Αρχική » Το ραδιόφωνο και οι Άλλοι

Το ραδιόφωνο και οι Άλλοι

από admin

του Β. Ασπρογέρακα

Αυτός που δεν καταλαβαίνει τη σιωπή σου,

δεν θα καταλάβει ούτε τα λόγια σου1.

 

Tα πλέον δαιδαλώδη καταφύγια κατασκευάζονται ίσως από τους τυφλοπόντικες. Ο τυφλοπόντικας μπορεί να έχει ένα υπόγειο δωμάτιο-φωλιά, περικυκλωμένο από ομόκεντρα κυκλικά τούνελ, αλληλοσυνδεόμενα με άλλα ακτινωτά. Ρηχά επιφανειακά τούνελ ξεκινούν από αυτή τη βαθύτερη, περίπλοκη κατασκευή και γίνονται αντιληπτά από ανυψώσεις του εδάφους οι οποίες καταδεί­ξουν την υπόγεια πορεία τους. Μπορεί επίσης αυτό το τρωκτικό να συσσωρεύει χώμα στην επιφάνεια δηλώνοντας έτσι τη θέση του υπόγειου συστήματος των τούνελ του. Καμιά φορά δανείζονται και τις στοές που ανοίγουνε άλλα ζώα. Ο τυφλοπόντικας λοιπόν σκάβει σ’ αυτό το σχήμα τις κατακόμβες του. Έτσι με την ησυχία του αναπαράγεται και ζει έως και 3 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Μια ησυχία όμως ευάλωτη στους κάθε είδους υπόηχους που μόνον αυτοί χουν την ιδιότητα να διαπερνούν2 τις μάζες του χώματος. Αυτοί οι υπόηχοι είναι ακουστοί από τους τυφλοπόντικες και αυτοί με την σειρά τους τους διακρίνουν σε προσωπικούς, κοινωνικούς και άλ­λους. Με αυτούς τους κοινωνικούς υπόηχους θ’ ασχοληθούμε περισσότερο μια και έχουν το μεγα­λύτερο ενδιαφέρον γι’ αυτό το υπόγειο ζώο.

Οι κοινωνικοί αυτοί υπόηχοι, που αισθανθήκαμε τελευταία έρχονται από πολύ ψηλά. Απ’ τους αι­θέρες! Τάραξαν την υπόγεια ζωή μας, μας ξεθαλάμωσαν. Είναι οι κοινωνικοί αιθέρες που καταπατού­νται παγκόσμια, είναι το υπέρ που αναταράσσει το υπό.

Αλλά πριν προχωρήσουμε στις δονήσεις που μας αφύπνισαν ας θυμηθούμε την υπόγεια διαδρο­μή μας όταν σκάβαμε τη φωλιά μας.

…Public sphere ideal is if it functions merely as an exercise in Utopian speculation or if it can some­how reveal the hidden energies of democracy that account or change3.

Επιλέξαμε το ραδιόφωνο και όχι την τηλεόραση σαν πεδίο αντιπαράθεσης τονίζοντας τον κοινωνι­κά ευλαβικό και εξομολογητικό χαρακτήρα του μι­κροφώνου απέναντι στην ξιπασιά και την αδιακρισί­α της κάμερας, θέλαμε να ακουστούμε και όχι να επιδειχθούμε. Ήμασταν και παραμείναμε Ακουσματικοί, αφουγκραζόμενοι τους παλμούς του κοινωνικού υποσυνείδητου και βγαίναμε από τα λαγούμια μας μόνο για να υπερασπιστούμε τους κοινωνικούς απόκληρους4. Αναμεταδίδαμε τις οιμωγές από τα κατάβαθα των κατασταλμένων, των συνθλιβομένων από τις συμπληγάδες της περιθωριοποίησης, των εχόντων ειδικές ανάγκες. Εφαρμόσαμε το «ότι ού­τως πρακτέον» σ’ όλα όσα η κοινωνία μας δεν μπο­ρούσε να’ ναι περήφανη.

