Αρχική » Η λογοκρισία ενός βιασμού

Η λογοκρισία ενός βιασμού

από Άρδην - Ρήξη

apth2-thumb-large-thumb-large

Του Γιώργου Ρακκά 

Και να που η Θεσσαλονίκη, ως ένας από τους κατεξοχήν νομούς υποδοχής και φιλοξενίας των εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών, «έγινε Ευρώπη» και από μια τραγική σκοπιά: Το πρώτο περιστατικό βιασμού, με δράστες πρόσφυγες από την Συρία και μετανάστες από την Αλγερία, και μάλιστα πού; Μέσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, εναντίον κοπέλας, η οποία έφευγε με το αγόρι της από πάρτι που διοργανώθηκε το προηγούμενο Σάββατο, 2 Οκτωβρίου στο πανεπιστήμιο.

Τα χρόνια της αθωότητας φαίνεται πως τελείωσαν οριστικά – και μαζί τους φαίνεται πως κλείνει τραγικά και μια περίοδος αβάσταχτης ιδεολογικής ελαφρότητας της μεταπολίτευσης και για το ίδιο πανεπιστήμιο: Πού να είναι άραγε τώρα οι διαπρύσιοι υποστηρικτές των ιδεών περί «ασύλου», «ισότητας των φύλων», ή η αιχμή του ευρύτερου «φοιτητικού ριζοσπαστισμού» για να καταγγείλει αυτήν την αδιανόητη πράξη; «Κρατικοποιήθηκε», μας λέει ένα καταγγελτικό κείμενο, που δημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδα αναρχικών, καθώς ενσωματώθηκε στο δίκτυο των πολιτικών μεταβολής της χώρας σε «αποθήκη ψυχών», που εξυφαίνουν από κοινού, υπό το πρόσχημα της «αλληλεγγύης uber ales», η Μέρκελ, ο Σόρος και η ελληνική κυβέρνηση. Και σιώπησε ακολουθώντας τις επιταγές της οργουελιανής «νέας γλώσσας» της πολιτικής ορθότητας: Όχι, δυστυχώς, μόνον αυτοί αλλά σύσσωμη η ακαδημαϊκή κοινότητα, ο Πρύτανης, γενικότερα όλη η «κοινωνία των πολιτών» (sic!) της πόλης. Αντί μιας ξεκάθαρης καταγγελίας -η οποία να στηλιτεύει τόσο την αποτρόπαια πράξη όσο και μια εισαγόμενη, και δυστυχώς ευρέως διαδομένη μεταξύ των προσφύγων και των μεταναστών που προέρχονται από τον μουσουλμανικό κόσμο παραδοσιακή νοοτροπία, που θεωρεί την κακοποίηση των «απίστων» γυναικών ως θεμιτό τελετουργικό υποταγής, ακούσαμε κάθε είδους δικαιολογία, που λίγο ως πολύ απέδιδε χαρακτήρα παράπλευρης απώλειας στον βιασμό της κοπέλας: Από το «Σιγά μωρέ, ένας βιασμός ήταν – και δεν θα ασχολούμαστε με τον κάθε βιασμό που συμβαίνει στην πόλη» και το «έγκλημα δεν έχει πατρίδα» μέχρι το «ε και τι έγινε; Και οι Έλληνες βιάζουν!». Και όλα αυτά, με διάθεση και κίνητρο να αποκρυβεί το γεγονός «για να μην ανέβει η… ισλαμοφοβία και η άκρα δεξιά αλλά και να μην στιγματιστούν οι πρόσφυγες ως… βιαστές». Κι ας αποδείχθηκαν οι δράστες μέλη μεγάλου δικτύου διακίνησης ναρκωτικών, καθώς στο σπίτι τους βρέθηκαν ένα κιλό κάνναβη, περίπου 5.000 ευρώ και δεκάδες κινητά τηλέφωνα. Και ας είχε κυκλοφορήσει, πέρυσι, μια οργισμένη συλλογικότητα νεαρών φεμινιστριών αφίσα που κατήγγελλε επιθέσεις σεξουαλικής παρενόχλησης στο κέντρο της πόλης: Τότε, όμως, δεν ετίθετο θέμα προσφυγικού και μεταναστευτικού.

Φυσικά, το να θέλουν να επιβάλουν αυτοί οι χώροι ένα άτυπο καθεστώς ασυλίας στους εγκλωβισμένους και προσωρινώς φιλοξενούμενους πρόσφυγες και μετανάστες είναι αδιανόητο από κάθε άποψη: Εισάγει στην ελληνική κοινωνία τον αντίστροφο ρατσισμό του Έλληνας = Φασίστας, διευρύνοντας έτσι το χάσμα μεταξύ ξένων και ντόπιων, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ώστε να έλθουν σε αντιπαράθεση μεταξύ τους. Εκχωρεί το μονοπώλιο της καταγγελίας τέτοιων περιστατικών στην ρατσιστική άκρα δεξιά, επιτρέποντας έτσι τον στιγματισμό κάθε πρόσφυγα και μετανάστη ως εγκληματία, με βάση το χρώμα του δέρματός του. Εκπαιδεύει τους φιλοξενούμενους στον μηδενισμό της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, και τους εξοικειώνει με το μίσος έναντι στον τόπο που τους φιλοξενεί.

Πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η τύφλωση; Στο Ρόδερχαμ της Αγγλίας, η αστυνομία και ο Δήμος συγκάλυπταν επί χρόνια ένα κύκλωμα κατά συρροή βιαστών (με πάνω από 3.000 θύματα κοπέλες εφηβικής κυρίως ηλικίας) της πακιστανικής μαφίας, για να μην χαρακτηριστούν «ρατσιστές» και «ισλαμόφοβοι». Το τι συνέβη όταν αυτό αποκαλύφθηκε, μπορεί κανείς να το φανταστεί. Όπως μπορεί να δει, με τα ίδια του τα μάτια, τι συμβαίνει σήμερα στη Γερμανία, στο Βέλγιο, στη Γαλλία.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά: Η δημοκρατία, το κράτος δικαίου, η φιλοξενία και η συνύπαρξη απαιτούν όρια και κοινούς κανόνες συμβίωσης. Να οριστεί σε μια κοινωνία τι επιτρέπεται και τι όχι, να σέβονται όλοι ανεξαιρέτως αυτούς τους κανόνες: Προσωρινώς φιλοξενούμενοι, εγκλωβισμένοι, πολίτες· σε διαφορετική περίπτωση, δεν πρέπει να παραμείνουν εδώ. Εκτός αν θέλουμε, η ποιότητα και ο βαθμός των ελευθεριών σε αυτήν τη χώρα να επιστρέψει σ’ έναν Μεσαίωνα αντίστοιχο της Τουρκοκρατίας. Και αυτό θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Γιατί δεν είναι; Διότι ο εκρηκτικός συνδυασμός ιδεοληψίας και τεράστιων οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων, που κρύβονται πίσω από την πρακτική και ιδεολογική διαχείριση του μεταναστευτικού και προσφυγικού αδιεξόδου, στρέφεται εναντίον της αλήθειας και της κοινής δημοκρατικής λογικής.

