Για ακόμη μια φορά στο χώρο «Ρήγας Βελεστινλής» του ΑΡΔΗΝ εξαιρετικοί ομιλητές έθεσαν χθες βράδυ το «δάκτυλο επί των τύπων των ήλων». Αυτή τη φορά στο ακανθώδες και πολύπλοκο πρόβλημα του μεταναστευτικού, που πλήττει ιδιαίτερα το κέντρο της Αθήνας και προκαλεί απόγνωση σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα σε λαϊκές γειτονιές.
Στην αρχή της εκδήλωσης, που διοργάνωση ο δημοτικός συνδυασμός «ΑΘΗΝΑ για την Ελλάδα», ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός παρομοίασε την «παράνομη μετανάστευση» με την «εισβολή αμάχων» ως «παράγωγο της παγκοσμιοποίησης» που προκαλεί σοβαρές κοινωνικές παρενέργειες. Γεγονός όμως που «παραβλέπεται στο όνομα της πολιτικής ορθότητας» από μια «αμήχανη» Αριστερά αλλά και ποικίλους νεοφιλελεύθερους. Αναρωτήθηκε μάλιστα γιατί αργούν τόσο πολύ να εξεταστούν οι αιτήσεις ασύλου και γιατί η ΕΕ δεν επέβαλε ακόμη κανέναν αξιόπιστο αποτρεπτικό μέσο στην παράνομη μετανάστευση.
Η καθηγήτρια εγκληματολογίας κα Έφη Λαμπροπούλου έδωσε έμφαση σε οργανωμένα μεταναστευτικά κυκλώματα-«logistics» τονίζοντας ότι η παράνομη μετανάστευση στην Αθήνα αποτελεί και μια τεράστια «παράνομη αγορά», την οποία συντηρεί και αναπαράγει ένα ολόκληρο σύστημα: Δικηγόροι, πολιτικοί, λογιστές, ΜΚΟ, δημόσιοι λειτουργοί, εγκληματίες επιχειρηματίες κ.α. Στη βάση επίσημων κρατικών εκθέσεων παρουσίασε μια πλειάδα στοιχείων για το μέγεθος της οργανωμένης εγκληματικότητας στην Αθήνα που σχετίζεται με το μεταναστευτικό – σε συνδυασμό με την κρατική αδιαφορία. Όπως για παράδειγμα η κερδοφόρος στέγαση των παράνομων μεταναστών σε παραμελημένα κτίρια του κέντρου που σχετίζεται με παράνομα κεφάλαια για αγορά ακινήτων. Τόνισε επίσης την αισθητική και αρχιτεκτονική υποβάθμιση στα αθηναϊκά γκέτο, την εγκατάλειψη του κέντρου από τους κατοίκους, καθώς και τη δημιουργία «ζωνών επιρροής» και ύποπτης «επιχειρηματικότητας» σε internetcafe και στον παράνομο τζίρο δισεκατομμυρίων ευρώ /έτος από παραεμπόριο και λαθραία προϊόντα. Αναφέρθηκε ακόμα στη βιομηχανία πλαστών εγγράφων (διαβατήρια, «ροζ κάρτες», σφραγίδες ελληνικών αρχών, πιστοποιητικά γέννησης, κάρτες υγείας κ.α.), με τις ισλαμικές ομάδες να χρησιμοποιούν ανενόχλητα πολλαπλά πλαστά έγγραφα, τις επιχειρήσεις «βιτρίνα», το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, την παράνομη μεταφορά χρημάτων στο εξωτερικό κ.α. Είναι ενδεικτικό της κατάστασης ότι μετά το 2007 όλες οι μορφές παρανομίας στην Αθήνα έχουν αυξηθεί κατακόρυφα: ληστείες (50%), κλοπές/διαρρήξεις (51%), βιασμοί (50%), σεξουαλική εκμετάλλευση (57%), παραχάραξη/πλαστογραφία (95%) κ.α. Καταλήγοντας, η κα Λαμπροπούλου υπογράμμισε ότι η αστική υποβάθμιση λόγω του μεταναστευτικού οδηγεί νομοτελειακά στην αποδόμηση και κατάρρευση του κοινωνικού ιστού και ευνοεί την αύξηση της εγκληματικότητας, αναπτύσσει υπόγεια την εγκληματική οικονομία που με τη σειρά της δημιουργεί σοβαρές παρενέργειες στην οικονομία της χώρας.
