Του Χρόνη Βάρσου από το Άρδην τ. 91
Η κλασική ατάκα του Σπύρου Καλογήρου στον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο έρχεται αυτόματα στο μυαλό όποιου φυσικά θέλει να δει τα πράγματα υπό το πρίσμα των πραγματικών αριθμών και όχι με τα γκεμπελικά γυαλιά της εικονικής πραγματικότητας των μνημονιακών ΜΜΕ και των πολιτικών εκφραστών της τριμερούς τροϊκανής συγκυβέρνησης.
Οι περίφημοι κρουνοί της τραπεζικής χρηματοδότησης (όχι φυσικά από τον … κρατικό πυλώνα του ΓΑΠ, που έχει γίνει πλέον συνώνυμο του ανέκδοτου, όπως εξάλλου και ο εμπνευστής του) δεν άνοιξαν ποτέ για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Αντίθετα, άνοιξαν άλλοι κρουνοί, δημόσιοι αυτή τη φορά, με αντίστροφη πορεία προς το τραπεζικό κεφάλαιο στη χώρα, που δεν απολάμβανε πλέον την ανεξέλεγκτη κερδοφορία της προηγούμενης δεκαετίας. Την περίοδο 2000-2011, η πιστωτική επέκταση εκτοξεύτηκε, από τα 59 δισ. € δάνεια σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά το 2000, σε 248 δισ. € το 2011 (!!)
Μαζί μ’ αυτή εκτοξεύτηκαν και τα κέρδη των τραπεζικών ομίλων, που ξεπέρασαν, στη 12ετία 1998-2010, τα 21 δισ. €:
Ενώ οι καταθέσεις, από 260 δισ., τέλη 2009, έγιναν σήμερα μόλις 165 δισ., με τεράστια ποσά να έχουν διοχετευθεί σε εξωτικούς ή αλπικούς φορολογικούς παραδείσους του εξωτερικού, η ροή χρήματος από το δημόσιο, και κατ’ επέκταση τους φορολογούμενους, προς τις τράπεζες, τα τέσσερα τελευταία χρόνια, είναι σταθερά διαρκής και ογκούμενη ποσοτικά, είτε με τη μορφή της άμεσης ρευστότητας είτε των εγγυήσεων και συνολικά αγγίζει τα 218 δισ. € !!!
Ο χορός άνοιξε από τα τέλη του 2008, με την κυβέρνηση Καραμανλή και με την παροχή των πρώτων 28 δισ. (που «καταγγέλθηκε» με σφοδρότητα από το τότε ΠΑΣΟΚ, με αντικαπιταλιστική, μάλιστα, φρασεολογία Κ.Κ. του Μεσοπολέμου!!).
Πριν «αλέκτωρ λαλήσαι», ο ΓΑΠ, ερχόμενος στην εξουσία και βάζοντας την Ελλάδα στον αστερισμό του μνημονίου, έδωσε άλλα πέντε πακέτα «βοήθειας», επιλεκτικά προς τις τέσσερις –δήθεν– «συστημικές» τράπεζες, που επί δύο συναπτά έτη ανήλθαν στο μυθώδες ποσό των 110 δισ. (!!!) – ουσιαστικά όλος ο αρχικός δανεισμός του 1ου Μνημονίου…
Η τριμερής κυβέρνηση (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ) του τραπεζίτη Λ. Παπαδήμου (της συγχορδίας Σημίτη-Προβόπουλου-Στουρνάρα) επεφύλασσε ένα νέο πακέτο-μαμούθ (βενιζέλειας εμπνεύσεως) άγριας λιτότητας για τα λαϊκά στρώματα, αλλά ευρω-πακτωλού για τον τραπεζικό κλάδο, που συνέχιζε όμως προκλητικά την ιδιότυπη παύση χρηματοδότησης προς νοικοκυριά και Μ/Μ επιχειρήσεις (με την υπερφορολόγηση των οποίων, βέβαια, η χώρα δανείζεται για να χρηματοδοτήσει τις ασύλληπτες ζημιές του χρηματοπιστωτικού τομέα, ύψους 30 δισ. (!!!) το 2011).
Και φτάνουμε στο περίφημο PSI – γνωστό ως κούρεμα του εαυτού μας –, αφού οι δανειστές έκαναν πάρτι επωφελούμενοι, με νέα ομόλογα, ενυπόθηκα, ρήτρας ευρώ και αγγλικού δικαίου, ενώ τινάχθηκαν στον αέρα τα αποθεματικά των ΝΠΙΔ/ΝΠΔΔ, των ασφαλιστικών ταμείων, των ΑΕΙ/ΤΕΙ και των ελληνικών τραπεζών υπό δημόσιο έλεγχο (μεγάλα θύματα η ΑΤΕ και το ΤΤ με ζημιές, από το κούρεμα, 7 δισ.), με παράλληλη καταστροφή και των μικρο-ομολογιούχων κατόχων κουρεμένων τίτλων.