Η καταγωγή μας έλκεται από τις παρέες της γειτονιάς που επικοινωνούσαν στα Μεσαία στα τέ­λη του ’60. Μελετούσαμε τον Τράπαλη’5 και την πρώιμη Τεχνική Εκλογή και μπερδεύαμε την αφιέ­ρωση με τις συνομιλίες μεταξύ μας. Τα υλικά των πομπών μας τα βρίσκαμε από τα surplus (sic) στρα­τιωτικά μηχανήματα: «Δημοπρατήσεις παλαιών μη­χανημάτων» στο Μοναστηράκι. Έτσι «διαβάζαμε» τα κυκλώματα τους, τα τροποποιούσαμε, τα βελ­τιώναμε, εντοπίζαμε τα λάθη τους. θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα6, στη δική μου γει­τονιά, για να αντιληφθούμε την πυκνότητα των πει­ρατών εκείνη την εποχή. Σε τρία οικοδομικά τετρά­γωνα εκπέμπαμε πέντε! θα αναφέρω διεξοδικά ό­σους θυμάμαι: ο «Palmer» με την κλασική ψυχεδε­λική ροκ του, ο Α40 μικρός αλλά θαυματουργός, ο πανίσχυρος Αστερίξ (με ειδικότητα στον Καζαντζί­δη), η Lady Tsarlie (τρυφερός πόλος έλξης κυρί­ως για άρρενες ακροατές) και ο Bangs Banny του γράφοντος (χαρακτηριστικό παρατσούκλι γνωστού τρωκτικού που οφείλεται σε χαρακτηριστικό της οδοντοστοιχίας μου λόγω κάποιας εφηβικής ιδιαι­τερότητας).

Αργότερα, το Νοέμβρη του ’73, τρέχαμε στο Κάλεσμα, παραδίδοντας μετασχηματιστές και άλ­λα υλικά που είχαν ανάγκη ή αναμεταδίδαμε πα­νελλήνια το σταθμό του Πολυτεχνείου.

Στη συνέχεια, όταν «ανακαλύφθηκαν» τα FM, τέ­θηκαν ξανά οι όροι που διείπαν τα φορτωμένα πια μεσαία. Όχι διαφήμιση, ποιότητα εκπομπών, τοπι­κή εκπομπή, απαξίωση από κάθε χρηματικό συμφέ­ρον. Μόνο μεράκι.

Εκείνη την εποχή, η μόνη πρόσβαση μας στην ηλεκτρονική εφαρμοσμένη θεωρία ήταν οι ετήσιες εκδόσεις της ARRL7, το περίφημο Radio Amateur Handbook. Αυτό αντιγράφαμε προσαρμόζοντας το στις συχνότητες των FM και μετά τρέχαμε στους τόρνους και τις στράντζες για τις ερασιτεχνικές μας συσκευές. Ήταν πραγματικά θαύματα φετιχοποιημένου αυτισμού, που ακόμη και οι ειδικευμέ­νοι ΟΤΕτζήδες, ραδιογωνιομετρικοί συνοδοί των α­πηνών διωκτών μας, όταν μας εντόπιζαν, απορού­σαν με την ευρηματικότητα και την απλότητα των κατασκευών. Χιλιάδες τέτοια στολίδια λαϊκής ραδιοτεχνίας, που θα μπορούσαν να κοσμήσουν ένα μουσείο, θάφτηκαν στις χωματερές με εισαγγελι­κή εντολή. Το τότε Μοναστηράκι και ο Ψυρρής στο απόγειο τους8.

Σ’ αυτή τη δεύτερη (μεταπολιτευτική) περίοδο της ερασιτεχνικής ραδιοφωνίας ήμασταν ερωτευ­μένοι με το δίπολο, δηλαδή την κεραία, και την τέτρ-οδο, δηλαδή την λυχνία εκπομπής. Εδώ ξεκίνησε το πείραμα του Ελευθεριακού Ρ/Σ Τυφλοπό­ντικα στα FM μαζί με την Ελεύθερη Ραδιοφωνία.

