«Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη».
Ελύτης, Άξιον Εστί
Κι επειδή μας βρήκε το κακό, το μεγάλο κακό της «χρεοκοπίας», πρέπει να πιούμε νερό απ’ τις προαιώνιες «αξιακές πηγές» μας και να ξαναδιαβάσουμε το πολιτιστικό «αλφαβητάρι» μας. Έχοντας συνείδηση πως, η ελληνική ταυτότητα στη διαχρονική της (ανα)πραγμάτωση, είναι μια ιστορική πολιτιστική ιδιαιτερότητα και ένας αδογμάτιστος τρόπος τού υπάρχειν, που δεν χωράει σε απόλυτες ερμηνευτικές «αναγνώσεις» ως προς το παρελθόν της, αλλά ούτε και υπακούει σε κανονιστικές «προδιαγραφές» ως προς το μέλλον της.
…Ας πάρουμε δύναμη απ’ τα «πνευματικά εικονίσματα» του ελληνισμού διαμέσου των αιώνων: απ’ τον Όμηρο ως τον Ρήγα, τον Σολωμό και τον Κάλβο…, τον Σεφέρη, τον Ελύτη και τον Ρίτσο. Γιατί δεν ξεθολώνει αλλιώς ο νους μας και δεν βρίσκει η «ψυχή» μας κουράγιο για τη νέα μεγάλη επανεκκίνησή μας, που θα μας ξαναβγάλει στο ξέφωτο της ιστορίας μας!
(από το οπισθόφυλλο του Βιβλίου)
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου προτάσσεται μια συμπληρωματική προς τα προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα (Μεταπολίτευση –Πα.Σο.Κ.-Αριστερά και Χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης, από τις εκδόσεις Ταξιδευτής) πολιτική ερμηνεία του εθνικού εγκλήματος της «Χρεοκοπίας» κι ακολουθούν αναλύσεις: στην ευρωπαϊκότητα, στην επανανάγνωση του πολιτιστικού «αλφαβηταριού» του ελληνισμού, στα μεγάλα ασύμβατα (εθνικισμός, ρατσισμός…) με το ελληνικό πολιτιστικό πρότυπο και στα διαχρονικά του προτάγματα, στον νοσηρό ελληνοκεντρισμό, στον νοσηρό αντι-ελληνοκεντρισμό, στον «χρυσαυγιτισμό», στην ανάγκη να ξανα-αγαπήσουμε τον τόπο μας, στον πατριωτισμό, στην σχέση Αριστεράς και πατριωτισμού (με έμφαση στην ανάγκη «γείωσης» της Αριστεράς στο αξιακό μαντέμι της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας).
Στο δεύτερο μέρος προστίθενται συνεντεύξεις και κείμενα που εμπλουτίζουν τους προβληματισμούς στα θέματα του πρώτου μέρους.