Τελευταίος μίλησε ο υποψήφιος δήμαρχος με το συνδυασμό «ΑΘΗΝΑ για την Ελλάδα» Γιώργος Καραμπελιάς δίνοντας μια πολιτική διάσταση στο όλο θέμα. Ενώ στην Ευρώπη παντού το μεταναστευτικό κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση και στις προεκλογικές αντιπαραθέσεις, στην Ελλάδα αποσιωπάται, παρότι είναι θέμα εθνικής και δημόσιας ασφάλειας. Τόνισε μάλιστα ότι χρησιμοποιείται από το πολιτικό σύστημα μια ναζιστική οργάνωση για να εξαφανιστεί το μεταναστευτικό από το δημόσιο διάλογο με στόχο να διατηρούν την ηγεμονία τους έξω και πέρα από τα πραγματικά προβλήματα των Ελλήνων. Κατηγόρησε δε τον απερχόμενο δήμαρχο κ. Καμίνη ότι μαζί με 93 ΜΚΟ που δρουν στην Αθήνα ουσιαστικά υποκατάστησε τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου και οργάνωσε τη μόνιμη εγκατάσταση μεταναστών στοχεύοντας στην “σιωπηρή” αντικατάσταση του πληθυσμού της Αθήνας. Ενώ, παράλληλα, δαιμονοποιούσε, όπως και η κυβερνητική Αριστερά, όλες τις αποκλίνουσες απόψεις για το θέμα. Τέλος ο κ. Καραμπελιάς ζήτησε, μεταξύ άλλων, «αποκέντρωση» και τη μεταφορά μεταναστών σε όμορους Δήμους της Αθήνας (Φιλοθέη, Ψυχικό, Εκάλη κ.α.) και επιστροφή των παράνομων μεταναστών που δεν δικαιούνται άσυλο στις πατρίδες τους, καθώς το μεταναστευτικό μοιάζει πλέον με «τεράστια βόμβα που αργά ή γρήγορα θα εκραγεί.»
2 ΣΧΟΛΙΑ
«τεράστια βόμβα που αργά ή γρήγορα θα εκραγεί.»
Ακριβώς!
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση προέρχεται από την μονιμοποίηση (και νομιμοποίηση) πληθυσμών που έρχονται μεν ως οικονομικοί μετανάστες, αλλά στο μέλλον θα διεκδικήσουν την αναγνώρισή τους ως εθνικές μειονότητες. Πρόκειται για μία πραγματική απειλή, ασυγκρίτως μεγαλύτερη από τις κοινωνικές διαστάσεις του μεταναστευτικού προβλήματος (γκετοποίηση, διάλυση γειτονιάς, παραβατικότητα κλπ), και η οποία πρέπει από τώρα να αποσοβηθεί. Αν για παράδειγμα τα επόμενα χρόνια σταδιακά αρχίσουν να εγκαθίστανται στην Ελλάδα (και ιδίως στην Μακεδονία) κάποιες δεκάδες χιλιάδες μετανάστες από τα Σκόπια, η Ελλάδα τι περιθώριο αντίδρασης θα έχει;
Νομίζω ότι οι σημερινοί κυβερνώντες κατευθύνουν τεχνηέντως τον προβληματισμό περί του μεταναστευτικού ζητήματος αποκλειστικά στους ερχόμενους μουσουλμανικούς πληθυσμούς και στην υποτιθέμενη ηθική/ πολιτισμική διαφορά δυτικών και μουσουλμάνων (μεταφέροντας στην χώρα μας μία συζήτηση made in France περί μαντίλας, μπούργκας και λοιπών ασημάντων). Αποκρύπτεται έτσι κάτω από το χαλί το πραγματικό επερχόμενο πρόβλημα που θα έχει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα και το οποίο θα δυναμιτίσει την ίδια την εθνική της υπόσταση. