από το Άρδην τ. 53, Απρίλιος-Μάιος 2005
Γιατί τα σπάσαμε τ’ αγάλματά των
Γιατί τους διώξαμεν απ’ τους ναούς των
Διόλου δεν πέθαναν γι’ αυτό οι θεοί
(Κ. Καβάφης: Ιωνικόν)
Αγαπητέ κύριε Καραμπελιά, ανέγνωσα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το τελευταίον τεύχος του περιοδικού «Άρδην» και συμφωνώ απολύτως με την αυστηράν μεν, δικαίαν δε, κριτικήν που ασκείται επί της παραφιλολογίας που αναπτύσσουν ορισμένα περιοδικά του καλούμενου ελληνοκεντρικού χώρου.
Συγχρόνως όμως δεν δύναμαι να αποκρύψω την απογοήτευσίν μου όταν διεπίστωσα ότι δεν εξετάσθηκε το κατ’ εξοχήν κομβικόν σημείον τού υπό συζήτησιν θέματος που ελπίζω ότι θα καλυφθεί στο επόμενον αφιέρωμα του περιοδικού.
Αναφέρομαι στην ριζικήν ασυμβατότηταν μεταξύ ελληνισμού και χριστιανισμού που προκύπτει από την ανηλεή καταδίωξιν μέχρι της οριστικής εξαφανίσεως υπό του τελευταίου, του συνόλου του αρχαίου πολιτισμού, δηλαδή της ελληνικής θρησκείας, επιστήμης και τέχνης. Ο λαός μας δια της βίαιας εκχριστιανίσεώς του εισήλθεν εις ζοφερόν μεσαίωναν διαρκείας 1.500 ετών περίπου που μερικώς αποτίναξεν δια της επαναστάσεως του 1821.
Η ανωτέρω θέσις είναι ιστορικώς αναμφισβήτητη και υποστηρίζεται από πλήθος πρωτογενών γραπτών πηγών της εποχής εκείνης ήτοι από του 3oυ μέχρι του 6ου μ.Χ. αιώνος και αποτελεί κοινήν γνώσιν κάθε μελετητού με ενδιαφέρον στην ελληνικήν ιστορίαν.
Προσωπικώς εκπλήσσομαι όταν διαπιστώνω ότι η αριστερά διανόησις, ενώ ερμηνεύει και κατανοεί ορθώς την ιστορίαν του ελληνισμού από της Τουρκοκρατίας και εντεύθεν, αδυνατεί να προσεγγίσει ικανοποιητικώς τον αρχαίον και τον μεσαιωνικόν κόσμον.
Η ανάγνωσις της ιστορίας αυτής της περιόδου είναι υποχρεωμένη έναντι της αλήθειας ν’ αναφέρει ότι η χριστιανική θρησκεία οργανώθηκε διοικητικώς και χρησιμοποιήθηκε πολιτικώς υπό της αυτοκρατορικής Ρώμης σ’ ένα πρωτοφανές ιστορικώς πείραμα θρησκευτικής φύσεως που σκοπόν είχεν την ομογενοποίησιν των υποτελών λαών δια την πληρεστέραν υποδούλωσίν των. Στο μάτι του κυκλώνος βρέθηκε τότε, ως ήτο φυσικόν, ο ελληνικός λαός λόγω του δέους που ένιωθαν οι Ρωμαίοι δια τον πολιτισμόν του και της βεβαιότητός των ότι ήτο ο κυριότερος αντίπαλός των δια την κυριαρχίαν. Η χριστιανική θρησκεία απετέλεσεν τον πολιορκητικόν κριόν της Ρώμης εναντίον της ψυχής της Ελλάδος και είχεν ως αποτέλεσμα να υποστούν οι Έλληνες συστηματικήν εθνοκάθαρσιν ώστε η στρατιωτική των υποδούλωσις να συμπληρωθεί από την πλήρην πνευματικήν των αλλοτρίωσιν. Είμεθα βεβαίως τυχεροί διότι, κατ’ αντίθεσιν με τους Αιγυπτίους που έχασαν αργότερα και την θρησκείαν και την γλώσσαν των, εμείς ομοιάζωμεν των Περσών που διατήρησαν την γλώσσαν των.
Η αδήριτος αυτή ιστορική πραγματικότης δεν δύναται ν’ αναιρεθεί από το γεγονός ότι η νέα θρησκεία, εκ των αραμαϊκών ορμώμενη και εκ των εβραϊκών παραδόσεων, χρησιμοποίησε την διεθνήν τότε ελληνικήν γλώσσαν δια να προσεγγίσει το μέλλον ποίμνιόν της ούτε από την σπασμωδικήν και άτεχνον ενσωμάτωσιν ελληνικών δοξασιών και τελετών στην θεολογίαν και στο τυπικόν της λατρείας της ούτε από την προοδευτικήν ελληνοποίησιν της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας που ήτο αποτέλεσμα της τελικής επικρατήσεως του ελληνικού πληθυσμού που εξ αρχής άλλωστε αποτελούσεν την πλειοψηφίαν των κατοίκων της. Ο συμβολισμός είναι ισχυρός και στην περίπτωσιν της επιλογής της πρωτευούσης: Η νέα Ρώμη κτίσθηκε επί του ελληνικού Βυζαντίου, δηλαδή στο γεωγραφικό εκείνο σημείο ενώσεως του ηπειρωτικού και του μικρασιατικού ελληνισμού.
