Οι Κούρδοι και εμείς
Κίνηση Πολιτών Άρδην
Δυστυχώς, υπάρχει μακρά παράδοση στην μακραίωνη ιστορία των κατακτήσεων, να υιοθετούν οι κατακτημένοι την αφήγηση του… κατακτητή, ακόμα και για τον ίδιο τους τον εαυτό. Θέλει, πραγματικά, πολύ μεγάλη οξυδέρκεια και έντονο πνευματικό αγώνα για να αποτινάξει κάποιος λαός το σχεδόν ανεξίτηλο ίχνος που αφήνει στη συνείδησή του το γεγονός μιας μακραίωνης αποικιοποίησης.
Σε αυτόν τον αγώνα, δεν φαίνονται να προοδεύουν και πολύ οι φίλοι Κούρδοι –παρά την αξιοσημείωτη πρόοδο που έχουν κάνει στον εθνικοαπελευθερωτικό τους αγώνα, με την επανάσταση της Ροζάβα και της «ειρηνικής ανατροπής» του Κόμματος για τα Δικαιώματα των Λαών της Τουρκίας.
Έτσι, ο συμπρόεδρός του, Σελαχεντίν Ντεμιρτάς, έσπευδε να δηλώσει –και οι δηλώσεις αυτές δεν έχουν διαψευσθεί– στις 1 Αυγούστου 2015, την ίδια στιγμή που η τουρκική αεροπορία μακέλευε τους αμάχους στο Όρος Καντίλ, ότι: «Η Τουρκία ανήκει σε όλους τους πολίτες της, που υπερασπίστηκαν τα εδάφη της όλους τους αιώνες από το 1071 μέχρι το 1921».
Είναι εξοργιστικό να προβάλλεται, αυτήν την στιγμή μάλιστα, η εισβολή των Σελτζούκων στο Ματζικέρτ ως «υπεράσπιση εδαφών». Και απείρως πιο εξοργιστική η αναφορά στη Μικρασιατική Καταστροφή – που μπορεί να ιδωθεί και ως “πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης” των κεμαλικών προαπαιτούμενων του νεώτερου τουρκικού φασιστικού κράτους.
Ιστορικά, οι Κούρδοι ποτέ δεν κατάφεραν να χειραφετηθούν ολοκληρωτικά από την τουρκική πατρωνία –γι’ αυτό εξ άλλου συνέπραξαν στην γενοκτονία των Αρμενίων, αρχικώς, και του μικρασιατικού ελληνισμού, το 1922, ή στην εισβολή της Κύπρου. Διόλου τυχαία, το τουρκικό κράτος χρησιμοποίησε το momentum της συναίνεσης που προκαλούσε η σύμπραξη των Κούρδων στις εκστρατείες εξόντωσης των εσωτερικών/εξωτερικών εχθρών της Τουρκίας, για να συντρίψει τους ίδιους σε δεύτερο χρόνο. Γι’ αυτό εξ άλλου, ήταν οι ίδιες «δυνάμεις» που «υπερασπίστηκαν» τη Μικρασία το 1922, είναι οι ίδιες οι οποίες έσφαξαν τους Κούρδους για να καταστείλουν τις αλλεπάλληλες εξεγέρσεις που ακολούθησαν, από το 1922 κι έπειτα. Και οι Κούρδοι πλήρωσαν την σύμπραξη στην τουρκική εισβολή, με τις σκληρές πολιτικές γενοκτονίας που ακολούθησαν κατά την περίοδο 1974-1999.
Σοφόν το Σαφές: Αν όντως επιθυμούν οι δυνάμεις του PKK να συμβάλουν ουσιαστικά στον εκδημοκρατισμό της Τουρκίας, καθώς και στην χειραφέτηση των ιδίων και των υπολοίπων λαών της από τον τούρκικο ολοκληρωτισμό, θα πρέπει να συμπράξουν με τα θύματα που αυτός παρήγαγε ανά τους αιώνες. Και όχι να σπεύδουν να ταυτιστούν με τους θύτες της διαρκούς γενοκτονίας που εξελίχθηκε στη Μικρασία.
