Το τελευταίο διάστημα πολύ ντόροςγίνεται με τις καθιερωμένες “τελετές μνήμης” που διοργανώνουν η Χρυσή Αυγή και άλλες ακροδεξιές οργανώσεις στο Μελιγαλά. Η Χρυσή Αυγή δείχνει να ταυτίζεται πλήρως με τα Τάγματα Ασφαλείας και να επιθυμεί τα δικά της Τάγματα Εφόδου να πατήσουν στην παράδοση των Ταγμάτων. Η Χρυσή Αυγή διαστρεβλώνει την ιστορία λέγοντας ότι σκοπός των Ταγμάτων ήταν να σώσουν την χώρα από τον κομμουνισμό, ο αληθινός σκοπός του ήταν η συνεργασία με τους Γερμανούς και η καταδυνάστευση των Ελλήνων. Το παρακάτω κείμενο από το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου, Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων παρουσιάζει την προδοτική στάση των Ταγμάτων στην Πελοπόννησο.
Τζάκια
Ο μεγάλος λειμώνας των Ταγμάτων είναι η Πελοπόννησος. Εδώ η κατάσταση είναι ιδιάζουσα ο ΕΛΑΣ αγωνίζεται να υπάρξει στις πλέον αντίξοες συνθήκες. Η Πελοπόννησος δεν προσφέρεται για αντάρτικο καθώς δεν έχει τους συνεχόμενους ορεινούς όγκους της ηπειρωτικής Ελλάδας και διαθέτει πολύ πυκνότερο συγκοινωνιακό δίκτυο.
Επίσης η προσοχή των Γερμανών στην περιοχή είναι ιδιαιτέρως αυξημένη καθώς εδώ αναμένεται -ανά πάσα στιγμή- απόβαση των Συμμάχων για αυτό η πυκνότητα των ξένων στρατευμάτων είναι η μεγαλύτερη την Ελλάδα, με εξαίρεση την Κρήτη, το πλωτό φρούριο.
Όμως η πιο σοβαρή ανάσχεση για ένοπλο αγώνα είναι ότι παρά την τοπική αγωνιστική παράδοση του 1821 υπάρχει ένας βαθύτατος συντηρητισμός των κατοίκων, που τους κάνει επιφυλακτικούς σε κάθε επαναστατική πρωτοβουλία. «Εδώ είναι ο Μοριάς του Κώτσου».
Η περιοχή με το μεγαλύτερο ποσοστό βασιλοφρόνων σε όλη την Ελλάδα. Εδώ δημιουργήθηκαν τα πρώτα «τζάκια» μετά την Επανάσταση του 1821 -η μετάλλαξη του κοτζαμπασισμού-, από εδώ βγαίνουν οι περισσότερες κρατικές κεφαλές, πρωθυπουργοί, υπουργοί, στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, αξιωματικοί του στρατού και των Σωμάτων Ασφαλείας. Ενδεικτικό είναι ότι στην Πελοπόννησο αδρανούν 1.000 περίπου μόνιμοι αξιωματικοί του στρατού.
Οι κεφαλές δεν ξεκινάνε
Οι ντόπιοι πολιτικοί και στρατιωτικοί παρακολουθούν τις εξελίξεις στα μέτωπα του Πολέμου, συστήνουν διαρκώς αυτοσυγκράτηση και αποδοκιμάζουν κάθε κίνηση αντίστασης. Οι προσπάθειες του ΕΔΕΣ να δημιουργήσει ανταρτοομάδες στην Πελοπόννησο, με τον συνταγματάρχη Κ. Γεωργίου και τις αγγλικές ευλογίες, απέτυχαν- την ίδια τύχη είχαν και οι προσπάθειες της ΕΚΚΑ. […]
Ταξικά
Όπου αντάρτικο και αντίδραση
Στην Πελοπόννησο αναβιώνει η διαμάχη του 1821 μεταξύ κοτζαμπάσηδων και Κλεφτών, καθώς θα αναπτυχθούν οι πολυπληθέστερες αντιεαμικές οργανώσεις, βασιλικές, ακροδεξιές: ΕΟΒ (Εθνική Οργάνωσις Βασιλοφρόνων), Εθνική Κίνηση, Εθνική Φάλαγξ, ΒΑΜ (Βασιλικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), ΕΑΜΕ (Εθνικόν Αντικομουνιστικόν Μέτωπον Ελλάδος), ΠΑΟΚ (Πατριωτική Απελευθερωτική Οργάνωσις Κορινθίας) και πλήθος άλλες, οι οποίες θα συγκλίνουν τελικώς στα Τάγματα Ασφαλείας.
Ούτε μία σφαίρα δεν θα ρίξουν έως το τέλος της Κατοχής εναντίον των κατακτητών. Ούτε μία. Τα κίνητρα όλων αυτών των οργανώσεων είναι καθαρώς ταξικά όπως ακριβώς διατυπώνονται στις διακηρύξεις τους: «Μην ακολουθείτε τους ανυπόδητους αλήτας! Σκοπός των είναι ν’ αρπάξωσι τας περιουσίας». (Μπρούσαλης). Εχθρός είναι μόνο ο ΕΛΑΣ. Ο αντικομουνιστής συγγραφέας Κ. Καλαντζής στιγματίζει με παρρησία το φαινόμενο: «Έχω πει κι αλλού την γνώμην μου για την ολιγωρία που έδειξε η Δεξιά κατά τους χρόνους της Κατοχής. Θα την πω κι εδώ, με το ίδιο θάρρος. Θα πω λοιπόν ξανά πως η Δεξιά ξύπνησε αργά. Και ξύπνησε όχι για να σώσει το έθνος, αλλά τα συμφέροντα της ολιγαρχίας». (Φ. Γρηγοριάδης, Αντίστασίς)
Όλα τα άλλα περιττεύουν. Η πιο ελπιδοφόρα εξωεαμική οργάνωση της Πελοποννήσου είναι ο Ελληνικός Στρατός (ΕΣ). Προήλθε από μια κίνηση κατώτερων αξιωματικών στη νότια περιοχή, με πρωτεργάτη τον λοχαγό Σταύρο Νικολόπουλο. Οι αξιωματικοί του ΕΣ διατηρούν επαφή με το ΕΑΜ, και με πυκνές βρετανικές ρίψεις δημιουργούν τον Μάιο του 1943 ένα δικό τους ένοπλο τμήμα περίπου 300 ανδρών. Από το Βουνό προσφέρουν την αρχηγία σε έναν ανώτερο αξιωματικό, τον συνταγματάρχη Αθ. Γιαννακόπουλο, που κατοικεί στην Καλαμάτα. Εκείνος ανταποκρίνεται κολακευμένος μαζί του προσχωρεί στον ΕΣ και ο καθοδηγούμενος από τους Βρετανούς ίλαρχος Τηλέμαχος Βρεττάκος με την ομάδα του. Ατυχώς τον Ιούλιο στέλνονται από την Αθήνα 48 επιλεγμένοι βασιλόφρονες αξιωματικοί για να ενταχθούν στον ΕΣ και να τον ποδηγετήσουν.
