του Ζ. Μποβέ, από το Άρδην τ. 54, Ιούνιος – Ιούλιος 2005
Στις 7 Ιουνίου, μια ασυνήθιστη πορεία ξεκίνησε από τη Λυόν της Γαλλίας, κατευθυνόμενη προς τη Νιέβρ, όπου προβλέπεται να καταλήξει στις 3 Ιουλίου, με στόχο να ζητήσει την κατάργηση του γαλλικού Γκραν Πρι της Φόρμουλα 1, που «παροξύνει τη ρύπανση και σπαταλά τους φυσικούς πόρους». Η πορεία αυτή οργανώνεται από το περιοδικό Αποανάπτυξη και υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, από τον Ζοζέ Μποβέ, ηγέτη της Ομοσπονδίας Γάλλων Αγροτών και στέλεχος του αντι-παγκοσμιοποιητικού κινήματος. «Θέλουμε να τελειώσει αυτή η αναχρονιστική διασκέδαση που απευθύνεται σε είκοσι πλουσιόπαιδα, τη στιγμή που επίκειται η μείωση της εξόρυξης πετρελαίου και το κλίμα απορρυθμίζεται επικίνδυνα».
Σύμφωνα με τους διοργανωτές της κινητοποίησης, το προσεχές τέλος της πετρελαϊκής αφθονίας καθιστά αναπόφευκτη την αποανάπτυξη. «Η επιλογή δεν είναι ανάμεσα σε ανάπτυξη και αποανάπτυξη αλλά ανάμεσα στην ύφεση και την αποανάπτυξη», με άλλα λόγια, ανάμεσα σε μια ανεξέλεγκτη οικονομική κρίση και μια ελεγχόμενη προσαρμογή, υποστηρίζουν οι ακτιβιστές του κινήματος που οραματίζονται μια ριζική αλλαγή της κοινωνίας μέσα στην οποία θα υπάρχουν «λιγότερα αγαθά και περισσότερες σχέσεις».
Να τι λέει ο Ζοζέ Μποβέ σε συνέντευξη που έδωσε με αφορμή την παραπάνω εκδήλωση:
Συμμετέχετε στη συζήτηση για το περιβάλλον. Η οικολογική κατάσταση του πλανήτη καλεί άραγε σε μια αλλαγή του οικονομικού συστήματος;
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή γιατί απειλείται η επιβίωση του πλανήτη και του ανθρώπινου είδους. Το οικονομικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε θα χρειαζόταν τρεις ή τέσσερις πλανήτες αν όλοι οι άνθρωποι υιοθετούσαν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, επτά πλανήτες αν επρόκειτο για το μοντέλο των Ηνωμένων Πολιτειών. Επί πλέον, το 80% των πόρων του πλανήτη χρησιμοποιείται από λιγότερο από το 20% των κατοίκων. Επομένως, το σύστημα δεν μπορεί να εξαπλωθεί σε όλον τον πλανήτη. Δεν θα επιτρέψει στις επερχόμενες γενεές να ζήσουν πάνω στη Γη.
Αυτή η αλλαγή είναι δυνατή με ταυτόχρονη μείωση της ανεργίας;
Στο σημερινό σύστημα, η τεχνολογική πρόοδος μεταφράζεται με απώλεια θέσεων εργασίας. Η λύση που επινοείται για να αντισταθμιστεί αυτή η απώλεια είναι να διευρύνεται αδιάκοπα η σφαίρα των «εμπορευματικοποιημένων» δραστηριοτήτων. Στην πραγματικότητα, πρέπει να περάσουμε σε μια κατανομή της εργασίας και σε μια σημαντική μείωση του χρόνου εργασίας, μέχρι 32 ώρες την εβδομάδα.
Η αειφόρος ανάπτυξη είναι η λύση ή πρέπει να στραφούμε στην αποανάπτυξη;
Ο όρος αειφόρος ανάπτυξη είναι όρος-παγίδα γιατί χρησιμεύει στο να διαιωνίζει το παραγωγικιστικό πρότυπο. Πρέπει να προχωρήσουμε σε μια αμφισβήτηση του οικονομικού και τεχνικού προτύπου και να στοχαστούμε πάνω στο τι συνεπάγεται η αποανάπτυξη, τι συνεπάγεται η κατανομή του πλούτου και η επανατοπικοποίηση της οικονομίας. Σήμερα, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη πάνω στο σύνολο του πλανήτη εάν δεν επανατοπικοποιήσουμε την οικονομία και εάν δεν σταματήσουμε την ανάπτυξη των οικονομικών μεταφορών από τη μία περιοχή του κόσμου στην άλλη.
Οι πληροφορίες και η συνέντευξη προέρχονται από την εφημερίδα Λε Μοντ, 6/6/05. Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου: Χριστίνα Σταματοπούλου
