Αρχική » Τουρκία: Ισλαμοφασισμός εν όψει

Τουρκία: Ισλαμοφασισμός εν όψει

από Άρδην - Ρήξη

Οθωμανικές Εστίες – Οι μελανοχίτωνες του καθεστώτος Ερντογάν

melano

Tου Γιώργου Ρακκά από τη Ρήξη φ. 123 που κυκλοφορεί 

Τα τελευταία χρόνια, μια σειρά συνταρακτικών γεγονότων και εξελίξεων –εξέγερση στο πάρκο Γκεζί, εμπλοκή της Τουρκίας στον συριακό εμφύλιο πόλεμο μέσω της υποστήριξης του Ισλαμικού Χαλιφάτου και άλλων αντίστοιχων οργανώσεων, κλιμάκωση του κουρδικού κινήματος στη Βόρεια Συρία και τη Νοτιοανατολική Συρία–έχουν προκαλέσει τη μετακίνηση του καθεστώτος Ερντογάν, από μια φιλελεύθερη εκδοχή ήπιου ισλάμ, σε μια σκληρή εκδοχή ισλαμικού ολοκληρωτισμού.
Τα δείγματα γραφής του νέου καθεστώτος είναι πολλά: Ο ολοκληρωτικός πόλεμος των δυνάμεων ασφαλείας στο Βόρειο Κουρδιστάν (Νοτιοανατολική Τουρκία), ο οποίος εσχάτως συνδυάζεται με κινήσεις προκειμένου να διωχθούν οι βουλευτές του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών της Τουρκίας (HDP)· οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον ακαδημαϊκών και πανεπιστημιακών· οι εισβολές της αστυνομίας στα γραφεία αντιπολιτευόμενων εφημερίδων και περιοδικών, καθώς και ο ασφυκτικός έλεγχος και η παρακολούθηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι παρά ελάχιστα κρούσματα αυτού του πρωτοφανούς κύματος φασιστικοποίησης που έχει κατακλύσει τη γειτονική χώρα.
Το πιο ανησυχητικό, όμως, δείγμα της ισλαμοφασιστικής στροφής είναι ότι το ίδιο το καθεστώς προχώρησε, μετά την εξέγερση της πλατείας Ταξίμ, στη συγκρότηση ταγμάτων εφόδου, που αναλαμβάνουν ανοιχτή δράση στους δρόμους εναντίον κάθε αντικαθεστωτικής φωνής — ιδίως εναντίον της νέας κοινωνικής συμμαχίας Κούρδων, ριζοσπαστικών μερίδων του αλεβιδισμού και οργανώσεων της άκρας αριστεράς, που προέκυψαν από αυτήν την ίδια την εξέγερση.
Η κυριότερη από αυτές τις οργανώσεις είναι οι Οθωμανικές Εστίες (Osmanlι Ocaklarι). Ιδρύθηκαν το 2009, στα πρότυπα των ταγμάτων εφόδου που είχαν οργανώσει κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1970 οι Γκρίζοι Λύκοι εναντίον της τουρκικής άκρας αριστεράς και πλέον αριθμούν 2.000.000 μέλη σε όλη την Τουρκία. Οι Οθωμανικές Εστίες δεν κρύβουν την τυφλή τους προσήλωση στον Ερντογάν και το κόμμα του.