Ο στόχος του ΕΣ αλλάζει
Στις 17 Ιουλίου 1943 ο Γιαννακόπουλος υπό την καθοδήγηση του Παπαδόγκωνα κηρύσσει με προκήρυξή του τον πόλεμο όχι εναντίον των κατακτητών, για τους οποίους δεν κάνει την παραμικρή νύξη, μα εναντίον του ΕΛΑΣ. Απαιτεί όλες οι ένοπλες δυνάμεις της περιοχής (μόνο ο ΕΛΑΣ υπάρχει) να τεθούν υπό τις διαταγές του, άλλως «θα κτυπηθούν και θα διαλυθούν διά της βίας». Οι συγκρούσεις αρχίζουν, αλλά στις 20 Ιουλίου, μόλις τρεις ημέρες μετά την προκήρυξη, ένα άλλο γεγονός θα τινάξει εκ θεμελίων την αντιστασιακή υπόσταση του ΕΣ. «Ο μοιραίος άνθρωπος για τον ΕΣ ήταν κορυφαίο στέλεχος του, ο συνταγματάρχης Δ. Παπαδόγκωνας, που, μετά τις πρώτες εντάσεις με το ΕΑΜ, προσέγγισε τους κατακτητές με στόχο την αντικομουνιστική συνεργασία. Όταν ξέσπασε σάλος γι’ αυτό, η οργάνωσή του πρώτα διέψευσε την εγκυρότητα των σχετικών πληροφοριών και έπειτα αποκήρυξε τον Παπαδόγκωνα».[1]
Το περιβόητο σύμφωνο του συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα με τον Ιταλό συνταγματάρχη Ντόρια Ντομένικο υπογράφηκε στην Καλαμάτα στις 20 Ιουλίου 1943. Βάσει αυτού οι Ιταλοί δεσμεύονται για «την παροχή οιασδήποτε βοήθειας εις τον συνταγματάρχην Παπαδόγκωνα Διονύσιον, ήτις κατά την αντίληψίν του θα ήτο αναγκαία υπ’ αυτού».
Ο Παπαδόγκωνας αναλαμβάνει να «οργανώσει αποσπάσματα εθνικιστικά, υπό την διοίκησιν του συνταγματάρχου Γιαννακόπουλου Αθανασίου, με τον αποκλειστικόν σκοπόν να διαλύσει τας κομουνιστικάς οργανώσεις ΕΑΜ, ΕΛΑΣ κ.λπ. συνεργαζόμενος μετά πλήρους συναδελφοσύνης μετά των στρατευμάτων κατοχής».
Το αντίγραφο της προδοτικής συμφωνίας το υπεξαίρεσε από το ιταλικό γραφείο αντικατασκοπείας στη Μεσσηνία ο δικηγόρος Γάιος Μαράκας, γιος του διευθυντή της εφημερίδας Σημαία της Καλαμάτας.
Η αποκάλυψη της προδοσίας συγκλονίζει τον Γιαννακόπουλο δεν μπορεί να πιστέψει ότι τέθηκε εν αγνοία του στην υπηρεσία των κατακτητών. Αποκηρύσσει τον Παπαδόγκωνα και μετά από κάποιες παλινδρομήσεις εγκαταλείπει άδοξα το αντάρτικο και επιστρέφει στο σπίτι του. Ο Παπαδόγκωνας καταφεύγει στην Αθήνα, μα θα εμφανιστεί ξανά τον Απρίλιο του επόμενου χρόνου στο πλευρό των Γερμανών για να βάλει φωτιά στην Πελοπόννησο.
Τραγική είναι η τύχη του μπλεγμένου στις αγγλικές δολοπλοκίες ίλαρχου Βρεττάκου· όταν τραυματίζεται θανάσιμα σε συμπλοκή με τον ΕΛΑΣ, δεν καταριέται τους ελασίτες· αυτό που επαναλαμβάνει στο επιθανάτιο αγκομαχητό του είναι:
– Άτιμη Αγγλία… Άτιμοι Άγγλοι, όποιος σας δώσει πίστη χάνεται.
Φονικό
Όταν το 1944 τα Τάγματα Ασφαλείας πληθύνουν στην Πελοπόννησο, με διαταγή του στρατηγού των SS Σιμάνα δημιουργούνται δύο αρχηγεία: στη Βόρεια Πελοπόννησο, με αρχηγό τον συνταγματάρχη Κουρκουλάκο και μονάδες σε Πάτρα, Πύργο και Κόρινθο, και στη Νότια Πελοπόννησο, με αρχηγό τον συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα και μονάδες σε Τρίπολη, Καλαμάτα, Γύθειο, Γαργαλιάνους, Μελιγαλά και Σπάρτη.
Η Πελοπόννησος παίρνει φωτιά.
«Η δράση όλων αυτών των προδοτικών συγκροτημάτων ήταν εγκληματική στην κυριολεξία: δολοφονίες, βασανισμοί, βιασμοί, λεηλασίες, πυρπολήσεις χωριών και κάθε λογής βαρβαρότητες και ατιμίες. Τρομοκρατούσαν τις πόλεις και τα χωριά που κατείχαν, έκαναν συλλήψεις εαμιτών, τους οποίους παρέδιδαν στους Γερμανούς ή τους εκτελούσαν με δική τους πρωτοβουλία, άρπαζαν ό,τι ήθελαν και περίμεναν με ανυπομονησία να γίνουν από τους Γερμανούς εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, για να συμμετάσχουν και να οργιάσουν σε βάρος των χωριών της υπαίθρου». (Μαχαίρας)
Ο Κανελλόπουλος αποτιμά το ποιόν των ταγματασφαλιτών και της ηγεσίας τους: «ο Παπαδόγκωνας εσκότωσεν, εκρέμασεν, εδήωσεν. […] ο Κουρκουλάκος και ο Παπαδόγκωνας είχον επιστρατεύσει μερικούς αλήτας. […] Η στάσις του Παπαδόγκωνα υπήρξεν σκληρά, βίαιος, εντόνως φιλογερμανική».
Ο πόλεμος προσλαμβάνει διαστάσεις που δεν μοιάζουν με καμιάς άλλης περιοχής· τέτοιας αγριότητας εμφύλια σύγκρουση δεν παρατηρήθηκε πουθενά αλλού.
Ο τόπος είναι σκληρός
Υπάρχουν ταξικές και προσωπικές διαφορές, πατριές εχθρικές, συμφέροντα που χωρίζουν. Η αντιπαλότητα μεταξύ δύο προσώπων ποτέ δεν μένει «προσωπική»· αφορά οικογένειες, σόγια και ορισμένες φορές περιοχές ολόκληρες. Τα μίση διατηρούνται άσβεστα και η αντεκδίκηση, η «βεντέτα», ιδίως στις νότιες περιοχές, είναι νόμος. Η αυτοδικία, πράξη εθιμικά επιβεβλημένη. Με το αντάρτικο δίνεται η ευκαιρία επίλυσης διαφορών που χρονίζουν· αρκεί να καταταγεί κάποιος στον ΕΛΑΣ για να πάει ο εχθρός του στα Τάγματα ή αντιστρόφους.
Τα μίση κοχλάζουν
Αυτό που γίνεται δεν έχει όμοιο του σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Σκύβει ανύποπτος κάποιος ελασίτης να πιει νερό και η καλοσυνάτη νοικοκυρά τού παίρνει με το δρεπάνι το κεφάλι. Εαμίτες σύνδεσμοι τεμαχίζονται με τσεκούρια από χωρικούς· οι αντάρτες δέχονται πυροβολισμούς από τα παράθυρα των σπιτιών· τα καμπαναριά των εκκλησιών γίνονται φωλιές πολυβόλων. Όλοι σκοτώνουν και σκοτώνονται χωρίς διακρίσεις· ένα φονικό χωρίς όρια.
