Αρχική » Εθνισμός και Αριστερά

Εθνισμός και Αριστερά

από admin

eam2

του Δημήτρη Μάρτου από το Άρδην τ. 91 που κυκλοφορεί

Πολλές φορές στελέχη της Αριστεράς ταυτίζουν την έννοια του έθνους και του εθνικισμού/πατριωτισμού με τον φασισμό και κατ’ επέκταση με τη Χρυσή Αυγή. Η εθνομηδενιστική υστερία νομίζει ότι μπορεί ακόμη να συγκαλύπτεται πίσω από εκείνη την «γκάφα» του Κάρλ Μάρξ ότι τα έθνη αποτελούν ένα λάθος της ιστορίας και ότι μόνο οι τάξεις είναι τα αληθινά υποκείμενα της. Ο Μάρξ βέβαια μπορεί να δικαιολογηθεί λόγω του ότι οι εθνολογικές εμπειρίες του περιορίστηκαν στον δυτικοευρωπαϊκό χώρο και σε μια πρώιμη φάση του σύγχρονου εθνικού φαινομένου. Κάποιοι όμως φαίνεται να μην κατανοούν τις διαψεύσεις της παγκόσμιας ιστορίας. ότι η κινητήριος δύναμη της προόδου της ανθρωπότητας ήταν οι εθνικοί αγώνες και περιστασιακά οι εργατικοί. Κάποιοι επιμένουν να αγνοούν τη σημαντικότερη πτυχή των αγώνων της Αριστεράς στην Ελλάδα. ότι αυτοί είχαν πρωτίστως εθνικό πρόσημο και πάντως οι ταξικοί αγώνες είχαν αποτελεσματικότητα όταν συμβάδιζαν με τους εθνικούς. Η ανάκτηση της αίσθησης της «συνεργασίας» και της «αλληλεγγύης» γινόταν πάντοτε σε συνάρτηση με την πατριωτική-εθνικιστική αίσθηση. Η ακροδεξιά στην Ελλάδα υποκλέβει υπό μία έννοια την εκλογική δυναμική της Αριστεράς γιατί αυτοαναγορεύεται, με την ανοχή της δεύτερης, σε συνεχιστή των εθνικών παραδόσεων του ελληνικού λαού.
Η εκλογική νίκη της Αριστεράς δεν θα ολοκληρωθεί όσο δεν θα αποκτάει μια ηγεμονία στα εθνικά θέματα. όσο θα αποδέχεται ότι ο εθνικισμός/εθνικοφροσύνη είναι μια ακροδεξιά υπόθεση. όσο θα ξεχνάει ότι το ΚΚΕ υπάρχει ακόμα σαν βιώσιμος πολιτικός οργανισμός, όχι λόγω της μνήμης των εργατικών του αγώνων αλλά της μνήμης των εθνικών. ότι οργάνωσε το πρώτο σύγχρονο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα στον κόσμο και εξιλέωσε με την Εθνική Αντίσταση τα προπολεμικά λάθη του σχετικά με το «μακεδονικό». όσο θα ξεχνάει ότι η ΕΔΑ γιγαντώθηκε εκλογικά το 1958 λόγω της ενεργής της υποστήριξης στους αγώνες του Κυπριακού λαού, που συμπυκνωνόταν στο αίτημα «Αξιούμεν την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα». όσο θα ξεχνάει ότι το ΠΑΣΟΚ ηγεμόνευσε ιδεολογικά την πρώτη μεταπολιτευτική δεκαετία, λόγω την συγκλονιστικής σύνθεσης που έκανε ανάμεσα στο εθνικό ζήτημα και το ταξικό.
Δεν πρέπει να ξεχνά επίσης η Αριστερά ότι ο φασισμός αντιμετωπίστηκε με εθνικό λόγο και όχι ταξικό ή αριστερό. Ο Στάλιν κινητοποίησε τους Σοβιετικούς απέναντι στο γερμανικό Ναζισμό, όχι στο όνομα της κομμουνιστικής Πατρίδας, αλλά στο όνομα της εθνικής τους πατρίδας. Εγκαλούσε σε αντίσταση τον Ουκρανό, τον Γεωργιανό, τον Λιθουανό κ.λπ. με ρήτορες που μιλούσαν στην εθνική του γλώσσα και όχι στη ρωσική. Στην αναβίωση του εθνικού αισθήματος και την παραχώρηση εθνικών δικαιωμάτων οφείλεται η αναχαίτιση του Ναζισμού και όχι στην “κομμουνιστική αλληλεγγύη”. Αλλά και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης οφείλεται στο γεγονός ότι η ρωσική νομενκλατούρα δεν μπόρεσε, στη συνέχεια, να ανατρέψει αυτήν την εθνική αναδίπλωση των λαών της ΕΣΣΔ.
