Αρχική » Νέες κυκλοφορίες από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις

Νέες κυκλοφορίες από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις

από Άρδην - Ρήξη

Νέες κυκλοφορίες από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις

 

Τίτλος: Φιλική Εταιρεία – Ήταν ώριμη η Επανάσταση; 

Συγγραφέας: Γιώργος Καραμπελιάς

Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019

Τιμή: 18 ευρώ στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο από 22 ευρώ λιανική τιμή.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Η μεγάλη αναγεννησιακή προσπάθεια του ελληνισμού μετά το 1700 κατέστησε δυνατή τη συγκρότηση της Φιλικής Εταιρείας και την πυροδότηση της Επανάστασης· η ελευθερία μας, υπογραμμίζει ο Δημήτρης Βικέλας, κατεκτήθη δια της «σπάθης» και «θυσιών ακαταλογίστων».
Παρότι θα ιδρυθεί από ριζοσπαστικά στοιχεία, πνευματικούς απογόνους του Ρήγα Βελεστινλή, η επιτυχία της Εταιρείας θα στηριχτεί στον συνδυασμό μιας αταλάντευτης επαναστατικής βούλησης με τη συνείδηση πως ένας εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας θα πρέπει να συμπεριλάβει το σύνολο των δυνάμεων του γένους.
Με πρωτοβουλία των εμπόρων της διασποράς, γεγονός που ήδη συνιστά μια ιστορική καινοτομία, οι ναυτικοί, οι στρατιωτικοί, οι προεστοί, οι κληρικοί, οι Φαναριώτες, οι λόγιοι, θα ξεσηκώσουν τις μεγάλες μάζες του λαού –κατ’ εξοχήν την αγροτιά– έτοιμες να δεχτούν το μήνυμα της Επανάστασης.
Εντούτοις σήμερα, στα πλαίσια της γενικευμένης απογοήτευσης που κατατρύχει τους Έλληνες, αρκετοί αμφισβητούν την επιλογή της επαναστατικής οδού και υποστηρίζουν πως υπήρξε αρνητική για τον ελληνισμό. Ωστόσο, η ακύρωσή της θα είχε, άραγε, τις ευεργετικές συνέπειες που προεξοφλούνται ή, αντίθετα, θα είχε αρνητικές επιπτώσεις, με άδηλες συνέπειες για το μέλλον; Πάντως, ο βαθύτατος διχασμός ως προς την ακολουθητέα στρατηγική θα αφήσει ανολοκλήρωτο το όραμα της Φιλικής για απελευθέρωση του συνόλου του ελληνισμού.
Στο Παράρτημα του βιβλίου παρατίθενται τεκμήρια του επαναστατικού σχεδιασμού: Το «Σχέδιον Γενικόν» αφορά τους γενικούς στόχους της επανάστασης, το «Μέγα Σχέδιον» την οργάνωση εξέγερσης στο ελλείπον κέντρο, την Κωνσταντινούπολη, το «πολεμικόν Σχέδιον Σάββα» αφορά τον σχεδιασμό στα Βαλκάνια, οι δε διακηρύξεις του Αλέξανδρου Υψηλάντη φωτίζουν τις ιδεολογικές κατευθύνσεις της Εταιρείας. Πρωτότυποι χάρτες και διαγράμματα παρουσιάζουν την κοινωνική σύνθεση και τη γεωγραφική εξάπλωση της Εταιρείας.
Διακόσια χρόνια μετά το κατόρθωμα της Φιλικής, οι Έλληνες καλούνται είτε να το ακυρώσουν, μέσα από μια μοιραία υποστροφή, είτε να το ολοκληρώσουν, κατ’ εξοχήν πνευματικά, ιδεολογικά, πολιτισμικά.

ISBN: 978-960-427-207-5

*Στο εξώφυλλο «Ο όρκος των Φιλικών», πίνακας του Νίκου Εγγονόπουλου (ελαιογραφία σε καμβά, 1952). Το νέο μέλος ορκίζεται μπροστά στον λόγιο, τον στρατιωτικό σε ξένη υπηρεσία, τον κλεφταρματωλό, τον έμπορο και τον ιερέα.

