Αρχική » Τσάμηδες, Κατοχή και προπαγάνδα: όσα πρέπει να γνωρίζουμε

Τσάμηδες, Κατοχή και προπαγάνδα: όσα πρέπει να γνωρίζουμε

από Άρδην - Ρήξη

Συνέντευξη του Αθανάσιου Γκότοβου στον Δημοσθένη Γκαβέα στο huffingtonpost.gr

  Τα τελευταία χρόνια, με την ανοχή της αλβανικής κυβέρνησης και χωρίς να αποκλείεται έξωθεν καθοδήγηση, πληθαίνουν οι προκλήσεις και οι διεκδικήσεις των αυτοαποκαλούμενων Τσάμηδων από την Ελλάδα.

Το 2012 περίπου τέσσερις χιλιάδες «Τσάμηδες» έκαναν πορεία στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, στο τελωνείο Μαυροματίου Σαγιάδας Θεσπρωτίας, από την αλβανική πλευρά, διεκδικώντας την επιστροφή του περιουσιών τους και το δικαίωμα να επισκέπτονται την Ελλάδα. Πρώτα είχαν σταματήσει στο «Μνημείο Γενοκτονίας», όπως το ονομάζουν, στην Τζάρα Αγίων Σαράντα. Βασικός ομιλητής ήταν ο πρόεδρος του Τσάμικου Κόμματος στην Αλβανία Σπετίμ Ιντρίζι.

smyrni
 

Φέτος το καλοκαίρι όταν ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς επισκέφθηκε την Αλβανία βρέθηκε αντιμέτωπος με διαδηλωτές που μεταξύ άλλων φώναζαν «Τσαμουριά, μητέρα μας, περίμενέ μας», επικεφαλής τους και πάλι ήταν ο πρόεδρος του Τσαμικού Κόμματος (PDIU) και αντιπρόεδρος της Βουλής, Σπετίν Ιντρίζι.

Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε ο Αυστριακός επίτροπος Γιοχάνες Χαν δήλωσε, προκαλώντας αντιδράσεις, ότι η Κομισιόν επικρότησε το γεγονός ότι οι δύο χώρες (Ελλάδα και Αλβανία) εξετάζουν τη θέσπιση κοινού μηχανισμού, που θα συνέρχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα για την επίλυση των εκκρεμών διμερών ζητημάτων. Σε αυτά, όπως είπε, περιλαμβάνονται η οριοθέτηση της ελληνοαλβανικής υφαλοκρηπίδας και των θαλάσσιων ζωνών, τα δικαιώματα των ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες και το τσαμικό ζήτημα.  Σε ανακοίνωσή του, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών χαρακτήρισε την απάντηση του επιτρόπου «αναληθή και απαράδεκτη», καθότι η Αθήνα δεν θεωρεί ότι υφίσταται τσάμικο ζήτημα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης με τα Τίρανα.

smyrni

 Την ίδια ώρα η γειτονική μας Τουρκία εγείρει ζητήματα που αμφισβητούν την εθνική μας κυριαρχία.

Πρόκειται για σημαντικές εξελίξεις και εάν δε δοθεί η πρέπουσα σημασία οι συνέπειες μπορεί να είναι ανυπολόγιστες δεδομένου ότι η χώρα μας βρίσκεται στην πλέον αδύναμη θέση εδώ και χρόνια, με πολλά μέτωπα ανοιχτά και περιορισμένη ισχύ στη διεθνή σκακιέρα.

Ωστόσο το να μιλά κανείς σήμερα στην Ελλάδα για τέτοιου είδους ζητήματα κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί το λιγότερο ως εθνικιστής από ομάδες που υποστηρίζουν και προωθούν συγκεκριμένη ατζέντα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και εκείνοι, οι πραγματικά πατριδοκάπηλοι, που ψάχνουν την ευκαιρία για να υποστηρίξουν ακραίες θέσεις. Φαινόμενα εμφυλιοπολεμικά, τα οποία ακόμη κατατρέχουν την ελληνική κοινωνία.

Η ιστορία ενός λαού εάν δεν τύχει του απαραίτητου σεβασμού μπορεί να στοιχειώσει τις γενιές που μέλλει να έρθουν. Ένας λαός με ιστορικό Αλτσχάιμερ δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί σε επώδυνες περιπέτειες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την πατρίδα μας, δεδομένου ότι δεν είναι Ελβετία, αλλά γεωγραφικά βρίσκεται σε μια παράξενη και δύσκολη γειτονιά, όπου ακόμη υπάρχουν ανοιχτές πληγές και όπως φαίνεται κακοφορμίζουν επικίνδυνα.

Όμως η πλειονότητα του λαού και ιδίως οι πιο νέοι, δεν έχουν τα απαραίτητα γνωστικά εκείνα εργαλεία για να μπορέσουν να κρίνουν και να αξιολογήσουν τέτοια πολύπλοκα ζητήματα, αλλά ακόμη περισσότερο, ηθελημένα ή αθέλητα υπάρχει ιστορική άγνοια.

«Tο αλβανικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν κατάφερε να ξεφύγει από το ύφος της πολιτικής προπαγάνδας του προηγούμενου καθεστώτος αλλά μετεξελίχθηκε σε ανοιχτό και επικίνδυνο εκπαιδευτικό εθνικισμό με σαφή ανθελληνική και αντιευρωπαϊκή αιχμή».

Για παράδειγμα πόσοι γνωρίζουν πως οι Τσάμηδες χρησιμοποιήθηκαν ως όργανο προπαγάνδας από τους Ιταλούς για να δικαιολογήσουν την εισβολή στην Ελλάδα το 1940 ή το ρόλο που έπαιξαν στην ιταλική και γερμανική κατοχή;

Για το δύσκολο θέμα της «Τσαμουριάς», ζήτημα που θα απασχολήσει τη χώρα μας τα προσεχή χρόνια, η HuffPost Greece μίλησε με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Αθανάσιο Γκότοβο συγγραφέα, μεταξύ άλλων, του βιβλίου «Τσαμουριά» Ταυτότητες στην κατοχική Θεσπρωτία και ο ρόλος της μουσουλμανικής μειονότητας (Εναλλακτικές Εκδόσεις) .

Όπως μας εξηγεί πρόκειται για ένα θέμα με πολλές πτυχές αλλά και ιστορικές φάσεις και η πλήρης κατανόησή του προϋποθέτει γνώσεις όχι μόνο σε επίπεδο Ιστορίας, αλλά και άλλων συναφών κλάδων των κοινωνικών επιστημών.

Η άγνοια δεν είναι τυχαία, υποστηρίζει ο ίδιος και προσθέτει πως αυτή προκύπτει ως αποτέλεσμα της αβελτηρίας της ελληνικής εκπαίδευσης να εντάξει στη διδακτέα ύλη ορισμένα από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Ήπειρο από το 1913 μέχρι το 1944. Με αποτέλεσμα η νέα γενιά να είναι ευάλωτη σε χαμηλής αξίας και εγκυρότητας αφηγήσεις, μεταξύ αυτών είναι και η ακραία εθνικιστική και επί της ουσίας απολογητική υπέρ του εθνικοσοσιαλισμού, κρατική πλέον, προπαγάνδα της γειτονικής χώρας και όχι μόνο.

Ο κ. Γκότοβος υποστηρίζει ότι ζούμε σε εποχές αναθεωρητισμού και συμφωνεί πως η προσέγγιση του συγκεκριμένου ζητήματος γίνεται ανάλογα με την ιδεολογική σκοπιά και συμφέροντα του καθενός.

Για την αναζωπύρωση του θέματος στη γειτονική Αλβανία γράφει στο βιβλίο του, πως το αλβανικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν κατάφερε να ξεφύγει από το ύφος της πολιτικής προπαγάνδας του προηγούμενου καθεστώτος αλλά μετεξελίχθηκε σε ανοιχτό και επικίνδυνο εκπαιδευτικό εθνικισμό με σαφή ανθελληνική και αντιευρωπαϊκή αιχμή.

«Αυτό δεν είναι μόνον δική μου διαπίστωση. Έχει παρέλθει πάνω από μία δεκαετία που το Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, υπό την προεδρία του Καθηγητή Γ. Μάρκου, είχε ασχοληθεί με το ζήτημα των αλβανικών εγχειριδίων Ιστορίας και Γεωγραφίας σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και είχε προτείνει συγκεκριμένα μέτρα στην πολιτεία. Ανταπόκριση και συνέχεια, όμως, δυστυχώς δεν υπήρξε» μας λέει.

Η πολυετής έρευνα για τη συγγραφή του βιβλίου βασίστηκε κυρίως σε υλικό από τα γερμανικά στρατιωτικά και δικαστικά αρχεία, σε αντίστοιχο υλικό από τα αρχεία του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών αλλά και σε συνεντεύξεις προσώπων που έζησαν στην περιοχή αυτή κατά τη διάρκεια τη Κατοχής.

thesprotia
 

«Η έρευνα που κάνω για τη μορφή, την έκταση και την ένταση της σύγκρουσης στην περιοχή της Θεσπρωτίας – επί Τουρκοκρατίας «Τσαμουριά» – στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου και της Κατοχής (1940-1944) εδώ και οκτώ χρόνια στα πλαίσια του μαθήματος της Διδακτικής της Ιστορίας για τους φοιτητές της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων βασίζεται κυρίως σε υλικό από τα γερμανικά στρατιωτικά και δικαστικά αρχεία. Βασίζεται, επίσης, σε αντίστοιχο υλικό από τα αρχεία του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών και σε αφηγήσεις (συνεντεύξεις) προσώπων που έζησαν στην περιοχή αυτή κατά τη διάρκεια τη Κατοχής και έχουν προσωπική εμπειρία και γνώμη για την κατοχική καθημερινότητα στη Θεσπρωτία. Η διαφορά με προηγούμενες δημοσιεύσεις σχετικά με τους Τσάμηδες – ορισμένες από αυτές καθόλα αξιόλογες – είναι ότι για πρώτη φορά έρχονται στην επιφάνεια άγνωστες πτυχές της σύγκρουσης οι οποίες αφορούν τόσο τη συνεργασία της Βέρμαχτ με τους Τσάμηδες, όσο και την έκταση, την ένταση και τις μορφές της μειονοτικής εθνικοσοσιαλιστικής βίας στην περιοχή αυτή» μας πληροφορεί ο κ. Γκότοβος.

“Και μετά την επίθεσιν και της Γερμανίας και την υποταγήν της Ελλάδος, άπαντες οι Τσάμηδες, συν ταις γυναξύ και τοις τέκνοις αυτών, επιδόθησαν εις απηνή και οργιώδη δίωξιν των Ελλήνων Χριστιανών της Θεσπρωτίας. Έσφαξαν, εδολοφόνησαν, εβασάνισαν, κατέδωσαν εις τον κατακτητήν, κατεσυκοφάντησαν, εφυλάκισαν χιλιάδας Ελλήνων…”

Τον ρωτούμε για το ποιοι είναι οι Τσάμηδες, καθώς θεωρούμε πως για την κατανόηση του ζητήματος είναι αναγκαία μια ιστορική αναδρομή, όπως και από που προκύπτει η ονοματολογία, πότε εμφανίζονται στην περιοχή της Θεσπρωτίας, ποιες οι σχέσεις τους με τους υπόλοιπους κατοίκους και πότε αρχίζει ο εθνικός τους αυτοπροσδιορισμός.

«Φαίνεται ότι αρχικά οι όροι “Τσάμηδες” και “Τσαμουριά” παραπέμπουν σε γεωγραφικές ταυτότητες, σε τόπους. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση αυτών των ονομάτων. Αν οι όροι προέρχονται από τον ποταμό Θύαμη, ή το ακρωτήριο Χειμέριον ή από κάτι άλλο, δεν το γνωρίζουμε με βεβαιότητα. Αλλά για τα γεγονότα του 20ού αιώνα, και ειδικά για τη σύγκρουση της περιόδου 1940-1944, αυτό δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία.

Πιο εύκολη είναι η ιστορική αναδρομή από το 1913 μέχρι σήμερα, παρά η αναδρομή για την εποχή πριν από το 1913.

Γεγονός είναι ότι κατά την οθωμανική περίοδο κατοικούν στην περιοχή κάτοικοι οι οποίοι είτε είναι ήδη, είτε γίνονται Μουσουλμάνοι για διάφορους λόγους – ο ρόλος του Πατροκοσμά είναι γνωστός στην ανάσχεση του κύματος εξισλαμισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου – και οι οποίοι στη λαϊκή γλώσσα ονομάζονται Τούρκοι, χωρίς αυτό να σημαίνει οπωσδήποτε τουρκική καταγωγή, δηλ. τουρκική εθνοτική ταυτότητα. Υπάρχουν ενδείξεις, και σε ορισμένες περιπτώσεις αποδείξεις, ότι ορισμένοι από τους “Τούρκους” αυτούς δεν ήταν παρά εξισλαμισμένοι Ρωμιοί, οι οποίοι όμως μέσα στο χρόνο αποκόπηκαν με ο,τιδήμοτε συνέδεε παλαιότερα τους ίδιους ή τους απογόνους τους με την αρχική κοινότητα από την οποία προέρχονταν. Μόνο τα επώνυμα και η βιολογική συγγένεια με Ρωμιούς που δεν εξισλαμίστηκαν μαρτυρούν ότι οι δύο πλευρές ανήκουν στο ίδιο γενεαλογικό δένδρο. Εξαντλητική μελέτη για την αναλογία εξισλαμισθέντων Ρωμιών μέσα στους Τσάμηδες μέχρι το 1913 δεν υπάρχει προς το παρόν. Βέβαιο είναι ότι ένα ποσοστό των αλβανόφωνων ή ελληνόφωνων ή δίγλωσσων “Τούρκων” της Θεσπρωτίας είχαν προγόνους χριστιανούς. Ποιο ήταν το ποσοστό ακριβώς, δεν γνωρίζουμε. Κατά τη δική μου εκτίμηση μάλλον δεν πρέπει να ήταν μεγάλο» λέει και προσθέτει:

«Παρότι στην εποχή της Τουρκοκρατίας η βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ των πληθυσμών που περιλαμβάνονται στην αυτοκρατορία είναι η θρησκευτική, αυτή δεν είναι η μόνη διαχωριστική γραμμή που υπάρχει. Υπάρχουν και εθνοτικές ταυτότητες και αντίστοιχες διαχωριστικές γραμμές. Οι λέξεις που δηλώνουν εκείνες τις εποχές την εθνοτική ταυτότητα του ατόμου, όμως, δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με τους αντίστοιχους όρους μετά την εμφάνιση των εθνικών κρατών στα Βαλκάνια. Ο Ρήγας Φεραίος στον “Θούριο” δεν φαντασιώνεται ανύπαρκτες ομάδες, αλλά κάνει αναφορές σε συγκεκριμένες, υπαρκτές, εθνοτικές ταυτότητες. Η άποψη ότι οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας δεν είχαν πριν από το 1913 εθνοτική υπαγωγή (ταυτότητα) διότι δεν είχε ακόμη προκύψει το αλβανικό κράτος, το οποίο υποτίθεται ότι δημιουργεί την εθνική ταυτότητα με τους μηχανισμούς του, είναι προβληματική. Είναι άλλο πράγμα η σχέση του ατόμου με το έθνος, και διαφορετικό η σχέση του με την πολιτική κοινότητα (κράτος) που δημιουργείται στο όνομα αυτού του έθνους. Επομένως ήταν δυνατή η ταύτιση Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας με το αλβανικό έθνος πριν από το 1913. Το ερώτημα είναι ποιοι από αυτούς – διότι την ίδια εποχή κατοικούν και εκτός Θεσπρωτίας, και συγκεκριμένα βορειότερα της Κονίσπολης, επίσης Μουσουλμάνοι Τσάμηδες – πότε και για ποιο λόγο δηλώνουν ότι δεν είναι ούτε Έλληνες, ούτε Τούρκοι, αλλά Αλβανοί».

Πόσος ήταν ο αριθμός των Τσάμηδων σε σύνολο πληθυσμού;

«Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 1923, υπάρχουν στη Θεσπρωτία γύρω στους 20.000 Μουσουλμάνοι Τσάμηδες, ενώ η απογραφή του 1940, έτσι όπως τη γνωρίζουμε από την υπηρεσιακή έκθεση του Ευστράτιου Ζάκκα το 1948, τους υπολογίζει στις 16.661».

Προϋπάρχει ανθελληνική δράση, πριν από το ΄40; Υπήρχε σχέση των Τσάμηδων με την Αυστρία και υποκίνηση για ανθελληνική δράση κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913;

«Δίκτυα αλβανικής προπαγάνδας μεταξύ των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας υπάρχουν ήδη μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου, τα οποία διευρύνονται και δραστηριοποιούνται εντονότερα μετά το 1923 και μέσα στη δεκαετία του ’30. Είναι γνωστό ότι κατά την απελευθέρωση της Θεσπρωτίας στο πλαίσιο των Βαλκανικών Πολέμων οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες πολέμησαν στο πλευρό του τουρκικού στρατού, επομένως η απελευθέρωση της περιοχής δεν ήταν επιθυμητό και ευτυχές γεγονός από τη δική τους σκοπιά.

Οι ex post facto δηλώσεις και τα υπομνήματα περί του αντιθέτου δεν αναιρούν το γεγονός αυτό και πρέπει να λογιστούν ως στρατηγικές αμυντικής προσαρμογής στη νέα, ανεπιθύμητη αλλά υποχρεωτική, πραγματικότητα. Η ελπίδα, όμως, ότι η νέα αυτή πραγματικότητα, το Ρωμαίικο, θα είναι προσωρινή, παρέμεινε, μαζί με τα δίκτυα που την συντηρούσαν. Σε ένα πολυσέλιδο υπόμνημα που υποβάλλεται από το Συμβούλιο Αλβανικής Διοίκησης της Τσαμουριάς (KSILI) το 1943 προς τη γερμανική Βέρμαχτ, αυτό φαίνεται πολύ καθαρά».

«Η βία δεν εκδηλώνεται ούτε για να ικανοποιηθεί το μίσος, ούτε για να συσσωρευτούν περιουσιακά στοιχεία. Εκδηλώνεται για να αφανιστεί ή να απομακρυνθεί ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής, ώστε να διευκολυνθεί η απόσπασή της από την Ελλάδα. Άλλωστε η φράση που έχει μείνει στις μνήμες των κατοίκων της Θεσπρωτίας εκείνης της περιόδου ως νομιμοποιητική βάση για την τσάμικη βία εκ μέρους των δραστών είναι η φράση “χάλασε το Ρωμαίικο”».

Του ζητάμε να μας μιλήσει για τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία ήρθε και πάλι στο προσκήνιο και την έμαθαν όσοι δεν την ήξεραν ή την είχαν ξεχάσει, με τις προκλητικές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ρ.Τ. Ερντογάν και πως επηρέασε τον πληθυσμό στην περιοχή, όπως και γιατί οι Τσάμηδες δεν έφυγαν με την ανταλλαγή πληθυσμών που είχε συμφωνηθεί.

Με τη συμφωνία των Αθηνών το 1913, μας λέει, οι Μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν είτε την οθωμανική, είτε την ελληνική υπηκοότητα. Σε περίπτωση που επέλεγαν την πρώτη, ήταν υποχρεωμένοι να αναχωρήσουν για την Τουρκία μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα. Η εφαρμογή όμως της διάταξης αυτής, συνεχίζει, υπήρξε προβληματική.

«Μια όχι και τόσο μικρή ομάδα Μουσουλμάνων ενώ είχε επιλέξει την οθωμανική υπηκοότητα δεν αναχώρησε ποτέ για την Τουρκία ή αναχώρησε και επέστρεψε ξανά στην περιοχή. Από τα διοικητικά έγγραφα της εποχής προκύπτει ότι τα ίδια πρόσωπα άλλοτε επικαλούνται την οθωμανική υπηκοότητα, άλλοτε την ελληνική υπηκοότητα, χωρίς αναφορά σε αλβανική καταγωγή, και άλλοτε την ελληνική υπηκοότητα αλλά με αναφορά σε μειονοτική ιδιότητα, ανάλογα με το τι επιβάλλει η περίσταση.