Υ.Γ. Εκατέρωθεν της Εθνικής Αμύνης, στο κομμάτι της άνω της Εγνατίας, μέσα στην πλατεία Χημείου και απέναντι, στην πλατεία της Ροτόντας, δρα εδώ και δύο χρόνια μια πολυεθνική μαφία διακίνησης ναρκωτικών (για κάθε γούστο), που οπλοφορεί, τρομοκρατεί τους κατοίκους και επιτίθεται σε κάθε διερχόμενο που φαντάζει εύκολο θύμα· κομμάτι αυτών ήταν και οι δράστες του βιασμού.

Τα προηγούμενα χρόνια, η Ροτόντα είχε καταστεί «απελευθερωμένος χώρος» και «άβατο» μερίδας αντιεξουσιαστικού χώρου, που μαζεύονταν στην πλατεία, έκαναν κάποια φεστιβάλ, ενώ κάποιοι είχαν ανοίξει εκεί τις ελευθεριακές τους επιχειρήσεις και διεξήγαγαν την κατ’ αυτούς «καθαγιασμένη» κερδοφορία των μπαρ. Η ανοχή τους στην ανάπτυξη της παραβατικότητας, στο όνομα μιας κακώς εννοούμενης ελευθεριακότητας, άνοιξε την κερκόπορτα για την μετέπειτα εγκατάσταση του σκληρού εγκλήματος. Τώρα, οι αναρχικές business φεύγουν σιγά σιγά από την περιοχή – έγινε αβίωτη, λένε τα συνεταιριζόμενα αφεντικά τους. Πώς να αισθάνεται κανείς, άραγε, που στο όνομα μιας καλύτερης κοινωνίας κατάντησε στην πράξη να παίζει ρόλο «λαγού» στους σκληρούς μαφιόζους; Στην εποχή μας, κάθε πολιτικός χώρος που μεσουράνησε κατά τη μεταπολίτευση έρχεται αντιμέτωπος με τη δική του ηθική και ιδεολογική χρεοκοπία.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ

17 ΣΧΟΛΙΑ

Νικος Κουσπαρης 6 Οκτωβρίου 2016 - 15:32

Θαυμασιο αρθρο……Τα λεει ολα εξω απο τα δοντια…..Να βοηθησουμε ολοι το ΑΡΔΗΝ..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Gregorius 6 Οκτωβρίου 2016 - 17:00

Ένα ακόμα δυνατό κείμενό σας, κ. Ρακκά. Δυστυχώς, έστω και αν κάποιοι κοινοί κανόνες συμβίωσης με τους διερχομένους(;) ξένους ήταν δυνατό να υιοθετηθούν (που δεν είναι, με δεδομένη τη γεωπολιτική και γεωοικονομική κατάσταση και την ανθρώπινη φύση), τώρα είναι πλέον αργά. Το ποτάμι και η φωτιά μας έχουν προλάβει. Ζούμε μια μείζονα ιστορική καταστροφή σε αργή κίνηση. Όσο για τη σημερινή “αριστερά” (παραδοσιακή, ελευθεριακή, αντιεξουσιαστική ή κυβερνώσα) είναι φανερό πως βρίσκεται σε παραλήρημα. Όχι βεβαίως πως και η άλλη πλευρά (“κέντρο”; “δεξιά”;) είναι σε καλύτερη κατάσταση. Ο καθένας λέει πια ό,τι του κατέβη. Έχουμε μπει για τα καλά στον αιώνα της διακυβέρνησης μέσω της μπαρούφας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Σοφία Μαστοροπούλου 6 Οκτωβρίου 2016 - 20:27

Συμφωνώ απολύτως με το κείμενο, όμως θα ήθελα να εκφράσω μια μικρή πικρία. Ζώντας ήδη ένα χρόνο στο εξωτερικό, θυμάμαι τα πρόσφατα φοιτιτικά χρόνια στο ΑΠΘ, όπου μετά τη δύση του ήλιου ένιωθα ανασφάλεια να διασχίζω τους χώρους. Ιδίως τα περιβόητα πάρτυ τα Σαββατοκύριακα είχαν απολογισμό πάντα ζημιές, λερωμένα πατώματα με κάθε λογής υγρά, ανθρώπους να κοιμούνται σχεδόν λιπόθυμοι σε αυτά.. Κάθε καρυδιάς καρύδι να κυκλοφορεί προφασιζόμενοι το “Άσυλο”, ενώ για όλα αυτά στην διαβόητη “Διαύγεια” κυκλοφορούσε το 2010 το ποσόν 731.000 ευρώ το μήνα (!) στην εταιρεία Ασπις security για παροχή υπηρεσιών προστασίας στους χώρους του Πανεπιστημίου! Το συμβάν ήταν απλώς αναμενόμενο…και “απλώς” ακούστηκε τόσο επειδή υπάρχει η μικροκομματική διαμάχη για το μεταναστευτικό, που η κάθε πλευρά καπηλεύεται κατά το δοκούν… Δε ξέρω αν πρέπει να λυπάμαι που ζω πλέον μακρυά από την Ελλάδα, ή να το θεωρώ τύχη διαφυγής από μια χώρα που αυτοκαταστρέφεται χρόνια τώρα..

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Κώστας Καραΐσκος 6 Οκτωβρίου 2016 - 21:46

Το ψευτοπροσφυγικό ζήτημα είναι άλλη μία απόδειξη πως μας κυβερνάει ένα διεθνές καθεστώς άσχετο με οποιανδήποτε έννοια δημοκρατίας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΚΥρ 6 Οκτωβρίου 2016 - 23:05

Πριν από χρόνια (πολλά-περίπου 25) έτυχα συζήτησης, αντίστοιχης. Ο επίδοξος μαύρος βιαστής όταν δέχτηκε το “λούσιμο” από τους παρευρισκόμενους (στην παρέα) είχε ως επιχείρημα ότι “εσείς είστε ρατσιστές επειδή είμαι μαύρος”. Μετά από πολλά χρόνια (γύρω στο 2008) έμαθα για τα έκτροπα στην Πάτρα με τα νο μπόρντερς. Λίγο αργότερα και με διάφορες “φάσεις” στα Εξάρχεια, έμαθα για απόπειρες βιασμού σε γυναίκες από μουσουλμάνους. Ευτυχώς πολύ μετά (στις μέρες μας-το 2015-16) μια προσπάθεια γίνεται από το ΒΟΞ ενάντια σε αυτά τα φαινόμενα που έχουν πάρει σοβαρές διαστάσεις. Ελπίζω ότι το κείμενο να είναι μια μικρή αρχή. Το κείμενο σου ΓΡ, σπάει αβγά. Κι όπως λέγαν οι παλαιοί: “χωρίς αβγά δεν γίνεται ομελέτα”.
ΥΓ: Στη Ροτόντα, ευτυχώς, ένας μετανάστης πουλάει φρούτα κάνοντας μια έντιμη δουλειά, δίπλα σε εναλλακτικά μαγαζάκια που πουλάνε αντιφασιτιλίκι με το κιλό.
ΓΚυρ-τουρίστας των δυο ημερών στη Σαλονίκη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΒΑΣΙΛΗΣ APIS MELIFERA 7 Οκτωβρίου 2016 - 00:55

