Του Αθανασίου Θεοδωράκη, πολιτκού επιστήμονα
Τα νεώτερα στοιχεία που αφορούν την ανεργία και ειδικά την ανεργία των νέων είναι αποκαλυπτικά. Οι δυσκολίες της ανάγνωσης των αριθμών λόγω της παραοικονομίας και της ελληνικής οικογενειακής επιχείρησης, δεν πρέπει να οδηγήσουν ωστόσο στην υποτίμηση του προβλήματος. Πέρα όμως από τους αριθμούς υπάρχουν οι άνθρωποι, οι οικογένειες, τα πρόσωπα. Για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας δεν περιμένουμε θαύματα: το δημόσιο αδυνατεί, οι επιχειρήσεις κλείνουν, το εμπόριο έχει δυσκολίες. Πώς θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας;
Εχω προτείνει το σύστημα των «αγρο-συνεργειών», τη συνεργασία δηλαδή διαφόρων τομέων (μεταποίηση, εμπόριο, εξαγωγές) με χρήση των νέων τεχνολογιών και των νέων μεθόδων διαχείρισης.
Η Γαλλία έχει καθιερώσει εδώ και χρόνια ένα ευνοϊκό καθεστώς για τους αυτο-απασχολούμενους, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Εδώ κυριαρχεί η γραφειοκρατία, η έλλειψη φαντασίας, η άρνηση της πραγαματικότητας. Κι όμως η χώρα έχει σημαντικά πλεονεκτήματα (κλίμα, γεωγραφία, διατροφικό πολιτισμό, βιοποικιλότητα, ιστορική παράδοση), μπορεί να πρωτοστατήσει, να κάνει τη στροφή στην παραγωγή, στην ποιότητα, στην ανάδειξη του τοπικού προϊόντος όπως γίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Εχουμε επιπλέον την παράδοση, τα βιώματα των κοινοτήτων, τις παρακαταθήκες του κοινοτισμού του Καραβίδα που προσαρμοσμένες στα σημερινά δεδομένα μπορούν να αποτελέσουν ένα νέο πεδίο δράσης, συνεργασίας, κοινωνικής ένταξης, αναγνώρισης ενός νέου ρόλου:αυτού του παραγωγού, του ενεργού πολίτη, του οικονομικού συντελεστή. Με ή χωρίς επιδοτήσεις, με μικρή ή μεσαία περιουσία, με μικρό θερμοκήπιο ή διαφοροποιούμενες παραγωγές λαχνικών ένα νέο ζευγάρι θα προσπαθήσει κάτι νέο, διαφορετικό, δημιουργικό,
Ποιότητα ζωής, οικονομικό ενδιαφέρον, αυτο-κατανάλωση, συνεργασία και σχέση με την κοινότητα, αυτά είναι τα νέα στοιχεία μακριά από την κρίση της πόλης. Δεν γίναμε ποτέ βιομηχανική χώρα, η φούσκα των υπηρεσιών έσκασε, τα δανεικά τέλειωσαν, τί μένει;
Να οργανώσουμε την επιστροφή στην ύπαιθρο, την παραγωγή αγαθών, την ένταξη των νέων στη μικρή κοινότητα. Χωρίς να υποτιμούμε τα προβλήματα, ας δούμε ρεαλιστικά το μέλλον. Μόνο ο αγροτικός τομέας μπορεί σήμερα να παράξει πλούτο, πρώτη ύλη για τη βιοτεχνία, το εμπόριο, τις εξαγωγές. Η αγροτική επιχειρηματικότητα είναι η λύση, η απάντηση στην κρίση είναι η αγροτική παραγωγή. Από το «φύγε από το χωριό» του ’60 φτάσαμε στο «πίσω στο χωριό» του 2012. Ηρθε η ώρα για τα ξεχασμένα χωριά να πάρουν την εκδίκησή τους, η πόλη δεν δίνει πλέον καμμία ελπίδα. Κι η ελπίδα είναι η παραγωγή, η σκληρή καθημερινή εργασία, η συνεργασία με τους συντοπίτες, η συνέργεια με τη βιοτεχνία και το εμπόριο. Εν ολίγοις, η κρίση οδηγεί τη χώρα σε ένα άλλο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο, παραγωγικό, εξωστρεφές, δημιουργικό.
