από το Άρδην τ. 35, Απρίλιος 2002
Δια της παρούσης μας θέλουμε να ζητήσουμε τη συνδρομή σας προκειμένου να ασκηθούν διώξεις σε βάρος του δρος Henry Kissinger, Αμερικανού πολίτου, για αδικήματα που αφορούν στην
– Ηθική αυτουργία, για το αντι-μακαριακό πραξικόπημα στην Κύπρο, την 15^ Ιουλίου 1974, στη διάρκεια του οποίου ανατράπηκε ο νόμιμα εκλεγμένος ηγέτης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
– Ηθική αυτουργία στην απόπειρα δολοφονίας Μακαρίου που έγινε τότε.
– Ηθική αυτουργία στην τουρκική εισβολή που συντελέστηκε πέντε μέρες αργότερα, την 20η Ιουλίου 1974, κατά τη διάρκεια της οποίας, εκατοντάδες Ελληνοκυπρίων αμάχων σκοτώθηκαν ή κακοποιήθηκαν, 1618 Ελληνοκύπριοι και Έλληνες πολίτες (μεταξύ των οποίων και 7 Αμερικανοί) αγνοούνται, 200 χιλιάδες ελληνοκύπριοι υπέστησαν “εθνοκάθαρση”[ ] και έκτοτε είναι πρόσφυγες από τις εστίες τους, ενώ 2 εκατοντάδες έλληνες και ελληνοκύπριοι στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών.
-Ηθική αυτουργία για απόπειρα απαγωγής και δολοφονίας, τον Δεκέμβριο του 1970, καθώς και τον Φεβρουάριο του 1974, σε βάρος του Ηλία Π. Δημητρακόπουλου, Έλληνα πολίτη που ζούσε τότε στις Η-ΠΑ και προσπαθούσε να συγκροτήσει “ομάδα πίεσης” στο Αμερικανικό Κογκρέσο, ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς.
Νέα στοιχεία για τις αξιόποινες πράξεις που συντελέστηκαν τότε από τον δρα Kissinger περιέχονται στο βιβλίο υπό τον τίτλο, “The Trial of Kissinger”, που εξέδωσε προσφάτως ο γνωστός Βρετανός δημοσιογράφος Christopher Hitchens. Στο ίδιο βιβλίο και σε βιβλιογραφικές παραπομπές του περιέχεται ισχυρή και συστηματική τεκμηρίωση των ευθυνών του Η.Κ., καθώς και πηγές, στις οποίες μπορούν να διερευνηθούν περαιτέρω στοιχεία για τις ίδιες πράξεις ή και νέα στοιχεία για άλλες αξιόποινες πράξεις συνδεόμενες με τις ίδιες υποθέσεις.
Στο κεφάλαιο 7 του ανωτέρω εμφαίνεται ότι
– ο Η.Κ. προεξοφλούσε προ του 1974 την επόμενη κρίση στην Κύπρο και την αντίδραση της Τουρκίας με εισβολή και πόλεμο. Την “προεξοφλούσε” με τρόπο που φαινόταν ότι μάλλον την προετοίμαζε, ή την ενεθάρρυνε σαφώς.
– Ο Η.Κ. γνώριζε τα σχέδια του δικτατορικού καθεστώτος να προκαλέσει πραξικόπημα εκεί.
-ειχε επανειλημμένως ειδοποιηθεί από τις υπηρεσίες για τα σχέδια των Αθηνών να ανατρεψουν :ον Μακάριο. Και αδράνησε με τρόπο που μovo ως “εγκριση” του επερχόμενου πραξικοπήματος εκ μέρους του μπορούσε να εκληφθεί από τους κατωτέρους του.
– Οι ΗΠΑ ήταν η μόνη ξένη χώρα η πρεσβεία της οποίας πήρε εντολή να συνάψει σχέσεις με το καθεστώς Σαμψών στην Κύπρο με εντολή του Η.Κ.
– Όταν ο Μακάριος επέζησε και έφθασε στις ΗΠΑ, ο Η.Κ. στην αρχή προτίθετο να τον δεχθεί ως Αρχιεπίσκοπο και μόνο κατόπιν πιέσεων τον δέχθηκε ως αρχηγό κράτους.
