Αρχική » Το λόμπι της Ουάσινγκτον

Το λόμπι της Ουάσινγκτον

από Άρδην - Ρήξη

του Π. Φίντλεϋ

Το ισ­ρα­η­λι­νό λό­μπι στην Ουά­σιν­γκτον

Η Ουά­σιν­γκτον εί­ναι η πό­λη των α­κρω­νυ­μί­ων και σή­με­ρα έ­να α­πό τα πιο γνω­στά στο Κο­γκρέ­σο (Βου­λή) εί­ναι το AIPAC. Η α­να­φο­ρά του και μό­νο ε­πι­φέ­ρει μια φευ­γα­λέ­α μα­τιά α­πό κά­θε πρό­σω­πο που βρί­σκε­ται στο λό­φο του Κα­πι­τω­λί­ου (Κοι­νο­βου­λί­ου) και συν­δέ­ε­ται με τη με­σα­να­το­λι­κή πο­λι­τι­κή. Η AIPAC –American Israel Public Affairs Committee (Α­με­ρι­κα­νο-ισ­ρα­η­λι­νή Ε­πι­τρο­πή Δη­μο­σί­ων Υ­πο­θέ­σε­ων)– εί­ναι τώ­ρα η κυ­ρί­αρ­χη δύ­να­μη στους δια­δρό­μους (lobbying) της Ουά­σιν­γκτον.
Το 1967, ως βου­λευ­τής που μό­λις εί­χα διο­ρι­στεί στην Ε­πι­τρο­πή Ε­ξω­τε­ρι­κών Υ­πο­θέ­σε­ων, δεν εί­χα α­κού­σει πο­τέ γι’ αυ­τήν (την AIPAC). Μια μέ­ρα, σε μια ι­διω­τι­κή συ­ζή­τη­ση στην αί­θου­σα της ε­πι­τρο­πής, εκ­φώ­νη­σα μια μι­κρή κρι­τι­κή στην ισ­ρα­η­λι­νή στρα­τιω­τι­κή ε­πί­θε­ση στη Συ­ρί­α. Έ­νας πα­λιός, ε­ξέ­χων, Ρε­που­μπλι­κα­νός, ο William S. Broomfield του Μί­σι­γκαν, α­πά­ντη­σε με έ­να χα­μό­γε­λο: “πε­ρί­με­νε μέ­χρι ο ‘Si’ Kenen του AIPAC μά­θει τι εί­πες”. Α­να­φε­ρό­ταν στον I.L. Kenen, τον ε­κτε­λε­στι­κό διευ­θυ­ντή του AIPAC, του ο­ποί­ου το ό­νο­μα μου ή­ταν ά­γνω­στο ό­πως και η ορ­γά­νω­ση της ο­ποί­ας η­γεί­το. Έ­μα­θα αρ­γό­τε­ρα ό­τι ο Broomfield δεν α­στειευό­ταν. Το AIPAC ο­ρι­σμέ­νες φο­ρές α­να­κα­λύ­πτει τι λέ­νε οι βου­λευ­τές για τη με­σα­να­το­λι­κή πο­λι­τι­κή α­κό­μη και σε ι­διω­τι­κές συ­να­ντή­σεις και αυ­τοί που κρι­τι­κά­ρουν το Ισ­ρα­ήλ το κά­νουν με δι­κή τους ευ­θύ­νη.
Το AIPAC εί­ναι μό­νο έ­να μέ­ρος του ισ­ρα­η­λι­νού λό­μπι αλ­λά ό­σον α­φο­ρά την ά­με­ση ε­πιρ­ρο­ή στη δη­μό­σια πο­λι­τι­κή εί­ναι α­διαμ­φι­σβή­τη­τα το πιο ση­μα­ντι­κό. Η ορ­γά­νω­ση εμ­βά­θυ­νε και ε­πε­ξέ­τει­νε την ε­πιρ­ρο­ή της τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια. Δεν εί­ναι υ­περ­βο­λι­κό να