Η άποψη οπαδών της Αριστεράς ότι η αίσθηση του ανήκειν σε ένα έθνος είναι μια κακή αίσθηση, νομίζω οφείλεται σε μια ευρωκεντρική παράδοση αυτού του χώρου. Εξάλλου ένα μεγάλο πρόβλημα του ελληνικού εθνικισμού ήταν ότι ετεροκαθοριζόταν. Όχι με την έννοια ότι καθοριζόταν σε σχέση με τους Άλλους (εχθρούς/γείτονες) όσο ότι καθοριζόταν από τους Άλλους (ιμπεριαλιστικά κράτη-έθνη και ξένους δανειστές). Εργαλεία ελέγχου/επιτήρησης της εθνικής ιδεολογίας ήταν τα πακέτα ιδεών, τα οποία προσφέρονταν από τη Δύση εν είδη πακέτων κινητής τηλεφωνίας και είχαν πρόσημο “φασιστικό” “φιλελεύθερο”, “σοσιαλιστικό” έως και “αναρχικό”. Όλα αυτά τα πακέτα, αν δεν έχεις ένα ισχυρό εθνικοπολιτισμικό υπόστρωμα, λειτουργούν ως ιμάντες μεταβίβασης μια ξένης ηγεμονίας, αποεθνικοποίησης και επαρχιωτισμού. Εσωτερικεύουν στον ελληνικό λαό την αίσθηση του αντικείμενου επιδιόρθωσης/θεραπείας και όχι του ιστορικού υποκειμένου.
Πολλοί συγχέουν τους δυτικοευρωπαϊκούς εθνικισμούς με αυτόν της Ελλάδας. Συγχέουν δηλαδή τον εθνικισμό ως ιμπεριαλιστικό φαινόμενο και ως εθνικοαπελευθερωτικό. Ο εθνικισμός σε κράτη –έθνη που ολοκληρώθηκαν οι αστικές επαναστάσεις, κατά κανόνα, δημιούργησαν τον ιμπεριαλισμό, τον φασισμό και τον ρατσισμό σαν μοχλό κυριαρχίας στους άλλους λαούς. Εκεί οι εργατικές τάξεις βρήκαν έτοιμο το εθνικό πλαίσιο και μπόρεσαν να έχουν μια ελαστική σχέση με τον εθνικισμό. Σε χώρες όμως, όπου η ντόπια αστική τάξη αποδεκατίστηκε και υποκαταστάθηκε από μια αποικιοκρατική ελίτ εκεί δεν έγινε εθνικοαστική ολοκλήρωση/χειραφέτηση και εκεί τον ρόλο αυτόν τον αναλάμβαναν συνήθως τα αγροτικά, εργατικά και μικροαστικά στρώματα. Εκεί, η χειραφέτηση των λαών έπαιρνε τη μορφή ενός εθνικιστικού προγράμματος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό εθνικισμό. Γι’ αυτό σε χώρες σαν την Ελλάδα για να είσαι αριστερός και αντιεξουσιαστής πρέπει πρώτα να είσαι πατριώτης,/εθνικιστής.
Πολλοί αντιεθνικιστές, οπαδοί της New History νομίζουν ότι οι Έλληνες “έχουν γαλουχηθεί με τα σκληρά πατριωτικά ιδεώδη της φυλής, του γένους και του έθνους” (βλ. ΣΧΣ άρθρο Α. Αργυριάδη). Αλλά πως είναι δυνατό να κατηγορείται για σκληρό εθνικισμό ένας λαός που έχει υποστεί ιστορικά τέτοια συρρίκνωση των εθνικών του μεγεθών και απειλείται με αφανισμό; Μήπως τελικά ο ραγιαδισμός, ο εκδυτικισμός, ο αθηναϊσμός και διάφορες εθνομηδενιστικές ανοησίες έχουν υποκαταστήσει την εθνοπλαστική του εκπαίδευση;
Αυτοί που αναπαράγουν την διαψευσμένη από τα ιστορικά γεγονότα μαρξιστική θέση ότι «οι εργάτες δεν έχουν Πατρίδα» ας ρωτήσουν να τους πουν οι επαναπατρισμένοι Έλληνες από τη Σοβιετική Ένωση. Ο Κώστας Γκριτζώνας, ο πολιτικός επίτροπος του Δημοκρατικού Στρατού, που έζησε 30 χρόνια στην Τασκένδη έγραφε στο βιβλίο του Το δράμα μιας κακότυχης γενιάς:
«Οι Έλληνες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, που βρέθηκαν στην ξενιτιά ως πολιτικοί πρόσφυγες, διατήρησαν αλώβητο και ακμαίο τον πατριωτισμό τους. Γι’ αυτούς δεύτερη πατρίδα δεν υπάρχει. Δεν πίστεψαν ποτέ σ’ αυτό το κομματικό σύνθημα που επίμονα καλλιεργούσαν η ηγεσία του ΚΚΕ και οι ηγεσίες των χωρών της προσφυγιάς… Εμείς αγαπήσαμε τους λαούς των χωρών όπου ζήσαμε: ειλικρινά και ανυπόκριτα… Στην καρδιά μας όμως, μια ήταν και παραμένει η πατρίδα: Η Ελλάδα. Το αίσθημα της Πατρίδας… είναι πιο δυνατό απ’ την ιδεολογία και την πολιτική».