Η κατάληξη του άρθρου είναι όλη η ουσία, μπράβο!
Επιτέλους πρέπει να βρεθεί τρόπος να αναχαιτιστεί αυτή η κουλτούρα της καταστροφής χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και ταμπέλες.Όλα αυτά τα χρόνια της ασυδοσίας μας στέλνουν στον γκρεμό, να πάψουμε επιτέλους να επιτρέπουμε να δηλητηριάζουν την κοινωνική ισορροπία οι πρωταγωνιστές του παρασιτισμού.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Νίκος 7 Οκτωβρίου 2016 - 14:39

Έχω την εντύπωση, γνώση, ότι το Ισλάμ είναι ενάντιον του βιασμού… Και στο Κοράνι και από τους κλασικούς μελετητές του. Είναι παράδοση ο βιασμός στους μουσουλμάνους;;; Επιπρόσθετα κάθε άλλο παρά πιστός μουσουλμάνος είναι ο χρήστης ουσιών. Εγκληματικά στοιχεία υπάρχουν και θα πολλαπλασιάζονται όσο θα υπάρχει μη ενσωμάτωση. Ναι,υπάρχει ένας αντίςτροφος ρατςιμός,αλλά η μη γενίκευςη δεν είναι τέτοιος… Δεν υπήρχε σιωπή για το έγκλημα στα ΜΜΕ, κάθε άλλο.Το συγκεκριμένο έγκλημα είναι φρικτό, αλλά ακόμα πιο πολλά εγκλήματα το ιδιο φρικτά γεννιούνται από μυαλά που πιστεύουν ότι κάθε μουσουλμάνος είναι εν δυνάμει εγκληματίας.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δημήτρης Παπαμιχαήλ 7 Οκτωβρίου 2016 - 17:58

Το “Ισλάμ” βάσει κειμένων ενδεχομένως να καταγγέλλει πράγματι τον βιασμό. Όμως ο Γιώργος Ρακκάς δεν αναφέρεται στην ισλαμική παράδοση με την θεολογική έννοια. Αναφέρεται σε μία “εισαγόμενη (…) και ευρέως διαδεδομένη μεταξύ των προσφύγων και των μεταναστών που προέρχονται από τον μουσουλμανικό κόσμο παραδοσιακή νοοτροπία”. Εάν δεν έχεις διαπιστώσει ακόμη ότι υπάρχει μία αισθητή, στον “δρόμο”, διαφορά μεταξύ του τρόπου που αντιμετωπίζουν τη Γυναίκα μουσουλμάνοι και μη, τότε είτε δεν έχεις επαρκή τριβή με το φαινόμενο (και είσαι τυχερός), ή εθελοτυφλείς προκειμένου να φέρεις την πραγματικότητα στα μέτρα του πολιτικώς ορθού. Και ναι είναι ΚΑΙ θέμα Ισλάμ αυτή η αντιμετώπιση της γυναίκας (δεν υπάρχει άλλη θρησκεία στην ανθρώπινη ιστορία που να επέβαλλε τον ψυχαναγκασμό της μαντίλας σε τόσο μεγάλη κλίμακα). Δεν είναι θέμα “αντίστροφου ρατσισμού”.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γ.Ρ. 7 Οκτωβρίου 2016 - 18:08

Είναι πολύ γενικό το ερώτημα για να το απαντήσει κανείς: Κατ αρχάς σε ποιά γυναίκα αναφερόμαστε: Στην «πιστή» ή την «άπιστη»;

Δεύτερον, είναι αυτό που λέει και ο Δημήτρης. Υπάρχει μια παραδεδομένη νοοτροπία που εντοπίζεται σε μια τάση του ευρωπαϊκού Ισλάμ. Και υπάρχει, όπως μπορεί κανείς να διαβάσει στο εξαιρετικό κείμενο του Φουάντ Ζακαριγιά (που δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Πρόταγμα), μια έντονη στερεοτυπική εικόνα με την Δύση (που επιστρέφει την στερεοτυπικότητα με την οποία αντιμέτωπισε την Ανατολή ο Οριενταλισμός). Σύμφωνα με αυτήν, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι κοινωνίες της πτώσης, της αμαρτίας, και της παρέκκλισης από τον λόγο του θεού, όπου κυριαρχεί η υπερβολή, το ψεύδος, οι λάγνες γυναίκες που προκαλούν με την εμφάνιση και την συμπεριφορά τους κ.ο.κ.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι κάθε μουσουλμάνος είναι εγκληματίας. Ούτε και ότι κάθε μουσουλμάνος είναι εν δυνάμει φονταμενταλιστής. Κάθε άλλο. Υπάρχουν και μετριοπαθείς, αρκετά εκκοσμικευμένοι κ.ο.κ. Ωστόσο, ο φονταμενταλισμός θάλλει μέσα στις συνθήκες εξαθλίωσης και αποκλεισμού των μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων. ΚΑι ο μουσουλμανικός κόσμος γενικά βρίσκεται σε μια φάση έντονης πνευματικής αναθεώρησης, με το στοιχείο της θρησκευτικότητάς του να ριζοσπαστικοποιείται και να αξιώνει την αναδιοργάνωση των νοοτροπιών, των ατομικών και συλλογικών συμπεριφορών, της ίδιας της κοινωνίας υπό τα πρότυπα της μεσαιωνικής ισλαμικής «πολιτείας του θεού».

Αυτό δεν είναι δυνατόν να το παραβλέψουμε όταν συζητάμε για το φαινόμενο. Οι απλουστεύσεις είναι επικίνδυνες, συμφωνά, αλλά είναι επικίνδυνες από όποια πλευρά και αν το δει κανείς. Καλύτερα να μιλάμε για το ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά συγκεκριμένο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δημήτρης Παπαμιχαήλ 7 Οκτωβρίου 2016 - 18:21

Όσο για τα ΜΜΕ, ναι υπήρξε η συνηθισμένη σε αυτές τις περιπτώσεις κατακραυγή (μήπως και ανέβει η τηλεθέαση). Ωστόσο υπήρξε σιωπή στους ιθύνοντες (είναι αδιανόητο ο Πρύτανης να μην φέρνει τον κόσμο ανάποδα μετά από τέτοιο γεγονός), αλλά και στους συνήθεις υπερασπιστές του ασύλου, της νεολαίας, των γυναικών κ.ο.κ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα πιστεύω που διακηρύττουν έχουν την ίδια μήτρα με αυτήν της “πολιτικής ορθότητας” που τους απαγορεύει να θέσουν πρόβλημα “συνύπαρξης” στη βάση που τίθεται στο άρθρο. Τους απαγορεύει να θέσουν το πρόβλημα στην πολιτισμική του ή ακόμα, στη θεολογική του διάσταση. Το ότι αρνούνται να το θέσουν με αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι αυτές οι διαστάσεις είναι ανύπαρκτες.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Μπάμπης 8 Οκτωβρίου 2016 - 19:28

