Συγγραφέας: Δ. Πασχαλίδης
ΜΙΑ ΔΙΑΜΑΧΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ
Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Δράμας, ο Δήμος Δράμας και το τοπικό ραδιόφωνο και η εφημερίδα «ΗΧΩ», την Παρασκευή 15-3-96, οργάνωσαν στη Δράμα εκδήλωση με θέμα: «Αλληλεγγύη στον αγώνα των Κούρδων για την ανεξαρτησία τους. -Τιμή στην Κούρδισα αντάρτισσα».
Σκοπός της εκδήλωσης ήταν η ευαισθητοποίηση του δραμινού λαού και η δημιουργία «Επιτροπής Αλληλεγγύης του Κουρδιστάν» και στην περιοχή της Δράμας, ώστε να υπάρξει έμπρακτη ηθική και υλική βοήθεια προς τους Κούρδους αγωνιστές….
…Ως εκπρόσωποι του αγωνιζόμενου κουρδικού λαού παραβρέθηκαν, μίλησαν και τιμήθηκαν από τον Νομάρχη και Δήμαρχο Δράμας η κα Turkan Agal, εκπρόσωπος της Ένωσης Ελευθερίας Γυναικών του Κουρδιστάν και μέλος του εξόριστου Κοινοβουλίου, ο κ. Τζεουντέτ Αμέτ εκπρόσωπος του Ε.Α.Μ. του Κουρδιστάν στις βαλκανικές χώρες και ο εκπρόσωπος της Επιτροπής Αλληλεγγύης του Κουρδιστάν στη Θεσσαλονίκη κ. Φάνης Μαλκίδης…
Κύριος όμως ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο καθηγητής Κοινωνιολογίας της Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Νεοκλής Σαρρής. Ιδιαίτερα εκφραστικός και χειμαρρώδης καθήλωσε επί 1 ½ ώρα περίπου το ακροατήριο αναλύοντας την τουρκική διπλωματία και πολιτική από την εποχή των Νεότουρκων μέχρι σήμερα η οποία -όπως είπε- ουσιαστικά δεν άλλαξε σε ό,τι αφορά στους στόχους και τις μεθόδους της.
Ιδιαίτερα επιτυχής ήταν ο συσχετισμός του κουρδικού ζητήματος με το κυπριακό, αιγαιοπελαγίτικο και θρακικό πρόβλημα, τονίζοντας ότι ο τούρκικος επεκτατισμός δεν «χαμπαριάζει» από αβρότητες παρά μόνον από τη δύναμη που θα προκύψει ύστερα από μια πανεθνική συσπείρωση και οργανωμένη αυτοάμυνα όλων των ελληνικών δυνάμεων.
Η ομιλία του κ. Νεοκλή Σαρρή ταρακούνησε τις ευαίσθητες ψυχές των Δραμινών που, λόγω της γεωγραφικής θέσης που βρίσκεται η περιοχή τους, φυσικό είναι να έχουν ιδιαίτερες ανησυχίες στα τρέχοντα γεγονότα, και δημιούργησε ποικίλες αντιδράσεις. Τόσο θετικές όσο και αρνητικές.
Μεταφέρω σχετικά αποσπάσματα από τον ημερήσιο δραμινό τύπο: Στην εφημερίδα «ΗΧΩ» (Δευτέρα 18-3-1996) στη στήλη «επώνυμα» γράφει ο Άρης Γκέρτας: « ‘Τέτοιους ανθρώπους θέλουμε στην Ελλάδα. Γιατί δεν του δίνουμε τη δυνατότητα να μιλήσει στα σχολεία: Έστω και για μια ώρα, μπορεί να προσφέρει στα παιδιά μας πολλά περισσότερα από κάποια μαθήματα που διδάσκονται’. Αυτή ήταν μια επισήμανση ενός Δραμινού πολίτη που έσπευσε να παρακολουθήσει τον κ. Νεοκλή Σαρρή στην εκδήλωση Αλληλεγγύης του Κουρδιστάν… και ξεστομίστηκε από πολλούς άλλους παρευρισκόμενους που παρακολούθησαν την εκδήλωση…
Ποιος πολιτικός Έλληνας θα ήθελε τον κ. Σαρρή στα σχολεία μας; Να διαμορφώσει ελληνικές συνειδήσεις που στο μέλλον θα βρεθούν αντιμέτωπες σε πρωτοβουλίες που θέλουν συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, αποστρατικοποιήσεις των νησιών μας και ευχαριστίες στην Ουάσιγκτον;».