Η ποινικοποίηση του εθνικισμού ως φασίζουσας εκδήλωσης αποτελεί μια επικίνδυνα λαθεμένη ανάγνωση του φαινομένου. Ο εθνικισμός, νοούμενος ως πολιτική δράση για την υπεράσπιση των εθνικών/συλλογικών δικαιωμάτων, δεν παρήγαγε στην Ελλάδα δυναμικές φασισμού. Αυτό έγινε κυρίως στις ιμπεριαλιστικές χώρες της Δύσης. Η δικτατορία δεν παράχθηκε από κάποια εγχώρια φασιστική ιδεολογία γιατί δεν υπήρχαν οι οικονομικές/κοινωνικές προϋποθέσεις ενός επεκτατισμού της άρχουσας κρατικοεπιχειρηματικής ελίτ. Οργανώθηκε από την CIA, γι’ αυτό ήταν αμερικανοκίνητη. Ακόμη και ο εγχώριος φασισμός στην περίοδο της κατοχής δεν ολοκληρώθηκε σε εθνικιστική συνιστώσα, αφού εκτράπηκε σε δοσιλογισμό. Δεν είχαμε εδώ φαινόμενα εθνικισμού τύπου Φράγκο και Μουσολίνι. Γι’ αυτό δεν δικαιούται η ακροδεξιά να διεκδικεί τίτλους εθνικοφροσύνης γιατί ιστορικά απέκτησε μόνο τίτλους γερμανοφροσύνης και αμερικανοφροσύνης.
Τα μνημόνια έθεσαν με τον πιο τραγικό και απροκάλυπτο τρόπο το ζήτημα της εθνικής μας υπόστασης. Έθεσαν το εθνικό ζήτημα, τηρουμένων των αναλογιών, με τη διάσταση που τέθηκε στην κατοχή. Στο δίλημμα που τίθετο τότε: υποταγή στον κατακτητή, διεκδικώντας κάποιες βελτιώσεις διαπραγματευόμενοι μαζί του, ή αντίσταση με τίμημα ανθρώπινες θυσίες, οι Έλληνες προτίμησαν το δεύτερο, ιεραρχώντας σαν πρώτο ζήτημα την εθνική τους αξιοπρέπεια.
Όσα κακά και αν κυοφορούν οι αγώνες για την εθνική αναπαραγωγή ενός λαού είναι αυτοί που σε ωριμάζουν, σε κάνουν άνθρωπο γιατί σε κάνουν ιστορικό υποκείμενο. Η απώθηση της εθνικής ταυτότητας σε καθιστά νούμερο, χαζοχαρούμενο, μαζικοποιημένο καταναλωτή, σε κάνει πλήθος. Το πρόβλημα της μεταπολίτευσης έγκειται στην αποεθνικοποίηση, δηλαδή την μετατροπή από λαό-υποκείμενο σε πλήθος-αντικείμενο. Και σ’ αυτό έχει ευθύνη και η Αριστερά, αφού ανέχθηκε την δολιοφθορά του λαού μας, δηλαδή του ζην χαζοχαρούμενα.
Ο φασισμός είναι, εκτός των άλλων, μια αίσθηση ασέβειας στην εθνική ταυτότητα του Άλλου. Στην Ελλάδα όμως ακμάζει, λόγω της εκδυτικιστικής/ οριενταλιστικής κληρονομιάς της, ένα ισοδύναμο φαινόμενο φασισμού και ρατσισμού, αυτό του μη σεβασμού στην ελληνική ταυτότητα. Μερικοί βλέπουν ότι οι Έλληνες δεν έχουν αποκτήσει χαρακτηριστικά πολιτισμένων ανθρώπων, δηλαδή ότι δεν έχουν αφομοιώσει τους κώδικες συμπεριφοράς των κυρίαρχων δυτικών ελίτ. Επόμενα, θεωρούν ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να αλλάξει το ψυχογράφημά του. Το πρόβλημα των επιδιορθωτών (αριστερών και δεξιών) του χαρακτήρα και του εθνισμού των Ελλήνων είναι ο επαρχιωτισμός τους σε σχέση με τους ξένους και ο ελιτισμός τους σε σχέση με τον ελληνικό λαό. Οι αριστεροί και αντιεξουσιαστικοί σχηματισμοί, για παράδειγμα, δεν μπορούν να κινητοποιήσουν την ελληνική κοινωνία λόγω της επαρχιώτικης-ελιτίστικης στάσης πολλών στελεχών τους.
Διαβάζει κανείς σε διάφορες ιστοσελίδες λιβέλους κατά του χαρακτήρα των Ελλήνων από στελέχη που παράγει το ίδιο το σύστημα (διδάκτορες, καθηγητές κλπ) βαυκαλιζόμενοι αντιεξουσιαστικές προθέσεις, ενώ πρόκειται για ρατσιστικές ατζέντες και επιχειρήσεις λοβοτομής. Στους λιβέλους ενάντια στον “νεοέλληνα” οι όροι έθνος, εθνικισμός, πατριωτισμός κλπ διαχειρίζονται με περισσή αυθαιρεσία. Προσπαθούν να ενοχοποιήσουν την “παράδοση” το “πατριωτικό” και “εθνικιστικό” παρελθόν ως κακό και άρα ότι πρέπει να παραγραφεί από τη μνήμη ακόμη και με τη βία. Ενταγμένοι στην λογική των διαφόρων Διεθνών Μορφωτικών Ινστιτούτων που ξαναγράφουν τις ιστορίες των λαών, ποινικοποιούν το μέλλον ενός έθνους, αφού πρώτα αχρηστέψουν την εθνική του ιστορία. Έτσι, η εθνική συνείδηση ναι μεν είναι μια πραγματικότητα αλλά είναι σαν ατύχημα, σαν λάθος που πρέπει να διορθωθεί ή να εκλείψει. Δηλαδή, αν παλαιότερα οι άρχουσες ελίτ (αποικιοκρατικές και τοπικές) επιδίδονταν σε μια διαδικασία ένταξης στο εθνικό («συνανήκειν») μέσω της λήθης ή της μυθοποίησης κάποιων προσώπων και γεγονότων, σήμερα προσβλέπουν όχι στη λήθη των ιστορικών γεγονότων αλλά στην μνήμη τους, η οποία όμως επαναφέρει συνεχώς την αίσθηση της απόρριψης του ιστορικού παρελθόντος, γιατί αυτό περιγράφεται σαν κακό, λάθος ή ατύχημα.