 

Οι διαφορές9 μας όμως ήταν καταλυτικές. Χωρίσα­με σε δυο σταθμούς το 1983 και συνεχίσαμε τις εκπομπές μας σε αντιραδιογωνιομετρική συνερ­γασία. Εκπέμπαμε εναλλάξ από διαφορετικές το­ποθεσίες κάθε φορά για να μην εντοπιζόμαστε. Ο χρόνος εκπομπής περιορισμένος, αλλά γι’ αυτό τον λόγο πολύ περιεκτικός. Τόσο περιεκτικός, που ακόμη και ο αντικειμενικός εκφωνητής και συντά­κτης των ειδήσεων μας, ο Μιχαήλ Πρωτοψάλτης, είχε χρόνο μόνο για τα νέα του εξωκοινοβουλευτι­κού χώρου. Αργότερα μπήκε στο χορό και η Ελεύ­θερη Ραδιοφωνία Πειραιά και συνεχίσαμε, έτσι, ως το Γενάρη του ’85.

Επειδή οι λεπτομέρειες του εγχειρήματος θα διατυπωθούν αργότερα, όπως είπαμε, ας μείνου­με με ορισμένους αφανείς του ήρωες, εκτός των γνωστών Μάκη Κορακιανίτη, Κατερίνα Λασιθιωτάκη και του γράφοντος.

Θα θυμηθούμε τον Θανάση Κώη από τους μετέ­πειτα πολυσήμαντους Lost Bodies. Η μουσική του ευρύτητα και η μεγάλη δισκοθήκη του μας τροφο­δοτούσε με την πρωτοπόρο για την εποχή της μου­σική.

Ο Βλάσσης Τυροκόμος και ο Λευτέρης Τσιχριτζής, αυτοί οι οργισμένοι βαλκάνιοι, που αντί να φυλάνε αντιραδιογωνιομετρικές τσίλιες μεσ’ το πα­λιό ντηζελοκίνητο Πεζό, τους έπιασα να ’χουν κλεί­σει τα walkie talkie και να πίνουν μπύρες, σεινάμενοι στους ρυθμούς Άλλου σταθμού, οι αθεόφοβοι.

Ο ακάματος Στέφανος Παπαπολυμέρου, συντο­νιστής και οργανωτής πολλών εκπομπών, καθώς και συνεργάτης στον τεχνικό τομέα.

Η Ρίκα Ροδάκη, τυφλοποντικίνα και εναλλακτι­κή, τόσο, που επηρέασε, κατά τη μετέπειτα συνερ­γασία της, τον ραδιοσταθμό του Ν. Ηρακλείου (Ε­πικοινωνία FM) στην πρώτη καλή περίοδο του.

Η δημοφιλέστατη στο χώρο μας Κόκκινη Στέλλα που πάντα το λέγε η καρδιά της.

Η νομιμότητα και οι ραδιοσταθμοί μας

Από τους ναούς του Απόλλωνα και την ηλιακή λατρεία με τους πρώτους οπτικούς αναμεταδότες 74 της αρχαϊκής10 ψηφιακής επικοινωνίας, τα φρυκτω­ρία και το ηχητικό κέρας του Μ. Αλεξάνδρου, στα παρεκκλήσια του Προφήτη Ηλία. Λατρέψαμε τις βουνοκορφές ζητώντας σεβασμό στο περιβάλλον με ήπιας ισχύος πομπούς και διακριτικές εγκατα­στάσεις, ζητώντας τον έλεγχο του Δασαρχείου και την υπεύθυνη θέση της Αρχαιολογίας. Ας περιη­γηθούμε λίγο τώρα στους νόμιμους σταθμούς της μη κερδοσκοπικής ραδιοφωνίας.

Στην Αραβησσό, φέραμε σε πρώτο πλάνο το ζή­τημα της υδροδότησης, βάζοντας προσκόμματα στον ΟΥθ, για να καταδείξουμε την πολυτιμότητα του νερού απέναντι στην ασύδοτη κατανάλωση του και όχι για να καταδικάσουμε σε δίψα τον θεσσαλονικιώτικο λαό. Στην Ουτοπία του Ν. Βουλγαρόπουλου και του τσαχπίνη φυσιοθεραπευτή Στέφανου Κανέλλη, δώ­σαμε το μικρόφωνο στα άτομα με ειδικές ανάγκες, τους κρατήσαμε βραδινή παρέα με ουζάκι (εκπο­μπή: «πιείτε ένα ουζάκι μαζί μας»).