Συνεχίζουμε να στηρίζουμε τον αγώνα τους, γιατί ο πήχης που έχουν θέσει δεν αφορά μόνο τους ίδιους ως λαό, αφορά όλους τους λαούς που σήμερα βρίσκονται υπό την καταπίεση του τουρκικού ολοκληρωτισμού –καθώς και εμάς που για άλλη μια φορά στην ιστορία μας βρισκόμαστε εκ νέου στο χείλος της αποικιοποίησής μας από το τουρκικό κράτος. Επιπλέον, εμείς, τη στάση μας απέναντι σε έθνη και λαούς δεν την κρίνουμε από τις ηγεσίες τους. Εμείς τον κουρδικό λαό και τον αγώνα του στηρίζουμε δεν ταυτιζόμαστε με τις εκάστοτε ηγεσίες του.
Γι’ αυτόν τον λόγο, ο αγώνας και των δύο λαών ενάντια στον τουρκικό ολοκληρωτισμό πρέπει να είναι αταλάντευτος. Και έτσι όπως υπήρξε εγκληματική η επιλογή της κυβέρνησης Σημίτη να συναινέσει στην παράδοση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στους δήμιούς του, πολύ περισσότερο τραγική είναι η ανοικτή ταύτιση του κουρδικού πολιτικού προσωπικού με τις πράξεις κατάκτησης και γενοκτονίας, οι οποίες λειτούργησαν ως ιδρυτικές στιγμές για την οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και για το σύγχρονο κεμαλικό κράτος. Τέτοιες δηλώσεις, όπως είναι προφανές, εξασθενούν τα αισθήματα συμπαράστασης των Ελλήνων στον κουρδικό λαό, που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει μια νέα βάρβαρη τουρκική επίθεση.
Οι Κούρδοι σύντροφοι πρέπει να ακολουθούν πάντοτε μια στάση αρχών, όπως εμείς κάνουμε απέναντί τους εδώ και τριανταπέντε χρόνια. Στηρίζουμε σταθερά τον αγώνα τους, ακόμα και όταν κάνουν επιλογές με τις οποίες δεν ταυτιζόμαστε πάντοτε, αλλά δεν προβάλλουμε αυτές τις αντιρρήσεις μας και περιμένουμε τα πράγματα να κριθούν προτού εκφράσουμε την άποψή μας.
Έτσι, αυτή τη στιγμή, αποδεικνύεται, για παράδειγμα, πως ήταν εσφαλμένη η απόλυτη πίστη ορισμένων στις φιλικές διαβεβαιώσεις των Αμερικανών, ως δήθεν φίλων των Κούρδων. Σε μια στιγμή που θέλουν να ανασυγκολλήσουν τη συμμαχία τους με τον Ερντογάν, του έδωσαν το ελεύθερο να βομβαρδίζει ανελέητα τους κουρδικούς πληθυσμούς.
Ήταν εσφαλμένη η πεποίθηση πολλών πως ο Ερντογάν θα πραγματοποιήσει μια πραγματική ειρήνευση με τους Κούρδους. Αυτή την ειρήνευση την επιθυμεί, με τους Κούρδους υποταγμένους και όχι αγωνιστικούς και ζωντανούς. Από τη στιγμή και πέρα που ο ΙΣΙΣ έχασε στη Συρία και το Κουρδικό κόμμα εισήλθε στο Κοινοβούλιο της Τουρκίας, οι Τούρκοι επέστρεψαν στην επιθετική τους στρατηγική, με τη συναίνεση των Αμερικανών.
Πάντως εμείς δεν θα πάρουμε τις δηλώσεις του κ. Νπεμιρτάς τοις μετρητοίς ως έκφραση της άποψης του αγωνιζόμενου κουρδικού λαού. Εντούτοις, θα πρέπει στο εξής να μάθει να μη προσβάλλει τόσο βάναυσα τα αισθήματα των λαών που κατέσφαξαν οι Οθωμανοί στη Μικρά Ασία και να μην ταυτίζεται μαζί τους. Εμείς δεν θα κάνουμε το σφάλμα μερικών Κούρδων φίλων μας που ταύτιζαν, και μάλιστα για πολύ καιρό, τη συμπεριφορά της κυβέρνησης Σημίτη με εκείνη του ελληνικού λαού και θα περιμένουμε απλώς να ανασκευάσει αυτές τις απαράδεκτες δηλώσεις του –ελπίζοντας πάντα πως δεν έχουν αποδοθεί σωστά– και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε το απελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων. Ελπίζουμε να κάνουν το ίδιο και αυτοί για την Κύπρο, το Αιγαίο και τη Θράκη.
