Του Δημήτριου Γερούκαλη
Τήν 17ην Ὀκτ ἐἔ ἡ κυρία Ἀθηνά Λινοῦ, καθ Ἐπιδημιολογίας τοῦ ΕΚΠΑ, ἐδημοσίευσε εἰς τόν ἱστοτόπον ΑΝΤΙΦΩΝΟ, ἄρθρο μέ τίτλον Ο ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Σχόλια διετύπωσαν καί ὁ γράφων καί ὁ πατήρ Γεώργιος Ἀναγνωστόπουλος, καθ ΔΠΘ, Διαστημικῆς Ἠλεκτροδυναμικῆς. Πέραν τῶν ὅσων κατεγράφησαν (ἀντλίες χάους, ἐκβιαστική ισορροπία συστήματος, μετακύλισις χάους, σύγχρονη φυσική, πνευματικό σῶμα, διανοούμενον σῶμα, ἐνσώματος συνείδησις, κἄ), ἀναστοχαζόμενος τά κείμενα παραθέτω τά ἀκόλουθα.
Οἱ ἐπιστήμονες, ὅσοι ἠθελημένα ἤ ἀθέλητα ἀγνοοῦν τήν, ἀναγκαίαν διά τήν ἀντίληψιν τοῦ κόσμου, σύγχρονον φυσικήν, καταγίνονται μανικῶς νά ρυθμίσουν ἐκβιαστικῶς τήν ἰσορροπίαν τοῦ συστήματος, ἀγνοώντας ἤ ἀδιαφορώντας διά τήν μετακύλισιν τοῦ χάους. Τό πολιτικό προσωπικό ἀπό δεκαετίες ἔχει ἀπογυμνώσει τόν ἄνθρωπον (τοῦ ἀνθρώπου συμπράττοντος) ἀπό τήν πνευματικότητα καί τήν αἴσθησιν τοῦ ἱεροῦ, καί ὁ ἄνθρωπος/πολίτης κατέστη ὑποκείμενο καταστάσεων ἐξαιρέσεως. Οἱ πολίτες παθητικῶς παρακολουθοῦν τά τεκταινόμενα, δυσφοροῦντες ἤ διαμαρτυρόμενοι μεν, ἀδυνατοῦντες νά ἐκφράσουν λόγον καί νά διεκδικήσουν ζωήν μέ στόχον τό ¨κοινωνείν¨ καί τό ¨εὒ ζῆν¨ δε. Ἡ ἀξιακή καί εὐνομούμενη πολιτεία ἀπαιτεῖ οϊ θέσεις τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Ἐπιστημόνων νά δημοσιοποιοῦνται μέ ἀνακοινωθέντα τῆς Ἐπιτροπῆς, ἤ διά τοῦ Προέδρου της. Εἲναι ἀτελέσφορον καί ἐπικίνδυνον νά περιφέρωνται διαγκωνιζόμενοι ποιός θά ἐκφράση τήν ἄποψίν του, ὑποκύπτοντας εἰς τόν ἐγωϊσμόν τους. Τό πολιτικόν προσωπικόν ὀφείλει νά προάγη τήν ἐνημέρωσιν, τόν διάλογον, νά ἀντιλαμβάνεται τήν πολιτικήν διάστασιν τῶν ἀποφάσεων, καί διαλεκτικῶς νά πολιτεύεται. Οἱ κανονισμοί τῶν Δημογεροντιῶν εἲχαν ἤδη ἀπαντήσεις ἐπ᾽αὐτῶν. Ἄν δε ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν τίς ἔννοιες μυστήριο, συμβολική λογική, τότε ὑποπίπτουν εἰς τό σφάλμα λογικῆς τύπου 3 (θέτουν λἄθος ἐρώτημα καί ἀπαιτοῦν ὀρθή ἀπάντησιν, π.χ. θέματα πίστεως, ἐκκλησίας, κ.ἄ.).
Δημήτριος Γερούκαλης, Ἰατρός Ψυχίατρος, Κῶς.