Η “επίσημη” κυριακάτικη πρωινή εκπομπή του Παναγιώτη Γιούλη στην Ουτοπία, ο οποίος, έκανε τον κόπο να εξηγεί την πολιτική του κινήματος, με σχόλια πάνω στην επικαιρότητα.

Στις σχολικές καταλήψεις φιλοξενήσαμε τους μαθητές και τις επιτροπές των καταλήψεων δια­μορφώνοντας ενεργούς πολίτες, οι οποίοι οικειοποιούμενοι τα Δημόσια κτίρια, πολέμησαν την κοι­νωνική αποξένωση.

Στο Χαλάνδρι, που η Κοκκινοσκουφίτσα υπερα­σπίστηκε τη φύση της ρεματιάς από τα καταπατούντα τριόρωφα, δεν χρειάζονται περαιτέρω διευκρι­νήσεις. Οι πλημμύρες στο Λεκανοπέδιο μιλούν α­πό μόνες τους.

Ταυτόχρονα, στο πεδίο του Broadcasting, “εκεί που υπήρχαν οι αψιμαχίες των ‘πειρατών’, αρχίζει ένας άγριος πόλεμος με τη δυναμική εμφάνιση του κεφαλαίου. Η σημασία κατοχής του πεδίου, οδηγεί σε ένα ανταγωνισμό που το κράτος, ούτε θέλει ούτε μπορεί να ελέγξει. Οι νόμοι του κείτονται α­νενεργοί και καταπατούνται σε όλα τους τα σημεία11.

Όπως οι συνεχείς τροποποιήσεις του (αμεσο-δημοκρατικού ως προς την ουσία του) Π.Δ. 25 έ­δωσαν τη δυνατότητα σε Αθηναϊκούς και Θεσσαλονικιώτικους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς να κά­νουν πανελλήνια δίκτυα12, έτσι πρέπει να διευρυν­θεί και το δικαίωμα στους αντίστοιχους της επαρ­χίας. Μια προτεινόμενη αλλαγή θα μπορούσε να επιτρέπει στους επαρχιακούς Ρ/Τ σταθμούς την αναμετάδοση σε τρεις γειτονικούς νομούς. Αυτό, πέρα από τη διεύρυνση της ραδιοτηλεοπτικής α­γοράς, μεταξύ των όμορων νομών, θα πετύχαινε και την ηλεκτρομαγνητική θωράκιση της επαρχίας. Εξάλλου θα ήταν κίνητρο για την εγχώρια ηλε­κτρονική βιομηχανία, που θα εισέβαλε και στον ευαί­σθητο χώρο παραγωγής ηλεκτρονικών μέσων, α­φήνοντας π.χ. το Lotto και τα συναφή τυχερά παι­χνίδια, ωριμάζοντας και προσφέροντας ουσιαστικά και όχι αφαιμάζοντας.

Η εκδίκηση του νικημένου

Σήμερα η φορητή επικοινωνία, για να γίνει εφικτή, δανείζεται τη μέθοδο των διωκτών της ελεύθερης ραδιοφωνίας: Την πεδιομέτρηση που κάνουμε προ­σπαθώντας να βρούμε την πιο προσιτή κυψέλη για να μπούμε στο δίκτυο με το κινητό μας. Και η πεδιομέτρηση είναι μορφή ραδιογωνιομετρίας.

Η τεχνολογία προσάρμοσε και εφάρμοσε όχι μό­νο την κατακτημένη ελεύθερη επικοινωνία εκπο­μπής αλλά και το ραδιοεντοπισμό, σε ένα αλλόκο­το τεχνικό σφυχταγκάλιασμα. «Αντίπαλες» στο πα­ρελθόν τεχνολογίες, δηλαδή ελεύθερη εκπομπή και ραδιογωνιομετρία, σήμερα είναι δεμένες για το ίδιο αποτέλεσμα: την επικοινωνία.