Και βέβαια, πρέπει πάντα να γνωρίζουν όλοι πως είναι ένα ζήτημα η αναγνώριση της γεωπολιτικής σημασίαw του κουρδικού ζητήματος για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, με βάση τα δικά μας συμφέροντα, και άλλο πράγμα τα αισθήματα αλληλεγγύης που απαιτούν πάντοτε δύο ισότιμους εταίρους…
Κίνηση Πολιτών Άρδην
9 ΣΧΟΛΙΑ
Αν σωστά αποδόθηκαν οι δηλώσεις του, ο κ. Ντεμιρτάς, και κυρίως το κίνημα που εκφράζει, έχει ορισμένα καίρια ζητήματα που πρέπει να δει κριτικά. Δηλαδή τη ιστορική παρουσία των τούρκων στη Μικρασία, τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1920-23,…
Μερικά από όσα η πιο πάνω δήλωση αποδίδει στους Κούρδους, μου φαίνονται όχι βάσιμα. Νομίζω πως και η διάκριση ηγεσίας και λαού, που σωστά γίνεται στην ανακοίνωση, μας επιβάλλει γι’ αυτά μερικές άλλες προσεγγίσεις και συμπεράσματα, και ενδεχομένως επιτρέπει και ένα άλλο συμπέρασμα:
Για παράδειγμα, πως συνέβαλαν οι Κούρδοι στη Μικρασιατική Καταστροφή, αφού δεν είχαν συγκροτημένη, συνολική έκφραση; Αυτοί που συνέδραμαν τους τούρκους ήταν μερικές φυλές, όχι όλος ο Κουρδικός λαός. Και στη δράση αυτών των φυλών έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι επί κεφαλής αγάδες.
Ο Οτσαλάν, ο ηγέτης που ενέπνευσε την Κουρδική εξέγερση, και τώρα πια επανάσταση, είχε από την αρχή εξετάσει το ρόλο των Κούρδων στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1920-23. Αποδίδει τη τότε στάση των Κούρδων στη κοινωνική καθυστέρηση που επικρατούσε, και στην επιρροή των αγάδων και φυλάρχων.
Με εκπλήσσει, επίσης, και η αναφορά σε συμβολή των Κούρδων στη τουρκική εισβολή στη Κύπρο. Δηλαδή…, πως έγινε αυτό; Ποιά κουρδική ηγεσία, ή αντιπροσωπευτικό σώμα, το αποφάσισε; Και πόση ήταν η συμμετοχή του Κουρδικού λαού, ώστε να δικαιολογεί την έκφραση για “συμβολή των Κούρδων στην εισβολή”;
Εκεί μακριά στο Κουρδιστάν, ψηλά στα βουνά με τα μικρά χωριά και τα κοπάδια τους, είμαστε σίγουροι πως η μεγάλη μάζα του Κουρδικού λαού έμαθε καν πως η τουρκία εισέβαλε στη Κύπρο;
Μέχρι τώρα, αυτό που διάβαζε κανείς ήταν πως οι πρώτοι στρατιώτες που αποβιβάστηκαν ήταν Κούρδοι, ή αριστεροί τούρκοι. Στα χρόνια αμέσως μετά την εισβολή, το νόημα ήταν πως αυτό έγινε μετά από διαταγές των τούρκων αξιωματικών, αφού οι πρώτοι που θα έβγαιναν στην ακτή ήταν και πιο πιθανό να σκοτωθούν.
Οσο περνούσαν τα χρόνια, εμφανίστηκε ο Κουρδικός αγώνας αλλά και η προοπτική μιας Ελληνο-Κουρδικής προσέγγισης και σύμπραξης. Τότε, οι αναφορές στους “πρώτους της εισβολής που ήταν Κούρδοι” άλλαξαν, και άφηναν σαφώς να εννοηθεί ότι …ήταν πρώτοι από δική τους διάθεση!… Λες και ο κάθε στρατιώτης διαλέγει τη μονάδα και τη θέση που θα βρίσκεται.
