Ινδία: Επανεμφάνιση του αντάρτικου

S. REDDY, από το Άρδην τ. 42, Ιούνιος 2003

Η μα­ο­ϊ­κή ε­πα­νά­στα­ση, πε­ριο­ρι­σμέ­νη για την ώ­ρα σε συ­γκε­κρι­μέ­νες ο­μο­σπον­δια­κές πο­λι­τεί­ες στο κέ­ντρο της χώ­ρας, κερ­δί­ζει έ­δα­φος. Οι α­νη­συ­χού­ντες του πα­ρελ­θό­ντος αρ­χί­ζουν να α­ντι­δρούν, οι «εξ­τρε­μι­στές» ό­μως ε­πω­φε­λού­νται α­πό την ευ­ρεί­α λα­ϊ­κή στή­ρι­ξη.
Η κα­ται­γί­δα έ­χει πλέ­ον προ­χω­ρή­σει πά­ρα πο­λύ για να στα­μα­τή­σει, μπο­ρού­με μά­λι­στα να πε­ρι­μέ­νου­με την ε­ξά­πλω­σή της και σε πε­ρισ­σό­τε­ρες πο­λι­τεί­ες τις ο­ποί­ες ως τώ­ρα θε­ω­ρού­σα­με α­σφα­λείς. Πρό­κει­ται για την αυ­ξα­νό­με­νη ε­πιρ­ρο­ή αυ­τών που εκ­θειά­ζουν την έ­νο­πλη πά­λη, αυ­τών για τους ο­ποί­ους η “νέ­α δη­μο­κρα­τι­κή ε­πα­νά­στα­ση” θα θέ­σει τέ­λος σε ό­λα τα κα­κά της κοι­νω­νί­ας. Ε­δώ και δύ­ο δε­κα­ε­τί­ες, το κρά­τος του Ά­ντρα Πρα­ντές α­ντι­με­τω­πί­ζει μό­νο του την ε­ξά­πλω­ση ε­νός φαι­νο­μέ­νου του ο­ποί­ου την ύ­παρ­ξη τα άλ­λα κρά­τη α­γνο­ού­σαν. Η “κόκ­κι­νη τρο­μο­κρα­τί­α” ε­θε­ω­ρεί­το έ­νας πα­ρα­λο­γι­σμός τον ο­ποί­ο το Ά­ντρα Πρα­ντές έ­πρε­πε να τον α­ντι­με­τω­πί­σει μό­νο του. Η κε­ντρι­κή ε­ξου­σί­α αρ­κέ­στη­κε στο να ε­ξα­σφα­λί­σει οι­κο­νο­μι­κή βο­ή­θεια στο κρα­τί­διο, προ­κει­μέ­νου να εκ­συγ­χρο­νί­σει τα σώ­μα­τα α­σφα­λεί­ας αν και ό­λοι οι υ­πεύ­θυ­νοι πο­λι­τι­κοί ή­ταν σί­γου­ροι ό­τι η πη­γή του προ­βλή­μα­τος βρι­σκό­ταν αλ­λού.
Σή­με­ρα, του­λά­χι­στον άλ­λα δέ­κα ο­μο­σπον­δια­κά κρά­τη έ­χουν α­πο­κτή­σει συ­ναί­σθη­ση της α­πει­λής που συ­νι­στούν ό­λες αυ­τές οι μα­ο­ϊ­κές κι­νή­σεις. Η ε­παρ­χί­α Ούτ­ταρ Πρα­ντές α­να­γνώ­ρι­σε με την σει­ρά της, κα­τά την διάρ­κεια μιας πρό­σφα­της συ­νε­δρί­α­σης υ­ψη­λών α­ξιω­μα­τού­χων της α­στυ­νο­μί­ας, ό­τι οι εξ­τρε­μι­στές έ­χουν ε­γκα­τα­στα­θεί γε­ρά στην πε­ριο­χή της και ό­τι εί­ναι ε­πεί­γον να λη­φθούν μέ­τρα για την α­ντι­με­τώ­πι­σή τους. Αν και οι ε­παρ­χί­ες Ά­ντρα Πρα­ντές και Μπι­χάρ πα­ρα­μέ­νουν οι πιο προ­βλη­μα­τι­κές, μια σει­ρά α­πό άλ­λες, η Τσα­ντι­σγκάρ, η Τζαρ­κά­ντ, η Μά­ντια Πρα­ντές, η Μα­χα­ρά­στρα και η Ο­ρίσ­σα δεν εί­ναι σε κα­λύ­τε­ρη θέ­ση. Οι κυ­βερ­νή­σεις αυ­τών των κρα­τι­δί­ων έ­χουν την τά­ση να αρ­νού­νται να δουν ό­τι δεν έ­χουν να κά­νουν α­πλά με μια δη­μο­φι­λή κί­νη­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας κα­τά της α­να­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας του κρα­τι­κού μη­χα­νι­σμού, αλ­λά