Αρχική » Διακήρυξη ΑΡΔΗΝ (συζήτηση)

Διακήρυξη ΑΡΔΗΝ (συζήτηση)

από Άρδην - Ρήξη

Η σελίδα διαλόγου για την διακήρυξη του Άρδην. Εδώ, μπορείτε να αφήσετε το σχόλιό σας.

ΣΧΕΤΙΚΑ

51 ΣΧΟΛΙΑ

Αντώνης Πατσός 23 Ιουνίου 2016 - 19:34

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις, όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις. Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του κι ακλάδευτο, όπου μπλέκεται, να το βεργολογήσεις, και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας κι αν αγαπάς τ’ανθρωπινά κι όσα άρρωστα δεν είναι ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν, και τη ζωντάνια σπείρε του μ’όσα γερά, δροσάτα. Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής! Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουνε καιροί οργισμένοι κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα για τίποτ’άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια , μη φοβηθείς το χαλασμό.Φωτιά! Τσεκούρι!Τράβα ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφτο και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα, π’όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να’ρθει, κι όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων. Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει. κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είν’απάνου απ’όλα.
Κωστής Παλαμάς (1859-1943)
Oι Πατέρες (τελευταία στροφή από το ποιήμα των 235 στίχων)

Αντώνης Πατσός

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Τσαλίκης Αντώνης 24 Ιουνίου 2016 - 07:18

Επιτέλους!Μια προσπάθεια,γνήσια λα’ι’κή και ελληνική για να ”σηκώσουμε τον Ήλιο πάνω από την Ελλάδα”.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΗΡΑΚΛΗΣ 24 Ιουνίου 2016 - 13:16

Μπορούμε να το προτείνουμε, διότι υπήρξαμε αποικιοκρατούμενο μέρος της Ευρώπης και διαθέτουμε το βάθος ενός πολιτισμού χιλιετιών.
επομένως χειραφετηση των λαων της ευρωπηςκαι όχι γενικως της ευρωπης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΗΡΑΚΛΗΣ 24 Ιουνίου 2016 - 13:36

Δεν υπαρχει θεση για το νομισμα.
Εγω παντα θεωρουσα ,από την αρχη του ερωτήματος,εμεις οι Ελληνες μενουμε οι φευγουμε από την ΕΕ και ΟΝΕ και κυριως τι κανουμε εμεις εάν καποια χωρα αποχωρηση και αρχιση το ξηλωμα του πουλόβερ, ότι πρεπει να εχουμε τις μητρες των εθνικων νομισματων και χαρτι για να αντιμετωπίσουμε μια γενικευμενη κριση.
Αυτό εάν υιοθετηθη θα πρεπει να λεγεται με σαφηνεια ότι καμια σοβαρη πολιτικη δεν μπορει να υλοποιηθη αγνοώντας τον κινδυνο να βρεθει η χωρα παγιδευμενη κυριολεκτικα στο Γερμανικο ΕΥΡΟ μετατρέποντας την κυριολεκτικα σε επαρχια της χρηματοναζιστικης Γερμανιας

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
nemo 3 Ιουλίου 2016 - 02:07

Νομίζω πώς υπάρχει θέση και για το νόμισμα. Για να επιχειρήσουμε έξοδο απο την ευρωζώνη θα πρέπει να υπάρχει ένα μίνιμουμ διεθνών συμμαχιών ώστε να αντιμετωπίσουμε τις πιέσεις που θα δεχθούμε και ώστε να μπορέσουμε να χτίσουμε την σχετική οικονομική ανεξαρτησία μας και να μην μας απορροφήσει απλά η ισχύς της τουρκικής οικονομίας και προκαλέσει φυγόκεντρες δυνάμεις στον ελληνικό χώρο.

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την σχετική αδυναμία μας να θωρακίσουμε το νόμισμα απο πιθανές κερδοσκοπικές επιθέσεις, οι οποίες αρχικά θα γίνονται στοχευμένα, ειδικά με το εμπορικό ισοζύγιο που παρουσιάζουμε.

Η έξοδος από το ευρώ είναι σημαντικός στόχος, αλλα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς πολιτικές και οικονομικές προυποθέσεις.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
AE 24 Ιουνίου 2016 - 14:32

Είναι ελπιδοφόρο οτι υπάρχουν ακόμη συσσωματώσεις και ομάδες πολιτών που επιθυμούν την γόνιμη αναδημιουργία της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής.
Μία παρατήρηση. Η Δημοκρατία της Κύπρου είναι το δεύτερο ελληνικό κράτος, χωρίς εισαγωγικά. Ελπίζω να υπάρξει μια αναλυτικότερη θέση για όλα τα ζητήματα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Π. Καραπας 24 Ιουνίου 2016 - 15:18

Eνδιαφερον

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Domenico Gkortsakof 24 Ιουνίου 2016 - 17:19

Ένας σοβαρός πολιτικός χώρος (ΑΡΔΗΝ) αποφασίζει να καταπλεύσει. Το πρόταγμα, όπως το συλλαμβάνω εδώ και είκοσι χρόνια, είναι η απελευθερωτική σύζευξη εθνικού και κοινωνικού ζητήματος. Θεωρώ όμως ότι, προϊόντος του χρόνου, το αίτημα κατέληξε ετεροβαρές. Μακροσκελείς (και αναγκαίες) αναλύσεις επί των εθνικών – νεφελώδης λακωνικότητα επί των κοινωνικών. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι αν οι γενικολογίες περί κοινωνικής δικαιοσύνης, κοινοτισμού, εναλλακτικής και αλληλέγγυας οικονομίας κ.ά. αντικατασταθούν από ένα σαφέστερο κοινωνικό πρόγραμμα-στίγμα, τότε θα επανέλθει η διασαλευθείσα, κατ’ εμέ, ισορροπία στο απελευθερωτικό εγχείρημα του ΑΡΔΗΝ. Άλλωστε μια πατρίδα δεν μπορεί να είναι ελέυθερη, όταν η ταξική ανισότητα (ο όρος ξέρω δεν αρέσει…) σοβεί και όζει.

Σας ευχαριστώ και εύχομαι από καρδιάς καλή επιτυχία

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
diaxeiristis 24 Ιουνίου 2016 - 19:44

Το πρόταγμα παραμένει ίδιο εδώ και δεκαετίες “µια κοινωνία δικαιοσύνης και ελευθερίας ταυτόχρονα“. Όμως είναι μάλλον ανοίκειο να προβάλλονται σήμερα απόψεις περί της “ταξικής ανισότητας” που δεν τονίζεται στο κειμενο, σε μία χώρα που κατάντησε από τους “ταξικιστές” όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και όλη η κομπανία της Αριστεράς, σε αγαστή σύμπνοια με την ‘επάρατη” Δεξιά, το χειρότερο δυνατό προτεκτοράτο, όπως τονίζει και ο σύντροφος Ιγκλέσιας. Καθόλου τυχαία εξάλλου οι αγωνιστές Πολάκης και Σπίρτζης ποζάρουν με φωτογραφίες του Βελουχιώτη στο γραφείο τους, προφανώς έναν Βελουχιώτη που δεν τον προβάλουν ως σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης, αλλά του Εμφυλίου που αποτελεί και την μόνη δικαιολογηση της άθλιας ύπαρξής τους, δεδομένου ότι την ίδια στιγμή ξεπουλάνε τη χώρα στη Μέρκελ και τον Σὀϊμπλε… Εμείς όμως επειδή δεν αρεσκόμαστε σε εμφυλίους προβάλλουμε τον… Γοργοπόταμο. Όλα τα υπόλοιπα είναι δυστυχώς ενδείξεις μιας καθυστέρησης μπροστά στις αναγκαιότητες που θέτει η σημερινή πραγματικότητα και εν τέλει κρυφοκοιτάνε προς τους “συντρόφους”του ΣΥΡΙΖΑ, της Ανταρσύας ή της ΛΑΕ. Πιστεύω αντίθετα ότι θα θα έπρεπε να προβληθούν ακόμα περισσότερο τα ζητήματα της παρακμής της χώρας, που αφορά όλους, εκτός από εκείνους που μας αντικρύζουν από τις πλαζ … της Μυκόνου. Πιστεύω πως η υπενθύμιση της “ταξικότητας” σήμερα υποκρύπτει μάλλον μια αντίθετη απαξίωση των κεντρικών ζητημάτων. Εξαλλου καθόλου τυχαία μιλάς για “αίτημα ετεροβαρές” και για “μακροσκελείς” “αναλύσεις επί των εθνικών”. Πάλι καλά που τις βρίσκεις τουλάχιστον “αναγκαίες”. Τι να πει κανείς εκτός από το “Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει…” Γι’αυτό λοιπόν και το κείμενο καλεί σε συστράτευση όποιους θέλουν να ζυμώσουν, και προφανώς αυτοί δεν έχουν όλοι τις ίδιες απόψεις και ευαισθησίες. Όσο για το “καλή επιτυχία ἁπό καρδιάς”, που εύχεσαι δε μου φαίνεται τόσο ειλικρινές. Διότι το κείμενο αποτελεί μία διακήρυξη που απευθύνεται στους πολίτες και τους καλεί σε συστράτευση και όχι κείμενο για ιδεολογική ζύμωση. Εξάλλου είχε ήδη κυκλοφορήαει μεταξύ εκατοντάδων ανθρώπων και τους καλούσε σε παρατηρήσεις και βελτιώσεις , πολλές από τις οποίες λήφθηκαν υπ’όψη στην τελική σύνταξη. Επομένως όταν σήμερα εκφράζονται τόσο βαριές -στην ουσία τους- αντιρρήσεις μάλλον λειτουργεί ως μια αντίθετη ευχή, ως “καλή αποτυχία”. Θα το θεωρούσα πιο ειλικρινές αν δεν αποτελούσε σχόλιο σε μια ήδη υπαρκτή διακήρυξη, αλλά είχε αποσταλεί με την μορφή ηλεκτρονικής επιστολής. Ελπίζω λοιπόν, ειλικρινώς και εγώ, να έγινε απλώς λάθος στον τρόπο δημοσιοποίησης της άποψής σου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μπαμπης 25 Ιουνίου 2016 - 01:20

Η διακηρυξη μιλαει για το κρατος δυναστη, που πρεπει να αποσυνδεθει απο τα κομματοσκυλα που εν πολλοις το στελεχωνουν και να αναδομηθει. Επισης επιτιθεται στους επιχειρηματιεςεργολαβους του δημοσιου που μαζι του ξεκοκαλιζουν ο τι παραγεται σε αυτη τη χωρα. Αντιθετα μιλαει για ενισχυση των παραγωγικων κλαδων. Αυτες ειναι ταξικοτατες αναφορες αλλα με την πραγματικη εννοια της ταξικοτητας, οχι οπως εχει καταντησει απο την ελληνικη αριστερα που προλεταριατο της ειναι τα πσρασιτα του δημοσιου δηλαδη οι βολεμενοι και εξασφαλισμενοι που ζουν σε βαρος των αλλων. Τα αμαξια και τα σπιτια αυτων των τεμπεληδων και τις περιουσιες που εκαναν χωρις να δουλευουν εδω και 40 χρονια εγιναν δημοσιο χρεος και αυτο το πληρωνουν και θα το πληρωνουν αυτοι που παραγουν αυτοι και τα παιδια τους και τα εγγονια τους. Αυτη ειναι η ταξικοτητα της ελληνικης αριστερας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Domenico Gkortsakof 24 Ιουνίου 2016 - 20:30

