Αρχική » Η λαϊκή βούληση και ένα αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα

Η λαϊκή βούληση και ένα αντιλαϊκό πολιτικό σύστημα

από Άρδην - Ρήξη

bokoros_243Πίνακας του Χρήστου Μποκόρου

Του Γιώργου Καραμπελιά

Η πλειοψηφία των Ελλήνων, δείχνοντας μία σημαντική ωριμότητα που καταγράφεται σε δεκάδες δημοσκοπήσεις της τελευταίας περιόδου, υποστηρίζει, σε ποσοστά που φθάνουν ή ξεπερνούν το 60%, πως η χώρα δεν πρέπει να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές με την ευκαιρία της εκλογής Πρόεδρου της Δημοκρατίας. Μόνον ένα 20 ή 30% υποστηρίζει το αντίθετο. Από τα ίδια τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ένα σημαντικός αριθμός των ψηφοφόρων τους, από 30 έως 50%, συντάσσεται με την ίδια άποψη. Και αυτό όχι προφανώς γιατί υποστηρίζουν πλειοψηφικά τη συγκυβέρνηση Ν. Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ, από την οποία έχουν υποστεί τα πάνδεινα, αλλά διότι θεωρούν εσφαλμένη την πυροδότηση εκλογικής αντιπαράθεσης αυτή τη στιγμή. Και αυτό καταδεικνύεται και εκ του αντιθέτου: από το γεγονός ότι, την ίδια στιγμή, τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης συγκεντρώνουν με το ζόρι 30% της πρόθεσης ψήφου στις ίδιες δημοσκοπήσεις. Δηλαδή, οι Έλληνες δεν υποστηρίζουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης αλλά αρνούνται και τη λογική των εκλογών που προβάλλει η αντιπολίτευση!

Να «αλλάξουμε» τον ίδιο το λαό!

Απέναντι σε αυτή την ξεκάθαρη λαϊκή βούληση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κατεξοχήν ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΚΚΕ, οι ΑΝ.ΕΛ., η ΔΗΜΑΡ και η Χ.Α., επιμένουν πως αυτοί ξέρουν καλύτερα από τον λαό και, για να τον… σώσουν, θα πρέπει να προκληθούν εκλογές με την ευκαιρία της προεδρικής εκλογής! Για τους ναζί της Χ.Α. κάτι τέτοιο δεν είναι άτοπο μια και, σύμφωνα με την αντίληψή τους, μόνον εκλεκτοί (!) –όπως ο Κασιδιάρης και ο Μιχαλολιάκος– μπορούν να αποφασίσουν στη θέση του όχλου. Ίσως και το ΚΚΕ μέσα από τη λογική της φωτισμένης πρωτοπορίας, από την άλλη άκρη, θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάτι τέτοιο. Τι γίνεται όμως με εκείνα τα κόμματα, ιδιαίτερα τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, που θέλουν να εμφανίζονται ως άμεσοι εκφραστές της λαϊκής αγανάκτησης και βούλησης; Η αντίφαση είναι τόσο μεγάλη ώστε καθίσταται σκανδαλώδης και αποκαλύπτει εν τέλει τη φύση του πολιτικού συστήματος. Οι πολιτικοί γράφουν στα παλαιά τους υποδήματα το «πόπολο». Η αντιπολίτευση πράττει, χωρίς αιδώ, αυτό ακριβώς για το οποίο κατηγορεί την κυβέρνηση: αντιπαραθέτει ανοιχτά το Κοινοβούλιο και τον αριθμό των βουλευτών στη… λαϊκή βούληση! Εξάλλου, το ίδιο έκαναν από άλλη πλευρά και οι κυβερνητικοί εταίροι. Οι τελευταίοι, εκκινώντας από τη βούληση της πλειοψηφίας των πολιτών, να αποφύγουν τις εκλογές αυτή τη στιγμή, προσπάθησαν να τους εκβιάσουν, να επιβάλουν έναν πρόεδρο χωρίς καμία ευρύτερη συναίνεση στο λαϊκό σώμα και, κινδυνολογώντας, να επιτύχουν, μέσω της προεδρικής εκλογής, λευκή επιταγή για όσα έχουν ακόμα να παραχωρήσουν στην τρόικα. Εν ολίγοις, και αυτό είναι το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε, «βλάπτουν και οι δύο την Συρία το ίδιο».
Έτσι, ενάντια στη βούληση του λαού, οδηγούμαστε σε μία αντιπαράθεση που τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά μετωπικής σύγκρουσης μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., μεταξύ Σαμαρά και Τσίπρα και ας πάει και το παλιάμπελο. Ο Σαμαράς, γιατί προσπαθεί πριν απ’ όλα να διατηρήσει την ηγεμονία του στη Ν.Δ. –και, μέσω μιας διλημματικής λογικής, να μετατρέψει, ει δυνατόν, την πλειοψηφία των Ελλήνων, που τάσσεται εναντίον των εκλογών, σε πιθανή πλειοψηφία υπέρ του, στην περίπτωση βουλευτικών εκλογών, ή έστω να διατηρήσει υψηλά ποσοστά που θα του επιτρέψουν να παραμείνει αρχηγός στη Ν.Δ. Ο Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και η λοιπή αντιπολίτευση, από την άλλη, έχουν αυτοπαγιδευτεί στη ρητορεία των εκλογών εδώ και τώρα. Και προφανώς, τώρα, αντιμετωπίζουν με τρόμο –ανάμεικτο με μια ασίγαστη δίψα για εξουσία– την πιθανότητα να βρεθούν στην κυβέρνηση και να αντιμετωπίσουν αυτοί το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε, κάτω από τις χειρότερες δυνατές προϋποθέσεις.
Ωστόσο, συνεχίζουν σε μια καταστροφική επιλογή παρότι είχαν τη δυνατότητα –όπως ήδη το έχουμε υπογραμμίσει– να προτείνουν οι ίδιοι Πρόεδρο της Δημοκρατίας και είτε να τον επιβάλουν, είτε, σε περίπτωση που η Ν.Δ. δεν θα συναινούσε, να καταδείξουν πως η ευθύνη του αδιεξόδου και των εκλογών βαρύνει τους αντιπάλους τους. Επιπλέον, επειδή η Κυβέρνηση είναι στριμωγμένη και από τους δανειστές, και δεν μπορεί εύκολα να περάσει νέα μέτρα στη Βουλή, θα μπορούσαν να επιβάλουν πολλούς από τους όρους τους για τη συνέχεια της διαπραγμάτευσης. Αντίθετα, εμφανίζονται αυτοί ως εκείνοι που προκαλούν με αθέμιτα μέσα –διότι ήταν πολιτικά και ηθικά υποχρεωμένοι να προτείνουν Πρόεδρο– μια άμεση οικονομική και πολιτική κρίση. Και κινδυνεύουν είτε να υποστούν μια συντριπτική πολιτική ήττα –εάν τελικά η συγκυβέρνηση, έστω με προσαρμογές και ανατροπές της τελευταίας στιγμής, κατορθώσει να εκλέξει πρόεδρο– είτε, στην περίπτωση που οδηγηθούμε σε εθνικές εκλογές, να βρεθούν αντιμέτωποι με δύο ακόμα πιο καταστρεπτικές εκδοχές. Είτε –το πιο απίθανο– να χάσουν τις εκλογές, παρά το ότι σήμερα προηγούνται, εξαιτίας των πιέσεων στα χρηματιστήρια, στα σπρεντ και τις τράπεζες, είτε –κάτι ακόμα χειρότερο για τους ίδιους– να τις… κερδίσουν!
Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει, μέσα στον Φεβρουάριο, να αντιμετωπίσουν τους δανειστές, σε συνθήκες κατάρρευσης των εσόδων, μέσα από τη δίμηνη πολιτική αντιπαράθεση και την άρνηση πληρωμών που θα γενικευτεί – ιδιαίτερα από τα λαμόγια που θα επενδύουν στην άνοδο του Σύριζα, για να μην πληρώνουν ούτε φόρους ούτε ασφαλιστικές εισφορές.
Σε μια τέτοια συγκυρία, ο Σύριζα θα πρέπει να λύσει το πρόβλημα της συγκρότησης κυβέρνησης, γιατί πιθανότατα δεν θα διαθέτει αυτοδύναμη πλειοψηφία, και ταυτόχρονα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες, να πληρώσει ομόλογα, μισθούς και συντάξεις και να συγκρουστεί μετωπικά, όπως ισχυρίζεται, με τους δανειστές. Δηλαδή, ένα εγχείρημα κυριολεκτικά υπεράνθρωπο, ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν όντως άλλο πράγμα από αυτό που παριστάνει ότι είναι.
Σε μια τέτοια περίπτωση, είτε θα υποταχθεί άνευ όρων στις «αγορές», είτε θα υποχρεωθεί να προχωρήσει σε άμεση παύση πληρωμών και έξοδο από την ευρωζώνη – και στις δύο περιπτώσεις θα αυτοκαταστραφεί, συμπαρασύροντας μαζί του και την ίδια την χώρα η οποία θα πέσει ακόμα πιο κάτω από εκεί που βρίσκεται. [Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια παρέκβαση για όλους εκείνους οι οποίοι ισχυρίζονται ότι «έτσι κι αλλιώς κατεστραμμένοι είμαστε, τί άλλο μπορεί να μας συμβεί;» Όπως διδάσκει η ιστορία, μπορούν να μας συμβούν πολύ χειρότερα ακόμα, αρκεί να δούμε γύρω μας το τι συνέβη στις ανατολικές χώρες μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπου το ΑΕΠ κατέρρευσε κατά 50% τουλάχιστον και το προσδόκιμο ζωής του ρωσικού λαού μειώθηκε περισσότερο από δέκα χρόνια. Για να μην αναφέρω τους ακρωτηριασμούς που υπέστησαν πολλές από αυτές τις χώρες.]
Επιπλέον, στο πολιτικό πεδίο, ένα τέτοιο σάλτο μορτάλε θα έχει ως συνέπεια την επανεμφάνιση μιας πανίσχυρης ακροδεξιάς με νέο προσωπείο ή ακόμα και απόπειρες αυταρχικών λύσεων με επίδοξους Μπερλουσκόνι ή μη. Αυτά, τα γνωρίζουν καλύτερα από εμάς οι ίδιοι οι ηγέτες της αντιπολίτευσης και του ΣΥΡΙΖΑ και, όμως, χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ, συνεχίζουν σε μια αδιέξοδη κατεύθυνση.
Και εάν για τον ΣΥΡΙΖΑ το όραμα της εξουσίας, το οποίο ανέλπιστα αναδύθηκε μέσα από την κρίση ως ρεαλιστική πιθανότητα, αποτελεί μια ερμηνεία για την εμμονή σε αυτόν τον δρόμο, τι άραγε μπορεί να πει κανείς για πολιτικές δυνάμεις όπως η ΔΗΜΑΡ και οι ΑΝΕΛ, οι οποίες κινδυνεύουν με κοινοβουλευτική εξαφάνιση σε περίπτωση νέων εκλογών, γεγονός που καταδεικνύεται καθημερινά από τα πτωτικά ποσοστά τους σε όλες τις δημοσκοπήσεις; Εάν δεν πρόκειται για κάποιον ανεξήγητο αυτοκτονικό ιδεασμό θα πρέπει να αναζητήσουμε αλλού την αιτία αυτής της εμμονής. Σε ό,τι αφορά στη ΔΗΜΑΡ, προφανώς ο κ. Κουβέλης και οι περί αυτών προσδοκούν σημαντικά ανταλλάγματα από μία πιθανή επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ (προεδρία Δημοκρατίας, συμπερίληψη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, υπόσχεση γενικών γραμματειών, υπουργείων κ.ο.κ., εξάλλου είναι ομογάλακτοι αδελφοί). Στην περίπτωση των ΑΝΕΛ, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Διότι, εάν δεν κατορθώσουν να εισέλθουν στη Βουλή, όπως κινδυνεύουν, τότε θα εξαφανιστούν από την πολιτική σκηνή διότι δεν διαθέτουν ούτε την οργανωτική συγκρότηση ούτε την ιδεολογική κοινότητα που έχουν οι Δημαρίτες με τους Συριζαίους. Θα εξαφανιστούν αύτανδροι. Και όμως, για την ώρα τουλάχιστον, εμμένουν στην ίδια τακτική παρ’ ότι και εγώ προσωπικά τους είχα προτείνει να προωθήσουν οι ίδιοι μια προσωπικότητα για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Όπως είχα κάνει και προς τον ΣΥΡΙΖΑ, με την πρόταση για την υποψηφιότητα του Μανώλη Γλέζου.