Ο αντιεθνικιστές όμως δεν απαλλάσσονται από εθνικισμό. Ας μην ξεχνάμε ότι το αίτημα της κατάργησης των κρατών-εθνών προέρχεται από τις παγκοσμιοποιημένες ελίτ, τα γκόλντεν μπόυς των πολυεθνικών, των τραπεζών και των δικτύων του οικονομικού εγκλήματος . Αυτοί μπορεί μεν να έχουν ιδανικό τους την κατασκευή μιας ανώνυμης μαζικής κοινωνίας έχουν όμως και εθνικισμό και πατρίδα. Το όραμά τους είναι η μετάβαση από έναν κόσμο πολυεθνικό σε έναν κόσμο ολιγοεθνικό, όπου τα μεγάλα ισχυρά κράτη-έθνη θα καταπιούν τα μικρά, επιβάλλοντάς τα τις δικές τους εθνικές αξίες. Στην πραγματικότητα ο εθνομηδενισμός στοχεύει στον ολιγοεθνισμό και μπορεί να πάρει τη μορφή ενός βίαιου και εγκληματικού εθνικισμού αγριότερου από αυτόν του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Ο σημερινός φασισμός των σταυροφόρων του ολιγοεθνισμού είναι πιο ύπουλος (της Χρυσής Αυγής είναι φανερός) γιατί στοχοποιώντας τους τοπικούς εθνικισμούς θέλει να θέσει εκτός νόμου λαούς, οι οποίοι επιμένουν να σκέπτονται έξω από τα στερεότυπα της ολιγοεθνικής κουλτούρας. Και τα στερεότυπα μέσω των οποίων οι λαοί ταξινομούνται στην κλίμακα πολιτισμένοι/βάρβαροι είναι η συμπεριφορά τους με βάσει κώδικες που κατασκευάζει η ολιγοεθνική κουλτούρα όπως μετανάστες, ομοφυλόφιλοι, κλπ. Το μεταναστευτικό, για παράδειγμα, οι λαοί πιέζονται να το προσεγγίσουν μόνο με τους όρους της μονοδιάστατης ευρωατλαντικής ρητορικής περί ατομικών δικαιωμάτων, παραβλέποντας τα εθνικά/ συλλογικά δικαιώματα. Έτσι όμως το μεταναστευτικό μπορεί να λειτουργήσει και σαν εργαλείο ελέγχου και διάλυσης μικρών κρατών – εθνών, όπως είναι η Ελλάδα, που δεν έχουν ούτε κρίσιμο πληθυσμιακό μέγεθος ούτε δυναμικό εθνικισμό για να απορροφήσουν ή να ελέγξουν τα μεγάλα κύματα μεταναστών, που βέβαια δεν κινούνται ανεξάρτητα από τα συμφέροντα διεθνών οικονομικών δικτύων.
Βλέπουμε ότι οι λαοί από ένστικτο αμύνονται, επιστρατεύοντας διάφορες μορφές άμυνας πολλές φορές θρησκευτικού ή εθνικιστικού φονταμενταλισμού. Όμως ούτε οι μουσουλμάνοι ή χριστιανοί φονταμενταλιστές, ούτε οι Ταλιμπάν, ή oι αμερικάνικες “milizia , ούτε ο Καντάφι, ούτε οι εθνικιστές της Τσετσενίας ή οι Ινδιάνοι της Λατινικής Αμερικής ούτε ακόμη και φασιστικά μορφώματα σαν την Χρυσή Αυγή είναι η απειλή της ανθρωπότητας. Η απειλή είναι ο ολιγοεθνισμός, δηλαδή ο ηγεμονισμός των ιμπεριαλιστικών κρατών, που τους εκπροσωπούν σύγχρονοι αυτοκράτορες, όπως εκείνος ο νάρκισσος Αμερικανός προέδρος Τζώρτζ Μπους Τζούνιορ που κατέσφαξε λαούς στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και τέλος η Αριστερά πρέπει να διακρίνει ότι ο εθνικισμός των λαών υφίσταται πλέον μια αλλαγή. Γιατί υπό την πίεση της παγκοσμιοποίησης οι λαοί δεν προσεγγίζουν το εθνικά διαφορετικό ως αντίπαλο ούτε σαν πεδίο επέκτασης των δικών τους εθνικών χαρακτηριστικών. Απεναντίας νοιάζονται για την ύπαρξή του, αφού μόνον έτσι δικαιώνεται και η δική τους διαφορετικότητα. Νοιάζονται για την γλώσσα, τις παραδόσεις και το έδαφος του Άλλου, γιατί μόνο έτσι μπορεί να βρουν συμμάχους και να δημιουργήσουν ένα μέτωπο απέναντι στον ολιγοεθνισμό των παγκοσμιοποιημένων ελίτ.