…δεν μπορώ να πείσω για την ειλικρίνεια της ευχής μου (που όντως την εννοώ), πείσθηκα όμως για την ακατανόητη επιθετικότητα που διακρίνει την απάντησή σου. Όποιος καταθέτει στο ίδιο πλαίσιο και μία παραθεωρημένη οπτική, που έτσι κι αλλιώς ανήκει (ή πρέπει να ανήκει) στην αιχμή της πρότασης και μπορεί να λειτουργήσει ενισχυτικά στον κεντρικό προσανατολισμό, γιατί πρέπει να καταμετράται στους συριζαίους; Η επίθεση αλλού πρέπει να στραφεί. Η “πατριωτική αναγέννηση” (σε εισαγωγικά όχι γιατί το υποτιμώ αλλά γιατί είναι δικός σας όρος) αρκεί για την κοινωνική απελευθέρωση; Ή αυτή είναι κάτι δευτερεύον ή τέλος πάντων εμπεριέχεται οργανικά στην πρώτη; Καταθέτω ερωτήματα απλώς κι ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία. (σημειωτέον ότι παραμένω με ενδιαφέρον συνδρομητής του περιοδικού από το 1997 αναγιγνώσκοντας, με τις διαφωνίες μου, μια από τις πλέον σοβαρές φωνές, όπως το ΑΡΔΗΝ)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
diaxeiristis 25 Ιουνίου 2016 - 00:49

Συγγνώμη για το ολίγον επιθετικό ύφος, αλλά μάλλον μέσα από την ανωνυμία του διαδικτύου εμπλακείκατε σε μια αντιπαράθεση που δεν σας αφορά. Είμαστε ολιγον θυμωμενοι με καποιους φίλους και σας πήρε αναιτίως η μπάλα. Αυτά ως προς το ύφος. Ως προς την ουσία του ζητήματος, δυστυχώς η Ελλάδα, έχει περιελθει σε κατασταση όπου η πατριωτική διασταση, αν είναι ειλικρινής παίρνει μαζί της και όλα τα υπόλοιπα ζητήματα. Δηλαδή σε συνθήκες κατοχής και προτεκτοροποίησης οι κοινωνικές διαστάσεις αναδεικνύονται μέσα από έναν αυθεντικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. και επομενως ήδη είναι αρκετά αναλυτικές οι αναφορές στα κοινωνικά μας προτάγματα Αν παρακολουθείς το Άρδην επί μακρόν, γνωρίζεις πως επί χρόνια υπογραμμίζουμε ότι όταν επιμένεις στην “κύρια αντίθεση” είναι σφαλμα και αποδυναμώνει την ισχύ και το εύρος του καλέσματός σου, το να επιμένεις προκαταβολικά στις ταξικές αντιθέσεις. Αυτές αναδεικνύονται από την απάντηση που δίνει κάποιος απέναντι στον πατριωτικό αγώνα. Μια κριτική λοιπόν σε μια πολιτική διακήρυξη του κινήματος, ότι υποτιμά τις ταξικές αντιθέσεις, όταν αυτή συντάσσεται σε συνθηκες οιονεί κατοχής της χώρας, και όταν εμείς καλουμε τον κόσμο να συνδυαμορφώσει μαζί μας ένα πολιτικό πρόταγμα, άσχετα και πέρα από πολιτική και ιδεολογική προέλευση, εισάγει ένα στοιχείο διάσπασης του εγχειρήματος, πέρα από προθέσεις. Και επειδή κάτι ανάλογο γίνεται όντως από καποιους φίλους που προτάσσουν ανάλογες διαφωνίες για να αποφύγουν μια κοινή στράτευση, καθυστέρησε επί χρόνια και το σημερινό μας εγχείρημα, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την περίοδο του δημοψηφίσματος του 2015. Γι’ αυτό ίσως και η σχετική υπεραντίδρασή μου. Και πάλι συγνώμη λοιπόν για το οξύ ύφος.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΕΙΡΗΝΗ 25 Ιουνίου 2016 - 00:14

Ἂν στὰ βήματα τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, ἀποφασίζετε μὲ ἦθος ρωμαίϊκο, μαρτυρικὸ τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Ὁδοῦ καὶ τῆς Ζωῆς, μὲ μόχθο καὶ σεμνότητα, μὲ ἀρετὴ καὶ τόλμη νὰ ἐργαστῇτε καὶ νὰ κατατεθῇτε γιὰ τὴν ὄντως Ἐλευθερία ἑνὸς βαθιὰ τραυματισμένου καὶ βαριὰ ἀσθενοῦς λαοῦ, ἂς εἶστε εὐλογημένοι.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Θάνος 25 Ιουνίου 2016 - 12:50

θα συμφωνήσω με την Ειρήνη. Άριστες οι πολιτικές αναλύσεις των Γιώργηδων, δεν λέω, σας αγαπάμε και σας στηρίζουμε! Αλλά χρειάζεται περισσότερο Ορθοδοξία μέσα στην πολιτική διακήρυξη. Μαζί σας λοιπόν αλλά με επιφύλαξη, και προσευχή για το μέλλον αυτής της προσπάθειας. Μακάρι να βγει κάτι καλό.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γιαννης Χρ. ΝΟΥΛΗΣ 25 Ιουνίου 2016 - 13:32

Αν στοχευετε πραγματι σε μια νεα ριζικη αρχη, διαγραφωντας το αμαρτωλο παρελθον, ξεριζωστε την πρωτευουσα απο τον βαλτο του Λεκανοπεδιου και μεταφερτε αυτην εκει που την ονειρευτηκε ο πολεοδομος Κανδυλης,πριν περιπου 55 χρονια,στον ΒΟΛΟ.
Σεισμος στους βολεμενους και τους κρατικοδιαιτους………….

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Σπήλιος Π. Τσιγάρας 25 Ιουνίου 2016 - 18:59

1)Αν η όλη προσπάθεια συμπυκνώνεται στη φράση ”εκσυγχρονισμός της παράδοσης” ,τότε η τελική διακήρυξη και το καταστατικό θα πρέπει να ξεκινά με το προοίμιο του ισχύοντος Συντάγματος εις το ¨Ονομα της ΑΓΙΑΣ και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου ΤΡΙΑΔΟΣ΄΄, που οι δήθεν αντίπαλοι Αlexis και Koύλης μαζί με την υπόλοιπο θίασο του κυνοβουλίου έχουν λυσσάξει να καταργήσουν.Αν νιώθουμε έστω και λίγο συνεχιστές του Κολοκοτρώνη,οφείλουμε να λέμε ότι πρώτα αγωνιζόμαστε υπερ Πίστεως και μετά υπερ Πατρίδος.Γιατί χωρίς Ορθοδοξία πατρίδα Ελλάς δεν υπάρχει!
Ούτε μπορεί πλέον να ευοδωθεί διαφορετικά οποιαδήποτε κινηματική πολιτική προσπάθεια όσο αγνές προθέσεις και αν έχει.

2) Ισως δε χρειάζονται πολλές ζυμώσεις για το Καταστατικό.Μια ριζοσπαστική λύση θα ήταν αυτό να ταυτίζεται με το ισχύον Σύνταγμα!

3) Μια ακριβέστερη διατύπωση …Ακόμα και η ελλαδική διοικούσα Εκκλησία εμποδίζεται-δυστυχώς και εκ των έσω- να παίξει ρόλο αποτελεσματικού αναχώματος… Απλά διότι η ιερά σύνοδος της ιεραρχίας της- που καπηλεύεται τον όρο Εκκλησία ταυτίζοντας την αποκλειστικά με τον εαυτό της- έχει χάσει τον προσανατολισμό της και δεν δίνει τη μαρτυρία του ΧΡΙΣΤΟΥ και του ορθόδοξου τρόπου ζωής. Ξέχασε τις εντολές του ΧΡΙΣΤΟΥ όπως το μή πεποίθατε επ’ άρχοντας και …απόδοτε τα του Καίσαρος Καίσαρι και τα του ΘΕΟΥ τω ΘΕΩ και προτίμησε τη συμπόρευση με την κοσμική εξουσία όπως οι Φαρισαίοι με τον Πιλάτο! Έτσι ο αρχιεπίσκοπος ξεκίνησε από τους εναγκαλισμούς με τον ΓΑΠ και την παρουσία στο υπουργικό του συμβούλιο εν είδει ευλογίας και κατέληξε στα ιδιωτικά δείπνα σε ακριβά εστιατόρια με τον Τσίπρα δηλωμένο εχθρό της Εκκλησίας του ΧΡΙΣΤΟΥ, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει πρωτοφανή επίθεση ενάντια στην Ορθοδοξία! Δυστυχώς αντίστοιχη είναι και η στάση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και της πλειοψηφίας των ιεραρχών

4) Εφόσον πάμε όλοι μαζί να οικοδομήσουμε κάτι νέο, γιατί τέτοια εμμονή στην ιστορική πορεία της ομάδας του Άρδην? Μοιάζει με εκ των υστέρων προσπάθεια πολιτικής δικαίωσης όλης της μέχρι σήμερα πορείας σας κάτι που είναι τουλάχιστον αχρείαστο στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία…

5)Καλό ή μάλλον αναγκαίο θα ήταν να ξεκαθαριστεί εξαρχής η αντίθεση σε κάθε είδους φακέλωμα όπως η προώθηση της νέας ταυτότητας που η κυβέρνηση Σ.ΑΝΕΛ κόπτεται να επιβάλει

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 25 Ιουνίου 2016 - 23:42

Είναι ένα ενδιαφέρον κείμενο που θέτει όλο το φάσμα των ζητημάτων (παιδεία, υγεία, οικονομία, εξωτερική πολιτική, οργάνωση του κράτους θεσμοί) θέτοντας προβληματισμούς και αναζητώντας απαντήσεις απευθείας από το Λαϊκό Σώμα. Από την δική μου σκοπιά έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις: Για να κερδίσουμε την αξιοπρέπειά μας, την εθνική μας ανεξαρτησία, τον έλεγχο στην άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής, τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, τον έλεγχο στους μηχανισμούς φορολογικών εσόδων του κράτους πρέπει να έρθουμε σε σύγκρουση με τους δανειστές μας και μακροπρόθεσμα να επιδιώξουμε την αποδέσμευσή μας από την ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ. Τα περιθώρια κινήσεων που έχουμε σε αυτή την φάση είναι μηδενικά. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει παραδώσει μέσω νομοθετικών παρεμβάσεων την εποπτεία του ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ στην ΤΡΟΙΚΑ, τους μηχανισμούς φορολογικών εσόδων στη ΤΡΟΙΚΑ, τον έλεγχο του ΤΑΙΠΕΔ στην ΤΡΟΙΚΑ. ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ τις 4 ΣΥΣΤΗΜΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (ΑΞΙΑ ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΟΥ 375 ΔΙΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 2014) σε ξένα (αλλοδαπά) κεφάλαια έναντι τιμήματος 8,5 δις ευρώ. Πρέπει να εμποδίσουμε την απαλλοτρίωση ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ και να προετοιμάσουμε τον λαό γι έναν άλλο δρόμο. Δρόμο δύσκολο, δύσβατο, για την προσπάθεια επανεκκίνησης της πατρίδας μας από το μηδέν. Ο δρόμος αυτός προϋποθέτει διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, διεκδίκηση των ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ, απαλλαγή από τους μηχανισμούς ελέγχου της ΤΡΟΙΚΑ, ΝΕΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, έλεγχο του ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ. ΑΦΕΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΠΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΗΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΗΡΑΚΛΗΣ 26 Ιουνίου 2016 - 00:04