4 ΣΧΟΛΙΑ
Η στροφή στην ύπαιθρο και την αγροτική παραγωγή αναπτύσσοντας συνέργειες με εμπόριο, μεταποίηση και τουρισμό και αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες και μεθόδους διαχείρισης είναι ο μόνος τρόπος να μην εξαρτάσαι απολύτως από τους φορείς της παγκοσμιοποίησης, την ανέλεγκτη κίνηση των κεφαλαίων και την κερδοσκοπία των αγορών. Οι πολυεθνικές πάνε να κατοχυρώσουν τους σπόρους γιατί ξέρουν ότι μόνο αν ελέγχουν την παραγωγή τροφής μπορούν να σε κάνουν ό,τι θέλουν. Ο άνθρωπος της πόλης είναι πλεόν σαφώς λιγότερο ελεύθερος από τον άνθρωπο της υπαίθρου. Κάθε πτυχή της ζωής του εξαρτάται από αποφάσεις που λαμβάνονται σε κέντρα ισχύος μακριά από τον τόπο του.
Με αφορμή το παραπάνω σχόλιο θα ήθελα να προσθέσω επιπλέον κάτι με την μορφή του παραπόνου “Γιατί ? ” και εξηγούμε. Η κατεύθυνση η επαγγελμάτική η Επιχειρηματική δίδεται από το κράτος αυτό είναι εις θέση να προγραμματίζει να εφαρμόζει και να δίδει εν τέλει την εκκίννηση. Όμως τούτο εξαρτάται απο τους επικεφαλής που έχει αναδείξει ο Λαός στην Εξουσία γενικότερα στην Διαχείρηση και τον προγραμματισμό της Ανάπτυξης του Τόπου. Όταν λοιπόν ένας Λ Α Ο Σ έχει την Τύχη να τον Υπηρετήσουν Ά ν δ ρ ε ς Πολιτικοί, Πατριώτες {με ότι περιέχει αυτή η λέξη} τότε αυτός Ο ΛΑΟΣ θα προοδεύσει, άν όχι τότε εχει πολύ μεγάλες πιθανότητες αν δεν το αντιληθεί έγκαιρα να οδηγηθεί στην καταστροφή και την απώλεια. Σε μία κρατική Οντότητα δεν παίζουν ρόλο μόνο οι Πολιτικοί στην διαμόρφωση του πλάνου της Α ν ά π τ υ ξ η ς αλλά και όλοι οι άλλοι Θ ε σ μ ι κ ο ί Φορείς του Κ ρ ά τ ο υ ς όπως Πνευματικός {Επιστημονικός Εμπορικός Βιομηχανικός Εκπαιδευτικός κλπ}. Τούτο νομίζω αυτήν την στιγμή για την Χ ώ ρ α μ α ς είναι που λείπει και γι αυτό έχουμε αυτά τα αποτελέσματα των οποίων την γεύση έχουμε σήμερα γνωρίσει όλοι μας. Αν αυτά δεν αλλάξουν τότε το Αρνητικό Αποτέλεσμα είναι δεδομένο, καμία σωτηρία δεν υπάρχει, ο πλυθυσμός [ο καθένας απο μόνος του θα προσπαθήσει να περισώσει ότι μπορεί χωρίς αποτέλεσμα},με τελική κατάληξη την διάλυση αυτής της Οντότητας του Κράτους υπο την μορφήν ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ των ΕΛΛΗΝΩΝ.