Τίτλος: No society, το τέλος της μεσαίας τάξης της Δύσης

Συγγραφέας: Κριστόφ Γκιλλουί

Μετάφραση: Χριστίνα Σταματοπούλου

Σελίδες: 256

Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου 

Η καταστροφή της παλιάς μεσαίας τάξης και η περιχαράκωση σε μητροπόλεις-φρούρια των αρχουσών τάξεων της Δύσης, αποτελεί την αφετηρία του προβληματισμού του τελευταίου βιβλίου του Γάλλου γεωγράφου, Κριστόφ Γκιλλουί. Συνέπεια αυτής της καταστροφής και του διχασμού είναι η διάλυση της κοινωνικής συνοχής των δυτικών κοινωνιών και ο κατακερματισμός τους σε μικροκοινωνίες, καθεμιά από τις οποίες προσπαθεί να επιβιώσει, περιχαρακωμένη στη δική της κοινωνική ή εθνο-πολιτισμική κοινότητα, καθώς και η αυξανόμενη αδυναμία επικοινωνίας ανάμεσα στο μειοψηφικό μηντιακό και πολιτικό σύστημα και την κοινωνική πλειοψηφία. Πρόκειται για την έκλειψη της κοινωνίας, τέτοια που τη γνωρίζαμε στο παρελθόν.
Το βιβλίο του συνιστά έτσι μια σημαντική συμβολή στην προσπάθεια που καταβάλλεται τα τελευταία χρόνια να συνειδητοποιηθούν οι τεράστιες κοινωνικές αλλαγές που πραγματοποιούνται μπροστά στα μάτια μας, αλλαγές τις οποίες, δυστυχώς, συνεχίζουμε να αναλύουμε και να ερμηνεύουμε με το ιδεολογικό οπλοστάσιο του 19ου και του 20ού αιώνα: Για τον Κριστόφ Γκιλλουί, αυτές οι τεράστιες αλλαγές έχουν διαμορφώσει, στις χώρες της Δύσης, ένα νέο κοινωνικό και ταξικό τοπίο, μια νέα ταξική σύνθεση. Όπως λέει χαρακτηριστικά: «Από τα ερείπια της μεσαίας τάξης της Δύσης αναδύεται ο κόσμος των περιφερειών».

 

Ο Κριστόφ Γκιλλουί γεννήθηκε το 1964 στη Γαλλία και σπούδασε γεωγραφία στη Σορβόνη. Ως κοινωνικός γεωγράφος επικεντρώθηκε αρχικά στα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα της Γαλλίας, ενώ τα τελευταία χρόνια η ερευνά του διευρύνεται στο σύνολο των δυτικών χωρών.
Τα βιβλία του έχουν γνωρίσει σημαντική απήχηση στη Γαλλία καθώς, μαζί με αυτά του οικονομολόγου Τομά Πικετύ, έφεραν στο κέντρο του προβληματισμού το μεγάλο κοινωνικό ρήγμα που βαθαίνει διαρκώς στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών.
Ο Γκιλλουί επισημαίνει ότι το 60% του πληθυσμού, που ζει στις περιφερειακές περιοχές της Δύσης παραμένει «αόρατο» για τους πολιτικούς και τις ανώτερες τάξεις, που έχουν οχυρωθεί στις παγκοσμιοποιημένες μητροπόλεις. Εξού και φαινόμενα όπως το Μπρέξιτ, ο Σαλβίνι, ο Τραμπ, η Λεπέν. Λαϊκά κινήματα όπως τα «κίτρινα γιλέκα» στη Γαλλία, αποσκοπούν ακριβώς να αμφισβητήσουν αυτό το νέο κοινωνικό απαρτχάιντ.
Με το βιβλίο του, Συνηγορία για μια λαϊκή Αριστερά. Η Αριστερά μπροστά στους ψηφοφόρους της, το 2011, τοποθετήθηκε στην πολιτική συζήτηση της εποχής, ενώ το 2017, συνυπέγραψε με τον J.-P Chevenement, τον M. Onfray, τη N. Polony και άλλους, το κείμενο «Ευρώπη: η υπερεθνικότητα απέτυχε, ας εμπιστευτούμε τα έθνη».

Τίτλος: «Ποιο είναι το σφάλμα της Δεξιάς; – Γιατί η Αριστερά δεν έχει μέλλον;»

Συγγραφέας: Κρίστοφερ Λας

Μετάφραση – εισαγωγή: Γιώργος Ρακκάς

 Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019

 

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Με ποια πλευρά συντάσσεστε λοιπόν; Οι αναγνώστες θα θεωρήσουν τις θέσεις μου δυσνόητες μόνο αν επιμένουν να πιστεύουν ότι η κάθε θέση που δεν εντάσσεται ανοιχτά στο κλασικό σχήμα Αριστερά – Δεξιά παραπέμπει αυτόματα στη Δεξιά. Εν τούτοις, η μόνη υπερασπίσιμη ηθικά επιλογή είναι να επιλέξει κανείς τον οίκτο, τη συμπόνοια και τη συγχώρεση, ενάντια στους άρχοντες και τις εξουσίες αυτού του κόσμου, να επιλέξει την αλήθεια έναντι της ιδεολογίας. Και για να κάνει κανείς αυτή την επιλογή σήμερα, θα πρέπει να απορρίψει εξ ίσου την Αριστερά και τη Δεξιά.