Δεν αρκει το ξηλωμα της πρωτεύουσας πρεπει πρωτα να ξηλωθεί η κακια μας μοιρα γιατι δεν είναι μονον ο Κονδυλης αλλα και ο Κλεάνθης ο οποιος ειχε ένα άλλο σχεδιο για την Αθηνα αλλα δεν προτιμηθηκε γιατι ειχε πολύ μεγαλους δρομους και πεζοδρομια, καταλβαινεις ποιοι ενοχληθηκαν. Ολοι ξερουν τον Τσιλερ, τον Κλεανθη ποσοι;δεν τους το επιτρεπει η ξενομανια , μας εχουν πρηξει με τον Τσιλερ, και να ηταν καλος πως θα συγκριθεί αφου δεν επετρεψε το ξενοδουλο κατεστημενο να εχουμε εν τη πραγμασι και την άλλη οψη μιας Αθηνας ανθρωπινης

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δημήτρης Π. 26 Ιουνίου 2016 - 13:18

Για την παραγωγική ανασυγκρότηση, πρέπει σαφώς να τονιστεί και η σημασία της βιομηχανίας και βιοτεχνίας (βαριά, μεταλλευτική, υψηλής τεχνολογίας, τροφίμων κτλ).
Χωρίς την διατήρηση των Ελληνικών βιομηχανιών/βιοτεχνιών και χωρίς την προσέλκυση νέων (πάντα με γνώμονα τον σεβασμό στους νόμους και στο περιβάλλον) δεν πιστεύω ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί η ανασυγκρότηση. No industry-no growth-no jobs. Η μεταποίηση είναι ο οικονομικός τομέας που προσφέρει προστιθέμενη αξία, απορροφά εργατικό δυναμικό με σταθερές σχετικά καλές αμοιβές (σε αντίθεση με την τουριστική ‘βιομηχανία’, τις κατασκευές κτλ.) και κρατά πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό στην χώρα.
Στην προσπαθεια για ανόρθωση η χώρα χρειάζεται και εθνικό κεφάλαιο. Επιχειρήσεις δηλαδή που θα μείνουν και θα επενδύσουν στην χώρα. Η οικονομική παράμετρος είχε σημαντικό ρόλο στην επιβίωση (πολιτική και πολιτισμική) του γένους επί Οθωμανών και ακόμα σημαντικότερο ρόλο στην απελευθέρωση του γένους και την δημιουργία του κράτους. Χωρίς τις παροικίες στην διασπορά, τους εμπόρους και βιοτέχνες, τους συνεταρισμούς και τους ευεργέτες, θα ήμασταν ένα ασήμαντο κρατίδιο αν θα είχαμε καταφέρει να φτιάξουμε κράτος.
Προσοχή: Πρέπει σαφώς να διαχωριστεί η μεταποίηση από τους κρατικοδίαιτους ‘εθνικούς πρωταθλητές’ (κατασκευές δημοσίων έργων, υπηρεσίες, κανάλια κτλ) οι οποίοι απομυζούν το κράτος, εξαγοράζουν πολιτικούς, φοβούνται τον ανταγωνισμό από ξένες εταιρείες (που μπορεί να φέρει δουλειές αλλά και μείωση των τιμών των προϊόντων και υπηρεσιών). Ζώντας στα Βαλκάνια τα τελευταία χρόνια μπορώ να πώ ότι στην Ελλάδα πληρώνουμε πολύ ακριβά πολύ κακές υπηρεσίες, με ότι συνεπάγεται αυτό για την φτωχοποίηση του λαού μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
George 26 Ιουνίου 2016 - 18:10

Καλη αρχη!
Για να ανταπεξελθουμε στις συγχρονες προκλησεις και καταστροφες θα πρεπει να ανελθουμε στο υψος των προγονων μας και ισως και ψηλοτερα καθως αυτοι ποτε δεν ειχαν να αντιμετοπισουν η΄ να ανταγωνιστουν αντιπαλους με ανωτερη τεχνογνωσια, οργανωση και πολιτικο ηθος.
Ο ελληνικος πολιτισμος αν και εκανε ενα μεγαλο πολιτισμικο ‘’μπινκ μπανκ’’ και ηταν ο πλεον δημιουργικος, φερει απο γεννησημιου του και τις καταρες τις αυτοκαταστροφης του. Απο τη γεννηση του δηλαδη ειναι προγραμματισμενος να αυτοκαταστραφει. Αν και σπουδαιος δηλαδη εχει καποια στοιχεια που αναποφεκτα τον οδηγουν στον θανατο. Αποδειξη το απο που ξεκινησε και το που καταντησε. Και υπαρχει ακομα λιγος δρομος προς την πληρη καταστροφη του οπου θα ειναι και ο τελικος μεγαλος κλαθμος και ο τριγμος των οδοντων.
Ενας μεγαλος πολιτισμος επεσε. Εδω και αιωνες πολεμαει να σηκωθει και παρολο το σφριγος του αντι να σηκωθει ξεπεφτει ολο και περισσοτερο. Δεν υπαρχει καμια μα καμια γι αυτον ελπιδα σωτηριας αν δεν εντοπισουμε και αποβαλουμε αυτα τα στοιχεια που τον καταστρεφουν και τον τραβανε δυνατα προς κατω. Πολλα απο αυτα εχει εξηγησει ο Καραμπελιας.
Το βασικοτερο, αυτο που το ξερουμε ολοι ειναι η διχονοια. Ξεκινησαμε με τον ‘’ηρωικο’’ Λιλαντειο πολεμο και τον πελοπονησσιακο και καταληξαμε στο αισχος του εμφυλιου και στο αριστερα δεξια και στον πολεμο των ταξεων οπου διαλυσαμε τους σωστους επιχειρηματιες και τους εργατες και ταισαμε ενα ματσο πολιτικα κοπροσκυλα και ξενους νταβατζηδες.
Αλλο ειναι το οτι ακομα και χωρις διχονοια δυσκολευομαστε πολυ, μα παρα πολυ να δουμε καθαρα και να βγαλουμε κοινες αποφασεις. Αλλο ειναι ο εθνομηδενισμος , οι παρωπιδες και τοσα αλλα…
Σχετικα με το κοινωνικο και το πατριωτικο΄ αυτα ειναι αλληλενδετα και υπαρχει το ενα για το αλλο. Μονο με το ενα ενα δεν γινεται και ουτε και αξιζει. Παντως εδω νομιζω οτι πρεπει να σκεφτουμε ‘’out of the box’’, να θεσουμε δηλαδη τον στοχο μπροστα και οχι καποιον τροπο (αριστερο η’ δεξιο). Για παραδειγμα αυτο που θελουμε ειναι να εχουν ολοι οι νεοι μια καλη παιδεια. Αυτο μας νοιαζει! Τωρα αν ο πολιτης θα πληρωνει το κρατος μεσω των φορων για να του την παρεχει η΄ αν θα εχει ο πολιτης την δυνατοτητα να πληρωνει ιδιωτη…ειναι νομιζω και τα δυο καλα. Στην αρχαιοτητα μαλιστα ηταν ιδιωτικη η παιδεια. Δεν θα πρεπει να κολλαμε σε τροπους αλλα να διαλλεγουμε αυτον που μας παει πιο γρηγορα και ευκολα στο στοχο. Αλλο…αυτο που μας νοιαζει ειναι οσοι θελουν να μπορουν να δουλεψουν. Το αν θα δουλεψουν σε συνεταιρισμο, ιδιωτικη η’ δημοσια επιχειρηση, δεν μας νοιαζει αρκει να μην την πληρωνουμε. Αλλο… ο μισθος του εργατη δεν μπορει να ειναι τοσο μεγαλος που να κλαταρει την επιχειρηση. Και τα δικαιωματα του οπωσδηποτε οχι τοσα που να μπορει να την κλησει. Αλλα και επιχειρηση που εχει παρει βοηθεια απο το κρατος να μην εχει δικαιωμα να μετακομισει στο εξωτερικο…κλπ.κλπ..

Το αν θα επιβιωσουμε ως εθνος εξαρταται απο το αν θα μπορεσουμε να κατανοησουμε τα λαθη μας και να τα βελτιωσουμε . Παντως απο δω και περα δεν μπορει πλεον κανεις να ξεφυγει ξεγλιστρωντας αριστερα η’ δεξια… Τωρα πλεον υπαρχει μονο η ανηφορα η’ η συνεχηση της κατηφορας που σε λιγο φθανει στην κολλαση. (Εδω ο παραδεισος και η κολαση που λενε)

ΥΓ. ‘’ Ο ανηφορος και ο κατηφορος ειναι ενας και ο αυτος δρομος’’
(Ηρακλειτος ο Εφεσιος)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δ.Καραματζιάνης 30 Ιουνίου 2016 - 07:48

“Περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν”
Θ.Κ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΚυρ 1 Ιουλίου 2016 - 10:12

Δεν μπορώ να καταλάβω, το πώς κατόπιν μιας ενδελεχούς κριτικής που αφορά στα σόσιαλ μέντια, αναζητώνται υπογραφές δια του διαδικτύου. Ο χώρος της “Ρήξης-Άρδην”, ο πιο σοβαρός, συνθετικός, έντιμος χώρος που μας απέμεινε από τότε που ο καθείς τον γνώρισε ή αναζήτησε ή είχε την τύχη να τον βρει, έχει ήδη ένα πολύ σημαντικό βάρος. Είναι μια σχολή αν θέλετε, καλύτερα, η οποία θα λείψει ως τέτοια. Είναι σχεδόν αδύνατον να παράξει πολιτική, μπορεί να γίνει εργαστήρι της. Η κίνηση “άρδην” είναι ήδη μέσα στο κίνημα και μάλιστα στην πιο δύσκολη πτυχή του που είναι η παιδεία, η καλλιέργεια, η σύνθεση. Η νέα αυτή φάση που αναγγέλεται μέσω της διακήρυξης, αδυνατώ να κατανοήσω το πώς θα μπορέσει να κάνει το κοινωνικό κίνημα να περάσει ένα βήμα μπροστά. Νομίζω ότι ο όρος “κίνημα” είναι αναντίστοιχος της διακήρυξης μιας κίνησης, δηλώνει τις προθέσεις της αλλά όχι τις δυνατότητές της. Εγώ θα την αποκαλούσα “άρδην-πρόσω” κι αυτό είναι ίσως το κέρδος της. Περισσότερες δημοτικές κινήσεις, αποκεντρωμένες προσπάθειες, παραγωγικά δίκτυα, “σχολεία” σκέψης, κλπ. που καταλήγουν σε μια πολιτειακή πρόταση που δεν έχει ακόμα διατυπωθεί.
Μερικές ερωτήσεις:
1)Όσον αφορά το συνέδριο, θα μπορούν να το παρακολουθήσουν και οι μη υπογράφοντες-φίλοι που το επιθυμούν (χωρίς δικαίωμα λόγου);
2)Η υπογραφή της διακήρυξης με ηλεκτρονικό τρόπο συνιστά δικαίωμα συμμετοχής στο συνέδριο;
3)Οι υπογράφοντες τη διακήρυξη μπορούν ταυτόχρονα να συμμετέχουν σε προσπάθειες, συσσωματώσεις, οργανώσεις, κόμματα, πρωτοβουλίες κλπ, ή οφείλουν προκειμένου να συμμετέχουν στο συνέδριο να απομακρυνθούν ή να αποστασιοποιηθούν από αυτές; Ειδικότερα σε αυτές που έχουν κατά καιρούς αναφερθεί αρνητικά στο Άρδην-Ρήξη.
4)Προβλέπεται κάποιου είδους “πρόναος” για αυτούς που αμφιταλαντεύονται, δεν είναι σίγουροι ακόμα για την επίσημη ενεργό συμμετοχή τους στη νέα προσπάθεια;
Όποτε μπορείτε ας απαντήσετε. Αναγνωρίζω το ότι οι ερωτήσεις είναι πολύ δύσκολο να απαντηθούν. Απλά θα βρεθούν μπροστά σας (μας).
Ευχαριστώ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
diaxeiristis 1 Ιουλίου 2016 - 12:22

