Το επόμενο μοιραίο λάθος στο Κυπριακό

Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο

Να, που εκδηλώνεται και στην πράξη η διαβεβαίωση που πήρε και μας μετέφερε περήφανος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας λίγο πριν εισβάλει η Τουρκία στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Ότι οι ΗΠΑ θα θωρακίσουν την κυπριακή ΑΟΖ. Από την ημέρα της νέας τουρκικής εισβολής, οι ΗΠΑ δηλώνουν και ξαναδηλώνουν ότι πρέπει να μειωθούν οι εντάσεις στην ΑΟΖ (οι εντάσεις, γενικά) και ότι ο φυσικός πλούτος πρέπει να μοιραστεί ακριβοδίκαια μεταξύ των δυο κοινοτήτων μετά από τη διευθέτηση του Κυπριακού. Θωράκιση δεν είδαμε, αλλά τώρα αποκαλύπτεται πλήρως και η πραγματική βοήθεια που προσφέρουν οι ΗΠΑ, διά του Αμερικανού πρέσβη. Αυτού, που ξεκίνησε τη δράση του στην Κύπρο οργανώνοντας ταξίδι των διαπραγματευτών στη Νότιο Αφρική για να ξεπεράσουν τα ψυχολογικά τους προβλήματα. Υποδεικνύει, λοιπόν (με ευγένεια σε πρώτη φάση, μετά θα αρχίσουν οι απειλές), ότι η διαφορά με τα κοιτάσματα πρέπει να τεθεί στο τραπέζι των συνομιλιών. Και μάλιστα, κουτοπόνηρα, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι παλιότερα περιλαμβανόταν στο τραπέζι του διαλόγου και μετά αποσύρθηκε και ρωτά, δήθεν αθώα, γιατί η ελληνοκυπριακή πλευρά υιοθετεί αυτή τη θέση. Εννοώντας, βεβαίως, η ξεροκέφαλη ελληνοκυπριακή πλευρά που δεν θέλει τον διάλογο. Η αλήθεια είναι ότι τα κοιτάσματα δεν ήταν ποτέ στο τραπέζι των συνομιλιών και εξ αρχής η κυβέρνηση Χριστόφια πρώτα και τώρα η κυβέρνηση Αναστασιάδη, απορρίπτουν αυτό το ενδεχόμενο, που είναι πάγια απαίτηση της τουρκικής πλευράς. Δηλαδή, να σταματήσουν οι διαδικασίες με τις έρευνες στην ΑΟΖ και να τεθεί το ζήτημα ως μία από τις πτυχές του Κυπριακού που θα επιλυθεί σε μια συνολική διευθέτηση. Όπως δηλαδή και η Αμμόχωστος. Το απορρίπτει η ελληνοκυπριακή πλευρά διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι πρώτον, θα πάγωνε κάθε ελπίδα ανάπτυξης των κοιτασμάτων, δεύτερον, ότι αποδεχόμαστε πως πρόκειται για μια έννομη διαφορά μεταξύ των δύο κοινοτήτων όταν όλη η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει πως είναι ζήτημα που νόμιμα διαχειρίζεται το αναγνωρισμένο κράτος και τρίτον, θα χανόταν κάθε πιθανότητα τα κοιτάσματα να αποτελέσουν κίνητρο για την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους για να κάνουν βήματα επίλυσης του Κυπριακού. Το πρόβλημα τώρα είναι ότι οι Αμερικάνοι, οι δήθεν «στρατηγικοί εταίροι», που θα μας θωρακίσουν, προωθούν αυτό ακριβώς που επιθυμεί η Άγκυρα και θέλει να αποφύγει η πλευρά μας. Και το θέτουν ως αντάλλαγμα της πλευράς μας, ως ένα ακόμα δώρο προς την Άγκυρα για να πεισθεί να αποσύρει το πειρατικό Μπαρμπαρός από την κυπριακή ΑΟΖ. Έχουν αρχίσει οι πιέσεις προς τον Πρόεδρο. Ελπίζουμε να αντέξει. Διότι αυτό θα είναι το επόμενο μοιραίο λάθος της πλευράς μας.