Σε ανύποπτο χρόνο, τον Απρίλιο του 2015, ο επικεφαλής της οργάνωσης, Καντίρ Κανπολάτ, θα δηλώσει: «Είμαστε στρατιώτες του Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Θέλω να ευχαριστήσω τον Ταγίπ Ερντογάν. Του οφείλουμε τις Οθωμανικές Εστίες. Δεν θα υπήρχαμε αν δεν υπήρχε αυτός». H προϊστορία του Κανπολάτ είναι ιδιαίτερα σημαντική για να κατανοήσουμε τις καταβολές της οργάνωσης: Υπήρξε επικεφαλής των Εστιών Αλπερέν, των ταγμάτων εφόδου του μικρού ισλαμικού εταίρου της τουρκικής ακροδεξιάς, του Κόμματος Μεγάλης Ενότητας (ΒΒP). Το BBP είχε διασπαστεί από το Κόμμα της Εθνικιστικής Δράσης (MHP) στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και πήρε μαζί του το μεγαλύτερο μέρος των Γκρίζων Λύκων.
Τον Αύγουστο του 2014, όταν ο πρόεδρος του BBP υποστήριξε τον κοινό υποψήφιο που στήριξαν οι κεμαλιστές και το MHP εναντίον του Ερντογάν, ο Κανπολάτ προκάλεσε τη διάσπασή του, πήρε ένα μεγάλο μέρος των Εστιών Αλπερέν και προσχώρησε στις Οθωμανικές Εστίες, εξέλιξη που πυροδότησε τη μαζικοποίηση της οργάνωσης.
Σε αυτήν συμμετέχουν πολλοί νεολαίοι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, ενώ τα μέλη του παρίστανται σε κάθε δημόσια συγκέντρωση του κόμματος, φροντίζοντας να παρουσιάζονται με διακριτές στολές προκειμένου να δηλώνουν την ταυτότητά τους.
Βεβαίως, η διαπλοκή των ισλαμικών ταγμάτων εφόδου και του καθεστώτος δεν σταματάει στις ξεκάθαρες πολιτικές σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ της οργάνωσης και του κυβερνώντος κόμματος. Τον τελευταίο καιρό, πληθαίνουν τα δημοσιεύματα στον τουρκικό Τύπο που θέλουν επιφανείς εκπροσώπους του να διατηρούν ευθείες σχέσεις με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
Από την άλλη, βέβαια, και το κυβερνών κόμμα ανταποδίδει τις αβρότητες των Οθωμανικών Εστιών: Υψηλόβαθμα στελέχη του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, παρουσιάζονται με κάθε ευκαιρία στις δημόσιες εκδηλώσεις της οργάνωσης. Συνήθεις προσκεκλημένοι στα εγκαίνια ίδρυσης κατά τόπους οργανώσεων των Εστιών, σε όλη την επικράτεια της Τουρκίας, είναι μεταξύ άλλων και ο πρώην υπουργός Εσωτερικών Εφκάν Αλά, ο Μεχντί Εκέρ, πρώην υπουργός Γεωργίας και ο πρώην αντιπρόεδρος του AKP, Σαμπάν Ντισλί.
Επίσημος σκοπός των Εστιών είναι η διατήρηση και προώθηση της οθωμανικής κουλτούρας. Ο πραγματικός, είναι να την επιβάλουν με τη βία στους δρόμους. Αλλεπάλληλες είναι η μαρτυρίες για επιθέσεις ταγμάτων εφόδου της οργάνωσης σε γραφεία του HDP, αλλά και του κεμαλικού CHP(!), σε αντιπολιτευτικές διαδηλώσεις, ακόμα και σε γραφεία εφημερίδων, με γνωστότερο περιστατικό την έφοδο στις εγκαταστάσεις της Χουριέτ, στην Κωνσταντινούπολη, στις 6 και 8 Σεπτεμβρίου του 2015. Βεβαίως, η οργάνωση δεν κρύβει τη συμπάθειά της στο Ισλαμικό Χαλιφάτο: Τον Ιούλιο του 2015, σάλο προκάλεσαν τα σχόλια του επικεφαλής του τμήματος νεολαίας της οργάνωσης στην Κωνσταντινούπολη, Φουρκάν Γκιοκ, που εκθείασε τη δραστηριότητα του Ισλαμικού Χαλιφάτου, για την αιματηρή επίθεση που εξαπέλυσε στο συλλαλητήριο κουρδικών οργανώσεων, στο Σουρούτς του Βόρειου Κουρδιστάν.