Καλημέρα
Αυτά που ρωτάς είναι πολύ σωστά. Η συλλογή υπογραφών είναι το πρώτο βήμα από μια σειρά ενεργειών που θα γίνουν μέχρι το Φθινόπωρο. Κατ’αρχάς η αναζήτηση υπογραφών δια του διαδικύου, ανταποκρίνεται στην ανάγκη να σπάσουμε τα στεγανά των ΜΜΕ και τις αγκυλώσεις και στεγανοποιήσεις των παλιών πολιτικών ‘χώρων’, που έχουν αποτρέψει τη δημιουργία μιας ευρύτερης κίνησης επί τόσα χρόνια στη χώρα μας. Όπως έχουμε τονίσει, σε πάμπολλες ευκαιρίες, η ιδιαιτερότητα της άποψης μας συνίσταται στην ευρύτητα της αποδοχής της από το κοινωνικό σώμα και την “στενότητα’ της στηριξής της από τις ελίτ, τις οργανώσεις, τα κόμματα, τα ΜΜΕ, που θέλουν να αποκλείουν ότι ουσιαστικά αντιστρατεύεται το κατεστημένο. Για να σπάσουμε λοιπόν αυτόν τον “αποκλεισμό” απευθυνόμαστε απ’ευθείας στο λαϊκό σώμα για τη συνδιαμόρφωση ενός πολιτικού κινήματος. Εξάλλου και μέσα στο κείμενο της διακήρυξης εξηγούμε εκτενώς το γιατί αυτής της πρωτοβουλίας. Όσο για τα πρακτικά βήματα που θα ακολουθήσουν
1. Προφανώς και θα μπορούν να παρακολουθήσουν την ιδρυτική συνδιάσκεψη/συνέδριο και παρατηρητές.
2. Η υπογραφή της διακήρυξης είναι το πρώτο βήμα. Με αυτή ξαναβρισκόμαστε με κάποιους φίλους, γνωρίζουμε νέους, εκτός φυσικά από αυτούς που βρίσκονταν στις κατά τόπους ομάδες του Άρδην. Το επόμενο διάστημα θα καλέσουμε τους φίλους που υπέγραψαν και συναντιόμαστε για πρώτη φορά, να βρεθούμε εκ του σύνεγγυς, να συζητήσουμε, να γνωριστούμε ουσιαστικότερα και να προχωρήσουμε και στο τυπικό, αλλά και ουσιαστικό βήμα να εγγραφούν στην κίνηση με ένα μικρό ποσό της τάξης των 10 ευρώ, που όμως για μια κίνηση που δεν έχει και δεν θέλει να έχει άλλους πόρους, είναι σημαντικό ποσό για αρχή. Προφανώς δε όσοι αρκούνται στην σημαντική στις μέρες μας συμμετοχή τους στο εγχείρημα, μόνο δια της υπογραφής τους θα έχουν και αυτοί το δικαίωμα της απλής συμμετοχής σε όλες τις διαδικασίες του συνεδρίου, χωρίς όμως δικαίωμα να αποφασίζουν.
3. Μέχρι την ιδρυτική συνδιάσκεψη/συνέδριο θα έχουν γίνει συζητήσεις σε όσες περισσότερες πόλεις και περιοχές καταστεί δυνατό, για να επικοινωνήσουμε την διακήρυξη, αλλά και για να αρχίσουμε να δημιουργούμε τοπικές ομάδες, όπου δεν υπάρχουν, να προστίθενται νέα μέλη σε αυτές που υπάρχουν, αλλά και να αποφασίζουμε δραστηριότητες σε εθνικό και τοπικό επίπεδο. Εκεί θα γίνει και η ουσιαστικότερη γνωριμία με τους φίλους που συναντιούμαστε για πρώτη φορά, ώστε και αυτοί να επιβεβαιώσουν ότι τους “κάνουμε” και εμείς που παίρνουμε την πρωτοβουλία να διαπιστώσουμε μέχρι που μπορούν και θέλουν να συμμετέχουν στο συνολικό πολιτικό εγχείρημα.
4. και “πρόναος” προβλέπεται, άλλωστε τόσα χρόνια ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του Άρδην είναι ότι μπορεί να προσεγγίζει και να συνδιαλέγεται με κάθε χώρο που έχει διάθεση συζήτησης και έχουμε μαζί του κοινές αξίες και θέσεις σε βασικά πράγματα. Δεν θα γίνουμε ξαφνικά σκληρό κομματικό σχήμα, αλλά δεν θα είμαστε και σουρωτήρι.
Αλλά ας μη προτρέχουμε. Το πρώτο και αποφασιστικό βήμα είναι η στήριξη και η έκτασή αυτή της στήριξης από τους πολίτες της χώρας μας. Τα υπόλοιπα ακολουθούν.
Για το Άρδην Γ.Ξ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΚυρ 2 Ιουλίου 2016 - 12:49

Ευχαριστώ, είμαι ικανοποιημένος για τις 1,2,4 απαντήσεις. Νομίζω ότι ή δεν έκανα σωστά την ερώτηση 3 ή δεν μου απαντήθηκε. Αν π.χ επιθυμώ να ανήκω και στο ΛΑΕ ή στο ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή στους οικολόγους ή σε ένα αντιεξουσιαστικό σχήμα θα μπορώ να συμμετέχω και στο τοπικό άρδην; Είναι πιο λιανό έτσι;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Ι.Φ. 2 Ιουλίου 2016 - 12:51

Καλημέρα σας,
Η Διακήρυξη είναι καλή και ισορροπημένη. Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω και να ζητήσω, καθότι όπως πολλοί άλλοι εργάζομαι στο εξωτερικό, είναι:
1) αν έχετε σκεφτεί κάποιους τρόπους συμμετοχής μας. Το να υπογράψουμε τη Διακήρυξη είναι όντως ένα πρώτο βήμα αλλά πώς να πάμε παραπέρα όταν είμαστε μακριά από την Ελλάδα; Επίσης η τελευταία γενιά των μεταναστών μας πάει και σε χώρες όπου δεν έχουμε κοινότητα ενώ ακόμα και όταν υπάρχει κοινότητα δεν είναι σίγουρο ότι όλοι συμμετέχουν.
2) να μας ενημερώσετε με κάποιο διάστημα προθεσμίας για το συνέδριο ώστε αν κάποιος ενδιαφέρεται να μπορεί να προγραμματίσει τη παρουσία του.
3) υπάρχει κάποια επαφή με ομαδοποιήσεις του εξωτερικού που κάνουν μια παρόμοια ή παραπλήσια συζήτηση στις χώρες τους;

Καλή Συνέχεια και Καλή Δουλειά.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
George 4 Ιουλίου 2016 - 16:50

Γνωμη μου ειναι παντως οτι μαζι με την πολιτικη κινηση θα πρεπει να ξεκινησει και η δημιουργια 2 οργανισμων . Ο ενας να ερευνα το πως φτιαχνεις (η ανασυντασεις) και λειτουργεις ενα δημοκρατικο κρατος με σκοπο την ενδυναμοση του και την προοδο των πολιτων του, και το δευτερο πως φτιαχνεις και λειτουργεις ενα δημοκρατικο κομμα. Αυτοι οι οργανισμοι θα μπορουν να κανουν ερευνητικο εργο και να εκδηδουν καθε τοσο οδηγιες οι οποιες οσο περναει ο χρονος θα αναπροσαρμοζονται και θα βελτιωνονται. Αυτες οι οδηγιες δεν χρειαζεται να ειναι υποχρεωτικες. Θα ειναι ομως μια καλη βοηθεια για τους πολιτικους που θα αναδηχθουν και πιθανοτατα δεν θα εχουν ιδιαιτερη εμπειρια.
Ο πρωτος οργανισμος θα μπορει να δειχνει για παραδηγμα τους απολυτως βασικους και απαραιτητους νομους για να προχωραει σωστα και να μην καταστρεφεται μια κρατικη οικονομια. Ανεξαρτητα του αν η κυβερνηση θα ειναι αριστερα, δεξια η’ κεντρο.
Και οι οδηγιες θα πρεπει να ειναι λιτες και κατατοπιστικες χωρις να μπλεκουν τον χρηστη σε φιλολογιες και σαλτσες.
Αυτοι οι οργανισμοι θα επρεπε ηδη να υπηρχαν απο την πολιτεια. Αλλα απ’οτι φαινεται δεν υπαρχουν και δεν νομιζω οτι μπορει να προχωρησει κατι χωρις αυτους. Και η γνωμη μου ειναι οτι οι ξενοι για αυτο καταφερνουν και μας νικανε γιατι εχουν απο πισω την υποστηριξη τετοιων οργανισμων.
Ετσι αν η πολιτικη κινηση πετυχει, εχει καλως. Αν δεν πετυχει’ παλι θα εχει καλως γιατι οι οργανισμοι θα εχουν γινει σοφοτεροι και θα μπορουν να δημιουρησουν νεες κινησεις η’ κομματα με καλυτερη τεχνογνωσια.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γκολφινόπουλος Χαράλαμπος 6 Ιουλίου 2016 - 09:24

Υπάρχει μία καθημερινότητα που έχει τρέξει πλέον τετελεσμένα…και αναφέρομαι στον ιστορικό χρόνο και όχι στον πολιτικό που αφορά μόνο τα κόμματα…Οι τράπεζες…σήμερα όχι αύριο εκχωρούνται στους ξένους…η οικονομία είναι εγκλωβισμένη…ούτε ένα αμπέλι δεν δικαιούται να φυτέψει ένας παραγωγός….ούτε να αλλάξει ποικιλίες πολλές φορές…αυτά ΄έχουν υπογραφεί…και τηρούνται…Το δημόσιο κινείται χωρίς καμία πραγματική αξιολόγηση…αμείβεται καλύτερα απο τον δημόσιο τομέα και στραγγίζεται κάθε ιδιώτης…η άμεση ανάγκη ρευστότητας…σέρνει τις κυβερνήσεις…σε συνεχείς υπογραφές…Πέρα από τις γενικές αρχές σας …που πολλοί από εμάς τις έχουμε απο πριν αποδεχτεί…και το μεταναστευτικό το οποίο για πρώτη φορά διαβάζω αριστερή άποψη στη σωστή κατεύθυνση..( άλλωστε όπως στη φεουδαρχία ….κάποια στιγμή συνέφερε να “απελευθερωθούν οι εργάτες ώστε να περιφέρονται άστεγοι και προσιτοί στη βιομηχανία …το ίδιο γίνεται…όταν ο Σοιμπλε μας κάλεσε να πάμε στην Γερμανία για δουλειά…) δεν βλέπω προτάσεις περισσότερο επεξεργασμένες…Είναι αυτή η γνωστή αδυναμία της αριστεράς να επιλύσει μέσα απο το σύστημα ….προβλήματα του συστήματος…Η οργάνωση της κοινωνίας και του κράτους και η συμμετοχή σε διαδικασίες του ίδιου του λαού ώστε να ελέγχει και να προτείνει αλλαγές και σχεδιασμό…αν κατάλαβα…σε ιστορικό χρόνο έχει ξεπεραστεί….Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας Αρμαγεδώνας…με ταχείς ρυθμούς…ο Τσίπρας το τερμάτισε….έκαψε πολλά από αυτά που έμειναν…άρθρωσε υπερβολικά φιλόδοξους λόγους και έκαψε την αξιοπιστία της αριστεράς στη κοινωνία….αλλά και έξω … ..Δυστυχώς αυτά δεν επουλώνονται με απλές γενικές σκέψεις…Προσωπικά πάνω από όλα πιστεύω ότι χρειάζεται μια στοιχειώδη οικονομοτεχνική μελέτη για τις διάφορες περιοχές της Ελλάδας και για διάφορους τομείς της οικονομίας αλλά και άλλων δραστηριοτήτων…με διαπιστώσεις και ριζικές τομές…που θα επισυμβούν….Κάτι ανέφερα κάποτε σε υψηλότατο στέλεχος …της κυβέρνησης και κατάλαβα ότι τους ενδιέφερε μόνο να εξασφαλίσουν νέα …δάνεια…και να κυβερνούν….Δεν είμαι αισιόδοξος ότι μπορεί μέσα σε αυτό το κυκεώνα…να προλάβει κανείς το ναυάγιο… Αυτό ήταν αποτέλεσμα του εφησυχασμού και της αριστεράς…για χρόνια…μακάρι να μας διαψεύσετε μέσα απο πιό ειδικές προτάσεις……

