Ο μίτος της Αριάδνης

από το Άρδην τ. 30, Μάιος-Ιούνιος 2001

Ο μίτος της Αριάδνης
Βάλ­τερ Πού­χνερ
Βιβλιοπωλείον της Ε­στίας, Ιανουάριος 2001, σελ. 488.

Το βι­βλί­ο του Βάλ­τερ Πού­χνερ Ο μί­τος της Α­ριάδ­νης μας ο­δη­γεί μέ­σα στους λα­βυ­ρίν­θους των αιώ­νων, α­πό την Κρή­τη του Μι­νώ­ταυ­ρου ως την Α­θή­να των νέ­ων Ο­λυ­μπια­κών Α­γώ­νων, α­πό τους μυ­θι­κούς χρό­νους της αρ­χαιό­τη­τας στα χρό­νια α­μέ­σως με­τά τη στρο­φή της χι­λιε­τί­ας. Χρό­νοι και και­ροί, θέ­α­τρα και ι­στο­ρί­α. Και η ι­στο­ρί­α του νε­ο­ελ­λη­νι­κού θε­ά­τρου αρ­χί­ζει στην Κρή­τη και ο­δη­γεί στην Α­θή­να, α­πό μια κο­ρύ­φω­ση του α­να­γεν­νη­σια­κού πο­λι­τι­σμού σε μιαν άλ­λη κο­ρύ­φω­ση της σύγ­χρο­νης ελ­λη­νι­κής δρα­μα­το­γρα­φί­ας και άν­θη­σης του θε­ά­τρου. Η Α­θή­να ξε­πέ­ρα­σε ί­σως, ό­σον α­φο­ρά τον α­ριθ­μό των θε­ά­τρων, κά­θε άλ­λη ευ­ρω­πα­ϊ­κή μη­τρό­πο­λη.
Ο τό­μος αυ­τός συ­γκε­ντρώ­νει δέ­κα θε­α­τρο­λο­γι­κά με­λε­τή­μα­τα, σχε­δόν ό­λα α­νέκ­δο­τα, α­πό τον τε­λευ­ταί­ο χρό­νο των ε­ρευ­νη­τι­κών α­να­ζη­τή­σε­ων και πε­ρι­πλα­νή­σε­ων του συγ­γρα­φέ­ως που α­φο­ρούν, σχε­δόν στο σύ­νο­λο τους, πτυ­χές της ελ­λη­νι­κής ι­στο­ρί­ας του θε­ά­τρου, α­πό το Βυ­ζά­ντιο ως το Με­σο­πό­λε­μο.
Ο συγ­γρα­φέ­ας γεν­νή­θη­κε στη Βιέν­νη το 1947. Σπού­δα­σε θε­α­τρο­λο­γί­α στο Πα­νε­πι­στή­μιο της Βιέν­νης και το 1972 α­πέ­κτη­σε τον τί­τλο του δι­δά­κτο­ρα της Φι­λο­σο­φι­κής Σχο­λής, με μια ερ­γα­σί­α για το νε­ο­ελ­λη­νι­κό θέ­α­τρο σκιών. Το 1977 α­να­κη­ρύ­χθη­κε υ­φη­γη­τής, στο ί­διο πα­νε­πι­στή­μιο, με μια δια­τρι­βή για τη γέν­νη­ση του θε­ά­τρου στον ελ­λη­νι­κό λα­ϊ­κό πο­λι­τι­σμό. Α­πό τό­τε ζει στην Ελ­λά­δα.
Δί­δα­ξε στη Φι­λο­σο­φι­κή Σχο­λή του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Κρή­της και από το 1989 δι­δά­σκει στο Πα­νε­πι­στή­μιο Α­θη­νών. Πα­ράλ­λη­λα ε­ξα­κο­λου­θεί να δι­δά­σκει θε­α­τρο­λο­γί­α στο Πα­νε­πι­στή­μιο της Βιέν­νης. Το 1994 ε­ξε­λέ­γη α­ντε­πι­στέλ­λον μέ­λος της αυ­στρια­κής Α­κα­δη­μί­ας Ε­πι­στη­μών. Έ­χει δη­μο­σιεύ­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό 30 βι­βλί­α και 200 με­λε­τή­μα­τα για θέ­μα­τα του ελ­λη­νι­κού και βαλ­κα­νι­κού θε­ά­τρου, της συ­γκρι­τι­κής λα­ο­γρα­φί­ας, των βυ­ζα­ντι­νών και νε­ο­ελ­λη­νι­κών