21 ΣΧΟΛΙΑ

Ζακ Υβ Κουστό 14 Μαρτίου 2013 - 17:05

Μες τις μεγάλες του αλήθειες ο συγγραφέας, ας ξακαθαρίζει: εθνισμός ή εθνικισμός; Επίσης στην προτελευταία παράγραφο, βάζει σε ένα τσουβάλι όλους αυτούς που αναφέρει από τους ινδιάνους μέχρι τη Χρυσή Αυγή; Δεν είναι λίγο παράτολμο αυτό; Ή μήπως βιάστηκε λιγάκι ο συγγραφέας κι ήθελε κάτι άλλο να πει; Το γεγονός ότι συμφωνώ με τον κορμό του κειμένου (και υπερθεματίζω: οι εθνοαποδομιστές πέρα από εξαιρέσεις, στην Ελλάδα, είναι υπερασπιστές του εθνικισμού των άλλων) δεν σημαίνει ότι θα αφήσουμε τα σημεία να γίνουν τέρατα.Κι είναι εύκολο στην εποχή μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δημήτρης 14 Μαρτίου 2013 - 17:35

Στο πλαίσιο του υλισμού, της αντίληψης του ανθρώπου ως εγωκεντρικού ατόμου, της ενασχόλησης μόνο με ποσοτικά μετρήσιμα μεγέθη και της σύλληψης των εννοιών κοινωνία, σχέση, δημόσιος, ευτυχία, κ.λ.π. με τρόπο ριζικά αντίθετο από εκείνον που αναπτύχθηκε στο ελληνικό παράδειγμα, ήταν φυσικό ο Μαρξ να πει όσα είπε. Η αριστερά δε θα πάψει ποτέ να πολεμάει το έθνος εξαιτίας των θεμελιωδών της παραδοχών.
Όποιος θέλει να μάθει για τις ιδεολογίες μπορεί να διαβάσει το βιβλίο του Heywood. Κριτική του υπάρχει εδώ:
http://argonautis.eu/politikes_ideologies.htm
Ο αδύναμος, ανελεύθερος άνθρωπος έχει ψυχολογική ανάγκη από μπούσουλες και συνεχείς υποδείξεις. Ωστόσο μόνο αν απαλλαγούμε από τις ιδεολογίες θα μπορέσουμε να ασκήσουμε πολιτικές με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον κι όχι εκείνο των εκάστοτε ισχυρών ομάδων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Κωνσταντινος 14 Μαρτίου 2013 - 17:50

Ίσως το καλύτερο άρθρο που έχω διαβάσει πάνω στον εθνικισμό, στο τι πραγματικά σημαίνει και τι εξυπηρετεί ο εθνομηδενισμός. Η υπέρτατη υπηρεσία των εθνών στην ανθρωπότητα, είναι η δημιουργία των πολιτισμών. Συγχαρητήρια. Με εκφράζει απόλυτα ως Έλληνα εθνικιστή.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 14 Μαρτίου 2013 - 20:39

Με μια λέξη , ΤΕΛΕΙΟ !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ζακ Υβ Κουστό 15 Μαρτίου 2013 - 14:25

Εθνικισμός, εθνισμός, πατριωτισμός, … θα συνεχιστεί για πολύ το μπέρδεμα ή αλλιώς η τραγωδία; Για πόσο καιρό θα τροφοδοτείται η νέα βαβυλωνία; Μια τοποθέτηση αρκεί

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 16 Μαρτίου 2013 - 04:04

Πέραν της ιστορίας της αριστεράς και του πατριωτισμού-εθνι(κι)σμού της, και τη μεγάλη ιστορική κουβέντα που αυτό σηκώνει, αυτή τη στιγμή εκείνο που προέχει είναι να υπάρχει ένα σχέδιο Β, ένα δια ταύτα….
Τι θα γίνει αν η σημερινή αριστερά δεν κατανοήσει τις σωστές παραινέσεις του Άρδην και παραμείνει στις εθνομηδενιστικές της θέσεις;
Πως μπορεί να αντιμετωπισθεί η λαίλαπα που προκαλείται στο λαό από ανακοινώσεις-πρόκληση όπως αυτή του ΠΑΜΕ για την 25η Μαρτίου;
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63798482
Πως θα αποτραπεί ο κόσμος από την στροφή προς μία εθνικοσοσιαλιστική λογική που στα λόγια τουλάχιστον και προφανώς για δικούς της σκοπούς φαίνεται να “παντρεύει” τον εθνι(κι)σμό με το σοσιαλισμό και την αριστερά;
Η εμμονή σε ικεσίες προς την αριστερά για να αποτάξει τον εθνομηδενισμό της αποτελούν αυτή τη στιγμή τον καλύτερο προαγωγό της ΧΑ, κατά τη γνώμη μου. Οι άνθρωποι διάλεξαν να είναι εθνομηδενιστές κι ανθέλληνες και κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα παραμείνουν. Ας το πάρουμε απόφαση κι ας αποφασίσουμε αν θα πορευθούμε με αυτούς ή χωρίς αυτούς ο καθένας ότι νομίζει. Έφθασαν εδώ που έφθασαν κινούμενοι εναντίον της Ελλάδας και του Ελληνισμού τα τελευταία 30-40 έτη τουλάχιστον. Το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο με τον αριστερό Χριστόφια, το φίλο και σύμμαχο του ΚΚΕ και του Σύριζα που κατάφερε να διαλύσει το ελληνικό κράτος εκεί μέσα σε μία θητεία. Τι άλλο πρέπει δηλ. να κάνουν; Αφού η Σοβιετία έπεσε και δε μπορούν να μας ξεπουλήσουν στους ρώσσους μας ξεπουλάνε από το ’90 στου ευρωατλαντιστές….
Ας ξεκολλήσουμε επιτέλους πριν να είναι πολύ αργά: κι αυτοί όπως κι Αντρίκος πράκτορες και πουλημένοι ήταν, είναι και θα είναι….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 16 Μαρτίου 2013 - 20:47