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
diaxeiristis 6 Ιουλίου 2016 - 12:24

Αν από μία ιδρυτική διακήρυξη ενός εν τη γενέσει του πολιτικού σχήματος, που είναι ήδη μακροσκελής, περιμένει κάποιος “οικονομοτεχνική μελέτη για διάφορες περιοχές της Ελλάδας και σε διάφορους τομείς της οικονομίας”, τότε δυστυχώς ακυρώνεται εκ προοιμίου η δυνατότητα συμμετοχής στη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού κινήματος. Αν κάποιος περιμένει μια ήδη επεξεργασμένη, στις λεπτομέρειές της, πρόταση άμεσης διακυβέρνησης, προφανώς και δεν θα το βρει. Εξάλλου, θα ήταν απατεωνιά το να ισχυριστεί κανείς ότι υπάρχει δυνατότητα ἀμεσης διακυβέρνησης, θα ήταν τσιπρισμός του αισχίστου είδους, παρότι, από τον ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον, περισσότερο επεξεργασμένες θέσεις έχουμε σε αρκετά ζητήματα, λόγω της μακράς προϊστορίας και διαδρομής ορισμένων από εμάς. Δεν βάζουμε όμως υποψηφιότητα για την άμεση κυβερνητική εξουσία(!) αλλά για τη συγκρότηση ενός πολιτικού κινήματος που θα διαμορφώσει και αυτό το απαραίτητο λεπτομερές και επεξεργασμένο πρόγραμμα με τις χιλιάδες των ανθρώπων που προσδοκούμε τα επόμενα χρόνια να συμμετάσχουν στην προσπάθειά μας. Επί πλέον, για πιο λεπτομερείς θέσεις-πρόγραμμα, ο φίλος μπορεί να ανατρέξει στις 25 θέσεις του Άρδην και από τον Σεπτέμβριο στο προσχέδιο προγράμματος που θα θέσουμε σε κυκλοφορία. Πάντως, επειδή είμαστε ενάντια στη λογική της ανάθεσης, καλούμε όσους συμφωνούν στις βασικές κατευθύνσεις της διακήρυξης να συμπορευτούν μαζί μας για ενεργότερη πολιτική δράση και λεπτομερέστερες διαμορφώσεις. Όσοι φίλοι θέλουν ένα πιο “ἐτοιμο πρόγραμμα” και ήδη διαμορφωμένες ομάδες δουλειάς σε όλους τους τομείς, υποχρεωτικά θα πρέπει να περιμένουν τη συγκρότηση αυτού του κινήματος και δεν θα συμμετάσχουν στην πρώτη φάση σε αυτή τη συγκρότηση. Εξάλου, last but not least, όταν μιλάμε για συνδιαμόρφωση το εννοοούμε και δεν θέλουμε να περάσουμε στο “εύκολο” τις απόψεις που κάποιοι παλιοί ανάμεσά μας έχουν ήδη διαμορφώσει στα συγκεκριμένα ζητήματα. Και πιστεύουμε πως είναι πολλοί οι άνθρωποι που συμφωνούν με τη βασική μας διαπίστωση, πως δεν υπάρχει χρόνος για μια Ελλάδα που βρίσκεται σε βαθύτατη παρακμή και θα πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια για τη σωτηρία της.
Για το Αρδην ΓΠ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γκυρ 7 Ιουλίου 2016 - 07:22

Συμφωνώ απόλυτα με το διαχειριστή ΓΠ. Πρόκειται για μια μακρόσυρτη διαδικασία που δεν επουλώνεται με κάποιες “λύσεις”. Ακόμα και οι ΣΥΡΑΝΕΛΛ να μην έκαναν τις παγαποντιές τους και να προχωρούσαν σε κάποιες καλές λύσεις δεν θα μπορούσαν να άρουν το αδιέξοδο της χώρας διότι ο κόσμος θα ζητούσε το πρόγραμμα που υποσχέθηκαν, δηλ. ανάθεση. Είναι και το βασικό πρόβλημα της χώρας που απαιτεί ένα κίνημα που για άλλα 42 χρόνια, όσα μας χωρίζουν από τη μεταπολίτευση, θα επιδιώκει να πείσει τον λαό, αποκεντρωμένα, να αγωνιστεί στον τόπο του και να συμμετέχει (όχι απλά σε διαδηλώσεις, αλλά) στην πράξη, με προτάσεις παραγωγικές-δημοκρατικές-οικολογικές και με πράξεις να σηκώσει στα χέρια του αυτό το βαρύ φορτίο. Οι “λύσεις” θα είναι αυτές που αυτός θα σηκώσει. Με δική του ευθύνη και συμμετοχή. Από το 2012 αυτός ο κόσμος βρίσκεται σε αμηχανία, προσαρμογή και αναμονή. Αυτός είναι το βασικό ζήτημα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γκολφινόπουλος Χαράλαμπος 7 Ιουλίου 2016 - 09:04

Καλημέρα σας ευχαριστώ ιδιαίτερα για την απάντηση σας….Αυτό ακριβώς όμως σας έθιξα ότι η πραγματική συνδιαμόρφωση …. προτάσεων δεν υπήρξε ποτέ …αλλά ουσιαστικά όλα ετοιμάζονταν σε αποστειρωμένο χώρο…στο πόδι και κατά τα συμφέροντα…..και βεβαίως θα ήταν ενδιαφέρον αν κανένας μας έδινε ανάλογα με τις γνώσεις μας και το αντικείμενο μας να συμμετάσχουμε…(έχω προσωπική εμπειρία )….δεν ζήτησα κάθε άλλο παρά έτοιμο πακέτο….τα έτοιμα τα έχουμε γευτεί ….¨Ομως…Όμως…..ανέφερα ότι ο χρόνος πλέον …..έχει ροκανιστεί με συνέπειες σχεδόν μη αντιστρέψιμες από όλο το άθλιο παρελθόν…..διαχείρισης …..αδίστακτα.. (αυτή τη δουλειά την έκαναν καλά τουλάχιστον…).
Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν διαπίστωση ή σαν …άλλοθι ….ή σαν μοιρολατρία….εγώ το θεωρώ ρεαλισμό….για το μεσαίωνα που έτυχε να ζούμε….δυστυχώς όμως κατά την προσωπική μου άποψη….είναι αναπόφευκτη η απώλεια …..του κρίσιμου χρόνου…..Το αποτέλεσμα στη καλύτερη θα αφορά ….τη διαχείριση των αποτελεσμάτων ….που ακόμα θα εξελίσσονται…και θα ξεδιπλώνονται….γιαυτό και ευχήθηκα καλή επιτυχία….Σε περίπτωση που μπορώ και θεωρήσω πρόσφορο το έδαφος να βοηθήσω….ευχαρίστως θα το έκανα παντού και πάντοτε….Σε όποιον φορέα το δοκίμασα….εφόσον είχε κάποιο πολιτικό χαρακτήρα…κυριολεκτικά ….παρακολουθούσα μονολόγους….διαχείρισης και στενότητας πνεύματος…Ευχαριστώ και πάλι..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δημήτρης Παπαμιχαήλ 8 Ιουλίου 2016 - 21:26

Με την ευκαιρία της παραπάνω συζήτησης, έστω κάπως αργά, θέλω να παραθέσω και εγώ κάποιες απόψεις σχετικά με το νέο πολιτικό μας εγχείρημα.
Πιστεύω ότι σε αυτόν τον χώρο υπάρχει η πνευματική ωριμότητα από την οποία μπορεί να προκύψει ένα σύστημα ιδεών το οποίο θα αποτελεί αυτό που λέμε «όραμα» για την χώρα. Δηλαδή μία πρόταση διεξοδική στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα σαν Έλληνες. Συνεχίζω να αμφιβάλω στο κατά πόσο μπορούμε αυτό το όραμα να το κάνουμε πράξη εμείς οι ίδιοι, αλλά αυτή η κουβέντα μάλλον δεν είναι της παρούσης.
Πιστεύω επίσης ότι η διαδικασία επεξεργασίας του οράματος αυτού είναι απαραίτητο να μας γίνει αντανακλαστικό. Όσοι δηλαδή θεωρούμε το εγχείρημα «Άρδην-πρόσω» (πολύ μου άρεσε η έκφραση), κάτι περισσότερο από μία διέξοδο από την κατάθλιψη (χωρίς να θέλω σε καμία περίπτωση να υποβαθμίσω και αυτή τη λειτουργία που έχει οποιαδήποτε πολιτική – και όχι μόνο – πρωτοβουλία), και ειδικά οι νεότεροι, πρέπει να ξεπεράσουμε τις όποιες αναστολές και να μπούμε σε μία διαδικασία να διατυπώσουμε πως φανταζόμαστε, σπιθαμή προς σπιθαμή, την «ανακαίνιση του σπιτιού τους».
Προφανώς αυτό δεν γίνεται σε μία διακήρυξη. Αλλά είναι κάτι στο οποία νομίζω δεν είμαστε συνηθισμένοι. Ευτυχώς! Διότι οι αναστολές αυτές, όχι απλώς δεν ήταν αρνητικές, αλλά μας έχουν γλιτώσει από ευκολίες, από τη μία πλευρά, του «δραχμισμού», των κάθε λογής «ψεκασμένων» κ.τ.λ., και από την άλλη πλευρά, των «ταξικών» που γίνανε χειρότεροι από τους ταξικούς τους, τάχα, «εχθρούς» τους.
Ωστόσο, πρέπει κάποιες ιδέες για το μέλλον της χώρας μας, που συνήθως κρατάμε για τον εαυτό μας ή για τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, κάποια στιγμή να διατυπωθούν δημόσια και να κριθούν, να γίνουν αντικείμενο ευρύτερης συζήτησης, να «ξεπηδήσουν».
Προσωπικά, ξεπερνώντας αυτές τις αναστολές, θα επανέλθω με κάποιες σκέψεις σε επόμενες αναρτήσεις.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
peggy 9 Ιουλίου 2016 - 03:15

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Καλοτάξιδη να είναι η προσπάθεια του ΑΡΔΗΝ. Και μια αυθόρμητη σκέψη, χωρίς να γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα, ίσως θα ταίριαζε και μια φωνή με συνέπεια, όπως του κ. Μανόλη Δρεττάκη http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2016/07/blog-post_589.html

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Χρήστος Κ. 13 Ιουλίου 2016 - 00:34