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα και τους πολιτικούς σχεδιασμούς για κατάργηση του ορίου του 3% για είσοδο ενός κόμματος στην Βουλή, κατανοούμε ότι στις επόμενες δεκαετίες αναδύεται ο τεράστιος κίνδυνος να αποκτήσει το ελληνικό κράτος πολυεθνικό χαρακτήρα (με κόμματα εθνικά, παράλληλους θεσμούς, ξεχωριστά σχολεία κλπ)
Όσοι δεν κατανοούν πού βρίσκεται το κακό σε μία τέτοια εξέλιξη, δεδομένης και της γενικότερης απαξίωσης του κράτους και του κοινοβουλίου, ας αναλογισθούν ότι πολιτική συνύπαρξη ξεχωριστών εθνοτήτων σε ένα κράτος πρακτικά σημαίνει απώλεια εθνικής κυριαρχίας, χωρίς καν να χρειαστεί να αλλάξουν τα σύνορα.
Πολύ σωστά όσα λέτε. Προς επίρρωσί των, επιτρέψτε μου να πω ότι είναι άλλο πράγμα ο πρόσφυγας κι άλλο ο μετανάστης. Απαιτείται σαφής ορισμός και διαχωρισμός των σε πρακτικό και νομικό-κανονιστικό πλαίσιο κι επίπεδο. Για τον πρόσφυγα να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Μετανάστες όμως η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί ειδικά οικονομικούς. Εδώ φεύγουν κι οι δικοί μας, πώς μπορούν να δεχθούμε οικονομικούς μετανάστες;
Κάποιοι που καταφεύγουν λοιπόν στην Τουρκία π.χ. από την Συρία είναι πρόσφυγες. Υπάρχουν όμως και πολλοί που είναι (οικονομικοί ή περιβαλλοντικοί) μετανάστες (π.χ. από το Μπαγκλαντές). Αλλά κατά την άποψή μου τουλάχιστον, ακόμα και οι πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στην Τουρκία και είναι σχετικά ασφαλείς δεν πρέπει να ενθαρρύνονται προς την μετανάστευσή, αλλά να επιχειρείται και προκρίνεται η επιστροφή στις εστίες τους.
Αυτό σημαίνει ότι ειδικά η Ελλάδα με τα χρόνια οικονομικά προβλήματα δεν μπορεί να δέχεται μετανάστες είτε είναι εξαρχής τέτοιοι είτε πρώτα κατέφυγαν ως πρόσφυγες στην Τουρκία (ή αλλού) και μετά εξωθήθηκαν στην μετανάστευση. Με άλλα λόγια η συντριπτική πλειοψηφία των παράνομα αφικνυομένων στο ελληνικό έδαφος (πρακτικά όλοι) είναι μετανάστες που (α) είτε ξεκίνησαν να φύγουν από την πατρίδα τους για οικονομικούς, βιοποριστικούς κλπ. λόγους, ή (β) κατέφυγαν ως πρόσφυγες σε κάποια γειτονική στην δική τους χώρα για να ξεφύγουν συρράξεις, διώξεις κλπ. και μετά επέλεξαν την όδο της μετανάστευσης από εκεί που κατέφυγαν σαν βάση για να βελτιώσουν την ζωή την δική τους και των δικών τους. Είναι νομίζω πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε τις διαφορές των εννοιών και να τις θέσουμε στο κατάλληλο νομικό και θεσμικό πλαίσιο. Μόνον έτσι μπορούμε να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα.