και τις ίδιες τις μύχιες σκέψεις του.
Έτσι μετέβαλε την άποψή του σε σχέση με τη Συμφωνία των Πρεσπών με αποτέλεσμα να μεταφέρει την κρίση στον Σύριζα και να την ελαχιστοποιήσει για τη ΝΔ. Εν συνεχεία ενάντια στις ίδιες τις νεο-φιλελεύθερες απόψεις του περιβάλλοντός του, όταν ανέβηκε στην εξουσία εφάρμοσε οικονομικο-κοινωνική πολιτική που ο γέρων Καραμανλής θα χαρακτήριζε πολιτική του “κοινωνικού φιλελευθερισμού”. Εν συνεχεία σε ότι αφορά τα ελληνοτουρκικά και το μεταναστευτικό υποχρεώθηκε να ανακρούσει πρύμναν κυριολεκτικώς. Ξεκίνησε μειώνοντας στον προϋπολογισμό του 2020 για την Άμυνα και βρέθηκε μπροστά στην ανάγκη νέων εξοπλισμών και παραγγελιών μετά την τουρκική επιθετικότητα. Κατήργησε το Υπουργείο Μετανάστευσης και κατέληξε στον… Έβρο, στρεφόμενος ακόμα και εναντίον της δράσης κάποιων ΜΚΟ ενώ είναι ιδεολογικά και οικογενειακά συνδεδεδεμένος μαζί τους. Και τέλος μπροστά στον κορωνοϊό, παρότι οπαδός του “κράτους νυκτοφύλακα” του ιδιωτικού τομέα κατέληξε «παρεμβατιστής» σε όλα τα πεδία. Ανάγκα και οι θεοί πείθονται;
Δυστυχώς όμως όποιος πείθεται «ανάγκα» κινδυνεύει πάντα να επιστρέψει στο «χούι» του. Διότι αυτές οι αναγκαστικές προσαρμογές στην πραγματικότητα της χώρας, τόσο του Μητσοτάκη όσο και όσων των περιστοιχίζουν δεν αλλάζουν το ιδεολογικό τους υπόβαθρο και την ιστορική άγνοιά τους. Χαρακτηριστικά στο διάγγελμά του για την 25η Μαρτίου όχι μόνο δεν έβγαλε τσιμουδιά ενάντια στο γιατί και σε ποιους ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες. Σε αυτό δεν υπάρχει καμία αναφορά σε Τούρκους, Οθωμανούς και καταπίεση, αλλά μοιάζει να συναγωνίζεται επάξια τα αντίστοιχα μηνύματα του Τσίπρα, του Μπαλτά ή του Φίλη στις εθνικές επετείους. Οι Έλληνες με την Επανάσταση από “υπήκοοι” έγιναν “πολίτες”! Επιπλέον δε “Συγκρότησαν Έθνος. Και ίδρυσαν κράτος Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης.” Δηλαδή εδώ δείχνει να αναπαράγει αμάσητες τις ουρανομήκεις βλακείες των Φαλμεράϋερ, Λιάκου, Χαμπσπάουμ και Καλύβα για το νεοφανές έθνος και όχι αυτό που ξέρουν όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες, για την απελευθέρωση του έθνους τους μετά από εκατοντάδες χρόνων αγώνες. Καμία αναφορά στις αναρίθμητες μάχες του ελληνισμού που ακολούθησαν το 21 για την εθνική μας ολοκλήρωση. Και το σημαντικότερο βεβαία καμιά αναφορά στις υπόλοιπες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πατρίδα. Καμία αναφορά στους “ήρωες” των ενόπλων τμημάτων του έθνους που φυλάνε τα σύνορά μας και θα κληθούν αύριο ίσως να δώσουν ακόμα σκληρότερους αγώνες. “Ήρωες” είναι μόνο οι όντως ηρωϊκοί γιατροί και νοσηλευτές μας και έτσι η 25 Μαρτίου συρρικνώνεται αποκλειστικά σε μάχη για τον “κορωνοϊό”. Καμιά αναφορά στον τουρκικό επεκτατισμό. Όλα αυτά κρύφτηκαν κυριολεκτικά πίσω από τον κορωνοϊό ώστε να παραχαραχθεί για άλλη μια φορά η πραγματικότητα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της χώρας και να επιβεβαιωθεί η στρουθοκαμηλική πολιτική των εθνομηδενιστικών ελίτ. Και αυτό την ίδια ημέρα που οι Τουρκοι παραβιάζαν ξεδιάντροπα τον εναέριο χώρο των νησιών μας.