Σε όσους δυσκολεύονται να διαχωρίσουν το Καλό από το Κακό ! Ακόμη πιο πολύ σε όσους δυσκολεύονται να ιεραρχήσουν τις διαβαθμίσεις του Κακού και να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές, κάνοντας επιλογές, αφιερώνω την σημερινή Κυπριακή τραγωδία ! Η λογική του όλοι ίδιοι είναι οδηγεί σε αυτό το αποτέλεσμα ακριβώς ! Για ακόμη μια φορά θα πω το αυτονόητο ! Η πολιτική είναι σαν την μαγειρική, μαγειρεύεις με τα υλικά που έχεις όχι με αυτά που ΘΑ ήθελες να έχεις !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 17 Μαρτίου 2013 - 00:04

Ναι για την Κύπρο φταίει εξ’ολοκλήρου ο Αναστασιάδης ενώ ο πρόεδρος που-λύσης και το ΑΚΕΛ δεν είναι εκείνοι που ξεκίνησαν το κακό όπως ο Αντρίκος δε φέρει καμμία ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας κλπ.
Πεισθήκαμε τώρα όλοι και καταλάβαμε τι γίνεται. Ο ένας κρύβεται πίσω από τον άλλο: τα ξένα κοράκια προφασίζονται και κρύβονται πίσω από τους επίορκους υπαλλήλους, οι χαραμοφάηδες του δημοσίου πίσω από τα εγκλήματα των ευρωκρατών και πάει λέγοντας….. Αυτά και σιγά γιατί η πατρίδα κοιμάται…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 17 Μαρτίου 2013 - 14:31

Η λογική του ελάσσονος Κακού είναι άχαρη και όλοι θα προτιμούσαμε (καλό θα ήταν και να εργαζόμασταν για αυτό!) το Καλό ! Ωστόσο ελλείψει πολλών εναλλακτικών η επιλογή του μικρότερου Κακού δεν είναι άνευ σημασίας και η περίπτωση της Κύπρου το αποδεικνύει περίτρανα ! Βρίσαμε και ξαναβρίσαμε (δικαίως!) τον αποτυχημένο Χριστόφια (και στο Άρδην!), μπήκαμε στην λογική ας φύγει και ας έρθει το χάος και …..ιδού !!! Προέκυψε ο 60% ΑΝΑΝίας
που …..δεν έχασε χρόνο ! Σίγουρα ο Χριστόφιας ήταν επιεικώς απαράδεκτος, σίγουρα ο Λιλλήκας ήταν η καλύτερη επιλογή, μήπως όμως τελικά ο Μαλάς ήταν καλύτερη λύση στον 2ο γύρο ? Το λέω διότι πχ και ο Χριστόφιας μπορούσε να υπογράψει αυτήν την αθλιότητα και μάλιστα χωρίς κόστος εφόσον αποχωρούσε αλλά δεν το έκανε ! Μήπως λοιπόν το Κακό δεν είναι απλά και γενικά Κακό αλλά έχει και αυτό διαβαθμίσεις ? Αναλύστε πολύ καλά το περιστατικό αυτό φίλοι και αντλείστε διδάγματα, είναι πολύ σοβαρό !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 17 Μαρτίου 2013 - 22:31

Χάριν ακριβείας και παρότι δεν έχει και μεγάλη σημασία πλέον κατά τη γνώμη μου, το μνημόνιο το είχε αποδεχθεί ήδη ο “λιγότερο κακό” δακρύβρεχτος συντρόφιας με την κόκκινη γραβάτα….
http://www.youtube.com/watch?v=HoPC4oghYDA
Να τον χαίρεται η κυπριακή, η ελληνική κι η παγκόσμια αριστερά….
Για το ίδιο πάνθεον παρέα με τον Αντρίκο και τον Στάλιν να τον προσκυνάνε τον κόβω…..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μιχάλης Τσολάκης 18 Μαρτίου 2013 - 13:10