ό­τι α­ντί­θε­τα πρό­κει­ται για α­ντάρ­τι­κο, για μι­κρές ο­μά­δες ο­πλι­σμέ­νων ε­θε­λο­ντών έ­τοι­μες να ε­πι­τε­θούν στην κρα­τι­κή ε­ξου­σί­α. Κατ’ αυ­τό τον τρό­πο, ο «κόκ­κι­νος διά­δρο­μος» ε­πε­κτεί­νε­ται αρ­γά αλ­λά στα­θε­ρά, φθά­νο­ντας μέ­χρι τις πε­ριο­χές Καρνα­τά­κα, Τα­μίλ Να­ντού, Δυ­τι­κή Βεγ­γά­λη. Σύμ­φω­να με τις υ­πη­ρε­σί­ες πλη­ρο­φο­ριών, έ­χει ή­δη αρ­χί­σει η ε­πέ­κτα­ση στις Κε­ρά­λα, Πα­ντζά­μπ, Δελ­χί, Χα­ριά­να. Οι τε­λευ­ταί­ες δεν έ­χουν γνω­ρί­σει ώς τώ­ρα κά­ποια βί­αι­η ε­πί­θε­ση αλ­λά αυ­τό πρέ­πει να θε­ω­ρη­θεί α­πλά θέ­μα χρό­νου.
Μια προ­σε­κτι­κή α­νά­λυ­ση δεί­χνει ό­τι, πα­ρό­λο που οι άν­θρω­ποι πα­ρα­μέ­νουν με­τριο­πα­θείς στις διεκ­δι­κή­σεις τους, θα εί­ναι σί­γου­ρα έ­τοι­μοι να στη­ρί­ξουν –σιω­πη­ρά βέ­βαια– κά­θε δια­φο­ρε­τι­κό σύ­στη­μα το ο­ποί­ο θα μπο­ρεί να δια­χει­ρί­ζε­ται α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά τα αι­τή­μα­τά τους. Αυ­τό ε­ξη­γεί την συ­νε­χό­με­νη στή­ρι­ξη –α­κό­μα και αν εί­ναι α­ριθ­μη­τι­κά πε­ριο­ρι­σμέ­νη– την ο­ποί­α α­πο­λαμ­βά­νουν τα μέ­λη του έ­νο­πλου α­γώ­να. Μέ­χρι σή­με­ρα, οι κυ­βερ­νή­σεις αρ­κού­νται στο να α­ντι­δρούν βί­αια στα προ­βλή­μα­τα. Αυ­τή την στιγ­μή, που τα ε­πα­να­στα­τι­κά κόμ­μα­τα ό­πως η Έ­νο­πλη Λα­ϊ­κή Oμά­δα (PWG, μα­ο­ϊ­κών τά­σε­ων) γνω­ρί­ζουν τό­σο με­γά­λη ε­πι­τυ­χί­α, οι αρ­χές συ­νε­χί­ζουν να πράτ­τουν το ί­διο λά­θος: δεν δια­κρί­νουν τον κίν­δυ­νο την κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή, ε­πι­τρέ­πο­ντας έ­τσι την α­νά­πτυ­ξη της ε­πα­να­στα­τι­κής κί­νη­σης. Το PWG έ­χει κα­τα­φέ­ρει να ε­νι­σχύ­σει και να εκ­με­ταλ­λευ­τεί τις ελ­λεί­ψεις των κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κών δο­μών. Τα ε­πα­να­στα­τι­κά κόμ­μα­τα εκ­με­ταλ­λεύ­ο­νται κυ­ρί­ως την α­νι­κα­νό­τη­τα των αρ­χών να α­ντι­δρούν, χρη­σι­μο­ποιώ­ντας μά­λι­στα τρο­μο­κρα­τι­κές με­θό­δους. Η ε­πι­τυ­χί­α τους εί­ναι α­να­πό­φευ­κτη. Α­νά­λο­γα με την πε­ρί­πτω­ση, δια­λέ­γουν α­νά­με­σα στον εκ­φο­βι­σμό και την πει­θώ με α­πο­τέ­λε­σμα ο το­πι­κός πλη­θυ­σμός να κα­τα­λή­γει συ­νή­θως στο να βρί­σκει πιο πρα­κτι­κό το να συ­νερ­γά­ζε­ται ή να σιω­πά. Η τα­κτι­κή αυ­τή φέρ­νει τις αρ­χές μπρο­στά σε έ­να δί­λημ­μα. Η στυ­γνή κα­τα­στο­λή α­πλά θα συ­ντε­λέ­σει στο να χά­σουν την στή­ρι­ξη του πλη­θυ­σμού. Α­πό την άλ­λη, χω­ρίς κα­τα­στο­λή, οι άν­θρω­ποι κα­τα­λή­γουν να υ­πο­τάσ­σο­νται στους εξ­τρε­μι­στές.