Υποστηρίζουμε, λοιπόν, τον αγώνα των Κούρδων. Είναι όμως πολλά ζητήματα που δεν έχουμε κουβεντιάσει με το Κουρδικό κίνημα, και εγώ διερωτούμαι πόσο πληροφορημένοι είναι. Οι δηλώσεις του Ντεμιρτάς πρέπει να είναι μια αφορμή να τα συζητήσουμε.
όποιος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, ξυπνάει ντεμιρτάς…
Κάποτε είχα γράψει κι εδώ κι αλλού ότι δεν χρειάζονται και πολλά-πολλά με τους Κούρδους διότι μαζί με τους Τούρκους ξερίζωσαν τον Ελληνορθόδοξο αλλά και τους άλλους Χριστιανικούς πληθυσμούς στη Μικρά Ασία. Τότε είχα λοιδορηθεί παρότι είχα προμηθεύσει και υποστήριξη για τη θέση μου όπως π.χ.:
http://www.breitbart.com/national-security/2015/04/24/kurds-acknowledge-the-armenian-genocide-and-their-role-in-it/
Με κίνδυνο να λοιδορηθώ και πάλι επαναλαμβάνω την προτροπή μου να μην παρασυρόμεθα και ξεχνάμε τις ιστορικές ευθύνες κανενός όσο κι αν τον συμπαθούμε ή αντιπαθούμε. Οι Αρμένιοι δεν το πράττουν για τη δική τους γενοκτονία ας το αποφύγουμε κι εμείς. Το χρωστάμε αν μη τι άλλο στους νεκρούς αθώους. Κι ο λαός μας το θυμάται στο γνωμικό του που λέει ότι “με έκανες Κούρδο”!
Το Κουρδικό κίνημα μιλά για τα δικαιώματα που πρέπει να έχουν όλοι οι λαοί της Μικρασίας, αλλά και της Μεσοποταμίας (“Μέσης Ανατολής”). Η συμβολή του ήταν καθοριστική στην έμπνευση και στην οργάνωση του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών, του Ντεμιρτάς. Οπου είχαν το πάνω χέρι, εφαρμόσανε ένα σύστημα όπου συμμετέχουν όλες οι ομάδες και οι εθνότητες της περιοχής, ανεξάρτητα από θρησκεία, καταγωγή, γλώσσα και φύλο. Αυτό έγινε στο Δυτικό Κουρδιστάν, αλλά και σε κάθε δήμο στο βόρειο Κουρδιστάν όπου βγάλανε δήμαρχο προσκείμενο στις αντιλήψεις και τη πολιτική του ΠΚΚ. Και προφανώς γίνεται μέσα στο ίδιο το Κουρδικό κίνημα.
Στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1920-23, ορισμένες φυλές είχαν όντως βοηθήσει τους κεμαλικούς.
Λοιπόν; Τι να κάνουμε τώρα; Από αυτά τα δύο τα αντιφατικά, τι να συμπεράνουμε;
Ε, εγώ… Εγώ συμπεραίνω πως κατά βάσην δεν συμπαθείς τους Κούρδους, ενδεχομένως και κανέναν που …δεν είναι εμείς. (Αλλά με την οθόνη ενδιάμεσα…, άντε να το αποδείξω…) Με τις δηλώσεις του Ντεμιρτάς, βρήκες (νόμισες) ευκαιρία για να μας πεις τη μεγάλη αντίληψη και ανάλυση σου: αυτό που κάνανε ορισμένοι Κούρδοι μια φορά, είναι καθοριστικό για _όλα_ όσα θα κάνουν και _πάντοτε_, και επίσης μας πληροφορεί γι’ αυτά με ακρίβεια.
Ο Ελληνικός μας λαός ψήφιζε για τέσσερεις δεκαετίες κόμματα καθεστωτικά. Πριν μερικούς μήνες ψήφισε τον Σύριζα. Ενδιάμεσα, έγιναν μαζικές διαδηλώσεις ενάμιση εκατομμυρίου ενάντια στα μνημόνια. Τι να συμπεράνουμε από αυτά; Να συμπεράνουμε, “όχι πολλά-πολλά με τον Ελληνικό λαό”;
Αναμενόμενη η αντίδρασή σας και πιθανώς κι άλλες που θα ακολουθήσουν. Κι ίσως-ίσως να έχετε δίκαιο όταν λέτε ότι προσωπικά δεν πολυσυμπαθώ αλλά κυρίως δεν πολυεμπιστεύομαι τους Κούρδους ειδικά (για τους “‘άλλους” που λέτε δεν ξέρω πως το συμπεράνατε γι’αυτό το αντιπαρέρχομαι όπως κι όλου αυτού του είδους τις σκόπιμες γενικεύσεις…).