Ένα μανιάτικο μοιρολόι της αδερφής του ελασίτη Κυριακούλη Μπαξιβάνη (Μπούφου) πάνω από το νεκρό σώμα του δίνει τις διαστάσεις του ανθρωποκυνηγητού:
Άλλες τους κλαίτε φανερά
κι άλλες τους χλαίμε στα κρυφά,
σκιάζομαι να το μαρτυρού,
όμως εγώ θε να το που,
το ’χου για δόξα και τιμή
τα’ είχ’ αδερφό κομουνιστή…
Οι εκθέσεις της αγγλικής υπηρεσίας πληροφοριών αναφέρουν φρικιαστική δράση των Ταγμάτων· αρκεί μία από αυτές, στις 18.7.1944, για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος της σφαγής:
«Στις 26 Φεβρουάριου του ’44 διεξήχθη από τους Γερμανούς στην Αχαΐα επιδρομή μεγάλης κλίμακας με την υποστήριξη των στρατευμάτων του Ράλλη. […] Την επιδρομή αυτή ακολούθησε τον Μάρτιο μια απόπειρα επαναφοράς της τάξης στη Λακωνία και στη Μεσσηνία, κατά την οποία τα Τάγματα συμπεριφέρθηκαν χωρίς οίκτο προς τον ντόπιο πληθυσμό. […]
»Στις 15 Μαρτίου του ’44 οι Γερμανοί ανακοίνωσαν στον πατρινό Τύπο ότι το Τάγμα Εθελοντών “Λεωνίδας” επρόκειτο να εκτελέσει 200 κομουνιστές υπό γερμανική επιτήρηση. Στις 25 Απριλίου του 1944 αναφέρθηκε ότι 110 Έλληνες είχαν τουφεκιστεί από τον ανώτατο διοικητή των Ταγμάτων Ασφαλείας και την Ελληνική Αστυνομία σε αντίποινα για το φόνο δύο Γερμανών αξιωματικών. Από τις 12 έως τις 20 Απριλίου μια νέα και πολύ καλά οργανωμένη επίθεση των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας κατά του ΕΛΑΣ άρχισε στην Αχαΐα και επεκτάθηκε στην Ηλεία. Και σε αυτή την περίπτωση τα Τάγματα, υπό τον συνταγματάρχη Κουρκουλάκο, φέρθηκαν με μεγάλη βαρβαρότητα.
[…] Την 1η Μαΐου και υπό γερμανική επιτήρηση, το Τάγμα της Καλαμάτας εκτέλεσε 40 Έλληνες, γυναικών συμπεριλαμβανομένων». (ΔΙΣ/ΓΕΣ)
Αυτά επισήμως.
Γιατί οι Άγγλοι είναι Άγγλοι· έχουν διασυνδέσεις με όλους και ιδίως με τα Τάγματα. «Όταν ένας νέος Βρετανός αξιωματικός σύνδεσμος προσγειώθηκε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1944, το πρώτο πράγμα που του είπε ο άνθρωπος με τον οποίο συναντήθηκε ήταν ότι “τα καλύτερα φιλαράκια μας είναι στα Τάγματα”». (Mazower) […]
παρέλαση Ταγμάτων Ασφαλείας
Γερμανικοί
Από τις αρχές Σεπτεμβρίου του 1944 οι προετοιμασίες της γερμανικής αποχώρησης γίνονται αντιληπτές σε όλους. Στην Πελοπόννησο αποβιβάζονται διαρκώς γερμανικά τμήματα από τα νησιά και προωθούνται προς τα πάνω. Φεύγουν οι περισσότερες δυνάμεις από την Κρήτη και τη Ρόδο, αδειάζουν Λέσβος, Σάμος, Χίος και Λήμνος. Στα γραφεία των διοικήσεων σε όλη τη χώρα οι Γερμανοί καίνε και καταστρέφουν επιμελώς όλα τα ενοχοποιητικά έγγραφα. Στην Αθήνα τη νύχτα της 11ης Σεπτεμβρίου στο άντρο της γερμανικής Ασφάλειας, στην οδό Μέρλιν, εκτελούν όλους τους Έλληνες διερμηνείς τους. (Rampe) Αυτή η προνοητικότητα των Γερμανών αξιωματικοί που υπηρέτησαν στην Ελλάδα θα τους εξασφαλίσει την ατιμωρησία στις Δίκες της Νυρεμβέργης ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων και μαρτύρων. Επίσης θα διαφυλαχτεί η ανωνυμία κάποιων υψηλά ιστάμενων Ελλήνων για τις σχέσεις τους με τις γερμανικές αρχές.
Το πρόβλημα της ασφαλούς απαγκίστρωσης των γερμανικών στρατευμάτων από τον ελληνικό χώρο θα κληθούν να το λύσουν οι εθελόδουλοι των Ταγμάτων Ασφαλείας.
Η δικαιολογία που πρόβαλαν όσοι είχαν εξοπλιστεί από τους Γερμανούς ήταν πως κατά την αποχώρησή τους θα έστρεφαν τα όπλα εναντίον τους* θα τους χτυπούσαν, θα τους συνέτριβαν. Πουθενά δεν καταγράφεται ούτε μια τουφέκια. Πουθενά δεν αντιδρούν όταν οι αποχωρούντες κατακτητές ανατινάζουν λιμάνια, γέφυρες, σιδηροδρομικές αρτηρίες, κτίρια και δημόσια έργα ζωτικής σημασίας. Αντιθέτως, τα Τάγματα παίζουν με επιτυχία τον ρόλο των αφοσιωμένων οπισθοφυλακών, καθώς εμπλέκονται σε μάχες με τον ΕΛΑΣ για να διευκολυνθεί η αναίμακτη αποχώρηση των κυρίων τους. «Οι συγκρούσεις απέβησαν εις βάρος των Ελλήνων και διευκόλυναν, κοιτά την κρίσιμη ώρα, την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα». (Μαρκεζίνης)
Ο ΕΛΑΣ και αρχικά η ΣΣΑ προσπαθούν έστω και την ύστατη στιγμή να μεταπείσουν τους ταγματασφαλίτες να μη βοηθήσουν τους κατακτητές. Ο ταγματάρχης Τζον Μάλγκαν, ως επίσημος εκπρόσωπος της Συμμαχικής Αποστολής στην Ελλάδα, στις 26 Αυγούστου στέλνει γραπτό μήνυμα προς τους συνεργάτες του καταχτητή: «Σας δηλώνω εξ ονόματος της ΣΣΑ, η οποία συνεργάζεται με τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, ότι καμιά προστασία δεν θα δοθεί σε εκείνους που εξακολουθούν να βοηθούν τους Γερμανούς. Η μόνη σωτηρία σας είναι να εγκαταλείψετε τους Γερμανούς τώρα και να καταθέσετε τα όπλα με τους εξής όρους: δυνάμεθα να σας υποσχεθούμε ότι θα ζήσετε, αλλά εκείνοι που θα εξακολουθήσουν να μαχονται κατά της Ελλάδος και τοον συμμάχοον της δεν έχουν καμιά ελπίδα σωτηρίας≫. (ΑΣΚΙ)
Για να αποτραπεί το εμφύλιο φονικό, την έκκληση επαναλαμβάνει και ο Σαράφης στις 3 Σεπτεμβρίου δεσμεύεται δημοσίως έναντι των Ταγμάτων ότι, εφόσον παραδοθούν χωρίς αντίσταση, «ο ΕΛΑΣ εγγυάται εις όλους ανεξαιρέτως ασφάλειαν ζωής, ελευθερίαν επανόδου εστίας». (ΑΣΚΙ) Πράγματι, όπου οι ένοπλοι των Ταγμάτων υπάκουσαν και παραδόθηκαν στον ΕΛΑΣ, είναι πασίγνωστο ότι δεν εθίγησαν στο παραμικρό όπως στο Αγρίνιο (1.000 ένοπλοι), στη Ναύπακτο (650 ένοπλοι) κ.α. Ο ΕΛΑΣ τήρησε απολύτως τις συμφωνίες- δεν σημειώθηκαν αυτοδικίες και τα μέλη των Ταγμάτων πέρασαν στη δικαιοδοσία της Εθνικής Κυβέρνησης.
