Αρχική » Γ. Πολύμερος, Επιστολή

Γ. Πολύμερος, Επιστολή

από Άρδην - Ρήξη

από το Άρδην τ. 53, Απρίλιος-Μάιος 2005

(Δημοσιεύουμε μέρος της επιστολής του κ. Πολύμερου)

Λαμία 8-3-05
Κύριε διευθυντά,

Διάβασα με μεγάλη προσοχή τα όσα αναφέρονται στο περιοδικό σας (τ.52-53) για τους Ινδοευρωπαίους και τους Έλληνες. Επειδή ένα από τα βιβλία τα οποία έχω συγγράψει έχει αυτόν ακριβώς τον τίτλο, δηλαδή: «Οι Ινδοευρωπαίοι και οι Έλληνες», κι επειδή έχω κάτι να πω επάνω στο θέμα, θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:

α) Ο καθηγητής κ. Προμπονάς, κατά την κρίση μου, εύστοχα προσέγγισε το ζήτημα των Ινδοευρωπαίων αφού περιορίζεται μόνο στο γλωσσικό ζήτημα. Και ασφαλώς είναι το μόνο τεκμήριο πάνω στο οποίο θα μπορούσε κανείς να εργασθεί. Ανθρωπολογικοί και Αρχαιολογικοί λόγοι μας αποτρέπουν να δεχθούμε ότι υπήρξε Ινδοευρωπαϊκός λαός ο οποίος κάποτε διεσπάρη εδώ κι εκεί. Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι πριν από 8.000 ή κι ακόμη πριν από 9.000 χρόνια ο αρχικός Ινδοευρωπαϊκός πυρήνας διασπάσθηκε δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τις διαφορές που παρουσιάζει ο σωματότυπος του Ινδού με τον σωματότυπο του Γερμανού. Αν υπήρξε κάποιος κοινός πρόγονος αυτός θα ζούσε πριν αρκετές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, χρόνος που απαιτείται για να επέλθουν οι αναγκαίες αλλαγές. Κι αυτό βέβαια με την προϋπόθεση ότι οι Γερμανικές φυλές ζούσαν πάντοτε στον Βορρά και οι Ινδικές πάντοτε πολύ νοτιότερα. Επομένως το ζήτημα της αναμφισβήτητης ομοιότητας των Ινδοευρωπαϊκών γλωσσών θα πρέπει να διαχωρισθεί από το φυλετικό θέμα. Και η θέση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι πουθενά δεν έχουν βρεθεί ίχνη κατοικίσεως αυτού του «λαού». Όσοι ασχολήθηκαν με την γλώσσα της αρχικής ομάδας δεν έκαναν τίποτε άλλο απ’ το να οικοδομούν τυχαία, χρησιμοποιώντας σαν οικοδομικό υλικό ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Ασφαλώς το κτίσμα που μας παρουσίασαν και για το οποίο διατείνονται ότι είναι όμοιο με το αρχικό, όχι μόνο δεν έχει καμία απολύτως σχέση , εάν τελικώς δεχθούμε ότι υπήρξε κάπου αυτό το αρχικό, αλλά κατέπεσε από μόνο του. Άρα λοιπόν το «αχανές βασίλειο των υποθέσεων» περιλαμβάνει και την ανασύνθεση της γλώσσας των Ινδοευρωπαίων. Αλλά κι εδώ το σκοτάδι είναι πυκνό αφού υπάρχει κοινότης λέξεων για αφηρημένους τομείς της ανθρώπινης δραστηριό­τητας, αλλά για πολύ σημαντικά ζητήματα, όπως του φυσικού περιβάλλοντος, των εργαλείων, των μετάλλων κ.λ.π. οι ομοιότητες είναι από ανεπαίσθητες έως μηδενικές. Κάτι άλλο συμβαίνει. Ναι, αλλά τι;

