Ἦταν ἀναπόφευκτο τά σακάτικά μας χρόνια νά ἐπιφυλάξουν σέ μιά εὐαίσθητη ποιητική φωνή τήν τύχη πού σέ ἄλλους, παρόμοιους καιρούς, ἐπεφύλαξε ἡ συνταυτοτροπία τῶν «ἀντιθέτων» στόν ποιητή Ἄρη Ἀλεξάνδρου:
[] Φτάνει μονάχα νά τούς πῇς: «Τά συρματοπλέγματα ἀγκυλώνουν», / γιά νά σοῦ κοτσάρουνε ἀμέσως χρυσοποίκιλτα γαλόνια / μέ σταυρούς ἀγκυλωτούς!… / Ὅσο γιά τούς ἀντίθετους, / μόλις σ᾿ ἀκούσουνε νά λές γιά κόκκινα γαρύφαλα, / σέ βλέπουν νά κρατᾶς ὅλα τά σφυροδρέπανα τοῦ κόσμου!… / (Κι αὐτοί καί κεῖνοι / μᾶς πολτοποιήσανε. /Μᾶς ἔχουν κάνει –τό λαό!- / μιά μᾶζα εὐκολομάσητη, / γλοιώδη, σά μπάμιες καζανιοῦ!) []
(«Συνομιλῶ – ἄρα ὑπάρχω»)
Ἡ Κική Δημουλᾶ εἶναι κι αὐτή, μέ τόν τρόπο της, ὕποπτη σάν τήν ἀλήθεια. Γι᾿ αὐτό θά ἔχῃ τήν ἀμέριστη συμπαράσταση ὅλων τῶν φυλακισμένων καί τῶν δύο ἡμισφαιρίων τῆς πνευματικῆς, πολιτικῆς καί κοινωνικῆς μας ζωῆς. Ὅσο κι ἄν εἴθισται νά δολοφονοῦν τούς ποιητάς, ἐσχάτως καί μέσῳ τοῦ διαδικτύου, ὑπάρχουν ἀρκετοί νοήμονες καί εὐαίσθητοι ἄνθρωποι σ᾿ αὐτόν τόν τόπο, πρόθυμοι καί ἱκανοί νά ἀποτρέψουν τά ἀνοσιουργήματα τῆς ἐν τοῖς πράγμασι συναυτουργίας τοῦ ἐντόπιου καί τοῦ παγκοσμιοποιημένου φασισμοῦ.
Χρῖστος Δάλκος
1 ΣΧΟΛΙΟ
Είναι ζήτημα χρόνου να ιδρυθούν Υπουργείο Αλήθειας και Υπουργείο Αγάπης, όπως στο ‘1984’.