H ελπίδα για μια νέα πολιτική δεν στηρίζεται στη διαμόρφωση μιας νέας αριστερής απάντησης στην άνοδο της Δεξιάς. Αντίθετα, βασίζεται στην απόρριψη των παραδοσιακών πολιτικών κατηγοριών και τον επαναπροσδιορισμό των όρων της πολιτικής αντιπαράθεσης. Η ιδέα μιας «Αριστεράς» έχει εξαντλήσει την ιστορική της ύπαρξη και πρέπει να εγκαταλειφθεί, όπως πρέπει να εγκαταλειφθεί και ένας συντηρητισμός που, σε μεγάλο βαθμό, με τη δική του ρητορική συγκαλύπτει τις παλαιότερες φιλελεύθερες παραδόσεις. Οι παλιές ταμπέλες δεν έχουν κανένα νόημα πλέον. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να μπερδεύουν ακόμα περισσότερο τη συζήτηση αντί να την ξεδιαλύνουν. Αποτελούν προϊόντα μιας παλαιότερης εποχής, της εποχής του ατμού και του χάλυβα, και είναι εντελώς ακατάλληλες για την εποχή της ηλεκτρονικής, του ολοκληρωτισμού και της μαζικής κουλτούρας. Ας αποχαιρετήσουμε αυτούς τους παλιούς μας φίλους, ένθερμα μα ειλικρινά, και ας αναζητήσουμε αλλού έμπνευση και ηθική υποστήριξη.

 

Αποτέλεσμα εικόνας για Κρίστοφερ Λας

Ο Κρίστοφερ Λας είναι ένας από τους γνωστότερους Αμερικανούς ιστορικούς και κοινωνιολόγους. Γεννήθηκε σε μια κωμόπολη της Νεμπράσκα, το 1932, σε οικογένεια αριστερών διανοουμένων, και σπούδασε στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ και Κολούμπια. Δίδαξε ιστορία στο πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ, από το 1970 μέχρι τον πρόωρο θάνατό του από καρκίνο, το 1994.
Επηρεάστηκε αρχικά από τη Σχολή της Φρανκφούρτης και τον νεομαρξισμό. Σταδιακά, η σκέψη του προσανατολίστηκε στην κριτική του πολιτισμικού φιλελευθερισμού και της πίστης στην «πρόοδο», περιγράφοντας στα βιβλία του τη διαρκή πολιτισμική και πολιτική παρακμή της αμερικανικής κοινωνίας, αλλά και την αδυναμία της αριστερής διανόησης να αντιμετωπίσει την ιδεολογική ηγεμονία του φιλελευθερισμού. Έγινε ιδιαίτερα γνωστός με το βιβλίο του Η κουλτούρα του ναρκισσισμού.
Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: Η κουλτούρα του ναρκισσισμού, (Νησίδες 2002), Η εξέγερση των ελίτ και η προδοσία της δημοκρατίας, (Νησίδες 2006, Ο ελάχιστος εαυτός, (Νησίδες 2006), Λιμάνι σ’ έναν άκαρδο κόσμο, (Νησίδες 2007). Ο διάλογος του Κ. Λας με τον Κορνήλιο Καστοριάδη κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις με τον τίτλο Κουλτούρα του Εγωισμού (επίμετρο: Ζαν Κλωντ Μισεά).

Φιλοσοφία και Ιστορία 

Συγγραφέας: Σπύρος Κουτρούλης

Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019 

Σελ. 160

Τιμή: 10 ευρώ στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο από 12 ευρώ τιμή λιανικής. 

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Ο Σπύρος Κουτρούλης σε πέντε διαφορετικά δοκίμια επιχειρεί να διερευνήσει τη συνάντηση της φιλοσοφίας με την κοινωνία και την ιστορία· εξαρχής, άλλωστε, ο φιλοσοφικός λόγος στάθηκε πάντα μέσα στον κοινωνικό χώρο και δεν περιορίστηκε στον προβληματισμό για την αφετηρία της ύπαρξης.