Οι συγκεκριμένες νοοτροπίες που υπάρχουν στον ισλαμικό κόσμο έχουν σχέση και με τις ρίζες του ισλαμισμού. Το ισλάμ είναι μια θρησκεία που επιβλήθηκε και διαδόθηκε καθαρά με τη βία. Ο ίδιος ο “προφήτης” τους ήταν ένας πολεμικός ηγέτης και ιδρυτής κράτους. Όσο για το ήθος του και για τη στάση του απέναντι στις γυναίκες και τα παιδιά, είναι πασίγνωστο και παραδεκτό από κάθε μουσουλμάνο ότι μια από τις γυναίκες του, την Αισέ την ξεπαρθένεψε στην τρυφερή ηλικία των 9 ετών. Τώρα, αν αυτά τα έκανε ο προφήτης τους, τι περιμένεις να κάνουν και οι ίδιοι; Η θρησκεία αυτή εξακολουθεί να υπάρχει μόνο επειδή απαγορεύει στα μέλη της επί ποινή θανάτου να αλλαξοπιστήσουν. Είναι ένας από τους βασικούς παράγοντες που κρατάει αυτούς τους λαούς σε κατάσταση καθυστέρησης. Διαφορετικά δεν μπορεί να επιβιώσει. Στο φως της γνώσης και της σύγκρισης με άλλες θρησκείες αποκαλύπτει τη γύμνια και την καφρίλα της.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΚΥρ 7 Οκτωβρίου 2016 - 20:24

Για ποια ριζοσπαστικοποίηση ομιλούμε τόσα χρόνια; Ποιες ρίζες σπάνε; Οπισθοχώρηση υπάρχει, πισωγύρισμα, στα θεμέλια ολοταχώς. Αυτό το φαινόμενο, το ρεύμα αν θέλετε, ο -ισμός τέλος πάντων, αν δεν κάνω λάθος, ονομάζεται φονταμενταλισμός. Όχι ριζοσπαστικοποίηση. Μας παίρνουν οι φασίστες το “εναλλακτικό”, θα μας πάρουν και οι ισλαμοφασίστες το “ριζοσπαστικό”. Στο τέλος θα κάνουμε ουγκ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δρίμακος 7 Οκτωβρίου 2016 - 21:15

Ὀρθὴ -κι ἀπολύτως νηφάλια- ἡ θέση τοῦ ζητήματος, ὀρθὲς κι οἱ διαπιστώσεις
ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ μέρους αὐτὴ πτυχὴ τοῦ ζητήματος.
Τὸ καίριο, ὅμως, τὸ εἶπε χθὲς ὁ Gregorius κι ἀφορᾶ τὴν ῾῾μεγάλη εἰκόνα῾῾ :
“… είναι πλέον αργά. Το ποτάμι και η φωτιά μας έχουν προλάβει. Ζούμε μια μείζονα ιστορική καταστροφή σε αργή κίνηση.”

Ἐγὼ τὸ ἀναλύω μὲ λιγώτερο κομψὸ τρόπο (καὶ συγγνώμη για τὸ κείμενο – «σεντόνι»):

Ἤ Κύπρος ἤ Λίβανος μᾶς μέλλεται!

Τὰ δημογραφικὰ στοιχεῖα εἶναι ἀπελπιστικά :
Μὲ βάση τὰ δεδομένα τῆς Στατιστικῆς Ἀρχῆς τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ θάνατοι (θάνατοι ἡμεδαπῶν, ἀναγκαστικὰ) ξεπερνοῦν τὶς 100.000 ἐτησίως, ἐνῶ οἱ γεννήσεις ἡμεδαπῶν (ποὺ μόνον αὐτὲς πρέπει νὰ ληφθοῦν ὑπ᾽ ὄψη σὲ μιὰ τέτοια, στοιχειωδῶς σοβαρή, συζήτηση) ἐτησίως εἶναι γύρω στὶς 40.000. Ἰσοφαρίζονται, ὅμως, οἱ γεννήσεις αὐτὲς ἀπὸ ἀνάλογο ἀριθμὸ οἰκονομικὰ ἐνεργῶν καὶ σὲ γόνιμη ἡλικία Ἑλλήνων ποὺ μεταναστεύουν γιὰ πάντα.
Μιλᾶμε, ἑπομένως, γιὰ 100.000 λιγώτερους Ἕλληνες ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ σὲ τούτην ἐδῶ τὴν ἐσχατιὰ τῆς Βαλκανικῆς γιὰ τὸ ἐφεξῆς διάστημα. Σὲ εἴκοσι χρόνια, θά ᾽μαστε κατὰ δύο ἑκατομμύρια (2.000.000) λιγώτεροι, τραγικὰ γερασμένοι καὶ κατωτάτης διανοητικῆς ὑποστάθμης στὴν συντριπτική τους πλειοψηφία.
Ταυτόχρονα, μὲ τὴν ἀνακοπὴ τῶν προσφυγικῶν ροοῶν ἀπὸ Σκόπια, Οὑγγαρία κλπ.,
ἀλλὰ καὶ τὴν ὁριστικὴ ἐπαναπροώθηση ἀπὸ τὴν Δ. Εὐρώπη καὶ τὴν μόνιμη παραμονὴ στὴν Ἑλλάδα τῶν ἀνεπιθυμήτων (Ἀφγανῶν, Σομαλῶν κλπ.) μὲ βάση τὸν (ἐνεργοποιούμενο ἐκ νέου) Εὐρωπαϊκὸ Κανονισμό, γνωστὸ ὡς «Δουβλίνο ΙΙ»,
εἶναι ζήτημα 2 ἤ 3 ἑξαμήνων ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ἡ παγίωση ἐδῶ μιᾶς ριζοσπαστικῆς, νεάζουσας καὶ ἀπαιτητικῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς τάξεως κάποιων ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀτόμων.

Ἡ προβολὴ τῆς δημογραφικῆς δυναμικῆς τῆς ἐν λόγῳ μειονότητας σὲ βάθος 20ετίας (μαζὶ μὲ τοὺς ἤδη ὑπάρχοντες λαθρομετανάστες, πού, ὅμως, ὅλοι τους εἶναι πιὰ ἐφοδιασμένοι μὲ “νόμιμες” ἄδειες διαμονῆς βάσει τῶν ἐθνοκτόνων νόμων τῶν ἐτῶν 1998, 2001/2002 καὶ 2005/ 2007) μᾶς δίνει μιὰν ἀπογοητευτικὴ εἰκόνα 6.500.000 γερασμένων Ἑλλήνων καὶ κάποιων ἐκατομμυρίων ἀλλοδαπῶν, στὴν πλειοψηφία τους ριζοσπαστικοποιημένων μουσουλμάνων ἤ UÇKάδων.
[Οἱ λοιποὶ (διαφόρων Χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴ φυλετική τους προέλευση) δὲν πρόκειται νὰ ἐνσωματωθοῦν -σὲ ἱκανοποιητικὸ τουλάχιστον βαθμὸ- καὶ νὰ ταχθοῦν ἀποφασιστικὰ μὲ τὸ μέρος μας ἐκεῖ, στὴν ἀποφασιστικὴ καμπὴ, γύρω στὸ 2035-2040
Δὲν μποροῦν, συνεπῶς, νὰ ληφθοῦν στὰ σοβαρὰ ὑπ᾽ ὄψιν].