πού­με ό­τι το AIPAC έ­χει κερ­δί­σει τον έ­λεγ­χο ου­σια­στι­κά ό­λων των ε­νερ­γειών του λό­φου της Βου­λής για τη με­σα­να­το­λι­κή πο­λι­τι­κή. Σχε­δόν χω­ρίς ε­ξαί­ρε­ση, τα μέ­λη της Βου­λής και της Γε­ρου­σί­ας ε­κτε­λούν τις δια­τα­γές τους, για­τί οι πε­ρισ­σό­τε­ροι α­πό αυ­τούς θε­ω­ρούν ό­τι το AIPAC, στο Λό­φο του Κα­πι­τω­λί­ου, α­πο­τε­λεί την ά­με­ση εκ­προ­σώ­πη­ση μιας πο­λι­τι­κής δύ­να­μης που μπο­ρεί να ε­νι­σχύ­σει ή να τσα­κί­σει τις πι­θα­νό­τη­τές τους σε ε­πο­χή ε­κλο­γών.
Εί­τε βα­σί­ζε­ται σε γε­γο­νό­τα εί­τε σε φή­μες, η α­ντί­λη­ψη εί­ναι που με­τρά­ει: AIPAC ση­μαί­νει δύ­να­μη ω­μή, τρο­μο­κρα­τι­κή δύ­να­μη. Η δια­φη­μι­στι­κή προ­με­τω­πί­δα του συ­νή­θως εκ­φρά­ζε­ται με τις φρά­σεις μιας πλη­ρω­μέ­νης κα­τα­χώ­ρι­σης στην ε­φη­με­ρί­δα The New York Times: “Η ι­σχυ­ρό­τε­ρη, κα­λύ­τε­ρη και α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τε­ρη ο­μά­δα συμ­φε­ρό­ντων ε­ξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής στην Ουά­σιν­γκτον”. Έ­νας πρώ­ην βου­λευ­τής, ο Paul N. “Pete” McCloskey, το λε­ει πιο ά­με­σα: “Η Βου­λή ‘τρο­μο­κρα­τεί­ται’ α­πό το AIPAC”. Άλ­λοι βου­λευ­τές δεν ή­ταν τό­σο τί­μιοι δη­μο­σί­ως, αλ­λά πολ­λά μέ­λη της Βου­λής και Γε­ρου­σί­ας κατ’ ι­δί­αν συμ­φω­νούν.
Η υ­πε­ρο­χή της AIPAC εί­ναι σχε­τι­κά πρό­σφα­τη. Μό­λις πριν λί­γα χρό­νια, η Διά­σκε­ψη  των Προ­έ­δρων των Με­γά­λων Ε­βρα­ϊ­κών Ορ­γα­νώ­σε­ων θε­ω­ρού­νταν η πιο δυ­να­τή φι­λο­ϊσ­ρα­η­λι­νή φω­νή στην Ουά­σιν­γκτον, μι­λώ­ντας εξ ο­νό­μα­τος των 38 κύ­ριων ε­βρα­ϊ­κών ο­μά­δων. Ο Σύν­δε­σμος ε­νά­ντια στη Δυ­σφή­μι­ση (Anti-Defamation League), η Α­με­ρι­κα­νο-Ε­βρα­ϊ­κή Ε­πι­τρο­πή και το AIPAC βρί­σκο­νταν γε­νι­κά στη σκιά της. Οι δύ­ο τε­λευ­ταί­ες ορ­γα­νώ­σεις έ­χουν πε­ρί­που 50.000 μέ­λη η κά­θε μί­α.