Ένα μεγάλο ποσοστό Μουσουλμάνων Τσάμηδων – πάνω από το 50% – είχαν πάρει μετά το 1924 την απόφαση να αναχωρήσουν για τη Μικρά Ασία, δηλώνοντας τουρκική καταγωγή. Ενώ η ελληνική πλευρά ενθάρρυνε αυτή την προοπτική, τόσο η Μικτή Επιτροπή του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών, όσο και οι δύο άλλες ενδιαφερόμενες χώρες (Τουρκία και Αλβανία) εξέφρασαν ισχυρές αντιρρήσεις και αντιστάσεις στην υλοποίηση αυτής της συμφωνίας ζητώντας να εξαιρεθούν ουσιαστικά όλοι οι Μουσουλμάνοι της Θεσπρωτίας από την ανταλλαγή. Την ίδια στιγμή η ελληνική πολιτική απέναντι στο θέμα αυτό σημαδεύεται από παλινωδίες και παλινδρομήσεις, π.χ. με την ανατροπή μιας συμφωνίας που είχε ήδη δρομολογηθεί για τη μετακίνηση προς την Τουρκία ενός αριθμού Μουσουλμάνων της περιοχής εκ μέρους του στρατηγού Πάγκαλου. Τελικά η Ελλάδα συγκατατέθηκε το 1928 με την εξαίρεση του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού της Θεσπρωτίας από την ανταλλαγή».

Τον ρωτούμε για τον ρόλο της Ιταλίας και πώς αυτή χρησιμοποίησε τους Τσάμηδες για την εισβολή το ’40;

«Από τη σκοπιά της φασιστικής Ιταλίας η Αλβανία είναι ζωτικός χώρος, ενώ η μειονότητα των Τσάμηδων χρήσιμο εργαλείο στην επίθεση κατά της Ελλάδας. Δεν είναι τυχαίο ότι το μέτωπο του Καλαμά (νότιο μέτωπο) δεν άντεξε την ιταλική επίθεση και οι ιταλικές μονάδες, υποβοηθούμενες από σχηματισμούς ατάκτων Τσάμηδων που τον Οκτώβριο του 1940 εισβάλλουν από κοινού με τις ιταλικές δυνάμεις από το αλβανικό έδαφος στη Θεσπρωτία, διεισδύουν σε όλη την περιοχή μέχρι την Πρέβεζα, για να υποχωρήσουν μετά από λίγες εβδομάδες εξ αιτίας της αρνητικής για εκείνους τροπής που πήραν τα πράγματα στην Πίνδο. Μέσα στις λίγες αυτές εβδομάδες φάνηκαν καθαρά οι διαθέσεις αλλά και οι πρακτικές των Μουσουλμάνων Τσάμηδων, οι οποίες θα επαναληφθούν από τον Απρίλιο του επομένου έτους. Είναι ενδεικτικά όσα αναφέρει για το θέμα αυτό στις αρχές του 1948 σε υπηρεσιακή έκθεση ο μοίραρχος Ευστράτιος Ζάκκας:

“Ευθύς ως μας επετέθησαν οι Ιταλοί την 28ην Οκτωβρίου 1940 [οι Τσάμηδες] ελησμόνησαν αμέσως το ευτυχές γεγονός του 1912-1913 και εθεώρησαν ευτυχέστερον το γεγονός του 1940. Ηκολούθησαν με αλαλαγμούς αγρίας χαράς τους προελάσαντας κατά τας πρώτας ημέρας εντός του Θεσπρωτικού εδάφους Ιταλούς, εδήωσαν και κατέκαυσαν χωρία καθ’ ολοκληρίαν, ελήστευσαν και εφόνευσαν έλληνας. Μετά δε την εκδίωξιν των Ιταλών υπό του Ελληνικού Στρατού εκ του εδάφους μας και την καταδίωξίν των εις την Βόρειον Ήπειρον, εξηκολούθησαν να εργάζωνται ως πράκτορες της Ιταλοαλβανικής κατασκοπείας, συνεχίζοντες το υπό του πολέμου κατασκοπευτικόν έργον των και πληρωμένοι με Ιταλικάς λιρέττας και ως οδηγοί των Ιταλών.

Και μετά την επίθεσιν και της Γερμανίας και την υποταγήν της Ελλάδος, άπαντες οι Τσάμηδες, συν ταις γυναξύ και τοις τέκνοις αυτών, επιδόθησαν εις απηνή και οργιώδη δίωξιν των Ελλήνων Χριστιανών της Θεσπρωτίας. Έσφαξαν, εδολοφόνησαν, εβασάνισαν, κατέδωσαν εις τον κατακτητήν, κατεσυκοφάντησαν, εφυλάκισαν χιλιάδας Ελλήνων. Εβίασαν εκατοντάδας Ελληνίδων. Διήρπασαν τα πάντα, γεννήματα, γεωργικά εργαλεία και προϊόντα, ζώα, κοσμήματα, έπιπλα, σκεύη, χρήματα, ρουχισμόν. Ήρπασαν κτήματα και κατέκαυσαν ολόκληρα χωρία. Των εγκλημάτων των τούτων θα γίνει λεπτομερήν περιγραφή κατωτέρω”».

thesprotia
 

Θύτες ή θύματα; Τον ρωτάμε καθώς η προσέγγιση διαμορφώνεται ανάλογα με το ποιος γράφει την Ιστορία. Κάποιοι κάνουν λόγο για μια καταπιεσμένη μειονότητα η οποία αναγκάστηκε να συμμαχήσει με τον εχθρό. Για παράδειγμα λέγεται ότι κινδύνεψαν κατά τη φοβερή ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας να εξοριστούν στη Μικρά Ασία και γλίτωσαν με παρέμβαση της Κοινωνίας των Εθνών, άλλοι λένε ότι υπέστησαν έναν τρομερό και ψυχολογικό και όχι μόνο, πόλεμο που τους οδήγησε σε αναγκαστική πώληση ή και σε λεηλασίες των περιουσιών τους, ενώ πολλοί αυτοεξορίστηκαν στην Αλβανία «κουβαλώντας έκτοτε τα αισθήματα του εκπατρισμένου». Υπάρχουν και αναφορές στο νόμο του Μεταξά ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική απαλλοτρίωση των περιουσιών τους.  Που βρίσκεται η αλήθεια σε όλα αυτά;

«Κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε ότι το ζήτημα για το ρόλο των Μουσουλμάνων Τσάμηδων στην κατεχόμενη Ήπειρο δεν το επαναφέρουν κάποιοι Έλληνες εθνικιστές, αλλά η ίδια η επίσημη Αλβανία μέσα από διάφορες δραστηριότητες, αποφάσεις και εκπαιδευτικές πρακτικές εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Για το αν η μειονότητα αυτή ήταν κατατρεγμένη και δεινοπαθούσε μέσα στο ελληνικό κράτος μετά το 1913, υπάρχει το 1928 η απόφαση του Συμβουλίου της Κοινωνίας των Εθνών η οποία ασχολήθηκε με τέσσερις συναφείς καταγγελίες και τις απέρριψε.

Την απαίτηση της Αλβανίας να αποζημιωθούν οι Αλβανοί υπήκοοι, ιδιοκτήτες γης που απαλλοτριώθηκε στην Ελλάδα, με μεγαλύτερο τίμημα από ό,τι οι γηγενείς κτηματίες, απέρριψε η Ελλάδα για λόγους ισονομίας και επειδή δεν δεσμευόταν από κάποια διεθνή ή διακρατική συνθήκη για ευνοϊκή διακριτική μεταχείριση υπέρ των Αλβανών γαιοκτημόνων. Σε ό,τι αφορά την εκποίηση περιουσίας εκ μέρους Μουσουλμάνων της Θεσπρωτίας που με δική τους βούληση είχαν αποφασίσει να μεταναστεύσουν στην Τουρκία μετά το 1923 θεωρώντας ότι έχουν τουρκική καταγωγή, πρέπει να ειπωθεί ότι δεν ήταν η Ελλάδα που εμπόδισε αυτή τη μετακίνηση, αλλά δύο άλλες χώρες: η Τουρκία και η Αλβανία. Ακόμη και όταν τα άτομα αυτά είχαν ήδη απομακρυνθεί από τα χωριά τους και περίμεναν στα θεσπρωτικά παράλια να επιβιβαστούν στα πλοία, ασκήθηκε διεθνής πίεση στην Ελλάδα να ακυρώσει το ταξίδι. Είναι προφανές ότι η Αλβανία χρειαζόταν τη μειονότητα στη Θεσπρωτία όχι μόνον ως αντίβαρο για τους Βορειοηπειρώτες, αλλά και για να παίξει τα δικά της πολιτικά παιχνίδια στην περιοχή» μας απαντά.

Ωστόσο στην επίμονη ερώτησή μας για μια από τις επικρατούσες απόψεις που θέλουν τους Τσάμηδες να συμμαχούν με τις δυνάμεις Κατοχής από ανάγκη εξαιτίας των επιθέσεων που εξαπέλυσε εναντίον τους ο ΕΔΕΣ, εν αντιθέσει με τον ρόλο που έπαιξε ο ΕΛΑΣ μας λέει:

«Γνωρίζω τη θέση αυτή. Δεν μπορώ όμως να γνωρίζω αν η απολογητική του μειονοτικού εθνικοσοσιαλισμού στη Θεσπρωτία είναι προϊόν πλάνης ή θράσους. Ούτε το 1941, ούτε το 1942, αλλά ούτε μέχρι τα μέσα του 1943 κινδύνευαν οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες από τις ομάδες του Ζέρβα, διότι απλά αυτές είτε δεν υπήρχαν, είτε ήταν τόσο ολιγάριθμες που δεν συνιστούσαν πραγματική απειλή. Πέραν τούτου, αν ο Ζέρβας προκάλεσε τη συνεργασία αυτή, τότε πώς δικαιολογείται η σύμπραξη των Μουσουλμάνων Τσάμηδων με τις κατοχικές δυνάμεις σε περιοχές όπως τα Φιλιατοχώρια, όπου δρούσε αποκλειστικά το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ; Πώς εξηγούνται τα δεκάδες θύματα στα χωριά αυτά; Συμμάχησαν και εκεί οι Μουσουλμάνοι με τους κατακτητές φοβούμενοι την πίεση του ΕΛΑΣ; Πρόκειται για αστείο επιχείρημα».

Επιμένω. Που που βρίσκεται ο μύθος και που η αλήθεια. Μιλάτε για βία, πρόκειται για «αντανακλαστική» ή «πρωτοβουλιακή» βία; Ποιος είναι  ο πυρήνας αυτής της βίας;

«Η βία που ασκείται από τα όργανα της αλβανικής διοίκησης στη Θεσπρωτία κατά τη διάρκεια της Κατοχής εμπεριέχει ασφαλώς εθνοτική, πολιτισμική και θρησκευτική διάσταση. Όμως δεν εκδηλώνεται εξ αιτίας αυτών των διαφορών. Ο κεντρικός της πυρήνας είναι πολιτικός και αφορά το σχέδιο προσάρτησης της περιοχής στη Μεγάλη Αλβανία, έτσι όπως την είχε υποσχεθεί στην Αλβανία πρώτα ο Μουσολίνι και αργότερα ο Χίτλερ. Το μίσος και ο φανατισμός υπάρχουν, τα οφέλη από τη λεηλασία περιουσιών των Χριστιανών κατοίκων υπάρχουν, αλλά η βία δεν εκδηλώνεται ούτε για να ικανοποιηθεί το μίσος, ούτε για να συσσωρευτούν περιουσιακά στοιχεία. Εκδηλώνεται για να αφανιστεί ή να απομακρυνθεί ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής, ώστε να διευκολυνθεί η απόσπασή της από την Ελλάδα. Άλλωστε η φράση που έχει μείνει στις μνήμες των κατοίκων της Θεσπρωτίας εκείνης της περιόδου ως νομιμοποιητική βάση για την τσάμικη βία εκ μέρους των δραστών είναι η φράση “χάλασε το Ρωμαίικο”».

Στο βιβλίο σας για τους «Τσάμηδες» μιλάτε για ένα ακραίο συντηρητικό ισλάμ, μπορείτε να εξηγήσετε;

«Πρόκειται για ένα Ισλάμ με υπερσυντηρητικές απόψεις για μια σειρά από ζητήματα, με πιο σημαντικά αυτό της θέσης της γυναίκας στην οικογένεια και την κοινωνία και αυτό της εκπαίδευσης. Η αντίσταση σημαντικού τμήματος του πληθυσμού αυτού στην προσπάθεια της ελληνικής πολιτείας για εκσυγχρονισμό και κοινωνικο-πολιτισμική ένταξη μέσω της εκπαίδευσης και της διοίκησης μετά το 1913 ενισχύεται και νομιμοποιείται από αυτό το ακραία συντηρητικό Ισλάμ».

Οι Ιταλοί εισβάλουν στην Ελλάδα. Ποια είναι η ηγεσία, οι πρωταγωνιστές της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θεσπρωτία.Πώς αλλάζει η καθημερινότητα του ελληνικού στοιχείου. Μιλάτε για συνεχή τρομοκρατία και για εθνοκάθαρση εναντίον των χριστιανικών πληθυσμών.

«Οι πρωταγωνιστές της τσάμικης βίας στη Θεσπρωτία είναι ο Νουρί Ντίνο, ο αδελφός του Μαζάρ Ντίνο και ο ανεψιός των Ρετζέπ Ντίνο. Πέρα από αυτούς, όμως, υπάρχουν και δρουν στο ίδιο πλαίσιο όλα τα μέλη του Αλβανικού Συμβουλίου (KSILI), δηλαδή του πολιτικού οργάνου της αλβανικής διοίκησης, ο αρχηγός της Τζανταρμερίας, Αβδουλά Αχμέτ και μια σειρά από προπαγανδιστές και πληροφοριοδότες που ενεργοποιούνται κυρίως στους Φιλιάτες, την Ηγουμενίτσα, την Παραμυθιά, τα Ιωάννινα και την Κέρκυρα.

Με την έλευση των ιταλικών κατοχικών δυνάμεων στην περιοχή της Θεσπρωτίας μετά τον Απρίλιο του 1941, η καθημερινή ζωή του χριστιανικού πληθυσμού της Θεσπρωτίας ανατρέπεται. Τίποτε δεν είναι πλέον δεδομένο σε σχέση με την περιουσία και τη ζωή των χριστιανών κατοίκων. Μια γλαφυρή περιγραφή της τρομοκρατίας που ασκείται προκειμένου να απομακρυνθεί ο χριστιανικός πληθυσμός από την περιοχή δίνει ο Ευστράτιος Ζάκκας στην μνημονευθείσα υπηρεσιακή έκθεση μιλώντας για έναν από τους κύριους οργανωτές αυτής της εκστρατείας, τον Γιασίν Σαντίκ:

“Ούτος [ο Γιασίν Σαντίκ] επανήλθεν, ως αναφέραμεν ανωτέρω, μετά την είσοδον του Ιταλικού στρατού εις την Θεσπρωτίαν και ως εις των επί κεφαλής των εξωπλισμένων μουσουλμάνων της Τσαμουργιάς διέπραξε φρικώδη εγκλήματα κατά του Ελληνικού χριστιανικού στοιχείου. Περιήρχετο μετά των υπ’ αυτόν τα χριστιανικά χωρία του Νομού, έσφαζεν, επυρπόλει, συνελάμβανε και εφυλάκιζε χριστιανούς, έδερε και εβασάνιζεν αυτούς, ελεηλάτει τας περιουσίας αυτών και ενέσπειρε παντού τον τρόμον, τον φόβον και τον όλεθρον. Αυτός διωργάνωσε το εκτελεστικόν των χριστιανών τμήμα εκ μουσουλμάνων τσάμηδων της Θεσπρωτίας, και ανελάμβανε τας εκτελέσεις των συλλαμβανομένων χριστιανών, συμπαραλαβών μεταξύ των εκτελεστών μελών του τμήματος τούτου πολλούς αιμοσταγείς εγκληματίας τσάμηδες, μεταξύ των οποίων τον δραπέτην εκ των φυλακών γνωστόν εγκληματίαν Λιούτε Κάνε εκ Κουρτεσίου, τον Τζεμάλ Μούρτον εκ Μαζαρακιάς δις έχοντα καταδικασθή εις θάνατον και τον Νταλιάν Μουρτεζάν Φερχάμ εκ Βραχωνά – Ηγουμενίτσης, γνωστόν λαθρέμπορον, έχοντα καταδικασθή πλειστάκις δια λαθρεμπορίαν και παράνομον οπλοφορίαν”».

nazar dino
 

Ο αδελφός του Νούρι Ντίνο, ο Μαζάρ

Τι γίνεται όταν έρχονται οι Γερμανοί το ’43. Μιλήστε μου για τη διαβόητη μεραρχία Εντελβάις και τη συνεργασία των επικεφαλής της με τον Νούρι Ντίνο. Την εκτέλεση των 49.

«Οι γερμανικές κατοχικές δυνάμεις έρχονται στη Θεσπρωτία περί τα μέσα Ιουλίου του 1943 προερχόμενες από τον Καύκασο, όπου επιχειρούσαν εναντίον των σοβιετικών δυνάμεων, με ενδιάμεσο σταθμό το Μαυροβούνιο στα πλαίσια εκκαθαριστικών επιχειρήσεων εναντίον των ανταρτών του Τίτο. Αντικειμενική τους αποστολή είναι η απόκρουση ενδεχόμενης συμμαχικής απόβασης στα παράλια του Ιονίου.

Το 99ο Σύνταγμα της Μεραρχίας Έντελβαϊς με επικεφαλής τον Γιόζεφ Ρέμολντ είναι αυτό που αναλαμβάνει τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη Θεσπρωτία, έχοντας εξασφαλίσει τη στήριξη σε όλα τα επίπεδα – διοίκηση, αστυνομία, τμήματα επιστράτων – εκ μέρους του Νουρί Ντίνο, ο οποίος είναι και ο ουσιαστικός διοικητής της Θεσπρωτίας, παρότι οι πέραν της Ηπείρου γερμανικές αρχές διστάζουν να καταστήσουν επίσημη αυτή την ιδιότητα.

Η εκτέλεση των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς δεν είναι ένα συνηθισμένο επεισόδιο γερμανικών αντιποίνων, αλλά έχει βάθος. Εκτός του ότι μεγάλο τμήμα των 49 συλλαμβάνεται δύο φορές – μία στις 15.8.1943 και μία δεύτερη στις 27.9.1943 – με τσάμικη συμμετοχή και προτροπή, υπάρχουν ενδείξεις μέσα από τα γερμανικά αρχεία ότι πίσω από τη συμπλοκή του ανιχνευτικού αποσπάσματος με τους αντάρτες του Ζέρβα λίγα χιλιόμετρα βορείως της Παραμυθιάς, όπου χάνουν τη ζωή τους έξι Γερμανοί στρατιώτες, υπήρξε μεθόδευση».

walter von stettner

 Ο επικεφαλής της 1ης Ορεινής Μεραρχίας «Εντελβάις», ο στρατηγός Walter Von Stettner

Συνολικά ο αριθμός των Ελλήνων χριστιανών που έχασαν τη ζωή τους από τη δράση των τσάμηδων;

«Ακόμη μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε επακριβώς τον αριθμό αυτόν, διότι όλες οι εκθέσεις που έχουν συνταχθεί σε μεταγενέστερο χρόνο πάσχουν από πλευράς πληρότητας. Η μόνη έκθεση που περιλαμβάνει όχι μόνο τον αριθμό, αλλά και τα ονόματα των θυμάτων, τον τόπο και τον χρόνο της εκτέλεσης, καθώς και άλλα στοιχεία, όπως επάγγελμα και ηλικία του θύματος, είναι η έκθεση του μοίραρχου Ευστράτιου Ζάκκα, τέλη του 1947 αρχές του 1948. Η έκθεση αυτή καταγράφει 525 θύματα, αλλά ο πραγματικός αριθμός τους είναι μεγαλύτερος, καθώς έχουν εντοπιστεί πρόσθετα ονόματα δολοφονημένων Χριστιανών στη Θεσπρωτία που δεν περιλαμβάνονται σε αυτήν την έκθεση. Οι αναφορές των γερμανικών μονάδων που δρουν στη Θεσπρωτία δίνουν, επίσης, μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων από αυτόν που προκύπτει από τις ελληνικές υπηρεσιακές εκθέσεις. Δεδομένου, μάλιστα, ότι οι ελληνικοί μηχανισμοί αποτύπωσης των συμβάντων από μια στιγμή και μετά είχαν διαλυθεί στην περιοχή αυτή, οι γερμανικές εκθέσεις είναι οι μόνες που αποτυπώνουν – για τους δικούς τους λόγους – την εγκληματική δραστηριότητα. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι δεν υπάρχει γερμανική στρατιωτική δράση στη Θεσπρωτία χωρίς τη συμβολή ένοπλων ομάδων Μουσουλμάνων Τσάμηδων, καθίσταται σαφές ότι όπου οι “εθελοντές” πολιτοφύλακες της αλβανικής διοίκησης δεν είναι φυσικοί αυτουργοί, είναι οπωσδήποτε συνεργοί στα εγκλήματα αυτά. Ίσως μια μελλοντική έρευνα ρίξει περισσότερο φως πάνω στο θέμα αυτό».