Μιὰ τέτοια κατάσταση εἶναι ἤ δὲν εἶναι Λίβανος ;
(Τὸ αἰσιόδοξο σενάριο εἶναι αὐτὸ τῆς Κύπρου,
ὅπου ὕστερα ἀπὸ σερνάμενες ἐθνοτικὲς συγκρούσεις,
ἐπέρχεται ἐδαφικὸς -εἰδικὰ- ἀκρωτηριασμός,
τὸ δὲ ἐναπομένον μόρφωμα σοβαρεύεται, “τσιμεντώνεται” κι ἀνασυγκροτεῖται.)

Καὶ μιλᾶμε ὅτι αὐτό,
ἡ ταχύτατη δηλ. ἀνατροπὴ τῶν δημογραφικῶν δεδομένων,
τὴν ὁποίαν διαχειρίζεται ὁ θλιβερὸς Μουζάλας,
ἔχει βραχυπρόθεσμο χρονικὸ ὁρίζοντα, δύο ἤ τριῶν, ἄντε πέντε, ἑξαμήνων,
πολὺ πρὶν ἀπ᾽ τὴν ὅποια ἑπόμενη ἐκλογικὴ ἔκφραση τοῦ δύσμοιρου λαοῦ (Εὐρωεκλογὲς Μάιο τοῦ ᾽19).
Εἶναι δὲ παντελῶς ἀσύνδετη μὲ τὴν εὐρωπαϊκὴ προοπτικὴ τῆς Τουρκίας (εἰδικὰ μετὰ τὴν 15.7.2016 …)
ἤ τὴν ἔκβαση τοῦ πολέμου στὴν Συρία,
διότι αὐτοὶ οἱ λαθρομετανάστες, ὅπως κι οἱ ἀπὸ χρόνια “νόμιμοι”, ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ.

Ἄς μὴν ἐλπίζουμε, λοιπόν, σὲ ἀπὸ μηχανῆς θεό, ποὺ θὰ εἶναι
(κατὰ φθίνουσα σειρὰ σοβαρότητας τῶν σχετικῶν ἀναλύσεων) :

*οἱ «εὐρύτερες γεωπολιτικὲς ἐξελίξεις»,
* ἡ «συνειδητοποίηση / πατριωτικὴ ἀναδίπλωση τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης»,
* ἡ «ἀνάδυση ἑνὸς πολυ-πολικοῦ κόσμου»,
* ἡ «δημιουργία ἑνὸς πατριωτικοῦ ἐναλλακτικοῦ πολιτικοῦ πόλου» στὴν Ἑλλάδα
(μ᾽ ὅλο τὸ σεβασμὸ στὸ ἔντιμο καὶ ἰδεολογικὰ συνεκτικὸ πολιτικὸ ἐγχείρημα τοῦ «ΑΡΔΗΝ»),
* ἡ «ἐκ τῶν ἔνδον διάβρωση τῆς Τουρκίας»,
* ὁ «Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος»,
* ἡ «Ἀριστερὴ Εὐρώπη»,
* ἡ πτώση τῆς Κυβέρνησης ΣΑΝΕΛ,
* οἱ ἐκλογὲς ἤ, τέλος,
* οἱ ἀγυρτεῖες τῶν προφητειῶν γιὰ τὴν ἀνάκτηση τῆς Κωνσταντινουπόλεως κι ἄλλα τέτοια φαιδρά, ἀπότοκα ἑνὸς ἐκφυλισμένου λαοῦ ὁ ὁποῖος «χάνει τὸ μυαλό του» ὅπως ἔλεγε ὁ Παναγιώτης Κονδύλης, «ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ποὺ τὸ χρειάζεται περισσότερο».

Οἱ εὐρύτερες, ἐκτὸς ἡμῶν, ἀνακατατάξεις προϋποθέτουν μακροπρόθεσμη κλίμακα χρόνου
– ΚΑΙ ΧΡΟΝΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΑ
[γιὰ νὰ μὴ μιλήσω γιὰ τὸ πόσο μακρόσυρτη κι ἐπίπονη
(καρπὸς «τιτάνιας προσπάθειας», ὅπως ὀρθὰ ἐκτιμᾶ τὸ «ΑΡΔΗΝ»)
θά ᾽ταν μιὰ προσπάθεια γι᾽ ἀνάταξη τῆς Χώρας, προερχόμενη ἀπὸ μᾶς τοὺς ἴδιους,
ὡς ἀκαδημαϊκό, βέβαια, σενάριο ἤ ἀνέκδοτο αὐτό …]

Θά ᾽θελα, λοιπόν, νά ᾽μαι αἰσιόδοξος,
μὰ κι αὐτὸ προϋποθέτει ἕνα minimum ρεαλισμοῦ,
ἕνα στοιχειῶδες ἐμπειρικὸ ὑπόβαθρο, ἀπ᾽ ὅπου νὰ πιαστοῦμε.
Ἀντιθέτως, ἐδῶ, ἐν ἔτει 2016 μ.Χ., ἔχουν ἤδη συντρέξει ὅλες οἱ προϋποθέσεις, ὥστε μὲ μιὰν ἀδήριτη αἰτιότητα νὰ μποροῦμε νὰ προσδιορίσουμε τὴν ἐπέλευση τοῦ ἱστορικοῦ τέλους τοῦ ἑλληνισμοῦ γύρω στὸ 2060, ἴσως καὶ μὲ ὅρους Κοπτικῆς μειονότητας στὴν Αἴγυπτο …

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Gregorius 10 Οκτωβρίου 2016 - 14:56

@Δρίμακος

Ακριβές και αφυπνιστικό το σχόλιό σας, αλλά δυστυχώς το δημογραφικό δεν είναι το μόνο και το πιο επείγον πρόβλημά μας. Χρειάζεται μια δεκαετία ίσως για να συνειδητοποιηθούν οι τραγικές συνέπειές του και στο μεταξύ άλλες αμεσότερες απειλές αμφισβητούν πιο χειροπιαστά το μέλλον του ελληνισμού:

— Η αποικιοκρατική λεηλασία της χώρας μας από τους Γερμανούς, πέρα από την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας και των κινδύνων που αυτό συνεπάγεται, γίνεται η ατμομηχανή της δημογραφικής μας παρακμής. Ποιός νέος και ποιά νέα τολμά να κάνει οικογένεια και παιδιά μέσα στις σημερινές και τις διαγραφόμενες αυριανές οικονομικές συνθήκες; Τις συνέπειες τις περιγράφετε πολύ ωραία στο σχόλιό σας. Απλώς να συμπληρώσω πως μπορεί να λείπουν 100.000 Έλληνες κάθε χρόνο, αλλά οι Έλληνες γιατροί τα ‘κονομάνε κάνοντας 300.000 εκτρώσεις κάθε χρόνο!