Η παρέμβαση –ή μήπως και υποκίνηση– των μεγάλων δυνάμεων

Αυτό το σκηνικό του παραλόγου, για να ερμηνευθεί, θα πρέπει να συμπεριλάβει και άλλες παραμέτρους αποφασιστικής σημασίας, σε μια χώρα όπου οι πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις δεν καθορίζονται αποκλειστικά ή κύρια από τους εσωτερικούς και ενδογενείς παράγοντες, αλλά κατεξοχήν από τις ξένες μεγάλες δυνάμεις και τις «αγορές»:
Η σύμπτωση της σκλήρυνσης της πολιτικής του ΔΝΤ και των Γερμανών, η οποία έχει καταστεί προφανής ήδη από το καλοκαίρι, και οι οποίοι δεν διστάζουν να αντιμετωπίζουν σαν στυμμένες λεμονόκουπες τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, είναι αδιαμφισβήτητη. Όχι μόνο εγκαταλείφθηκε κάθε συζήτηση για κούρεμα του χρέους ή έστω για περαιτέρω σημαντική μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση της αποπληρωμής του, αλλά και το ΔΝΤ έπαψε να εμφανίζεται ως η δύναμη που απαιτούσε περαιτέρω κούρεμα του χρέους, ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο, όπως έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αντίθετα, οι Γερμανοί και το ΔΝΤ πιέζουν από κοινού για επιβολή νέων μέτρων και δεν φαίνονται διατεθειμένοι να προσφέρουν καμία ανάσα στους ούτως ή άλλως εκβιαζόμενους και ενδοτικούς Έλληνες πελάτες τους. [Εξάλλου, έχουμε τονίσει αναρίθμητες φορές πως άνθρωποι που εκβιάζονται για μίζες και διαφθορά δεν είναι δυνατόν να διεκδικήσουν οτιδήποτε με επιμονή και αξιοπιστία. Και η περίπτωση Καρατζαφέρη κατέδειξε περίτρανα αυτό που υποστηρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια, ότι δηλαδή, το μοίρασμα από τις μίζες για τα εξοπλιστικά –και όχι μόνο– αποτελεί διακομματική υπόθεση, ο δε Τσοχατζόπουλος υπήρξε απλώς ο «ταμίας» που άρχισε να τα μαζεύει όλα για τον εαυτό του και γι’ αυτό άλλωστε τιμωρείται].
Έτσι λοιπόν, ΔΝΤ (δηλαδή Αμερικανοί) και Γερμανοί βρέθηκαν με κοινή γραμμή, έστω και προσωρινά, απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Οι Γερμανοί δεν έχουν κρύψει ποτέ τις προθέσεις τους. Όπως έχει δηλώσει και ο Σμιτ και ο Κολ, και το επαναλαμβάνει διαρκώς ο Σόιμπλε, η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη αποτέλεσε μια λανθασμένη επιλογή την οποία είχαν επιβάλει περισσότερο οι Γάλλοι και οι Αμερικανοί. Γι’ αυτούς, τα πράγματα παραμένουν καθαρά. Εάν η Ελλάδα δεν είναι διατεθειμένη να μεταβληθεί αγόγγυστα σε αποικία χρέους στο εσωτερικό της ευρωζώνης, μπορεί να αποχωρήσει από αυτήν εκβιαζόμενη, γεγονός που δεν αποτελεί πλέον τον οικονομικό συστημικό κίνδυνο που αποτελούσε το 2012· επιπλέον δε, θα αποτελέσει ένα ισχυρό φόβητρο για άλλους, όπως την Ιταλία, την Ισπανία ή ακόμα και τη Γαλλία.
Το ερώτημα είναι γιατί και οι Αμερικανοί δείχνουν να συντάσσονται με μια τέτοια αντίληψη; Ή τουλάχιστον να δίνουν το «ελεύθερο» στους Γερμανούς να το πράξουν. Για δύο λόγους νομίζω: Πρώτον, διότι, στα πλαίσια του «νέου ψυχρού πολέμου» που εγκαινίασαν στην Ευρώπη με το Ουκρανικό, προκειμένου να αποσπάσουν τη συναίνεση της Γερμανίας, που αποτελούσε τον κυριότερο εταίρο και «σύμμαχο» της Ρωσίας στην Ευρώπη, της πρόσφεραν ως αντάλλαγμα μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στο εσωτερικό της Ε.Ε. Κατά δεύτερο λόγο, διότι οι Αμερικανοί και οι Εγγλέζοι επείγονται να κλείσουν όχι μόνο το Κυπριακό αλλά και το μεγάλο ρήγμα στις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ. Το αντάλλαγμα γι’ αυτό είναι η ουσιαστική παραχώρηση της Κύπρου στην Τουρκία, με τη συμμετοχή της στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου από Ελλάδα και Τουρκία, καθώς και η ταχύτερη δυνατή λύση του σκοπιανού ζητήματος. Κατά συνέπεια, μια παρατεταμένη πολιτική κρίση και αβεβαιότητα στην Ελλάδα, τους αμέσως επόμενους μήνες, θα αποτελούσε ευχής έργο για τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς τους.
Εξ άλλου και οι Ρώσοι «σύντροφοι», ακόμα και να μπορούσαν, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να στηρίξουν την Ελλάδα. Αντίθετα, ιδιαίτερα στη σημερινή φάση, μάλλον μια αναταραχή στη χώρα μας την βλέπουν ως ευκαιρία για απάντηση στην επίθεση που υφίστανται οι ίδιοι με τα ουκρανικά. Μια κρίση στην Ευρωζώνη είναι μάλλον καλοδεχούμενη. Εξ άλλου, πρόσφατα, προχώρησαν σε ένα μεγάλο ντηλ με τον Ερντογάν. Στην καλύτερη περίπτωση, λοιπόν, θα μπορούσαν να ενισχύσουν κάποιους, όπως είχαν κάνει με τη… Χρυσή Αυγή, ή ορισμένα «συγκροτήματα» της «δραχμής» και της συμφοράς, με απόλυτο κυνισμό.
Έτσι οι πιθανοί σύμμαχοί μας περιορίζονται στους Κινέζους, που δυστυχώς βρίσκονται πολύ μακριά, την Αίγυπτο ή το Ισραήλ(;), ενώ στην Ευρώπη ο Γιουνκέρ και ίσως ορισμένοι άλλοι, που δεν συντάσσονται με τον Σόιμπλε, διαθέτουν πολύ περιορισμένη ισχύ.
Και για να μην θεωρηθεί ότι αναζητούμε συνομωσιολογικές ερμηνείες σε διάφορα από πρώτη άποψη «ανεξήγητα» φαινόμενα, αρκεί να δούμε τις στενές σχέσεις που το αμερικάνικο κατεστημένο και οι εδώ εκφραστές του φρόντισαν να συνάψουν με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Γιάννα Αγγελοπούλου, Δασκαλόπουλος, κ.λπ.)· τη σταδιακή μετακίνηση πολλών μεγάλων συγκροτημάτων Τύπου προς μια ευμενή «ουδετερότητα» προς την αντιπολίτευση που διεφάνη πανηγυρικά την τελευταία περίοδο (αρκεί να δει κανείς την αποχώρηση του υιού Ψυχάρη από τη Ν.Δ. και την εκστρατεία των Λυριτζή-Οικονόμου στην πρωινή εκπομπή του Σκάι για να τρομοκρατήσουν κυριολεκτικά οποιονδήποτε βουλευτή θα τολμούσε να υποστηρίξει την άμεση εκλογή προέδρου· τα σαφή και απροκάλυπτα άρθρα δημοσιογράφων, γνωστών για την ταύτισή τους με τους Αμερικανούς, κατά των κυβερνητικών εταίρων, ακόμα και στο ΒΗΜΑ, κ.λπ. κ.λπ. Όπως λοιπόν στο παρελθόν, το σύστημα και οι μεγάλες δυνάμεις εξόντωσαν το ΠΑΣΟΚ και τον ΓΑΠ, έρχεται μάλλον η ώρα να πληρώσει και ο Αντώνης Σαμαράς τα επίχειρα της ενδοτικότητάς του. Το ερώτημα είναι ποιος έχει σειρά!

Εθνικό συμφέρον και ανατροπή του πολιτικού συστήματος

Εμείς επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά πως, σε αυτή την περίπτωση –και δυστυχώς δεν συμβαίνει πάντα αυτό–, το μάτι του λαού βλέπει σωστά: Παρ’ ότι δεν ανέχεται το κυβερνητικό δίδυμο, παρότι βασανίζεται από την οικονομική κατάρρευση και τα αντιλαϊκά μέτρα, αρνείται ταυτόχρονα να αποδεχθεί τη σπουδή της αντιπολίτευσης και του ΣΥΡΙΖΑ να υποδαυλίσουν την πολιτική και οικονομική κρίση. Και αυτό γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική λύση.
Δυστυχώς, φτάσαμε σε ένα σημείο όπου δεν υπάρχει πλέον καμιά πολιτική δύναμη η οποία να μπορεί να εκφράσει, έστω και εν μέρει, τη λαϊκή βούληση. Πρόκειται για καθολική και γενικευμένη αναντιστοιχία ανάμεσα σε αυτή και το πολιτικό σύστημα. Στις προηγούμενες φάσεις της κρίσης, είχαμε συνταχθεί εκλογικά με κάποιες «αντιμνημονιακές» δυνάμεις, ή έστω με μέρος τους. Έτσι είχαμε κάνει και το 2012 και στις Ευρωεκλογές του 2014. Αυτή τη φορά, όμως, δεν υπάρχει δυστυχώς καμία πολιτική δύναμη που, έστω με αβαρίες ή κατά προσέγγιση, να μπορεί να εκφράσει το λαϊκό αίσθημα. Είναι όλοι τους επικίνδυνοι για τη χώρα. Η μόνη άμεση διέξοδος –αν μπορέσει να υπάρξει– θα είναι εάν, πιεσμένοι από τη θέληση του κόσμου και την πραγματικότητα, αποτινάσσοντας εν μέρει τις δόλιες «συμβουλές» των εταίρων, αποφασίσουν να βρουν, έστω την ύστατη ώρα, μια μεσοβέζικη και λιγότερο καταστροφική λύση.
Όσα για τα υπόλοιπα, δηλαδή για κάποια θετική πρόταση, αυτή δεν μπορεί πλέον να διατυπωθεί κατά προσέγγιση, αλλά θα πρέπει να είναι ριζικά νέα και ρηξικέλευθη, συνδυάζοντας το εθνικό συμφέρον με μια γενικευμένη ανατροπή των διεφθαρμένων ελίτ με την οποία και ταυτίζεται. Εθνικό συμφέρον και ανατροπή είναι πλέον έννοιες ταυτόσημες.