Συμφωνώ και μάλιστα πιστεύω ότι δεν ήταν το μόνο κακό που έκανε ο Χριστόφιας ! Αλλά τελικά η σύγκριση με την ΄΄καλημέρα΄΄ του ΑΝΑΝία είναι καταλυτική ! Από την Τετάρτη απλά…..δεν θα υπάρχει κυπριακή οικονομία ! Ο Λιλλήκας ήταν σίγουρα η καλύτερη επιλογή αλλά τελικά μήπως μεταξύ ΑΚΕΛ/μνημονίου και ΑΝΑΝαστασιάδη/Άουσβιτς είναι απόλυτο λάθος να θέτει κανείς το σημείο της ισότητας ? Μήπως μέχρι να είμαστε σε θέση να επιβάλουμε θετικές εναλλακτικές, πρέπει να εξετάζουμε με μεγαλύτερη ωριμότητα τις λιγότερο αρνητικές ? Διότι το θέμα δεν είναι αν θα ……΄΄καμαρώνει΄΄ η Αριστερά ή η Δεξιά τα κατορθώματα των ηγετών της αλλά η συντήρηση ενός μικρού έθνους που δέχεται εδώ και δεκαετίες απειλές επιβίωσης ! Καμία εγγύηση δεν έχω για τον Μαλά ! Ξέρω όμως δύο πράγματα ! Πρώτον τι εστί ΑΝΑΝαστασιάδης και δεύτερον ότι πάντως ο καθόλα άθλιος Χριστόφιας, αυτήν πάντως την ατιμία δεν την έκανε ! Τώρα ας καμαρώσουμε τον 60% ΑΝΑΝία να μετατρέπει την πλούσια Κύπρο μας σε μπανανία της συμφοράς μέσα σε μία νύχτα κυριολεκτικά ! Τελικά το Κακό είναι απλά μια λέξη ! Είναι άπειρες οι μορφές και οι διαβαθμίσεις και ΜΕΓΑ λάθος να περιοριζόμαστε στην λέξη !
ΥΓ Μακάρι οι Κύπριοι να κάνουν την έκπληξη σήμερα !

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
George 18 Αυγούστου 2013 - 21:08

Ο καθε λαος ειναι αξιος του ηγετη του (παροιμια απο την Αγια Γραφη) Ηξεραν οι Κυπριοι πολυ καλα τι εστι και Αναστασιαδης και Μαλας. Και ειχαν και εναλλακτικη (τον Λιλληκα) που εμεις δεν ειχαμε.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ηρακλης 17 Μαρτίου 2013 - 19:52

εαν αναζητησετε στα αρχεια εφημεριδων της γερμανικης κατοχης, θα διαπιστωσετε οτι οι αποφασεις για εκτελεσεις βασιζονταν στην κατηγορια του εθνισμου. στην κεφαλονια εχω δει μια εφημεριδα της κατοχης οπου ειχαν εκτελεσθει πατριωτες κατηγορουμενοι ως εθνιστες απο την γερμανικη ναζιστικη(εθνικιστικη) διοικηση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δημήτρης Γλυφάδα 20 Μαρτίου 2013 - 21:08

Πολύ καλή ανάλυση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα που την επιβεβαιώνει είναι ο Τσάβες και τα άλλα κινήματα της Λ. Αμερικής. Κινήματα αριστερά και ταυτόχρονα πλήρως εθνικιστικά με σεβασμό στις παραδόσεις και στην θρησκεία. Ακόμα κι ένας άσχετος όμως βλέπει ότι η εγχώρια Αριστερά σήμερα βγάζει φλύκταινες με τον εθνικισμό. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από την Αριστερά ή την Δεξιά να τον αποδεχτούν. Ο Εθνικισμός πρέπει να γίνει καταννοητός σαν αυθύπαρκτη ιδεολογία-κοσμοθεωρία που οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα αυτόνομο εθνικιστικό πολιτικό κίνημα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δημήτρης Χ 25 Μαρτίου 2013 - 12:32

Μόνον ο θάνατος των προκάτ ιδεολογιών που λειτουργούν διασπαστικά για τον άξονα εθνικά δίκαια – κοινωνική δικαιοσύνη, θα επιτρέψει σε μια τέτοια θεώρηση να προβληθεί και να επικρατήσει… Μέχρι τότε στη ρητορική της δεξιάς (με την δήθεν ευαισθησία στα εθνικά θέματα, αλλά εχθρότητα προς την κοινωνική δικαιοσύνη), η έννοια ”πατρίδα” θα μεταλλάσσεται σε ”παρτίδα”, ενώ η αριστερά (η δήθεν ευαίσθητη σε κοινωνικά θέματα, αλλά εχθρική προς κάθε τι εθνικό), θα συνεχίζει να διαποτίζει την κοινωνία με την τοξική της συνείδηση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
George 17 Αυγούστου 2013 - 13:25

Εθνικιστες στα λογια…γιατι στην πραξη και η δεξια στην Ελλαδα παντα εθελοδουλη και ξενοδουλη ητανε.
Οσο για την επισημη αριστερα (δεν εννοω πασοκ)…στην πραξη ειναι λιγοτερο ξενοδουλη απο τη δεξια (χωρις αυτο βεβαια να τους κανει πατριωτες). Το κακο με την αριστερα στην Ελλαδα ειναι οτι δεν ξερουν τι τους γινετε… Αλλωστε δεν θελουν οι ανθρωποι να κυβερνησουν..οποτε παιρνουν κεφαλη στις δημοσκοπησεις πετανε επιτηδες μια βλακεια του στηλ: ενας γιατρος στο Καστελοριζο ειναι πολυτιμοτερος απο ενα ακομα F16 (λες και τα δυο δεν γινετε..) .η’ το αιγαιο ανηκει στα ψαρια του…και ξαναπεφτουν τα ποσοστα. Δεν νομιζω να αποτελουν αξιοπιστη λυση για συνεργασια. Οταν θα σπασουν ομως ισως αξιζει να τραβηξεις τα πατριωτικα κοματια τους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Λαυρέντης 17 Αυγούστου 2013 - 13:36

Καλά όλα αυτά και άγια αλλά:

