από το Άρδην τ. 43, Ιούλιος 2003
Η γερμανική οικονομία περνάει μια βαθύτατη κρίση, η οποία απειλεί να παρασύρει στη στασιμότητα το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας. Το πρώτο τρίμηνο του 2003, η παραγωγή μειώθηκε και οι άνεργοι αυξήθηκαν μέσα σε ένα χρόνο κατά 470.000 άτομα για να φτάσουν στα 4,5 εκατομμύρια και σε ποσοστό το 10,8% του ενεργού πληθυσμού, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη μετά την Ισπανία. Η μετάβαση από το μάρκο στο ευρώ επιδείνωσε ακόμα περισσότερο τα δομικά προβλήματα της γερμανικής οικονομίας. Δεδομένου ότι το μάρκο ήταν εξαιρετικά υπερτιμημένο τη στιγμή της μετατροπής, οι τιμές και το κόστος εργασίας εκπεφρασμένες σε ευρώ είναι πολύ υψηλότερες από την υπόλοιπη Ευρώπη. Το ωριαίο κόστος του Γερμανού εργάτη είναι 73% υψηλότερο από εκείνο του Ιταλού, 50% του Γάλλου, 30% του Σουηδού. Και βέβαια η απάντηση της κυβέρνησης Σρέντερ
ήταν να εξαγγείλει ένα τεράστιο πρόγραμμα περιορισμού των κοινωνικών δαπανών –μείωση των επιδομάτων ανεργίας, των δαπανών υγείας, διευκόλυνση των απολύσεων κ.λπ. Στο μεταξύ, η κρίση της ατμομηχανής της Ευρώπης συμβάλλει στην επέκταση της […]