Το πρώτο δοκίμιο πραγματεύεται την πολιτική φιλοσοφία του Πλάτωνα, την ερμηνεία της από τον Καρλ Πόππερ –που τον θεωρεί προπομπό του ολοκληρωτισμού– και την απάντηση του Eρνστ Κασσίρερ, που θα υποστηρίξει ότι, στην πλατωνική πολιτεία αποδοκιμάζεται με εμφατικό τρόπο η τυραννία.

Στο δεύτερο, για την πολιτική, την κοινωνία και τη δημοκρατία στον Αριστοτέλη, παρατίθενται οι απόψεις των Καρλ Πόππερ, Καρλ Μαρξ και Κορνήλιου Καστοριάδη. Ο Αριστοτέλης θέτει σε αξιακή προτεραιότητα την κοινωνία έναντι του ατόμου, όχι για να το εξαφανίσει, αλλά για να πλέξει το απαραίτητο «κουκούλι», εντός του οποίου ο άνθρωπος θα καταφέρει να αναπτύξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.

Στο τρίτο δοκίμιο παρουσιάζεται η αντίληψη της Χάνα Άρεντ πως το ξερίζωμα του ανθρώπου αποτελεί την πηγή του ολοκληρωτισμού, ενώ παράλληλα η δυτική δημοκρατία κατατρύχεται από την εμπορευματοποίηση και τον μηχανικισμό.

Στο τέταρτο δοκίμιο «Αντιεθνικισμός και αυτοκρατορίες: οι παρερμηνείες και τα αδιέξοδα της μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας» παρουσιάζονται οι απόψεις –και οι παρερμηνείες αυτών– των Έρνεστ Γκέλνερ, Άντονι Σμιθ, Mπένεντικτ Άντερσον και Έλι Κέντουρι για τις προϋποθέσεις, τους όρους και την εξέλιξη των ιστορικών εθνών.

Τέλος, το βιβλίο ολοκληρώνεται με την μελέτη της αντίληψης του Ιμμάνουελ Καντ για την κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στον Κόσμο και στη Φύση· αντίληψη που επηρέασε τη φιλοσοφική σκέψη που ακολούθησε, ακόμη και αυτή που επεδίωξε να σταθεί απέναντί του, όπως η μαρξική.

 

Τίτλος: O Γρηγόριος Ε΄και η επανάσταση του 1821

Συγγραφέας: Γιώργος Κεκαυμένος

Εναλλακτικές Εκδόσεις 2019

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου

Η εκτέλεση του πατριάρχη υπήρξε η πράξη που μεταστοιχείωσε τον Αγώνα των Ελλήνων από απελευθερωτική επανάσταση σε θρησκευτικό πόλεμο, καθιστώντας έτσι αδύνατη την οποιαδήποτε πιθανότητα για συνεννόηση και συνδιαλλαγή με τους Τούρκους, ενώ γέμισε τις ψυχές των Ελλήνων από ακόρεστη δίψα για εκδίκηση.
Όλοι, Έλληνες και ξένοι, εχθροί και φίλοι, γνώριζαν και παραδέχονταν ότι ο μαρτυρικός πατριάρχης είχε μια μοναδική ενάρετη προσωπικότητα, με σπάνιο ήθος, καθώς διακρινόταν για το ασκητικότατο παρουσιαστικό του, την απέχθειά του προς τα χρήματα, και την παροιμιώδη φιλευσπλαχνία και φιλοπτωχεία του.
Αποφασισμένος να μείνει μέχρι το τέλος στις επάλξεις του χρέους και του καθήκοντος, ο πατριάρχης που συντόνισε και οργάνωσε την προετοιμασία της Επανάστασης, πρώτος αυτός πότισε με το αίμα του το δέντρο της λευτεριάς, κάνοντάς το να ρίξει μπόι και να θεριέψει, αφήνοντας κατάπληκτο όλον τον κόσμο.

 νέος Ερμής ο Λόγιος τ. 19 (χειμώνας 2019). 