— Ο γεωπολιτικός αναθεωρητισμός που εντείνεται και φανερά μετατρέπει τον ελλαδικό χώρο σε πεδίο ανταγωνισμών και συγκρούσεων: Η Γερμανία που ονειρεύεται νέα Ράιχ και επιδιώκει τη διασφάλιση της καθόδου της στη Μεσόγειο μέσω δυτικών Βαλκανίων και Αδριατικής/Ιονίου. Η Τουρκία που παλεύει να αναβιώσει το νεο-οθωμανικό όνειρό της. Η Ρωσία που αγωνιά να σταθεροποιήσει τη δίοδο προς τη Μεσόγειο μέσω Αιγαίου. Και βεβαίως η Αμερική που δεν προτίθεται να εγκαταλείψει το “οικόπεδό” της, ιδιαίτερα μετά τη διαφαινόμενη ήττα της στη Μέση Ανατολή. Πολλοί γάιδαροι, λοιπόν, μαλώνουνε σε ξένο αχυρώνα και βλέπουμε πού έχουν οδηγήσει τη Συρία οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί. ΟΙ “ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις” που αναφέρετε κάθε άλλο παρά καλό προοιωνίζονται για τους Έλληνες. Και μόνο από μηχανής θεός δεν θα είναι για μας.

— Το πρόσφατο μεταναστευτικό ζήτημα θα είναι πιθανότατα η αφορμή για να αρχίσει το ξήλωμα του ελλαδικού κρατικού μορφώματος. Ένα χάος ιδεολογημάτων και ψευδολογημάτων αποκρύπτει βασικές αλήθειες για το κρίσιμο αυτό φαινόμενο: Πρώτον, η συριακή κρίση απλώς επιδείνωσε μια μαζική μετακίνηση πληθυσμών που ξεκίνησε πολύ πιο πριν και αιτίες της είναι η φτώχεια, ο υπερπληθυσμός, η σταθερή μείωση των υδατικών αποθεμάτων και της καλλιεργήσιμης γης σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική και η καταστροφή των παραδοσιακών τοπικών κοινωνιών και αξιών. Δεύτερον, ένα θανάσιμο μείγμα οικονομικών συμφερόντων (π.χ. των Γερμανών βιομηχάνων), πολιτικών ελιγμών (π.χ. του Ερντογάν και της Μούτι Μέρκελ), ανεγκέφαλων ιδεολογικών ανοησιών (π.χ. της εθνικής Τασίας και των εικοσάχρονων “αντιεξουσιαστών”), σκοτεινών σχεδίων (π.χ. ο Σόρρος και τα γιουσουφάκια του) και απίστευτης βλακείας, κουτοπονηριάς και πρακτοριλικιού του ελληνικού πολιτικού προσωπικού οδήγησε στα “ανοιχτά σύνορα” και στη μετατροπή της χώρας μας αρχικά σε κέντρο διερχομένων μουσουλμάνων και στη συνέχεια σε μουσουλμανική χωματερή της γερμανικής Ευρώπης. Τρίτον, στ’ αλήθεια, εκτός από την κ. Τασία και τους ομοίους της πιστεύει κανείς ότι όλοι αυτοί οι ψευδεπίγραφοι “πρόσφυγες” είναι δυνατόν να “αφομοιωθούν” (δηλαδή, να γίνουν Έλληνες!) ή ότι αφού δεν μπορούν πια να φτάσουν στη νέα Γη της Επαγγελίας τους, τη Γερμανία, θα επιστρέψουν ήσυχα-ήσυχα στην Τουρκία ή όπου τέλος πάντων θα πάνε. Όχι, οι άνθρωποι αυτοί θα παραμείνουν και θα πολλαπλασιαστούν με νέους “πρόσφυγες” τόσο εκ Τουρκίας όσο και επαναπροωθούμενους εξ Ευρώπης. Και τί θα κάνουν όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι στην Ελλάδα; Να μια καλή ερώτηση για τον κ. Μουζάλα.

— Όμως, η πιο θανάσιμη και πιο άμεση απειλή για τον παρακμάζοντα ελληνισμό είναι η αδιανόητη παραίτησή του από τα πάντα. Από την ταυτότητά του, από τις παραδόσεις του, από τις φιλοδοξίες του, από τη γλώσσα του, από την ίδια την απαίτηση για ζωή με νόημα. Όταν η εκλεγμένη ηγεσία του (ναι, οι μοιραίοι Συριζαίοι ή έστω ο προηγούμενος υπουργός Παιδείας τους), μέσα στην παγκόσμια οικονομική, γεωπολιτική και κοινωνική θύελλα που μαίνεται γύρω μας, θέτει σαν επείγον πολιτικό αξίωμα και στόχο για την παιδεία ότι η αριστεία είναι βδέλυγμα (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) και δεν ξεσηκώνονται και οι πέτρες, ναι, οι Έλληνες έχουν τελειώσει. Το “‘Αρδην” και ο Γιώργος Καραμπελιάς έχουν κάνει υποδειγματική δουλειά καταγγέλλοντας την καταστρεπτική ηγεμονία του εθνομηδενισμού στην κουλτούρα μας και έχουν γι’ αυτό όλο τον σεβασμό μας. Αλλά είναι απλώς λίγες φωνές που βοούν σε μια αχανή πολιτιστική έρημο. Ποιός τους ακούει… Οι μεγαλύτεροι απλώς συζητούν από το πρωί ίσαμε το βράδυ για τη (διαρκώς συρρικνούμενη) σύνταξή τους. Και οι νεότεροι για τα πλεονεκτήματα του τελευταίου μοντέλου i-Phone.

Ναι, πρόκειται για ένα ακόμα άσκοπο requiem για τον ελληνισμό σαν συγκροτημένη κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική οντότητα. Αλλά νομίζω πως είναι καιρός να μιλήσουμε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος για το πιθανό τέλος της χώρας μας, αν συνεχίσουμε όπως πάμε. Κι αν όχι για το τέλος της, τότε για τη συρρίκνωσή της. Όπως και να ‘χει, τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και πιο δύσκολα. Κι εγώ θα ήθελα να είμαι πιο αισιόδοξος…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Δρίμακος 11 Οκτωβρίου 2016 - 10:38

@Gregorius

Δίκιο ἔχετε.
Προσυπογράφω, μάλιστα, καὶ τὴν ἐκτίμησή σας, ὅτι ἐνδεχομένως ἄλλα, πιὸ ἄμεσα καὶ πιεστικά, προβλήματα -σὲ ὁρίζοντα δεκαετίας- θὰ ἐπιταχύνουν τὴν ἀποσύνθεση τοῦ Κράτους καὶ τὸν ἐξανδραποδισμὸ τοῦ ἔθνους μας, ἑνὸς ἔθνους μὲ τὴν κατώτατη δυνατὴ ἠθικὴ ὑποστάθμη, ὅπως ἐπίσης σωστὰ ἐπισημαίνετε.
Ἕνα (ἀλυσιτελὲς καὶ καταθλιπτικὸ) requiem γιὰ τὸν ἑλληνισμὸ ἦταν τὸ post ποὺ ἔγραψα. Μὰ πρέπει νὰ ξέρουμε ποῦ πατοῦμε.

Σ᾽ ἕνα τόνο, τώρα, πιὸ προσωπικό,
θὰ σᾶς ἐξομολογηθῶ, τὶ μ᾽ ἔκανε νὰ τονίσω αὐτὴν τὴν διάσταση,
τῆς ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ δηλαδὴ ἐξαλείψεώς μας.

