από το Άρδην, τ. 36, Μάιος-Ιούνιος 2002
Ο Αβιγκντόρ Λίμπερμαν είναι ο ανατέλλων αστήρ της ισραηλινής άκρας δεξιάς. Οι στόχοι του; Η επιβολή της μάξιμουμ ασφάλειας, το τέλος του κατεστημένου, η εκδίωξη των Αράβων…
Με τον βουλευτή Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, της κοινοβουλευτικής ομάδας Ιχούντ Λεούμμι-Ισραέλ Μπεϊτενού (Εθνική Ένωση-Ισραήλ το σπίτι μας: δύο σχηματισμοί της άκρας δεξιάς) είναι δύσκολο κάποιος να μιλήσει για άλλο ζήτημα εκτός από την ασφάλεια. Ακριβέστερα, δεν θέλει να μιλάει παρά για εκείνον που αποκαλεί “σκύλο”, υπονοώντας τον Γιασέρ Αραφάτ. Δυστυχώς, φαίνεται ότι ο Αραφάτ δεν θα δολοφονηθεί! Ο Λίμπερμαν συνεχίζει να επαναλαμβάνει με βαριά ρωσική προφορά: “Θα ήθελα να τον σκοτώσω παρόλο που δεν με αφήνουν να το κάνω”.
Είναι αρκετός καιρός που οι Χαρτζουφίμ [οι “Σπάοτηδες”, κωμική σειρά με μαριονέτες] τον ονόμασαν “Βλαδιμίρ” εμφανίζοντας τον ως κάτι ανάλογο με τον Ρασπούτιν. Ο Λίμπερμαν έγινε ο αρχηγός της ισραηλινής άκρας δεξιάς. Η κατάσταση ασφαλείας στο Ισραήλ δεν του δίνει συχνά την ευκαιρία να εκθέσει τις απόψεις του επάνω στην δημοκρατία, την αποστροφή του για το Ανώτατο δικαστήριο, την ισραηλινή κοινωνία και τις “γερασμένες ελίτ”. “Καθώς κανείς δεν γνωρίζει εάν το Ισραήλ θα υπάρχει μετά από δέκα χρόνια, δεν είναι τώρα ώρα να μιλάμε γι’ αυτά”.
Στρέφετε όλη σας την οργη εναντίον των Αράβων. Αλλά, στο εσωτερικά, όταν πρόκειται να επικαλεστείτε τη δημοκρατία στο Ισραήλ φαίνεστε περισσότερο μετριοπαθής. Πρόκειται για αλλαγή τακτικής;
Δεν άλλαξα. Αυτοί οι θεσμοί, η αστυνομία, η κρατική εισαγγελία, τα μέσα, δεν εκπροσωπούν την δημοκρατία αλλά την ολιγαρχία. Υποφέρουμε από την εξασθένιση του καθεστώτος που προκάλεσε η κυβέρνηση Ράμπιν. Η κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη της τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Για παράδειγμα, υποστηρίζει τον Αρούτζ Σεβά [τον πειρατικό ραδιοσταθμό των θρησκευτικών εθνικιστών] αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο τον κήρυξε παράνομο. Αυτοί οι θεσμοί υπερασπίζονται στην πραγματικότητα το πνεύμα του ισραηλινού κατεστημένου. Για αυτό το κατεστημένο η δικαιοσύνη είναι πιο σημαντική από την ασφάλεια. Οι θεσμοί καθοδηγούνται από αφηρημένες αξίες. Ζούμε σήμερα κάτω από μια δικτατορία των δικαστηρίων. Όσο για τις έρευνες της ισραηλινής αστυνομίας, αυτές μαρτυρούν μια έμμονη ιδέα σύμφωνα με την οποία η στρατηγική απειλή δεν είναι ούτε η παλαιστινιακή τρομοκρατία, ούτε η Χεζμπολλά, αλλά μόνο μια υποτιθέμενη ρωσική μαφία. Ποιος είναι ο καλός πολιτικός ηγέτης;
Ενας ηγέτης δεν είναι κάποιος ο οποίος έχει ένα μυαλό και μια καρδιά αλλά αρχίδια. Κοιτάξτε πως ο Ρέιγκαν γονάτισε την ΕΣΣΔ, Κοιτάτε πως το πέτυχε ο Μπους. Τι σκέφτεστε για τα ΜΜΕ.;
Αποτελούν πρόβλημα. Κατ’ αρχάς, είναι συγκεντρωμένα στα χέρια λίγων και θα έπρεπε να είναι ανοιχτά σε όλους. Έπειτα, οι δημοσιογράφοι κάνουν το λάθος να παίρνουν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα. Όταν ανοίγετε το ραδιόφωνο σας ή την τηλεόρασή σας, τι ακούτε; Τους εχθρούς του Ισραήλ. Τους ωραίους αντιρρησίες συνείδησης. Τους “υπερασπιστές της αλήθειας”. Τους πράκτορες της πέμπτης φάλαγγας, τον Άραβα βουλευτή Αζμί Μπισάρα. Όσο για τις αραβικές εφημερίδες της αντιπολίτευσης, ας μη μιλάμε καλύτερα. Εάν είχα την εξουσία, θα τις έκλεινα.
Η ιδέα σας για “μεταφορά” [των Παλαιστινίων] συμβαδίζει άραγε με τη δημοκρατία;
Η μεταφορά δεν έχει τίποτα το αντιδημοκρατικό. Στην Ευρώπη, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι μεταφέρθηκαν και αυτό επέτρεψε την ειρήνη. Αυτό έχει συμβεί στη Ρωσία και σε πολλές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. 0 διαχωρισμός είναι μια χειρουργική επιχείρηση απαραίτητη για να νικήσουμε. Όσο βλέπω Ισραηλινούς Άραβες να ανατινάζονται στη Χάιφα ή στη Ναχαρίγια, όσο βλέπω τους Άραβες να κάνουν δωρεές για χάρη των τρομοκρατών, λέω ότι, εφόσον εξαρτιόνταν από εμένα, δεν θα έμεναν εδώ ούτε λεπτό, ούτε αυτοί ούτε οι οικογένειες τους. Γνωρίζετε ότι πολλοί Ισραηλινοί σας θεωρούν ως μια σοβαρή απειλή για τη δημοκρατία. Τι θα λέγατε σε αυτούς; Να πάρουν Βάλιουμ.
Λιλή Γκαλίλι
Εφημερίδα Χα’αρέτζ, Τελ Αβίβ (απόσπασμα)