Τι πιστεύω πρέπει να γίνει η θα μπορούσε να δρομολογηθεί προκειμένου να γίνει απαρχή αντιστροφή της πορείας .
Συνεργασία όλων των Θεσμικών Φορέων μαζί με την Πολιτική Εξουσία προς την κατεύθυνση της αντικειμενικής Οργάνωσης σε επιπεδο Διοικητικό {Διαρθρωτικό τό λένε τώρα} παίρνοντας στοιχεία απο άλλους Λ α ο ύ ς που έχουν δοκιμασθεί και συνθέτοντάς τα με δικά μας να οικοδομηθεί κατά πρώτα ένα Ν έ ο Επίπεδο Διοικητικης Οργάνωσης στην Χώρα, τα παραπάνω έξω απο Κομματικές Ταυτότητες [Πρώτα Οργανώνουμε και Οικοδομούμε και μετά Α ν τ ι π α ρ α τ α σ ό μ α σ τ ε σε επίπεδο Πολιτικης διαγκωνιζώμενοι πάντα για το καλλίτερο και όχι στην βάση να γκρεμίσω ότι ο προηγούμενος είχε κάνει, κάτι που σήμερα ισχύει και εφαρμόζεται . Αυτό θα δημιουργήσει μία βάσει KΑΡΧΗΣ και πάνω σ αυτήν θα οικοδομηθεί μια νέα κουλτουρα Πολιτική και Κοινωνική. Εάν γίνει αυτό το ΘΕΤΙΚΟ {Της Εθνικής Πατριωτικής Συνενόησις δηλαδή, του αυτονόητου} Τότε πιστεύω δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για πρόοδο και ευημερία αλλάζοντας σελίδα στην Χ ώ ρ α μ α ς και ό Λαός και oi Πολιτικοί και οι Θεσμικοί Φορείς.
Ο αρθρογράφος γράφει:
“ΜΟΝΟ ο αγροτικός τομέας μπορεί σήμερα να παράξει πλούτο, πρώτη ύλη για τη βιοτεχνία, το εμπόριο, τις εξαγωγές. Η αγροτική επιχειρηματικότητα είναι η λύση, η απάντηση στην κρίση είναι η αγροτική παραγωγή”.
Την ανάγκη για επιστροφή των νέων στην αγροτική παραγωγή με “μοντέρνο” τρόπο την ασπάζεται και το σύστημα, διότι τοιουτοτρόπως δίδεται προσωρινή διέξοδος στα μεσαία στρώματα των αστικών κέντρων και αποδυναμώνονται τα κινήματα αντίστασης. Εξ ου και οι διάφορες σχετικές εκπομπές στην τηλεόραση. Αλήθεια δεν μας είπαν πού θα βρεθεί η ελεύθερη γη για την ανάπτυξη αυτών των νέων αγροτικών δραστηριοτήτων.
Αποκρύπτεται όμως η πραγματική και αιώνια δύναμη της Ελλάδος: η ΘΑΛΑΣΣΑ.
Η ναυτιλία κυρίως γέννησε τον πολιτισμό και έφερε πλούτο, ιδέες, πνεύμα ελευθερίας, αναζήτηση γνώσης και εμπειρίας. Αλλά η επιστροφή των νέων στα ελληνικά πλοία προϋποθέτει σύγκρουση του κράτους με το εφοπλιστικό κατεστημένο, πράγμα αδιανόητο.
Όσοι όμως θέλουμε την Ελλάδα να ξαναζεί, ας μην λησμονούμε την τεράστια σημασία του ναυτιλιακού τομέα για την πατρίδα μας.
Επιστροφή στην θάλασσα λοιπόν, όχι (μόνο) στα χωριά.
Παρακαλώ ένα σχόλιο που έχω αποστείλει από τις 10/11 φαίνεται ακόμα υπό έγκριση. Υπάρχει κάποιο τεχνικό πρόβλημα στην ιστοσελίδα; Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την απάντηση.