Ο πόλεμος τελειώνει. Σε τι κατάσταση βρίσκεται ο χριστιανικός πληθυσμός. Τι συμβαίνει με τους Τσάμηδες, καθώς εκείνοι στους οποίους είχαν ποντάρει βρέθηκαν στην πλευρά του ηττημένου. Επίσης, εκείνη τη χρονική στιγμή τι ρόλο έπαιξε ο ΕΔΕΣ και ποια η στάση του Χότζα;

«Ο στρατηγός Ν. Ζέρβας, ηγέτης της αντιστασιακής οργάνωσης του ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, είναι ο άνθρωπος που διέλυσε την αλβανική διοίκηση στη Θεσπρωτία και στα τρία επίπεδα: το πολιτικό, το αστυνομικό και το στρατιωτικό. Με αυτήν την έννοια ο Ζέρβας δεν έκανε τίποτε διαφορετικό από εκείνο που πραγματοποίησε ο κόκκινος στρατός στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και οι παρτιζάνοι του Τίτο στις γερμανόφωνες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας. Όπως στη Θεσπρωτία, έτσι και στα μέρη αυτά οι γερμανικές και φιλογερμανικές μειονότητες παγιδεύτηκαν από τις ηγεσίες τους, τις ακολούθησαν προθύμως και έγιναν για ένα διάστημα χρήσιμα εργαλεία του εθνικοσοσιαλισμού, αψηφώντας τους κινδύνους που έκρυβε όχι μόνον για τρίτους, αλλά και για αυτούς τους ίδιους η ευθυγράμμιση με το πρόταγμα του εθνικοσοσιαλισμού. Άλλωστε ο Ν. Ζέρβας προχώρησε στα στρατιωτική επιχείρηση για την εκκαθάριση της Θεσπρωτίας από τους μηχανισμούς της αλβανικής διοίκησης όχι με ατομική του πρωτοβουλία, αλλά σε συναντίληψη με τον συμμαχικό παράγοντα.

Το καλοκαίρι του 1944 ο ΕΔΕΣ δεν εκπροσωπεί το ελληνικό κράτος, δεν παίρνει εντολές από τον κατοχικό Έλληνα πρωθυπουργό. Εκπροσωπεί τους συμμάχους και αποτελεί παράγοντα της ελληνικής αντιφασιστικής αντίστασης. Αν οι σκοπιμότητες του πρώιμου εμφυλίου το 1944 και του κανονικού εμφυλίου αργότερα δεν επέτρεπαν τότε στην ελληνική Αριστερά να αναγνωρίσει ότι ο ρόλος του Ζέρβα στη Θεσπρωτία δεν διέφερε από τον αντίστοιχο του κόκκινου στρατού στην Ανατολική Ευρώπη, αυτό δεν σημαίνει ότι εβδομήντα χρόνια μετά δικαιολογείται η αγκύλωση στη γλώσσα και τη σκέψη των καθοδηγητικών οργάνων του ΕΑΜ και αργότερα του Δημοκρατικού Στρατού. Άλλωστε το Μπούλκες της Βοϊβοδίνας (Σερβία) όπου εκπαιδεύτηκαν αρκετά στελέχη του Δημοκρατικού Στρατού πριν έρθουν μετά το 1946 ξανά στην Ήπειρο ως μαχητές του, είχε αδειάσει νωρίτερα από τους εθνοτικά Γερμανούς κατοίκους του όχι με πρωτοβουλία του Ζέρβα, αλλά του βασικού συμμάχου του ΔΣ: του Τίτο».

Υπήρξαν αντίποινα από μέρους της ελληνικής πλευράς;

«Η εκκαθάριση της Θεσπρωτίας από τους ένοπλους θυλάκους της αλβανικής διοίκησης δεν υπήρξε αναίμακτη. Εκτός από τους Μουσουλμάνους που έχασαν τη ζωή τους συμμετέχοντες σε ένοπλες συγκρούσεις με μαχητές των ελληνικών αντιστασιακών τμημάτων ή έχοντας καταδικαστεί εις θάνατον από ανταρτοδικεία, έχασαν επίσης τη ζωή τους και Μουσουλμάνοι πολίτες στην Παραμυθιά, το Καρβουνάρι, την Πάργα και τους Φιλιάτες στην περίοδο Ιούνιος 1944-Σεπτέμβριος 1944. Στις περιπτώσεις αυτές μιλούμε για αντεκδικήσεις εκ μέρους συγγενών των θυμάτων από τον χριστιανικό πληθυσμό, οι οποίες δεν στόχευαν απαραιτήτως τους ίδιους τους αυτουργούς των εγκλημάτων που είχαν προηγηθεί, αλλά ομοεθνείς τους, χωρίς να εξεταστεί αν και σε ποιο βαθμό είχαν ευθύνη για τα διαπραχθέντα εγκλήματα. Αυτές οι μορφές “δικαιοσύνης”, όμως, δεν παρατηρήθηκαν μόνον στη Θεσπρωτία με τη φυγή φιλικών απέναντι στον εθνικοσοσιαλισμό μειονοτήτων κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Συγκριτικά, μάλιστα, με τα θύματα παρόμοιων αντεκδικήσεων – ουσιαστικά εθνοτικής βίας – αλλού, όπως λ. χ. στην περίπτωση των Σουδητών της Τσεχίας, η εκκαθάριση της Θεσπρωτίας από τα ένοπλα τμήματα των Μουσουλμάνων Τσάμηδων και η εκκένωση της περιοχής από τους αμάχους δεν υπήρξε ιδιαίτερα αιματηρή και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά “γενοκτονία”, όπως διδάσκει στους μαθητές του το αλβανικό εκπαιδευτικό σύστημα».

Για τα εγκλήματα που συντελέστηκαν λογοδότησε κάνεις τόσο από τη γερμανική πλευρά όσο και από τη πλευρά των Τσάμηδων;

«Ο μόνος Γερμανός στρατιωτικός που προσήχθη σε δίκη το 1947 στα πλαίσια των παρεπόμενων δικών της κεντρικής δίκης της Νυρεμβέργης, και συγκεκριμένα στη λεγόμενη “υπόθεση των ομήρων”, ήταν ο στρατηγός Λαντς. Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση το 1948, αλλά ήδη το 1951 ήταν ελεύθερος μετά από χάρη που του απονεμήθηκε από τον αμερικανικό παράγοντα. Ωστόσο η καταδικαστική απόφαση δεν αφορούσε τα διαπραχθέντα εγκλήματα στην Ήπειρο, αλλά τη σφαγή Ιταλών αιχμαλώτων στη Κεφαλονιά και την Κέρκυρα τον Σεπτέμβριο του 1943.

Ο βασικός σύμμαχος των Μουσουλμάνων στη Θεσπρωτία, ο συνταγματάρχης Ορεινών Καταδρομών Γιόζεφ Ρέμολντ, όχι μόνο δεν ενοχλήθηκε από κάποιο γερμανικό δικαστήριο, αλλά μετά τον πόλεμο και την επιστροφή του από τη σοβιετική αιχμαλωσία κατάφερε να γίνει αρχηγός της Άμεσης Δράσης της πόλης του Μονάχου. Αργότερα είχε την ευκαιρία να ταξιδέψει στην Τουρκία για να συναντήσει στη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολή φίλους και συμπολεμιστές από τα παλιά, όπως π.χ. τον Νουρί Ντίνο, και να γράψει βιβλίο με τις ρομαντικές αναμνήσεις του από τα ταξίδια αυτά.

Το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων Ιωαννίνων μετά το 1945 και μέχρι το 1949 δίκασε και καταδίκασε ερήμην 1930 Μουσουλμάνους της Θεσπρωτίας για την εγκληματική τους δράση είτε σε θάνατο, είτε σε ισόβια δεσμά, είτε σε πολυετή φυλάκιση. Λόγω της απουσίας των προσώπων αυτών από την ελληνική επικράτεια, οι ποινές δεν εκτελέστηκαν».

Όμως υπάρχει το αφήγημα ότι όλα αυτά, οι διώξεις, η βία, τα εγκλήματα, έγιναν από μια «κλίκα», αυτή των Ντιναίων, κατά την άποψή σας ισχύει αυτό;

«Ήδη από το 1944 υπάρχει εκ μέρους του ΕΑΜ της Ηπείρου η εκτίμηση ότι μόνον μια κλίκα Μουσουλμάνων υπό την καθοδήγηση της οικογένειας Ντίνο συνεργάστηκε προδοτικά με τον κατακτητή. Η θεωρία της “κλίκας των Ντιναίων” δεν βρήκε, όμως, ανταπόκριση όχι μόνον στον χριστιανικό πληθυσμό της Θεσπρωτίας, αλλά ούτε και στα ίδια τα στελέχη του ΕΑΜ στη περιοχή, και μάλιστα την εποχή της Εαμικής κυριαρχίας στη Θεσπρωτία μετά την ήττα του Ζέρβα τον Δεκέμβριο του 1944 και την αποχώρηση των δυνάμεών του στην Κέρκυρα. Παρότι η προσπάθεια του ΕΑΜ Ηπείρου για την απενοχοποίηση του “τσάμικου λαού” μέσω της καταγγελίας της “κλίκας των Ντιναίων” απέτυχε, ακόμη μέχρι σήμερα επαναλαμβάνεται η θεωρία αυτή από συγκεκριμένους συγγραφείς βιβλίων και αρθρογράφους στην Ελλάδα, σαν να είχε παγώσει ο χρόνος στο 1945».

Σήμερα βλέπουμε να επανέρχεται το ζήτημα των Τσάμηδων. Προκαλούν δε έκπληξη οι δηλώσεις αυστριακών κυβερνητικών στελεχών, η αμηχανία της ελληνικής κυβέρνησης, η άγνοια για τα γεγονότα της εποχής από μεγάλη μερίδα του λαού, η προσέγγιση ορισμένων δικών μας διανοούμενων και ιστορικών και η παντελής απουσία των γεγονότων αυτών από τα βιβλία της ιστορίας.

«Εκτιμώ ότι το χειρότερο από αυτά που αναφέρατε είναι η απουσία από τα ελληνικά σχολικά προγράμματα και εγχειρίδια κεφαλαίων που αναφέρονται στην εμπλοκή των Μουσουλμάνων Τσάμηδων της Θεσπρωτίας στους βαλκανικούς πολέμους και στα γεγονότα της Κατοχής. Οι Έλληνες νέοι δεν μαθαίνουν ποτέ στο σχολείο για το ρόλο αυτής της μειονότητας στις δύο παραπάνω κρίσιμες περιόδους και επομένως δεν είναι από γνωστικής απόψεως προετοιμασμένοι να αξιολογήσουν τους ισχυρισμούς της αλβανικής προπαγάνδας. Το ίδιο ισχύει και για τις κυρίαρχες εγχώριες αφηγήσεις για το λεγόμενο “Τσάμικο”, ιδιαίτερα στον ακαδημαϊκό και δημοσιογραφικό χώρο, οι οποίες για να είμαστε ειλικρινείς δεν διαφέρουν και πολύ από τις αντίστοιχες αλβανικές. Και ο βασικός λόγος για αυτή την ομοιότητα δεν είναι ότι οι παραγωγοί τους είναι πράκτορες της Αλβανίας στα ελληνικά πανεπιστήμια και γραφεία σύνταξης εφημερίδων, αλλά βρίσκονται αγκυλωμένοι ιδεολογικά στην περίοδο του Εμφυλίου.

Ο χρόνος των πολιτικών κατευνασμού και ανοχής απέναντι σε πολιτικές αθλιότητες λογικά κάποτε πρέπει να τελειώνει. Εκτός αν το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας εκτιμά ότι η χώρα έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία και επομένως δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εισπράττει μοιρολατρικά ήττες από όσους αποφασίζουν να διεκδικήσουν κάτι εις βάρος της.

Μπορείτε να μας πείτε τι συμβαίνει αντίστοιχα στο εκπαιδευτικό σύστημα της Αλβανίας και κατά τη γνώμη σας τι πρέπει να κάνει η ελληνική κυβέρνηση;

«Από το 1990 και μετά παρατηρούμε στην αλβανική εκπαίδευση έναν επικίνδυνο για τη σταθερότητα στην περιοχή, αλλά και για την ίδια την Αλβανία εκτιμώ, θεσμικό αναθεωρητισμό των ιστορικών γεγονότων, και κυρίως εκείνων της περιόδου του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τα ίδια τα γεγονότα και η αιτιώδης σχέση τους αντιστρέφονται, άλλα αποσιωπούνται και μερικά επινοούνται. Το παρελθόν «μαγειρεύεται» με τρόπο ώστε να νομιμοποιεί έναν πρωτόγνωρο αλβανικό σωβινισμό και αλυτρωτισμό στρεφόμενο κυρίως εναντίον της Ελλάδας, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα ήταν η χώρα που κυριολεκτικά απέτρεψε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 μια αναπόφευκτη ανθρωπιστική κρίση στη γειτονική χώρα, υποδεχόμενη πάνω από ένα εκατομμύριο οικονομικούς μετανάστες, δηλαδή ποσοστό μεγαλύτερο από το 10% του πληθυσμού της. Το γεγονός ότι μεγάλο τμήμα του αλβανικού πολιτικού συστήματος, παρόλα αυτά, μετά από λίγα χρόνια εκδήλωσε και συνεχίζει να εκδηλώνει ακραία επιθετικότητα εναντίον της Ελλάδας όχι μόνο μέσα από τις ρητορικές κορώνες πολιτικών και κυβερνητικών αξιωματούχων, αλλά και μέσα από τα ίδια τα σχολικά προγράμματα και εγχειρίδια, ας αποτελέσει αφορμή για μια επαναξιολόγηση της συνολικής πολιτικής απέναντι στη γειτονική χώρα.

Ο χρόνος των πολιτικών κατευνασμού και ανοχής απέναντι σε πολιτικές αθλιότητες λογικά κάποτε πρέπει να τελειώνει. Εκτός αν το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας εκτιμά ότι η χώρα έχει απολέσει την εθνική της κυριαρχία και επομένως δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εισπράττει μοιρολατρικά ήττες από όσους αποφασίζουν να διεκδικήσουν κάτι εις βάρος της. Δεν αποκλείεται όσοι προβάλλουν αυτές τις διεκδικήσεις να εκτιμούν ότι οι αντιστάσεις εκ μέρους της επίσημης Ελλάδας να είναι από χλιαρές έως ανύπαρκτες. Το αν η Τουρκία, όπως λέγεται, ή κάποια άλλη δύναμη βρίσκεται πίσω από αυτές τις διεκδικήσεις δεν μπορεί να σημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να μην αντιδρά με πολύ συγκεκριμένο και σαφή τρόπο».

Ο Αθανάσιος Ε. Γκότοβος γεννήθηκε το 1951. Τελείωσε το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Δίδαξε Παιδαγωγικά στο Κεντρικό Ινστιτούτο Επιστήμης της Διδασκαλίας και Ανάπτυξης Προγραμμάτων του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (1980-1981). Από το 1981 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και σήμερα είναι Καθηγητής στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ιδίου πανεπιστημίου. Στο πεδίο ειδίκευσής του ανήκουν οι Θεωρίες του Σχολείου, η Διδακτική της Γλώσσας, οι Θεωρίες Κοινωνικοποίησης και η Διαπολιτισμική Παιδαγωγική. Έχει συγγράψει βιβλία και έχει δημοσιεύσει, σε ελληνικά και διεθνή περιοδικά, άρθρα πάνω στις παραπάνω θεματικές περιοχές. Από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις κυκλοφορεί το βιβλίο τουΒιογραφικές προσεγγίσεις στη διδασκαλία της ιστορίας (2013).

ΣΧΕΤΙΚΑ

13 ΣΧΟΛΙΑ

George 30 Οκτωβρίου 2016 - 17:23

Δυσκολα μπορει κανεις να βρει κατι προς διορθωση σε αυτο το αρθρο. Θα σταθω μονο σε κατι για περαιτερω εμβαθυνη. Στη φραση : Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την πατρίδα μας, δεδομένου ότι δεν είναι Ελβετία, αλλά γεωγραφικά βρίσκεται σε μια παράξενη και δύσκολη γειτονιά, όπου ακόμη υπάρχουν ανοιχτές πληγές και όπως φαίνεται κακοφορμίζουν επικίνδυνα. ‘’
Συχνα αναφερονται στις εφημεριδες η Ελβετια και η Σουηδια ως χωρες με ελαχιστες απειλες απο τους γειτονες σε αντιθεση με εμας. Για να δουμε ομως τι κανουν αυτες οι δυο χωρες. Χωρες με πληθυσμο μικροτερο απο 10 εκατομμυρια.
Η Ελβετια εχει εναν απο τους ισχυροτερους και αποτελεσματικοτερους στρατους παγκοσμιως. Ισως να μην εχει δυνατοτητες αναπτυξης και προβολης δυναμης σε αποστολες στο εξωτερικο, ακομα και στις λιστες καταταξης σε σχεση με το πολεμικο οπλοστασιο μπορει να μην βρισκεται ουτε καν στις πρωτη εικοσαδα…ομως ειναι τοσο καλα οργανωμενος που για την αμυνα της Ελβετιας θεωρειται ο δυνατοτερος στον κοσμο. Ακομα και αν προσπαθουσε καποιος απο τους δυνατους γειτονες της να της επιτεθει ειναι σιγουρο οτι θα εσπαγε τα δοντια του. Καποτε μαλιστα συζητουσανε και για το αν θα επρεπε να αναπτυξουν και πυρηνικη βομβα…
Απο την αλλη η ‘’φιλειρηνικη’’ Σουηδια εχει μια πολεμικη βιομηχανια που φτιαχνει τα παντα απο σφαιρες μεχρι μπαζουκας, μαχητικα αεροσκαφη, υποβρυχια, πλοια και drones. Και εκτος απο οπλικα συστημα εχουν και αλλα… οπως εκεινο το ιδρυμα για την παρακολουθηση των εξοπλισμων παγκοσμιως, σουηδικο ειναι. Ο στρατος ειναι επαγγελματικος αλλα τωρα το ξαναγυριζουν στην υποχρεωτικη για ολους θητεια και το συζητανε να βαλλουνε ακομα και τις γυναικες…
Και οι δυο χωρες δεν εχουν εμπλακει σε πολεμο εδω και παρα πολλα χρονια. Και ειναι ενα ερωτηματικο αν δεν εχουν εμπλακει σε πολεμο γιατι ειχαν καλους γειτονες η’ γιατι ειχαν ισχυρη αποτρεπτικη ικανοτητα. Παντως οι ιδιοι θεωρουν οτι η διατηρηση της ειρηνης εχει αμεση σχεση με την αποτρεπτικη τους ικανοτητα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΑΠΛΗ ΛΟΓΙΚΗ 31 Οκτωβρίου 2016 - 03:18 ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΚΟΚΑΣ 7 Δεκεμβρίου 2016 - 13:27

ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ-EAMITEΣ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΕ ΜΕ ΑΠΟΤΡΟΠΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΤΡΙΕΤΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΕΑΜΟΚΡΑΤΟΥΜΗΝΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ

Του συναγωνιστού Υπολοχαγού ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΠΡΙΦΤΗ (Καστρινού) μέλους του Αρχηγείου ΣΟΥΛΙΟΥ και της Διοίκησης του 24ου Συντάγματος και ύστερα υπασπιστή στο ίδιο Σύνταγμα. «Για τη συγκρότηση και δράση των αρχηγείων ΣΟΥΛΙΟΥ και ΖΑΛΟΓΓΟΥ και του 24ου Συντάγματος Πεζικού». Προς Το Κλιμάκιον Ηπείρου – Δυτικής Στερεάς VIII Μεραρχίαν και Η.Γ.

