Ρήξη φ. 153

Αγαπητέ κ. Καραμπελιά,
με αφορμή το άρθρο σας:
«Σάβανα και χώματα στη μούρη τους την ψόφια»
στην εφημερίδα Ρήξη του Ιουνιου 2019
http://ardin-rixi.gr/archives/212657
επιτρέψτε μου να σας εκφράσω κάποιες επισημάνσεις/παρατηρήσεις:

Α. Αναφέρετε στις πρώτες 10 παραγράφους διαπιστώσεις αντιφάσεων οι οποίες
σε γενικές γραμμές μπορούν να έχουν τη σύγκατάβαση ενός μεγάλου τμήματος
του σώματος των Ελλήνων ψηφοφόρων.
Στις διαπιστώσεις σας οναφέρεστε ονομαστικά στους κ.κ. Τσίπρα και
Καιρίδη, χαρακτηρίζοντάς τους αντίστοιχα «απατεώνα» και «εθνομηδενιστή».

Επισημαίνω ότι η τοποθέτησή σας αυτή είναι μονομερής γιατί ο χαρακτηρισμός
του «απατεώνα» θα μπορούσε να επεκταθεί σε κάθε πολιτικό του σημερινού
Ελληνικού κοινοβουλίου.

Β. Αναρωτιέστε στη πρώτη παράγραφο το πώς η θέληση της πλειοψηφίας των
Ελλήνων για το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών δέν επιβάλλεται.

Η άποψη μου είναι ότι δέν επιβάλλεται γιατί το υπάρχον πολιτικό σύστημα
της χώρας δέν είναι δημοκρατικό.
Είναι καθεστώς προεδρευομένης κοινοβουλευτικής ολιγαρχίας με θεσμική
έκφραση της ολιγαρχίας αυτής την Ελληνική Βουλή.
Δηλαδή ένα σώμα 300 ατόμων το οποίο αντιπροσωπεύει τα περίπου 10 000 000
ψηφοφόρων Ελλήνων και του οποίου η πλειοψηφία στη διάρκεια της θητείας
του βάσει του υπάρχοντος Συντάγματος μεταξύ άλλων μπορεί:
Με πλειοψηφία 151 βουλευτών να αλλάξει τα σύνορα της χώρας.
Άρθρο: 27 Παράγραφος 1.
Με πλειοψηφία 151 βουλευτών να εγκαταστήσει ξένα στρατεύματα στη χώρα.
Άρθρο: 27 Παράγραφος 2.
Με πλειοψηφία 180 βουλευτών να εκχωρήσει συνταγματικές αρμοδιότητες
σε διεθνή όργανα.
Άρθρο: 28 Παράγραφος 2.
Με πλειοψηφία 151 βουλευτών να περιορίσει της εθνικής κυριαρχία.
Άρθρο: 28 Παράγραφος 3.

Οι Έλληνες ψηφοφόροι στη διάρκεια της θητείας του κοινοβουλίου δέν έχουν
καμμία θεσμικά κατοχυρωμένη διαδικασία για πρόταση νόμου ή ακύρωση
ψηφισμένων νόμων της Βουλής, έγερσης δημοψηφίσματος ή αναθεώρησης του
Συντάγματος.
Βλέπε τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος:
Άρθρο: 73 Παράγραφος 1.
Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.
Άρθρο: 44 Παράγραφος 2.
Άρθρο: 110 Παράγραφος 2.

Γ. Στις τελευταίες παραγράφους του κειμένου σας τοποθετείτε κάποιες
εξηγήσεις για τις αντιφάσεις που επισημαίνετε στις 10 πρώτες παραγράφους.
Αν και δεν θα διαφωνήσω στις επισημάνσεις των συμπεριφορών που παραθέτετε,
έχω να παρατηρήσω τα εξής:
1. Όταν κρίνουμε τις συμπεριφορές κάποιων, αυτό γίνεται γιατί
θεωρούμε οτι αυτές έρχονται σε αντίθεση με κάποια δικά μας πρότυπα
συμπεριφορών.
2. Όταν η κρίση γίνεται δημόσια και αφορά συμπεριφορές ομάδων
ενός κοινωνικού συνόλου, ο σκοπός της είναι να υποδείξει ότι οι
συμπεριφορές αυτές δέν είναι ωφέλιμες για το κοινωνικό σύνολο.
3. Υπάρχει μιά αμοιβαιότητα στη σχέση κριτή–κρινόμενου στις δημόσια
κρίση:
Ο κριτής παρατηρεί τη συμπεριφορά του κρινόμενου αλλά και
ο κρινόμενος παρατηρεί τη συμπεριφορά του κριτή.
3. Ανακύπτει το ερώτημα:
Ο κριτής έχει τοποθετήσει στο σώμα των κρινόμενων τις
συμπεριφορές πρότυπα που ο ίδιος ακολουθεί και θεωρεί ότι
είναι ωφέλιμα για το κοινωνικό σύνολο;
Οι κρινόμενοι έχουν ενημερωθεί και τοποθετηθεί απέναντι στον
κριτή τους;
4. Η διερεύνηση στο παραπάνω ερώτημα (3) οδηγεί στο παρακάτω
ερωτήμα θεσμικού χαρακτήρα:
– Υπάρχει θεσμικά κατοχυρωμένη (μέσω του Συνταγματικού, νομικού
πλαισίου) διαδικασία διαλόγου μέσα στην κοινωνία;
(Απάντηση: Όχι)
5. Αν δέν υπάρχουν θεσμικά κατοχυρωμένες διαδικασίες διαλόγου μεταξύ
των πολιτών, έχει τοποθετηθεί πρόταση για τη θεσμοθέτησή της;
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
1. Απο το κείμενο απουσιάζει η σαφής τοποθέτηση των προτεινόμενων
συμπεριφορών που ωφελούν το κοινωνικό σύνολο και των θεσμικών προτάσεων
για την άρση τους.
2. Η ποιητική έκφραση:
« ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απεναντί τους»
είναι πολύ γενική και αόριστη μιάς και δέν περιγράφει τον «πύργο»
ούτε αυτούς που είναι «απέναντι».
Μιά απόπειρα συγκειριμενοποιήσης:
«να σηκώσουμε ένα δημοκρατικό σύνταγμα απέναντι στη προεδρευομένη
κοινοβουλευτική ολιγαρχία».
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Ο όρος «άμεση δημοκρατία» είναι πλεονασμός γιατί η έννοια της
δημοκρατίας υπονοεί την κυριαρχία των πολιτών στη ψήφιση των
νόμων τους.
2. Πρόταση ορισμού της έννοιας του δημοκρατικού πολιτεύματος:
Δημοκρατικό Πολίτευμα είναι τρόπος οργάνωσης Πολιτείας με τα εξής
γνωρίσματα:
α. Οι σκοποί και οι νόμοι της διαμορφώνονται από όλα τα μέλη της.
β. Τα μέλη μετέχουν στη διαμόρφωσή των παραπάνω σκοπών/κανόνων
τηρώντας τις συνθήκες Ισηγορίας, Ισονομίας, Ισοκρατίας.
Ισηγορία = Ίσος χρόνος/χώρος προφορικού/γραπτού λόγου για κάθε μέλος
στις διαβουλεύσεις για τη ψήφιση νόμων.
Ισονομία = Νόμοι που δέν περιέχουν διακρίσεις για τα μέλη και
εφαρμόζονται στο σύνολο των μελών.
Ισοκρατία = Ισο βάρος ψήφου για κάθε μέλος στις διαδικασίες
ψήφισης των νόμων.