β) Συμφωνώ απολύτως με την θέση του κ. Προμπονά ότι… «η θεωρία περί Προελλήνων Ινδοευρωπαίων αλλά, ενδεχομένως, και η θεωρία περί «Προελλήνων μη Ινδοευρωπαίων» χρειάζεται επανεξέταση και αναθεώρηση. Μήπως η καλούμενη “Προελληνική” δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρωιμότατη φάση της Ελληνικής;». Συμφωνώ επίσης με την διαπίστωση ότι πολλές από τις μέχρι πρότινος καλούμενες «προελληνικές» λέξεις σήμερα ομολογείται ότι είναι γνήσιες ελληνικές. Παρατηρώ όμως ότι οι λέξεις αυτές αποτέλεσαν αντικείμενο εκμεταλλεύσεως και προπύργια μάχης για τους υπερασπιστές της «Προελληνικής» θεωρίας. Ο Thomson στο βιβλίο του “H Ελληνική γλώσσα” αναφέρει ότι λέξεις όπως θάλασσα, ξίφος, μόλυβδος κ.λπ. δεν είναι ελληνικές αλλά είναι δανεικές από Κρητομυκηναϊκές γλώσσες. Να όμως που τα πράγματα απέδειξαν αυτήν την θέση εσφαλμένη. Διότι η «Μυκηναϊκή» Γραμμική Β΄ μας παραδίδει αυτές τις λέξεις ως ελληνικές. Αλλά, όταν διατύπωνε ο Thomson, τις θέσεις του αυτές, η Γραμμική Β΄ δεν είχε ακόμη αποκρυπτογραφηθεί και παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι χιλιάδες επί χιλιάδων μαθητές και σπουδαστές διδάχθηκαν, και αποδέχθηκαν ως ορθές, αυτές τις θεωρίες, οι οποίες τώρα αποδείχθηκαν εσφαλμένες, και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι το ζήτημα της Μυκηναϊκής έχει ήδη διευκρινισθεί, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ζήτημα της καταγωγής και της γλώσσας των Κρητών. Φυσικά αναφέρομαι στην Ιερογλυφική και την Γραμμική Α΄, τις οποίες, αφού δεν κατόρθωσαν να διαβάσουν, τις χαρακτήρισαν «μη ελληνικές». Το πώς συνέβη αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω. Συνέβη όμως. Αλλά μερικοί, όπως ο Mallory, πήγαν και πιο πέρα και θεώρησαν ότι οι λέξεις της Γραμμικής Α΄, τις οποίες ομολόγησαν ότι δεν μπορούν να διαβάσουν, είναι και «μη ινδοευρωπαϊκές». Αυτά διδάσκονται στα Πανεπιστήμια σήμερα. Δεν μας είπαν τί είναι, μας είπαν τί δεν είναι. Επιχειρηματολόγησαν μάλιστα, επί αγνώστου πεδίου, και προσπάθησαν να αχρηστεύσουν την θέση Κθηίτονν, την οποία αποδέχεται ο κ. Προμπονάς και συντάσσομαι μαζί του, ότι η Ελληνική γλώσσα διαμορφώθηκε στην Ελλάδα γύρω στο 6.500 π.Χ. Και το επιχείρημα τους ήταν ότι «εάν είναι έτσι τότε γιατί δεν μπορούμε να διαβάσουμε την Γραμμική Α΄;». (Mallory, Οι Ινδοευρωπαίοι.). Όμως, συμφωνώντας με την θέση του κ. Προμπονά και για το ότι ο τόπος απ’ όπου ξεκίνησε η Ινδοευρωπαϊκή γλώσσα είναι οι δύο όχθες του Αιγαίου, αλλά διαφωνώντας με την παραδοχή ότι υπήρξε τέτοια φυλή, και, προσπαθώντας να απαντήσω στις ερωτήσεις Μα11οΓγ, αλλά και στο εύλογο ερώτημα του εάν είναι έτσι τότε γιατί διατυπώνεται η άποψη ότι «τα αρχαιότερα μνημεία της ελληνικής γλώσσας δεν είναι πια τα ομηρικά έπη αλλά τα μυκηναϊκά κείμενα», κι επεκτείνοντας το ερώτημα γιατί όχι και τα κείμενα της Γραμμικής Α΄ και της Ιερογλυφικής, θα προσπαθήσω να σας δώσω αναγνώσεις κειμένων της Γραμμικής Α΄ και της Ιερογλυφικής τα οποία είναι, αδιάψευστα.

Με εκτίμηση,
Γιώργος Πολύμερος
Γλωσσολόγος- Ιστορικός
Ερευνητής-Συγγραφέας

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