Πολλοί αναλυτές συγκρίνουν τη δράση των Εστιών με εκείνην που είχαν αναπτύξει παλαιότερα οι Γκρίζοι Λύκοι, σε συνεργασία με την κεμαλική δικτατορία και το κατεστημένο που τη διαδέχθηκε. Στην πραγματικότητα, οι Εστίες αποτελούν το ισλαμικό τους αντίστοιχο –εξάλλου ένας από τους λόγους που το AKP πριμοδότησε την ίδρυση και την άνοδο της οργάνωσης είναι και για να απορροφήσει τα νεότερα, μαχητικά και πιο ακραία στελέχη του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης στους κόλπους του. Ούτως ή άλλως, τα τάγματα εφόδου του τελευταίου, οι Ιδεαλιστικές Εστίες, δρουν συχνά στο πλευρό των Οθωμανικών Εστιών, στο πλαίσιο των οργανωμένων πογκρόμ που εξαπολύονται εναντίον Κούρδων και άλλων αντικαθεστωτικών δυνάμεων. Και ήδη, η επιρροή που ασκεί το ΑΚP στο MHP είναι κάτι παραπάνω από ισχυρή. Εξάλλου, ο τωρινός αναπληρωτής πρωθυπουργός της Τουρκίας, Γιλντιρίμ Τουγκρούλ Τουρκές, είναι γιος του διαβόητου ιδρυτή των Γκρίζων Λύκων, Αρπασλάν Τουρκές, και προσχώρησε το AKP μόλις τον Αύγουστο του 2015, όταν δέχθηκε πρόσκληση του Αχμέτ Νταβούτογλου να συμμετάσχει στην υπηρεσιακή κυβέρνηση από την πλευρά του MHP. Εκείνος αποδέχθηκε, διαγράφηκε από το κόμμα του και έκτοτε προσχώρησε στο κυβερνών κόμμα, διατηρώντας τη θέση του και στην κυβέρνηση πλειοψηφίας που προέκυψε από τις εκλογές του Νοεμβρίου.
Η παρουσία του γιου του Αρπασλάν Τουρκές σε τέτοιο υψηλό κυβερνητικό πόστο έχει προφανή σημειολογία, και συμβολίζει όσο τίποτε άλλο τη μεταστροφή του AKP, από τον ισλαμοκεμαλισμό στον ισλαμοφασισμό. Η δε δράση των Οθωμανικών Εστιών στους δρόμους, στα πρότυπα των ναζιστικών SA και των Μελανοχιτώνων του Μουσολίνι, την επιβεβαιώνει.
Πολλοί εκπρόσωποι του δυτικού κατεστημένου στέκονται ενεοί μπροστά στις οβιδιακές μεταμορφώσεις εκείνου που άλλοτε εκθείαζαν ως πρότυπο του ήπιου και δημοκρατικού ισλάμ. Ο Ερντογάν, βέβαια, είχε φροντίσει να διακηρύξει από πολύ νωρίς τις προθέσεις του, με αυτόν τον τόσο χαρακτηριστικό για την τουρκική πολιτική πλάγιο λόγο. Σε ανύποπτο χρόνο, και πολύ παλιά, είχε δηλώσει: «H δημοκρατία είναι για μένα σαν ένα δρομολόγιο λεωφορείου· όταν φτάσω στον προορισμό μου, θα κατέβω»…