[quote][…] Μετά τα γεγονότα των Ιμίων, ο κ. Γιανναράς άνοιξε μια συζήτηση με τους φοιτητές του στο πανεπιστήμιο σχετική με τα γεγονότα αυτά. Οι περισσότεροι φοιτητές είχαν απόψεις που έδειχναν πλήρη προσωπική αδιαφορία για το θέμα. Η συμπεριφορά αυτή των φοιτητών ανάγκασε τον κ. Γιανναρά να κάνει την εξής περίπου ερώτηση: «Τελικά τι θα προτιμούσατε; Ελευθερία με αγώνες και θυσίες ή καλοπέραση με σκλαβιά;». Η απάντηση που έδωσαν όλοι μαζί οι φοιτητές, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν το δεύτερο. Δηλαδή «καλοπέραση με σκλαβιά». […][/quote]

http://www.newsnow.gr/article/485454/ti-tha-protimousate-eleftheria-me-agones-kai-thysies-i-kaloperasi-me-sklavia.html

Και να μην αποτελεί γεγονός, αποτελεί πραγματικότητα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Κορνήλιος 17 Αυγούστου 2013 - 15:32

Το άρθρο θα ήταν πραγματικά εξαιρετικό αν έλειπε η προτελευταία παράγραφος όπου όλοι απο την ΧΑ έως τους ταλιμπάν εξισώνονται και “αθωόνονται” απέναντι στον ολιγοεθνισμό (ιμπεριαλισμό;;).
Το άρθρο αφήνει και πολλά κενά πολιτικής, π.χ. πολιτική συμμαχιών σε εποχή μνημονίου = ένα νεο ΕΑΜ = ο ΣΥΡΙΖΑ να είχε στηρίξει αντιμνημονιακή ΝΔ στις εκλογές Τοπ. Αυτοδιοικ. 2010, και συμμαχία με ΑΝΕΛ το 2012 κλπ
Για να καταλάβουν και πειστούν πολλοί νέοι της κοσμοπολιτικής/διεθνιστικής αριστεράς θα πρέπει κάποιος να τους μιλήσει για το λόγο του Άρη στη Λαμία και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα απο τον Μάο έως τον Τσε…
Η άλλη απαραίτητη συνθήκη ανεξαρτησίας είναι ηπαραγωγική ανασυγκρότηση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Common sense 17 Αυγούστου 2013 - 17:21

πάντως τα καυτά ερωτήματα που μένουν στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον είναι:

1) Τι ωθεί κάποιον με ελάχιστη κοινή λογική να πιστέψει ότι η εντόπια αριστερά θα ανακρούσει πρύμναν σχετικά με τον εθνομηδενισμό αυτή τη στιγμή ή στο εγγύς μέλλον όταν μάλιιστα η μακροχρόνια στρατηγική της φαίνεται να αποδίδει το ποθούμενο δηλ. την κατάλυση των εθνικών κρατών Ελλάδος και Κύπρου, τα οποία θεωρεί “αστικά” και “εθνικιστικά” δηλ. το απόλυτο κακό;

2) Τι πρέπει να κάνει το Ελληνικό Πατριωτικό Κίνημα αν η αριστερά εξακολουθήσει την εθνομηδενιστική της πορεία, όπως είναι πιστεύω το πιθανότερο; Δεν πρέπει να τους απομονώσει, να τους καταγγείλει και να διακόψει κάθε σχέση κι επαφή μαζί τους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
τηλέμαχος 19 Αυγούστου 2013 - 18:49

@Ζακ Υβ Κουστό

Αν θεωρείς ότι χρειάζεται μια αξιόπιστη ερμηνεία των λέξεων για να προχωρήσουμε παρακάτω, ή έστω για να νιώσεις καλύτερα, ορίστε η ερμηνεία που δίνεται στο λεξικό Δημητράκου:
Εθνικισμός(ο), νεώτ. κ. δημ. Αποκλειστική προσήλωσις εις τα εθνικά ιδεώδη χαρακτηριζομένη υπό τάσεως εκμεταλλεύσεως αυτών προς επικράτησιν έναντι ξένων εθνών.
Εθνισμός (ο) νεώτ. κ. δημ. η εθνότης βλ.λ. 2) η εθνική συνείδησις.
Πατριωτισμός (ο) η προς την πατρίδα αγάπη, φιλοπατρία.

Επίσης, συμφωνώ με το πρώτο σου σχόλιο, ωστόσο το γεγονός ότι οι εθνοαποδομηστές υποστηρίζουν τον εθνικισμό άλλων, είναι απλώς μια συνέπεια του ιδεολογικού ευνουχισμού που έχουν υποστεί.
Αλλά τα αίτια είναι ακόμη βαθύτερα πιστεύω: όπως ένας “μορφωμένος” ιθαγενής επιθυμεί να μοιάσει στον αποικιοκράτη- υιοθετεί τη σκέψη, το φέρσιμο, ακόμα και το ντύσιμό του- έτσι και εδώ κάθε δεσμός με τον τόπο, το έθνος, και οτιδήποτε το χαρακτηρίζει πρέπει να ξεριζωθεί από το ίδιο το άτομο- διαφορετικά είναι καταδικασμένο στη μετριότητα ή ακόμα χειρότερα τη βαρβαρότητα των ομοεθνών του.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
salamandras(το τερας του εγώ) 8 Αυγούστου 2014 - 15:10

Τη αληθεια ρε, την αλήθεια

https://www.youtube.com/watch?v=ptwwYn-UoAw

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