Της Σύνταξης από τη Ρήξη φ. 114 που κυκλοφορεί
Εισερχόμαστε σε μια νέα ιστορική περίοδο, κατά την οποία μπαίνει σε κρίση όχι μόνο η δυτική ηγεμονία στο σύνολο του πλανήτη, αλλά και τα παλιά κόμματα, οι παλιές μορφές εξουσίας και οικονομικής διακυβέρνησης. Μετά την αποτυχία του υπαρκτού σοσιαλισμού, που στο όνομα της ισότητας κατακρεούργησε την ελευθερία, για να οδηγήσει στο τέλος σε μια άνιση και ιεραρχική κοινωνία, ακολούθησε η κρίση του υπαρκτού φιλελευθερισμού, που στο όνομα της ελευθερίας έχει καταλήξει στις πιο άνισες κοινωνίες των τελευταίων εκατό χρόνων, ενώ πλέον συρρικνώνονται καθημερινά και οι ελευθερίες.
Οι άνθρωποι ζουν πια χωρίς μπούσουλα και συλλογικό όραμα σε μεγάλο μέρος του πλανήτη, κατ’ εξοχήν στη Δύση, και αποκλειστικός ορίζοντάς τους γίνεται η ατομική σωτηρία σε έναν άξενο κόσμο.
Γι’ αυτό και έχουν αρχίσει ψαχουλευτά, δειλά ακόμα, να αναζητούν κάτι καινούργιο. Η πρώτη φάση είναι η απομάκρυνση από τα παραδεδεγμένα, η κρίση του παλιού. Μπέπε Γκρίλο, Ποδέμος, Σύριζα στον Νότο, εθνοκεντρικά, νεοδεξιά ή ακόμα και φασιστικά κόμματα– Χρυσή Αυγή, Λεπέν στη Γαλλία, Φάραντζ στην Αγγλία κ.λπ.–. Πάντως το βέβαιο είναι πως το παλιό κομματικό και πολιτικό σύστημα κλονίζεται. Ακόμα είμαστε βέβαια στη μετάβαση, όπου το παλιό γκρεμίζεται, χωρίς να έχει διατυπωθεί ωστόσο ένα νέο οραματικό πρόταγμα.
Είναι καιρός, λοιπόν, να δούμε το νέο κύμα που έρχεται, το νέο όραμα που θα αρχίσει να αναδύεται: Ελευθερία συνδυασμένη με ισότητα, οι ανθρώπινες αξίες πάνω από τη λογική των κερδών, η ατομικότητα αγκιστρωμένη στο συλλογικό, η πατρίδα πρώτα, αλλά σε συνδυασμό με τον διεθνισμό. Και όσο για το οικονομικό μοντέλο, να ξανασυναντήσουμε εκείνες τις παλιές παραδόσεις των ανθρώπινων κοινωνιών και του δικού μας κοινοτισμού, από την αρχαία Ελλάδα μέχρι τις κοινότητές μας στην τουρκοκρατία σε συνδυασμό με τις κατακτήσεις του σήμερα, αυτό που τόσες φορές χαρακτηρίσαμε εκσυγχρονισμό της παράδοσης. Ενδογενής παραγωγή, αγορά υποταγμένη στις ανάγκες του συνόλου, ανάπτυξη των συνεταιριστικών δομών, η κοινωνία και η φύση πριν και πάνω από την οικονομία. Δύσκολα πράγματα; Ναι, αλλά χωρίς αυτά θα είμαστε ανερμάτιστοι, χωρίς όραμα, με μόνη προσδοκία μια κάποια επόμενη δόση, έρμαια των αγορών, των τραπεζιτών των Σόιμπλε και Σία. έρμαια τυχοδιωκτών και αρπακτικών.
Το νέο κύμα που ήδη φουσκώνει θα μπορέσει να γίνει πλημμυρίδα μόνο αν αποκτήσει κατεύθυνση και όραμα, πανανθρώπινο και ελληνικό.