Ι. ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΟΚΙΝΗΜΑ μέχρι ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 1943

ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Όλες οι προσπάθειες μας αν και βασίζονταν στη γραμμή της Κ.Ε. του Ε.Α.Μ. για την ενοποίηση όλων των δυνάμεων ενάντια στον κατακτητή δεν είχαν θετικά αποτελέσματα γιατί η παμψηφία σχεδόν των Τσάμηδων της περιοχής είχε ταχθεί ανεπιφύλαχτα με το μέρος του καταχτητή και οργάνωνε δολοφονικές επιδρομές ενάντια στα Ελληνικά χωριά, αρπαγές και σφετερισμούς περιουσιών. Παρ’ όλα αυτά από τις 19 του Μάρτη έγινε η πρώτη προσέγγιση που επαναλήφθηκε στις αρχές του Ιούλη 1943. Κατά κανόνα οι υποσχέσεις που μας δώσανε οι εκπρόσωποι των Τσάμηδων δεν τηρηθηκαν. Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΗ ΔΙΝΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

ΕΝΩ ΑΛΛΟΣ ΕΛΑΣΙΤΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ

ο ΕΛΑΣίτης Π. Παπασταύρου, αυτόπτης μάρτυρας της συμπεριφοράς των Τσάμηδων στην περίοδο της κατοχής: «Γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες αριθμούσε εκείνη η μειονότητα των λεγομένων Τσάμηδων. Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου είχαν ταχθεί στο πλευρό των Ιταλών. Το ίδιο έκαναν και με τους Γερμανούς αργότερα. Ντυμένοι με τις στολές των κατακτητών, λήστευαν, βασάνιζαν, ατίμαζαν, τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο. Ο φόβος και ο τρόμος σκέπαζε όλη την Θεσπρωτία. Οι πράξεις βίας και τρομοκρατίας σε καθημερινή βάση… Όχι λίγες φορές δεν δίσταζαν, έτσι για πλάκα, να βάζουν στο σημάδι από απόσταση τσοπαναραίους και στρατοκόπους…» («Στο Στόμα του Λύκου» εκδ. Σύγχρονη Εποχή).

ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣTΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΑΜΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΠΡΑΞΑΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΕ ΤΣΑΜΑΝΤΑ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑ ΣΑΓΙΑΔΑ….

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας του 1944 (μέσα Απριλίου), Τσάμηδες ταγματασφαλίτες συμμετείχαν στην πυρπόληση του Ασπροκκλησίου ενώ λίγες ημέρες αργότερα έλαβαν μέρος σε ανάλογη δράση στον Τσαμαντά

ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ…..

Λειά Φιλιατών- Ήταν στις 20-4-1944 και εσυνόδευαν το γερμανικό τάγμα που επέδραμε στη Μουργκάνα για να την εκκαθαρίσει από τις αντάρτικες ομάδες. Ενόψει της επιδρομής των Γερμανών και Τσάμηδων, οι χωριανοί εγκατέλειψαν το χωριό. Οι Τσάμηδες έκαψαν τα περισσότερα σπίτια του χωριού, το λιθόκτιστο δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της Παναγίας, κτίσμα του 17ου αιώνα. Η μοναδική γυναίκα που παρέμεινε, η τυφλή γερόντισσα Αναστασία Χαϊδή, όταν διεπίστωσε ότι καίγεται το σπίτι της, έβαλε τις φωνές, οι Τσάμηδες την πέταξαν στο φλεγόμενο σπίτι και κάηκε ζωντανή… Σκότωσαν επίσης τρεις Λειώτες, τον Γρηγόρη Λώλη, ετών 25, τον Γιώργο Μπίλη, ετών 53 και τον Βασίλη Σδούγκα, ετών 23, τους οποίους συνέλαβαν τυχαία έξω από το χωριό.

ΕΠΙΣΗΣ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΚΑΨΑΝΕ ΤΗN ΕΠΙΣΗΣ EAMOKΡATOYMENH ΣΑΓΙΑΔΑ

Παράλληλα στις 23 του ίδιου μήνα ένοπλοι της μειονότητας (κυρίως από τη Λιόψη) συμμετείχαν, ως αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ, στην πυρπόληση της Σαγιάδας43 την οποία σύμφωνα με γερμανική αναφορά υπεράσπιζαν τριάντα αντάρτες44, προφανώς ελασίτες.

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ 1943 ΟΠΟΤΕ Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΛΙΓΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ 1943 ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ , ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ .

Κατά το διάστημα 10-13 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε, με την ενεργή συμμετοχή περίπου 300 Τσάμηδων, φονική εκκαθαριστική επιχείρηση στην περιοχή του Φαναρίου κατά την οποία πυρπολήθηκαν και λεηλατήθηκαν 20 χωριά, σκοτώθηκαν 250 αμαχοι πολλοι από τους οποιους ηταν γυναικες και αιχμαλωτίστηκαν άλλα 400 άτομα, τα οποία στη συνέχεια μεταφέρθηκαν από τους τσαμηδες στις φυλακές των Ιωαννίνων και της Θεσσαλονίκης.

Για τη μεταφορα αυτή των αιχμαλωτων από τους αλβανοτσαμηδες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης εχουμε την εξης μαρτυρια

https://www.youtube.com/watch?v=BVsjRjXPcy8

Στις 14 Σεπτεμβρίου, Τσάμηδες συμμετείχαν και στην καταστροφή του Πλαισίου[Πλησεβιστα] όπου σκοτώθηκαν δύο κάτοικοι.
Καταστροφές υπέστησαν επίσης το Ζερβοχώρι και ο Ξηρόλοφος στα νότια της Παραμυθιάς

18 Σεπτεμβρίου 1943 Γερμανοί και Τσάμηδες ένοπλοι που επιχειρούσαν βόρεια της Παραμυθιάς συνέλαβαν 60 αγρότες (εκ των οποίων 42 γυναίκες) και εκτέλεσαν τους εννέα το πρωί της επομένης στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου της Παραμυθιάς
Προφανως κανενας από αυτους που συνελαβαν οι αλβανοτσαμηδες παραμυθιωτες δεν ηταν »ανταρτης μοναρχοφασιτας η χωροφυλακας»’,αλλωστε οι περισσοτερες ηταν γυναικες ουτε κανενας από τους εκτελεσθεντες ηταν εδεσιτης ανταρτης .

24 Σεπτεμβρίου, μια γερμανική περίπολος έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο πέρασμα της Σκάλας έξω από την Παραμυθιά. Ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες έπεσαν νεκροί. Στις 27 Σεπτεμβρίου με διαταγή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ άρχισε η γερμανική επιχείρηση αντιποίνων με στόχο τα μεγαλύτερα χωριά βόρεια της Παραμυθιάς και όπως αναφερει η γερμανικη αναφορα
«24 νεκροί συμμορίτες, 8 τραυματίες, υπολογίζονται άλλες 15-20 απώλειες. Κανένα λάφυρο. Πυρπολήθηκαν τα ακόλουθα χωριά: Σέλλιανη, Σεμέλικα, Ελευθεροχώρι. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος (…) 150 Αλβανοί που τα πήγαν πολύ καλά».

Δηλαδη 150 αλβανοτσαμηδες παραμυθιωτες που μαλιστα τα πηγαν »»’πολύ καλα»’ όπως μαρτυρουν οι γερμανικες μαρτυριες , συμμετειχαν στη πυρποληση τριων 3 χωριων , οπου είχαμε 24 συμμοριτες νεκρους αρα ανταρτες και αλλους 15-20 νεκρους , αρα αμαχους

Μετα απο αυτα ακολουθησε τα παρακατω γνωστο γεγονος … η εκτελεση των 49 προυχωντων στη Παραμυθια. Ασφαλως και αυτοι ηταν αμαχοι .

Άλλη μια μαρτυρια από τον ερυθρο σταυρο αυτή τη φορα ….

Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού περιέγραψε την κατασταση
«Η κατάσταση των ελλήνων (…) στο Φανάρι, στη μεγάλη πεδιάδα κάτω από την Παραμυθιά (…), όπου κάθε χρόνο συλλέγονται 15.000 τόνοι ρύζι, ήταν πολύ σοβαρή. Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί που ζούσαν εκεί ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών. Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά. Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών (…) Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. Οι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει πλήρως την Ηγουμενίτσα και είχαν φύγει στα βουνά. Οι Αλβανοί πήραν μαζί τους όλα τα ζώα από τα ελληνικά χωριά. Τα χωράφια έμειναν ακαλλιέργητα».

Σε ολες τις παραπανω περιπτώσεις οι παραμυθιωτες αλβανοτσαμηδες ειχαν πρωταγωνιστικο ρολο ενώ στα γεγονοτα του Φαναριου ειχανε και οι Μαργαριτιωτες .

https://www.youtube.com/watch?v=8aK8Lf9Zrco

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΓΚΟΚΑΣ 7 Δεκεμβρίου 2016 - 16:51

Σε ότι αφορα τη συμμετοχη των Αλβανων και ιδιως των Αλβανοτσαμηδων στο πολεμο του 1940.

Οι Ιταλοί οργάνωσαν και ενέταξαν στις μεραρχίες τους δέκα αλβανικά τάγματα, μια «πλωτή» ταξιαρχία και άγνωστο αριθμό χωροφυλάκων. Πολλοί Τσάμηδες πέρασαν λαθραία τα σύνορα, ώστε να συμμετέχουν σε ένοπλα στρατιωτικά σώματα, τα οποία θα πολεμούσαν στο πλευρό των Ιταλών. Ο αριθμός τους υπολογίζεται σε περίπου 2-3.000. Μαζί με αυτούς, τους επόμενους μήνες οι Ιταλοί άρχισαν να οργανώνουν πολλούς εθελοντές, ώστε να συμμετέχουν στην «απελευθέρωση της Τσαμουριάς» – όπως έλεγαν – δημιουργώντας έναν στρατό ισοδύναμο με μία ολόκληρη μονάδα 10 ταγμάτων: 4 παραστρατιωτικά βοηθητικά τάγματα (τα Tirana, Korçë, Vlorë και Shkodër), 2 τάγματα πεζικού (τα Gramos and Dajti), 2 τάγματα εθελοντών (τα Tomori και Barabosi), μία πυροβολαρχία (την Drin) κ.α. Συνολικά 338 Αλβανοί αξιωματικοί και 4.220 υπαξιωματικοί και οπλίτες προετοιμάστηκαν για να βρεθούν απέναντι στον ελληνικό στρατό.

Όλα αυτά τα τάγματα, τελικά πήραν μέρος στην εισβολή στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940, υπό την 25η Ιταλική Στρατιωτική Μεραρχία, η οποία, μετά την ενσωμάτωση των Αλβανών, μετονομάστηκε σε ‘Στρατιωτική Μεραρχία Τσαμουριάς’ υπό τον στρατηγό C. Rossi.

Ας δουμε τωρα ποια ηταν η δραση αυτων των αλβανων η πλεοψηφεια των οποιων ηταν αλβανοτσαμηδες ,περιπου 3.000 .
Αξιζει να σημειωθεί ότι ο αριθμος των εθελοντών ηταν αρκετα μεγαλύτερος αλλα μειωθηκε για λογους στρατηγικούς.Να και το σχετικο απόσπασμα….

Με τη βοήθεια της αλβανικής κυβέρνησης και διαφόρων αρχηγών φυλών εξασφαλίστηκε η δυνατότητα συγκρότησης 10-12 ελαφρών ταγμάτων συνολικής δύναμης 6-7.000 ανδρών, επιλεγέντων από τις πιο πολεμικές φυλές και μάλιστα από αυτούς που υπήρχε ενδεχόμενη σχέση με πληθυσμούς εκτός συνόρων (σ.σ. προφανώς εννοούσε τους Τσάμηδες). Τα ευκίνητα τάγματα, τύπου ανταρτικών ομάδων, προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των μεραρχιών μας (…).
Το Υπουργείο Στρατιωτικών, κατόπιν επανειλημμένων οχλήσεων, τελικά ενέκρινε την αποστολή του οπλισμού για τη συγκρότηση των αλβανικών μονάδων. Όμως αργότερα άλλαξε γνώμη και διέταξε τον περιορισμό της σύστασης των εθελοντικών αλβανικών ταγμάτων μόνο στη νότια Αλβανία .
ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 7.000 ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΠΟΥ 5.000 ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΠΛΙΤΕΣ

ΠΑΡΑΚΑΤΩ
”’Ο Ιταλός τοποτηρητής Τζακομόνι, σε τηλεγράφημα του προς τον Τσιάνο, στις 24 Αυγούστου 1940, μεταξύ των άλλων ανέφερε τα εξής: “Από παντού καταφθάνουν έγγραφα που αποδεικνύουν τον ορθό προσανατολισμό των Αλβανών, άπειρες είναι οι αιτήσεις για κατάταξη στα εθελοντικά σώματα (…). Σε όλα τα κεντρικά σημεία της Αλβανίας παρατηρείται ζωηρό ενδιαφέρον και προσήλωση στις προσταγές του Ντούτσε. Η κίνηση του στρατού προκάλεσε μεγάλη ζωηρότητα κι’ ανυπομονησία για δράση…”.
ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΛΒΑΝΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ [ τα Tirana, Korçë, Vlorë και Shkodër) ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Ο αντιβασιλιάς της Αλβανίας βεβαίωσε “ότι είναι πάρα πολλές οι αιτήσεις των Αλβανών να καταταγούν στα σχηματιζόμενα αλβανικά σώματα, προοριζόμενα να κτυπήσουν τους Ελληνες και να συνεργαστούν με τον Ιταλικό Στρατό, και ότι ο πληθυσμός ελπίζει, επίσης, να κληθούν υπό τα όπλα μερικές ηλικίες…”.

”’Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, που άρχισε την 28η Οκτωβρίου 1940, επεκτάθηκε αυτόματα και μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η Αλβανία, συνδεδεμένη την εποχή εκείνη με καθεστώς “προσωπικής ένωσης” με την Ιταλία, είχε δεχθεί με νόμο του Κοινοβουλίου της (Αλβανικός Νόμος, 10 Ιουνίου 1940) ότι: “το Βασίλειο της Αλβανίας αναγνωρίζει ότι θα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τα κράτη τα οποία θα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με το Βασίλειο της Ιταλίας”.

””Η προκήρυξη που διάβασε ο πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου Βερλάτσι, στις 28 Οκτωβρίου 1940, αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: “…Οι στρατιώτες του ένδοξου Ιταλικού Στρατού, στις τάξεις του οποίου περιλαμβάνονται πολλές μονάδες Αλβανών στρατιωτών…”

” Ο αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41, σημειώνει: “Όλες οι ιταλικές μεραρχίες πεζικού ήταν ενισχυμένες σε πεζικό με τάγματα Αλβανών…”.”’

”Ο Β. Πράσκα στο τμήμα του βιβλίου του “Εξέλιξη των επιχειρήσεων από 28 έως 31 Οκτωβρίου 1940″, ανακεφαλαιώνοντας γράφει για τη συμμετοχή των αλβανικών μονάδων τα εξής: “…Φάλαγγα “Σολίνας” II Τάγμα της 1ης Λεγεώνας Αλβανών εθελοντών. (…) Κεντρική Φάλαγγα και Διοίκηση Μεραρχίας “Φερράρα” Ι Τάγμα Αλβανών Εθελοντών. (…) Παραλιακό Συγκρότημα… Τα τμήματα διαπεραιώθηκαν με την κάτωθι σειρά… 6) Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών “Πεσκοσόλιντο” και “Κιαραβάλλε”. (…) “Τα αλβανικά τάγματα εθελοντών, προπορευόμενα του 3ου Συντάγματος Γρεναδιέρων και κινούμενα…”…”Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών, επίσης, ήλεγχαν πλήρως την αμαξιτή οδό (Ηγουμενίτσας-Βάρφανης).
Στην επίθεση εναντίον του υψώματος 1289 του Λαπιστέτ, στις 09.30 της 4ης Νοεμβρίου 1940, έλαβε μέρος ένα από τα πιο επίλεκτα τμήματα των Αλβανών, το τάγμα “Τιμόρ”, το οποίο και κατόρθωσε να το καταλάβει. Με άμεση αντεπίθεση των Ελλήνων το τάγμα “Τιμόρ” αναδιπλώθηκε και διασκορπίστηκε στην κοιλάδα με άτακτη φυγή. Υποχρεώθηκαν να επέμβουν οι βερσαλιέροι για να σταματήσουν τους Αλβανούς.”

””Κατά τη διάρκεια της ιταλικής εαρινής επίθεσης (Μάρτιος 1941) ο Μουσολίνι επισκεπτόταν διάφορες μονάδες για να τονώσει το ηθικό των ανδρών, στη ζώνη του Δέβολη και στην περιοχή του Βερατίου. Μεταξύ άλλων επισκέφθηκε ομάδες ταγμάτων και εθελοντών Αλβανών Κατά τις συνομιλίες που είχε μαζί τους έμεινε ενθουσιασμένος από το παράστημα και το πολεμικό τους μένος.”’

”’Ο Γερμανός συγγραφέας Βίλιμπαλντ Κόλεγκερ, σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1942, για τη στάση των Αλβανών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41 γράφει τα εξής: “…Οι Ελληνες αναγκάζονταν να πολεμούν εναντίον Αλβανών συμμοριτών, κατά τη στιγμή που Αλβανοί εθελοντές προσέρχονταν αθρόα στις ιταλικές φάλαγγες. Δεν αγνοούσαν οι από γόνοι του Σκεντέρμπεη ποίοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι τους. ”’

ΝΑ ΧΟΥΜΕ ΥΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γκογκας 8 Δεκεμβρίου 2016 - 08:37

Σε ότι αφορα τη συμμετοχη των Αλβανων και ιδιως των Αλβανοτσαμηδων στο πολεμο του 1940.

Οι Ιταλοί οργάνωσαν και ενέταξαν στις μεραρχίες τους δέκα αλβανικά τάγματα, μια «πλωτή» ταξιαρχία και άγνωστο αριθμό χωροφυλάκων. Πολλοί Τσάμηδες πέρασαν λαθραία τα σύνορα, ώστε να συμμετέχουν σε ένοπλα στρατιωτικά σώματα, τα οποία θα πολεμούσαν στο πλευρό των Ιταλών. Ο αριθμός τους υπολογίζεται σε περίπου 2-3.000. Μαζί με αυτούς, τους επόμενους μήνες οι Ιταλοί άρχισαν να οργανώνουν πολλούς εθελοντές, ώστε να συμμετέχουν στην «απελευθέρωση της Τσαμουριάς» – όπως έλεγαν – δημιουργώντας έναν στρατό ισοδύναμο με μία ολόκληρη μονάδα 10 ταγμάτων: 4 παραστρατιωτικά βοηθητικά τάγματα (τα Tirana, Korçë, Vlorë και Shkodër), 2 τάγματα πεζικού (τα Gramos and Dajti), 2 τάγματα εθελοντών (τα Tomori και Barabosi), μία πυροβολαρχία (την Drin) κ.α. Συνολικά 338 Αλβανοί αξιωματικοί και 4.220 υπαξιωματικοί και οπλίτες προετοιμάστηκαν για να βρεθούν απέναντι στον ελληνικό στρατό.

Όλα αυτά τα τάγματα, τελικά πήραν μέρος στην εισβολή στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940, υπό την 25η Ιταλική Στρατιωτική Μεραρχία, η οποία, μετά την ενσωμάτωση των Αλβανών, μετονομάστηκε σε ‘Στρατιωτική Μεραρχία Τσαμουριάς’ υπό τον στρατηγό C. Rossi.

Ας δουμε τωρα ποια ηταν η δραση αυτων των αλβανων η πλεοψηφεια των οποιων ηταν αλβανοτσαμηδες ,περιπου 3.000 .
Αξιζει να σημειωθεί ότι ο αριθμος των εθελοντών ηταν αρκετα μεγαλύτερος αλλα μειωθηκε για λογους στρατηγικούς.Να και το σχετικο απόσπασμα….

Με τη βοήθεια της αλβανικής κυβέρνησης και διαφόρων αρχηγών φυλών εξασφαλίστηκε η δυνατότητα συγκρότησης 10-12 ελαφρών ταγμάτων συνολικής δύναμης 6-7.000 ανδρών, επιλεγέντων από τις πιο πολεμικές φυλές και μάλιστα από αυτούς που υπήρχε ενδεχόμενη σχέση με πληθυσμούς εκτός συνόρων (σ.σ. προφανώς εννοούσε τους Τσάμηδες). Τα ευκίνητα τάγματα, τύπου ανταρτικών ομάδων, προορίζονταν να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη των μεραρχιών μας (…).
Το Υπουργείο Στρατιωτικών, κατόπιν επανειλημμένων οχλήσεων, τελικά ενέκρινε την αποστολή του οπλισμού για τη συγκρότηση των αλβανικών μονάδων. Όμως αργότερα άλλαξε γνώμη και διέταξε τον περιορισμό της σύστασης των εθελοντικών αλβανικών ταγμάτων μόνο στη νότια Αλβανία .
ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 7.000 ΣΤΟΥΣ ΠΕΡΙΠΟΥ 5.000 ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΟΠΛΙΤΕΣ

ΠΑΡΑΚΑΤΩ
»’Ο Ιταλός τοποτηρητής Τζακομόνι, σε τηλεγράφημα του προς τον Τσιάνο, στις 24 Αυγούστου 1940, μεταξύ των άλλων ανέφερε τα εξής: “Από παντού καταφθάνουν έγγραφα που αποδεικνύουν τον ορθό προσανατολισμό των Αλβανών, άπειρες είναι οι αιτήσεις για κατάταξη στα εθελοντικά σώματα (…). Σε όλα τα κεντρικά σημεία της Αλβανίας παρατηρείται ζωηρό ενδιαφέρον και προσήλωση στις προσταγές του Ντούτσε. Η κίνηση του στρατού προκάλεσε μεγάλη ζωηρότητα κι’ ανυπομονησία για δράση…”.
ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΛΒΑΝΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΔΙΑΘΕΣΗ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ [ τα Tirana, Korçë, Vlorë και Shkodër) ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΟΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ

Ο αντιβασιλιάς της Αλβανίας βεβαίωσε «ότι είναι πάρα πολλές οι αιτήσεις των Αλβανών να καταταγούν στα σχηματιζόμενα αλβανικά σώματα, προοριζόμενα να κτυπήσουν τους Ελληνες και να συνεργαστούν με τον Ιταλικό Στρατό, και ότι ο πληθυσμός ελπίζει, επίσης, να κληθούν υπό τα όπλα μερικές ηλικίες…».

