«Αξιοποιούν» τα κέρδη από τα Ίμια…

Σε μια στιγμή καταφανούς αδυναμίας της Ελλάδας η Τουρκία σπεύδει να εισπράξει τα κέρδη που αποκόμισε δέκα χρόνια νωρίτερα με την κρίση των Ιμίων, υπενθυμίζοντας τα «διπλωματικά κεκτημένα» εκείνης της εποχής: ότι δηλαδή στο Αιγαίο υπάρχουν νησιά, νησίδες, βράχοι και βραχονησίδες επί των οποίων η κυριαρχία είναι αδιευκρίνιστη από τις διεθνείς συνθήκες. Η περιοχή του νησιωτικού συμπλέγματος των Οινουσσών βρίσκεται αυτήν ακριβώς την περίοδο στο στόχαστρο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων…

Με τον τρόπο αυτόν, υπενθυμίζοντας εμπράκτως τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο, η Άγκυρα «εξάγει» τα τεράστια εσωτερικά της προβλήματα προς τον «εύκολο», όπως θεωρεί, και εξουθενωμένο εξωτερικό της αντίπαλο/εχθρό, την Ελλάδα, επιχειρώντας να εκμεταλλευτεί την ελληνική οικονομική – πολιτική χρεοκοπία και υπενθυμίζοντας τις «θέσεις» που κέρδισε μια δεκαετία πριν με την κρίση των Ιμίων.

Η υπερδραστηριότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στο Αιγαίο το τελευταίο εξάμηνο είναι τόσο εμφανής, ώστε υποχρεώνει ακόμη και τα ΜΜΕ που απεχθάνονται τα εθνικά θέματα ως μη… ευπώλητα να δίνουν χρόνο περιγράφοντας τις τουρκικές στρατιωτικές και άκρως προκλητικές δραστηριότητες.

Κάτι που επίσης έχει ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η υπερδραστηριότητα των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στο Αιγαίο και ειδικότερα στο σύμπλεγμα των Οινουσσών εξελίσσεται κάτω από τη συστηματική – εκ των πραγμάτων – παρακολούθηση των ΝΑΤΟϊκών (βλέπε αμερικανικών) δυνάμεων, οι οποίες βρίσκονται στην περιοχή – κατόπιν κοινού ελληνικού, γερμανικού και τουρκικού αιτήματος – για να ελέγξουν, υποτίθεται, τις προσφυγικές ροές.

Αξίζει να σημειωθεί και να υπογραμμιστεί η αφελής προσέγγιση της κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία η ΝΑΤΟϊκή (αμερικανική) παρουσία στο Αιγαίο θα προστατέψει τη χώρα από την τουρκική προκλητικότητα, η οποία περιλαμβάνει συστηματικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, χαμηλές πτήσεις (μέχρι 70 μέτρα) πολεμικών αεροσκαφών πάνω από το κατοικημένο νησί των Οινουσσών, πλόες εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και παρενοχλήσεις Ελλήνων ψαράδων εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Προφανώς αγνοούν ή λησμονούν οι κυβερνητικοί ιθύνοντες πως τα διπλωματικά κέρδη (τετελεσμένα) που αποκόμισε η Τουρκία δέκα χρόνια πριν, με την κρίση των Ιμίων, βρίσκονται υπό την εγγύηση των ΗΠΑ, οι οποίες συνέταξαν (Μαντλίν Ολμπράιτ) και επέβαλαν στην Ελλάδα τη Συμφωνία της Μαδρίτης, με την οποία η κυβέρνηση Σημίτη αναγνώρισε τα τουρκικά ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο.

Αποτέλεσμα της εν λόγω συμφωνίας, δεν θα πρέπει να λησμονούμε, είναι ο ελληνοτουρκικός διάλογος που βρίσκεται σε εξέλιξη από τότε και ασχολείται ουσιαστικά με τις καταγεγραμμένες τουρκικές διεκδικήσεις επί νησιών και βραχονησίδων στο Αιγαίο, καθώς δεν είναι δυνατόν να υπάρξει συζήτηση για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας των δύο χωρών αν δεν συμφωνηθεί προηγουμένως σε ποιον ανήκει ποιο νησί και ποια βραχονησίδα.

Δεν είναι μυστικό – έχουν δημοσιευτεί σε τουρκικές εφημερίδες και επίσημα εγχειρίδια για την εκπαίδευση των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων – ότι η Άγκυρα από το 1996 που ξεκίνησε η υπόθεση των Ιμίων αμφισβητεί την κυριαρχία δεκάδων ελληνικών νησίδων, κάποιες από τις οποίες μάλιστα είναι κατοικημένες, προφανώς από Έλληνες…

Αυτό που δεν θέλουν να ξέρουν οι Έλληνες ιθύνοντες για τον ρόλο του ΝΑΤΟ στην ελληνοτουρκική διένεξη το γνωρίζουν πολύ καλά και το εκμεταλλεύονται οι γείτονες.