Ο Σύν­δε­σμος ε­νά­ντια στη Δυ­σφή­μι­ση τε­χνι­κά ε­ξαρ­τά­ται α­πό την B’nai B’rith που έ­χει 500.000 μέ­λη σ’ ό­λο τον κό­σμο, αλ­λά α­να­πτύσ­σει τα δι­κά του κε­φά­λαια και χαί­ρει ου­σιώ­δους α­νε­ξαρ­τη­σί­ας. Αν και στα χρό­νια της νε­ό­τη­τάς μας υ­πε­ρεί­χαν οι βου­λευ­τές της Ουά­σι­γκτον Hyman Bookbinder, της Α­με­ρι­κα­νο-Ε­βρα­ϊ­κής Ε­πι­τρο­πής, και David Brody, του Συν­δέ­σμου ε­νά­ντια στη Δυ­σφή­μι­ση, ου­σια­στι­κά τώ­ρα έ­χουν ε­πι­κα­λυ­φθεί α­πό το AIPAC.
Η πα­ρου­σί­α στην Ουά­σιν­γκτον εί­ναι μό­νο η κο­ρυ­φή του πα­γό­βου­νου για το λό­μπι. Η α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τά του συ­νί­στα­ται σε έ­να θε­σμό που κτί­στη­κε σε ε­θνι­κό ε­πί­πε­δο α­πό τους Ε­βραί­ους της Α­με­ρι­κής που λει­τουρ­γούν μέ­σα α­πό 200 ε­θνι­κές ο­μά­δες. Έ­να ε­παγ­γελ­μα­τι­κό στέ­λε­χος του AIPAC λε­ει: “Θα έ­λε­γα ό­τι 2 ε­κα­τομ­μύ­ρια Ε­βραί­οι, το μά­ξι­μουμ, δεί­χνουν πο­λι­τι­κά ή φι­λαν­θρω­πι­κά εν­δια­φέ­ρο­ντα. Τα άλ­λα τέσ­σε­ρα ε­κα­τομ­μύ­ρια α­δια­φο­ρούν. Α­πό τα δύ­ο ε­κα­τομ­μύ­ρια εν­δια­φε­ρο­μέ­νους οι πε­ρισ­σό­τε­ροι συμ­με­τέ­χουν α­πλώς προ­σφέ­ρο­ντας χρή­μα­τα.”
Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα αυ­τοί που τρο­φο­δο­τούν τον πο­λι­τι­κό α­κτι­βι­σμό για ό­λες τις ε­βρα­ϊ­κές ορ­γα­νώ­σεις στις Η­ΠΑ δεν ξε­περ­νούν τις 250.000. Το πιο δη­μο­φι­λές Δελ­τί­ο του ε­βρα­ϊ­κού λό­μπι το Near East Report του AIPAC, πη­γαί­νει σε 60.000 αν­θρώ­πους, μια έκ­δο­ση που πι­στεύ­ε­ται ό­τι δια­βά­ζε­ται α­πό τους πε­ρισ­σό­τε­ρους πο­λί­τες που συμ­με­τέ­χουν σε φι­λο­ϊσ­ρα­η­λι­νές πο­λι­τι­κές ε­νέρ­γειες, ά­σχε­τα με την ορ­γά­νω­ση που εν­δια­φέ­ρει πρω­τί­στως τον κα­θέ­να. Το Δελ­τί­ο α­πο­στέλ­λε­ται ε­πί­σης χω­ρίς χρέ­ω­ση στα προ­γράμ­μα­τα ει­δή­σε­ων των μέ­σων ε­νη­μέ­ρω­σης, σε βου­λευ­τές, κυ­βερ­νη­τι­κούς και κρα­τι­κούς υ­πευ­θύ­νους κλπ. Τα μέ­λη του AIPAC παίρ­νουν το Δελ­τί­ο σαν μέ­ρος της ε­τή­σιας συν­δρο­μής των 35 δολλαρίων.
