58 και Τζήμερος

Διαξιφισμοί και κόντρες στον νεοφιλελεύθερο χώρο

Του Μιχάλη Χατζηέτρου από τη Ρήξη φ. 101
Εσχάτως αρθρογράφησε στην πάντα φιλόξενη Athens Voice o –κατά την πετυχημένη έκφραση του Κ. Σεβρή– αγανακτισμένος γιάπης Θ. Τζήμερος. Θα μου πείτε… και που περίμενες να αρθρογραφήσει; Που αλλού παρά σε ένα δημοσιογραφικό έντυπο που λατρεύει Λένες, Σώτες, Μιράντες και λοιπές νεοφιλελεύθερες εθνομηδενιστικές δυνάμεις.

Τι μας λέει ο πρόεδρος κόμματος και λαμβάνων στην εταιρεία του σχεδιασμό κρατικών διαφημίσεων Θ. Τζήμερος; Ότι τον γοητεύουν οι 58. Βεβαίως, είναι λογικό. Μεταξύ των βρικολάκων του σημιτικού εκσυγχρονισμού και του πούρου νεοφιλελευθερισμού υπήρχαν υπόγειες διαδρομές και συντονισμοί απ’ της αρχές της δεκαετίας του 1990. Επιστρέφοντας λοιπόν στο πόνημα του Θ. Τζήμερου, ο εν λόγω βρίσκει με αφορμή τους 58 την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς τους με τα άλλα νεοφιλελεύθερα ρετάλια, ήτοι την Δράση και τη Φιλελεύθερη Συμμαχία. Λίγο ως πολύ τους χρεώνει ως συμμέτοχους του παλιού πολιτικού συστήματος, σε αντιδιαστολή με την προσωποπαγή Δημιουργία Ξανά, της οποίας τυγχάνει πρόεδρος.
Από την άλλη οριοθετείται και απέναντι στους 58 ψέγοντας τους για το παρακάτω: Την πρόσκληση που απηύθυναν οι 58 στον πρόεδρο του ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος Σβόμποντα. Σε τι ενόχλησε τον Τζήμερο ο Σβόμποντα; Μα αυτά που είπε στην συγκέντρωση των 58, ότι η Τρόικα πρέπει να φύγει από την Ελλάδα, ότι αυτή είναι ανεξάρτητη χώρα που δεν δέχεται εντολές, και ότι οι όποιες αλλαγές πρέπει να έχουν την συναίνεση της κοινωνίας και των συνδικάτων. Λίγο ως πολύ, η άποψη των ΤζημεροΜάνων είναι γνωστή: Για όλο το κακό στη χώρα φταίει το κακό δημόσιο και οι λειτουργοί κάθε βαθμίδας του. Που κατ’ αυτούς έπνιξαν την έφεση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας να μεγαλουργήσει στην ανάπτυξη. Στην αφήγησή του βέβαια για το πώς φτάσαμε στο άγος του μνημονίου ο πρόεδρος Τζήμερος ξεχνάει υπερβολικά πολλά: Την εξάρτηση της χώρας απ’ τους ξένους παράγοντες, την κλεπτοκρατία, την διαπλοκή των οικονομικών και μιντιακών ελίτ παλιών και νέων, με την μαφιοκρατία του πολιτικού συστήματος, την σκόπιμη παραγωγική απίσχναση της χώρας και άλλα ουκ έστιν αριθμός.
Επιμένει, λοιπόν, ο αυτοανακηρυχθείς προστάτης των μικρομεσαίων ότι τρόικες και μνημόνια είναι το καλύτερο δυνατόν φάρμακο. Αλλά αν είναι έτσι τότε γιατί ο «προστάτης» κάνει το κοινώς λεγόμενο «βούβα» στην αγριότερη συνεχιζόμενη καταστροφή των μεσοστρωμάτων; Δηλαδή την φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, τα παιδιά ως τεκμήριο εφορίας, οι εξ αντικειμένου μη αντέχοντες την πληρωμή εισφορών και ακάλυπτοι υγειονομικά να απειλούνται επιπλέον με κατασχέσεις και φυλακίσεις. Και γιατί να μιλήσει; Όλα αυτά είναι στην στρατηγική της Μέρκελ που τόσο θαυμάζει και της στέλνει και επιστολές.
Ενδεχομένως κάποιοι μικρομεσαίοι να βλέπουν τον Τζήμερο ως έναν συμπαθή Δον Κιχώτη του χώρου τους. Αν έβλεπαν όμως την παλιά κωμωδία των Μόντυ Πάιθονς, Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης, θα αντιλαμβάνονταν καλύτερα το πολιτικό ποιόν και το πολιτικό ήθος του εν λόγω κυρίου.