Διευκρινίζω ὅτι δὲν ἐπιζητοῦσα νὰ κάνω “δημόσιες σχέσεις” οὔτε γυρεύω (ἐπαγγελματικὴ ἤ πολιτικὴ) πελατεία, ὥστε νά ἔχω ἕναν ὑπερβολικὰ εὐρὺ κύκλο γνωστῶν.
Τὸν τελευταῖο, ὅμως, χρόνο
ἤμουν ἀναγκασμένος νὰ πηγαίνω σὲ κηδεῖες, σὲ Ἀθήνα καὶ ἐπαρχία,
κατὰ μέσον ὅρο μία φορὰ κάθε εἴκοσι (!) μέρες.

[Εὐτυχῶς, 70άρηδες καὶ ἄνω …
Οἱ μισοὶ περίπου ἀπὸ τοὺς (τότε) μεσήλικες ποὺ συνέθεταν τὸν κοινωνικό μου ὁρίζοντα στὰ -ὄχι καὶ πολὺ μακρινὰ- χρόνια τῆς παιδικῆς μου ἡλικίας, μᾶς ἐγκατέλειψαν μέσα σ᾽ αὐτὸν τὸν annus mirabilis ποὺ ὑπῆρξε τὸ 2015, καθὼς καὶ στοὺς πρώτους δέκα μῆνες τοῦ ᾽16.
Νὰ μὴ μιλήσουμε, γιὰ τὸ πόση ἐπιβάρυνση ὑπέστησαν στὴν καθημερινότητά τους οἱ (ἤδη μεσήλικες συνήθως) οἰκεῖοι ἤ φίλοι, ἐπὶ ζημίᾳ τῆς προσωπικῆς τους ζωῆς, φροντίζοντας τοὺς ἡλικιωμένους αὐτούς.]

Τὴν ἴδια περίοδο
πῆγα σὲ τέσσερις γάμους καὶ τρεῖς βαπτίσεις (σὲ Ἀθήνα κι ἐπαρχία).

Τὸ ἐμπειρικό μου ὑπόβαθρο, λοιπόν, ἐπικαθορίζεται (καὶ) ἀπὸ ΑΥΤΗΝ, τὴν ἀθεράπευτα καταθλιπτική, περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα. Αὐτὸς εἶναι κι ὁ λόγος ποὺ προτάσσω τὰ δημογραφικά, χωρὶς νὰ παραθεωρῶ καὶ (τὴν συνέργειά τους μὲ) ὅσα ἄλλα σωστὰ ἐπισημαίνετε.

Νομίζω δὲ ὅτι ἔχει μιὰ σημασία νὰ κατατεθοῦν τὰ παραπάνω καὶ γιὰ τὶς ἀνάγκες τῆς συζητήσεως σὲ τοῦτο ἐδῶ τὸ site, προκειμένου νὰ γίνει ἀντιληπτό,
γιατὶ δὲν ἀναφαίνονται εὔκολα κάποια νέα συλλογικὰ ὑποκείμενα ποὺ θ᾽ ἀνελάμβαναν τὴν ἐργώδη προσπάθεια γι᾽ ἀνάταξη τῆς χώρας ἤ
γιατὶ μᾶζες τεράστιες ἀποσύρονται στὴν ἰδιώτευση ἤ τὴν λογική τῆς “ἀνάθεσης” …

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
τρυποκάρυδος 11 Οκτωβρίου 2016 - 19:52

Περί της εσωτερικής σύγκρουσης των δύο αξιακών συστημάτων….

Στην Ευρώπη για τη διαχείριση των 54 εκατομμυρίων μουσουλμάνων και την ομαλή ενσωμάτωση τους στις ευρωπαϊκές κοινωνίες υπάρχουν δύο σχολές. Η μία (η Γαλλική) μιλάει για την ενσωμάτωση μέσα από την αφομοίωση, ενώ η άλλη η (Βρετανική) θεωρεί πως η ενσωμάτωση θα έρθει μέσα από το σεβασμό της ευρωπαϊκής κοινωνίας στην ετερότητα του άλλου. Με λίγα λόγια η μπούρκα, το μπουρκίνι, η μαντίλα είναι σύμβολα καταπίεσης των γυναικών ή σύμβολα ελευθερίας και επιλογή των γυναικών;

Η ευρωπαϊκή εμπειρία έχει δείξει πως και οι δύο τρόποι ενσωμάτωσης έχουν αποτύχει, γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Πως το εξηγούν οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ και γιατί εξαντλούν την επιχειρηματολογία τους στο μπουρκίνι; Γιατί τόσο στη Γαλλία όσο και στη Μεγάλη Βρετανία οι μουσουλμάνοι δεν ενσωματώνονται αλλά φτιάχνουν παράλληλες κοινωνίες; γιατί ορισμένοι νέοι ριζοσπαστικοποιούνται και οδηγούνται σε τρομοκρατικές πράξεις παρόλο που μετείχαν στα αντίστοιχα εκπαιδευτικά συστήματα (Γαλλικό ή Βρετανικό) ενώ είναι τρίτης γενιάς Γάλλοι ή Βρετανοί πολίτες; γιατί το 60% των μουσουλμάνων στην Ευρώπη θεωρεί ότι οι θρησκευτικοί κανόνες είναι πιο σημαντικοί από τους κρατικούς νόμους; (δημοσκόπηση του 2013 του γερμανικού ινστιτούτου ερευνών WZB). Γιατί δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση των «μετριοπαθών» μουσουλμάνων σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο εναντίον των φρικαλεοτήτων που διαπράττουν οι φανατικοί; πως το εξηγούν αυτό οι ευρωπαϊκές πολιτικές ελίτ, ορισμένες από τις οποίες εφαρμόζουν πολιτικές ανοιχτών συνόρων;

Γνωρίζουμε πως για τη διαμόρφωση του αξιακού συστήματος των παιδιών συμβάλει η πολιτεία μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα, η οικογένεια και η θρησκεία. Στους χριστιανούς το κράτος , η οικογένεια και η θρησκεία αναπαράγουν τους ίδιους κώδικες συμπεριφοράς. Το κράτος σου μαθαίνει πως ο φόνος είναι ποινικά κολάσιμη ενέργεια, που τιμωρείται και πως θα πρέπει να επιλύεις τις διαφορές σου στα πλαίσια του νομικού πολιτισμού, η οικογένεια σου μαθαίνει πως ο φόνος είναι κακό πράγμα και η θρησκεία σου τονίζει πως ο φόνος οδηγεί στην απώλεια της ουράνιας βασιλείας. Στο εσωτερικό των παιδιών των χριστιανών υπάρχει ένα αξιακό σύστημα, δεν υπάρχει κάποια αξιακή σύγκρουση. Συμβαίνει όμως το ίδιο στους μουσουλμάνους που μένουν στην Ευρώπη.