 

Παλαιά και νέα τεχνολογία

Με την αναβίωση της προπολεμικής τεχνολογίας έρχονται στο προσκήνιο και οι ενισχυτικές διατά­ξεις με τις λυχνίες. θα προσπαθήσω να σκιαγρα­φήσω σύντομα τα πλεονεκτήματα τους και το τι χάσαμε όταν τις αντικαταστήσαμε, σαν τεχνολογι­κός πολιτισμός, με τα τρανζίστορ.

Η διαφορά των λυχνιών με τα τρανζίστορ, εκτός του όγκου τους, έγκειται στην αρμονική λειτουργί­α τους. Οι λυχνίες ενισχύουν τις περιττές αρμονι­κές Πρώτη, Τρίτη, Πέμπτη, κ.λπ., ενώ τα τρανζί­στορ τις άρτιες, δηλ. δεύτερη, τέταρτη, έκτη, κ.λπ.

 

Αυτή η ιδιότητα τους είναι πρωταρχικής σημασίας, διότι οι περιττές αρμονικές είναι και οι πιο μουσι­κές, χωρίς να δημιουργούν διαφωνία, μια και τα αρμονικά πολλαπλάσια συμπίπτουν με άλλες μου­σικές νότες. Οι αρμονικές των τρανζίστορ είναι α­νυπόφορες μουσικά, γι’ αυτό και οι κατασκευαστές τις περιορίζουν όσο μπορούν. Αυτό είναι θεμελια­κό στην πολυφωνική Ορθόδοξη μουσική13 όπου ο πλούτος των αρμονικών φθόγγων απαιτεί αυτή την «παραμόρφωση». Έτσι, μιλώντας για λυχνίες πρέ­πει να κοιτάξουμε Ανατολικά, εκεί όπου τα εργο­στάσια παραγωγής τους έμειναν σε λειτουργία. Στη Ρωσία και τις άλλες χώρες της Κοινοπολιτείας, όπου μπορούμε να υποθέσουμε ότι, παρά την Σταλινική λαίλαπα, ή τεχνολογία της, εμμένοντας στη λυχνία, παρέμεινε ασύνειδα Ορθόδοξη.

Οφείλουμε όμως να δούμε και την ποιότητα τους. Ας ανατρέξουμε στα καθ’ ημάς της περιόδου του ψυχρού πολέμου, στην αυτομόληση Μποχάν14. Επρόκειτο για την πώληση15 ειδικών λυχνιών για εφαρμογές υψηλής ισχύος ραδιοσυχνότητας αμε­ρικανικών εταιρειών. Όμως η αντοχή και η σταθε­ρότητα των αντίστοιχων Σοβιετικών λυχνιών της εποχής εκείνης έκανε την EIMAC και τις άλλες δυτικές εταιρείες να ωχριούν. Απλά, σ’ ένα πιθανό συγκριτικό τεστ μεταξύ αμερικανικών και ρωσικών λυχνιών, η αντοχή των ρωσικών (και η συνεπαγόμε­νη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής τους) θα έδινε το προβάδισμα. Ίσως να οφείλεται στη μεγαλύτερη θερμοκρασία ψησίματος τους και την καθαρότητα των μετάλλων τους κατά την παραγωγή τους. Ε­μείς τις δοκιμάσαμε στην τετραοδική τους μορφή (βλέπε πομπό ιδιοκατασκευής Κοκκινοσκουφίτσας της πρώτης νόμιμης περιόδου), με εξαιρετική α­πόδοση και αντοχή, όμως η σπανιότητα των ανταλ­λακτικών λυχνιών οδήγησε σε παροπλισμό του πο­μπού.

 

Πρέπει να πλησιάσουμε και να κατανοήσουμε τη ρωσική τεχνολογία εμβριθώντας στη φιλοσοφία της, με σύγχρονες επιστημονικές μεθόδους δια­κρίβωσης, όπως η ιχνηλασιμότητα16, εγκαταλείπο­ντας πίσω μας τις ψυχροπολεμικές (=εμφυλιοπολεμικές) προκαταλήψεις.