18/12/2014

ΣΧΕΤΙΚΑ

28 ΣΧΟΛΙΑ

Βασίλης Μπαρτάς 18 Δεκεμβρίου 2014 - 18:36

Πολύ σωστό και εύστοχο το άρθρο σας, κ. Γιώργο Καραμπελιά.
Εύχομαι και μακάρι να υπάρχουν κι άλλοι που να έχουν ταυτόσημες απόψεις και σκέψεις με τις δικές σας, έτσι ούτως ώστε να δημιουργηθεί επιτέλους ένα αληθινά πατριωτικό, δημοκρατικό και κοινωνικό κίνημα που να ενώσει τον Ελληνισμό στις κοινές αρχές και αξίες για Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Δικαιοσύνη και Αυτοδιάθεση, σε Ελλάδα και Κύπρο.

Καλές Γιορτές και Χρόνια Πολλά με υγεία και χαρά από κάθε άποψη!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 18 Δεκεμβρίου 2014 - 20:32

Επιτέλους αποκαλύπτεται το φιάσκο του Σύριζα και πως εξυπηρετεί τα ξένα συμφέροντα προκαλώντας αναταραχή κι εκβιάζοντας εκλογές στην παρούσα πολιτική κι οικονομική συγκυρία όπως δηλ. κάνει ολόκληρο το κατεστημένο πολιτικό ή μάλλον κομματικό σύστημα…
Α και για να μην το ξεχάσω στη γωνία παραμονεύουν οι…. πεφωτισμένοι γορίλλες της ΧΑ….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Hostis humani generis 18 Δεκεμβρίου 2014 - 23:52

“Όσα για τα υπόλοιπα, δηλαδή για κάποια θετική πρόταση, αυτή δεν μπορεί πλέον να διατυπωθεί κατά προσέγγιση, αλλά θα πρέπει να είναι ριζικά νέα και ρηξικέλευθη, συνδυάζοντας το εθνικό συμφέρον με μια γενικευμένη ανατροπή των διεφθαρμένων ελίτ με την οποία και ταυτίζεται. Εθνικό συμφέρον και ανατροπή είναι πλέον έννοιες ταυτόσημες.”

Μαξιμαλιστικές κενολογίες ανευ περιεχομένου και με καμία αξίωση να παρθούν στα σοβαρά.Η μνημονιακή πολιτική πρέπει να τελειώσει παντι τρόπο και αν ο Συριζα δεν είναι πρόθυμος ή ικανός να το κάνει,θα φανεί άμεσα.Κατά τ’αλλα τι εισηγείστε? Τη συνέχιση της διακυβέρνσης από το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου και υπογραφή νέας δανειακής?
Όταν λέτε ότι δεν υπάρχουν ενναλακτικές εντός του πολιτικού φάσματος,αλλά συνάμα μεταθέτετε την ευθήνη και δυνατότητα εύρεσης τους σε κάποια σχεδόν μεταφυσική έκφραση της Λαικής βούλησης έξω από αυτό,απλά τάσεστε με την μοιρολατρική θέση της μη ύπαρξης λύτρωσης για την έρημη την πατρίδα μας.
Όσο για την υπόμνηση των κινδύνων που ενέχει μια σύγκρουση τώρα με τους δανειστές(αλήθεια,αν όχι τώρα που το οικοδόμημα κλυδωνίζεται ξανά και μια νεα πανευρωπαική ύφεση είναι ante portas τότε,πότε?)αυτή είναι αντάξια των δελτίων του Μεγκα και του Σκαι.Λυπάμαι πολύ αν δεν το βλέπετε μόνος αυτό..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
e-h 19 Δεκεμβρίου 2014 - 02:17

Με ανασηκωμένο το φρύδι και με το δάκτυλο προτεταμένο, οι κυβερνώντες και οι μιντιακές πυροβολαρχίες τους απευθύνονται στους ψηφοφόρους. Δηλαδή, στα εκατομμύρια των Ελλήνων που οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι τους άφησαν χωρίς δουλειά, χωρίς μισθό, χωρίς σύνταξη, χωρίς παρόν και μέλλον. Και τι λένε;
«Εάν μας διώξετε, εάν μας καταψηφίσετε, εάν πάψουμε να σας κυβερνάμε, εάν πάψουμε να είμαστε υπουργοί και αφέντες σας, εάν πάψουμε να σας “σώζουμε”, τότε – απειλούν οι κυβερνώντες – οι Αγορές θα “αντιδράσουν”. Τότε η τρόικα θα “εκνευριστεί”. Τότε η Ευρωζώνη θα μας “διώξει”. Τότε ο Γιούνγκερ θα “ενοχληθεί”. Τότε το ΔΝΤ θα “τσαντιστεί”. Τότε οι ντόπιοι και οι ξένοι τραπεζίτες θα “εξοργιστούν”. Τότε οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι εργολάβοι δεν θα… “επενδύσουν”».
Όλα αυτά, λοιπόν, κι αλλά τόσα πολύ χειρότερα και ακατονόμαστα θα μας συμβούν αν πάψουν οι Σαμαροβενιζέλοι να κάθονται στο σβέρκο μας…
Κατόπιν τούτων, επομένως, λαμβάνοντας πολύ σοβαρά υπόψη μας την… φοβέρα ότι οι Αγορές, ο Γιούνγκερ, το ΔΝΤ, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι εργολάβοι, το ΝΑΤΟ, η τρόικα και τα χρηματιστήρια θα «τσαντιστούν», έχουμε μια σκέψη.
Τη σκέψη μας αυτή, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, την προτείνουμε ως σκαρίφημα απάντησης του λαού προς τα κνώδαλα και των Αγορών, και της Κομισιόν, και της ΕΕ, και του ΝΑΤΟ και των ντόπιων, και των ξένων μονοπωλίων.

… η απάντηση για το πού τις έχουμε γραμμένες και τις απειλές τους και την καταστροφολογία τους και την τρομοκρατία τους, είναι βαθιά πολιτική. Και απολύτως φιλοσοφημένη – πριν από μας την είχε επιλέξει ο Μοντεσκιέ.
Και είναι αυτή:
«Je m’en fous»! (σ.σ: το ζαμανφού επί το ελληνικότερον προφέρεται και έτσι: ζμπούτσαμ!)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Φίλος 19 Δεκεμβρίου 2014 - 09:46

Όλα καλά κι ωραία, το άρθρο έχει δίκιο, ΑΛΛΑ ώσπου να διατυπωθεί η ριζικά νέα και ρηξικέλευθη πρόταση, ώσπου να συγκροτηθεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα κτλ κτλ κτλ ήμουνα νιος και γέρασα κι ακόμα δεν την είδα.
Εν τω μεταξύ τα θέματα τρέχουν, η χώρα δένεται χειροπόδαρα με δανειακές συμβάσεις για δεκαετίες και μία ακόμα είναι προ των πυλών (όπως κι αν την ονομάσουν: “μνημόνιο”, “διευκόλυνση”, “ασφάλεια”, “πρωτόκολλο” ή …”μήτσο”), ο Ερντογάν μάς έρχεται ως σουλτάνος, η Κύπρος ετοιμάζεται για ένα νέο σχέδιο Ανάν, το μεταναστευτικό αφήνεται στην τύχη του, το δημογραφικό τρώει τα θεμέλια του έθνους και εμείς τί κάνουμε; Τα λέμε μεταξύ μας;
Στην παρούσα συγκυρία οι επιλογές είναι δύο:
1. Η Σκύλλα. Σαμαράς+Βενιζέλος=νέο μνημόνιο, νέα μέτρα, υποταγή στην Τουρκία, ξεπούλημα Κύπρου κτλ κτλ κτλ
2. Η Χάρυβδη: ΣΥΡΙΖΑ=υποταγή στην Τουρκία, ξεπούλημα Κύπρου και βέβαια έκρηξη μεταναστευτικού, γάμοι ομοφυλοφίλων, χωρισμός εκκλησίας-κράτους (και άλλα τέτοια “θεματάκια” που θα προκαλέσουν νέους διχασμούς και τρομερή ισχυροποίηση της Ακροδεξιάς). Όσο για τα οικονομικά; Ασάφεια. Τί θα κάνουν; Θα σκίσουν τα μνημόνια; Θα σκύψουν το κεφάλι; Θα καταστραφούμε;
Παράλληλα απομακρύνεται και το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η ελπίδα ήταν ότι οι ΑΝΕΛ (όχι βέβαια από πολιτική σοφία, αλλά από εκλογικό συμφέρον) θα λειτουργούσαν σαν φρένο σε κάποια διχαστικά “θεματάκια” που βρίσκονται στην ατζέντα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε αυτό το περιβάλλον ο λαός, όπως ΠΑΝΤΑ, είναι κατά των εκλογών. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι εκλογές, η ουσία της Δημοκρατίας, θεωρούνται λάθος, επικίνδυνες, αποσταθεροποιητικές κτλ κτλ κτλ. Νομίζω ότι είναι προφανώς δημοκρατικότατο όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις και όταν υπάρχει αναντιστοιχία ανάμεσα στη κυβέρνηση και στην λαϊκή βούληση (και δεν μιλάω εκλογικά, αλλά όσο αφορά τις μνημονιακές πολιτικές), να γίνονται εκλογές για να αποφασίσει το “πόπολο” ποιος θα διαχειριστεί την μοίρα του. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο λαός λέει όχι σε εκλογές, λέει όχι σε δημοψηφίσματα. Μάλλον έχει πειστεί ότι η κυρα-Κατίνα δεν μπορεί να αποφασίζει για τα σπουδαία και μόνον οι πολιτικοί ταγοί μας είναι από την φύση τους φωτισμένοι και ικανοί να παίρνουν αποφάσεις για το καλό μας. Κάθε όχι σε εκλογές κρύβει για μένα μια αριστοκρατική άποψη, μια βαθιά υποτίμηση του λαϊκού σώματος.
Λοιπόν ναι, την έχουμε βαμμένη. Βρισκόμαστε ανάμεσα στην Σκύλλα και στην Χάρυβδη. Ο λαός θα ψηφίσει εν μέσω διχαστικών διλλημάτων, εκφοβισμών και μεγάλων παιχνιδιών. Οι γεωπολιτικές συνθήκες είναι εξαιρετικά δυσμενείς. Οι πολιτκές δυνάμεις στην Ελλάδα διεφθαρμένες. Οι κοινωνικοί δεσμοί διαλυμένοι, η παραγωγή κατεστραμμένη.
Ε, λοιπόν, ας πούμε κι εμείς ζμπούτσαμ!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 19 Δεκεμβρίου 2014 - 07:50