Λίγα πράγματα να πούμε για το Brexit…

Νομίζω ότι αντιμετωπίζεται λάθος από τους αναλυτές έως τώρα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Το 1824 το υπό ίδρυση Ελληνικό κράτος παραχώρησε την ανεξαρτησία του στη Μεγάλη Βρετανία με το δάνειο του Μαυροκορδάτου. Το 1947 οι Βρετανοί ανήμποροι να διαχειριστούν την αχανή αυτοκρατορία τους, μας παρέδωσαν στους Αμερικάνους. Οι ΗΠΑ πάντα είχαν ειδική σχέση με τη Μεγάλη Βρετανία. Είναι η σχέση μητρόπολης-αποικίας που γνωρίζουμε από την αρχαιότητα. Τώρα που η μητρόπολη (Μεγάλη βρετανία) είναι στα κάτω της, στηρίζεται στη δύναμη της αποικίας της (ΗΠΑ) η οποία πήρε το πάνω χέρι. Το 2004 οι ΗΠΑ αποφάσισαν ένα καινούργιο δόγμα, αφού απαλλάχτηκαν από τον ψυχρό πόλεμο (με την ένταξη των βατικών χωρών στο ΝΑΤΟ): Αποφάσισαν τη σταδιακή αποχώρηση από Ευρώπη και Μέση Ανατολή για να ασχοληθούν με την Κεντρική Ασία, την Άπω Ανατολή και τον Ειρηνικό, με τελικό στόχο να απομονώσουν τη Ρωσία από τους συμμάχους της και τελικά να εκμηδενίσουν το Ρωσικό κίνδυνο. Έπρεπε όμως να αφήσουν στο πόδι τους ένα χωροφύλακα στην Ευρώπη-Μέση Ανατολή που να κρατάει την κατάσταση και να διευθετεί ζητήματα (π.χ. η βίαιη απόσχιση της Ουκρανίας από τη Ρωσική επιρροή και η ένταξή της στο ΝΑΤΟ). Και βρήκαν τη Γερμανία. Έτσι, η Γερμανία μέσω της Ε.Ε. του Ευρώ και του Ευρωπαϊκού σκέλους του ΝΑΤΟ ελέγχει Ευρώπη-Μέση Ανατολή. Ουσιαστικά, το 2004 η Ελλάδα παραδίδεται από τις ΗΠΑ στη Γερμανία και η περίοδος 1947-2004 τερματίζεται. Πλέον, δημιουργείται μία δεύτερη ζώνη παγκόσμιας διακυβέρνησης (η πρώτη ήταν η Αμερικανική ήπειρος που ελέγχεται εδώ και αρκετά χρόνια απ’ ευθείας από τις ΗΠΑ). Αυτή η δεύτερη ζώνη παγκόσμιας διακυβέρνησης, η Ευρώπη-Μέση Ανατολή-Βόρεια Αφρική, ελέγχεται από τη Γερμανία για λογαριασμό των ΗΠΑ. Ήταν φυσικό η Μεγάλη Βρετανία (ενδεχομένως και η μικρή Βρετανία-Ιρλανδία αργότερα) να θελήσει να ενταχθεί στην πρώτη ζώνη παγκόσμιας διακυβέρνησης, όπου θα ελέγχεται απ’ ευθείας από τις ΗΠΑ, έχοντας τα προνόμια που της δίνει η ειδική σχέση μητρόπολης-αποικίας, και όχι να βρίσκεται υπό την εποπτεία της Γερμανίας που εκτός των άλλων είναι ιστορικά απαράδεκτο για τους Βρετανούς. Από την άλλή, η Γερμανία βρίσκεται παντοδύναμη πλέον εντός της Ε.Ε. Δεν έχει την αντιπολίτευση της Βρετανίας, έχει εκμηδενίσει την Ιταλία, ελέγχει τη Γαλλία και δεν φαίνεται πλέον να μπορεί κάποιος να της φέρνει εμπόδια. Άρα τα επόμενα χρόνια η Ε.Ε. θα ενισχυθεί.

Το μεγάλο ερωτηματικό είναι η θέση της Τουρκίας σε αυτή τη δεύτερη ζώνη παγκόσμιας διακυβέρνησης, έχοντας υπόψη την προνομιακή σχέση που έχει με τη Γερμανία, αλλά και το πείσμα της Γερμανίας να μην τη δέχεται εντός Ε.Ε. Ίσως εκεί υπάρχει χώρος για αναζήτηση Ελληνικών κερδών. Άλλωστε, η Γερμανική διακυβέρνηση έδειξε ήδη δείγματα γραφής στο ζήτημα της Ουκρανίας και απέδειξε για άλλη μια φορά το πόσο άγαρμπα, ανεύθυνα και πρόχειρα κινείται στο διεθνή στίβο.

Εύγε για το κίνημα Άρδην!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Στέφανος Μανώλης 14 Ιουλίου 2016 - 16:21

Παρακαλουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον και όσο μου επιτρέπει ο χρόνος μου τις κινήσεις εθνικού χαρακτήρα. Μπράβο στην ομάδα του Άρδην! Πιστεύω ότι κύριο μέλημα όλων των Ελλήνων πρέπει να είναι η μέγιστη δυνατή σύσφιξη σχέσεων πρωτίστως Ελλάδας και Κύπρου και στη συνέχεια του απανταχού ελληνισμού. Η γεωγραφική θέση των 2 ελληνικών κρατών μας και η νεαοαποικιακή διάθεση πολλών δεν μας αφήνει άλλα περιθώρια από του να συνέλθουμε ως ελληνισμός και να αγωνιστούμε τίμια και ελληνικά. Βρισκόμαστε στο κέντρο των εξελίξεων και είτε Ελλάδα και Κύπρος σε όλους τους βασικούς τομείς (παιδεία-δημογραφικό-στρατός-διπλωματία-οικονομία) θα κινηθούμε ωσάν να είμασταν ένα σώμα και να μας πάρουν όλοι (Τουρκία, Ε.Ε., ΗΠΑ, Ρωσία, Ισραήλ, κ.α.) στα σοβαρά είτε θα συνεχίσουμε αυτό που μας έβαλαν να κάνουμε εδώ και σχεδόν 2 αιώνες στην Ελλάδα και πάνω από μισό αιώνα στην Κύπρο…, δηλαδή 2 Προτεκτοτάτα. Εύχομαι οι πρωτεργάτες της κίνησης Άρδην να μπορέσουν να μαζέψουν όλη εκείνη την γενναία και αγνή ελληνική μαγιά ανθρώπων έτοιμων εδώ και καιρό για να μπουν μπροστά σε ένα τέτοιο αγώνα. Καλή μας επιτυχία!

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΑΝ.ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ 19 Ιουλίου 2016 - 08:26

Να συμπορευθούμε………

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ 29 Ιουλίου 2016 - 09:40

Με το κείμενο συμφωνώ. Όποιος στοιχειωδώς αγαπά τον συνάνθρωπο και πιστεύει εις κοινωνία συντάσσεται μαζί του.
Έχω όμως να προτάξω μία απορία. Αφορά την άποψη ότι η παράδοσή μας πρέπει να εκσυγχρονιστεί. Έχω ακούσει κι άλλες φορές τον κ. Καραμπελιά να το αναφέρει αυτό σαν πρόταγμα χωρίς δυστυχώς να επιμείνει και να εξηγηθεί.
1. Θα ήθελα να μάθω ας πούμε σε τι, ντε και καλά, ο Παπαδιαμάντης κι ο Βιζυηνός, υπολείπονται και χρειάζονται ντε και καλά …εκσυγχρονισμό!
2. Ποιο είναι αυτό το σύγχρονο και υγιές παράδειγμα το οποίο έχει ξεπεράσει την παράδοσή μας και στο οποίο πρέπει να καθρεφτιστεί και να …κάνει δήλωση μετανοίας (ή λίφτινγκ εκσυγχρονιστικό)!
Νομίζω ότι ο κ. Καραμπελιάς παρασυρμένος ίσως από κεκτημένο προοδευτισμό τα τσουβαλιάζει όλα.
Πιστεύω ότι η Ελλάδα σήμερα δεν είναι σε στάδιο κρίσης. Κρίση υπάρχει όταν φας τα δάνεια και δεν έχεις να τα επιστρέψεις. Αυτά είναι απλά που συνέβαιναν και θα συμβαίνουν όσο υπάρχουν άνθρωποι.
Η Ελλάδα είναι σε στάδιο Αλλοτρίωσης: Αλλοιώνεται η σχέση της με τον γλυκύτατο παραδοσιακό Κοινοτισμό της και τον μοναδικό Λαϊκό Πολιτισμό της…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
diaxeiristis 29 Ιουλίου 2016 - 12:22

