Του Δημήτρη Μπούσμπουρα από τη Ρήξη φ. 123
Με μόνο την εντολή του δημάρχου, χωρίς να λάβει υπόψη του την προστασία των αμμοθινών και του υγροτόπου της Επανομής, μπουλντόζες κάνανε ζημιές στις αμμοθίνες για να πάρουν άμμο και να μπαζώσουν την ακτή μπροστά από ένα μπιτς μπαρ και για να διαμορφώσουν έναν χώρο για πάρκινγκ. Κατέστρεψαν φυσική βλάστηση και τμήμα των αμμοθινών σε περιοχή του δικτύου NATURA 2000, μια εποχή που εκεί ακριβώς φωλιάζουν οι θαλασσοσφυριχτές.
Τοπικοί φορείς και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία ξεσηκώθηκαν και οδήγησαν στην επέμβαση του λιμεναρχείου και δασαρχείου και αναμένεται η επέμβαση του επιθεωρητή περιβάλλοντος και του εισαγγελέα.
Πολλοί ρωτούν, γιατί όλη αυτή η φασαρία; Φαίνεται ότι έχουμε συνηθίσει πλέον να πηγαίνουμε για μπάνιο μόνο σε μέρη με φασαρία και εκκωφαντική μουσική και κυρίως έχουμε πλέον δεχθεί ότι οι ακτές μπορούν να είναι αντικείμενο διαμόρφωσης και εκμετάλλευσης· ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές. Παρά τη μεγάλη συζήτηση για τις ακτές, που ξεκίνησε με την πρώτη θητεία του Αντώνη Τρίτση ως υπουργού Χωροταξίας, τη δεκαετία του 1980, λίγα πράγματα έχουν γίνει για τις ακτές.
Οι γραμμές του αιγιαλού και της παραλίας, όπως και η όχθη και παρόχθια ζώνη των λιμνών, είναι κοινόχρηστοι χώροι που διέπονται από κανόνες όπου όλοι εποφθαλμιούν να κτίσουν κάτι και να έχουν μια προνομιούχα θέση. Ο νόμος όμως επιτρέπει μόνο ελαφριές υποδομές και σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπονται το κτίσιμο και τραπέζια. Το κράτος με κοινή υπουργική απόφαση παραχωρεί, κάθε έτος, στους δήμους την απλή χρήση αιγιαλού και παραλίας, υπό την προϋπόθεση ότι θα σεβαστούν το κοινόχρηστο αγαθό. Οι δήμαρχοι όμως πάντα θεωρούν ότι αυτή η παραχώρηση είναι χωρίς προδιαγραφές και βάζουν τα μηχανήματα που διαθέτουν να δουλέψουν προς όφελος των επαγγελματιών του τουρισμού, που αντί για καντίνα, θα ήθελαν να εγκατασταθούν σε μόνιμες υποδομές.
Κάνουν πως δεν ξέρουν όμως ότι από τη φύση τους, τα πράγματα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι το φαντάζονται και δεν μπορείς να κτίσεις στην άμμο. Οι αμμοθίνες, οι λόφοι δηλαδή με άμμο πίσω από την ακτή, δεν είναι σταθερά συστήματα. Στέκονται εκεί επειδή τα συγκρατεί η αμμόφιλη βλάστηση που διαθέτει ένα μεγάλο ριζικό σύστημα. Όταν απομακρύνεις αυτά τα φυτά, ο άνεμος παρασύρει την άμμο όπως στην έρημο. Γι’ αυτό σε άλλες χώρες προσέχουν τις αμμοθίνες σαν τα μάτια τους και βάζουν ξύλινους διαδρόμους για την πρόσβαση των επισκεπτών προς την ακτή, ώστε να μη διαβρωθεί η βλάστηση.
Στην Επανομή και σε άλλα μέρη της Ελλάδας οι δήμαρχοι κάνουν του κεφαλιού τους, εξυπηρετώντας τα «μπιτσόμπαρα». Με την καταστροφή της αμμοθινικής βλάστησης η παρέμβαση δεν έχει τέλος. Η άμμος μετακινείται και χρειάζεται κάθε χρόνο να επεμβαίνουν. Φαύλος κύκλος για μαθητευόμενους μάγους…