Έχω την αίσθηση ότι το άρθρο κινείται σε απολύτως λάθος κατεύθυνση και ότι το βασικό του πρόβλημα είναι ότι δεν προσφέρει καμία αξιόπιστη εναλλακτική στην ανατροπή ! Συνέπεια της αναβολής της είναι απλά η διαιώνιση της κυριαρχίας Σαμαρά και η χαριστική βολή ακόμη και σε αυτήν την μεταΔημοκρατία που ζούμε !
Διαβάζω ότι ο …..¨¨σοφός΄΄ ελληνικός λαός είναι πλειοψηφικά κατά των εκλογών. Αυτό φαίνεται (στον βαθμό που εμπιστεύεται κανείς απόλυτα τις δημοσκοπήσεις!) να ισχύει. Από την άλλη όμως οι ίδιες δημοσκοπήσεις δείχνουν συντριπτική υπεροχή του αντιμνημονιακού στρατοπέδου και της άποψης ότι ΄΄δεν πάμε καλά΄΄ και ΄΄βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο΄΄ !Τι συμβαίνει λοιπόν ? Πως εξηγείται η αντίφαση ? Πάμε …..κατά διαβόλου αλλά επιθυμούμε συνέχιση της πορείας ? Η απάντηση είναι …..ΠΡΟΦΑΝΩΣ! Γιατί όχι ? Ένας λαός παρασιτοποιημένος, (όπως εσείς κυρίως,προς τιμή σας, στο Άρδην έχετε αναδείξει!) , αποβλακωμένος από την τεχνητή ευμάρεια του δανεικού πλαστικού χρήματος και την μαζική ύπνωση που επιβάλλουν τα κανάλια έχει ήδη αποδείξει πόσο βαθιά υποκριτής είναι ! Τουλάχιστον από το 2000 και μετά πολλοί έβλεπαν ότι δεν πάνε καλά τα πράγματα αλλά …..δεν βαριέσαι? Τον Ιούνιο του 2012 πολλοί αντιλαμβάνονταν ότι η ιστορία των μνημονίων θα έχει κακό τέλος αλλά ….άστο ! Κάτι θα συνέβαινε και θα…..την σκαπουλάραμε ! Τώρα όμως τα ψέμματα τελείωσαν για όλους ! Αφού καταστραφήκαμε, θα επιλέξουμε ξεκάθαρα αν θα αποπειραθούμε να διακόψουμε τώρα την Κατοχή ή θα το αφήσουμε για 1,5 χρόνο μετά, περιμένοντας τι άραγε?
Η αναμονή θα είχε νόημα υπό δύο προϋποθέσεις. Πρώτον, ότι δεν συντελείται καθημερινή αποσύνθεση της Δημοκρατίας, της Κοινωνίας, της Οικονομίας από τους κατακτητές και την κατοχική διοίκηση ! Δεύτερον, ότι κάτι καλύτερο έχουμε να περιμένουμε σε συσχετισμούς δυνάμεων αναμένοντας ! Δυστυχώς όμως καμία από τις δύο προϋποθέσεις δεν συντρέχει, άρα η αναβολή είναι η πρόφαση της αδράνειας ! Της πεποίθησης ότι κάποιο ….θαύμα θα γίνει διότι η Ελλάδα …..ποτέ δεν πεθαίνει και θα σωθούμε ! Δυστυχώς, αυτή η αντίληψη μας κάνει να μοιάζουμε τους μοιραίους,άβουλους και παρηκμαζμένους Βυζαντινούς που περίμεναν τα ανάλογα ! Ήταν όμως τόσο ηθικά αποσαθρωμένοι (όπως εμείς!) που όταν το θαύμα έγινε δύο φορές υπό την μορφή Μογγολικής εισβολής που κυριολεκτικά σάρωσε τους Τούρκους και αυτό ακόμη στάθηκαν ανίκανοι να εκμεταλλευθούν ! Έτσι όπως ακριβώς με αυτήν την νοοτροπία και αν ακόμη γίνει κάποιο θαύμα σήμερα ούτε και εμείς θα μπορέσουμε να επωφεληθούμε !
Διαβάζω για το πόσο δύσκολη θα είναι η θέση της νέας κυβέρνησης λόγω της συγκυρίας ! Μα η συγκυρία είναι κατασκευασμένη ! Οποτεδήποτε διαφανεί απόπειρα αποτίναξης του ζυγού κατακτητές/κατοχική διοίκηση θα στήσουν το σκηνικό έτσι που να κάνουν τον βίο αβίωτο στους διενεργούντες την απόπειρα ! Πως αλλιώς θα μπορούσε να γίνει? Υπάρχει η πιθανότητα να μας πουν εντάξει παιδιά, εμείς …..βαρεθήκαμε να σας διαφεντεύουμε τώρα …..αναλάβετε εσείς ? Άρα λοιπόν να μην επιδιώξουμε την ανεξαρτησία ποτέ ?
Διαβάζω για τις συμμαχίες ! Δεν έχουμε κανέναν ! Ας δεχτώ ότι είναι έτσι, έχετε την βάσιμη προσδοκία ότι αύριο θα είναι αλλιώς ? Και μην ξεχνάμε ότι η αποσύνθεση της χώρας θα συνεχίζεται εν τω μεταξύ καθημερινά ! Η εκτίμηση μου όμως είναι ότι παρά την έτσι και αλλιώς δεδομένη υπεροχή του εχθρού, η συγκυρία μεταβάλλεται θετικά ως προς το εξωτερικό. Η λιτότητα έχει αποτύχει πανευρωπαϊκά και αυτό συνειδητοποιείται όλο και περισσότερο ακόμη και από τους κυβερνώντες ! Παντού αρχίζουν να προηγούνται δυνάμεις αντιγερμανικές είτε από τα δεξιά (Λεπέν,Φάρατζ) είτε από τα αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, Podemos, Σιν Φέιν) . Η γεωπολιτική κόντρα με την Ρωσία ανοίγει νέες δυνατότητες συμμαχιών όχι μ όνο με αυτήν αλλά και με τους όλο και ισχυρότερους BRICS ενώ η Αργεντινή έχει από καιρό ΄΄τρυπήσει΄΄ το σύστημα των δεσμοφυλάκων του πλανήτη! Ρωσία (λόγω πάγιων γεωπολιτικών συμφερόντων και μην μου πει κανείς για το αστείο επιχείρημα της συμφωνίας για το φυσικό αέριο!) , Ισραήλ, Αίγυπτος, Κούρδοι προσφέρονται μαζί με την κόντρα Ερντογάν/ΗΠΑ/Δύσης για να αδρανοποιήσουμε την Τουρκία !
Αν όχι τώρα, ΠΟΤΕ ?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 19 Δεκεμβρίου 2014 - 08:06

Συγγνώμη αλλά έστειλα κατά λάθος το κείμενο πριν ολοκληρώσω, στέλνω λοιπόν και το υπόλοιπο!
Όλοι πιπιλίζουμε την καραμέλα ότι είμαστε σε πόλεμο αλλά χωρίς να συνειδητοποιούμε τι σημαίνει αυτό ! Αγώνα, θυσίες, αίμα κυριολεκτικά ή/και μεταφορικά ! Ποια ήταν η συγκυρία το 1940 ? Ποιος ο συσχετισμός της δύναμης ? Ο Άξονας σάρωνε, η Σ. Ένωση ήταν τυπικά σύμμαχός του και μόνο η …..φλεγόμενη Αγγλία που περίμενε γερμανική εισβολή μαζί μας! Μήπως έπρεπε να παραδοθούμε περιμένοντας καλύτερες ημέρες ? Ποια ήταν η συγκυρία και ο συσχετισμός το 1912-1913? Είμασταν η πιο αδύναμη βαλκανική χώρα, έπρεπε μοιρολατρικά να αφήσουμε την Μακεδονία στα χέρια Τούρκων/Βουλγάρων/Σέρβων να βρούνε την λύση ? Ποια η συγκυρία και ο συσχετισμός το 1821 ? Βάσει της λογικής του άρθρου ακόμη θα …..χορεύαμε belly dance στους αγάδες ! Πληρώσαμε πολύ ακριβά σε όλες τις περιπτώσεις τις επιτυχίες μας ? ΝΑΙ! Υπήρχε η πιθανότητα να συντριβούμε ? ΝΑΙ! Αλλά έτσι εξαγοράζεται η Ιστορία με αγώνες και αίμα !
Από το Άρδην ειδικά με όλη αυτή την παρουσία και ιστορία περιμένω να πρωτοστατήσει στην προσπάθεια με όλες τις λογικές μεν πλην ιστορικά μη δικαιολογημένες επιφυλάξεις που μπορεί να έχει!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Αρδηνίστας 19 Δεκεμβρίου 2014 - 14:21

Όλα αυτά τα «ζαμάν φου» και τα «ζμπούτσαμ» στ’ όνομα τίνος γίνονται; Μιας πολιτικής εξέλιξης που κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει σε μια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ; Μεγάλη επανάσταση, δε λέω…

Αυτή τη στιγμή, κατά την δική μας άποψη, έχουμε μια σύγκρουση μεταξύ Κουΐσλινγκ και Τυχοδιωκτών. Ούτε σύγκρουση του Σκότους με το Φώς, ούτε σύγκρουση της μπουρζουαζίας με τις λαϊκές δυνάμεις. Όσο για το επίπεδο του πολιτικού λόγου, και αντιπαράθεσης, τι να πω; Εδώ μας περιμένουν στην γωνία οι δανειστές και η γερμανική Ευρώπη, και αντί να συγκρούονται δύο στρατηγικές αποτροπής της παγίδας που μας περιμένει –εδώ έχουμε μια τιτανομαχία μεταξύ Βραδυνής και Αυριανής του… 1982. Για να πάει όποιος βγει και να τον κάνουν με τα κρεμμυδάκια οι απ’ έξω, που έχουν βρει την ευκαιρία και παίζουν με αφορμή αυτήν την παρατεταμένη εκλογική περίοδο με όλους και με όλα.

Η κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα, οι αντικειμενικές διεθνείς συνθήκες, οι υποκειμενικές συνθήκες –δηλαδή η κατάσταση των δύο κύριων πολιτικών κομμάτων δεν δεικνύουν ότι αυτές οι εκλογές είναι «η ώρα της μεγάλης αλλαγής». Αλλαγής στην εξουσία, ναι, αλλαγής για τον λαό και την κοινωνική πλειοψηφία, όχι.

Στην καλύτερη περίπτωση, ένα κόμμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να ακολουθήσει την τακτική των Ποδέμος. Εδώ και έναν-δύο μήνες είναι πρώτοι στις δημοσκοπήσεις. Τους βλέπετε να βάζουν θέμα προώρων εκλογών; Αυτό τι σημαίνει ότι κάνουν πλάτες στην ισπανική κυβέρνηση του μνημονίου; Όχι. Αυτοί επειδή είναι σώφρονες και σοβαροί ριζοσπάστες, υποστηρίζουν ότι θα πρέπει πρώτα να δουν την πορεία των αλλαγών στην Ελλάδα (και ενδεχομένως και αλλού) και ταυτόχρονα υιοθετούν μια στρατηγική να ριζώσουν ως πολιτικό υποκείμενο στις λαϊκές τάξεις της Ισπανίας. Σου λέει, αυτή η φάση, είναι φάση όπου μπορούμε να δημιουργήσουμε πετυχημένα αναχώματα στην μνημονιακή πολιτική του αντιπάλου –όχι φάση για να καταλάβουμε την εξουσία. Και δεν περιμένουν, αλλά εργάζονται για να ωριμάσουν το πολιτικό τους υποκείμενο, να ριζώσουν περισσότερο εντός του λαΪκού σώματος κ.ο.κ.

Εμείς εδώ, λέμε «ζμπούτσαμ», ενώ η χώρα είναι σε καταφανώς χειρότερη θέση από της Ισπανίας, και ο ΣΥΡΙΖΑ σε καταφανώς χειρότερη κατάσταση από τους Ποδέμος. Δεν το λες και… οξυδέρκεια αυτό έτσι δεν είναι;

Εν πάσει περιπτώσει. Δυστυχώς, οι εποχές της αντιμνημονιακής αθωότητας έχουν παρέλθει προ πολλού. Η δυνατότητα των λαϊκών δυνάμεων να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την μνημονιακή επέλαση, εξαντλήθηκε πριν από το 2012, όταν το κίνημα των Αγανακτισμένων, και ευρύτερα οι λαϊκές κινητοποιήσεις, απέτυχαν να διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό υποκείμενο που να τις εκφράσει. Δόθηκε μια σύγκρουση, και δυστυχώς για την χειμαζόμενη πλειοψηφία, χάθηκε, όχι εξ ολοκλήρου, αλλά τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην πρώτη της φάση.