– Η Τουρκία παραβίασε σημαντικά σημεία των συμβατικών της υποχρεώσεων έναντι των ΗΠΑ (όσον αφορά την χρήση του αμερικανικού εξοπλισμού). Τις τουρκικές παρασπονδίες, ο Η.Κ. έκανε προσπάθειες να τις αποκρύψει από τα αμερικανικά νομοθετικά σώματα και την αμερικανική κοινή γνώμη.
Τα στοιχεία αυτά, σε μεγάλο βαθμό, είναι ήδη γνωστά. Το βιβλίο του Hitchens, ωστόσο, παρέχει συστηματική τεκμηρίωση του είδους και του βαθμού συμμετοχής του Η.Κ. στην τέλεση αξιοποίνων πράξεων σχετικών με την υπόθεση αυτή, τεκμηρίωση που δεν ήταν εφικτή ως τώρα.
Για παράδειγμα, λόγω της τριπλής ιδιότητας του Kissinger, τότε, να είναι υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και πρόεδρος της Επιτροπής “40”, προεδρικός σύμβουλος του πρ. Νίξον επί θεμάτων εθνικής ασφαλείας (με ευθύνη τότε στην έγκριση δραστηριοτήτων των μυστικών υπηρεσιών), εξήταζε το περιεχόμενο των εγγράφων των οποίων λάμβανε γνώση κάθε στιγμή. Από τα έγγραφα αυτά προκύπτει ότι ο Kissinger όχι μόνο απλώς εγνώριζε τι επρόκειτο να συμβεί τότε, αλλά ότι είχε συμμετοχή στο σχεδιασμό έκνομων πράξεων κι ότι προσπάθησε συνειδητά να αποκρύψει τη δική του συμμετοχή αργότερα και συνελήφθη επανειλημμένως ψευδόμενος.
Για πρώτη φορά, λοιπόν, φωτίζεται όχι αυτό που έγινε, αλλά η δυνατότητα προσωποποίησης ευθυνών για συγκεκριμένες έκνομες πράξεις με εγκληματικές διαστάσεις, και η τεκμηρίωση των ευθυνών αυτών, με επίσημα ντοκουμέντα των ίδιων αμερικανικών αρχών.
Οι ελληνικές αρχές δεν μπορούν πλέον να μείνουν αδρανείς.
Να σημειωθεί ότι σε άλλα κεφάλαια ο Hitchens φωτίζει με αντίστοιχο τρόπο τις ευθύνες του Η.Κ. σε άλλες σκοτεινές υποθέσεις της εποχής της παντοδυναμίας του που αφορούν άλλα σημεία της υφηλίου.
Τα νέα αυτά στοιχεία έχουν αρχίσει να διερευνούνται ήδη από τις δικαστικές αρχές άλλων δημοκρατικών χωρών, όπως η Γαλλία, η Ισπανία, η Χιλή και η Αργεντινή. Για τα θέματα που μας αφορούν, λοιπόν, η Ελληνική Δικαιοσύνη μπορεί να αρχίσει να κάνει, ότι ΗΔΗ κάνουν οι δικαστικές αρχές άλλων δημοκρατικών κρατών, συμμάχων και εταίρων της Ελλάδος.
Η Ελλάδα δεν έχει επιλογή να μην αντιδράσει. Διότι όταν έρχεται γνωστός Βρετανός δημοσιογράφος και δημοσιεύσει στοιχεία που ρίχνουν νέο φως σε υπόθεση που μας αφορά κι εμείς μένουμε αδιάφοροι, τότε στέλνουμε το “μήνυμα” ότι έχουμε πρώτοι εμείς εγκαταλείψει τα δίκαιά μας, δεν χρειαζόμαστε φίλους και υποστήριξη , κι ότι είμαστε έτοιμοι να υποστούμε και χειρότερα, πάντα χωρίς να διαμαρτυρηθούμε.
Τέλος, στο κεφάλαιο 9, ο Hitchens αποκαλύπτει τις πτυχές μιας άλλης σκοτεινής υπόθεσης ελληνικού ενδιαφέροντος. Την εμπλοκή του Kissinger στην απόπειρα απαγωγής και δολοφονίας του Έλληνα δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου από τις αρχές της ελληνικής χούντας, το 1970 και το 1974.