Κι έχω λόγο θεωρώ να μην εμπιστεύομαι τους Κούρδους όταν στο πατρικό σπίτι της γυναίκας μου στην κατεχόμενη Κερύνεια ο έποικος που μένει μέσα κι όλο του το σόι είναι Κούρδοι όχι Τούρκοι ή κάποια άλλη εθνότητα… Όπως είναι δηλ. και πλέον του 30-40% του πληθυσμού των εποίκων στην Κύπρο, άλλο βέβαια αν στην Ελλάδα το αγνοούμε γιατί μας βοηθούν και τα ΜΜΕ “αγνοώντας το” κι αυτά…. Τι να κάνουμε έτσι είναι αυτά… Οι Κούρδοι της Τουρκίας είναι μάλλον καλοί κι άγιοι όπως λέτε γιατί καθώς φαίνεται οι κακές “φυλές” τους μετοίκησαν μόνιμα στη “Βόρεια Κύπρο” υπό την υψηλή προστασία των τουρκικών στρατευμάτων… Είναι η ανταμοιβή τους μάλλον για τις “καλές υπηρεσίες” που προσέφεραν οι πρόγονοί τους στον Κεμάλ και τα υπόλοιπα αθύρματα του “κοσμικού κράτους” που από σύμπτωση έτυχε να καταδιώκει μόνο Χριστιανούς ακόμα και ομιλούντες την τουρκική ως μητρική γλώσσα, βλ. π.χ. https://en.wikipedia.org/wiki/Karamanlides
Καλό ξημέρωμα και να είσθε καλά…
Να υπενθυμίσουμε στον κ. Ντεμιρτάς αλλά δυστυχώς και σε πολλούς Έλληνες πολιτικούς και απλούς πολίτες ότι η Μικρά Ασία είναι πανάρχαια και προαιώνια εστία του ελληνισμού – ελληνορωμαϊκού κόσμου καλύτερα . Ίσως είναι η πρωταρχική εστία . Για του λόγου το αληθές από το καθεστωτικό Βήμα εδώ –
Απόγονοι των Μινωιτών οι σημερινοί Κρήτες
http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=512580
αποδεικνύεται από ανθρωπολογικές μελέτες DNA ότι οι σημερινοί Κρητικοί είναι γνήσιοι απόγονοι των Μινωιτών οι οποίοι παρακαλώ Μινωίτες -γιατί αυτό είναι πιο σημαντικό – ήρθαν το 7200 πχ (επτά χιλιάδες διακόσια προ Χριστού ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ ) από την περιοχή της Ανατολίαςτουτέστιν από την Ελληνικότατη Κιλικία μας ,Καππαδοκία μας . Ήμασταν εκεί από την 8η χιλιετία προ Χριστού όταν οι Τούρκοι εισβολείς,φονιάδες και γενοκτόνοι των Ρωμιών της Μικράς Ασίας Μας εμφανίστηκαν στην περιοχή της Κιλικίας – Καππαδοκίας από το 1050 μ.Χ και μετά . Και ήταν μειονότητα τουλάχιστον μέχρι το 1922 . Ενώ συνέχιζε να υπάρχει ελληνικός πληθυσμός στην Κιλικία και Καππαδοκία μέχρι το 1922 .
Για του λόγου το αληθές εδώ από την νεοταξική Βικιπαίδεια
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1
Η Κιλικία σήμερα αποτελεί τμήμα του τουρκικού κράτους υπαγόμενο στο “Βιλαέτι” (=Νομαρχία) των Αδάνων (Adana) με κύριο λιμάνι τη Μερσίνα. Άλλες πόλεις σημαντικές είναι η Ταρσός (δυτικά των Αδάνων), Μοψουεστία ή Μισίς (αρχ. Μόψου Εστία), Καρά ισαλού (αρχ.Μόψου κρήνη) και Οσμανιγέ (Osmaniye). Ανατολικά των Αδάνων και εντός του όρμου της Αλεξανδρέττας (Iskenderun) βρίσκεται το νέο λιμάνι Τζεϋχάν (Ceyhan) όπου και καταλήγουν δύο πετρελαιαγωγοί από το Ιράκ.