Περιεχόμενα

Αφιέρωμα:
Οι μεγάλες αφηγήσεις, η Νέα Τάξη των διανοουμένων και ο Μετάνθρωπος

Εισαγωγικό σημείωμα
Οκτάβιο Παζ, Ο διάβολος και ο ιδεολόγος
Ρίτσαρντ Ρόρτυ, Φιλόσοφοι και μυθιστοριογράφοι
Χάιντεγκερ και Νίτσε vs Κούντερα, Ντίκενς και Όργουελ
Μισέλ Ονφρέ, «Βιώνουμε ήδη έναν νέο ολοκληρωτισμό!»
Γιώργος Καραμπελιάς, Ο Μαρξισμός και η πρακτική του
Άλβιν Γκούλντνερ, To μέλλον των διανοουμένων και η άνοδος μιας νέας τάξης

*****
Τομά Πικετύ, Κεφαλαίο και Ιδεολογία

ΦΑΚΕΛΟΣ: Η «θεωρία του φύλου» και η κρίση της οικογένειας

Νικόλας Δημητριάδης, Εισαγωγικό σημείωμα
Κρίστοφερ Λας, Η Δεξιά, η Αριστερά και η κατάρρευση της οικογένειας
Ευάγγελος Κοροβίνης, Για τις έμφυλες ταυτότητες και τις τροπές τους
Μπερενίς Λεβέ, Η πολιτική της θεωρίας του φύλου
Γιάννης Παπαμιχαήλ, Μύθοι και στερεότυπα της ριζοσπαστικής πολιτικής ορθότητας:
επί τη ευκαιρία του Νόμου για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζεύγη

Απόστολος Βακαλόπουλος, Καταγωγή & πνευματική συνέχεια του ελληνικού έθνους 153
Σπύρος Κουτρούλης, Γεώργιος Θεοτοκάς: Η ιστορική συνέχεια του ελληνισμού
και η θέση του στον σύγχρονο κόσμο
Άγγελος Γουνόπουλος, Bartolomé de Las Casas: Ο απόστολος των ιθαγενών
στην αποικιοκρατούμενη Λατινική Αμερική
Αντώνης Ραγκούσης, Ελληνισμός και Δύση: Η σύλληψη της έννοιας του «ηθικού
πρέποντος», η κατανόησή του και ο δρόμος προς αυτό μέσα από την Ηθική της
Αρετής, τη Δεοντολογία και τον Ωφελιμισμό

Βιβλιοπαρουσιάσεις
Χρήστος Μούλιας: Γιώργος Καραμπελιάς, Εκκλησία και Γένος εν αιχμαλωσία
Σπύρος Κουτρούλης: Δ. Ξυδερός, Αθλοφόροι
Μ. Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας Γαβριήλ: Ν. Κακαδιάρης, Νεωτερικότητα
& Μενταμοντέρνο στη βυζαντινή τέχνη

Τίτλος: Η Θεμελιώδης Παρέκκλιση – αναθεωρημένη έκδοση

Συγγραφέας: Γιώργος Καραμπελιάς

Β΄ έκδοση: 2019

Κυκλοφορεί και πάλι  το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά, Η θεμελιώδης παρέκκλιση, ρομαντισμός και Διαφωτισμός στον 21ο αιώνα, που είχε κυκλοφορήσει για πρώτη φορά το 2004 και έκτοτε είχε πραγματοποιήσει 2 ανατυπώσεις. Το βιβλίο κυκλοφορεί  σε νέα αναθεωρημένη έκδοση, στο σύνολο του, με νέα Εισαγωγή και Επίλογο. Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την Εισαγωγή και τον Επίλογο του βιβλίου.

Εναλλακτικές Εκδόσεις

Σήμερα, έχουμε εισέλθει σε μια ιστορική στιγμή κατά την οποία ο άνθρωπος ως είδος βρίσκεται στο κατώφλι της αυθυπέρβασής του, με τη δημιουργία του μετανθρώπου, που πλησιάζει με τεράστια βήματα, σε αυτές τις αρχές του 21ου αιώνα. Κάτω από το φως αυτών των εξελίξεων αποκτά ένα νέο νόημα και μια διαφορετική επικαιρότητα –που ίσως δεν μπορούσε ούτε ο ίδιος να φανταστεί– η θέση του Χάιντεγκερ πως ο διαφωτισμός και η τεχνολογία του οδηγούν στον θάνατο του Ανθρώπου. Κυριολεκτικώς. Ο άνθρωπος αποκτά, σταδιακώς και με επιταχυνόμενα βήματα, τη δυνατότητα της δημιουργίας ενός νέου είδους, που θα αποτελέσει την τεχνολογική μετεξέλιξή του, σηματοδοτώντας το τέλος της φυσικής επιλογής, εισάγοντάς μας στην εποχή της τεχνητής επιλογής, που προανήγγελλε η ευγονική.