Εδώ ο Η.Κ. φαίνεται να έχει στα χέρια του ένα επίσημο ντοκουμέντο, το οποίο αναφέρει τον Δημητρακόπουλο ως …θανόντα σε φυλακή της χούντας, στην Αθήνα, το 1970! Η ύπαρξη αυτού του ντοκουμέντου βεβαιώνεται σήμερα από τις ίδιες τις αμερικανικές αρχές. Το γεγονός ότι ο Η.Κ. έχει εξαφανίσει το ντοκουμέντο αυτό αποκαλύπτεται από τις ίδιες τις αμερικανικές αρχές, και ήδη από μακρού χρόνου έχει αρχίσει η νομική μάχη ώστε να υποχρεωθεί ο Η.Κ. να παραδώσει το ντοκουμέντο αυτό σε δικηγόρους του Ηλία Δημητρακόπουλου, χωρίς αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.
Επί πλέον ο Hitchens τεκμηριώνει πλήρως ότι η κυβέρνηση Νίξον-Κίσσιγκερ είχε λόγους να μισεί τον Δημητρακόπουλο τότε (για πτυχές της δραστηριότητας του που εμπλέκονται και με το μετέπειτα σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ), ότι ο πρέσβης της χούντας στην Ουάσιγκτον είχε λάβει οδηγίες να εξουδετερώσει τον Δημητρακόπουλο, ότι ο Κίσσιγκερ και άνθρωποι του είχαν απειλήσει επανειλημμένως τον Δημητρακόπουλο την εποχή εκείνη, ότι Αμερικανοί γερουσιαστές απέτρεψαν τον Δημητρακόπουλο να παγιδευτεί από τις αρχές της χούντας την ίδια ακριβώς περίοδο που υποτίθεται ότι πέθανε…
Η υπόθεση είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, διότι εμπλέκεται άμεσα με την ίδια την ιστορία του σκανδάλου Γουότεργκειτ, που προκάλεσε την παραίτηση του Προέδρου Νίξον το 1974.
Η ιδιαίτερη νομική σημασία της “πτυχής Δημητρακόπουλου” έγκειται στο γεγονός ότι, εδώ, η εμπλοκή του Η.Κ. σε εγκληματικές πράξεις ελληνικού ενδιαφέροντος είναι ευκολότερο να αποδειχτεί και δυσκολότερο να “κλείσει” δια της παραγραφής.
Δεδομένου ακόμα ότι την δυνατότητα παραπομπής του ίδιου ή άλλων αμερικανών αξιωματούχων έχει αναδείξει αυτοπροσώπως ο Henry Kissinger σε πρόσφατο βαρυσήμαντο άρθρο του στο περιοδικό Foreign Affairs (τεύχος Ιουλίου-Αυγούστου 2001) με αφορμή τη σύλληψη και παραπομπή του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Ήδη κινούνται σε βάρος του Η.Κ. οι δικαστικές αρχές άλλων χωρών -όπως της Γαλλίας- με αποτέλεσμα να αρνείται να ταξιδέψει εκτός ΗΠΑ, φοβούμενος ενδεχόμενη σύλληψή του. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, αρνήθηκε να παραβρεθεί στην απονομή των φετινών Βραβείων Νόμπελ στη Νορβηγία.
Υπό τα δεδομένα αυτά, ενδείκνυται η εις βάθος διερεύνηση των δυνατοτήτων παραπομπής εις το εδώλιο του εν λόγω ατόμου ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης ή της Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, ή οιασδήποτε άλλης χώρας, π.χ. του Βελγίου, όπου υπάρχει το προηγούμενο της δίωξης του Ισραηλινού Πρωθυπουργού Αριέλ Σαρόν για εγκλήματα κατά Παλαιστινίων που τελέσθηκαν στο Ισραήλ.
Τι θα πράξει η κυβέρνηση:
ΟΙ ΕΡΩΤΩΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
Σ. Παπαθεμελής
Π. Κρητικός
Κ. Σπυριούνης
Ι. Καψής