ΣΧΕΤΙΚΑ

5 ΣΧΟΛΙΑ

Stdominic 14 Μαΐου 2016 - 15:45

Άρθρο απογοήτευση, αν μου επιτρέπεται. Σε λίγο θα αρχίσουμε να υμνούμε τον Κεμαλισμό..

Όχι, ο Ερντογαν δεν είναι καλός, είναι αυταρχικός, είναι επιθετικός, έχει σαν όραμα την αναβίωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας κλπ κλπ Είναι ο Ερντογάν όμως αυτός που έδωσε κάποια δικαιώματα στους Κούρδους, έτσι; Άσχετα αν πάει να κάνει rollback τώρα. Και το rollback δεν πάει να το κάνει επειδή ξαφνικά τρελάθηκε.

Τώρα, οι εκπρόσωποι του δυτικού κατεστημένου ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν, άσχετα αν θα τους βγεί ή θα τα κάνουν μαντάρα ή αν έχουν και αντικρουόμενα συμφέροντα. Αλλά ό,τι κάνουν το κάνουν για τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ συμφέροντα -όπως τα αντιλαμβάνονται οι ίδιοι. Κύριοι, παίζεται ένα σκληρό παιχνίδι στην περιοχή, με πολλούς και ισχυρούς παίχτες και με πολύ προπαγάνδα. Και η χώρα μας πρέπει να παρακολουθεί και να αναλύει ρεαλιστικά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΚυρ 15 Μαΐου 2016 - 08:41

Αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν πολλοί είναι ο νεο-οθωμανισμός δεν είναι η αντίθεση με τον κεμαλισμό αλλά η λειτουργική χρήση του στην στη στρατηγική του ισλαμικού επεκτατισμού. Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε το κουρδικό στην προσπάθειά του να τους αφομοιώσει στο επεκτατικό του όραμα. Ήθελε να κλείσει ένα μέτωπο (κουρδικό) με δημαγωγική τακτική ανοίγοντας ταυτοχρόνως ένα άλλο (συριακό). Και στα δυο έχασε. Από κει και το ρολμπακ. Το κείμενο δείχνει τους κοινωνικούς μηχανισμούς της τρομοκρατίας, πιο οργανωμένους και πιο αποτελεσματικούς προς το παρόν. Καταλύει και την έννοια του παρακράτους ο Ερντογάν αφού το ενσωματώνει βαθμιαία. Μετά το Σουσουρλούκ το 96…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Σκατζόχοιρος 15 Μαΐου 2016 - 11:46

Εγώ δεν καταλαβαίνω από που προκύπτει η συζήτηση περί κεμαλισμού

Με τον όρο νεο-οθωμανισμός, επισημάνονται σημαντικοί μετασχηματισμοί που έχουν λάβει χώρα στην τουρκική κοινωνία κατά την τελευταία εικοσαετία καθώς και μεταβολές στον χαρακτήρα, και την κοινωνική σύνθεση των πολιτικών ελίτ της χώρας –εξελίξεις που αντικατοπτρίζονται και στην αλλαγή στρατηγικής του καθεστώτος.

Για παράδειγμα, πως αλλιώς να περιγράψουμε την πολιτική της Τουρκίας να καταστεί ηγέτιδα δύναμη όλου του μουσουλμανικού κόσμου, προβάλοντας μια συγκεκριμένη εκδοχή του πολιτικού Ισλάμ; Την εγκατάλειψη της εκκοσμίκευσης σε σχέση με την φυσιογνωμία του κράτους και των θεσμών; Την ενίσχυση της θρησκευτικότητας σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που σήμερα να τίθεται σε αμφισβήτηση η κεμαλική εκκοσμίκευση; Προφανώς, ο όρος του κεμαλισμού δεν μπορεί να εκφράσει πλέον αυτές τις αλλαγές.

Θα πρέπει, δηλαδη, να κατανοήσουμε ότι η αναφορά στον νεο-οθωμανισμό, δεν συνιστά πολιτική εκτίμηση, αλλά πρώτα απ’ όλα επισήμανση αντικειμενικών πολιτιστικών και κοινωνικών αλλαγών που σφράγισαν την γειτονική χώρα την τελευταία 20ετία. Και αυτές κανείς δεν μπορεί να τις αρνηθεί. Ούτε βέβαια το να τις αποδεχθεί, σημαίνει ότι ‘βγάζει λάδι’ τους Κεμαλιστές και τα πεπραγμένα τους.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
MakGreek 15 Μαΐου 2016 - 20:27