Έτσι, με 2ο Μνημόνιο, συμφωνήθηκε να έρθει ένα νέο γιγάντιο πακέτο δανεισμού, 130 δισ. αυτή τη φορά, που θα ολοκλήρωνε τη μετατροπή της Ελλάδας σε σύγχρονη οικονομική και πολιτική αποικία της Ε.Ε., ένα ιδιότυπο non state του ευρωπαϊκού Νότου, υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενεών.
Από το PSI προέκυψαν άλλα 50 δισ. για τις τράπεζες (Ν.3864/12 ΦΕΚ 94Α/19-4-2012), στο όνομα πάλι της «σωτηρίας» μας, με τον πηχυαίο τίτλο «επανακεφαλαιοποίηση», τα οποία θα διαχειριζόταν το αμαρτωλό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και το οποίο θα έπαιρνε υπό τον έλεγχό του πλέον τη διοίκηση των τεσσάρων κρατικοδίαιτων «συστημικών» τραπεζών.
Πριν τις εκλογές του Μαΐου 2012, έδωσαν τα πρώτα 18 δισ., ενώ τα άλλα 24 δισ. αναμένονται εντός του 2013, μετά το Γιούρογκρουπ της 13ης Δεκεμβρίου 2012, από την υπερ-δόση των 52,5 δισ., σε δύο φάσεις, που κατά τα άλλα θα πέσει δήθεν στην πραγματική οικονομία, όπως διατείνεται ψευδέστατα ο κλώνος του Σημίτη, υπερυπουργός της τρόικας, Γ. Στουρνάρας.
Στην πραγματικότητα, όμως, όλο το πακέτο θα απορροφηθεί από τις γιγάντιες μαύρες τρύπες των τραπεζών που δημιούργησε κυρίως το PSI, αφού επιπλέον 23,2 δισ. ευρώ (!!!) θα πάνε στην ανακεφαλαιοποίηση των «συστημικών» τραπεζών.
Εξάλλου, η νέα τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), με το που ανέλαβε, μετά τις εκλογές του Ιουνίου 2012, διέλυσε την ΑΤΕ (27/7/2012 δόθηκε δώρο στην Τρ. Πειραιώς) και το ΤΤ (Ιανουάριο 2013, έσπασε κι αυτό με τη σειρά του σε καλό και κακό, οδεύοντας στην πώληση) και, μέσα από πλήρως αδιαφανείς διαδικασίες, αφελλήνισε και ιδιωτικοποίησε πλήρως τις τράπεζες στη χώρα μας, θέτοντάς τες υπό τον έλεγχο του ΤΧΣ.
Επιπλέον, 11,3 δισ. της υπερδόσης πήγαν ως προαπαιτούμενο του ΔΝΤ, και έως τη 13η Δεκεμβρίου, στην επαναγορά πρώην κουρεμένων ομολόγων, ένα νέο δηλαδή μίνι κούρεμα 20 δισ. με την επαναγορά 30 δισ. κουρεμένων ομολόγων στο 30-35% της ονομαστικής τους τιμής, επιφυλάσσοντας ένα νέο πάρτι στους γύπες των διεθνών φαντς, που είχαν αγοράσει εξαιρετικά χαμηλά, ενώ τα υπόλοιπα 18 δισ. θα πάνε σε ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου.
Το παζλ της αποικιοποίησης συμπληρώνεται με την έλευση ξένων επιτρόπων, που ήρθαν, από τις 16/1/2013, να διοικήσουν –εκτός από τα υπουργεία, το δημόσιο, την αυτοδιοίκηση– και τις «συστημικές» τράπεζες που ανακεφαλαιοποιούνται, και, μέσω του ΤΧΣ, να πάρουν τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα της χώρας στα χέρια τους από την πίσω πόρτα (μετά τους Φούχτελ και Ράιχενμπαχ, ως γκαουλάιτερ, νέος πρόεδρος του ΤΧΣ, έως 30/6/2017 (!!!), ορίστηκε ο Ολλανδός Πάουλ Λόστερ).
Αν η ελληνική οικονομία είναι η τελευταία «σοβιετικού τύπου» στην Ευρώπη, όπως αρέσκονται να λένε οι Χρυσοχοΐδης και Χατζηδάκης, κομπάζοντας, αναφερόμενοι στο κοινωνικό κράτος και τον δημόσιο τομέα, που πρέπει κατ’ αυτούς να εξαλειφθούν από προσώπου γης, τότε πώς λέγεται η προκλητική κρατική χρηματοδότηση, επί τέσσερα χρόνια, με 218 δισ. των πλέον ζημιογόνων ιδιωτικών τραπεζών, σε μια Ελλάδα που ήδη μετρά 3.500 αυτοκτονίες και 1.500.000 ανέργους;
Λαμία, 10/02/2013