«Μύτη δεν άνοιξε! Και ο υποδιοικητής των τσολιάδων του Αγρίνιου, ο ταγματάρχης Αριστείδης Αρσένης, είχε να το λέει χρόνια:
»- Αα, δεν μπορώ να πω! Οι ελασίτες κρατούσαν το λόγο τους. Αν δεν τον κρατούσαν, ούτε θα με βλέπατε ούτε θα με ακούγατε από τότε». (Φ. Γρηγοριάδης, Αντίστασις)
Διαφορετικές είναι οι εξελίξεις στην Πελοπόννησο
Ο Κανελλόπουλος εξηγεί τι ακριβώς έγινε: «Τα Τάγματα Ασφαλείας Καλαμών και Πύργου έκαμαν την αφροσύνη να προβάλουν αντίσταση στους αντάρτες του ΕΛΑΣ. […] Ο στρατός του ΕΛΑΣ είχε χαρακτηρισθεί τμήμα του συμμαχικού στρατού και ο Άρης Βελουχιώτης ως διοικητής της Μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησον δεχόταν εντολές από τον αρχιστράτηγον Ουίλσον. Τα Τάγματα Ασφαλείας είχαν κηρυχθεί από τους Συμμάχους σχηματισμοί εχθρικοί». (Παπαστεριόπουλος)
Στην Πελοπόννησο οι Γερμανικοί είναι πολυπληθείς και συγκριτικά με τους ελασίτες άριστα εξοπλισμένοι οι αρχηγοί τους περιφρονούν τις ειρηνευτικές προτάσεις του ΕΛΑΣ και συνεχίζουν το προδοτικό έργο τους. Ένα τηλεγράφημα του φον Γκρέβενιτς στις 9 Σεπτεμβρίου περιγράφει επακριβώς τη στάση τους: «Για την ασφάλεια των γερμανικών κινήσεων απαγκίστρωσης από τις κομουνιστικές συμμορίες χρησιμοποιούνται ελληνικοί σύνδεσμοι, δηλαδή Τάγματα Ευζώνων στον Πύργο και το Ναύπλιο, στο οποίο παραμένει ακόμα Γερμανός αξιωματικός σύνδεσμος με το 68ο Σώμα Στρατού, με τμήματα στις παράκτιες πόλεις Γύθειο, Καλαμάτα και Κυπαρισσία και στις πόλεις στην ενδοχώρα Σπάρτη και Μελιγαλά. Ο αστυνομικός αρχηγός [εννοεί τον στρατηγό των SS Σιμάνα] είναι θετικά εντυπωσιασμένος από την πίστη τους και την αγωνιστική τους θέληση. […] Εκπληρώνουν τα καθήκοντά τους για την προστασία της γερμανικής Βέρμαχτ». (Sekendorf)
Αυτή η ελεεινή συμπεριφορά: των προδοτικών σχηματισμών στην Πελοπόννησο θα οδηγήσει σε ένα χωρίς προηγούμενο αιματοκύλισμα εκατοντάδες ταγματασφαλίτες, αντάρτες του ΕΛΑΣ, καθώς και χωρικοί που βρέθηκαν στο πεδίο των συγκρούσεων θα χάσουν τη ζωή τους σε άγριες, φονικές μάχες και αλόγιστες πράξεις αντεκδίκησης.
Η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη
Αφού τα Τάγματα με τις πλάτες των Γερμανών είχαν αναγορευτεί σε δικαστές και δημίους, ήταν βέβαιο πως θα ερχόταν η σειρά τους μόλις η κατάσταση άλλαζε εις βάρος τους. Οι ταγματασφαλίτες δεν ήσαν οι ανώνυμοι Γερμανοί στρατιώτες που γύρισαν στην πατρίδα τους* ήσαν συγκεκριμένα πρόσωπα, συντοπίτες των χωρικών, που είχαν κάψει το σπίτι τους, είχαν σκοτώσει το παιδί τους, είχαν βιάσει την κόρη ή την αδερφή τους.
Σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο, οι ένοπλοι δωσίλογοι εξωθούνταν σε μια πορεία μη αναστρέψιμη. Όλο και περισσότερο αναλάμβαναν την εκτέλεση «αντιποίνων», ενώ, σύμφωνα ακόμη και με ουδέτερες πηγές, ξεπερνούσαν σε σκληρότητα συχνά και αυτούς τους κατακτητές. Οι γερμανικές αρχές διαπίστωναν με ευχαρίστηση, ότι το μίσος του πληθυσμού κατευθυνόταν κυρίως κατά των εκτελεστικών οργάνων[2].
Για λόγους δικαιοσύνης πρέπει να σημειωθεί ότι οι αντάρτες του ΕΛΑΣ μικρή μόνο σχέση έχουν με τις ανεξέλεγκτες εκτελέσεις τον περισσότερο καιρό βρίσκονταν στα βουνά και λίγοι είχαν ζήσει από πρώτο χέρι τις ωμότητες των ταγματασφαλιτών. Μάλιστα κάποιοι αξιωματικοί και καπετάνιοι ήρθαν σε σύγκρουση με το πλήθος, το οποίο απαιτούσε να εκτελεστούν επιτόπου οι δωσίλογοι που συλλαμβάνονταν. Τις αυτοδικίες τις διέπραξαν, συχνά με την υποκίνηση πολιτικών από τις τοπικές οργανώσεις, οι εφεδρικοί και οι παθόντες χωρικοί.
Αυτοί είχαν παραμείνει όλο αυτό το διάστημα στα σπίτια τους, είχαν υποστεί τις φρικαλεότητες, κράτησαν τον λογαριασμό ανοιχτό και τον ξεπλήρωσαν με τον τρόπο τους. Κυρίως οι κάτοικοι της Λακωνίας και της Μεσσηνίας, όπου έγιναν οι περισσότερες πράξεις αυτοδικίας, μισούσαν θανάσιμα τους δημίους τους. Και οι δημόσιες καταγγελίες της Εθνικής Κυβέρνησης εναντίον των Ταγμάτων τούς εξαγρίωναν ακόμη περισσότερο, αφού τους παρείχαν τη διαβεβαίωση ότι και ο νόμος είναι με το μέρος τους.
Αυτοί που επί χρόνια τελούν μνημόσυνα των σφαγιασθέντων από τον ΕΛΑΣ, για να συντηρήσουν το εμφύλιο μίσος, εξαπατούν συστηματικά τους οικείους των νεκρών. Οι ταγματασφαλίτες δεν έπεσαν θύματα του ΕΛΑΣ, που είχε και αυτός τεράστιες απώλειες στις συγκρούσεις. Την ευθύνη για το μακελειό στην Πελοπόννησο την έχουν οι Βρετανοί και ο πρωθυπουργός της αναίμακτης απελευθέρωσης Παπανδρέου.
Αρκούσε μια λέξη, μια εντολή για να αποτραπεί το κακό και στην Πελοπόννησο, μα δεν την είπαν.
Διονύσης Χαριτόπουλος, Άρης, ο αρχηγός των άτακτων, εκδόσεις Τόπος, αποσπάσματα από τις σελ. 546 – 582
[1] Ιστορία του Ελληνικού Έθνους
[2] Ιστορία του Ελληνικού Έθνους
24 ΣΧΟΛΙΑ
Γιά νά μᾶς πληροφορήσετε γιά τά Τάγματα, χρησιμοποιεῖτε κατά κύριο λόγο πηγές τῆς Ἀριστερᾶς!
Εὐχαριστοῦμε γιά τήν ένημέρωση!!
Οι πηγές που προέρχονται από τους Γερμανούς είναι ‘πηγές της αριστεράς’; Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε δηλαδή.
Ευχαριστούμε για την επικοδομητική κριτική.
http://ardin-rixi.gr/wp-content/uploads/2012/09/14.jpg
Η κατοχική Καθημερινή είναι ελληνο-γερμανική πηγή, άρα τηρεί τα κριτήρια σου.
Για τα σήματα του επιτελείου του αρχηγειου του ΕΑΜ με αλβανικές ταξιαρχιες για κατάληψη της Ηπείρου και με τους Βουλγαρους για κατάληψη της Μακεδονίας μετα απο εντολές του κόμματος απο τη μαμά Ρωσία …αφού έβλεπαν πως δεν πρόκειται να γίνει κομμουνιστικό το καθεστος στην Ελλάς μετα την πτώση των Γερμανών ουδείς λόγος ε…?αυτοι ειστε.
άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Μπροστά στην προδοσία των Ταγμάτων αντιτάσσεται την υποτιθέμενη προδοσία των Κομμουνιστών. Εγω δεν έχω κανενα πρόβλημα να δεχτώ ότι το ΚΚΕ σε πολλά σημεία στην Ιστορία του, όπως με το Μακεδονικό, έδρασε προδοτικά και ήταν εξαρτημένο από την Σοβιετική Ένωση. Εσείς όμως όσα στοιχεία και αν υπάρχουν δεν θα κάνετε το αυτονόητο να δεχτείτε ότι η ακροδεξιά στην Κατοχή συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και μετά διασώθηκε από τη συνεργασία της με τους Άγγλους. Αυτό ειναι το προπατορικό αμάρτημα της Ακροδεξιάς, όσο δεν το αποδέχεται και δεν αποκυρήσσει αυτό το παρελθόν δεν δικαιούται να μιλά για πατριωσμό τελεία και παύλα.
Ιδού το απύθμενο της βλακείας που δέρνει ορισμένους. Για την ανοιχτή συνεργασία των ταγμάτων ασφαλείας με τους Γερμανούς, επιστρατεύεται ό,τι έχει κάνει το ΚΚΕ στην Ήπειρο και στην Μακεδονία.
Κατ’ αρχάς έχουμε αναφερθεί σε μάκρος και συστηματικά με αφιερώματα και βιβλία για τις εγκληματικές επιλογές της ηγεσίας του ΚΚΕ σε ό,τι αφορά στα εθνικά μας ζητήματα που προκύπτουν από τις σχέσεις μας με τους Βόρειους γείτονες.
Αυτό τι σημαίνει; Ότι πρέπει να κάνουμε συμψηφισμό με τη συνεργασία των ταγμάτων με τους κατακτητές; Ή αθωώνει μήπως τους γερμανοτσολιάδες; Πάτε καλά;
Με τέτοιες λογικές διαλύσατε τη χώρα μετά την απελευθέρωση. Συνεχίστε έτσι, να ολοκληρώσετε το υψηλό σας έργο.
Πρέπει να υπερβούμε αυτές τις διαιρέσεις, όχι να υπερβούμε την κοινή λογική ή την ιστορική αλήθεια. Υπάρχει θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των δύο.
Τι να κάνουν οι …..καημένοι οι Χρυσαυγίτες ? Αυτά τους έχουν πει να λένε, αυτά λένε ! Πως να καλύψουν το γεγονός ότι οι……απάτριδες κομμουνιστές έκαναν αντίσταση ενώ οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι,εξίσου πατριδοκάπηλοι με αυτούς, έδιναν όρκο στον…..Αδόλφο Χίτλερ, ξεφτυλίζοντας την ελληνική σημαία και την τιμημένη στολή του τσολιά ! Για τις χιλιάδες νεκρών και σακάτηδων που έδωσε ο ΕΛΑΣ και για τις χιλιάδες Γερμανών που εξόντωσε το μόνο που έχουν να παρουσιάσουν είναι οι 700000 νεκροί Έλληνες που εξόντωσαν άμεσα ή έμμεσα με τους Γερμανούς αφέντες ! Θυμηθείτε όμως και αυτά που σας έλεγα σε ανύποπτο χρόνο για την Χρυσή Αυγή ! Δρουν έξυπνα και οργανωμένα αλλά η αλαζονεία αργά ή γρήγορα θα τους οδηγήσει στο λάθος και το ατύχημα ! Ήδη έκαναν δύο μεγάλα λάθη στην σειρά, την επίθεση στους αφισοκολλητές του ΚΚΕ και τις χυδαιότητες στον Μελιγαλά ! Ο ελληνικός λαός δεν συμπαθεί την βία και οι συνέπειες θα φανούν !
Αφου ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ ψηφιζουν οι αριστεροι πατριωτες τι περιμενεις
Πάντως τελικά ο ΕΛΑΣ διέλυσε τις ένοπλες ομάδες των Σλαυόφονων της ΣΝΟΦ καταδιώκοντάς τους προς την …..Ψευτομακεδονία ! Την δε χώρα με την αποχώρηση των Γερμανών την κατέλαβε ολόκληρη σχεδόν ο ίδιος ! Από που και ως που ο πανίσχυρος ΕΛΑΣ που κατείχε όλη την Ελλάδα και είχε το φωτοστέφανο του απελευθερωτή φοβόταν ότι δεν θα γίνει το δικό του ? Λες να φοβόταν τους γερμανοτσολιάδες με τις…..φουστίτσες ? Αυτοί μόλις έφυγαν οι προστάτες τους, άκουγαν ΕΛΑΣ και γίνονταν καπνός ! Το μαχητικό τους πνεύμα ήταν ανάλογο των ιδεολογικών τους απογόνων σήμερα, οι οποίοι αν δεν μαζευτούν τουλάχιστον 20 ούτε σε ταλαίπωρο Πακιστανό δεν τολμούν να …..την πέσουν! Φοβούνται ότι αν είναι 19 θα …..τις φάνε !
Υπάρχει κάποια αναλογία στην δράση της οργάνωσης Χ με τα τάγματα ασφαλείας;
ΣΧΕΤΙΚΆ ΜΕ ΤΑ ΤΆΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΤΗ ΚΑΛΑΜΆΤΑ
Ο απολογητής των ταγμάτων ασφαλείας Β. Σταυρογιαννόπουλος, στο βιβλίο του ” Η ζωή της Κατοχής και τα τάγματα Ασφαλείας” αναφέρει ότι η πρώτη απόπειρα για τη συγκρότηση Τάγματος Ασφαλείας στη Καλαμάτα έγινε τον Οκτώβριο του 1943 αλλά απέτυχε γιατί οι Γερμανοί…από λάθος πολυβόλησαν το στρατώνα τους σκοτώνοντας αρκετούς στρατιώτες και γι’ αυτό η προσπάθεια εγκατελείφθη και το τμήμα διελύθη!
«… ο τότε Συνταγματάρχης Παπαδόγγονας Διονύσιος. κατά μήνα Οκτώβριον 1943, επιχείρησε να τας συγκεντρώση, να τας οργανώση και να τας συγκροτήση, εις Σώμα, με έδραν τας Καλάμας. … εχρησημοποίησε αξιωματικούς αλλά και άνδρας… ως τους : Υπολοχ. Μαριόλην Παναγ., Υπολ. Καραδημητρόπουλον Αλεξ., Υπολοχ. Θεοδωρακόπουλον, Υπολοχ. Κατσαρέαν Παν., Ανθ/γον Στρατ. Κοσμόπουλον Ευάγ., Έφεδρον Ανθ/γον Μιχαλακάκον, Έφεδρον Ανθ/γον Κάππαν και άλλους. Η προσπάθεια αυτή, δεν ευοδώθη, διότι οι Γερμανοί δεν έτρεφον εμπιστοσύνην προς τας ομάδας αυτάς, εδυσκολεύοντο να τας ανεχθούν. Αρχικώς επετεύχθη ο εξοπλισμός πεντήκοντα (50) μόνον ανδρών δια της χορηγήσεως ανά μίας εις έκαστον τούτων Ιταλικής αραβίδος μετά τριάκοντα μόνον φυσιγγίων. Όμως κατά τας πρώτας ημέρας, οι Γερμανοί ενδεχομένως εκ παρεξηγήσεως, διότι θα εξέλαβον το τμήμα τούτο, ως ανταρτικόν δεδομένου ότι άπαντες έφερον ακόμη πολιτικήν περιβολήν, επολυβόλησαν εις το κτίριο όπου εστρατωνίζετο, και εφόνευσαν ένα μόνιμον λοχίαν και μάλιστα τεχνίτην. Η προσπάθεια …εγκατελείφθη και το τμήμα διελύθη…. Ουδείς αμφισβητεί το γεγονός της χορηγήσεως οπλισμού εκ μέρους των Γερμανών, ως και την ανοχήν τούτων δια την ίδρυσιν των Ταγμάτων Ασφαλείας … Μόνον όπλα έλαβον ,από τάς γερμανικάς αρχάς, τα Τάγματα Ασφαλείας, δια να στραφούν κατά του κοινού εχθρού, του κομμουνισμού…Κατά μήνα Απρίλιον 1944 αφίχθη εις Τρίπολιν διλοχία με διοικητήν τον Ταγματάρχην Πεζικού Κοντοστάνον, ίνα αποτελέση τον πυρήνα συγκροτήσεως εκεί πλήρους Τάγματος Ασφαλείας…Ούτω συνεκροτήθησαν λόχοι …Η συγκρότησις… επεξετάθη και εις άλλα αστικά κέντρα…. Ούτω συνεκροτήθησαν τμήματα εις…. – Καλάμας. Λόχος με διοικητήν τον Ανθ/γον Θεοφάνους .- Αρεόπολι. Λόχος με διοικητήν αρχικώς τον Υπλ. Κατσαρέαν Παν. και βραδύτερον τον Ανθ/γον Τζανετάκον.- Μελιγαλά. Τάγμα με διοικητήν τον Ταγματάρχην Πεζ. Παπαδόπουλον Δ. – Πύλον . Τάγμα με διοικητή τον Ταγματάρχην Στούπαν Γεώργιον. Σκάλαν. -Λόχος με διοικητήν τον Λοχαγόν Τσόμπον. – Γύθειον. Ανεπτύχθη ο εκεί Λόχος του τάγματος Σπάρτης εις Τάγμα την διοίκηση του οποίου τελικώς ανέλαβε ο Ταγματάρχης Πεζ. Δεμέστιχας Παναγ… ».