«Many of the important breakthroughs in com­munications theory and practice have been made by Hams17».

Εδώ θα επιστρέψουμε στους κοινωνικούς υπόηχους που μας ξετρύπωσαν. Τι συντελείται στους αιθέρες18; Τεχνολογικά επιτεύγματα απίστευτης φαντασίας αλλά και σκουπίδια19. Οι δορυφόροι των κοινωνικών υπηρεσιών σύγχρονης επικοινωνίας αλ­λά και ρετάλια παρωχημένης, ανενεργούς και ίσως βλαβερής τεχνολογίας. Εμείς χωρίς πολλά λόγια θα λανσάρουμε τον Εναλλακτικό δορυφορικό σκουπιδοφάγο. Ένα σχέδιο που πρέπει να προωθηθεί στο τμήμα που ασχολείται με το περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι απλό στην λειτουργία και σύλληψη του. Βασίζεται, όπως και πολλά άλλα σχέδια, στις αρ­χές της ακουστικής με τη σύγχρονη τεχνολογία των Laser. Τρία, επίγεια λέιζερ μέσης ισχύος, διαμορ­φωμένα με παλμούς από μια  γεννήτρια ακουστικού σήματος, συμβάλλουν στο υπό εκκαθάριση δορυ­φορικό ρετάλι. Ο συντονισμός που συντελείται εί­ναι τέτοιος που τον διαλύει σε κομμάτια και τα οποία αβλαβώς πέφτουν και καίγονται στη ατμό­σφαιρα.

Μετά από αυτήν την οικολογική Derive της am­biance20 της τροπόσφαιρας, την ψυχογεωγραφία των αιθέρων, πρέπει να πούμε για την ανάπτυξη των τηλεπικοινωνιών στην Ευρώπη. Το περίφημο DAB του παγκόσμιου προγράμματος Eureka 147 της Ε.Ε. είναι ένα σύστημα που βασίζεται στην ψυχοακουστική συμπίεση ψηφιοποιημένου σήματος (χρησιμοποιούνται συχνότητες «μαύρες τρύπες» του ακουστικού φάσματος που δεν γίνονται αντιλη­πτές). Απελευθερώνοντας νέες συχνότητες21 και τριπλασιάζοντας τον συμβατικό αριθμό πομπών που χωρούν στα FM μπορούν να εκπεμφθούν, ε­κτός των γνωστών ψηφιακών δεδομένων (RDS, Radio Data Services κ.λπ), ένα σωρό άλλα πράγμα­τα από τη φαντασία του εκπέμποντος. To Dab λει­τουργεί τόσο σε real time όσο και σε χρονική συμπίεση. Για να το κατανοήσουμε θα δανειστούμε τον όρο “διαστημοποίηση του χρόνου” από την ψυ­χιατρική. Έτσι, οντοποιώντας το ραδιόφωνο, αυτό διαστέλλει ή συμπιέζει το χρόνο του αποκτώντας χρονικά ελαστική συνείδηση σχετικοποιώντας το χρόνο ακρόασης. Τελικά, από την ψύχωση του πα­ραληρηματικού και μονοδιάστατου χαρακτήρα της, η αναλογική ελεύθερη ραδιοφωνία, περνά στη σχι­ζοφρένεια ελαστικοποίησης του χρόνου του ψη­φιακού σήματος. Ίσως αυτό είναι το νέο ραντεβού για το ανεκπλήρωτο δίκτυο μας, μια και η ανεπάρ­κεια των συχνοτήτων δεν θα ’ναι πια κρατικό επι­χείρημα.

Εμείς βλέπουμε σταδιακή απελευθέρωση αυ­τών των συχνοτήτων με Προσοχή για να μην επα­ναληφθεί το γιουρούσι των Έβερτ και των συνακό­λουθων εργολάβων, η ασέλγεια του ’88. Τα κοινω­νικά κριτήρια υπάρχουν σπερματικά στο Π.Δ. 25. Από εκεί θα ξεκινήσουμε για να δώσουμε στη χα­μένη ραδιοφωνική υπόσταση την τοπική παγκοσμιό­τητα της.