Μέσω πεδινής Κιλικίας διέρχεται η σιδηροδρομική γραμμή Βαγδάτης από τις Κιλίκιες πύλες προς τις Αμανικές με διακλάδωση προς Άδανα και Μερσίνη.
Προ του 1922 είχε 422.000 κατοίκους, εκ των οποίων 128.000 ήταν Έλληνες.
Η δε απογραφή της Μικράς Ασίας το 1914 εδώ
https://kars1918.wordpress.com/2011/08/26/asia-minor-genocide/
έδινε στο ελληνικό στοιχείο το 28% (είκοσι οχτώ τοις εκατό του πληθυσμού ).
Είναι καιρός να αποβάλλουμε τη νοοτροπία του ραγιά , εθελόδουλου σκλάβου που προσκυνά τους δολοφόνους του και να διεκδικήσουμε δυναμικά αυτά που μας ανήκουν από την 8η χιλιετία π.Χριστού .
Λάθος κύριε, “με έκανες τούρκο” είναι η φράση που υπονοεί ότι “έγινα θηρίο” και “άλλος άνθρωπος” με την αρνητική έννοια-όχι “μ’ έκανες κούρδο”. Οι κούρδοι μπήκαν στη ζωή μας με κάποια λίγα ανέκδοτα αντίστοιχα με τα “ποντιακά” την εποχή της αποδόμησης και μάλιστα μέσω του λάιφ-στάιλ φασίστα Θέμου Αναστασιάδη, όταν αυτός έγραφε στην “Ελευθεροτυπία”-ως “μαύρη τρύπα”. Αυτά δεν έπιασαν όμως διότι αναπτύχθηκε ένας φιλοκουρδισμός αναντίστοιχα με την έλλειψη ιστορικής συνείδησης απέναντι στη γενοκτονία κατά του ποντιακού ελληνισμού. Θυμάμαι ότι ένας ποντιακός σύλλογος, στο τέλος της δεκαετίας του ’80, μάλλον η “Αργώ” είχε εκδώσει αφισάκι με φωτογραφία του Ανδρέα ΓΠ (σκίτσο Γ. Ιωάννου) που έλεγε ότι “τα ανέκδοτα για τους (“χαζούς”, σύμφωνα με το “ανεκδοτολογικό” στερεότυπο) πόντιους δεν είναι αθώα”. Το σκεπτικό που θέτει ο κύριος Λάμπρος ΦΚ είναι πολύ σωστά δομημένο και βασισμένο στην αλήθεια για μια ανακοίνωση που δεν μπορεί να είναι …σεμινάριο και που στοχεύει πολύ σωστά στην εν λόγω διάκριση, όπως και στηλιτεύει το γεγονός της δήλωσης Ντερμιτάς. Το ερώτημά μου αφορά στο αν υπάρχει η μετάφραση όλου του κειμένου, χωρίο του οποίου αναδημοσιεύεται. Εντύπωση μου προκαλεί ότι η αφήγηση “άμυνας” των τούρκων τελειώνει το 1921, ένα χρόνο πριν τη μικρασιατική καταστροφή, δυο χρόνια πριν τη Λωζάνη και τρία χρόνια πριν την ίδρυση του τουρκικού κράτους. Η δήλωση Ντερμιτάς είναι ολίγον έγκυος…
Στη συλλογική μνήμη του Ελληνορθοδόξου Ρωμαίικου λαού, μέχρι και σχετικά πρόσφατα που ΄δεν είχε “εξασθενήσει” τουλάχιστον, “Κούρδος” και “Τούρκος” ταυτίζονται ωε έννοια με τον εξ Ανατολών βάρβαρο απολίτιστο καταστροφέα-επιδρομέα. Βλ. π.χ. την κλασσική ατάκα του παλιού ελληνικού κιν/φου:
https://www.youtube.com/watch?v=WXF7ENiQVcM
Ειδικά δε για τους Ποντίους που αναφερθήκατε σπάνια αν κάποτε η έκφραση εκφέρεται ως “με έκανες Τούρκο”. Τις περισσότερες φορές είναι “με έκανες Κούρδο”…. Ε μάλλον κάτι ξέρουν αυτοί, δε νομίζετε;
Δεν το γνώριζα, ευχαριστώ