Οι νέοι μουσουλμάνοι, που μετέχουν της ημετέρας δυτικής παιδείας μαθαίνουν στο σχολείο πως με βάση το σύνταγμα υπάρχει ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, στο σπίτι βιώνουν κάτι άλλο, ενώ στο τζαμί μαθαίνουν πως το κοράνι γράφει πως οι άντρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες και οι σύζυγοι μπορούν να τις τιμωρούν ακόμα και να τις χτυπάνε. Στο εσωτερικό των παιδιών των μουσουλμάνων, που μένουν στην Ευρώπη υπάρχουν δύο αξιακά συστήματα, που συγκρούονται μεταξύ τους. Πόσο εύκολο είναι να πείσει κανείς τους μουσουλμάνους πως το δυτικό αξιακό σύστημα είναι ανώτερο του ανατολικού, όταν ο δυτικός άντρας παρακολουθεί ανήμπορος, φοβισμένος τη χειραφετημένη γυναίκα του να διεκδικεί την ηδονή, τον έρωτα, τα πρωτεία στον επαγγελματικό στίβο κτλ, ενώ ο νέος μουσουλμάνος βλέπει στην παράλληλη κοινωνία που ανήκει τα μηδενικά διαζύγια, βλέπει τις μουσουλμάνες γυναίκες να μεγαλώνουν στα σπίτια τους τα παιδιά τους; πως μπορούμε να τον πείσουμε πως η ηθική δεν πρέπει να είναι προϊόν εξαναγκασμού αλλά επιλογή του ελεύθερου ανθρώπου;

Οι νέοι μουσουλμάνοι, που μετέχουν της ημετέρας δυτικής παιδείας μαθαίνουν στο σχολείο πως με βάση το σύνταγμα ο φόνος είναι ποινικά κολάσιμη ενέργεια, που τιμωρείται και πως θα πρέπει να επιλύεις τις διαφορές σου στα πλαίσια του νομικού πολιτισμού. Στο τζαμί μαθαίνουν πως το κοράνι γράφει πως «θα εκτοξεύσω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων. Αφαιρέστε τους τα κεφάλια και έπειτα αφαιρέστε τους τα δάκτυλα» !!! Ενώ τα χαντίθ (τα βιβλία της ισλαμικής παράδοσης) υπόσχονται πως οι πιστοί μουσουλμάνοι, που θα πεθάνουν ως μάρτυρες θα ανταμειφθούν στον παράδεισο με 72 παρθένες με μεγάλα μάτια, μεγάλα στήθη, λευκό δέρμα, αιώνια νέες κά. Λεπτομέρειες αναφέρονται και στα χαρακτηριστικά των ανδρών που εισέρχονται στον παράδεισο, όπως πέη με μόνιμη στύση και σεξουαλική δύναμη που θα ικανοποιεί 100 γυναίκες!!! Παρατηρούμε πως στο εσωτερικό των παιδιών των μουσουλμάνων, που μένουν στην Ευρώπη υπάρχουν δύο αξιακά συστήματα, που συγκρούονται μεταξύ τους.

Όταν ζητάμε από τους μετανάστες να αποδεχτούν το δικό μας αξιακό σύστημα, που τους μαθαίνουμε στο σχολείο και να αρνηθούν το αξιακό σύστημα της ανατολής ώστε να ενσωματωθούν στην Ευρωπαϊκή κοινωνία αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο είναι γι’ αυτούς; Τους ζητάμε να αρνηθούν τις επιλογές των προγόνων τους, τη διαδρομή των πατρίδων καταγωγής τους μέσα στο χρόνο (14 αιώνες). Εν κατακλείδι οι αδελφοί μας μουσουλμάνοι μπορούν να αποτελέσουν τμήμα της κοινωνίας μας και όχι ένα παράλληλο τμήμα της; μπορούμε να τους ζητάμε να αρνηθούν την ταυτότητα τους ή μήπως θα πρέπει να αρνηθούμε τη δική μας; στο Ντύσσελντορφ πέτυχαν την κατάργηση στα σχολεία της χριστιανικής γιορτής του Αγίου Μαρτίνου και την μετονομασία της σε γιορτή του φωτός, στο Montgomery County των ΗΠΑ απαίτησαν και πέτυχαν την κατάργηση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου. Μήπως αντί να ενσωματώνονται στην κουλτούρα της Ευρώπης οι μετανάστες, πρόσφυγες μουσουλμάνοι, απαιτούν να ενσωματωθεί η ευρωπαϊκή κουλτούρα στη δική τους; μήπως απαιτούν να ενστερνιστούμε εμείς το δικό τους αξιακό σύστημα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Gregorius 12 Οκτωβρίου 2016 - 16:36

@ Δρίμακος

Χαίρομαι που συμφωνούμε, αλλά δεν έχει νόημα, νομίζω, να συνεχίσουμε αυτά τα μοναχικά requiems για το επαπειλούμενο τέλος του ελληνισμού. Νόημα θα είχε να υπήρχε ένας σοβαρός ηλεκτρονικός ‘χώρος’ όπου τα ζητήματα που θίξαμε θα μπορούσαν να αναλυθούν συγκροτημένα και να συζητηθούν σε βάθος από ανθρώπους με γνώση των θεμάτων και επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών, μαζί με προτάσεις για ενδεχόμενες λύσεις και στρατηγικές εθνικής επιβίωσης. Νόημα θα είχε να μπορούσαμε να πάμε ένα βήμα πιο πέρα από τα (καλογραμμένα, καίρια και ενδιαφέροντα) άρθρα του “Άρδην” και τα ευκαιριακά σχόλια από κάτω τους σε μια ιντερνετική ‘Πνύκα’ υψηλών προδιαγραφών ικανή να προσελκύσει το ενδιαφέρον και τη δημόσια συμμετοχή και γνώμη των καλύτερων στοιχείων του ελληνισμού – πέρα από τη δεξιά και την αριστερά και με ρεαλισμό απέναντι στην πραγματική θανάσιμη σύγκρουση του καιρού μας ανάμεσα στη χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση και το δημοκρατικό εθνικό κράτος. Ακριβώς δηλαδή εκεί όπου κρίνεται αυτή τη στιγμή η μοίρα των Ελλήνων.

Για μένα δεν υπάρχει καταλληλότερος τέτοιος ‘χώρος’ από ένα FORUM του “Άρδην” που θα δημιουργείτο με ακριβώς αυτό το αντικείμενο. Οι άνθρωποι του “Άρδην” έχουν αποδείξει πως διαθέτουν τα πνευματικά εφόδια και τη διανοητική πειθαρχία να συντονίσουν και να κατευθύνουν ένα τέτοιο απαιτητικό εγχείρημα.

Πέρα από ευχή, είναι και μια πρόταση προς τον φίλτατο Γιώργο Καραμπελιά. Με την επισήμανση ότι ένα τέτοιο FORUM σήμερα, υποστηριγμένο μάλιστα από τα social media και με προσεκτική προώθηση με τεχνικές guerilla marketing, θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιτικές, πνευματικές και συνειδησιακές κινητοποιήσεις αδιανόητες σε όσους επιμένουν ακόμα στις κλασικές πολιτικές μεθοδολογίες. Ο διάβολος βέβαια κρύβεται στις λεπτομέρειες, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