Πρόκειται για ένα ζήτημα που συχνά παρανοείται. Άποψή μου είναι πως η ίδια η παράδοση χτίζεται πάντοτε μέσα από τον «εκσυγχρονισμό» του ίδιου του παρελθόντος της! Το δημοτικό τραγούδι πάτησε πάνω στο ακριτικό, και το ρεμπέτικο πάνω στο δημοτικό και το λαϊκό. Ο Παπαδιαμάντης όταν έγραφε τη Φόνισσα ή τους Εμπόρους των Εθνών, ο Σολωμός όταν έγραφε τους «Ελευθέρους Πολιορκημένους», ο Ελύτης όταν έγραφε το « Άξιον Εστί» ο Θεοδωράκης τον «Επιτάφιο», και ο Σκαλκώτας τα έργα του, μάλλον “εκσυγχρόνιζαν” την παράδοση μας, δηλαδή πατούσαν πάνω σε αυτή για να οικοδομήσουν κάτι σύγχρονο. Αν πιστεύεις αντίθετα ότι αρκεί η παράδοσή μας ως έχει τότε είσαι καταδικασμένος να εισαγάγεις τα πάντα από έξω και ταυτόχρονα να μουμιοποιείς την παράδοση.
Και αυτό ισχύει για τα πάντα, παραγωγή προϊόντων και ιδεών. “Εκσυγχρονίζω” την παράδοση σε ότι αφορά στην αγροτική παραγωγή π.χ. σημαίνει πως στηρἰζομαι στο παραδοσιακό πολυκαλλιεργητικό μοντέλο της χώρας και ταυτόχρονα χρησιμοποιώ, όσο χρειάζεται, σύγχρονα μέσα καλλιέργειας. Δεν καλλιεργώ με το άλογο ούτε αλωνίζω με τα μουλάρια. Και μάλιστα προσπαθώ να δημιουργήσω αγροτικά μηχανήματα προσαρμοσμένα στο έδαφος και το κλίμα μου. Αν αρνούμαι να εκσυγχρονίσω την αγροτική μου παράδοση, είμαι μάλλον καταδικασμένος να εισάγω λεμόνια από την… Αργεντινή.
Σε ότι αφορά στη βιομηχανική παραγωγή δεν μπορώ να παράγω με το αμόνι και το φυσερό, αλλά χρησιμοποιώντας τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα, επαναφέρω την βιομηχανία και τη βιοτεχνία στην περιφέρεια και ανασταίνω την παλιά μαστορική και βιοτεχνική μας παράδοση με την βοήθεια του… κομπιούτερ.
Στο Συνεταιρισμό του Βελβεντού χρησιμοποιούν σύγχρονα μέσα για την τυποποίηση των φρούτων, επικοινωνούν μεταξύ τους με e-mail αλλά διατηρούν την κοινοτιστική παράδοσή μας, με την ισότιμη συμμετοχή όλων, που επιτρέπει στον συνεταιρισμό να λειτουργεί αποδοτικά, προσαρμοσμένος στην πραγματικότητα μιας χώρας με διάσπαρτο αγροτικό κλήρο, κ.λπ. κ.λπ.
Διαφορετικά θα είσαι καταδικασμένος να εισάγεις τα πάντα από το εξωτερικό όπως κάνει η σύγχρονη Ελλάδα, καθώς και κάποιοι δήθεν οπαδοί της παράδοσης που κάνουν μακριές μετάνοιες στο Άγιον Όρος και επιμένουν στην απαρέγκλιτη “τήρηση της παράδοσης” αλλά κινούνται με μερσεντές 4Χ4 με θερμαινόμενα καθίσματα…!
Το ίδιο ισχύει προφανώς και στο επίπεδο των ιδεών, της κοινωνίας, της καλλιτεχνικής παραγωγής.
Σήμερα δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο θέατρο σκιών και κουκλοθέατρο αλλά και κινηματογράφο. Το πρόβλημα είναι πως θα δημιουργήσουμε έναν κινηματογράφο που συνδέεται με τον… καραγκιόζη μας, όπως έκανε ο Θανάσης Βέγγος στην εποχή του. Προφανώς λοιπόν και δεν αρκεί σήμερα ο Παπαδιαμάντης. Χρειαζόμαστε κάποιον που να συνεχίζει την παράδοση του, σήμερα, διαφορετικά είμαστε καταδικασμένοι να διαβάζουμε ξένες μεταφράσεις ή ακόμα χειρότερα ψευδο-ελληνικά έργα που δεν έχουν καμία σχέση με την παράδοσή μας.
Και δεν θα προχωρήσω εδώ στο τι σημαίνει σε ότι αφορά στο πολιτικό μοντέλο διακυβέρνησης όπου θα πρέπει να συνδυάσουμε την Αθηναϊκή παράδοση της άμεσης δημοκρατίας με τον κοινοτισμό μας ,με τις συνθήκες ύπαρξης μεγαπόλεων όπως ή Αθήνα και ενός παγκοσμιοποιημένου σύμπαντος, πρόβλημα στο οποίο έχω αναφερθεί πάμπολλες φορές τα τελευταία… πενήντα χρόνια
Δεν υπάρχουν πολλές επιλογές είναι μόνον δύο, δυστυχώς. Είτε μαϊμουδίζεις τους ξένους και εισάγεις τα πάντα, προϊόντα και ιδέες, όπως κάνει η σύγχρονη Ελλάδα, ή προσπαθείς να κτίσεις τον σύγχρονο κόσμο σου, ενσωματώνοντας το ξένο στην παράδοσή σου.Προφανώς λοιπόν δεν ζητούμε να ἑκσυγχρονίσουμε” τον Παπαδιαμάντη μέσα από “μεταφράσεις”, όπως δυστυχώς έκαναν και δόκιμοι συγγραφείς μας, αλλά γεννώντας σήμερα συγγραφείς που συνεχίζουν την παράδοση και το έργο του.
Διαφορετικά παραμένουμε απλώς ηττημένοι νοσταλγοί της παράδοσής μας και δεν παλεύουμε να την αναγεννήσουμε. Και ένας μόνο τρόπος υπάρχει γι’ αυτό, να καταστεί εκ νέου σύγχρονη πρόταση ζωής και κοινωνίας. Για να αναβιώσουμε την κοινοτική παράδοση θα πρέπει να σπάσουμε τον Αθηνοκεντρισμό, να δημιουργήσουμε νέα εργαλεία αυτοδιοίκησης κ.λπ. κ.λπ.
Κατά συνέπεια, αγαπητέ φίλε, μην αναζητάς διαφωνίες εκεί που δεν υπάρχουν, και μη μένεις νοσταλγικός εραστής του “παραδοσιακού κοινοτισμού μας”, αλλά να συνταχτείς μαζί μας ενάντια στην καθολική αλλοτρίωση της χώρας μας. Και πάντως βλέπω ότι δυστυχώς, παρότι υποστηρίζεις την συμφωνία σου με τη διακήρυξη, αρνείσαι την ύπαρξη της μεγάλης κρίσης, πάνω στην οποία στηρίζεται και η αναγκαιότητα του εγχειρήματος του Άρδην. Μα αγαπητέ φίλε, η Ελλάδα κινδυνεύει με οριστική εξαφάνιση και όχι μόνο από μια οικονομική κρίση. Γι’ αυτό και δεν είναι καιρός να κάνουμε την τρίχα τριχιά.
Γιώργος Καραμπελιάς

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ 29 Ιουλίου 2016 - 22:40

Ευχαριστώ πολύ τον κ. Καραμπελιά για την ευγένειά του να απαντήσει στις απορίες μου που είναι και πολλών άλλων. Οι απόψεις και διευκρινήσεις του με κάλυψαν και έδωσαν ανακούφιση σε εμένα και σε πολλούς. Διότι το θέμα αυτό είχε ανάγκη διευκρινίσεων.
Να διευκρινίσω και εγώ για την τελευταία παράγραφο του κειμένου του: δεν αρνούμαι κι εγώ την μεγάλη κρίση, αλλά όπως κι εσείς και το ΑΡΔΗΝ απέναντι στην κρίση και την αλλοτρίωση προτάσσω προτεραιότητα πολιτιστικής ανάγνωσης και διεξόδου. Όπως και το ΑΡΔΗΝ και γι’ αυτό είναι μοναδικό και γι΄αυτό και καλώ συστράτευση σε αυτό εγχείρημα που σκοπεύει στην μάγευση του κόσμου!
Με εκτίμηση

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Βασίλης Μπαρτάς 31 Ιουλίου 2016 - 18:56

Προσωπικά ως νέος Έλληνας πολίτης που έχει απογοητευθεί οικτρά από το υπάρχων πολιτικό σύστημα προσβλέπω και εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία του Κινήματος Πολιτών ΆΡΔΗΝ.
Στο παρελθόν, πρόσφατο ή απώτερο, με σχόλια μου είχα κάνει έντονη κριτική στο Άρδην στα πλαίσια όμως του δημοκρατικού διαλόγου. Αν κάποιες φορές ξέφυγα από τα πλαίσια κι έγινα υπερβολικά επικριτικός ήταν καθαρά ανθρώπινο και η συγγνώμη μου είναι αυτονόητη.
Έχω ήδη στείλει την υπογραφή μου και τα στοιχεία μου στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του ΆΡΔΗΝ προς υποστήριξη της Διακήρυξης του. Από εδώ και πέρα θα είμαι ολόψυχα στο πλευρό σας και θα δώσω κάθε δύναμη μου για την ολόπλευρη επιτυχία του Κινήματος Πολιτών ΆΡΔΗΝ την οποία έχει απόλυτη ανάγκη ο Ελληνισμός, σε Ελλάδα και Κύπρο, στις δύσκολες και κρίσιμες εποχές που ζούμε.
Εξάλλου και οι αντίστοιχες επιτυχίες στον έτερο πόλο του Ελληνισμού, την Κύπρο, τόσο της Συμμαχίας Πολιτών του κ. Γιώργου Λιλλήκα όσο και του Κινήματος Αλληλεγγύη της κ. Ελένης Θεοχάρους στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές στη Μεγαλόνησο, δείχνουν έμπρακτα τον δρόμο για ανάλογη επιτυχία και του Κινήματος Πολιτών ΆΡΔΗΝ.

Καλή δύναμη, καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και καλό μήνα με υγεία
Πάντα στο πλευρό σας
Με εκτίμηση

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μπάμπης 9 Αυγούστου 2016 - 08:51

Ο Καστοριάδης και ο Κονδύλης είναι πολύ σημαντικοί στοχαστές, αλλά κατά την άποψή μου δεν αποτελούν παραδείγματα σύνθεσης και εκσυγχρονισμού της παράδοσης και κατά συνέπεια δεν έχουν θέση σε αυτήν την παράθεση ονομάτων που γίνεται στον επίλογο της διακήρυξης. Ο μεν Καστοριάδης απέρριπτε και μάλιστα μαχητικά ολόκληρη τη χριστιανική – βυζαντινή – ορθόδοξη συνιστώσα της παράδοσής μας, ο δε Κονδύλης ήταν ένας ριζικός και σε χημικά καθαρή μορφή μηδενιστής και απέρριπτε πάρα πολλά πράγματα (μεταξύ των οποίων περιφρονούσε και θεωρούσε υποδεέστερη σε σχέση με τα πιο επεξεργασμένα σχήματα της νεωτερικότητας την ίδια συνιστώσα της παράδοσής μας). Φυσικά και οι δύο έχουν πολύ θετικές πλευρές: Ο μεν Καστοριάδης έπιασε το νήμα της αμεσοδημοκρατικής μας παράδοσης, ο δε Κονδύλης αποδόμησε τον σύγχρονο αστικό πολιτισμό, αλλά οι αρνητικές τους πλευρές είναι πολύ ισχυρές και δεν τους επιτρέπουν να αποτελούν παραδείγματα σύνθεσης και δημιουργικής συνέχισης της ελληνικής παράδοσης. Αποτελούν μάλλον οργανικούς συνεχιστές της δυτικής παράδοσης και φιλοσοφίας, χωρίς να τη γεφυρώνουν με τη δική μας παράδοση.
Κατά συνέπεια, αν και τους θεωρώ πολύ σημαντικούς, δεν συμφωνώ με την συμπερίληψή τους σε αυτή τη διακήρυξη και θα πρότεινα να αντικατασταθούν από έναν άλλο μεγάλο σύγχρονο Έλληνα φιλόσοφο, τον Κώστα Παπαιωάννου, ο οποίος αποτελεί πράγματι και μάλιστα αρχετυπικό παράδειγμα σύνθεσης και συνέχισης της ελληνικής φιλοσοφικής παράδοσης. Μπορεί να μην κατασκεύασε όπως οι δύο προαναφερθέντες, ένα από αυτά τα μεγάλα φιλοσοφικά σχήματα στα οποία αρέσκεται η δυτική φιλοσοφία, τα οποία αξιώνουν να φυλακίσουν ολόκληρη την πραγματικότητα (αυτό το πολυποίκιλτο θαύμα του κόσμου) πάνω στην προκρούστια κλίνη ενός φιλοσοφικού σχήματος, μπορεί να μην ήταν δηλαδή αναγωγιστής και γι΄αυτό να μην αναγνωρίζεται ως μεγάλος από τη Δύση, αλλά νομίζω ήταν μεγάλος από τη σκοπιά της δικής μας παράδοσης.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΣΩΡΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ 24 Αυγούστου 2016 - 09:49

Παρακαλώ μια διευκρίνιση: Ταυτίζετε, τον πατριωτισμό με την Ορθοδοξία και μάλιστα σε επίπεδο ιερατείων, στην Βαλκανική;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
IF 31 Αυγούστου 2016 - 12:20

Η ” ΠΑΡΑΔΟΣΗ” ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ”, ΕΝ ΣΥΝΤΟΜΙΑ..
==============================================================