Αυτό φαίνεται από τον βαθμό ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή αν κοιτάξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ του 2012, με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2014, έχει υποστεί οβιδιακές μεταμορφώσεις. Το 2012, που και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε λανθασμένη στρατηγική, πράγμα που είχαμε αναλύσει διεξοδικά και τότε, υπήρχε ένα κλίμα που δεν «σήκωνε» ούτε τον κυρ-Φώτη, πόσο μάλλον την Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη και το Ίδρυμα Κλίντον. Και βέβαια, το 2012 η στάση απέναντι στον Βενιζέλο ήταν λίγο ως πολύ «να οδηγηθεί στην δικαιοσύνη». Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ αλληθωρίζει προς το ΠΑΣΟκ, πήρε την Τζάκρη, η Αυγή προχθές βγαίνει με πρωτοσέλιδο «καταρρέει η κυβέρνηση Σαμαρά» ξεχνώντας ότι πρόκειται περί «συγκυβέρνησης» με τον Βενιζέλο –διόλου τυχαία, καθώς συζητείται κάποιας μορφής «συνεργασίας» όχι βέβαια με τον ίδιο επικεφαλής αλλά με κάποιον άλλον.

Και αυτή η κατάσταση είναι ακριβώς συνέχεια της στρατηγικής του 2012. Γιατί όταν παίζεις το «χαρτί» της κυβερνώσας αριστεράς εξ αρχής, ενώ δεν συντρέχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο και δεν προσανατολίζεσαι ως κόμμα σε μια στρατηγική χτισίματος λαϊκού μετώπου από την βάση –καταλήγεις να συμμαχείς με την πολύ υπαρκτή κυβερνώσα «κεντροαριστερά».

Υ.Γ. Το “αν όχι, πότε” εντάσσεται στην γνωστή αυταπάτη που δυστυχώς κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια εντός του αντιμνημονιακού χώρου ότι είναι εφικτή μια διέξοδος από την καταστροφή, αρκεί να κάποιος να πάρει την εξουσία. Αυτή η βιασύνη, είναι που έχει αποτρέψει την συγκρότηση μιας πραγματικής αντιπολίτευσης, που θα μπορούσε αποτελεσματικότερα να μπλοκάρει στην καθημερινότητα την υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής των μνημονίων –και έχει εγκλωβίσει έναν ολόκληρο κόσμο στην ‘ψήφο με επιφύλαξη’ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντέχει, όμως, η χώρα ένα ακόμα 2009;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 19 Δεκεμβρίου 2014 - 18:50

Εξίσωση δημίων και θυμάτων που προσπαθούν να αντισταθούν

Επίκληση ¨αντικειμενικών ΄΄ συνθηκών ΄΄ που δεν υπάρχουν ( όπως ας πούμε να προκύψει μια δύναμη που να έχει σαφή υπεροχή έναντι του….Βερολίνου ώστε να μην μπορούν να τον κάνουν με τα κρεμμυδάκια!)

Ο …..ενδιαφέρων ισχυρισμός ότι οι Podemos δεν επιδιώκουν την εξουσία (μάλλον θέλετε να πείτε ότι δεν μπορούν να επιβάλλουν εκλογές όπως εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν είναι το ίδιο!) ο οποίος δεν προκύπτει από πουθενά και οι οποίοι θέλουν πρώτα να δουν την πορεία των γεγονότων στην Ελλάδα (δηλαδή μπορούν κάπως να προηγηθούν και δεν το κάνουν? Πως? Και τι θα γίνει αν όλοι περιμένουν ο ένας τον άλλο να προηγηθεί για να δουν τι θα κάνουν? Φοβερή αντίληψη για την κοινωνική αλλαγή και την εθνική απελευθέρωση! Ευτυχώς ο ……ασύνετος Κολοκοτρώνης δεν περίμενε τους Βούλγαρους ή τους Ρουμάνους για να δει τι θα γίνει!!!!)

Έπαινος της ΄΄συνετής΄΄ τακτικής αναμονής των Podemos που όμως δεν έχουν τρόπο να εκβιάσουν την κατάσταση και δεν είναι επιλογή αλλά ανάγκη η αναμονή τους! Απόλυτη αποσιώπηση πως οι Podemos βρίσκονται σε μια χώρα με το 1/3 της δικής μας ύφεσης και έχουν άλλα περιθώρια αναμονής ακόμη και (λανθασμένα!) αποφάσιζαν αναμονή!

Εμείς εδώ είμαστε πράγματι σε χειρότερη θέση άρα κατά τον σχολιαστή πρέπει να δώσουμε ακόμη 1,5 χρόνο στον….. Σαμαρά για να …..ωριμάσει το πολιτικό υποκείμενο και να βελτιωθεί η…..θέση μας!!!! Τώρα για…..οξυδέρκεια……!

Ακολουθεί η γνωστή ΄΄ανάλυση΄΄ του πασοκοΣΥΡΙΖΑ με την Τζάκρη, την Ξενογιαννακοπούλου, τον…..Φωτόπουλο και χιλιάδες άλλους τους εξής τελικά …..δύο διότι οι μόνοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι οι γνωστοί διαπλεκόμενοι …..Σακοράφα και Κουρουμπλής ! Αν υπενθυμίσεις αυτό ακολουθεί συνήθως η ρητορική….Σαμαρά για όλο το ΠΑΣΟΚ που ….μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ και που όταν τα λέει τον χειροκροτούν μερικές δεκάδες πρώην υπουργοί και υφυπουργοί του ΠΑΣΟΚ, όλο το κυβερνόν ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνά μαζί του ! Δυστυχώς για μερικούς αυτοί οι τύποι είναι το ίδιο με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ που αγκάλιασε τον ΣΥΡΙΖΑ! Αλλά έχω μια απορία! Αφού η Ελλάδα ψήφιζε 90% ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το ….ώριμο λαικό κίνημα που ευαγγελίζεστε από ποιους θα αποτελείται?

Για τον Βενιζέλο και την Αγγελοπούλου δεν νομίζω ότι χρειάζεται σχόλιο, ο πρώτος είναι για την φυλακή και η δεύτερη στην θέση της ! Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλοιθωρίζει προς το…..ΠΑΣΟΚ !!!!!!!!!!!Ήμαρτον !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 19 Δεκεμβρίου 2014 - 18:59

Όλο το ζουμί όμως είναι στο ΥΓ ! Η αντιμνημονιακή αντιπολίτευση έχει την αυταπάτη ότι το αντίδοτο στην κατοχή και την νεοφιλελεύθερη αποδόμηση είναι η κατάκτηση της εξουσίας ! Αντίθετα ο σχολιαστής έχει την ρεαλιστική εκτίμηση ότι την εξουσία μπορούμε να την αφήσουμε στον Σαμαρά και να αντισταθούμε ακόμη πιο …..αποτελεσματικά χωρίς αυτήν! Πιστεύω ότι το ίδιο ακριβώς εύχεται και η Μέρκελ με τους Σαμαρά /Βενιζέλο! Να τους αφήσουμε την εξουσία και να αντιστεκόμαστε ΄΄αποτελεσματικά΄΄ ως κυβερνώμενοι! Με την επιτυχία που γευόμαστε καθημερινά βέβαια ! Ευτυχώς ούτε αυτό το είχε σκεφτεί ο Κολοκοτρώνης ! Τώρα για το νέο 2009, τι να πω ? Επειδή εξαγγέλθηκαν τρία μέτρα ανακούφισης

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Αρδηνίστας 19 Δεκεμβρίου 2014 - 19:23

α) “Εξίσωση δήμιων και θυμάτων…”: Προφανώς το Koυΐσλινγκ vs Τυχοδιώκτες δεν αφοράει τους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων, αλλά τις κομματικές ηγεσίες. Αν είναι ηλίθιο μια φορά να πιστεύει κανείς ότι αυτός που ψηφίζει ΝΔ είναι Κουΐσλινγκ επειδή ψηφίζει ένα κόμμα Κουΐσλινγκ, τότε είναι δύο φορές ηλίθιο να νομίζει κανείς ότι ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι τυχοδιώκτης επειδή η άποψη που κυριαρχεί αυτήν την στιγμή στον ΣΥΡΙΖΑ είναι τυχοδιωκτική.

β) «Απόλυτη αποσιώπηση πως οι Podemos βρίσκονται σε μια χώρα με το 1/3 της δικής μας ύφεσης…». Λέει στο αρχικό σχόλιο: «Η Ισπανία είναι σε πολύ καλύτερη θέση από την Ελλάδα να δώσει την σύγκρουση». Επομένως ή διάβασες βιαστικά το σχόλιο, ή το διάβασες προσεκτικά, και τροποποιείς το περιεχόμενό του για τις ανάγκες της αντιπαράθεσης, πράγμα που δεν είναι διόλου κολακευτικό.

γ) Δεν είπα να δώσει κανείς 1 1/2 χρόνο στον Σαμαρά. Λέμε να προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ πρόεδρο της Δημοκρατίας (τον Μανώλη Γλέζο), και να στριμώξει την κυβέρνηση στην γωνιά. Σε μια τέτοια επιλογή, η άρνησή της θα οδηγούσε σε συντριπτική απονομιμοποίησή της στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας (για όλους, ανεξαρτήτως το τι θα ψήφιζαν στις εκλογές, ο Σαμαράς θα ήταν ο μικροκομματικός που θυσιάζει το συμφέρον του λαού για την δική του πολιτική μοίρα) και θα παρέδιδε την πρωτοβουλία στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεύτερον, θα έβαζε τον ΣΥΡΙΖΑ σε πλεονεκτική θέση έναντι της διαπραγμάτευσης που θα αναλάμβανε η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και, τότε ας τολμούσε αυτή να υποχωρήσει -με την έννοια ότι θα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ την απόλυτη ηγεμονία στο εσωτερικό, και τότε, ας τολμούσε η συγκυβέρνηση να κάνει καμία κωλοτούμπα στην διαπραγμάτευση.

Αντ’ αυτών, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει σε μια στιγμή που δεν είναι έτοιμος να κάνει την διαπραγμάτευση, να την αναλάβει αυτός, και να εισπράξει το όποιο ενδεχόμενο πολιτικό κόστος (τεράστιο, αν κάτι δεν πάει στραβά).

Και όλα αυτά, πετώντας ως επιχείρημα στο τραπέζι το: «Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εμείς, ποιοί;».

Εδώ θα ‘μαστε μετά από έξι μήνες να δούμε την εξέλιξη και την αποτελεσματικότητα αυτής της επιλογής.

δ) Η σύγκριση του Κολοκοτρώνη με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αν μη τι άλλο ατυχής.

ε) Είναι άλλο να προσελκύεις ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ (και της ΝΔ) επειδή έχεις κατακτήσει την ιδεολογικο-πολιτική ηγεμονία στο εσωτερικό της χώρας, και άλλο να εξαναγκάζεσαι σε μεταγγραφές της τελευταίας στιγμής για τις ανάγκες ενός βιαστικού προεκλογικού αγώνα. Κυρ Φώτηδες και Τζάκρηδες έχουν αυτήν την χρησιμότητα…

στ) Η ρητορική της «τελευταίας ευκαιρίας» είναι εκείνη που από το 2010 έχει παίξει καθοριστικό αποτρεπτικό ρόλο για την διαμόρφωση ενός ριζωμένου στην κοινωνία κινήματος αντίστασης. Η βιασύνη επιβάλει εκπτώσεις, οι εκπτώσεις οδηγούν σε μεταλλάξεις.