Στην πρά­ξη, οι ο­μά­δες του λό­μπι λει­τουρ­γούν σαν ά­τυ­πες προ­ε­κτά­σεις της ισ­ρα­η­λι­νής κυ­βέρ­νη­σης. Αυ­τό φά­νη­κε ό­ταν το AIPAC βο­ή­θη­σε να α­πο­στα­λεί η ε­πί­ση­μη δή­λω­ση υ­πε­ρά­σπι­σης του ισ­ρα­η­λι­νού βομ­βαρ­δι­σμού του ι­ρα­κι­νού πυ­ρη­νι­κού α­ντι­δρα­στή­ρα, ε­νώ ταυ­το­χρό­νως εκ­δό­θη­κε και ως α­να­κοί­νω­ση της ισ­ρα­η­λι­νής πρε­σβεί­ας. Κα­μιά α­πό τις κύ­ριες Ε­βρα­ϊ­κές Ορ­γα­νώ­σεις δεν εκ­φρά­ζε­ται πο­τέ δη­μό­σια με θέ­σεις και πο­λι­τι­κές μη α­πο­δε­κτές α­πό το Ισ­ρα­ήλ. Ο Thomas A. Dine, ε­κτε­λε­στι­κός διευ­θυ­ντής του AIPAC, μί­λη­σε θε­τι­κά για το ει­ρη­νευ­τι­κό σχέ­διο του προ­έ­δρου Ρέ­ι­γκαν ό­ταν α­να­κοι­νώ­θη­κε τον Σε­πτέμ­βριο του 1982, αλ­λά μό­λις το Ισ­ρα­ήλ α­πέρ­ρι­ψε το σχέ­διο ο Dine σί­γη­σε.
Αυ­τή η στε­νή ε­πα­φή κα­μί­α φο­ρά ε­μπνέ­ει εν­δο­κυ­βερ­νη­τι­κό χιού­μορ: “στο Υ­πουρ­γεί­ο Ε­ξω­τε­ρι­κών συ­νη­θί­ζα­με να προ­βλέ­που­με ό­τι ε­άν ο πρω­θυ­πουρ­γός του Ισ­ρα­ήλ α­να­κοί­νω­νε ό­τι ο κό­σμος εί­ναι ε­πί­πε­δος, μέ­σα σε 24 ώ­ρες, η Βου­λή θα ψή­φι­ζε α­πό­φα­ση συγ­χαί­ρο­ντάς τον για την α­να­κά­λυ­ψη”, α­να­φέ­ρει ο Don Bergus, πρώ­ην πρέ­σβης στο Σου­δάν, συ­ντα­ξιού­χος δι­πλω­μά­της κα­ριέ­ρας.
Το ι­δρυ­τι­κό του AIPAC ο­ρί­ζει την α­πο­στο­λή του ως νο­μο­θε­τι­κή δρά­ση, αλ­λά τώ­ρα εκ­προ­σω­πεί τα συμ­φέ­ρο­ντα του Ισ­ρα­ήλ, ό­πο­τε θε­ω­ρεί ό­τι αυ­τά προ­κα­λού­νται, στα ΜΜΕ, στη θρη­σκεί­α, στα πα­νε­πι­στή­μια, πα­ντού. Ε­πει­δή το προ­σω­πι­κό του πλη­ρώ­νε­ται α­πό προ­σφο­ρές Α­με­ρι­κα­νών πο­λι­τών, δεν υ­πο­χρε­ώ­νο­νται σε κα­τα­γρα­φή α­πό τη νο­μι­κή δια­πί­στευ­ση των ξέ­νων πρα­κτό­ρων. Στην πρά­ξη ό­μως λει­τουρ­γούν ό­πως οι ξέ­νοι πρά­κτο­ρες.
Ό­σο περ­νά­ει ο και­ρός, το φι­λο­ϊσ­ρα­η­λι­νό λό­μπι διεισ­δύ­ει στο κυ­βερ­νη­τι­κό σύ­στη­μα και η πιο βα­θιά διείσ­δυ­ση έ­χει πραγ­μα­το­ποι­η­θεί α­πό το AIPAC, στο ο­ποί­ο στρέ­φε­ται α­κό­μη και ο πρό­ε­δρος των Η­ΠΑ ό­ταν α­ντι­με­τω­πί­ζει έ­να ε­νο­χλη­τι­κό πο­λι­τι­κό πρό­βλη­μα που σχε­τί­ζε­ται με την α­ρα­βο­ϊσ­ρα­η­λι­νή διέ­νε­ξη.

Μετάφραση: Βαγ­γέ­λης Πα­τσός

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