Μ. Γραικούσης, Επιστολή

από το Άρδην τ. 53, Απρίλιος-Μάιος 2005

Ἀ­γα­πη­τοί φί­λοι,
Κα­τ’ ἀρ­χήν συγ­χα­ρη­τή­ρι­α γι­ά τό ἀ­φι­έ­ρω­μά σας στό τε­λευ­ταῖ­ο τεῦ­χος Ἰ­α­νου­α­ρί­ου-Μαρ­τί­ου 2005. Ἐ­π’ εὐ­και­ρί­α τῶν συ­νε­χι­ζο­μέ­νων serials τῶν τε­λευ­ταί­ων ἠ­με­ρῶν ἀ­πό τη­λε­ο­ρά­σε­ως καί τῶν ἐν πολ­λοῖς ἄ­δη­λων στό­χων τῶν, κα­τά τήν κοι­νή λο­γι­κή, κα­θο­δη­γου­μέ­νων ἐ­μπνευ­στῶν τους καί ἐ­πει­δή ἡ ὅ­λη ὑ­πό­θε­σι ὄ­ζει συ­νω­μο­τι­κή στήν κα­τά τά ἄλ­λα ἀ­νε­ξάρ­τη­το Ἑλ­λη­νι­κή Πο­λι­τεί­α, θά ἤ­θε­λα νά κά­νω δύ­ο πα­ρα­τη­ρή­σεις πού ἀ­φο­ροῦν καί τήν ου­σί­α τοῦ ἀ­φι­ε­ρώ­μα­τός σας, ὅ­πως αὐ­τό δι­α­γρά­φε­ται ἀ­πό τό ἐ­ξαί­ρε­το κύ­ρι­ο ἄρ­θρο σας “Ἀ­πό τόν Κα­στο­ρι­ά­δη στόν Φου­ρά­κη”.
α) Ὁ ἁ­πλός λα­ός, ὁ ὁ­ποῖ­ος εὐ­τυ­χῶς ἀ­κό­μη δι­α­θέ­τει τόν κοι­νό νοῦ, πα­ρά τίς ἄ­ο­κνες προ­σπά­θει­ες τῶν τη­λε­ο­πτι­κῶν ἀ­στέ­ρων τύ­που Κα­ρατ­ζα­φέ­ρη, Τρι­α­ντα­φυλ­λό­πουλου, Στά­η, Πρε­τε­ντέ­ρη κ.ἄ. νά τόν πολ­το­ποι­ή­σουν, ἀ­ντι­δρᾶ. Ἔ­τσι δι­ε­ρω­τᾶ­ται ὑ­πό ποί­α ἰ­δι­ό­τη­τα κα­λοῦ­νται στίς δι­ά­φο­ρες ἐκ­πο­μπές οἱ γνω­στοί ἀν­θέλ­λη­νες καί ἀ­ντι­χρι­στι­α­νοί Μπί­στης, Κου­να­λά­κης, Κολ­λά­τος κ.λ.π. Ἤ οἱ δῆ­θεν “ἑλ­λη­να­ράδες” Μπε­ξῆ­δες καί Σί­α. Μό­νο δι­ά τόν λό­γο ὅ­τι, οἱ πε­ρισ­σό­τε­ροι ἐξ αὐ­τῶν ἔ­χουν “προ­ο­δευ­τι­κό” ἤ “ἀ­ρι­στε­ρό”, κα­τά δή­λω­σί τους, πα­ρελ­θόν; Δυ­στυ­χῶς γι­ά δεύ­τε­ρη φο­ρά ἐ­πα­να­λαμ­βά­νε­τε­ καί σεῖς τό ἴ­δι­ο λά­θος. Δι­ό­τι ἐ­κτός τοῦ ἀ­πί­θα­νου ἐ­κεί­νου ἀ­γε­νοῦς καί γρα­φι­κοῦ κ. Ρασ­σι­ᾶ ἐμ­φα­νί­ζε­ται ἀρ­θρο­γρα­φών στό ἐν λό­γῳ τεῦ­χος σας καί κά­ποι­ος πρώ­ην τρα­γου­δι­στής (ἴ­δε τήν ὡ­ραι­ό­τα­τη κι­νη­μα­το­γρα­φι­κή ται­νί­α Βαλ­κα­νι­ζα­τέρ ὅ­που ἄ­δει, κα­κο­φώ­νως μά­λι­στα,τό γνω­στό ἆ­σμα Τε­ρέ­ζα) καί νῦν κα­τά πε­ρί­πτω­σι Φυ­σι­κός ἤ Μα­θη­μα­τι­κός ἤ Συγ­γ­ρα­φεύς ἤ Δι­ευ­θυ­ντής πε­ρι­ο­δι­κοῦ καί ὁ ὁ­ποῖ­ος, πέ­ραν τῆς πλη­θω­ρι­κῆς ἐμ­φα­νί­σε­ώς του, δι­α­θέ­τει καί πλη­θώ­ρα ἀ­ντι­δι­α­λε­κτι­κῆς συ­μπε­ρι­φο­ρᾶς, σέ ὅ­ποι­ον τυ­χόν θά τολ­μή­σῃ νά δι­α­φω­νή­σει μα­ζί του, ἀ­γνο­ών αὐ­τός ὁ ἑλ­λη­να­ρᾶς τήν θεί­α προ­τρο­πή τοῦ Πλά­τω­νος “Λό­γον δι­δό­ναι καί δέ­χε­σθαι”, συμ­βάλ­λο­ντας κα­τά ἄ­ψο­γο τρό­πο στήν τη­λε­ο­πτι­κή μας δυ­σπε­ψί­α καί ὁ ὁ­ποῖ­ος ἀ­πο­φεύ­γει ἐ­πι­με­λῶς νά το­πο­θε­τη­θῆ ἐ­πί τοῦ θέ­μα­τος, προ­φα­νῶς γι­ά νά μήν δυ­σα­ρε­στη­θοῦν οἱ πε­λά­τες τοῦ πε­ρι­ο­δι­κοῦ του, ἐ­νῶ το­πο­θε­τεῖ­ται ἐ­πί ἐ­ξω­φρε­νι­κω­τέ­ρων θε­μά­των προ­λο­γί­ζο­ντας π.