Το ερώτημα που επιθυμώ να σας θέσω είναι διατί το σύνολον της αριστεράς αρνείται να αποδεχθεί αυτή την αυτονόητον ιστορικήν πραγματικότητα; Ποια είναι τα αίτια που εμποδίζουν την κατ’ εξοχήν δημοκρατικήν και φιλολαϊκήν πολιτικήν πτέρυγαν της χώρας μας να εγκολπωθεί το σύνολον της ελληνικής ιστορίας και ν’ αποκαταστήσει την ιστορικήν μας συνέχειαν;
Θεωρώ ότι η άρνησις αυτή οφείλεται στις μαρξιστικές της καταβολές και στην συνακόλουθον υποτίμησιν του ρόλου της θρησκείας. Η υλιστική κοσμοθεωρία ίσως αρμόζει στους λαούς εκείνους που η ιστορική των μνήμη ταυτίζεται με τον χριστιανισμόν λόγω των προφανών θεολογικών και πολιτικών ατοπημάτων του. Δια τον Έλληναν όμως η απόρριψις του χριστιανισμού δεν οδηγεί κατ’ ανάγκην στην αθεΐα διότι, εκτός του τεραστίου πλούτου της μυθολογικής μας παραδόσεως κορυφαίοι φιλόλογοι είχαν επεξεργασθεί με τελειότηταν την θρησκείαν των προγόνων μας. Αναφέρομαι εις την μεγάλην χορείαν των Προσωκρατικών φιλοσόφων και στις τέσσαρες μεγάλες φιλοσοφικές σχολές της αρχαιότητος (Ακαδημία, Περίπατος, Στοά, Κήπος) που επί 800 περίπου χρόνια θεράπευον επιμελώς τας μούσας και είχον επεξεργασθεί μιαν βαθέως φιλοσοφημένην θρησκείαν, λάτρην του ωραίου, φιλάνθρωπον, ανεκτικήν και με δημοκρατικά ιδεώδη, καθ’ όσον πολυθεϊστική.
Η αναζήτησις του θείου είναι ιδιότης σύμφυτος με τον άνθρωπον και δια τούτο ο Αριστοτέλης τον ορίζει ως το ον που νομίζει θεούς και προσδιορίζει τον θεόν ως το ανώτατον νοητόν αντικείμενον.
Η θεώρησις της κάθε θρησκείας ως παιδικού σταδίου ή ασθενείας του πολιτισμού από την αριστεράν, καθ’ όλην την ιστορίαν της, έχει εγκλωβίσει την θεωρητικήν της σκέψιν σε σχήματα ελλιπή που δεν κατανοούν τα μηνύματα των καιρών και την εκδίκησιν της ιστορίας.
Επιθυμώ να παροτρύνω την διανόησιν της αριστεράς να κάνει την απαραίτητην ιδεολογικήν υπέρβασιν και ν’ αγκαλιάσει τον Αρχαίον Ελληνικόν Πολιτισμόν. Η βασική αντινομία μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού δεν δύναται να ξεπερασθεί με την αποσιώπησιν της ιστορίας και την εκδήλωσιν αφελών πολιτικών προθέσεων περί αρμονικής συνυπάρξεως.
Σας προτείνω να συμπαραταχθείτε κι εσείς με την κίνησιν δια την επαναφοράν της ελληνικής θρησκείας και να δρέψετε πρώτοι τους πολιτικούς καρπούς από το κοσμοϊστορικόν αυτό γεγονός. Η ύπαρξις μιας φιλοσοφημένης θρησκείας που αγαπά την σοφίαν, την αλήθειαν, και την ομορφιάν με πανάρχαιες ρίζες στην μυθολογίαν μας και στην ιστορίαν είναι απαραίτητος δια να ελευθερωθεί ο Έλλην και να πραγματωθεί ως πολιτικό oν.
Διατί επιτρέπετε στους ακροδεξιούς και στους λοιπούς σκοτεινούς κύκλους να λυμαίνονται μιαν παράδοσιν με την οποίαν ουδεμίαν έχουν σχέσιν; Άλλωστε αριστερά και δημοκρατία είναι έννοιες ταυτόσημες!
(Ο Απολλώνιος Τυανεύς)
Μα θα ξαναφανερωθεί
Ως ήτανε διδάσκοντας τα ορθά και τότε βέβαια
Θα επαναφέρει την λατρείαν ως τον θεόν μας
και τες καλαίσθητες ελληνικές μας τελετές
(Κ. Καβάφης: Είγε Ετελεύτα)
Σημείωσις:
Αντίγραφα αποστέλλονται
στην εφημερίδα Ριζοσπάστης
και στο περιοδικό Διιπετές
Ειλικρινώς,
Ανδρέας Π. Χασούρας
Αραβαντινού 6
Ξυλόκαστρον 204 00
03/03/2005