Ὅσον ἀφορᾶ τὸν Ἰσλαμοφασισμό, κάποιος πρέπει νὰ ἀναρωτηθεῖ : Τὸ Ἰσλάμ, ὡς θρησκεία, ὡς θρησκευτικοὶ κανόνες καὶ ὣς ἱδανικὴ μορφὴ κοινωνικῆς ζωῆς καὶ ὅραμα πολιτείας, ὑποστηρίζει τὸ “Τὰ τοῦ Καίσαρος τῶ Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῶ Θεῶ” ἢ ὑποστηρίζει τὴν ταύτιση κρατικῶν νόμων καὶ θρησκείας μὲ τὴν πλήρη ὑπαγωγὴ καὶ καθορισμὸ τῶν πρώτων ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους θεολόγους; Ἂν (στὴν ἱδανική, θεολογικὰ ὀρθή του ἐκδοχή, ποὺ πρέπει νὰ ἀποδέχεται κάθε πιστὸς καὶ καλὸς Μουσουλμάνος) ὑποστηρίζει τὸ δεύτερο, τότε πρὸς τί ἡ χρήση τοῦ φασισμὸς δίπλα στὴ λ. Ἰσλάμ; Προσοχή, δὲν λέω ὅτι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι φασισμός -καὶ δὲν τὸ λέω γιατὶ δὲν συμφωνῶ μὲ τὴν νοηματικὴ διεύρυνση τοῦ ὅρου σὲ πλαίσια πολιτισμικῶς ἐξωδυτικά. Λέω ὅτι ἀπαιτεῖ τὴν πλήρη ταύτιση κράτους καὶ θρησκείας (καὶ συνεπῶς, ὅσοι Μουσουλμάνοι στὴν καθημερινότητά τους δὲν κινοῦνται πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴν εἶναι κακοὶ ὡς Μουσουλμάνοι, ποὺ κάποτε ἢ ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ ἐνδέχεται νὰ γίνουν καλοί), πράγμα ποὺ εἶναι ἐνάντιο στὸ κοσμικὸ κράτος καὶ τὴ δημοκρατία. Δὲν ὑπάρχει καλὸ (μὲ ἀριστερίστικα ἢ φιλελεύθερα κριτήρια) Ἰσλάμ, ποὺ ἀγαπᾶ τὴ δημοκρατία καὶ νὰ τὴν ἀποδέχεται. Μπορεῖ στὴν πράξη, σὲ διάφορες χῶρες, νὰ γίνεται ἡ ἀποδοχὴ τῆς διάκρισης κράτους-θρησκείας ἀλλὰ αὐτὴ ἀφορᾶ ἕνα Κακό, μὲ βάση τὰ ἰσλαμικὰ κριτήρια, Ἰσλάμ.Ὄχι ἕνα ἰσλαμικῶς (δηλ. μὲ κριτήρια ἰσλαμικά) καλὸ Ἰσλάμ.Οἱ ἀριστεριστὲς καὶ οἱ φιλελεύθεροι συνεχῶς διαπράττουν τὸ ἴδιο σφάλμα: θεωροῦν ὅτι τὸ Ἰσλὰμ εἶναι κάτι σὰν τὸν Χριστιανισμό, ἐπειδὴ καὶ τὰ δυὸ εἶναι θρησκεία. Ἡ ἄποψή τους αὐτὴ ἰσοδυναμεῖ μὲ τὸ νὰ λέμε ὅτι Ναζισμὸς καὶ Σοσιαλδημοκρατία εἶναι τὸ ἴδιο ἐπειδὴ καὶ τὰ δύο εἶναι πολιτικὲς ἀντιλήψεις. Αἰτία γιὰ τὴν ὑπέρμετρη ὁμαδοποίηση δὲν εἶναι ἄλλη παρὰ ὁ ἀθεϊσμός. Ὄχι ἁπλῶς ἡ ἄρνηση ὕπαρξης θεοῦ καὶ ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὴν ὀργανωμένη θρησκεία, ἀλλὰ ἡ λογική: Αἴ, μωρέ, ὅλοι ἴδιοι εἶναι

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
κ. 16 Μαΐου 2016 - 13:25

Αμ μπράβο!
Και πολλοί δεν κάνουν αυτό το σφάλμα από άγνοια αλλά για λόγους πολιτικής ορθότητας: όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι (σωστό) άρα όλες οι απόψεις/ιδεολογίες/θρησκείες είναι εξίσου καλές και αποδεκτές (λάθος). Οι θρησκείες που απαιτούσαν ανθρωποθυσίες είναι δυνατόν να μπαίνουν στο ίδιο καλάθι με το χριστιανισμό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