[Και ως προς αυτό, ο ίδιος ο Χάιντεγκερ, όπως και άλλοι ομοϊδεάτες του, σαν τον Έζρα Πάουντ και τον Κνουτ Χάμσουν, ή ακόμα και τον πρώιμο Τ.Σ. Έλιοτ, λάθεψαν απελπιστικά ως προς τις πολιτικές επιλογές τους. Ενώ ορθώς είδαν τον μαρξισμό, ιδιαίτερα στη σοβιετική εκδοχή του, ως το απόγειο του διαφωτισμού, του οποίου η θεωρία μιας χωρίς τέλος προόδου οδηγεί αναπόφευκτα στον θάνατο του ανθρώπινου Είναι, επέλεξαν ως εναλλακτική λύση τη Χάρυβδη του ναζισμού.

Παρασυρμένοι από τη θεωρία του ριζώματος, εθνοτικού και ανθρωπικού, που διακινούσε ο εθνικοσοσιαλισμός, απέναντι στον ανέστιο σοβιετικό μαρξισμό, έκλεισαν τα μάτια μπρος στο γεγονός ότι αυτός αποτελούσε μια ακόμα χειρότερη εκδοχή του θανάτου του Ανθρώπου. Διότι εάν ο μαρξισμός διακήρυσσε το τέλος της ανθρώπινης φύσης, καθώς και κάθε ριζώματος και την έλευση ενός «αγγελικού» κόσμου, πλασμένου αποκλειστικά από την τεχνολογία και την ιστορία, ο εθνικοσοσιαλισμός, χρησιμοποιώντας την έννοια του ριζώματος αποκλειστικά για ένα έθνος και μόνο, ευαγγελιζόταν την έλευση του Αρίου υπερανθρώπου, που θα μεταβάλει όλους τους υπολοίπους σε υπανθρώπους· εν τέλει, σε μια υπερτεχνολογική, και καθόλου αντιτεχνολογική, εκδοχή του εθνοτικού ριζώματος.

Στην πραγματικότητα, ο εθνικοσοσιαλισμός, όπως πολύ σωστά τόνισε ο Λιονέλ Ρισάρ[1], δεν υπήρξε αντίπαλος του μοντερνισμού και καθόλου «ρομαντικός» αλλά αποτέλεσε έναν τύπο αντιδραστικού μοντερνισμού. Και αυτό παρά τη ναζιστική φυσιολατρία και οικολογία. Το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η λατρεία της τεχνολογίας, η ευγονική και οι πρώιμοι πειραματισμοί, ακόμα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για τον μετάνθρωπο, μόνο που αυτός θα ήταν Άριος, αποκλειστικά. Όμως, οι αρχικές ψευδο-ρομαντικές τάσεις του δεν παρέσυραν μόνο τον Χάιντεγκερ και τον Πάουντ, αλλά επέτρεψαν και στους οπαδούς του εργαλειακού διαφωτισμού να συκοφαντήσουν τον ρομαντισμό, ταυτίζοντας τον με τον εθνικοσοσιαλισμό. Έτσι, ακόμα και ρομαντικές εκδοχές του μαρξισμού, όπως εκείνες του Ερνστ Μπλοχ ή της Σχολής τα Φρανκφούρτης κατακλύστηκαν κυριολεκτικά κάτω από τη μαρξιστικοφανή βουλγκάτα του μηχανοκεντρικού ντετερμινισμού.]

Συνεπώς, από τη στιγμή και πέρα που ο μεσσιανισμός έχει πάψει να είναι αποκλειστικά, ή πρωταρχικά, θρησκευτικός ή ιστορικο-κοινωνικός και μεταβάλλεται, ταχύτατα, σε τεχνολογικό και κυριολεκτικά «μετανθρωπικό», η αντίσταση του… ανθρώπινου είδους μετατοπίζεται στην πρόταξη του ρομαντισμού και την παράλληλη υπέρβαση του μεσσιανισμού, μετά από χιλιάδες χρόνια μεσσιανικών προσδοκιών.

Θα τα βρείτε στα βιβλιοπωλεία και στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο enalekdoseis.gr….

ΣΧΕΤΙΚΑ

1 ΣΧΟΛΙΟ

Α.Π. 23 Δεκεμβρίου 2019 - 20:51

Αστοχη η χρήση του όρου “αυθυπέρβαση” για τον μετάνθρωπο. Ορθότερος νομίζω είναι ο όρος “αυτοκατάργηση ή αυτοκαταστροφή” του ανθρώπου.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