Στην εφημερίδα «ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ», Δευτέρα 18-3-1996, στη στήλη «Σε πρώτο πρόσωπο», υπάρχει το παρακάτω πικρόχολο σχόλιο: «Άκουγα τους Κούρδους αγωνιστές στην εκδήλωση της Παρασκευής και ένοιωθα αλληλέγγυος με την αγωνία τους -το πρόσωπό τους σπαραγμένα ήσυχο- μιλούσαν τη γλώσσα του αίματος -καταλάβαινα…
Άκουγα και τον κύριο καθηγητή Νεοκλή Σαρρή και βούλιαζα; μαζί του στη ρηχότητα της θεατρινίστικης μεγαλοστομίας του… Όταν υπεράσπιζε τις θέσεις του έσφιγγε τη γροθιά ανδροπρεπέστατα, όταν αναφερόταν στις θέσεις των άλλων έπαιρναν η φωνή του και οι χειρονομίες του μια πόζα “θηλυπρεπή”… Προκειμένου να τις μειώσει άραγε; (Πάντως καλά το κάνει. Από πού τού ‘μεινε;…).
Αποκάλεσε δε ο… “διάσημος καθηγητής”, όπως τον προσφώνησε ο Νομάρχης κ. Δημητριάδης, σύμπασα την μεταπολιτευτική ηγεσία “τουρκικότερη των Τούρκων” και “μαλάκες…!” (“επιδίδονται στο εθνικό σπορ της λέξης που έχουν καθημερινά όλοι οι Έλληνες στο στόμα τους”είπε χαρακτηριστικά)».
Στο παραπάνω σχόλιο απάντησε από την «ΗΧΩ» (Τρίτη 19-3-1996) ο Άρης Γκέρτας ως εξής:
«Το να έχεις διαφορετική άποψη από κάποιον σε ένα ή περισσότερα θέματα και να την καταθέτεις τεκμηριωμένη και βασισμένη σε επιχειρήματα προκειμένου να πείσεις για την ορθότητα της δικής σου άποψης είναι και δημοκρατικό και δεοντολογικά ορθό και στο πλαίσιο του διαλόγου που πρέπει να υπάρχει σε μια δημοκρατικά δομημένη κοινωνία.
Το να κατηγορείς όμως κάποιον που έχει το θάρρος να μιλά για τις απόψεις του δημόσια, χωρίς να αναφέρεις τους λόγους για τους οποίους τον κατηγορείς και χωρίς να καταθέτεις επιχειρήματα που θα πιστοποιούν την αντίθεσή σου με τις απόψεις του, δείχνει αδυναμία και έλλειψη συγκεκριμένης άποψης.
Όταν μάλιστα προσπαθείς να μειώσεις τα λεγόμενά του, αφήνοντας υπονοούμενα για την προσωπική του ζωή, την εμφάνιση ή τον τρόπο έκφρασής του, τότε το λιγότερο για το οποίο κατηγορείσαι, είναι για “έρποντα λαϊκίζοντα φασισμό”»…
Αυτά, σαν ρεπορτάζ από την εκδήλωση της Δράμας στην οποία τελικά μπήκαν τα θεμέλια για την ίδρυση τοπικής επιτροπής Αλληλεγγύης για το Κουρδιστάν. Τα συμπεράσματα τ’ αφήνω στους αναγνώστες του «άρδην»