χ. τό βι­βλί­ο τοῦ David Icke, Ἡ με­γά­λη συ­νο­μω­σί­α, τό ὁ­ποῖ­ο πρα­γμα­τεύ­ε­ται τήν κα­τά­λη­ψι τοῦ πλα­νή­του ἀ­πό δρα­κο­νι­α­νούς.
β) Σή­με­ρα ἡ πλει­ο­νο­ψη­φί­α τῶν νέ­ων ἀν­θρώ­πων, ἡ πλει­ο­νό­τη­τα τῶν ὁ­ποί­ων εἶ­ναι ἐρ­γα­τό­παι­δα μέ ἐ­λά­χι­στες θε­ω­ρη­τι­κές καί γραμ­μα­τι­κές γνώ­σεις, ὁ κα­λύ­τε­ρος εἶ­ναι ἀ­πό­φοι­τος Γυ­μνα­σί­ου, καί οἱ ὁ­ποῖ­οι κρα­τοῦν ἀ­ναμ­μέ­νη τήν φλό­γα τῆς ἀ­γά­πης πρός τήν πα­τρί­δα, τόν σε­βα­σμό πρός τήν ἱ­στο­ρί­α καί τήν πα­ρά­δο­σι, καί ἐ­πει­δή ἡ πα­ρα­δο­σι­α­κή ἤ μή Ἀ­ρι­στε­ρά ἀ­νέ­κα­θεν ἔ­τρε­φε μῖ­σος πρός τούς δύ­ο βα­σι­κούς πυ­λῶ­νες τοῦ Ἑλ­λη­νι­σμοῦ, τήν ἀρ­χαί­α γραμ­μα­τεί­α καί τήν Θρη­σκεί­α, καί ἐ­πει­δή ἀ­δυ­να­τοῦν νά κα­τα­νο­ή­σουν θε­ω­ρη­τι­κά κεί­με­να πού ἀ­να­φέ­ρο­νται σέ τέ­τοι­α θέ­μα­τα, στρέ­φο­νται πρός πι­ό εὐ­κο­λο­χώ­νευ­τες ἀ­πό­ψεις, οἱ ὁ­ποῖ­ες ὅ­μως τούς δί­νουν ἕ­να ὄ­ρα­μα, ἔ­στω καί ψευ­δε­πί­γρα­φο,τό ὁ­ποῖ­ο ζε­σταί­νει λί­γο τήν καρ­δι­ά τους ἐν σχέ­σει μέ τήν κα­θο­λι­κή πα­γω­νι­ά πού ἐ­πι­κρα­τεῖ σή­με­ρα. Αὐ­τό μοι­ραῖ­α τούς ὁ­δη­γεῖ σέ ἀ­τρα­πούς πού δέν ται­ρι­ά­ζουν του­λά­χι­στον μέ τήν κοι­νω­νι­κή τους θέ­ση καί γί­νο­νται εὔ­κο­λη βο­ρά στά δί­χτυ­α ἐ­πι­τη­δεί­ων οἱ ὁ­ποῖ­οι ἐ­πι­δι­ώ­κουν εἴ­τε τόν πλου­τι­σμό μέ­σῳ συ­να­φῶν ἐκ­δό­σε­ων, εἴ­τε ἐ­ξυ­πη­ρε­τοῦν πο­λι­τι­κές λύ­σεις τύ­που Πα­πα­δό­που­λου ἤ Με­τα­ξᾶ. Ἔ­χω προ­σω­πι­κή ἐ­μπει­ρί­α ἀ­πό πε­ρι­πτώ­σεις τέ­τοι­ων νέ­ων οἱ ὁ­ποῖ­οι εῖ­ναι ἐ­ξαι­ρε­τι­κά δύ­σπι­στοι σέ ὁ­ποι­εσ­δή­πο­τε ὀ­νει­ρώ­ξεις τύ­που Φου­ρά­κη ἤ Δαυ­λοῦ ἤ Ἰ­χώρ ἤ ὁ,τι­δή­πο­τε ἄλ­λο. Νο­μί­ζω λοι­πόν ὅ­τι ἕ­να κά­ποι­ο ἄ­νοι­γμα πρός αὐ­τούς τού ἀν­θρώ­πους μέ δη­μό­σι­ες ἐκ­δη­λώ­σεις θά τούς ἀ­πε­γκλώ­βι­ζε ἀ­πό πα­ρό­μοι­ες κα­τα­στά­σεις καί συγ­χρό­νως θά τούς ἔ­δι­νε τίς σω­στές δι­α­στά­σεις τῶν προ­βλη­μά­των καί τῶν λύ­σε­ών τους.

Μέ ἰδιαίτερη ἐκτίμησι
Μᾶρκος Ἀρ. Γραικούσης