»’Ο πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, που άρχισε την 28η Οκτωβρίου 1940, επεκτάθηκε αυτόματα και μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η Αλβανία, συνδεδεμένη την εποχή εκείνη με καθεστώς «προσωπικής ένωσης» με την Ιταλία, είχε δεχθεί με νόμο του Κοινοβουλίου της (Αλβανικός Νόμος, 10 Ιουνίου 1940) ότι: «το Βασίλειο της Αλβανίας αναγνωρίζει ότι θα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση με τα κράτη τα οποία θα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με το Βασίλειο της Ιταλίας».

»»Η προκήρυξη που διάβασε ο πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου Βερλάτσι, στις 28 Οκτωβρίου 1940, αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: «…Οι στρατιώτες του ένδοξου Ιταλικού Στρατού, στις τάξεις του οποίου περιλαμβάνονται πολλές μονάδες Αλβανών στρατιωτών…»

» Ο αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41, σημειώνει: «Όλες οι ιταλικές μεραρχίες πεζικού ήταν ενισχυμένες σε πεζικό με τάγματα Αλβανών…».»’

»Ο Β. Πράσκα στο τμήμα του βιβλίου του «Εξέλιξη των επιχειρήσεων από 28 έως 31 Οκτωβρίου 1940″, ανακεφαλαιώνοντας γράφει για τη συμμετοχή των αλβανικών μονάδων τα εξής: «…Φάλαγγα «Σολίνας» II Τάγμα της 1ης Λεγεώνας Αλβανών εθελοντών. (…) Κεντρική Φάλαγγα και Διοίκηση Μεραρχίας «Φερράρα» Ι Τάγμα Αλβανών Εθελοντών. (…) Παραλιακό Συγκρότημα… Τα τμήματα διαπεραιώθηκαν με την κάτωθι σειρά… 6) Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών «Πεσκοσόλιντο» και «Κιαραβάλλε». (…) «Τα αλβανικά τάγματα εθελοντών, προπορευόμενα του 3ου Συντάγματος Γρεναδιέρων και κινούμενα…»…»Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών, επίσης, ήλεγχαν πλήρως την αμαξιτή οδό (Ηγουμενίτσας-Βάρφανης).
Στην επίθεση εναντίον του υψώματος 1289 του Λαπιστέτ, στις 09.30 της 4ης Νοεμβρίου 1940, έλαβε μέρος ένα από τα πιο επίλεκτα τμήματα των Αλβανών, το τάγμα «Τιμόρ», το οποίο και κατόρθωσε να το καταλάβει. Με άμεση αντεπίθεση των Ελλήνων το τάγμα «Τιμόρ» αναδιπλώθηκε και διασκορπίστηκε στην κοιλάδα με άτακτη φυγή. Υποχρεώθηκαν να επέμβουν οι βερσαλιέροι για να σταματήσουν τους Αλβανούς.»

»»Κατά τη διάρκεια της ιταλικής εαρινής επίθεσης (Μάρτιος 1941) ο Μουσολίνι επισκεπτόταν διάφορες μονάδες για να τονώσει το ηθικό των ανδρών, στη ζώνη του Δέβολη και στην περιοχή του Βερατίου. Μεταξύ άλλων επισκέφθηκε ομάδες ταγμάτων και εθελοντών Αλβανών Κατά τις συνομιλίες που είχε μαζί τους έμεινε ενθουσιασμένος από το παράστημα και το πολεμικό τους μένος.»’

»’Ο Γερμανός συγγραφέας Βίλιμπαλντ Κόλεγκερ, σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1942, για τη στάση των Αλβανών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41 γράφει τα εξής: «…Οι Ελληνες αναγκάζονταν να πολεμούν εναντίον Αλβανών συμμοριτών, κατά τη στιγμή που Αλβανοί εθελοντές προσέρχονταν αθρόα στις ιταλικές φάλαγγες. Δεν αγνοούσαν οι από γόνοι του Σκεντέρμπεη ποίοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι τους. »’

ΝΑ ΧΟΥΜΕ ΥΠΟΨΗ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Γκοκας 8 Δεκεμβρίου 2016 - 12:40

ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ
”’ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΔΕΣ”’
Ο ΕΔΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 1943.
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΡΙΝ ΤΟ 1943 ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Ο ΕΔΕΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ.
ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΣΥΜΠΕΡΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΨΕΥΔΕΣ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ ΕΘΝΙΚΟΦΑΣΙΣΤΩΝ.

ΕΧΟΥΜΕ 2 ΕΠΙΣΗΣΜΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟ 1942 , ΜΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΗΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΗΣ
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ

””Διοίκησις Χωροφυλακής Θεσπρωτίας

Προς
Ανωτέραν Διοίκησιν Χωροφυλακής Ηπείρου
Γραφείον Εμπιστευτικού
Εις Ιωάννινα

«Περί της εν Θεσπρωτία καταστάσεως και των ληπτέων μέτρων»

Ο Ελληνικός πληθυσμός της περιφερείας μας ευρίσκεται υπό το Κράτος τρομοκρατίας δεδικαιολογημένης κατόπιν και της εσχάτως δολοφονίας εντός της Ηγουμενίτσης του Νομαρχούντος. Κατά τας πληροφορίας της υπηρεσίας μου απολύτως εξακριβωμένας οι διάφοροι κακοποιοί, οι εκτελεσταί καταρτισθέντων σχεδίων τόσον εν Θεσπρωτία όσον και εν Αλβανία θα συνεχίσωσιν το βδελυρόν έργον των δολοφονιών και εγκλημάτων εν γένει μέχρις επιτεύξεως ορισμένου επιδιωκομένου σκοπού, της προσαρτήσεως της Τσαμουρίας.
[…] Ο υποφαινόμενος ως και οι λοιποί διοικούντες Αξιωματικοί συνεργάται του, κατέβαλλον σοβαράς προσπαθείας μέχρι σήμερον προς επιβολήν της τάξεως και γεφύρωσιν του μεταξύ Ελλήνων και Μουσουλμάνων χάσματος και μίσους όπερ εδημιούργησαν τα πολεμικά γεγονότα.

ΑΡΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΟΞΥΝΣΕΩΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ 1940 ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΠΕΡΙΠΟΥ 3000 ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ,ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ , ΕΚΤΟΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΙΚΟΥ ΠΛΗΘΗΣΜΟΥ ΣΤΗ ΧΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΑΝΤΙΠΟΝΑ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΑΞΑΝΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΡΟΕΛΑΣΗ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ ΙΤΑΛΟΙ .
ΝΑ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
στην Ηγουμενίτσα, συγγενείς θυμάτων των Τσάμηδων εισέβαλαν στη φυλακή της κωμόπολης και λύντσαραν επί τόπου τέσσερα άτομα που είχαν συλληφθεί κατηγορούμενα για αυτούς τους φόνους3. [Robert Elsie ] .
ΔΗΛΑΔΗ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΙΣΒΟΛΕΩΝ.

ΕΠΙΣΗΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΕΙΧΑΝΕ ΗΔΗ ΑΠΟ ΤΟ 1942 ΜΥΡΙΣΤΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΟΣΑ ΦΟΝΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΣΑΝΕ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΕΙΧΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝΕ ΜΕ ΤΗΝ »ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΒΑΝΙΑ» ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΙΠΗΛΑΓΑΝΕ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝΝ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ 1939 ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΛΑΒΑΝ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ . ΓΝΩΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΒΓΑΛΑΝΕ ΣΤΑ ΤΙΡΑΝΑ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΠΟΥ ΜΙΛΑΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΒΑΝΙΑ

ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΝΟΜΑΡΧΙΑΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ Η ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ …..

Προς την Γενικήν Δ/σιν Ηπείρου
Ιωάννινα

Εν Ηγουμενίτση τη 14/12/1942

….. ότι η κατάστασις εβελτιώθη και εκ του γεγονότος ότι εσταμάτησαν αι δολοφονίαι Χριστιανών και εκ του ότι οι Μωαμεθανοί ήρξαντο προσερχόμενοι εις εμέ προς επίλυσιν των μετά των Χριστιανών διαφορών των.
….
, έργον εις το οποίον εξαίρετον συμβολήν είχε ο ρηθείς Συν/ρχης, να τορπιλλισθή διά της πράξεως ολίγων εγκληματιών, οι οποίοι εκ προσωπικών αφορμών προέβησαν εις την δολοφονίαν του Γιασίν Σαντίκ, ως αντιστρόφως ομοίας πολύ περισσοτέρας όμως εγκληματικάς πράξεις είχον εκτελέσει και Μωαμεθανοί.
ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΤΟΣ 1942 ,ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΔΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ , Η ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΑΣ , ΣΥΝΕΒΑΙΝΑΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΦΟΝΟΙ . ΚΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΕΙΧΑΝ ΩΣ ΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ . ΕΝΩ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΣΙΝ ΣΑΝΤΙΚ ΛΟΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΛΟΥΜΗ. Ο ΓΙΑΣΙΝ ΗΤΑΝ ΔΩΣΙΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΧΑ ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ ΤΗΝ 28 ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1940. Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ΕΧΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ….

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΣΥΝΕΒΕΝΑΝ ΑΡΚΕΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΝΤΕΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΞ ΤΟΥ 1943 ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΟΠΛΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΜΑΧΕΣ .

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΝΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΤΟΣ 1942 ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

12.2.1942. Γεώργιος Βασιλάκος. Σκοτώθηκε από Μουσουλμάνους στο Κέντρο της Ηγουμενίτσας.
20.3.1942. Φώτιος Σπυρίδης και Ηλίας Γεωργίου Τσιάβος, σκοτώθηκαν με μαχαίρι στη θέση Μπούριμε από τον Λιάζε Ντίκα και άλλους Μουσουλμάνους από τη Βάρφανη.
18.6.1942. Πέτρος Αντώνης. Σκοτώθηκε από Μουσουλμάνους στη θέση Περιβόλι, υπερασπιζόμενος το θερισμένο στάρι του χωραφιού του.
20.6.1942. Ευθύμιος και Αναστάσιος Περώνης. Ληστεύθηκαν και σκοτώθηκαν στη θέση «Παλιάρεζα» από Μουσουλμάνους.
10.2.1942. Ελευθερία Π. Κίτσου, 10 χρονών. Σκοτώθηκε από Μου­σουλμάνους στη θέση «Κρόνια».
10.11.1941. Πήλιο Αντώνης (Σπύρος Μώκας), σκοτώθηκε από τους Μουσουλμάνους Κίπε Νταούτ και Ρετζέπ Μεχμέτ από το Κουρτέσι.
8.8.1942. Ευάγγελος Πολιώνης. Σκοτώθηκε σε ενέδρα, από Μεζάν & Τζιαμαλί Χαρούν (αδέρφια), Σαλ Μπιμπίτο και άλλοι στο δρόμο Κουσοβίτσας Γραικοχωρίου, θέση Τσούκα.
23.9.1942. Ηλίας Δ. Μίχου. Σκοτώθηκε στη θέση «Βούρκο» από τον Χάμζο και Ναζίφ Ρετζέπ.
6.10.1942. Πολιώνης Πέτρος, 12 χρονών, και Μίχου Ευάγγελος 16 χρονών καθώς έβοσκαν τα πρόβατα τους . Σκοτώθηκαν στη θέση «Φράσερι» από τον Αλήτη , Αγά & Ντουλ Ταχίρι φίλοι από (το Τζανάρι-Μαζαρακιά-28-30 ετών) .
14.6.1942. Αθανάσιος Θεοδωρίδης. Σκοτώθηκε σε ενέδρα από Μουσουλμάνους της Νύστας στην θέση Μουλτσάθι.
10.11.1941. Θωμάς Νίνος, με την αδελφή του Σάνα Δημητρίου.
Σκοτώθηκαν σε ενέδρα στο δρόμο Ηγουμενίτσας Πέστανης, από τους
συγχωριανούς τους Αντέμ Ιντρίζ, Μαχμούτ Μάλε και άλλους. Στην ενέδρα
αυτή τραυματίστηκε και ο Ξενοφών Ιωάννου.
7.4.1942. Ανδρέας Βρύσης. Σκοτώθηκε από τους Γραικοχωρίτες Μουσουλμάνους Αμπεντί Ιντρίζ, Ισούφ Μάζε.
22.4.1942. Σπύρος Ν. Ράφτης. Σκοτώθηκε από τους Γραικοχωρίτες Μουσουλμάνους Ιλιάζ Νέλιο και Ισούφ Μάζε.
6.10.1942. Θεόδωρος Κανάκης. Τραυματίστηκε στην αυλή του σπιτιού
του, από συγχωριανούς του Μουσουλμάνους.
31.10.1942. Νικόλαος Αναστασίου. Σκοτώθηκε και Κώτσο Λιάκος,
τραυματίστηκε, όπως το περιγράφω σε προηγούμενη στήλη, από τους
συγχωριανούς του Ιλιάζ Νέλιο Χαμήτ και Ταχήρ Μητηλή.
20.9.1941. Βασίλειος Κομίνης και Κωνσταντίνος Λώλης. Σκοτώθηκαν
από Γραικοχωρίτες της οικογένειας των Φεταχαίων.
3.4.1942. Μουσουλμάνοι Γραικοχωρίτες. Πυροβόλησαν από μακριά στην πλατεία του χωριού που ήταν συγκεντρωμένοι κάτοικοι, χωρίς ευτυχώς θύματα.
9.10.1942. Ο Φαγκρή Αλή Μούχο από το Γραικοχώρι τραυμάτισε με
τσεκούρι τον Ανδρέα Σπύρου Δήμα, 1 2 χρονών, ο οποίος γλίτωσε, γιατί του
πρόσφεραν νοσηλεία σε νοσοκομείο τους στο Φιλιάτι οι Ιταλοί.
24.10.1942. Δονάτος Αλεξίου από τη Ντράγανη, που είχε παντρευτεί και έμεινε μόνιμα στο Λαδοχώρι, τον σκότωσαν ο Λιούτ Γκάνες από το Βροχωνά και ο Νταλιάν Φερχάτ από το Κούρτεσι.
15.7.1942. Παναγιώτης Αν. Δήμας, 9 χρονών, καθώς έπαιζε με άλλα παιδιά στην παραλία της Πλαταριάς, ο Κιαζήμ Βεήπ από την Φασκομηλιά, τον έβαλε σημάδι και τον σκότωσε. Συγκινητική περιγραφή από τον Κώστα Προκοπή στην εφημερίδα «Φωνή της Πλαταριάς» του Μάρτη 1985.
10.8.1942. Κωνσταντίνος Δημητρίου και Σπυρίδων Κωνσταντίνου. Τους σκότωσαν ο Μουρτεζάν Μουσά από το συνοικισμό Βρύση μαζί με άλλους Μουσουλμάνους από τη Φασκομηλιά. Λεπτομερής περιγραφή από τον Κώστα Προκοπή στην εφημερίδα «Λεπτομερής περιγραφή από τον Κώστα Προκοπή στην εφημερίδα «Φωνή της Πλαταριάς» του Γενάρη 1985.
18.8.1942. Τάκης Καράλης. Τον σκότωσε ο Νταλιάνης στο βουνό που έβοσκε τα πρόβατα του.
20.8.1942. *Παναγιώτης Μίχου. Σκοτώθηκε στην Κουσιοβίτσα που ήταν γαμπρός μαζί με τον Πήλιο Αντώνη (Σπύρο Μώκα). Από τους: Κίπε Νταούτ και Ρετζέπ Μεχμέτ από το Κουρτέσι.
6.2.1942. Θωμάς Ν. Στεργίου και Σωτήριος Ντίνης, καθώς γύριζαν από το Φιλιάτι, σκοτώθηκαν από Μουσουλμάνους και τα πτώματα τους πετάχτηκαν στον Καλαμά. Οι σκελετοί τους βρέθηκαν μετά από εξάμηνο στις εκβολές του.
26.7.42: Έμποροι από το Πωγώνι που μετέβησαν στην περιοχή Γκρόπας για την αγορά τροφίμων. Αφού πρώτα εληστεύθηκαν, ρίχτηκαν κατόπιν ζωντανοί σ’ ένα πηγάδι μεταξύ Κουτσίου και Πέρδικας. Δράστες ήταν Τουρκοτσάμηδες.
22.12.42: Ευθύμιος Περώνης, Τηλέμαχος Περώνης, Θεόδωρος Περώ­νης, Κούλα Χήρα Ανδρέα Πέτσινη από την Πυρσόγιαννη Κόνιτσας, που ήλθαν για την αγορά λαδιού και άλλων τροφίμων ληστεύθηκαν και κατόπιν σκοτώθηκαν στη Λάκκα Ηγουμενίτσας.

ΚΑΝΕΙΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΔΕΣΙΤΗΣ [ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΝ Ο ΕΔΕΣ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ] Η ΕΛΑΣΙΤΗΣ.
ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΛΛΩΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΥΤΗ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ

ΑΝ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ;;;

NA KAI MERIKA BINTEO AΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ
ΔΥΟ ΧΩΡΩΝ
EΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΘΕΡΜΗ ΥΠΟΔΟΧΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΣΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ-ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΓΚΕΚΙΚΗ ΑΛΒΑΝΙΑ.ΟΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΑΣΠΡΑ ΦΕΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ
https://www.youtube.com/watch?v=-coCVbQJdlY

ΕΔΩ Η ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ ΣΤΗ ΡΩΜΗ
ΟΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΑΣΠΡΑ ΦΕΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ

https://www.youtube.com/watch?v=v-cYpBvmcoE

https://www.youtube.com/watch?v=iyE-QDrJyZ4

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
TSAKA 12 Δεκεμβρίου 2016 - 11:21

ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΦΙΛΟΝΑΖΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ

AΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΤΗ ΚΡΑΨΙΤΗ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΡΩΤΑ ΣΤΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΛΟΓΩ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ.

Φεβρουάριος 1943: Από του τέλους του ΙΘ’ αιώνα είναι εγκατεστημένες στην Παραμυθιά Εβραϊκές Οικογένειες. Σήμερα είναι μόνιμοι κάτοικοί της οι εξής: α) Εζρά Μπακόλα, τώρα με την Μπαλκούλα, τρίτη σύζυγό του, β) Νισήμ Μπακόλας του Εζρά, η σύζυγός του και τα δύο ανήλικα τέκνα τους, γ) Λέων Μπακόλας του Εζρά, άγαμος, με δικό του, ξεχωριστό κατάστημα, δ) Σιών Μπακόλας του Εζρά, φοιτητής της Ιατρικής στην Αθήνα, όπου περιοδικά εργάζεται και με μεγάλο Εβραϊκό κατάστημα χονδρικής πωλήσεως υφασμάτων, ε) Ηλίας Κοέν, με τη σύζυγό του Σαρίνα, και τον τελευταίο (και ανήλικο) γιό τους Σιέμο, ε) Γιουσέφ Κοέν του Ηλία, με τη σύζυγό του Άννα και τα δύο ανήλικα τέκνα τους, και ζ) Χαΐμ Χατζόπουλος, με τη μητέρα του Χανούλα, τη σύζυγό του και τα δύο ανήλικα τέκνα τους. Όλοι τους είναι οι καλύτεροι έμποροι υφασμάτων της πόλεως. Πρόσθετα ο Νισήμ Μπακόλας ασχολείται σε έκταση με το χονδρεμπόριο ξηρών καρπών, οι δε Ηλίας και Γιουσέφ Κοέν, πρόσθετα έχουν το Πρακτορείο του Αθηναϊκού τύπου και ένα μικρό Βιβλιοπωλείο.Συνειδητοποιούν τους κινδύνους με τους διάφορους εκβιασμούς που τους γίνονται από τους μωαμεθανούς κλπ. και κατορθώνουν σιγά σιγά να μεταφέρουν με φορτηγά αυτοκίνητα στα Ιωάννινα, όλα τα εμπορεύματά τους. Τελικά, αυτές τις μέρες, έφυγαν (τμηματικά) όλοι τους για τα Ιωάννινα, όπου εγκαταστάθηκαν μόνιμα.

