Στήλη Άλατος

του Κώ­στα Θε­ο­λό­γου, από το Άρδην τ. 43, Ιούλιος 2003

η ω­φέ­λι­μη ο­φει­λή
Εί­πα­νε (τε­χνη­έ­ντως) πως η ε­σω­τε­ρι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση του ΠΑ­ΣΟΚ τύ­πω­σε και γέ­μι­σε τον τό­πο με α­φί­σες στις ο­ποί­ες φι­γου­ρά­ρει ο ι­δρυ­τής του σε η­λι­κί­α έν­δο­ξη να προ­συ­πο­γρά­φει το δή­θεν α­ξί­ω­μα (;) πως «το ΠΑ­ΣΟΚ ω­φεί­λει (sic) να εί­ναι η ψυ­χή των μη προ­νο­μιού­χων». Για να γί­νει μά­λι­στα ρε­πορ­τάζ και α­πό τη­λε­ο­πτι­κό κα­νά­λι, το ορ­θο­γρα­φι­κό λά­θος της α­φί­σας ση­μαί­νει ό­τι βγά­ζει μά­τι. Ω­στό­σο, η ψί­χα αυ­τής της ρή­σης εί­ναι α­μί­μη­τη. Κατ’ αρ­χήν, ση­μειο­λο­γι­κά, η σο­σια­λι­στι­κή «ψυ­χή» του μα­κα­ρί­τη προ­στα­τεύ­ει τους μη προ­νο­μιού­χους. Αυ­τό εί­ναι μια μα­κά­βρια σκέ­ψη του ε­πι­κοι­νω­νιο­λό­γου, που την συ­νέ­λα­βε και βό­λε­ψε τέ­λεια και το άλ­λο κομ­μά­τι, το…εκ­συγ­χρο­νι­στι­κό. Ο εγ-γρά­βα­τος Αν­δρέ­ας post mortem δεν εί­ναι κα­θό­λου εγ-γράμ­μα­τος, και ε­κτί­θε­ται συλ­λή­βδην ό­λο το ΠΑ­ΣΟΚ, διό­τι η ω­φέ­λεια πόρ­ρω α­πέ­χει α­πό την ο­φει­λή και το χρέ­ος. Αλ­λά α­πό τις πο­λύ­τρο­πες και πά­μπολ­λες ω­φέ­λειες της ει­κο­σα­ε­τούς ε­ξου­σί­ας, η ο­φει­λή των μη προ­νο­μιού­χων κα­θί­στα­ται ω­φέ­λι­μη για την δια­τή­ρη­ση των επ-ω­φε­λού­με­νων στα δια­χει­ρι­στι­κά η­νί­α του κρά­τους. Αν λοι­πόν το ΠΑ­ΣΟΚ ω­φεί­λει να εί­ναι η ψυ­χή των μη προ­νο­μιού­χων, θα συ­νε­χί­σει να διεκ­δι­κεί την ψή­φο των πο­λι­τών που δεν θε­ω­ρούν α­γα­θό τα «γράμ­μα­τα», ό­πως και το ιε­ρα­τεί­ο που ε­πι­λέ­γουν να μας δια­κυ­βερ­νά προς ό­φε­λός τους. Αν ό­μως το ΠΑ­ΣΟΚ ο­φεί­λει να εί­ναι η ψυ­χή των μη προ­νο­μιού­χων, ας σκε­φθεί με ποιον τρό­πο θα προ­ω­θή­σει την προ­α­γω­γή αυ­τών των μη προ­νο­μιού­χων Ελ­λή­νων μέ­σα α­πό τα σω­στά σχο­λεί­α, το κα­λό σύ­στη­μα δη­μό­σιας υ­γεί­ας, την προ­σφο­ρά ερ­γα­σί­ας στους πο­λί­τες και την α­σφα­λι­στι­κή α­ντα­πό­δο­ση του κρά­τους πρό­νοιας στους ε­πί δε­κα­ε­τί­ες ερ­γα­ζο­μέ­νους. Ί­σως και η ψυ­χή του Αν­δρέ­α να έ­νιω­θε κα­λύ­τε­ρα, μο­λο­νό­τι αυ­τοί οι σο­σια­λι­στές μοιά­ζουν να μην πι­στεύ­ουν σε ά-υ­λες έν­νοιες και σε μη ει­σηγ­μέ­νες….α­ξί­ες.

Κώ­στας Θε­ο­λό­γου