Το μήνυμα Μητσοτάκη είναι ένα μήνυμα βαθιά διχαστικό, γιατί αντιπαραθέτει έμμεσα και στην ουσία το ιατρικό προσωπικό που δίνει τη μάχη στα νοσοκομεία με… τους Έλληνες αεροπόρους που αναχαιτίζουν τις καθημερινές επιδρομές του νέου Σουλτάνου.
Σε μια στιγμή που οι Έλληνες νιώθουν την ανάγκη της εθνικής ενότητας, για να αντιμετωπιστεί η τρομερή δοκιμασία που περνάμε, ο Μητσοτάκης, παρά τις εκκλήσεις του, επί της ουσίας την υπονομεύει και τη σαμποτάρει κυριολεκτικά, με ένα τέτοιο μήνυμα. Και καταδεικνύει προφανώς ότι όταν κάποιος σύρεται διαρκώς από την πραγματικότητα σε θέσεις τις οποίες δεν ενστερνίζεται και παραμένει σταθερά ριζωμένος στον εθνομηδενιστικό του κόσμο, αργά ή γρήγορα θα έρθει σε σύγκρουση με την πραγματικότητα και θα καταστεί επικίνδυνος. Μέσα από τη στάση του στον Έβρο και τις επιλογές του για τον κορωνοϊό φαίνεται να υποτασσόταν στην ανάγκη της εθνικής ενότητας και να θέλει να λειτουργήσει ως ηγέτης της πατρίδας. Με το διάγγελμά του όμως μας κάνει να θυμώμαστε ότι αυτός και οι παρέα του παραμένουν επικίνδυνοι και θα πρέπει να τους προσέχουμε διαρκώς. Μόνο η λαϊκή βούληση μπορεί να τους επιβάλει κατευθύνσεις σύμφωνες με τις ανάγκες του έθνους και όχι ββέβαια η εθνομηδενιστική τους ιδεολογία. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε πως για να αλλάξει τη θέση του για τις Πρέσπες έπρεπε να προηγηθεί η η πάνδημη κινητοποίηση των Ελλήνων και για το μεταναστευτικό έπρεπε να προηγηθούν οι κινητοποιήσεις των κατοίκων της Χίου και της Λέσβου. Πόσο λοιπόν μπορούμε να τον εμπιστεύομαστε;

Γιώργος Καραμπελιάς

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γ. Σεριάτος 26 Μαρτίου 2020 - 05:36

Μην ξεχνάμε οτι ο κοντε Νανος ητανε και δοτορος, ειχε διετελέσει διευθυντης στο νοσοκομειο στη Κερκυρα πιο παλιά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δρακουμέλ 26 Μαρτίου 2020 - 12:13

Από το κείμενο που διαβάζουμε, αναδεικνύονται κάποια στοιχεία, τα οποία καταφανώς απουσιάζουν από την σημερινή κατάσταση. Κατά πρώτον φαίνεται ότι το κράτος (με κυβερνήτη τον Καποδίστρια), ανέλαβε αμέσως ενεργό ρόλο σε ΟΛΕΣ τις περιστάσεις του καθημερινού βίου των περιοχών που βρέθηκαν εμπερίστατες από τις αρρώστιες. Συμπαραστεκόταν, βοηθούσε και έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να σταθεί δίπλα στους πολίτες του. Φυσικά έπαιρνε και ότι αναγκαίο περιοριστικό μέτρο γινόταν.
Επίσης ένα άλλο στοιχείο που είναι αληθινά εντυπωσιακό, είναι το πως ο Καποδίστριας κινητοποίησε πολλούς από τον κόσμο εκείνον για να συμπαρασταθούν και να βοηθήσουν τους χειμαζόμενους συμπολίτες και συνανθρώπους τους. Με την κίνηση αυτή, έβαλε και τους υπόλοιπους συνέλληνες να γίνουν, όχι μέρος του προβλήματος, αλλά ενεργά μέλη της λύσης του. Είναι αποδεδειγμένο και κοινωνικά και ψυχολογικά πως, όταν κανείς συμμετέχει ενεργά στην αντιμετώπιση μίας κατάστασης, όσο κουραστικό και αν είναι αυτό, δίνει νόημα στην ζωή των ανθρώπων αυτών, ενώ ανίθετα η απομόνωσή τους (είτε εκούσια είτα εξαναγκασμένη) τους κάνει εσωστρεφείς και αυξάνει το άγχος. Άρα λοιπόν και σε αυτό το ζήτημα ο Καποδίστριας λειτούργησε έξυπνα και δημιουργικά, εξασφαλίζοντας ΚΑΙ ανθρώπινους πόρους που δύσκολα θα έβρισκε αλλά ΚΑΙ κρατώντας το ηθικό του κόσμου εκείνου σε καλό επίπεδο.