Η “παράδοση” είναι ένοια ασαφής και πρόσφορη για λογής-λογής “χρήσεις” Στην κυριολεξία ο,τιδήποτε υπήρξε στο παρελθόν είναι μέρος της “παράδοσης” –και, ‘αρα, η στάση απέναντί του εξαρτάται από τα συμφέροντα, τις αξίες και τις επιδιώξεις που έχουμε στο παρόν. Η θολή ουδετερότητα της έννοιας αποδυναμώνει τη λειτουργία της συλλογικής ιστορικής μνήμης, που είναι η αστείρευτη δεξαμενή για την συγκρότηση της συνείδησης της κάθε εποχής. Η ουσία της παράδοσης (δηλαδή οι θετικές αξίες του παρελθόντος) λειτουργεί αναγκαία και πάντοτε στο παρόν, μέσω των μορφών που ενσωματώθηκαν αυθόρμητα στη συλλογική ζωή και στην συνείδηση των ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων της κάθε κοινωνίας κι εποχής. Οι διάφορες μόδες για την παράδοση εκάστοτε – ακόμη και για την επαναστατκή παράδοση – είναι συντηρητικές υπεκφυγές ή ψευδεπίγραφες πολιτικές δολιότητες. Διότι η τροπή αυτή του πνεύματος: α) εστιάζει την προσοχή στην εξωτερική όψη των χτεσινών προβλημάτων, και μάλιστα με τρόπο αυθαίρετο, β) απλουστεύει και φτωχαίνει, με τις αναπόδραστες σχηματοποιήσεις και τις μονομέρειες τον πολυσύνθετο χυμό της ζωής του χτες, γ) μετατρέπει την ιστορία σε άλλοθι και σε βολικό χουζούρι για τα επικρατούντα κάθε φορά συμφέροντα, πάθη ή σκοπιμότητες, δ) Θολώνει και παραπλανεί τα μάτια και ναρκώνει ηδονικά τις αισθήσεις, ώστε να μην υπάρχει καθαρή αντίληψη για το, συνήθως τραχύ και ανατρεπτικό, σήμερα. Η παράδοση φέρει μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση. Κάθε τι το “παραδοσιακό” ενεργοποιεί συνειρμικά το πνεύμα, προσφέρει, σίγουρα, πρόχειρη συγκίνηση και παρηγοριά. Για τους λόγους αυτούς η άκριτη ολίσθηση στην παράδοση ή η συστηματική και ιδιοτελής χρησιμοποίησή της παρατηρείται συχνά στη ζωή των κοινωνιών, ιδιαίτερα σε εποχές κρίσεων. Όμως με την πανάκεια της παραδοσιολατρείας ματαιώνονται άλλες δυνατότητες του νου, εκτρέπεται και χάνεται χρήσιμη ενεργητικότητα. Βέβαια, η προτιμώμνη και εργαλιακά χρησιμοποιούμενη, ως παυσίπονο ή παυσίλυπο, “εκδοχή” της παράδοσης, συνηθέστατα οδηγεί , όπως όλες οι ουτοπίες άλλωστε, σε ποκίλες απογοητεύσεις και αδιέξοδα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
IF 2 Σεπτεμβρίου 2016 - 14:42

“υπό επεξεργασία”, ακόμη!?… Μεγάλη δυστοκία!.., ενώ δεν είστε αμελείς.. Αμηχανία.. ίσως!?

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
diaxeiristis 2 Σεπτεμβρίου 2016 - 16:14

Μη συνωμοσιολογούμε κι’όλας. Απλούστατα όλα τα σχόλια έπρεπε να μεταφερθούν στη “συζήτηση για τη διακήρυξη” και να μην εμφανίζονται κάτω από τη διακήρυξη. Για ποιό λόγο λες να νιώθαμε αμηχανία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νικόλαος Διάκος 3 Σεπτεμβρίου 2016 - 23:11

Καταρχήν, θερμά συγχαρητήρια !

Οπως διαβάζω, έχει προηγηθεί ήδη η διαμόρφωση κάποιων βασικών αρχών που ενσωματώθηκαν στη διακήρυξη, παρόλαυτά, επιτρέψτε μου κάποιες παρεμβάσεις, έστω και τώρα.

1.Ως Έλληνες και Ρωμηοι δεν φοβόμαστε τίποτα (τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις..!).
Αρκεί να ενεργοποιήσουμε το δυναμικό εκείνο που κρύβεται μέσα μας και μπορεί να μεγαλουργει. Αποδεδειγμένα.
Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να μπει μπροστά το ΠΡΟΤΥΠΟ.
Αυτό που εμπνέει. Αυτό που κινητοποιεί.
Το πρότυπο είναι πάντα ανιδιοτελες και ενοποιητικό.

Γι αυτό, εδώ πρέπει να απαντηθούν κάποια βασικά ερωτήματα:

2. Τι μας ενώνει; Τι μας χαλυβδωνει;
Αλλά και πιο βασικά ακόμα: ποιοί είμαστε εμείς;
Τι συνιστά το λαό;

3. Ή γλώσσα είναι ή ψυχή του λαού.
Στη διακήρυξη της αξίζει να έχει μία θέση.

4. Σχόλιο στην Παράδοση.
Είναι σαφές, ότι ως παραδοση νοείται η ζωογόνος συνέχεια.
Ο όρος έχει κακοποιηθεί σκόπιμα.
Ζωή φέρνει η ιερά Παράδοση και οχι κάθε παράδοση. Επομένως, να προστεθεί η προοιμιακη επίκληση της Αγίας Τριαδος, όπως είπε και άλλος φίλος.

5. Να αποσαφηνιστεί η ιστορική γραμμή συνέχειας που ακολουθεί το Άρδην.
Ισχύει το Ανηκομεν εις την Δυσιν ; Ναι ή όχι και γιατί.
Ως γνωστό, μετά τη Βαυαροκρατια, επιχειρήθηκε να αναιρεθεί η ιστορική επιλογή των Ανθενωτικων πριν την Άλωση.
Τα αποτελέσματα της αναίρεσης, δυστυχώς, τα βιώνουμε τώρα με την επαπειλούμενη, εντός ΕΕ, ολοσχερή καταστροφή μας…

6. Δεν βλαφτει να τεθουν απο τωρα θεματα, οπως:
Πώς θα αντιμετωπιστεί η αναμενόμενη αντίδραση; Πώς θα αποφευχθεί η φαλκιδευση των αρχών της κίνησης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Θεόδωρος Ρηγινιώτης 5 Σεπτεμβρίου 2016 - 13:57

Σεβαστοί φίλοι, χαίρετε.
Μερικές ταπεινές σκέψεις για την προσπάθεια, την οποία προσυπέγραψα.
Α) Η χώρα, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται ένα κίνημα πράξεων. Ίσως καλύτερα να μη ζητάει την ψήφο του ελληνικού λαού, την οποία πιθανότατα δεν θα πάρει, αλλά θα υποβιβαστεί στο επίπεδο των μικρών κομμάτων και θα κατηγορηθεί για ιδιοτέλεια. Αλλά κι αν ακόμη κερδίσει μερικές έδρες (που το θεωρώ απίθανο) είναι πολύ αμφίβολο αν αυτό θα του επιτρέψει να παρέμβει αποτελεσματικά στη ζωή και την ιστορία του τόπου μας.
Χρήσιμο θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, το κίνημα να σχηματίσει ένα είδος σκιώδους κυβέρνησης με συγκεκριμένα στελέχη – σκιώδεις υπουργούς, που θα προτείνουν συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα, ακριβώς σαν να είναι κυβέρνηση. Αυτό έχει να περάσει ένα μήνυμα και στους κυβερνώντες και στο λαό και αποτελεί παρακαταθήκη για το μέλλον. Ίσως μάλιστα έχει και απρόβλεπτες θετικές συνέπειες.
Όχι γενικολογίες και θεωρίες, αλλά να λεχθεί το δέον γενέσθαι, λεπτομερώς, σε κάθε τομέα.
Β ) Χρειαζόμαστε λύσεις σε άμεσα προβλήματα, σε τομείς όπως η ανεργία, η παιδεία, η περίθαλψη, το δημογραφικό πρόβλημα. Το λαό θα τον ωφελήσει ένα κίνημα που θα επιχειρήσει να δώσει λύσεις, αναπτύσσοντας υποδομές για όλα αυτά σε μια χώρα δίχως ουσιαστική κυβέρνηση, ή μάλλον με μια κυβέρνηση κατοχική, όργανο του ξένου αλλά θα έλεγα και ντόπιου κεφαλαίου.
Οι λύσεις χρειάζονται και σχεδιασμό και χρήμα. Ο σχεδιασμός χρειάζεται ειδικούς. Το χρήμα, εκτός από επιχειρήσεις, χρειάζεται και χορηγούς. Ο πιο κατάλληλος χορηγός, κατά τη γνώμη μου, είναι η Εκκλησία, αν προσεγγιστεί (κάθε μητρόπολη, μονή και ενορία που μπορεί να βοηθήσει). Ίσως και στο κεφάλαιο (και στην ομογένεια) βρεθούν κάποιοι πατριώτες που θα βοηθήσουν και δεν θα υπηρετούν μόνο τα ιδιοτελή τους συμφέροντα.
Επίσης χρειάζεται άμεση σοβαρή προσέγγιση και επιστράτευση των Ελλήνων επιστημόνων, σε παγκόσμια κλίματα.
Γ) Πρέπει επίσης να διασφαλιστούν τα δημόσια αγαθά, όπως το νερό, καθώς και το περιβάλλον κτλ. Να προστατευτεί ο πολίτης, ιδιαίτερα η νεολαία π.χ. από τον εθισμό στο διαδίκτυο. Να αντιμετωπιστεί η μόλυνση των τροφίμων με καρκινογόνες ουσίες κτλ. Υπάρχει πολλή δουλειά. Αν δεν υπάρχει πρόθεση παρέμβασης σε όλα αυτά (όχι με κείμενα μόνον), κατά τη γνώμη μου, δεν έχει νόημα η προσπάθεια.
Δ) Ας μην προσθέσω, παρά μόνο για τη συζήτηση, και ότι, κατά τη γνώμη μου, η πιο επαναστατική πράξη κατά του υπάρχοντος κατοχικού καθεστώτος θα ήταν η προτροπή ανυπακοής προς τους αντιλαϊκούς και αυτονόητα αντισυνταγματικούς νόμους, ανυπακοή όμως που προϋποθέτει νομική στήριξη των συμπατριωτών μας που θα προβάλουν τέτοια αντίσταση και αυτή θα ήταν η δυσκολότερη πράξη.
Σας ευχαριστώ. Ο Θεός μαζί μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΦΑΡΙΚΑΣ 5 Σεπτεμβρίου 2016 - 19:14

Σας παρακαλώ διευκρινίστε.
Οι απόψεις μας θα γραφούν σε αυτό το link ή συντεταγμένα θα αποσταλούν με email .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Χρήστος Μακρυδημήτρης 7 Σεπτεμβρίου 2016 - 13:48

Πολύ όμορφα τα όσα διακηρύσσονται μέσω της ιστοσελίδας σας. Δεν συμφωνώ με την δημοσίευση του ονοματεπωνύμου, του τόπου διαμονής και της ιδιότητας εκείνων που συνυπογράφουν. Εύχομαι ολόψυχα την εξάπλωση του κινήματος. Απεύχομαι όμως, τη μελλοντική συρρίκνωση των αρχικών εξαγγελιών ανεξάρτητα των λόγων.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Πάνος Πικραμένος 10 Σεπτεμβρίου 2016 - 15:40

Προχωρείστε θα σας στηρίξουμε

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νικος Καπεντζωνης 13 Σεπτεμβρίου 2016 - 18:08

Χαιρετω με συγκινηση ολους τους φιλους στο ξεκινημα του Κινηματος Αρδην.Πιστευω πως σταδιακα θα γνωριστουμε μεταξυ μας.Θελω να κανω καποιες παρατηρησεις σχετικα με το Κινημα.1)Να μην απαρνηθει τον σημαντικο ρολο που επαιξε η Ορθοδοξη Εκκλησια στην Ελληνικη Ιστορια .2)Να ενδιαφερεται για τα εθνικοαπελευθερωτικα κινηματα σε ολο τον κοσμο και ιδιαιτερα για τους βασανισμενους Παλαιστινιους και 3)Να ειναι δεκτικο σε συνεργασια με αλλους χωρους επι τη βασει καποιων αρχων.Πχ με το ΜΕ.Κ.Ε.Α εχουμε πολλες κοινες θεσεις.Γεια σας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΛΕΞΑΚΗ 27 Αυγούστου 2017 - 03:29

ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΓΙΑ ΤΗ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΩΣΤΟΣΟ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΑ ΔΙΑΧΕΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΝΤΛΗΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΤΗ ΒΑΘΜΟΘΗΡΙΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΕΙΝΑ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΖΕΤΑΙ ΚΑΤΙ ΟΥΣΙΩΔΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΟΥ ΑΚΥΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ , ΕΝΑΣ ΜΟΝΟ ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΤΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ (ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΟΓΗ ΓΕΝΝΑΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ0 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΦΟΙΤΗΤΗ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