Στην εφημερίδα “Το Βήμα” ο αριστερός Δημήτρης Ραυτόπουλος έδωσε πρόσφατα συνέντευξη την οποία οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να την διαβάσουν εδώ.
Ο Ραυτόπουλος είναι σήμερα 89 χρονών. Από τα εφηβικά του χρόνια αναμείχθηκε στις κινήσεις της πολιτικής νεολαίας της αριστεράς. Υπήρξε συντάκτης της εφημερίδας Ελεύθερη Ελλάδα (1946-1947) και παράλληλα αρθρογραφούσε στο περιοδικό ΕΠΟΝ Νέα Γενιά (1944-1945). Κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974), διέφυγε στη Γαλλία.
Περισσότερα στοιχεία για τον Ραυτόπουλο εδώ.
Στην παραπάνω συνέντευξή του στο “Βήμα” μεταξύ άλλων λέει το εξής:
Η Αριστερά παραμένει ένα σύστημα κλειστό. Η παράταξη που θέλει να αλλάξει τα πάντα δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό της. Να προσαρμοστεί στον καιρό της. Ακόμη και οι ταγματασφαλίτες κάποτε απολογούνται. Και τίθεται το ερώτημα: ποιος τους βοήθησε να γίνουν ταγματασφαλίτες; Μήπως η μονοπώληση της Αντίστασης από τους εαμικούς έστειλε κάποιους φτωχούς στα Τάγματα Ασφαλείας;».
Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένας αριστερός με έντονο παρελθόν και με συμμετοχή στους αγώνες της παράταξής του την δεκαετία του ’40, παραδέχεται, έστω και μέσω ενός ρητορικού ερωτήματος, την ιστορική αλήθεια για τον βασικό λόγο που ώθησε δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας να καταταγούν στα Τάγματα Ασφαλείας.
Έστω και στην δύση της ζωής του είχε το θάρρος να πει την αλήθεια καταρρίπτοντας τις μυθοπλασίες των ομοϊδεατών του. Μόνο και μόνο γι’αυτό του αξίζουν συγχαρητήρια.
Αυτά ας τα βλέπουν κάποιοι ξεφτίλες δεξιοί υπερ-πατριωτάρες που στην πρώτη ευκαιρία αφορίζουν πρόσωπα και καταστάσεις προκειμένου να γίνουν αρεστοί στο διεθνιστικό αληταριό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο μνημονιολάγνος σύζυγος της κυρίας Μανωλίδου που είχε καθυβρίσει απ΄το βήμα του κυνοβουλίου τους ταγματασφαλίτες… στα Τάγματα Ασφαλείας;».
Είναι ίσως η πρώτη φορά που ένας αριστερός με έντονο παρελθόν και με συμμετοχή στους αγώνες της παράταξής του την δεκαετία του ’40, παραδέχεται, έστω και μέσω ενός ρητορικού ερωτήματος, την ιστορική αλήθεια για τον βασικό λόγο που ώθησε δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας να καταταγούν στα Τάγματα Ασφαλείας.
Έστω και στην δύση της ζωής του είχε το θάρρος να πει την αλήθεια καταρρίπτοντας τις μυθοπλασίες των ομοϊδεατών του. Μόνο και μόνο γι’αυτό του αξίζουν συγχαρητήρια.
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_25.html
Μα την αλήθεια, είστε απίστευτοι! Αρχικά, οι ‘κομμουνιστές’ κατηγορούνταν ότι δεν έκαναν εθνική αντίσταση αλλά ‘συμμοριτοπόλεμο’. Γι’ αυτό υπήρξαν ‘εαμοβούλγαροι’.
Σήμερα, κατηγορούνται για το αντίθετο: Επειδή τόλμησαν και έκαναν… εθνική αντίσταση, ωθώντας (sic!) όλους τους ‘καημένους’ τους αντικομμουνιστές στα τάγματα ασφαλείας.
Τι να κάνουν, τότε, οι άνθρωποι; ‘Αναγκάστηκαν’ να γίνουν συνεργάτες.
Έλεος!
Εντοπίζεται εδώ μια ταύτιση των απολογητών των ταγμάτων ασφαλείας (όπως είναι ο αποπάνω), με τις πιο ακραίες αναθεωρητικές εκδοχές της νεοφιλελεύθερης ιστοριογραφίας (Στάθης Καλύβας). Οι οποίες θέλουν ακριβώς να παρουσιάσουν τα τάγματα ασφαλείας κύρια στην αντικομμουνιστική τους, και όχι στη δοσιλογική τους πτυχή (αρνούνται τον όρο). Και τούτο αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης αντίληψης που θέλει να υπονομεύσει την εθνική αντίσταση, αναβαθμίζοντας τεχνητά την εμφύλια διαμάχη.
Εσχάτως, πρωταθλητές σε αυτό το σπορ είναι η κολεκτίβα εκδόσεων Antifa Scripta, που εκδίδοντας μια ίδια συλλογική δουλειά για τον ελληνικό φασισμό στο μεσοπόλεμο, όχι μόνο υιοθετούν τα επιχειρήματα του Στάθη Καλύβα, αλλά και τα τραβάνε από τα μαλλιά εκμηδενίζοντας απολύτως την Κάτοχη, λέγοντας ότι αυτό που συνέβη ήταν ένας ‘ταξικός’ εμφύλιος που ξεκινάει από το 1924 και δεν φτάνει μέχρι σήμερα… Και ότι οι κτηνωδίες μέσα στην κατοχή, δεν καταλογίζονται στην κατοχική διοίκηση, αλλά στους ‘μηχανισμούς του ελληνικού κράτους’ που επιβιώνουν αυτούσιοι μέσα από την ‘αλλαγή φρουράς’ από τον Μεταξά στις κυβερνήσεις συνεργασίας.
Το ίδιο ισχυρίζονται, με εκ διαμέτρου αντίθετο πρόσημο, και οι χρυσαυγήτες. Δεν υπάρχουν δοσίλογοι, ούτε συνεργάτες, ούτε Κατοχή, υπάρχει μια διαμάχη με τον ‘εβραιοκομμουνισμό’, που ξεκινάει από το 1920 και φτάνει μέχρι τις μέρες μας.