ζ) Θα πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάτι, αν θέλουμε να συνεχίσουμε την συζήτηση. Ο κίνδυνος, και ο συνεπαγόμενος από αυτόν φόβος, είναι υπαρκτά φαινόμενα ή απλά κατασκευή της αισχρής προπαγάνδας που ασκεί η Μισέλ Ασημακοπούλου και η Βούλτεχψη από την τηλεόραση; Δική μου γνώμη είναι ότι οι κίνδυνοι και ο φόβος είναι υπαρκτός –και το γεγονός ότι δεν αναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ να τον εκφράσει, δίνει την δυνατότητα στους Κουΐσλινγκ να τον χρησιμοποιήσουν για τις δικές τους επικοινωνιακές ανάγκες.

η) Τέλος, περί αντικειμενικών συνθηκών. Η Ελλάδα είναι η πιο αδύναμη χώρα μέσα στην Ε.Ε. Αν πιστεύεις ότι αυτή θα κάνει την αρχή για την μεγάλη αλλαγή στην Ευρώπη, τότε με γειά σου με χαρά σου. Εγώ πιστεύω ότι θα πρέπει πρώτα ρίξουν κάποιοι άλλοι ισχυρότεροι κάνα-δύο χαστούκια στους Γερμανούς, και μετά να τους την κάτσουμε κι εμείς. Αΰτό λέγεται στρατηγική, όχι μοιρολατρία.

Επίσης ένα τελευταίο ερώτημα σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι η πιο κατάλληλη ώρα είναι τώρα, που η αυτοδυναμία του είναι αμφίβολη, γεγονός που μπορεί να τον αναγκάσει σε ανεπιθύμητες κυβερνητικές συνεργασίες; Αν είχε άλλη στρατηγική, μήπως θα μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές τον Ιούνιο ή τον Σεπτέμβριο μόνος του;

Και εν πάσει περιπτώσει, πιστεύει ότι είναι σε θέση να ανατρέψει την έκβαση της επικείμενης διαπραγμάτευσης τόσο θεαματικά, ώστε να δικαιολογηθούν τα όσα ισχυριζόταν κατά την θητεία του ως αξιωματική αντιπολίτευση;

Τέλος, τα περί «τα ίδια λέει η Τρόικα, η Μέρκελ, η Μισέλ Ασημακοπούλου» και δεν συμμαζεύεται τα αφήνω στην άκρη. Αν είναι να συζητήσουμε, να συζητήσουμε σοβαρά, και όχι με επιχειρήματα επιπέδου τηλεπαραθύρων

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 19 Δεκεμβρίου 2014 - 22:26

Ζητώ συγγνώμη για την αποσπασματικότητα των σχολίων μου αλλά όταν γράφεις σε λάπτοπ μέσα σε κινούμενο αυτοκίνητο και σε διακόπτουν αδιάκοπα, κάθε λακούβα μπορεί να είναι το αίτιο ακούσιας αποστολής μηνύματος !!! Επί της ουσίας :
Β) πράγματι δεν θυμόμουν το συγκεκριμένο χωρίο αλλά η ουσία της κριτικής μου δεν είναι η αποσιώπηση ή μη ! Η κριτική μου έγκειται στην αντίθετη θέση μου στον πολύ …..περίεργο ισχυρισμό ότι όταν κάποιος είναι καλύτερα, αυτός τότε…..εξεγείρεται ! Και γιατί τότε η ανατροπή να μην αρχίσει από την …..Ελβετία? Γιατί η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν έγινε στην …..Σουηδία? Ακριβώς επειδή η Ελλάδα έχει υποστεί και υφίσταται καθημερινά ……πολεμικών διαστάσεων καταστροφή, για αυτό δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιδράσει! Δεν θα έκαναν οι Αλβανοί αγάδες την εξέγερση ! Οι καταδυναστευόμενοι Έλληνες την έκαναν και παρά τα συντριπτικά εις βάρος τους…..προγνωστικά !
Γ) Αγαπητέ μου πιστεύεις στα αλήθεια ότι κοινοβουλευτικοί δικτάτορες σαν τον τρισάθλιο αρχιαποστάτη Αντώνη Σαμαρά εγκαταλείπουν την εξουσία χωρίς εκλογές? ΠΟΤΕ ! Μπορεί να μην θέλεις την παράταση του βίου της κατοχικής διοίκησης για 1,5 χρόνο όμως εκεί οδηγεί η τακτική που προτείνεις ! Και μαζί με αυτό σε όλα αυτά που βιώνουμε αδιάκοπα αποστασίες, ΠΝΠ, mails/διατάγματα, κατάργηση του Εργατικού Δικαίου, περιφρόνηση της δικαστικής εξουσίας, πολιτικές διώξεις (Χ.Α. ! ) με εντολή του πρωθυπουργού, περιφρόνηση του κοινοβουλίου

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 19 Δεκεμβρίου 2014 - 23:40

Πραγματικά έχω θέμα να στείλω σε ενιαίο κείμενο την απάντησή μου, ζητώ την κατανόησή σας!
Γ) λοκαουτ, νέα επιδρομή σε συντάξεις και βέβαια χωρίς το φόβητρο των εκλογών ποιος τους πιάνει! Η λογική σου είναι δηλαδή ας κάνει την διαπραγμάτευση ο……Σαμαράς επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος ? Βολικό ίσως για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για την χώρα? Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τεράστια μαξιλάρια για να επιδιώξει την πολιτική ηγεμονία ως κυβέρνηση ! Εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους αναποφάσιστους, ΔΗΜΑΡ,ΚΚΕ, Ποταμιού,ΠΑΣΟΚ αν αποφασίσει να δράσει αποφασιστικά πχ συλλαμβάνοντας τους μεγαλοεκδότες για τις οφειλές τους, διερευνώντας την λίστα Λαγκάρντ και όχι μόνο κλπ ! Αυτοί οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι στην δηλητηριώδη προπαγάνδα όλοι το ίδιο είναι, τίποτα δεν αλλάζει κτλ . Αν όμως δουν κινήσεις θα ανταποκριθούν!
Δ) Η σύγκριση Κολοκοτρώνη και ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τόσο ατυχής αν μείνουμε στην ουσία και όχι στην …..φουστανέλα! Διότι οι Φιλικοί είχαν το ίδιο πρόβλημα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πως να εμπνεύσουν έναν απογοητευμένο, τσακισμένο από τον οικονομικό , κοινωνικό και ψυχολογικό μπλιτσκριγκ των κατακτητών και να τον οδηγήσουν στην αντίσταση ! Φυσικά ούτε κατά διάνοια δεν έχει την ίδια επιτυχία αλλά το πρόβλημα είναι το ίδιο! Και η απάντηση επίσης μοιάζει ! Αλίμονο αν περιμένουμε να εξασθενίσει επιπλέον η Οθωμανική Αυτοκρατορία , να διαλυθεί η Ιερά Συμμαχία (τελικά εμείς βασικά την διαλύσαμε με την αποκοτιά μας!) , να συμφωνήσουν όλοι οι προύχοντες να το πάρει απόφαση ο λαός κλπ
Ε) Συμφωνώ με αυτό που λες αλλά αν είναι να φάμε τον Σαμαρά για 1,5 χρόνο ακόμη 4-5 συγχωροχάρτια δεν έχουν καμία σημασία ! Όπως είπε και ο Ερρίκος (ο 8ος?) πριν την είσοδό του στο Παρίσι, ΄΄το Παρίσι αξίζει μια λειτουργία΄΄ ! Πάντως η μεγάλη πλειοψηφία των μελών του ΣΥΡΙΖΑ σκέφτεται όπως εσύ (λανθασμένα κατά την γνώμη μου!) και είναι κόντρα σε αυτές τις τόσο χρήσιμες για την υπονόμευση/πτώση της συγκυβέρνησης πρωτοβουλίες!
ΣΤ) Η βιασύνη οδηγεί σε εκπτώσεις πράγματι! Το ΄΄άπλωμα του τραχανά΄΄ όμως οδήγησε στην απόλυτη αποτυχία να κερδηθεί η εξουσία χωρίς την οποία κάνε όσο θέλεις …..κινηματικό αγώνα!
Ζ) Προφανώς υπάρχει ρίσκο, όπως το 1821,το 1912-13, το 1940, το είπα και πριν! Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να το διαχειριστεί κανείς με όλα τα ΜΜΕ απέναντι!
Η) Θα προτιμούσα όπως και εσύ, την σφαλιάρα να την έριχνε ας πούμε η Λεπέν πρώτη! Όμως η Γαλλία δεν έχει….το ζόρι μας ! Μπορεί και να περιμένει μπορεί και να τα βρει στην τελική με τους Γερμανούς και να πάρουν και ποσοστά από την σφαγή μας ! Η Ισπανία δεν ξέρω πότε έχει εκλογές αλλά δεν ξέρω και αν το φορτίο του ισπανικού λαού αρκεί για να πυροδοτήσει ακραίες εξελίξεις! Όμως πιστεύεις στα αλήθεια ότι η ΕΕ μπορεί να αντέξει οικονομικά, (γεω)πολιτικά μια ελληνική πιστολιά στην παρούσα συγκυρία? Με την κρίση να την ταλανίζει 6 χρόνια τώρα, την πολιτική της λιτότητας να έχει αποτύχει κραυγαλέα, την ραγδαία άνοδο των αμφισβητιών από τα αριστερά και τα δεξιά, την ακραία κόντρα με την Ρωσία, την δραματική άνοδο της Κίνας και την συσπείρωση των BRICS? Δεν το πιστεύω προσωπικά ! Τον Ιούνιο ή τον Σεπτέμβριο θα έχουν επιβληθεί τα χίλια μύρια όσα που περιέγραψα παραπάνω! Είναι θέμα εθνικό να μην επιβληθούν πρωτίστως! Αλλά είναι και κάτι ακόμη, πιθανόν τότε με την αμέριστη συμπαράσταση των ΜΜΕ, με μια ¨ανάπτυξη΄΄ 2% (διόρθωση μετά την πτώση 25% πριν αλλά ως ΄΄ανάπτυξη θα παρουσιαστεί στον ΄΄σοφό΄΄ ελληνικό λαό!) , με κάποια ψίχουλα από τους δανειστές ( μην ξεχνάμε ότι η συνεργασία ήταν άψογη και διαταράχτηκε λόγω της προεδρικής εκλογής! Βλέποντας κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι κατακτητές πίεσαν τον Σαμαρά εξαναγκάζοντας τον να βαδίσει προς εκλογές για να ξεκαθαρίσει το τοπίο ! Χωρίς την πίεση της προεδρικής εκλογής /εκλογών η συνεργασία/ληστεία θα συνεχιζόταν …..απρόσκοπτη!), πιθανόν η ΝΔ να μην είναι και τόσο άσχηματον Σεπτέμβριο του 2015 και ας διαλύεται η χώρα ! Άσε που θα βάλουν στο κάδρο της συνεργασίας και τον ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει συναινέσει στην προεδρική εκλογή και θα κάνουν την τρίχα τριχιά! Φυσικά υπάρχουν εν μέρει και οι εσωτερικές ισορροπίες της ανυποχώρητης αριστερής ρητορείας αλλά…..!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 19 Δεκεμβρίου 2014 - 20:07

α) προφανώς η εξίσωση Ηγεσίας ΣΥΡΙΖΑ με ηγεσία ΝΔ είναι ….ανέκδοτο ακόμη και αν κάποιος διαφωνεί σε πολλά μαζί της! Αν μη τι άλλο διότι δεν ευθύνεται ακόμη για κυβερνητικές επιλογές!
Β)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΚυ 19 Δεκεμβρίου 2014 - 20:43