Σήμερα βλέπουμε ένα κράτος-ασχετίδη να αναλαμβάνει ΜΟΝΟΝ αστυνομικά και περιοριστικά μέτρα, για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες του. Από όσα διαβάζουμε, βλέπουμε και ακούμε καθημερινά, κάποιος νομίζει ότι ολόκληρη η χώρα είναι τάβλα από τα κρούσματα. Καμία καταγραφή και αποτύπωση ανά περιοχή, ώστε να μην είναι κατατρομαγμένος όλος ο πληθυσμός για το τι συμβαίνει γύρω του. Για παράδειγμα, υπάρχουν ολόκληρες περιοχές χωρίς κανένα κρούσμα, ή μόλυνση, παρόλα αυτά και εκεί επικρατεί τρόμος. Επίσης, πατώντας επάνω στην και καλά “κρισιμότητα” του ιού (λες και η πανούκλα είναι απλή φαρυγγίτιδα…) έχει απαγορεύσει σχεδόν την παραμικρή συμμετοχή του κόσμου στην ενεργή αντιμετώπιση της κατάστασης. Και βεβαίως πως να μην γίνει κάτι τέτοιο, όταν το κράτος των Σημίτηδων-Κωστάκηδων-Γιωργάκηδων-Αντωνάκηδων-Αλεξάκηδων και Κούληδων είναι παντελώς ανίκανο εκ πεποιθήσεως να έχει το σύστημα της δημόσιας υγείας του σε επιχειρησιακώς καλή κατάσταση;
Όταν το ένα και μοναδικό εργοστάσιο κατασκευής ιατρικών μασκών και εξοπλισμού (ναι, έχουμε και τέτοιο στην Θράκη, δεν το ξέρετε;) ΔΕΝ έπαιρνε παραγγελίες από το κράτος μας, επειδή λέει “είναι ακριβό”, ενώ την ίδια ώρα φτιάχνει υλικό για την Ρωσία, χάρη στον πατριωτισμό του επιχειρηματία ακύρωσε πληρωμένη παραγγελία των Ρώσων και την έδωσε σε εμάς. Γιατί αυτό το κράτος να μην ανταμείψει αυτόν τον πατριωτισμό του συμπολίτη μας κάνοντάς του δεκαετές συμβόλαιο προμήθειας; Γιατί να μην έχουμε ΔΙΚΟ ΜΑΣ σύστημα κάλυψης των αναγκών μας; Η Ιταλία ας σημειωθεί ΔΕΝ έχει τέτοιο εργοστάσιο και εξαρτάται από τους άλλους, και είδαμε οι “άλλοι” Γερμανοί κλπ πως της συμπεριφέρθηκαν…
Δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να συγκρίνουμε τον Καποδίστρια με ΚΑΝΕΝΑΝ από τους κυβερνήτες μας των τελευταίων 70 ετών. Είναι ιεροσυλία για τον κυρ-Γιάννη. Ακόμη και το πως συμπεριφέρθηκε για το κλείσιμο των εκκλησιών στην πανούκλα, είναι υπόδειγμα τρόπου αντιμετώπισης.
Οι “σύγχρονοι” κυβερνήτες μας έχουν μόνον αστυνομοκρατία και καταστολή. Αυτό τους δίδαξαν οι Βαυαροί προκάτοχοί τους και αυτό μόνο μπορούν να κάνουν. Δεν μπορούν να γίνουν ένα με τον λαό που κυβερνούν, δεν μπορούν να εμψυχώσουν σχεδόν τίποτε σε αυτόν τον λαό και ότι γίνει για το καλό του τόπου, γίνεται από μεμονωμένες πρωτοβουλίες (σαν το ΑΡΔΗΝ κάπως…) και τίποτε περισσότερο. Γιατί πρέπει να ηρωοποιούμε κάθε φορά κάποιον άλλον (τους γιατρούς εν προκειμένω) τον οποίο αύριο θα θάψουμε ή θα αφήσουμε στην ψάθα. Ο Νικηταράς κάτι θα ξέρει καλύτερα…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