ΔΗΛΑΔΗ ΦΥΓΗ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΚΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΛΟΓΩ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΤΣΑΚΑ 14 Δεκεμβρίου 2016 - 18:57

ΕΝΩ ΚΥΝΗΓΗΣΑΝΕ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ

Μια άλλη ενδιαφέρουσα και όχι τόσο διαδεδομένη πτυχή του δοσιλογισμού των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας είναι και η δράση τους εντός αλβανικού εδάφους. Συγκεκριμένα, την 23η Αυγούστου του 1943, αμέσως μετά την καταστροφή της Σαγιάδας, το 1ο τάγμα του 99ου γερμανικού συντάγματος επιτέθηκε στην Κονίσπολη (η σημαντικότερη κωμόπολη της αλβανικής πλευράς της Τσαμουριάς) την οποία υπεράσπιζαν γύρω στους 150 αντάρτες. Η όλη επιχείρηση είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Κονίσπολης, το θάνατο 50 ή 60 Αλβανών και – σε αντίθεση με τη Σαγιάδα που καταστράφηκε ολοσχερώς – την πυρπόληση κατά κύριο λόγο επιλεγμένων οικιών που υποδείχτηκαν από τους Τσάμηδες51.

Η ΚΟΝΙΣΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΙΚΗ ΚΩΜΟΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΟΤΑΜΗΔΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ ΠΟΥ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΚΑΨΑΝΕ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΑΓΙΑΔΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΟΙ 2 ΚΟΜΟΠΟΛΕΙΣ ΗΤΑΝ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ Η ΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΑ Η ΑΛΛΗ ΔΗΛΑΔΗ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ

ΟΙ ΚΟΙΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΑΝΕ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ .

. Λίγους μήνες αργότερα σχηματίστηκε, με τη στήριξη των γερμανικών δυνάμεων, τάγμα ασφαλείας 1000 ανδρών που υπό την ηγεσία του Νουρί Ντίνο συμμετείχε τον Ιανουάριο του 1944 στην εκκαθαριστική επιχείρηση Χόρριντο που διεξήχθη κυρίως εντός αλβανικού εδάφους και επέφερε το θάνατο 500 ατόμων. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ο Ντίνο και οι άνδρες του έδρασαν στην περιοχή της Κονίσπολης52. Στη συνέχεια, ο Ντίνο έδρασε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1944 στην περιοχή του Αργυρόκαστρου ως επικεφαλής περίπου 700 ανδρών, 300 από τους οποίους προέρχονταν από τη Θεσπρωτία53.

[51]Μάγερ, 2009, Α’, σ. 291 – 292.

[52]Μάγερ, 2009, Β’, σ. 115.

[53]Αθανάσιος Γκότοβος, Τσάμηδες, το τάγμα Νουρί Ντίνο, Άρδην, 8 Ιουνίου 2016.

ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
TSAKA 17 Δεκεμβρίου 2016 - 13:13

Ως γνωστον , στην Αλβανια , το αλβανικο εθνικιστικο καθεστως πιπιλαει απο τα σχολικα χρονια τα μυαλα των αλβανων μαθητων για την »’αλυτρωτη και παλαι ποτε αλβανικη Ηπειρο»’ , η οποια υποτιθετε ηταν παντα »’Ιλλυρικη» δηλαδη αλβανικη κατα αυτους.

Αρχικα , λεει το αλβανικο αφηγημα , οι ηπειρωτες ηταν Ιλλυριοι που εξελληνιστηκανε [ χωρις να δινουνε και πολυ περαιτερο πληροφοριες μονο κατι αναφορες ημιμαθων περιηγητων του 19 ου αιωνα και κατι »’παραποιημενα» κειμενα του Θουκιδιδη ] .

Στη πορεια ,λενε , κατεβηκανε και αλλοι Ιλλυριοι οι οποιοι και κρατησανε τη γλωσσα τους , οι »Τσαμηδες»’.Αυτο ειναι εν ολιγοις το αφηγημα των αλβανων .

Αρα με βαση το παραπανω εθνικιστικο παραμυθι , η Ηπειρος ηταν παντα Ιλλυρικη , εξελληνισμενη η μη, παντως ,Ιλλυρικη αρα καλα κανουμε και την »»διεκδηκουμε»» .

Ας αφησουμε τα αρχαια χρονια για τα οποια αλλωστε οσο εξελησεται η επιστημη της αρχαιολογιας κυριως , αποδυκνυει οτι οι Ηπειρωτες πολυ πριν τη κατακτηση του μεγαλου Αλεξανδρου μιλουσανε [ οπως και ολη η δυτικη Ελλαδα ] μια διαλεκτος πολυ κοντα στην Δωρικη.

Ας παμε στα νεοτερα χρονια πχ της τουρκοκρατιας .

Να δουμε ποιες γλωσσες ομιλουνταν στη περιοχη της Ηπειρου.

Ας αναφερουμε τα γραφομενα 2 ατομων ντοπιων ,
ενος αμιγως ελληνοφωνου Ηπειρωτη [ Κοσμας Θεσπρωτος ] ,
και ενος διγλωσσου Ηπειρωτη , του Σουλιωτη Κουτσονικα .
Αυτοι γραψανε βιβλια πριν 150 χρονια , επι τουρκοκρατιας-αλβανοκρατιας ουσιαστικα στον ηπειρωτικο χωρο ,
και αναφερουν αναλυτικα ποιες γλωσσες ομιλουνταν στην πατριδα τους την Ηπειρο .

Ο Κουτσονικας αναφερει οτι ολα τα χωρια Αρτας , Πρεβεζας , Ιωαννιων, Κονιτσας και Πωγωνιου ομιλουν την ελληνικη .

Ενω στις περιοχες Σουλιου [ νοτια ορια μεταξυ σημερινης Θεσπρωτιας και Ιωαννιων] και Φαναριου – Αχεροντας ποταμος ομιλουντε και οι δυο γλωσσες .
Αντιθετα στη Τσαμουρια μουσουλμμανοι και χριστιανοι ομιλουν κυριως την αλβανικη .

Αρα βλεπουμε οτι η »»Τσαμουρια»» , δηλαδη οι περιοχες απο το Μαργαριτι νοτια ως τη Παραμυθια ανατολικα και το Φιλιατι βορεια δηλαδη τα δυο τριτα του σημερινου νομου Θεσπρωτιας [ πλην του βορειου τμηματος ,Τσαμαντα και Μουργκανας οπου ηταν αμιφως ελληνοφωνη περιοχη ] ομιλουνταν κυριως τα αλβανικα αρα ειναι η μονη περιοχη που μπορει να χαρακτηριστει ως καποτε »’αλβανικη»’.

Βεβαια το »»ομιλουνταν κυριως αλβανικα»»’ υποδηλωνει αυτο που παρατηρηρσανε και αλλοι ερευνητες.Οτι στη περιοχη ομιλουνταν και η ελληνικη εστω ως δευτερη γλωσσα [ απο ανδρες και γυναικες οπως εχει μαρτυρηθει απο Ελληνες και ξενους ερευνητες πραγμα που δειχνει οτι οι αλβανοτσαμηδες ειχανε μεικτη καταγωγη αλλου λιγοτερο πχ Μαργαριτι , αλλου περισσοτερο πχ Παραμυθια που εκει ειχαμε αμιγη διγλωσσια και απο τους Μουσουλμανους ακομα συμφωνα με τον Περαιβο ,τον Βολνταμφ κλπ ] .

Δηλαδη Σε οτι αφορα το Ιωαννινα το Πωγωνι και τη Κονιτσα αλλα και στο νοτο , την Αρτα και τη Πρεβεζα παντου μιλαγανε μονο ελληνικα και μονο εντος των πολεων υπηχανε Αλβανοι [ εγτατεστημενοι απο την τουρκικη εξουσια για να ελεγχουνε την περιοχη ] και αυτοι ηταν επιλυδες και μαλιστα λιγοτεροι των Ελληωνων ντοπιων [ εκτος της πολεως της Κονιτσας τη μοναδικη πολη της Ηπειρου οπου οι Αλβανοι επιλυδες ηταν περισσοτεροι αν και τα περιχωρα της ηταν ελληνικα ] .
O Koυτσονικας κανει βεβαια λογο και για τους βλαχοφωνους που κατοικούσανε σε χωρια της ανατολικης Πνδου στα ορια με Μακεδονια και Θεσσαλια.

Παμε στο Κοσμα το Θεσπρωτο .
Aυτος αναφερομενος μονο στους αμιγως ελληνοφωνους και οχι σους διγλωσσους [ Φαναρι ,Σουλι κλπ] αναφερει αρχικα μερικα χωρια εντος της αλβανόφωνης Τσαμουριας [ πχ Σαγιαδα , Παργα , φανερωμενη κλπ ] τα οποια ειναι αμιγως ελληνοφωνα.

Μετα αναφερει οτι »’τα Ιωαννινα και ολα τα χωρια των ειναι Ελληνες οπως και στη Πωγωνιανη τη Κονιτσα ως τα βουνα της Κολωνειας [σημερινα ελληνοαλβανικα συνορα ] , »’ ο Παρακαλαμος και νοτιοτερα σε Αρτα και Πρεβεζα ολα τα χωρια ειναι χριστιανοι και Ελληνες.»’

Δηλαδη και αυτος αναφερει οτι τα Ιωαννινα η Κονιτσα η Πωγωνιανη και ο Παρακαλμος [ βορειοδυτικα Ιωάννινα και Μουργανα ] ειναι ελληνικα οπως και Αρτα και πρεβεζα . [πλην των πολεων παντα , που κατοικουσανε επιλυδες Αλβανοι μουσουλμανοι ολιγοτεροι των Ελληνων , ομως πλην Κονιτσης ] .

Αξιζει να αναφερθει οτι τα παραπανω επιβεβεωνει τοσο ο περαιβος αναφερει οτι »’οι τσαμηδες μιλανε την αλβανικη αλλα και με την απλοελληνικη εκφραζοντε ορθως , ανδρες και γυναικες »’ οσο και ο Βολντκαμφ που αναφερει οτι »» οι τσαμηδες εκτος απο τα αλβανικα μιλανε και τα ελληνικα , ανδρες και γυναικες»’. Πραγμα που δειχνει οτι επροκειτο αλλου λιγοτερο αλλου περισσοτερο για μεικτη φυλη επιλυδων αλβανοφωνων και εντοπιων ελληνοφωνων εξισλαμισμένων κυριως στη Παραμυθια και τα περίχωρα οπου είχαμε αμιγη διγλωσσια των μουσουλμάνων αλβανοτσαμηδων .

Επισης αξιζει να αναφερθει οτι οι διγλωσσοι χριστιανοι τησ Τσαμουριας- τα δυοο τριτα της Θεσπρωτιας αποκαλουν ως σημερα τους μουσουλμανους τσαμηδες που φυγανε το 1944 , ως τουρκοτσαμηδες [ με τη λεξη »’τουρκο» να εχει θρησκευτικο προσδιορισμο ] αλλα και αλβανοτσαμηδες [ με τη λεξη »αλβανο» να εχει φυλετικο προσδιορισμο ]

Η ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ …

»’ Οι Αλβανοί της Χιμάρας την ελληνική γλώσσα την έμαθαν κυρίως χάρη της εντατικής επικοινωνίας και θρησκευτικής-στρατιωτικής συμμαχίας με την Ελλάδα και ξεχωριστά με το νησί της Κέρκυρας (και όχι μόνο)»’

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΥΚΝΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΥΤΑ …
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΙ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ…
ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ .

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΗ ΧΕΙΜΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΙΣ »ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ » ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ.
ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΟΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ .
Για τα τοπωνύμια ελληνικής αρχής διαπιστώνουμε ότι, αν και απαντάνε καθ’ όλη την παραλιακή γραμμή από την/τον Αυλώνα και μέχρι το Βουθρωτό, πυκνώνουν ωστόσο σε ορισμένα σημεία του Bregu i Detit (Παλάσα, Δρυμάδες, Χιμάρα), ενώ αλλού αραιώνουν (Πικέρας – Piqeras) ή απαντάνε κυρίως ως μακροτοπωνύμια.
ΑΜΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΜΙΑ »ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ» , ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑΖΟΝΤΑ ΤΑ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ .
ΑΝ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΜΙΚΡΟ ΒΑΘΜΟ , ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ .

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ .

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ 1431 .

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΧΩΡΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ »ΑΓΙΟ ΓΙΩΡΓΟ» ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ [ ΚΑΙ ΟΧΙ »ΣΕΝ ΓΕΡΓΙ», ΤΟΠΟΝΥΜΙΟ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΤΟΣΚΕΡΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΚΕΚΑΡΙΑ] ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΝΟΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΛΩΝΑΣ ΣΤΟ ‘ΩΡΙΚΟΥΜ’ ΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΛΙΑΜΠΟΡΙΑΣ .
ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΙΑ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΥΛΩΝΑΣ [ ΟΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΛΕΙΠΕΙ] ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ »ΑΠΛΑ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΣ» ΔΕΝ ΘΑ ΟΝΟΜΑΖΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΩΣ »ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΟ»’ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΕ ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΟΥΤΕ ΟΙ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΡΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΑΜΙΓΩΣ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΗ.

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΡΙΑΖΗ ….

Όπως σημειώσαμε συνοπτικά και παραπάνω, τα τοπωνύμια ελληνικού ετύμου της περιοχής Χιμάρας σχηματίζουν σειρές (παραδείγματα) σαφώς διακριτές, απ’ τις οποίες η πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη με την περιληπτική παραγωγική κατάληξη –έος, που, μαζί με την τροπή σε s του συμπλέγματος -st-, προσδίδει στις ντοπιολαλιές της Χιμάρας-χωριού, των Δρυμάδων και της Παλάσας γνωρίσματα ενός αυτοτελούς υποστρώματος (βλ. λ.χ. το τοπωνύμιο Κασανέος ‘καστανεώνας’ στη Χιμάρα). Σε πρόσφατη μελέτη μας είχαμε οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι «το ελληνικό ιδίωμα της Χιμάρας δεν συγκεντρώνει χαρακτηριστικά ειδικής ή αποκλειστικής συγγένειας με κανένα απó τα υπόλοιπα νεοελληνικά ιδιώματα που να δικαιολογούν την προέλευσή του από μια συγκεκριμένη περιοχή» της ελληνόγλωσσης επικράτειας, και τονίζαμε ότι τα γλωσσικά δεδομένα δείχνουν πως «η ελληνοφωνία στην περιοχή είναι αρκετά παλιά» και ότι «η καλύτερη γνώση του συγκεκριμένου ιδιώματος και της σύνθετης εικόνας των νεοελληνικών διαλέκτων … θα εμπλουτίσουν περαιτέρω τη σχετική επιχειρηματολογία»[38].

ΕΠΙΣΗΣ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΩΝ…

ΤΟΝ 16 ο ΑΙΩΝΑ ΟΙ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ ΣΤΕΙΛΑΝΕ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ …..

Στην επιστολή που στειλανε τον 16ο αιωνα [1581] στον Παπα και του ζητάγανε να τους βοηθησει ακομα και με ανταλλαγμα να προσχωρησουν στην καθολικη εκκλησια [ ξερανε και ειχανε καταλαβει ότι μονο με αυτόν τον τροπο ισως πειθανε τους δυτικούς να τους βοηθησουν ηταν να υποταχθουν στο δογμα τους ]

Εκει αναφερουν μεταξυ αλλων τα εξης …..
»»’’Μονο η παναγιοτητα σου να μας καμει τη χαρη ,ιερεις αρχιερείς ….. να ιερουργουν και να λειτουργουν κατά τη ταξη ημων ,εστωντας το πληθος ο λαος είναι ρωμαιοι και δεν ηξευρουν τη γλωσσα των φραγκων»»» .
Αυτή η προταση δειχνει ότι αυτοπροσδιοριζονταν ως »Ρωμαιοι» και ότι σιγουρα τα ελληνικα [ δηλαδή τα ρωμεικα ] τα μιλάγανε και τα καλαβαινανε από τα χρονια εκεινα πολύ πριν την φυγη τους στη Κερκυρα αφου ζητανε η λειτουργια να γινετε στα ρωμεικα.

Ισως και αυτος είναι ενας ακομα λογος που δεν αλλαξοπιστησανε . Το ότι η γλωσσα της εκκλησιας δεν ηταν »ακατανοητη» για αυτους . Όπως ηταν για τους μετεπειτα Λιαμπηδες .

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑ ΟΜΙΛΟΥΣΑΝΕ ΠΡΙΝ ΠΑΝΕ – ΕΞΟΡΙΣΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ.

Γράφει χαρακτηριστικά ο Σίλβεστρος Κωνσταντίνος Σλάδης, , σε επιστολή του στο Βατικανό (1780)[ Αρα πριν εξοριστουν στην Κερκυρα ]

«… οι απέναντι Βενετοί της Κέρκυρας για να έχουν βέβαιη τη σύμπραξη των Χειμαρριωτών στους πολέμους τους πληρώνουν μισθό σε 250 περίπου επιφανείς οικογένειες της περιοχής. Οι άνθρωποι των παραλίων ομιλούν νέα ελληνικά και αλβανικά,
του εσωτερικού αλβανικά. Οι λειτουργίες τους γίνονται στα αρχαία ελληνικά…».

ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΟΜΙΛΟΥΝΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ ΕΝΩ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ [ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗ ΛΑΜΠΕΡΙΑ ] ΟΜΙΛΟΥΝΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΡΑΤΗΣΑΝΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΕΝΩ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΗΝ ΧΑΣΑΝΕ .

Ο ιδιος ο Σπυρος Σπυρομηλιος αναφερει …

»Εμεις …χριστιανοι Ορθοδοξοι Ελληνες ,ομιλούντες την ελληνικη και γνωριζοντες και την αλβανικη»’

Επισης ο Αθανάσιος Πετριδης παρατηρει
»’Οι Χειμαριωτες ομιλουσι Γραικιστι και Aλβανιστι , αλλα η γραικικη αυτων εiναι αξιοσημείωτος τοσο για την προφορα οσο και δια το εχειν εν αυτή αρχαιοτατας δωρικης διαλεκτου λεξεις »»

ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΕΡΙ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΤΑΡΙΠΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΝΟΤΙΟ ΙΔΙΩΜΑ [ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΡΗΤΗ , ΚΥΠΡΟ , ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΥ ,ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ] ΚΑΙ ΟΧΙ ΒΟΡΕΙΟ [ΟΠΩΣ ΣΕ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ,ΝΟΤΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΚΛΠ ]

ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΙΣ ΔΡΥΜΑΔΕΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΣΑ ΚΛΠ ΜΙΛΟΥΝ ΕΝΑ ΙΔΙΩΜΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΥΣ ΗΜΙΒΟΡΕΙΟ ΔΗΛΑΔΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΡΧΗΣ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΙΔΙΩΜΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ .
ΑΡΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ .
ΔΕΝ ΤΗΝ »ΜΑΘΑΝΕ» , ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ .
ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΙΔΙΩΜΑ ΠΟΥ ΜΙΛΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ .

ΑΥΤΟ ΚΑΤΕΡΙΠΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΕΡΙ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ…
Και η άποψη ότι η ελληνική διαδόθηκε στη Χιμάρα χάρις στο δίκτυο ελληνικών σχολείων έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι εκεί χρησιμοποιούν ένα αρχαϊκό ιδίωμα, το οποίο, ασφαλώς, δεν μπορεί να διδάχτηκε στο σχολείο, ούτε να μεταφέρθηκε από τα απέναντι νησιά, που έχουν διαφορετική ντοπιολαλιά.

Ας δούμε και μια επιστολή του έτους 1532, σωσμένη στο ελληνικό της πρωτότυπο, την οποία στέλνει ο «ιερεύς πρωτονοτάριος Χειμάρας» στον «συνιόρ Λαρκονη τζενεράλη του ρηάμη της Πουλίας.» Μέσω της επιστολής «γέροι της Χειμάρας και Αλβανητίας» εκτιμούν ότι «ο Τούρκος» σκοπεύει «να κατεβή εις τον Αυλώνα … και έπητα να περάση ειστην Μπούλια» (Floristan, J.M., Erytheia 13, 1992, p. 86)

Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΣ.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΕΘΝΟΤΙΚΟΣ .
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ .

Ο ιδιος ο Κουτσονικας διαχωριζει και αυτος τη περιοχη της Χειμαρας από αυτή της Λιαμπουριας και αναφερει ότι στην πρωτη ομιλουντε και οι δυο γλωσσες ενώ στη δευτερη ομιλιετε μονο η αλβανικη πραγμα που επιβεβαιωνει όλα τα παραπανω.

AΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΩΝ…

Σε χρηστήριο έλασμα[2] που βρέθηκε στο Μαντείο της Δωδώνης και που χρονολογείται στο α΄ μισό του δ΄ π.Χ. αιώνα, αναφέρεται :

ΕΚΕΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΟΤΙ »ΠΕΡΙΤΑΣΟΙΚΗΣΕΟΣ ΤΑΣΕΓ ΧΕΙΜΕΡΙΩΝ ΠΟΤΕΡΟΝ ΑΥΤΕΙΟΙΚΕΩΝΤΙ»’

(Σχετικά με την εγκατάσταση από τους κατοίκους της Χιμάρας, [υποβάλλουν το ερώτημα] εάν θα πρέπει (ή μπορούν) να εγκατασταθούν εδώ).

Από το κείμενο του ελάσματος δεν καταλαβαίνουμε τι μέρος έχουν επιλέξει να εγκατασταθούν οι πανάρχαιοι αυτοί Χιμαραίοι, ούτε και τους λόγους που τους ώθησαν να μετοικήσουν. Προς το παρόν, για τις ανάγκες της μελέτης μας έχει σημασία το γεγονός ότι ……. το ερώτημα προς το Μαντείο διατυπώνεται στη δωρική διάλεκτο της αρχαίας ελληνικής .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
tsaka 19 Δεκεμβρίου 2016 - 08:30

Ως γνωστον , στην Αλβανια , το αλβανικο εθνικιστικο καθεστως πιπιλαει απο τα σχολικα χρονια τα μυαλα των αλβανων μαθητων για την »’αλυτρωτη και παλαι ποτε αλβανικη Ηπειρο»’ , η οποια υποτιθετε ηταν παντα »’Ιλλυρικη» δηλαδη αλβανικη κατα αυτους.

Αρχικα , λεει το αλβανικο αφηγημα , οι ηπειρωτες ηταν Ιλλυριοι που εξελληνιστηκανε [ χωρις να δινουνε και πολυ περαιτερο πληροφοριες μονο κατι αναφορες ημιμαθων περιηγητων του 19 ου αιωνα και κατι »’παραποιημενα» κειμενα του Θουκιδιδη ] .

Στη πορεια ,λενε , κατεβηκανε και αλλοι Ιλλυριοι οι οποιοι και κρατησανε τη γλωσσα τους , οι »Τσαμηδες»’.Αυτο ειναι εν ολιγοις το αφηγημα των αλβανων .

Αρα με βαση το παραπανω εθνικιστικο παραμυθι , η Ηπειρος ηταν παντα Ιλλυρικη , εξελληνισμενη η μη, παντως ,Ιλλυρικη αρα καλα κανουμε και την »»διεκδηκουμε»» .

Ας αφησουμε τα αρχαια χρονια για τα οποια αλλωστε οσο εξελησεται η επιστημη της αρχαιολογιας κυριως , αποδυκνυει οτι οι Ηπειρωτες πολυ πριν τη κατακτηση του μεγαλου Αλεξανδρου μιλουσανε [ οπως και ολη η δυτικη Ελλαδα ] μια διαλεκτος πολυ κοντα στην Δωρικη.

Ας παμε στα νεοτερα χρονια πχ της τουρκοκρατιας .

Να δουμε ποιες γλωσσες ομιλουνταν στη περιοχη της Ηπειρου.

Ας αναφερουμε τα γραφομενα 2 ατομων ντοπιων ,
ενος αμιγως ελληνοφωνου Ηπειρωτη [ Κοσμας Θεσπρωτος ] ,
και ενος διγλωσσου Ηπειρωτη , του Σουλιωτη Κουτσονικα .
Αυτοι γραψανε βιβλια πριν 150 χρονια , επι τουρκοκρατιας-αλβανοκρατιας ουσιαστικα στον ηπειρωτικο χωρο ,
και αναφερουν αναλυτικα ποιες γλωσσες ομιλουνταν στην πατριδα τους την Ηπειρο .

Ο Κουτσονικας αναφερει οτι ολα τα χωρια Αρτας , Πρεβεζας , Ιωαννιων, Κονιτσας και Πωγωνιου ομιλουν την ελληνικη .

Ενω στις περιοχες Σουλιου [ νοτια ορια μεταξυ σημερινης Θεσπρωτιας και Ιωαννιων] και Φαναριου – Αχεροντας ποταμος ομιλουντε και οι δυο γλωσσες .
Αντιθετα στη Τσαμουρια μουσουλμμανοι και χριστιανοι ομιλουν κυριως την αλβανικη .

Αρα βλεπουμε οτι η »»Τσαμουρια»» , δηλαδη οι περιοχες απο το Μαργαριτι νοτια ως τη Παραμυθια ανατολικα και το Φιλιατι βορεια δηλαδη τα δυο τριτα του σημερινου νομου Θεσπρωτιας [ πλην του βορειου τμηματος ,Τσαμαντα και Μουργκανας οπου ηταν αμιφως ελληνοφωνη περιοχη ] ομιλουνταν κυριως τα αλβανικα αρα ειναι η μονη περιοχη που μπορει να χαρακτηριστει ως καποτε »’αλβανικη»’.

Βεβαια το »»ομιλουνταν κυριως αλβανικα»»’ υποδηλωνει αυτο που παρατηρηρσανε και αλλοι ερευνητες.Οτι στη περιοχη ομιλουνταν και η ελληνικη εστω ως δευτερη γλωσσα [ απο ανδρες και γυναικες οπως εχει μαρτυρηθει απο Ελληνες και ξενους ερευνητες πραγμα που δειχνει οτι οι αλβανοτσαμηδες ειχανε μεικτη καταγωγη αλλου λιγοτερο πχ Μαργαριτι , αλλου περισσοτερο πχ Παραμυθια που εκει ειχαμε αμιγη διγλωσσια και απο τους Μουσουλμανους ακομα συμφωνα με τον Περαιβο ,τον Βολνταμφ κλπ ] .

Δηλαδη Σε οτι αφορα το Ιωαννινα το Πωγωνι και τη Κονιτσα αλλα και στο νοτο , την Αρτα και τη Πρεβεζα παντου μιλαγανε μονο ελληνικα και μονο εντος των πολεων υπηχανε Αλβανοι [ εγτατεστημενοι απο την τουρκικη εξουσια για να ελεγχουνε την περιοχη ] και αυτοι ηταν επιλυδες και μαλιστα λιγοτεροι των Ελληωνων ντοπιων [ εκτος της πολεως της Κονιτσας τη μοναδικη πολη της Ηπειρου οπου οι Αλβανοι επιλυδες ηταν περισσοτεροι αν και τα περιχωρα της ηταν ελληνικα ] .
O Koυτσονικας κανει βεβαια λογο και για τους βλαχοφωνους που κατοικούσανε σε χωρια της ανατολικης Πνδου στα ορια με Μακεδονια και Θεσσαλια.

Παμε στο Κοσμα το Θεσπρωτο .
Aυτος αναφερομενος μονο στους αμιγως ελληνοφωνους και οχι σους διγλωσσους [ Φαναρι ,Σουλι κλπ] αναφερει αρχικα μερικα χωρια εντος της αλβανόφωνης Τσαμουριας [ πχ Σαγιαδα , Παργα , φανερωμενη κλπ ] τα οποια ειναι αμιγως ελληνοφωνα.

Μετα αναφερει οτι »’τα Ιωαννινα και ολα τα χωρια των ειναι Ελληνες οπως και στη Πωγωνιανη τη Κονιτσα ως τα βουνα της Κολωνειας [σημερινα ελληνοαλβανικα συνορα ] , »’ ο Παρακαλαμος και νοτιοτερα σε Αρτα και Πρεβεζα ολα τα χωρια ειναι χριστιανοι και Ελληνες.»’

Δηλαδη και αυτος αναφερει οτι τα Ιωαννινα η Κονιτσα η Πωγωνιανη και ο Παρακαλμος [ βορειοδυτικα Ιωάννινα και Μουργανα ] ειναι ελληνικα οπως και Αρτα και πρεβεζα . [πλην των πολεων παντα , που κατοικουσανε επιλυδες Αλβανοι μουσουλμανοι ολιγοτεροι των Ελληνων , ομως πλην Κονιτσης ] .

Αξιζει να αναφερθει οτι τα παραπανω επιβεβεωνει τοσο ο περαιβος αναφερει οτι »’οι τσαμηδες μιλανε την αλβανικη αλλα και με την απλοελληνικη εκφραζοντε ορθως , ανδρες και γυναικες »’ οσο και ο Βολντκαμφ που αναφερει οτι »» οι τσαμηδες εκτος απο τα αλβανικα μιλανε και τα ελληνικα , ανδρες και γυναικες»’. Πραγμα που δειχνει οτι επροκειτο αλλου λιγοτερο αλλου περισσοτερο για μεικτη φυλη επιλυδων αλβανοφωνων και εντοπιων ελληνοφωνων εξισλαμισμένων κυριως στη Παραμυθια και τα περίχωρα οπου είχαμε αμιγη διγλωσσια των μουσουλμάνων αλβανοτσαμηδων .

Επισης αξιζει να αναφερθει οτι οι διγλωσσοι χριστιανοι τησ Τσαμουριας- τα δυοο τριτα της Θεσπρωτιας αποκαλουν ως σημερα τους μουσουλμανους τσαμηδες που φυγανε το 1944 , ως τουρκοτσαμηδες [ με τη λεξη »’τουρκο» να εχει θρησκευτικο προσδιορισμο ] αλλα και αλβανοτσαμηδες [ με τη λεξη »αλβανο» να εχει φυλετικο προσδιορισμο ]

Η ΣΚΙΠΕΤΑΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ …

»’ Οι Αλβανοί της Χιμάρας την ελληνική γλώσσα την έμαθαν κυρίως χάρη της εντατικής επικοινωνίας και θρησκευτικής-στρατιωτικής συμμαχίας με την Ελλάδα και ξεχωριστά με το νησί της Κέρκυρας (και όχι μόνο)»’

ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΕΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΥΚΝΥΟΥΝ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΥΤΑ …
ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΙ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ…
ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ .

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ ΥΠΗΡΧΕ ΣΤΗ ΧΕΙΜΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΙΣ »ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ » ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ.
ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΟΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ .
Για τα τοπωνύμια ελληνικής αρχής διαπιστώνουμε ότι, αν και απαντάνε καθ’ όλη την παραλιακή γραμμή από την/τον Αυλώνα και μέχρι το Βουθρωτό, πυκνώνουν ωστόσο σε ορισμένα σημεία του Bregu i Detit (Παλάσα, Δρυμάδες, Χιμάρα), ενώ αλλού αραιώνουν (Πικέρας – Piqeras) ή απαντάνε κυρίως ως μακροτοπωνύμια.
ΑΜΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΜΙΑ »ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ» , ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΑΛΛΑΖΟΝΤΑ ΤΑ ΗΔΗ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ ΤΟΠΟΝΥΜΙΑ .
ΑΝ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕ ΜΙΚΡΟ ΒΑΘΜΟ , ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ .

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ .

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ 1431 .

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΧΩΡΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ »ΑΓΙΟ ΓΙΩΡΓΟ» ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΤΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΑΠΟΓΡΑΦΕΣ [ ΚΑΙ ΟΧΙ »ΣΕΝ ΓΕΡΓΙ», ΤΟΠΟΝΥΜΙΟ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΕΙΤΕ ΣΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΤΟΣΚΕΡΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΚΕΚΑΡΙΑ] ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΝΟΤΙΑ ΤΗΣ ΑΥΛΩΝΑΣ ΣΤΟ ‘ΩΡΙΚΟΥΜ’ ΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΛΙΑΜΠΟΡΙΑΣ .
ΑΥΤΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΙΑ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΤΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΥΛΩΝΑΣ [ ΟΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΛΕΙΠΕΙ] ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
ΚΑΝΕΝΑΣ »ΑΠΛΑ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΟΣ» ΔΕΝ ΘΑ ΟΝΟΜΑΖΕ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΩΣ »ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΟ»’ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΕ ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΟΥΤΕ ΟΙ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΡΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΑΜΙΓΩΣ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΗ.

ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΡΙΑΖΗ ….

Όπως σημειώσαμε συνοπτικά και παραπάνω, τα τοπωνύμια ελληνικού ετύμου της περιοχής Χιμάρας σχηματίζουν σειρές (παραδείγματα) σαφώς διακριτές, απ’ τις οποίες η πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη με την περιληπτική παραγωγική κατάληξη –έος, που, μαζί με την τροπή σε s του συμπλέγματος -st-, προσδίδει στις ντοπιολαλιές της Χιμάρας-χωριού, των Δρυμάδων και της Παλάσας γνωρίσματα ενός αυτοτελούς υποστρώματος (βλ. λ.χ. το τοπωνύμιο Κασανέος ‘καστανεώνας’ στη Χιμάρα). Σε πρόσφατη μελέτη μας είχαμε οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι «το ελληνικό ιδίωμα της Χιμάρας δεν συγκεντρώνει χαρακτηριστικά ειδικής ή αποκλειστικής συγγένειας με κανένα απó τα υπόλοιπα νεοελληνικά ιδιώματα που να δικαιολογούν την προέλευσή του από μια συγκεκριμένη περιοχή» της ελληνόγλωσσης επικράτειας, και τονίζαμε ότι τα γλωσσικά δεδομένα δείχνουν πως «η ελληνοφωνία στην περιοχή είναι αρκετά παλιά» και ότι «η καλύτερη γνώση του συγκεκριμένου ιδιώματος και της σύνθετης εικόνας των νεοελληνικών διαλέκτων … θα εμπλουτίσουν περαιτέρω τη σχετική επιχειρηματολογία»[38].

ΕΠΙΣΗΣ ΑΥΤΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΩΝ…

ΤΟΝ 16 ο ΑΙΩΝΑ ΟΙ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΕΣ ΣΤΕΙΛΑΝΕ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ …..

Στην επιστολή που στειλανε τον 16ο αιωνα [1581] στον Παπα και του ζητάγανε να τους βοηθησει ακομα και με ανταλλαγμα να προσχωρησουν στην καθολικη εκκλησια [ ξερανε και ειχανε καταλαβει ότι μονο με αυτόν τον τροπο ισως πειθανε τους δυτικούς να τους βοηθησουν ηταν να υποταχθουν στο δογμα τους ]

Εκει αναφερουν μεταξυ αλλων τα εξης …..
»»’’Μονο η παναγιοτητα σου να μας καμει τη χαρη ,ιερεις αρχιερείς ….. να ιερουργουν και να λειτουργουν κατά τη ταξη ημων ,εστωντας το πληθος ο λαος είναι ρωμαιοι και δεν ηξευρουν τη γλωσσα των φραγκων»»» .
Αυτή η προταση δειχνει ότι αυτοπροσδιοριζονταν ως »Ρωμαιοι» και ότι σιγουρα τα ελληνικα [ δηλαδή τα ρωμεικα ] τα μιλάγανε και τα καλαβαινανε από τα χρονια εκεινα πολύ πριν την φυγη τους στη Κερκυρα αφου ζητανε η λειτουργια να γινετε στα ρωμεικα.

Ισως και αυτος είναι ενας ακομα λογος που δεν αλλαξοπιστησανε . Το ότι η γλωσσα της εκκλησιας δεν ηταν »ακατανοητη» για αυτους . Όπως ηταν για τους μετεπειτα Λιαμπηδες .

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑ ΟΜΙΛΟΥΣΑΝΕ ΠΡΙΝ ΠΑΝΕ – ΕΞΟΡΙΣΤΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ.

Γράφει χαρακτηριστικά ο Σίλβεστρος Κωνσταντίνος Σλάδης, , σε επιστολή του στο Βατικανό (1780)[ Αρα πριν εξοριστουν στην Κερκυρα ]

«… οι απέναντι Βενετοί της Κέρκυρας για να έχουν βέβαιη τη σύμπραξη των Χειμαρριωτών στους πολέμους τους πληρώνουν μισθό σε 250 περίπου επιφανείς οικογένειες της περιοχής. Οι άνθρωποι των παραλίων ομιλούν νέα ελληνικά και αλβανικά,
του εσωτερικού αλβανικά. Οι λειτουργίες τους γίνονται στα αρχαία ελληνικά…».

ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΟΜΙΛΟΥΝΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ ΕΝΩ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ [ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗ ΛΑΜΠΕΡΙΑ ] ΟΜΙΛΟΥΝΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ.
ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΡΑΤΗΣΑΝΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΕΝΩ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΗΝ ΧΑΣΑΝΕ .

Ο ιδιος ο Σπυρος Σπυρομηλιος αναφερει …

»Εμεις …χριστιανοι Ορθοδοξοι Ελληνες ,ομιλούντες την ελληνικη και γνωριζοντες και την αλβανικη»’

Επισης ο Αθανάσιος Πετριδης παρατηρει
»’Οι Χειμαριωτες ομιλουσι Γραικιστι και Aλβανιστι , αλλα η γραικικη αυτων εiναι αξιοσημείωτος τοσο για την προφορα οσο και δια το εχειν εν αυτή αρχαιοτατας δωρικης διαλεκτου λεξεις »»

ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΕΡΙ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΚΑΤΑΡΙΠΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
ΣΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΝΟΤΙΟ ΙΔΙΩΜΑ [ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΡΗΤΗ , ΚΥΠΡΟ , ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΥ ,ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ] ΚΑΙ ΟΧΙ ΒΟΡΕΙΟ [ΟΠΩΣ ΣΕ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ,ΝΟΤΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΚΛΠ ]

ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΣΤΙΣ ΔΡΥΜΑΔΕΣ ΤΗΝ ΠΑΛΑΣΑ ΚΛΠ ΜΙΛΟΥΝ ΕΝΑ ΙΔΙΩΜΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΟΥΣ ΗΜΙΒΟΡΕΙΟ ΔΗΛΑΔΗ ΒΟΡΕΙΑ ΑΡΧΗΣ ΜΕ ΕΠΗΡΕΑΣΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΙΔΙΩΜΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ .
ΑΡΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΗΚΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ .
ΔΕΝ ΤΗΝ »ΜΑΘΑΝΕ» , ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ .
ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΤΟ ΝΟΤΙΟ ΙΔΙΩΜΑ ΠΟΥ ΜΙΛΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ .

ΑΥΤΟ ΚΑΤΕΡΙΠΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΕΡΙ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ…
Και η άποψη ότι η ελληνική διαδόθηκε στη Χιμάρα χάρις στο δίκτυο ελληνικών σχολείων έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι εκεί χρησιμοποιούν ένα αρχαϊκό ιδίωμα, το οποίο, ασφαλώς, δεν μπορεί να διδάχτηκε στο σχολείο, ούτε να μεταφέρθηκε από τα απέναντι νησιά, που έχουν διαφορετική ντοπιολαλιά.

Ας δούμε και μια επιστολή του έτους 1532, σωσμένη στο ελληνικό της πρωτότυπο, την οποία στέλνει ο «ιερεύς πρωτονοτάριος Χειμάρας» στον «συνιόρ Λαρκονη τζενεράλη του ρηάμη της Πουλίας.» Μέσω της επιστολής «γέροι της Χειμάρας και Αλβανητίας» εκτιμούν ότι «ο Τούρκος» σκοπεύει «να κατεβή εις τον Αυλώνα … και έπητα να περάση ειστην Μπούλια» (Floristan, J.M., Erytheia 13, 1992, p. 86)

Ο ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΧΕΙΜΑΡΑΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΣ.
ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΕΘΝΟΤΙΚΟΣ .
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟΤΕ ΟΛΟΙ ΗΤΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ .

Ο ιδιος ο Κουτσονικας διαχωριζει και αυτος τη περιοχη της Χειμαρας από αυτή της Λιαμπουριας και αναφερει ότι στην πρωτη ομιλουντε και οι δυο γλωσσες ενώ στη δευτερη ομιλιετε μονο η αλβανικη πραγμα που επιβεβαιωνει όλα τα παραπανω.

AΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΧΕΙΜΑΡΙΩΤΩΝ…

Σε χρηστήριο έλασμα[2] που βρέθηκε στο Μαντείο της Δωδώνης και που χρονολογείται στο α΄ μισό του δ΄ π.Χ. αιώνα, αναφέρεται :

ΕΚΕΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΟΤΙ »ΠΕΡΙΤΑΣΟΙΚΗΣΕΟΣ ΤΑΣΕΓ ΧΕΙΜΕΡΙΩΝ ΠΟΤΕΡΟΝ ΑΥΤΕΙΟΙΚΕΩΝΤΙ»’

(Σχετικά με την εγκατάσταση από τους κατοίκους της Χιμάρας, [υποβάλλουν το ερώτημα] εάν θα πρέπει (ή μπορούν) να εγκατασταθούν εδώ).

Από το κείμενο του ελάσματος δεν καταλαβαίνουμε τι μέρος έχουν επιλέξει να εγκατασταθούν οι πανάρχαιοι αυτοί Χιμαραίοι, ούτε και τους λόγους που τους ώθησαν να μετοικήσουν. Προς το παρόν, για τις ανάγκες της μελέτης μας έχει σημασία το γεγονός ότι ……. το ερώτημα προς το Μαντείο διατυπώνεται στη δωρική διάλεκτο της αρχαίας ελληνικής .

AΡΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΚΑΙ Η ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΕΙΣΗΛΘΕ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΟ .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
DSE 30 Δεκεμβρίου 2016 - 16:45

«Σουλιότες, η πιο αξιοσημείωτη φυλή Αλβανών Ορθοδόξων» είχε πει ο George Finlay το 1861.

Ο ΦΙΝΛΕΥ ΕΒΛΕΠΕ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΣΤΗ ΜΙΣΗ ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΝΑΛΗΘΕΣ .
ΣΥΝΕΠΩΣ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΕΙ ΠΕΡΙ »ΑΛΒΑΝΩΝ» , ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ .
ΕΔΩ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ ΟΤΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ , ΙΣΩΣ [ ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΩΣ ] , ΚΑΤΑ ΤΑ »ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΣΥΜΠΟΣΙΑ» ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΑΛΒΑΝΙΚΑ.
ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΙΛΛΥΡΙΚΑ ΑΛΛΑ ΑΛΒΑΝΙΚΑ .
ΒΕΒΑΙΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΟΤΙ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΙΛΙΟΥΝΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ
ΑΙΟΛΟΔΩΡΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ .
ΚΑΙ ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ KAN ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ [ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΟΜΩΣ ] Η ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΙΛΛΥΡΙΚΗΣ ΛΑΛΙΑΣ .

ΔΗΛΑΔΗ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΙΛΟΥΣΕ ΥΠΟΤΙΘΕΤΕ »’ΑΛΒΑΝΙΚΑ» ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΙΚΩΣ ΕΚΛΑΤΙΝΙΣΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΛΑΤΙΝΩΝ – ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ .
ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ .

Κάποιοι ωστόσο υποστηρίζουν ότι οι Σουλιότες δεν είναι Τσάμηδες αλλά Γκέγκηδες Αλβανοί, προερχόμενοι από την Δίβρη (Dibër) της κεντρικής Αλβανίας. Οι Σουλιότες ξύριζαν τους κροτάφους τους, που είναι συνήθεια γκέγκικη και φορούσαν τη γνωστή μας φουστανέλλα που είναι το συνηθισμένο φόρεμα στην κεντρική Αλβανία.
ΠΡΩΤΟΝ ΤΟ ΞΥΡΙΣΜΑ ΚΡΟΤΑΦΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΑΛΛΑ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΟΘΕΤΗΣΑΝ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΝΟΠΛΟΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ .
ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΝΗ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΜΠΡΑ ΔΕΝ ΦΟΡΑΝΕ ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΕΣ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΛΛΑ ΓΚΕΚΗΚΕΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ .
ΤΡΙΤΟΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗ ΗΤΑΝ ΟΙ ΜΑΚΡΙΝΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΜΠΟΤΣΑΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΖΑΒΕΛΑΙΩΝ , ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ . ΣΩΖΕΤΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΜΠΟΤΣΑΡΕΙΚΗ [ ΤΟΥ ΝΟΤΗ ΜΠΟΤΣΑΡΗ ] ΜΕΧΡΙ ΠΡΙΝ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ

«Θανόντος του Σκεντέρμπεη οι Μποτσαραίοι μαχόμενοι προς Τούρκους και Τουρκαλβανούς, κατήλθον προς την Δράγανη. Κατά τας αρχάς δ ε του 17ου αιώνος ίδρυσαν με άλλους αδούλωτους Έλληνες την Σουλιώτικη Συμπολιτεία».

»»’Θα ξέραμε πιο πολλά για το Σούλι αλλά παρακρατικοί με τον Μαμούρη και τον Παπακώστα έκαψαν το αρχείο της Σουλιότικης φάρας των Μποτσάρι»»’

ΜΑ ΗΔΗ ΔΙΑΣΩΖΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΟΤΙ ΟΙ ΜΑΚΡΙΝΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΔΙΑΣΩΖΕΤΑΙ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΕΙΧΑΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΝ ΣΤΟ ΑΣΚΕΡΙ ΤΟΥ ,ΣΩΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΤΟΝ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ .

My friends, Captain Bogia and Captain Giavella, I, Ali Pasha, salute you, and kiss your eyes, because I well know your courage and heroic minds……..
……Your paycheck will be double that which I give to the Albanians,»»
ΔΗΛΑΔΗ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ »»’ΠΙΟ ΔΙΠΛΟ ΜΙΣΘΟ ΑΠΟ ΟΣΑ ΔΙΝΩ ΣΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ»»’

BΛΕΠΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ Ο ΑΛΒΑΝΟΣ ΑΛΗ ΠΑΣΑΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΑΣΚΕΡΙΟΥ ΤΟΥ .
ΤΙ ΙΔΙΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΤΟΥ ΑΛΗ ΤΟΣΟ Ο ΑΛΒΑΝΟΣ ΟΣΟ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΨΑΛΛΙΔΑΣ .

ΨΑΛΙΔΑΣ.
»’Εις την Τζαμουριαν, ειναι και το περιφημο Σουλι ή Κακοσουλι, αυτη η περιοχη των χωριων τουτων εκατοικειτο απο Γραικους πολεμικους, ….»»

ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΑΛΗ ΠΑΣΑ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΡΩΜΑΙΓΟΥΣ .
Ο Βελή πασάς, στην αλληλογραφία με τον πατέρα του, ονομάζει τους Σουλιώτες Ρωμέους. Ρομέγους .
Επισης και ο μουσουλμάνος Αλβανος αξιωματούχος του Αλή Μπεκίρ Τζογαδούρος τους ονομαζει Ρωαμιους
: «Ακόμη, εφένδη μου, δόστους κι έναν παπάν ότι οι Ρομέγη χωρής παπάν δεν ημπορούν να γκάμουν.»
ΑΡΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΑΝΕ ΡΩΜΙΟΥΣ .

ΝΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΔΥΚΝΥΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ .

Συνθήκη της 15ης Ιανουαρίου 1821

Ημείς οι υπογεγραμμένοι Αγαδο-Αλβανοί και Καπετανέοι Σουλιώται ορκωνόμεθα ο καθείς εις την Πίστιν του, να βαστάξωμεν το παρόν γράμμα στερεόν, βέβαιον και αμετάτρεπτον και ότι, επειδή και ο Αφέντης μας Αλή Πάσσας, πολιορκείται στενά από τον Ισμαήλ και λοιπούς Πασσάδες, να ήμαστε αδέλφια, ένα κορμί και μία ψυχή, και να χύσωμεν το αίμα μας δια το σελαμέτι (σωτηρία) αυτού του Αφεντός και, εάν κανένας από ημάς τους Τουρκους γένη άπιστος και αρνηθή τον όρκον, να ήναι όξω από το ντιν-ισλάμ και να αποθάνη Οβριός ειδέ και από ημάς του Ρωμιους κανένας, να ήναι αρνητής του Χριστού. Αυτά στέργομεν όλοι μας, και, ως άνωθεν, μεθ΄όρκους μας υπογράφομεν
Σούλι 15 Ιανουαρίου 1821

Οι Αγάδες Αλβανοί
(Τ.Σ.)
Σιλιχτάρ Πόττας
Άγο Μουχουρδάρης
Ταχήρ Αμπάζης
Τσέγκο Βέγης
Μουρτοτσάλης
Ελμάς Μέτσης
Σουλεϊμάν Μέτος
Λεάζ Λουλέχης
Κοζτάρ Μίτσανης
Χασσάν Πελούσης
Τέμης Σαλίτσας

Οι Καπεταναίοι Σουλιώται
Μάρκος Βότσαρης
Νότης Βότσαρης
Γεώργιος Δράκος
Κίτσος Τζαβέλλας
Γιώτης Δαγγλής
Λάμπρος Βέϊκος
Τούσας Ζέρβας
Νάστος Καραμπίνης
Κίτσος Διαμαντή Τσαβέλλας
Κότσης Λώπης
ΟΙ ΜΕΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΕ ΩΣ ΑΛΒΑΝΟΙ [ ΕΘΝΟΤΙΚΑ] ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ [ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ]
ΕΝΩ ΟΙ ΔΕΝ ΩΣ ΡΩΜΙΟΙ ΚΑΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ .
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕ ΤΟΥΣ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΝΑ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΥΝ ΩΣ »ΑΛΒΑΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»’ Η »’ΑΛΒΑΝΟΙ ΡΩΜΙΟΙ»’ ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΛΗΑΠΑΣΑΛΗΔΕΣ ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΑΝ ΩΣ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΩΣ »ΤΟΥΡΚΟΙ» .

TΩΡΑ ΣΕ ΟΤΙ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΝΤΑΝ ΣΤΟ ΟΡΕΙΝΟ ΣΟΥΛΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΞΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΝΕΒΗΚΑΝΕ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΖΗΣΑΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ .

ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ »»’ η τε Αλβανική και Ελληνική γλώσσα ομιλείτο παρ’ αυτοίς»»

ΣΟΥΛΙΩΤΗΣ ΚΟΥΤΟΝΙΚΑΣ »’΄Λαλείτε η ελληνικη και η αλβαβικη διαλεκτος»’

ΔΗΛΑΔΗ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΣΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΗ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ ΟΤΙ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ .

Χαρακτηριστική υπήρξε και η τοπική σημαία ΤΟΥ 1770-1780 με την ανορθόγραφη επιγραφή «ΑΠΟΓΟΝΙ ΤΟΥ ΠΥΡΟΥ» που σώζεται μέχρι τις μέρες μας.
ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΥΠΑΡΞΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΓΡΑΜΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΕ ΛΑΤΙΝΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΠΡΙΝ.

Με εξαίρεση ένα, μέχρι τώρα αδημοσίευτο, χειρόγραφο κάποιου «Θεόδωρου της Σκόδρας», το οποίο χρονολογείται πιθανόν το 1210,[2] καθώς και ορισμένες γραμμές στο χειρόγραφο Bellifortis, οι οποίες έχουν προταθεί ως Αλβανικές,[3] η πρώτη επιβεβαιωμένη, γραπτή μαρτυρία της Αλβανικής προέρχεται από γράμμα του αρχιεπισκόπου του Δυρραχίου Παύλου Αγγέλου (Paulus Angelus, στα αλβανικά Pal Engjëll) το οποίο χρονολογείται στα 1462.[2]

Το παλαιότερο γνωστό τυπογραφημένο βιβλίο στα Αλβανικά είναι το Μεσάρι (Meshari) ή σύνοψη θείας λειτουργίας, γραμμένο από τον Γκιον Μπουζούκου (Gjon Buzuku), καθολικό ιερέα, το 1555.[4] Πρόσφατα ωστόσο ανακαλύφθηκε στην Απολλωνία ψηφιδωτό του 6ου μ.Χ. αιώνα με λέξεις γραμμένες στην αλβανική γλώσσα με ελληνικό αλφάβητο

ΣΥΝΕΠΩΣ ΟΠΟΙΟΣ ΑΛΒΑΝΟΣ ΗΘΕΛΕ ΕΓΡΑΦΕ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΕ ΛΑΤΙΝΙΚΟΥΣ Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ .

ΣΥΝΕΠΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΜΠΟΔΙΖΕ ΤΟΥΣ »’ΑΛΒΑΝΟΥΣ» ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΛΑΛΙΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.
ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑΓΑΝΕ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΠΟΤΕ ΓΡΑΦΑΝΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.

ΤΟ ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΤΖΑΒΕΛΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΓΡΑΨΕ ΣΤΗ ΚΕΡΚΥΡΑ , ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ .

ΕΝΩ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΕΡΙ »ΑΛΒΑΝΩΝ» ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ , ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΕΡΙ »’ΕΛΛΗΝΩΝ » ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ
ΝΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΥΚΝΥΟΥΝ ΤΟΣΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΤΟΥΣ.

Ο Λόρδος Byron περιγράφει τους Σουλιότες ως «κακότροπους Ρωμαίους που μιλούν λίγα Ιλλυρικά»»
EΛΛΗΝΕΣ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΔΗΛΑΔΗ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΡΩΜΕΙΚΑ ΜΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΙΛΥΡΙΚΑ .

»οι Ορθόδοξοι Σουλιότες, ένα θαυμαστό μείγμα από Έλληνες και εξελληνισμένους Αλβανούς, που κέρδισαν τον θαυμασμό του Byron.» [William Miller, ]»

»Με τη φράση «Εκείνο το ελληνικό φύλο που κατοικεί στο βουνό Σούλι…» αρχίζει την περιγραφή του για το Σούλι ο Γερμανός διπλωματης Bartholdy («Voyage en Grece fait dans les Anees 1803 et 1804».

Ο William Eton αναφέρει και αυτός , στο βιβλιο «A Survey of the Turkish Empire» (1798) ,τα εξη
για τους στρατιώτες του Αλη Πασα τους οποιους ονομαζει »»’as they were all Albanians»»» ,
ενώ αναφερει τους Σουλιωτες ως »»Greek inhabitants of the mountain of Sulli»»’
Δηλαδη Ελληνες οι μεν Αλβανοι οι δε

ΑΥΤΟ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥΣ .
Να δούμε τι λέει και η ανακριτική έκθεση των Αυστριακών όταν συνέλαβαν τον Ρήγα:

»’Μετά την απελευθέρωσιν δε της Πελοποννήσου ήθελε να εισβάλη εις την Ήπειρον, να ελευθερώσει και ταύτην την χώραν, να συνενώση τους Μανιάτας μετά των άλλων Ελλήνων στασιαστών, των καλουμένων Κακοσουλιωτών»»

ΑΡΑ ΗΔΗ ΠΡΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ ΟΙ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΙ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΖΑΝΕ ΕΛΛΗΝΕΣ .

Ο Pouqueville αποκαλεί τους Σουλιότες ως Έλληνες, επειδή ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Το καταλαβαίνουμε αυτό επειδή τους μουσουλμάνους του Αλή Πασά που επιτέθηκαν στους Σουλιότες, τους αποκαλεί Αλβανούς.
Ο ΠΟΥΚΕΒΙΛ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙ.
ΟΙ ΜΕΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΛΙΑΜΠΗΔΕΣ-ΑΛΒΑΝΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ ΕΝΩ Ο ΔΕ ΗΤΑΝ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ ΔΗΛΑΔΗ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ . ΑΡΑ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΕΘΝΟΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΕΛΕΓΕ »’ΡΩΜΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΟΙ»
ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ.

»»»’Ο Leake στο έργο του «Researches in Greece», αναφέρει , πως «στην ακμή τους οι Σουλιότες είχαν στην κατοχή τους ολόκληρο τον κάμπο του Γλυκύ, με ριζότοπους και αραποσιτοχώραφα. Για την καλλιέργεια των κτημάτων χρησιμοποιούσαν τους Έλληνες της περιοχής»».
ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΟΤΙ ΣΤΟ ΚΑΜΠΟ ΤΟΥ ΓΛΥΚΗ ΓΕΙΤΟΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ ΠΡΟΣ ΣΤΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ , ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΔΥΟ ΓΛΩΣΣΕΣ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΙ ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ . ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΕ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ .
ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΟΥ ΑΧΕΡΟΝΤΑ ΠΟΤΑΜΟΥ-ΦΑΝΑΡΙ , ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ ΝΟΤΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ-ΚΑΜΠΟΣ ΓΛΥΚΗΣ ΚΑΙ ΟΡΕΙΝΩΝ ΣΟΥΛΙΟΤΟΧΩΤΙΩΝ ΟΠΟΥ ΣΥΦΜΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΥΤΣΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑ ΘΕΣΠΡΩΤΟ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ΣΕ ΑΝΤΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΑΡΤΑΣ ΠΩΓΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΝΟΓΛΩΣΣΟΙ .

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
ΚΜ 1 Ιανουαρίου 2017 - 23:16

Μερικά χρήσιμα στοιχεία…….

Βενετία εχει πολλά μνημεία τα οποία έχουν μεγάλη ιστορική αξία για πολλά έθνη. Φυσικά, για τους Έλληνες, τα μνημεία που σχετίζονται με την ίδρυση και δραστηριότητα της Ελληνικής κοινότητας (Scuola e Nazione Greca η απλούστερα Scuola dei Greci) έχουν πολύ μεγάλη αξία . Τέτοια μνημεία είναι φυσικά ο Αγιος Γεώργιος των Ελλήνων, αλλά και τα κτήρια που σχετίζονται με την ίδρυση και λειτουργία της κοινότητας εκείνης το 1494.

Οι Μπούιοι/Αρβανίτες ήταν απ’ τα ιδρυτικά μέλη της κοινότητας εκείνης κι ο πολυπληθέστερος πληθυσμός της, στην αρχή τουλάχιστον. Θα βρείς τα ονόματα των Μπούιων/Αρβανιτών ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη αυτής της κοινότητας τον Νοέμβριο του 1494, όπως θα τους βρείς, λίγο αργότερα, να υπογράφουν και την αίτηση για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων.

Η Ελληνική κοινότητα δεν ήταν όμως η μόνη “εθνική” κοινότητα στην Βενετία. Υπήρχαν κι άλλες “εθνικές’ κοινότητες σ’ εκείνη την πόλη. Σε μικρή λοιπόν απόσταση απ’ τα κτήρια που στέγαζαν την Ελληνική Κοινότητα της Βενετίας βρίσκεται ένα άλλο κτήριο-μνημείο. Είναι το κτήριο που είναι γνωστό με την ονομασία “Scuola di Santa Maria degli Albanesi”. Το κτήριο αυτό στέγαζε τα χρόνια εκείνα την Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας, την “εθνική” κοινότητα των Αλβανών της Βενετίας οι οποιοι προερχονταν από τους πολεμιστες του Καστριωτη που κατεφυγαν εκει .

Η Αλβανική Κοινότητα της Βενετίας ήταν αρχαιότερη απ’ την αντίστοιχη Ελληνική, ιδρύθηκε το 1447.
Την εποχή κατά την οποία οι πρώτοι Μπούιοι/Αρβανίτες αποβιβάσθηκαν στην Βενετία, στα τέλη του 15ου αιώνα, η Αλβανική Κοινότητα λειτουργούσε ήδη.

Σε εκείνο τον μακρινό τόπο οι Μπούιοι/Αρβανίτες, χωρίς κανέναν καταναγκασμό, επέλεξαν, τελείως ανεπηρέαστοι, να “συνταχθούν” με τους υπόλοιπους Ελληνες ηδη από τον 15ο αιωνα ,και όχι με τους Αλβανούς της Βενετιας.

ΕΤΣΙ ΚΑΤΑΡΙΠΤΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΕΡΙ ΜΕΤΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΕΞΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΙΤΕ ΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΕΙΤΕ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΟΥ ΤΗΣ ΨΕΥΤΟΘΕΩΡΙΑΣ ΟΤΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ .
ΑΦΟΥ ΤΟΣΟ ΣΤΗ ΛΑΛΙΑ [ ΔΙΓΛΩΣΣΟΙ ] ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ
reto 4 Φεβρουαρίου 2017 - 13:51

Ηπειρος και 1940-Mαρτυρίες

https://www.youtube.com/watch?v=UnDxMD0dTkE

https://www.youtube.com/watch?v=EjHBECViIXM

θαύμα της Παναγίας το 1940

https://www.youtube.com/watch?v=nj2jNCs7lqg

Μπομποστιτσα Κορυτσας

https://www.youtube.com/watch?v=LHvyfn65j7o

Μάχη στο ύψωμα 731

https://www.youtube.com/watch?v=zrB7F5GnoZA

Η ιστορία του 1940 συνμπυκνωμένη σε 5 βίντεο.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