Τάσσομαι ανεπιφύλακτα με την ανάλυση του ΓΚ και την εξαιρετικής οξύνειας συμπαράθεση του Αρδηνίστα. Τελειώνει λίγο απότομα όμως η ανάλυση και ο υποστηρικτικός σχολιογράφος δεν ρίχνει φως στο περιεχόμενο των τίτλων του τέλους. Εξηγούμαι πως επιβεβαιώνεται στο άμεσο μέλλον το σενάριο αυτό που φαίνεται και το πιο βατό με την διολίσθηση που ζούμε. Μετά τι; Διότι αυτό είναι το αγωνιώδες ερώτημα που αφορά στην τροφή, στη στέγαση, στη θέρμανση, στη μετακίνηση, στην παραγωγή, στην εκπαίδευση, στην υγεία… κλπ συμπαρομαρτούντα. Τι πρόταση υπάρχει για το ΜΕΤΑ ως ρηξικέλευθα εθνικό-πολιτικό-ταξικό-οικολογικό και μάλιστα σε ένα περιβάλλον που η αστάθεια στη Μ. Ανατολή, έχει καταστεί νόμος. Διότι και οι υποστηρικτές του ενός ή του άλλου πόλου τουλάχιστον απαντούν δημαγωγκά ή καιροσκοπιικά. Μπορείτε να μας υποδείξετε μια νέα (έστω) μεταφυσική για να πιστέψουμε κάπου; Ποιες είναι οι διεργασίες του κοινωνικού κινήματος, αυτού βεβαίως που εμπεριέχει όλες αυτές τις πτυχές που εσείς θίγετε κατακερματισμένες σήμερα. Διότι αν περιμένουμε από κάπου είναι μόνο εκεί που συμμετέχουμε ενεργά. Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
δελφινάκι 19 Δεκεμβρίου 2014 - 21:07

K.Τσολάκη και λοιποί ΣΥΡΙΖ αίοι και ΣΥΡΙΖ όφιλοι. Εστιάστε κυρίως στο επιχείρημα γ. στην τελευταί ανάρτιση του Αρδηνίστα. Αν δεν αντιλαμβάνεστε ότι η πρόταση αυτή δεν είναι μόνο προς όφελος του λαού αλλά και του ριζικού/ριζοσπαστικού (βάζω και τις δύο μεταφράσεις της λατινογενούς έννοιας “radical(e)”) χαρακτήρα του κόμματός σας, για να μη μετεξελιχθεί σε διάδοχο του συστήματος ΠΑΣΟΚ, είστε άξιοι της μοίρας σας. Μιλώ για τους τίμιους. Οι εξουσιολάγνεις, προφανώς ορμώνται από την άμεση ικανοποίηση του πόθου τους, και επιλέγουν την άμεση εξόρμηση, και με σύμμαχο το διάολο, είτε είναι ποταμίσιος, πασόκος, ή ευρωλιγούρης εθνομηδενιστής. Αν δεν θα έχει τα μέσα για να ικανοποιήσει άμεσα τις λαΪκές ανάγκες ο ΣΥΡΙΖΑ, ας μην το επικαλείται.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΦΟΙΒΟΣ ΜΠΙΛΛΙΝΗΣ 20 Δεκεμβρίου 2014 - 09:15

Συμφωνώ με τη λογική του κειμένου. Επίσης είναι ηλίου φαεινότερον ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δε θα γίνουν ριζικές αλλαγές, όχι μόνο γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μάλλον δεν είναι διατεθειμένος (τα διεθνή κέντρα ελέγχου είναι ισχυρότατα), αλλά κυρίως γιατί ο ελληνικός λαός δεν είναι έτοιμος.
Ωστόσο, η κατάσταση δεν πάει άλλο! Πρέπει άμεσα να τεθεί τέρμα στη μεταπολίτευση και παράλληλα να τεθούν οι βάσεις για τη διέξοδο της Ελλάδας από την πολυεπίπεδη παρακμή. Ο μόνος ισχυρός πόλος αυτή τη στιγμή είναι ο Σύριζα, δε γνωρίζω πολλά για το κλίμα που επικρατεί στο κόμμα, όμως αν θεωρούν πως είναι έτοιμοι, τότε καλώς διεκδικούν εκλογές.
Βεβαίως, το ορθό θα ήταν, όπως λέει ο αρθρογράφος, να πρότειναν το Γλέζο…
Αλλά και η λογική του Μ. Τσολάκη είναι βάσιμη. Σύμφωνα με τον Κοραή ή τον Καποδίστρια ορθά η ελληνική επανάσταση δεν έπρεπε να ξεκινήσει το 1821. Όμως οι Έλληνες που βίωναν τη σκλαβιά δεν μπορούσαν να περιμένουν.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας δεν προχωρούν με βάση το τι είναι ιδανικό (δεν εννοώ να προτείνουν γλέζο, αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο) αλλά με το τι μπορούν να καταφέρουν τη δεδομένη στιγμή. Η ιστορία θα δείξει αν ο Σύριζα θα δικαιώσει τον ελληνικό λαό, όπως επίσης και τον αν ο ελληνικός λαός θα δικαιώσει την ιστορία του, δηλαδή τον εαυτό του.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μπάμπης 20 Δεκεμβρίου 2014 - 16:13

Ναι, μόνο που ο ελληνικός λαός τότε ήταν έτοιμος να κάνει την επανάσταση, ενώ τώρα δεν μπορεί ούτε να κατέβει να διαμαρτυρηθεί στα Προπύλαια για τον Νταβούτογλου εκτός από ελάχιστους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 20 Δεκεμβρίου 2014 - 10:08

Οι μόνοι μας πιθανοί σύμμαχοι είναι οι Αμερικάνοι, άλλωστε τα καλά χρόνια ως χώρα με Αμερικάνικη ηγεμονία τα ζήσαμε για να μην ξεχνιώμαστε

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
eleftherios Kyriakakis 20 Δεκεμβρίου 2014 - 13:24

Έρχομαι και εγώ να καταγράψω ένα μικρό σχόλιο παίζοντας όμως με σημαδεμένη τράπουλα …Διότι σχεδόν όλοι οι προλαλήσαντες έκαναν τις εκτιμήσεις τους πριν την εκδήλωση της ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ..(ψαχνουμε για στοπερ διότι η άμυνα μπάζει ..ο προηγούμενος στοπερ σημερα παιζει το τελευταιο παιχνίδι γιατι τα παραταει ….και δινουμε τιμές απο επτακοσια χιλιαρικα έως 3.000.000 € …ΕΤΣΙ λεγεται τουλαχιστον ….δεν ξερω,,,,,θα δειξει…….και φυσικά ΟΜΙΛΩ ΓΙΑ αθλητικά ΓΕΓΟΝΟΤΑ …… ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ..δηλαδής εσείς τι νομίζατε …να ουμε……????)
Λοιπόν είναι από τις ελάχιστες φορές όπου -ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΣ- θα διαφωνήσω με τον Αξιοσέβαστο Κύριο Γεώργιο Καραμπελιά…
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ λόγω και των ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ,ακριβώς ,ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΩΝ πρέπει να βγεί μπροστά και ,οργανωνοντας και προγραμματιζοντας 48 ώρες το 24ωρο ,ακριβώς όπως οι Αλεξιπτωτιστές -Βατραχάνθρωποι η ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΥΟ,ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ …
-ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΜΠΟΧΑΑΑΑ.
-ΚΑΙ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΤΣΑΛΙΝΗ ΓΡΟΘΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΜΕ ΤΟ Δ ΡΑΙΧ….ΔΙΟΤΙ “Οι καιροί ου μενετοί. ” και διότι ” Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ ”

Αυτά τα ολίγα και Ευχαριστώ για το χρόνο σας

Με πολύ ΕΚΤΙΜΗΣΗ για τον κύριο Γεώργιο Καραμπελιά αλλά και για όλα τα παιδιά (ΘΗΛΥ και ΑΡΡΕΝ ) του ΑΡΔΗΝ -ΡΗΞΗ Group …

Υ.Γ Ακολουθεί ένα Ιστορίας Ανάγνωσμα για όσους έχουν λίγο παραπάνω χρόνο ώς lessons learned που λένε και σύμμαχοι μας Νατοικοί………………

‘Ο Τσώρτσιλ και ο Ηντεν έκαναν μιά απόπειρα να επέμβουν .Κατέφθασαν στην ΕΛΛΑΔΑ την ημέρα των ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ και κάλεσαν σε διάσκεψη όλα τα κόμματα συμπεριλαμβανομένου και του Κομμουνιστικού ,υπό την προεδρία του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού ,προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος .Δεν κατόρθωσαν ‘ομως να σταματήσουν τις εχθροπραξίες .Το μόνο θετικό αποτέλεσμα ήταν να πειστεί επιτέλους ο Τσώρτσιλ ότι ο βασιλιάς έπρεπε να δηλώσει την πρόθεσή του να μην επιστρέψει στην ΕΛΛΑΔΑ χωρίς να έχει προηγηθεί δημοψήφισμα…..
Ο ΕΛΑΣ παρέδωσε μία εκπληκτικά μεγάλη ποσότητα οπλισμού απο τον οποίο μικρό μέρος συγκριτικά είχε προμηθεύσει η Συμμαχική Στρατιωτική Αποστολή….
Τον Απρίλιο του 1945 ο Στρατηγός Πλαστήρας αναγκάστηκε να παραιτηθεί…Τον διαδέχθηκε ο Ναύαρχος Βούλγαρης επικεφαλής μιάς μη πολιτικής ή «υπηρεσιακής» κυβέρνησις η οποία επέζησε για έξι μήνες…
Ακολούθησε μιά παρατεινόμενη κρίση επειδή ο αντιβασιλέας αδυνατούσε να βρει κυβέρνηση πρόθυμη να αναλάβει την ευθύνη διεξαγωγής εκλογών σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.Τελικά ο ηλικιωμένος Σοφούλης τελευταίος από τους μεγάλους της εποχής του Βενιζέλου κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση από σχετικά νέους κεντρώους πολιτικούς αρκετοί εκ των οποίων είχαν διακριθεί στην ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ….ΤΟ ΚΚΕ απείχε από τις εκλογές….
Από το Βιβλίο του Christopher Montague “Monty” Woodhouse Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ .ΣΕΛ 315-316 ΚΑΙ 318-319..