Ε­νώ λοι­πόν οι ε­πι­θέ­σεις και οι α­ντε­πι­θέ­σεις συ­νε­χί­ζο­νται, οι αρ­χές προ­σα­να­το­λί­ζο­νται στο να δια­τη­ρή­σουν την κυ­ριαρ­χί­α τους ε­πι­στρα­τεύ­ο­ντας α­στυ­νο­μι­κές δυ­νά­μεις. Η προ­σπά­θεια αυ­τή γνω­ρί­ζει πε­ριο­ρι­σμέ­νη ε­πι­τυ­χί­α, κα­θώς η πλειο­ψη­φί­α των εξ­τρε­μι­στών περ­νά­ει στην πα­ρα­νο­μί­α και ε­ξα­φα­νί­ζε­ται. Η κυ­βέρ­νη­ση της ε­παρ­χί­ας Ά­ντρα Πρα­ντές, πα­ράλ­λη­λα με την κα­τα­στο­λή, πέτυχε ως ε­νός ση­μεί­ου να κι­νη­το­ποι­ή­σει τις δη­μό­σιες υ­πη­ρε­σί­ες σε μια α­να­πτυ­ξια­κή δια­δι­κα­σί­α. Έ­τσι, κα­τά­φε­ρε να ε­μπο­δί­σει τις δρα­στη­ριό­τη­τες του PWG στην πε­ριο­χή Τέ­λα, αλ­λά α­πό την άλ­λη δεν έ­χει κα­τα­φέ­ρει να πά­ρει την πρω­το­βου­λί­α στις στρα­τη­γι­κές κι­νή­σεις του α­ντι­πά­λου, ο ο­ποί­ος ε­γκα­θί­στα­ται σε άλ­λες ζώ­νες και ε­πα­να­δρα­στη­ριο­ποιεί­ται. Ά­ρα­γε η πα­ρα­πά­νω ε­μπει­ρί­α θα χρη­σι­μεύσει για τα υ­πό­λοι­πα κρα­τί­δια ή μή­πως και αυ­τά θα πε­ρά­σουν με την σει­ρά τους α­πό τον ί­διο κύ­κλο; Θα μπο­ρέ­σουν να ε­πω­φε­λη­θούν α­πό την ε­μπει­ρί­α του Ά­ντρα Πρα­ντές και έ­τσι να ε­πι­τε­θούν στα κρί­σι­μα προ­βλή­μα­τα του πλη­θυ­σμού ή θα ε­πι­κε­ντρώ­σουν τις προ­σπά­θειές τους σε μια ά­γρια κα­τα­στο­λή;
Η ε­πιρ­ρο­ή των μα­ο­ϊ­κών του Νε­πάλ α­πο­τε­λεί έ­να ε­πι­πρό­σθε­το θέ­μα ε­πα­γρύ­πνη­σης για τις αρ­χές α­πό την στιγ­μή που οι δύ­ο ιν­δι­κές κι­νή­σεις: Έ­νο­πλη Λα­ϊ­κή Ο­μά­δα (PWG) και το Μα­ο­ϊ­κό Κομ­μου­νι­στι­κό Κέ­ντρο (MCC) στη­ρί­ζουν τους μα­ο­ϊ­στές του Κομ­μου­νι­στι­κού κόμ­μα­τος του Νε­πάλ(PCN-M). Μια ε­πι­τρο­πή α­ντι­πρό­σω­πων και των τριών ορ­γα­νώ­σε­ων έ­χει άλ­λω­στε δη­μιουρ­γη­θεί στα σύ­νο­ρα και των δύ­ο χω­ρών. Το PWG και το MCC έ­χουν α­να­λά­βει να συ­γκρο­τή­σουν έ­να κοι­νό μέ­τω­πο στην Ιν­δί­α το ο­ποί­ο θα μπο­ρού­σε να ο­δη­γή­σει στην εμ­φά­νι­ση του πε­ρι­βό­η­του «κόκ­κι­νου δια­δρό­μου», τον ο­ποί­ο ο­νει­ρεύ­ο­νται ε­δώ και πο­λύ και­ρό, που θα συν­δέ­ει το Νε­πάλ με τα δά­ση του Dandakaranya στο κέ­ντρο της Ιν­δί­ας.

Μετάφραση – Γιώργος Μπομπολάκης