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται ο αντιστράτηγος ε.α. Κώστας Λουκόπουλος σε άρθρο του στο liberal.gr την περασμένη εβδομάδα, «ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα κ. Ντέιβιντ Πιρς επισκέφθηκε τον γ.γ. του ΥΠΕΞ κ. Δημήτρη Παρασκευόπουλο και του ανέγνωσε κείμενο τριών σημείων/προϋποθέσεων προκειμένου η ΝΑΤΟϊκή ναυτική δύναμη SNMG2, η οποία ‘‘επιχειρεί’’ στο Αιγαίο για το προσφυγικό, να δράσει επιτέλους αποτελεσματικά και η όλη δραστηριότητα να εξελιχθεί ομαλά.

Στον ίδιο ακριβώς χρόνο ο Αμερικανός πρέσβης στην Άγκυρα κ. Φράνσις Ριτσιαρντόνε διάβασε το ίδιο κείμενο στον ομόλογό του κ. Παρασκευόπουλου στο τουρκικό ΥΠΕΞ (στην ουσία μόνιμο υφυπουργό) γνώριμό μας κ. Φεριντίν Σινιρλίογλου».

Οι δυο από τις τρεις προϋποθέσεις όχι απλώς αγγίζουν, αλλά ακυρώνουν ολοκληρωτικά ελληνικά δικαιώματα και συμφέροντα. Ποιες είναι αυτές, σύμφωνα με τον αντιστράτηγο Κ. Λουκόπουλο;

1 «Τα μέσα των Ελλήνων και των Τούρκων που διατίθενται στην SNMG2 να αποχωρήσουν από την περιοχή επιχειρήσεων και να ασχοληθούν με άλλες δραστηριότητες (;) της δύναμης, όπως… ελλιμενισμό στη Μαύρη Θάλασσα! Πρέπει να επισημανθεί ότι, εφόσον αυτό υλοποιηθεί, η Ελλάδα δεν θα έχει κανένα πλοίο με “ΝΑΤΟϊκό καπέλο” στην περιοχή αμέσου ενδιαφέροντος, καθόσον οι προσφυγικές ροές κατευθύνονται προς την επικράτειά της.

Δεν είναι καθόλου το ίδιο με τον αποκλεισμό της τουρκικής φρεγάτας, καθόσον οι ίδιοι οι Τούρκοι θα έπρεπε να ελέγχουν με όλα τους τα μέσα (όπως από την αρχή της προσφυγικής κρίσης φωνάζουμε πολλοί, αλλά όχι ο κ. Κοτζιάς, που αθωώνει την Τουρκία), έστω και μέσα στα χωρικά τους ύδατα».

2 «Η δραστηριότητα της SNMG2 να μην εμποδίζεται με το πρόσχημα ότι υφίστανται θέματα… εδαφικών διεκδικήσεων. Εμείς, όσο και αν προσπαθήσαμε, δεν βρήκαμε… ελληνικές εδαφικές διεκδικήσεις!

Η Άγκυρα, κεμαλική ή νεο-οθωμανική, είναι αυτή που προβάλλει εδαφικές και άλλες νομικά αυθαίρετες διεκδικήσεις σε όλο το Αιγαίο και αυτή συγκεκριμένα δεν επιτρέπει, σύμφωνα με τις Οδηγίες Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, τη σταδιακή ανάπτυξη της ΝΑΤΟϊκής ναυτικής δύναμης στη θαλάσσια περιοχή Σάμου – Ικαρίας (Περιοχή P3) και στα Δωδεκάνησα (Περιοχή P4).

Αυτό βέβαια αποκρύπτεται από τον υπουργό Άμυνας Πάνο Καμμένο, όσο και αν τον προκαλούμε στα άρθρα μας να μας πει τους λόγους μη παρουσίας του ΝΑΤΟ στις προαναφερθείσες περιοχές».

3 «Να ανταλλάσσονται σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες διαβαθμισμένες πληροφορίες. Εδώ βέβαια δεν έχουμε να σχολιάσουμε κάτι, καθόσον είναι διαδικαστικό θέμα της Συμμαχίας και δεν έχει κάποια επίπτωση στα εθνικά μας συμφέροντα».

Συμπέρασμα: Οι αναγνώστες του «Ποντικιού» ενδεχομένως να έχουν κουραστεί από τη μονότονη προφανή υπενθύμισή μας όλα αυτά τα χρόνια που συνθλίβεται η ελληνική οικονομία, διαλύεται το πολιτικό σύστημα και εξουθενώνεται η ελληνική κοινωνία. Παρ’ όλ’ αυτά, θα επαναλάβουμε: Η στιγμή της έσχατης αδυναμίας δεν θα μείνει ανεκμετάλλευτη από τον αντίπαλο. Και κάτι ακόμη αυτονόητο: Κανείς δεν πρόκειται να προστατέψει τη χώρα αν δεν έχει η ίδια τις δυνάμεις να διασφαλίσει τα συμφέροντά της.