Υπάρχει, δηλαδή, σύμπτωση απόψεων νεοφιλελεύθερων, νοσταλγών των δοσιλόγων, και ακραίων αντιφά-δων στο εξής. Προκρίνουν μια αντίληψη παντοδυναμίας των εμφυλίων πολέμων, και των εσωτερικών συγκρούσεων, θέλοντας να υπονομεύσουν την (κύρια για την περίπτωση της Ελλάδας) εθνικοαπελευθερωτική διάσταση.
Πρώτον έχεις ένα μικρό πρόβλημα αντίληψης, δηλαδή μακάρι να είναι αυτό και να μην είσαι ένας αισχρός προπαγανδιστής. Τι εννοώ, ο Δημήτρης Ραυτόπουλος βάζει ένα ερώτημα μήπως η μονοπώληση της αντίστασης από το ΕΑΜ οδήγησε κάποιους φτωχούς ανθρώπους στα Τάγματα Ασφαλείας, και ίσως να είναι έτσι, κάποιες περιπτώσεις να οδήγηθηκαν στα Τάγματα από την στάση του ΕΑΜ, αν και άλλοι που δεν τα βρήκαν με το ΕΑΜ δεν έγιναν προδότες αλλά εντάχθηκαν στο πολύχρωμο ψηφιδωτό της κεντρώας ή δεξιας αντίστασης και συνέχισαν από εκεί τη δράση τους.
Όμως ο κος Ραυτόπουλος δεν κατέρριψε κανένα μύθο δεν έβγαλε λάδι τα Τάγματα, δεν τα δικαίωσε, είπε ότι η αριστερά της εποχής λόγω κλειστότητας ή απροσαρμοστικότητας δεν μπόρεσε να εντάξει κάποιους αγνούς ανθρώπους που είχαν διάθεση να αντισταθούν και αυτοί παγιδεύτηκαν στα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας. Τώρα τις κάποιες περιπτώσεις στο τέλος τις κάνεις μερικές δεκάδες χιλιάδες και ο Παπαδόγκωνας και ο Κουρκουλάκος τέτοιες αγνές περιπτώσεις ήταν;
Τώρα τα υπόλοιπα για τον κο Μανωλίδου είναι εσωτερικά ζητήματα της ακροδεξιάς πολυκατοικίας. Και να σου κάνω και μια ερώτηση γιατί φαντάζομαι χθες θα ήσουν στο Μελιγαλά, σου άρεσε η εικόνα η Χρυσή Αυγή να διώχνει από το Μνημείο τους συγγενείς των θυμάτων; Αυτή δεν ήταν τρισμέγιστη ασέβεια για τους νεκρούς; Προσέξτε εσείς οι ίδιοι οι ακροδεξιοί γιατί αυτά που θα σας κάνει η Χρυσή Αυγή δεν θα είναι λιγότερα από ότι κάνει στους Κουκουέδες ή σε όποιο μετανάστη απομονώνει σε κάνένα απόμερο μέρος.
Γιάννη ο ΕΛΑΣ είχε για συνταγματάρχες πάμπολλους φιλοβασιλικούς. Όποιος ήθελε να κάνει αντίσταση κατά των Γερμανών ήταν ελεύθερος να συμμετάσχει. Μην μπερδεύεις τον ΕΛΑΣ με τον ΔΣΕ. Ο ΕΛΑΣ ήταν ο ελληνικός λαός, δεν ήταν κομμουνιστές. Απλά η οργάνωσή του ξεκίνησε από μέλη του ΚΚΕ (απο τον Άρη), επειδή οι δεξιοί και οι κεντρώοι λούφαζαν ή συνεργάζονταν.
Η κατάταξη στα τάγματα ασφαλείας, η συμπόρευση με τον τριπλό κατακτητή, η ερήμωση της χώρας και η σφαγή του πληθυσμού της δεν δικαιολογούνται με κανέναν τρόπο ! Δεν υπάρχει άλλοθι για τους συνεργάτες του κατακτητή και μετέπειτα συνεργάτες των Άγγλων και πάντα συνεργάτες όποιου κατακτητή και αν εμφανιστεί στην χώρα ! Το ΄΄κλειστό σύστημα ΄΄ της Αριστεράς χώρεσε με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ τεράστιο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού και βέβαια υπήρχε πάντα και η Μ. Ανατολή, ο ΕΔΕΣ κλπ για όποιον ήθελε να κάνει το πατριωτικό του καθήκον ! Αλλά φυσικά είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι με τον κατακτητή, να πλιατσικολογείς μια κατακτημένη χώρα και να…..πληρώνεσαι για αυτό ! Όλα αυτά φορώντας/ξεφτυλίζοντας την τιμημένη στολή του ευζώνου και υπό την γαλανόλευκη και τον εθνικό ύμνο να …..παιανίζει ! Πρόκειται για ένα άγος που ποτέ δεν θα αποτινάξει από πάνω της η ελληνική Δεξιά ! Αλλά ξέχασα, για όλα φταίει ο……Στάλιν !!!
Κι επίσης, το ιστολόγιο που παραπέμπεις είναι τόσο… συγκροτημένο, που σε μια δημοσίευση της 9ης Ιουνίου μπερδεύει τους Λαμπράκηδεςς με τον… ΔΟΛ. Ιδού:
“Είναι ολοφάνερο ότι η συγγραφέας είναι αριστερών πεποιθήσεων αφού άλλωστε ισχυρίζεται ότι
“η Ελλάδα ζει στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60 την πολιτική άνοιξη της ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων” (σελ.306)
Προφανώς η Εβραία συγγραφέας δεν γνώριζε για τις χαιρετούρες και τα “χάιλ Χίτλερ” του Λαμπράκη, ούτε για την συνεργασία του με τον γερμανόφιλο πρωθυπουργό Λογοθετόπουλο στην Κατοχή”.
http://istoriakatoxis.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html
Ποιός γράφει άραγε τα κείμενα σε αυτό το ιστολόγιο; Μάλλον κάποια επίδοξη ‘Άντζελα Δημητρίου’ των νοσταλγών του δοσιλογισμού.
Παραθέτω αναφορά σε άλλη μια αξιόλογη ιστορική ανάρτηση σχετική με την δράση των απάτριδων Γερμανοτσολιάδων στην Πελοπόννησο και πιο συγκεκριμένα στον Μελιγαλά.
Η ανάρτηση αυτή αξιοποιεί αποσπάσματα από,
” Από τις εκδοσεις Παπαζήση, κυκλοφόρησε το 1977 το αρχείο του Σουηδού αρχαιολόγου και απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού – βάσει διεθνών συμφωνιών – στην Ελλάδα Άλεξ Πέρσον. Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τον Κωστή Παπακόγκο.”
http://metwpoistorias.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html
Επιπρόσθετα θα ήθελα να συμβουλεύσω κάποιους από τους ήδη σχολιάσαντες πως η συναίνεση στο αντι-κομμουνιστικό παραλήρημα άλλων σχολιαστών, η αποδοχή δηλαδή της εξίσωσης Ναζισμού-Κομμουνισμού, εκείνο που επιτυγχάνει είναι μόνον η ακόμα βεβαιότερη στήριξη των εγκληματικών τους προοπτικών (των Εθνοπροδοτών ακροδεξιών, εθνικιστών, ναζιστών, φασιστών ή όπως αλλιώς αυτο-επονομάζονται) στην Ελλάδα και σε όλην την Ε.Ε.