Θα ‘ρθει ένας καιρός, που μόνο ένας

τρελός θα λέει φωναχτά αυτό που

σκέφτεται

Ράδιο Κιβωτός

Σήμερα υποχωρούμε προσωρινά. Μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας και συσπειρωθήκαμε στην Κιβω­τό. Εδώ αποθηκεύσαμε την Ουτοπία μας, τους πό­θους μας, την κληρονομιά μας. θα αρμενίσουμε ξα­νά διεκδικώντας, ίσως, και ένα πανελλήνιο Δίκτυο, μια και η ανανέωση της τοπικής άδειας της Κιβω­τού είναι κατακτημένη.

Κλείνοντας αυτή την πολύπλευρη θεματική, έ­χω κάτι για να φρυάξουν οι εναπομείναντες ηρωι­κοί σεχταριστές, οι μάστορες της αποπόμπησης. Χρέος μας ο φόρος τιμής:

Χαλκιδέε εκφωνητή, εξακολούθησες να τιμάς το παρελθόν σου, ελισσόμενος μεσ’ τα διαπλεκόμενα, δίνοντας μας χώρο όποτε τον χρειαστήκαμε. Πολύτιμε έντυπε αναμεταδότη σύντροφε και συ­ντοπίτη του Σκαρίμπα, Ανδρέα Ρουμελιώτη, σε ευ­χαριστούμε.

Όσο για σένα Δημήτρη Παπαχρήστο, ραδιοφω­νικέ μας Πατέρα, δεν χρειάζεσαι επιπλέον εύσημα και συστάσεις. Ήσουν εκεί για να μας υπερασπί­σεις και να μας ερμηνεύσεις με τη ζεστή φωνή σου.

Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.

*Αρχιτέκτων ΕΔΕ

(πτυχιούχος ραδιοερασιτέχνης

 και με την άδεια των συντρόφων του)

Σημειώσεις

1. Από χειρόγραφη προκήρυξη που κυκλοφόρησε το Μάιο’98 στην κατάληψη Πάτμου και Καρραβία.

2. Θα υπενθυμίσουμε ότι οι σπηλαιολόγοι χρησιμοποιούν τα μακρά κύματα για να επικοινωνήσουν με το εσωτερικό των σπηλαίων, με κεραίες που μοιάζουν με τη φωλιά του τυφλο­πόντικα. Τα μακρά κύματα είναι οι υπόηχοι των ερτζιανών.

3.”Non Commercial Radio broadcasting and the Public Sphere Ideal in Greece – Something and nothing.” Μεταπτυχιακή εργασία στο City University, σχολή κοινωνικών επιστημών, του αξιολογότατου Χρήστου Μπαρμπούτη για τους ελληνικούς αυτοδιαχειριζόμενους σταθμούς.

4. Οι απόκληροι της τύχης στην Αρχαιότητα είχαν την προ­στασία των ηρώων. Ιάμβλιχος, ΠερίΠυθαγορικού Βίου, εκδόσεις Νέα Θέσις.

5. Α. Τράπαλης, «Ηλεκτρονικές κατασκευές».

 

 

6. Περισσότερες λεπτομέρειες και ιστορική καταγραφή θα γίνει σε μελλοντικό πόνημα του γράφοντος από τις εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος (συνέχεια των εκδόσεων Βιβλιόπολις).

 

7. Η επίσημη ομοσπονδία των Αμερικανών ραδιοερασιτε­χνών.

 

 

8. Αγαπητοί σύντροφοι Πατησιώτες, θιασώτες αυτής της α­νάπλασης: Υπάρχει πρόβλεψη στις μελέτες που αποδεχθή­κατε, για περιοχή όπου θα ξανανθίσει αυτό το hobby άσκησης της κοινωνικής συνοχής; Πρέπει να διαφυλαχθεί αυτή η πο­λυποίκιλη ιστορική μνήμη μεταφερμένη ίσως στα σοκάκια των Εξαρχείων.