«Πράγματι ο Στρατηγός Νικολόπουλος κατέβαλε μία σημαντική προσπάθεια να διαλύσει την συνωμοτική αυτή οργάνωση .Ατυχώς δεν το κατόρθωσε ,διότι οι σωνωμόται είχαν προστάτες και μέσα στην ΕΛΛΑΔΑ και έξω απο την ΕΛΛΑΔΑ .Και αντι να διαλυθεί ο ιδεα επεσε ο Στρατηγός Νικολόπουλος ..αυτά γίνονται το 1958-1959… Ετσι φθανουμε στο 1960.Τότε επιτυγχάνεται ωστε επικεφαλής του στρατού να τεθεί ο στρατηγός Καρδαμάκης …..Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος ο οποίος με κάμνει να καταθέσω στο δικαστήριον σας ότι η συγκέντρωσις αυτών των προσώπων γύρω από τον στρατηγόν Καρδαμακην δεν είχε σκοπό να προάγει το δημόσιο συμφέρον και ιδιαιτέρως το συμφέρον του στρατού ,αλλά να βοηθήσει τον ιδεα…
Ειχε κατασκευαστεί επετηρίς εις την οποία ανεγράφοντο τα ονόματα αξιωματικών που,προιοντος του χρονου επρεπε να φύγουν…
Κατ αυτο το τροπο επετυγχανετο η εξοντωσις των Αξιωματικών:Διετασσετο διοικητική εξέτασις ή προανακρισις ,η οποια ανετιθετο εις έναν απο τους συνωμότας,Αυτός εξήταζε μαρτυρας πάλι από τους ιδιους και εδημιουργείτο ένα συμπέρασμα ,ένα πόρισμα ,το οποίον ήτο εις βαρος του Αξιωματικού…

Ο ιδεα το 1961 βρισκεται σε μεγαλη ακμη..Στις εκλογές του 1961 κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια να κηδεμονευσει ενα απο τα πολιτικά κομματα της χωρας .Και εγινε εκείνο το οποιο πραγματι ειδαμε ως βια και νοθεία..Εχω προσωπική αντιληψιν διότι υπηρετουσα τοτε εις τον Στρατόν….»
ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ του Στρατηγού Γεωργίου Κουμανάκου στην Δίκη των Συνταγματαρχών σύμφωνα με το βιβλιο της Λενας Δουκίδου «Πως φτάσαμε στην Δικτατορία του 67 ¨» Τα ΒΗΜΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ.
Ο εν λόγω Στρατηγός Γεώργιος Κουμανάκος αποκάλυψε ένα κρατικό μυστικό του Εμφυλίου ….. Για τον Καπετάν Γιαννούλη πρόκειται…. Ο Κουμανάκος, ταγματάρχης στη Μάχη του Γράμμου, ο εκπορθητής του Κλέφτη, στη μάχη των Ζαγοριών που προηγήθηκε συνέλαβε τον Γιαννούλη, κάτι που κανείς δεν έμαθε ποτέ. Αντί να τον στείλουν στη φυλακή ή σε στρατόπεδο αιχμαλώτων, τον έκρυψαν, του παρέδωσαν μια επιστολή με ειρηνευτικές προτάσεις για τον Μάρκο και τον Ζαχαριάδη και τον βοήθησαν να περάσει απέναντι στις γραμμές των ανταρτών. …….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 21 Δεκεμβρίου 2014 - 06:05

Μετά την ιστορία και με το Χαϊκάλη και δεδομένου ότι κατά πάσα πιθανότητα ο Σύριζα δε θέλει πραγματικά να αναλάβει την εξουσία στη δεδομένη συγκυρία εμένα μου μυρίζει “κοινοβουλευτικό πραξικόπημα” για να πέσει ο Σάμυ-Μπένυ και να έρθει μία “μεταβατική κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας” από την αυτή των Μητσοτάκηδων και του ΓΑΠ. Δεν είναι τυχαίο ούτε ότι ο Χαϊκάλης βγήκε μόλις μία μέρα μετά τη συνάντηση του Καμμένου με τον επίτιμο ούτε ότι ο ΓΑΠ ξανακινητοποιήθηκε την ίδια ακριβώς στιγμή. Μην ξεχνάτε ούτε την ιστορία του επιτίμου με το Σάμυ αλλά ούτε και την εχθρότητα μεταξύ Μπένυ και ΓΑΠ…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
tsusvag 21 Δεκεμβρίου 2014 - 17:22

Αυτό πάντως που γίνεται με τα σχόλια είναι πια κουραστικό. Δεν γίνεται διάλογος μέσω του σχολιασμού κυρίως με ευθύνη 4-5 σχολιαστών που δεν συνδιαλέγονται αλλά με εμμονικό τρόπο επαναλαμβάνουν τους μονολόγους τους. Ειναι ο κος Ροδίτης που ζητά επιτακτικά σε κάθε άρθρο που αναρτείται και ο κάθε σχολιαστής να αναθεματίζει τον Μακάριο, ο Τσολάκης που νομίζει ότι είναι ο δικηγόρος του ΣΥΡΙΖΑ και δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω, ο common sense που σχολιάζει με κάθε άρθρο και έχει πάντα μια πληροφορία να “προσθέσει” που συνθήθως είναι κάποια τετριμμένη πληροφορία από τον συστημικό Τυπο (Βημα, Καθημερινή) και προσφάτως μας προέκυψε και ο κος Παπαδόπουλος που θέλει να πείσει τους πάντες ότι η χώρα τελείωσε και πρέπει να δώσουμε τα κλειδιά στους Τούρκους, τους Γερμανούς ή σε όποιον άλλο διέρχεται. Οι διαχειριστές δεν βλέπετε ότι οι όλοι οι υπόλοιποι σχολιαστές έχουν κόψει λάσπη; Με τέτοιους όρους δεν μπορεί να γίνει διάλογος (με ευθύνη συγκεκριμένων ατόμων). Και επειδή δεν μπορείτε να φιμώσετε τους συγκεκριμένους για να μιλήσει και κανένας άλλος (γιατί αυτοί είναι ικανοί μέχρι και διαδήλωση μπορεί να κάνουν για το δικαίωμα τους να “εκφράζονται”) το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να κλείσετε τα σχόλια για ένα διάστημα ή και για πάντα. Έτσι δεν θα χαραμίζεται και η ποιότητα κάποιων άρθρων που αναρτώνται όπως αυτό που τώρα σχολιάζουμε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 21 Δεκεμβρίου 2014 - 20:34

πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι….
είναι κι αυτό μία άποψη τι να πει κανείς;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ιωάννης 21 Δεκεμβρίου 2014 - 21:40

Σωστός ο tsusvag. Να αγιάσει το στόμα σου. Ιδιαίτερα όσον αφορά τον κύριο Τσολάκη και τον commonsense.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
με το ενα ματι βλεπεις τα μισα 5 Ιανουαρίου 2015 - 10:57

Πεστα Ιωαννη Χρυσοστομε

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ 21 Δεκεμβρίου 2014 - 22:12

Εγώ είμαι ο Παπαδόπουλος ο Γιώργος από την Σφενδάμη της Πιερίας και εξέφρασα τις απόψεις μου όχι παραπάνω από 5-6 άρθρα, εννοείται ότι δεν πρόκειται να επαναλαμβάνομαι στο διηνεκές διότι και ψυχοφθόρο είναι αλλά και δεν υπάρχει χρόνος, ούτε ο τσου είμαι ούτε ο λου. Επιπλέον παραποίησες το νόημα των λόγων μου, το πνεύμα τους είναι διαφορετικό από αυτό που ανέφερες. Θα μπορούσες να κατηγορήσεις αν εσύ άνοιγες διάλογο με κάποιον ή καποιους και κάποιος τρίτος εμπλεκόταν στον διάλογό σας αυθαίρετα λέγοντας τα δικά του αποσυντονίζοντας έτσι ή και καταστρέφοντας τον διάλογό σας. Εγώ προσωπικά δεν προκάλεσα ούτε και ανακατεύτηκα σε κανέναν διάλογο και όσες φορές έγραψα έγραψα στη βάση μιας πρακτικής λογικής και σύμφωνα με ότι συμφωνώ εγώ ότι προσεγγίζει καλύτερα την ιστορική πραγματικότητα. Αυτά και καλή σας συνέχεια

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
πέτρος 24 Δεκεμβρίου 2014 - 15:21

Το άρθρο είναι πράγματι εξαιρετικό και περιγράφει σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα. Η τελική όμως παράγραφος ”Εθνικό συμφέρον και ανατροπή του πολιτικού συστήματος” καταλήγει στο ΑΔΙΕΞΟΔΟ, εξ’ αιτίας του οποίου η ” σοφή ” κοινωνία, επιβραβευόμενη , ορθώς παρακολουθεί τα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα από τον ” καναπέ”, αφού, όπως το άρθρο επισημαίνει, ” δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική λύση” .
Με την έννοια αυτή, από την παραπάνω άρτια κατά τα άλλα ανάλυση απουσιάζουν οι δυο τελευταίες παράγραφοι που θα αναζητούσαν την θετική προοπτική και μαζί με αυτή και τη λαϊκή κινητοποίηση χωρίς τις οποίες κανενός είδους πολιτική ανάλυση δεν μπορεί να έχει ”θετική εν τέλει” συμβολή. Οι δύο παράγραφοι που μάλλον χρειάζονται για να ολοκληρωθεί ως χρήσιμο το άρθρο, θεωρώ ότι πρέπει να αναφέρονται :
1. Στη διαδικασία για τη συγκρότηση της απαραίτητης στην παρούσα συγκυρία εναλλακτικής πολιτικής λύσης, που κατά το άρθρο, σήμερα απουσιάζει και
2. Στη δυνατότητα σχηματισμού από παρθενογένεση εκείνης της επίσης απουσιάζουσας σήμερα πολιτικής δύναμης που να μπορεί να αντιληφθεί και εκφράσει τη λαϊκή βούληση.
Είμαι σίγουρος ότι εκτός από τις επισημάνσεις, στις οποίες λίγο η πολύ μπορούμε να συμφωνήσουμε, αυτό που ακόμα πιο πολύ χρειάζεται είναι η αναζήτηση μιας, ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΑΝΑΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ , στρατηγικής συγκεκριμένων ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ βημάτων , το πρώτο από τα οποία πρέπει να αντιστοιχεί στο ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΕΛΛΟΝ.
Εάν σε αυτό πρώτιστα συμφωνήσουμε , τότε μόνον θα έχει νόημα να αναζητήσουμε την λαϊκή βούληση και την πραγμάτωσή της.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
♣Nigromontanus 29 Δεκεμβρίου 2014 - 19:09

Είναι ανώφελο να παριστάνουμε το “έθνος-σκαντζόχοιρο” και μάλιστα τη στιγμή που αναφαίνεται μια “… νέα, μακροχρόνια ασαφής κατάσταση, η αναμόρφωση του παγκόσμιου συστήματος σε μικρότερες ενότητες μέσω της πολυπολικής παγκοσμιοποίησης. Η ορμητική άνοδος των BRICS ως ισχυρών οικονομικών δυνάμεων στην παγκόσμια αγορά, την ώρα που τα δύο παραδοσιακά κέντρα της Δύσης (ΗΠΑ και Ευρώπη) εξασθενούν και ακολουθούν εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους οικονομικές στρατηγικές, και ενώ η Ιαπωνία ταλαντεύεται ανάμεσα σε στασιμότητα και νέο ξεκίνημα, είναι τεράστια και πολύ σύνθετη μεταβολή: Μπροστά στην παγκόσμια αυτή αλλαγή, οι αλληλοκατηγορίες «συνετών Προτεσταντών» και «απερίσκεπτων Νότιων» στην Ευρώπη θυμίζουν ενδοοικογενειακή διαφωνία, τη στιγμή που έξω από το σπίτι γίνεται χαμός και αλλάζει ο χάρτης όλης της πόλης.
Ιδιαίτερα διαφωτιστικές είναι οι αναλύσεις του Immanuel Wallerstein: “Τα επόμενα 20-40 χρόνια θα παρακολουθήσουμε μια τεράστια πολιτική μάχη, όχι για την επιβίωση του καπιταλισμού (ο οποίος έχει εξαντλήσει τις δυνατότητές του ως σύστημα), αλλά για το τι είδους σύστημα θα «επιλέξουμε» συλλογικά να τον αντικαταστήσει: Ένα αυταρχικό μοντέλο που θα επιβάλλει τη συνέχιση (και ένταση) της πόλωσης ή ένα μοντέλο περισσότερο δημοκρατικό και ίσο” (“Στο βασίλειο της κατανάλωσης και της λιτότητας – και πώς να ξεφύγουμε από αυτό”)…”

Η ευρωπαϊκή κρίση, ο πολυ-πολικός κόσμος, η αβέβαιη ηγεμονία
http://aftercrisisblog.blogspot.gr/2013/04/blog-post_23.html

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