Έχω διαβάσει αποσπασματικά μόνο την ιστορία της περιόδου 1940-49. Το θέμα των ταγμάτων ασφαλείας αποτελεί αίνιγμα για μένα. Αν πούμε ότι όσοι ανήκαν στο αντικομμουνιστκό στρατόπεδο ήταν δοσίλογοι, τότε κάτι δεν κάνουμε σωστά ως προς την ιστορία, γιατί για την ιδεολογία και την “επιστημονική” αιτιοκρατία δουλεύει μια χαρά ο χωρισμός σε αγωνιστές αγνούς πατριώτες και σε δοσίλογους προδότες. Πώς εξηγείται από έναν ιστορικό το τόσο μεγάλο αντικομμουνιστικό μένος ενός μέρους του λαού, τόσο μάλιστα ώστε να ξεπερνάει το μίσος για τον κατακτητή; Πώς έφτασαν το φθινόπωρο του 44 τα τ. α. να ξεπερνούν τους 40.000 με το μεγαλύτερο συντριπτικά κομμάτι να αποτελείται από εθελοντές; Είμαστε λαός εθελόδουλων και προδοτών; όποιος μπορεί ας κάνει μια ερμηνεία με νηφαλιότητα και με παραπομπές σε πηγές..
Αγαπητέ Ιωάννη στα χρόνια στης αντίστασης 1940-44, για να μην τα βάζουμε όλα μέσα και γίνεται ένα απίστευτο τουρλομπούκι που βολεύει πολλούς όπως είπε και ο Σκαντζόχοιρος σε προηγούμενο σχόλιο, έδρασαν δεκάδες μικρές-μεσαίες-μεγάλες δεξιές αντιστασιακές οργανώσεις, από τον ΕΔΕΣ έως την 3Α. Το απόγευμα θα επανέλθω για να σου αναφέρω και πολλές ακόμα.
Σίγουρα δεν κατάφεραν να έχουν το εύρος και την αποδοχή που είχε το ΕΑΜ, για πολλούς λόγους όπως πχ ότι οι αστοί πολιτικοί για μεγάλο διάστημα δεν ανέλαβαν δραστηριότητα και περίμεναν να δουν πως θα πάνε τα πράγματα, το ΕΑΜ (το ΚΚΕ και οι λοιπές αριστερές, δυνάμεις που το συγκροτούσαν, γιατί δεν ήταν μόνο το ΚΚΕ) ανέλαβαν δράση αστραπιαία και κέρδισαν έδαφος. Ένα μέρος αυτών των οργανώσεων μετά το 43 όταν έβλεπαν ότι αργά ή γρήγορα οι Γερμανοί θα έχαναν, άρχισαν να έχουν πιο έντονη αντι-κομμουνιστική φρασεολογία, αυτή εκμεταλλεύτηκαν οι Γερμανοί και εν συνεχεία οι Άγγλοι.
Τα Τάγματα Ασφαλείας δημιουργήθηκαν το 1943 από τον πιστό στους Γερμανούς κατοχικό πρωθυπουργό Ράλλη, ύστερα από την έγκριση που έδωσε η Βέρμαχτ. Εκεί εντάχθηκαν όλοι οι δοσίλογοι, όσοι υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών από το 1941, ήταν μια προσπάθεια από μέρους τους να σώσουν τα τομάρια τους, γιατί γνώριζαν ότι όταν θα έφευγαν οι Γερμανοί η λαϊκή οργή θα στρέφονταν εναντίον τους. Στα Τάγματα εντάχθηκαν και κάποιοι δεξιοί που λόγω του αντικομμουνισμού τους έφτασαν στο άκρο να γίνουν γερμανοτσολιάδες. Το θέμα είναι ότι τα Τάγματα εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς για να καλύψουν τα νώτα τους για απαγκιστρωθούν αναίμακτα από την Ελλάδα. Το έγκλημα ότι μετά την Απελευθέρωση δεν διαλύθηκαν και οι πρωταίτιοι τους δεν δικάστηκαν για τα εγκλήματά τους, αλλά οι Άγγλοι έκριναν καλώς να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον του ΕΑΜ. Επομένως έπαιξαν διπλό προδοτικό ρόλο ως συνεργάτες τόσο των Γερμανών όσο και των Άγγλων, διαιωνίζοντας την εξάρτηση της χώρας μας. Τώρα αν υπήρχαν και κάποιοι αφελείς που συμμετείχαν στα Τάγματα, γι’ αυτούς τα χει πει ο Λένιν, «χρήσιμοι ηλίθιοι». Τελοσπάντων, ο ελληνικός λαός έχει τελεσίδικα καταλήξει τι ήταν και τι έπραξαν οι γερμανοτσολιάδες.
Ιωάννη,
Για μέτρα πόσοι ψήφισαν στις πρόσφατες εκλογές ΠΑΣΟΚ και πες μου αν είναι πάνω ή κάτω από 40.000. Ο δοσιλογισμός υπάρχει παντα. Ένα 30% των Ελλήνων είναι έτοιμο να πουλήσει και το τομάρι του για να είναι αρεστό στην εκάστοτε εξουσία.
Ψυχραιμία δεξιούκλες μου, συνδαιτημόνες. Ψυχραιμία, οι των ίσων αποστάσεων και οι του συμψηφισμού της βίας (προσοχή διότι ο συμψηφισμός της βίας και για …άλλες εποχές που έχετε δίκαιες ενστάσεις στο συμψηφισμό της βίας που πραγματοποιούν εθνοαποδομιστές φέρει και τα επίχειρα). Ψυχραιμία. Το ΚΚΕ (που είναι χωρισμένο στο μηχανισμό και τους ναθρώπους που το υποστήριξαν αυτό ή τις μετωπικές δομές του) δεν “πουλούσε” τη Μακεδονία την εποχή εκείνη που αναφέρετε για να πείτε ότι τα εγκλήματα των φιλοκατοχικών συμμοριών ήταν περίπου δικαιολογημένα. Μιλούσε για αυτοδιάθεση της Μακεδονίας με βάση την αρχή της αυτοδιάθεσης των εθνών. Δεν ήταν έθνος η Μακεδονία όπως δεν είναι έθνος η Λάρισα ή η Κύπρος. Την πλήρωσε και με το παραπάνω για ένα πολιτικό λάθος -αν δεν κάνω λάθος- με δολοφονίες, εκτελέσεις, εκτοπίσεις, εξορίες, φυλακίσεις, απομόνωση και στο εσωτερικό του, με αντίστοιχο εμφύλιο. Κι όλα αυτά με μη ταπεινά κίνητρα.με ιδανικά. Τι πλήρωσαν τα καθάρματα που για λόγους τυχοδιωκτικούς συνεργάστηκαν με όλους τους κατακτητές και τους ιμπεριαλιστές; Έγιναν πρωθυπουργοί, υπουργοί, αρχιμπάτσοι, αρχικαραβανάδες, αρχιβασανιστές και όπως ο Κουρκουλάκος διοικητές ιδρυμάτων, πλούσιοι, ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, ιδιοκτήτες ακινήτων, πουλώντας πατρίδα για μεταξωτές κορδέλες. Λάθη θα γίνουν και γίνονται και θα συνεχίσουν να γίνονται αλλά πρέπει να τα διακρίνουμε από τα τυχοδιωκτικά εγκλήματα. Αυτό που δεν λέει η ανάρτηση είναι για τη μυστική συμφωνία της Αγγλίας με τη Γερμανία για να αποχωρήσουν ησύχως από την Ελλάδα και να καταστρέψουν όλο το αποδεικτικό υλικό των εγκλημάτων τους που νομίζω ότι αναφέρει στο ντοκιμαντέρ του ο Ροβήρος Μανθούλης.
Στα “ιδανικά” της ΗΓΕΣΙΑΣ του ΚΚΕ βάλε τα συμφέροντα της ΕΣΣΔ που ήθελε την προσάρτηση της Μακεδονίας στην κομμουνιστική Βουγαρία. Μην νομίζεις, τυχοδιωκτισμοί έχουν γίνει από όλες τις πλευρές. Φυσικά τίποτα δεν συμψηφίζεται.
Με τον εμφύλιο στην Πελοπόννησο έχει ασχοληθεί διεξοδικά ο Στάθης Καλύβας
http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=401
(ομιλία του για τις εκτελέσεις των Μολάων).