 

 

9. Η Ελεύθερη Ραδιοφωνία υποστήριζε, άκριτα, το Ολλανδικό μοντέλο με ενισχυτές πομπών των 20-25 Watt, μή λαμβάνο­ντας υπόψη τον ορεινό χαρακτήρα της Ελλάδας. Πράγματι στην επίπεδη Ολλανδία μπορούσαν αυτά τα λίγα Watt να επαρκέσουν. Όμως στη βουνίσια Ελλάδα θα ήταν υπερβολή που ούτε τα αστικά Community Radio θα μπορούσαν να ακο­λουθήσουν. Ο Τυφλοπόντικας είχε ταχθεί με το μέσο όριο των 500 Watt.

 

 

 

10. “Επίσκεψη στο μουσείο του ΟΤΕ”, Περιοδικό Comptel, ρεπορτάζ Στέφανος Παπαπολυμέρου.

11. Από κοινή προκήρυξη του Ράδιο Κιβωτός 92,5, Ράδιο Ουτοπία 107,7, Ράδιο Κοκκινοσκουφίτσα.

12. Πρώτος έσπασε την τοπική μετάδοση και δημιούργησε διαδίκτυο ο 902 Αριστερά στα FM εγκαθιστώντας (σε κοντινή βιοτεχνία της Πάτρας) αναμεταδότη.

13. Όπως εικάζεται από ορισμένους ερευνητές όπως ο René Girard, τα εκφωνημένα κατά τη λειτουργία Ευαγγέλια μετα­φέρουν πρωτογενείς γενετικές πληροφορίες οι οποίες κω­δικοποιούνται και αποκωδικοποιούνται μόνο υποσυνείδητα.

14. Αν η ουσία της υπόθεσης αυτής ήταν η διαρροή των σχεδίων των αμερικανικών Stinger (αντιαεροπορικών πυ­ραύλων εδάφους-αέρος) που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των σοβιετικών αερομεταφορών στο πόλεμο του Αφγανιστάν, αυτό που αρχικά διαφάνηκε ήταν πιο σημαντικό. Η ποιότητα των αμερικανικών λυχνιών που αγόρασαν οι σοβιετικοί ήταν και είναι χαμηλότερη από τις αντίστοιχες σοβιετικές.

15. Σε όλα τα καλά καταστήματα της Αμερικής, της Ευρώπης και της Άπω Ανατολής πωλούντο και πωλούνται ελεύθερα
και στον οποιοδήποτε, για ραδιοερασιτεχνική Broadcast και ιατρική χρήση.

16.Μετρήσεις που λαμβάνουν υπόψη τον συσχετισμό διε­θνών και εθνικών προτύπων μέσα από συγκριτικές διαδικα­σίες.

17. Άρθρο στο περιοδικό Popular Communications: «Who else is Listening». Από τον L.T. COL Constantine T. Papas
U.S. Army.

18. Άρθρο του Κωστή Φιλιππόπουλου (Κανάλι 15 του αείμνη­στου Ρούσου Κούνδουρου): “Ξένοι πειρατές αρμενίζουν στα ελληνικά πελάγη με τηλεοπτικά υπερωκεάνια”, ένθετο στο περιοδικό “Ήχος”, Νοέμβρης 86.

19. Ο αριθμός των δορυφόρων σε τροχιά υπολογίζεται σε πάνω από 30.000.

20. International Situationniste «Χωροταξία»: Πειραματικός τρόπος συμπεριφοράς δεμένος με τις συνθήκες της αστικής
(urbaine) κοινωνίας: τεχνική του γρήγορου περάσματος μέσα από ποικίλες ambiances (περιβάλλοντα). Λέγεται επίσης,
ειδικότερα, για να προσδιορίσει τη διάρκεια μιας συνεχούς άσκησης αυτής της εμπειρίας.

21. Οι νέες συχνότητες είναι: 47-68 MHz, 174-230 MHz, 230-240 MHz, 1452-1467,5 MHz.

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