Ελληνες Κρατούμενοι στο Νταχάου ΜΑΡΤΥΡΙΑ: Δημήτρης Σωτηριάδης
ΕΡΕΥΝΑ: Ελπιδοφόρου Iντζέμπελη
Εκδόσεις Φιλίστωρ ‘
Πώς επιβίωναν οι κρατούμενοι στο Νταχάου κάτω από το εξοντωτικό καθεστώς που είχαν επιβάλει τα Es-Es;
Η αλληλεγγύη, η συμπόνια για τον κρατούμενο και η πίστη στη ζωή ήταν τα βασικά εφόδια για την επιβίωση στο ζοφερό στρατόπεδο. Κάθε μέρα καταγράφονταν πράξεις τέτοιου μεγαλείου, που ίσως η ανθρωπότητα δεν γνώρισε ποτέ στην ιστορία της. 0 ένας κρατούμενος ήταν έτοιμος να θέσει σε κίνδυνο τη δική του ζωή για να σωθεί ο διπλανός του. Μέσα στην καθημερινή φρίκη, την ώρα που τα κάρα κουβαλούσαν τους πεθαμένους για τα κρεματόρια, κάποιοι κρατούμενοι συντηρούσαν την πνευματική ζωή με μυστικές ομιλίες και διαλέξεις, με ενημερωτικά φυλλάδια και βιβλία, με κάθε μέσο που παραμέριζε την αυτοεγκατάλειψη και την υποταγή στη μοίρα και αναπτέρωνε την πίστη στη ζωή και σ’ έναν πιο ανθρώπινο κόσμο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Χ. ΜΗΤΣΙΟΥ Πολιτική θεολογία και Ιουλιανός
Ιστορικο-φιλοσοφικό δοκίμιο, Πρόλογος: Γ. Χ. Χουρ-μουζιάδης
Εκδόσεις Ερωδιός
Όπως αναφέρει στην περίληψη του έργου του ο συγγραφέας: “Πολιτική θεολογία είναι ο κλάδος της φιλοσοφίας και ειδικά της πολιτικής φιλοσοφίας που εξετάζει την σχέση πολιτικής και θεολογικής σκέψης, την σχέση πολιτικής και θρησκείας, όπως εμφανίζεται στην ιστορία του πολιτισμού και των κοινωνιών. Στο βιβλίο αυτό διερευνάται η σχέση ανάμεσα στην πολιτική και τη θρησκεία από το 6.000 π.Χ. έως σήμερα, με βάση τις επιστήμες της φιλοσοφίας και της ιστορίας. Παράλληλα εξετάζουμε την περίπτωση του φιλοσόφου αυτοκράτορα Ιουλιανού (του “Αποστάτη”, 331-363 μ.Χ.), διότι ως φιλόσοφος ασχολήθηκε με τον συσχετισμό πολιτικής φιλοσοφίας και θεολογίας (πολιτική θεολογία) και ως αυτοκράτωρ υπήρξε Αύγουστος και Μέγιστος Αρχιερεύς (Pontifex Maximus, δηλαδή Πάπας), δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στον σχεδιασμό θρησκευτικής πολιτικής στη Νέα Ρώμη. Επίσης, στην αρχή του βιβλίου υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία για τον Ιουλιανό και το έργο του και ιστορικές πληροφορίες για την εποχή του.
Το βιβλίο προλογίζει ο Καθηγητής Αρχαιολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Δρ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, ενώ την έκδοση συμπληρώνουν η Καθηγήτρια του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Δρ. Μαρία Τζάνη, ο Καθηγητής Φιλοσοφίας του Α.Π.Ο., Δρ. Σωκράτης Δεληβογιατζής και η Καθηγήτρια Ιστορίας, στο ίδιο πανεπιστήμιο επίσης, Δρ. Μελπομένη Κατσα-ροπούλου.
ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΣΑΪΝΤ, ΣΑΣΚΙΑ ΣΑΣΕΝ, ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ, ΑΖ-ΜΙ ΜΠΙΣΑΡΑ, ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΣΕ-ΝΕΤ
Η τρομοκρατία και η κοινωνία των πολιτών
Μετάφραση: Σπύρος Κακου-ριώτης, Περικλής Παπανδρέου, Γεωργία Γεωργιά-δου
Εκδόσεις Μεταίχμιο Ο επιμελητής του βιβλίου Κ. Γεώρμας αναφέρει στον πρόλογο του: «Οι μέχρι σήμερα εξελίξεις φαίνεται να δικαιώνουν όλους όσοι -όπως ο Τσόμσκι στο άρθρο του που δημοσιεύουμε στο παρόν βιβλίο- θεώρησαν ότι «μετά την Σεπτεμβρίου ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος». Ήδη οι εξελίξεις από την ημερομηνία του χτυπήματος μέχρι τώρα είναι ραγδαίες: η επίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αφγανιστάν, τα τρομακτικά γεγονότα στη Μέση Ανατολή, η συζήτηση περί εισαγωγής νέων αντιτρομοκρατικών μέτρων και η επίδρασή τους στα δημοκρατικά δικαιώματα, οι διαφαινόμενες αλλαγές στον χειρισμό του θέματος της μετανάστευσης, αλλά και οι αλλαγές στην καθημερινότητα εκατομμυρίων Αμερικανών – αλλαγές που πολλές φορές γίνονται στο μικροεπίπεδο της καθημερινότητας και δεν απασχολούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Όλα αυτά, αλλά και πολλά άλλα, καταδεικνύουν το εύρος των μεταλλαγών που προκάλεσε αυτή η ενέργεια. [ ] Οι συγγραφείς, στο σύνολο τους και παρά τις διαφορετικές τοποθετήσεις τους αναφορικά με το γεγονός, υιοθετούν μια συγκεκριμένη οπτική γωνία: αυτή της κοινωνίας των πολιτών, θεωρούν ότι ο λόγος και το επιχείρημα, απαραίτητα στοιχεία για το διάλογο μεταξύ των πολιτισμών, χάνονται μέσα στην κλαγγή των όπλων. Ανήσυχοι για τις επιλογές των κυβερνώντων και για μια σειρά μέτρων που στοχεύουν στον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και στην υπονόμευση της δικαιοσύνης, καλούν την κοινωνία των πολιτών να προχωρήσει πέρα από την τρομοκρατία και τις αντιδράσεις των κυβερνήσεων, να αγνοήσει τις ασύστατες και άκριτες αντιλήψεις περί σύγκρουσης των πολιτισμών, να σκύψει πάνω στο πραγματικό πρόβλημα του χάσματος Βορρά-Νότου, των ανισοτήτων και της έλλειψης δικαιοσύνης, να παλέψει για τη διατήρηση εκείνων των όρων και προϋποθέσεων που καθιστούν το διάλογο ζωντανό και αποτελεσματικό. Πέντε σύγχρονοι στοχαστές αναμετριούνται με τον καινούργιο αιώνα, με ένα γεγονός που θα τον καθορίσει, και βρίσκουν τις προοπτικές του ζοφερές.
Διακρίνουν ωστόσο κάποιες ακτίνες ελπίδας στη δράση των ίδιων των πολιτών. Ας ακούσουμε αυτά που έχουν να προτείνουν ως πολίτες που επιθυμούν έναν πιο δίκαιο κόσμο.”
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ
Η δίκη των γκρίζων αγγέλων
Ιστορικό Μυθιστόρημα
Διαχρονικής Φαντασίας Λεμεσός 2001 Ο συγγραφέας γεννήθηκε στην Λεμεσό, στα 1948, και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ιστορία και Αρχαιολογία. Είναι Β.Δ. σε Γυμνάσιο της Λεμεσού και διδάσκει φιλολογικά μαθήματα.
Από νεαρής ηλικίας ανέπτυξε πολιτική δράση. Έλαβε ενεργό μέρος στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, υπήρξε Οργανωτικός Γραμματέας της ΕΔΕΚ στην Λεμεσό, Γ. Γ. του Κ. Κ. Κ„ Γ. Γ. της Εθνικής Επιτροπής Αγνοουμένων, στέλεχος της Επιτροπής Αλληλεγγύης στον Κουρδικό λαό, Πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών για τα εθνικά θέματα κ.ά. Σήμερα, μετέχει στην Επιτροπή Τυποποίησης Ονομάτων, είναι μέλος του Δ.Σ. του Γλωσσικού Ομίλου Κύπρου, και του Δ.Σ. της Ομάδας Πρωτοβουλίας για Ελληνικό Πανεπιστήμιο κ.ά. Ασχολείται με την ποίηση, την λογοτεχνία, την ζωγραφική, την γλυπτική, την σκιτσογραφία και την έρευνα σε θέματα: Ιστορίας, Φιλολογίας, Γλωσσολογίας, Κοινωνιολογίας κ.ά. Συνεργάζεται με πολλές εφημερίδες και περιοδικά της Κύπρου και της Ελλάδας. Έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες εργασίες και άρθρα, και έχει εκδώσει πολλά βιβλία.
Διαβάζουμε χαρακτηριστικά στο βιβλίο του: «Ο Σολωμός ανεβαίνει στον ιστό. Φθάνει στην κορυφή, βγάζει το αναπτηράκι του και βάζει φωτιά στην σημαία του αίματος. Το σύμβολο του εγκλήματος πυρπολείται. 0 θεός κλαίει απαρηγόρητα. Ο Σολωμός σηκώνει την γροθιά του στην κορυφή του ιστού. Τα κατάμαυρα ρούχα του, τραγικό σύμβολο του διαιώνιου πένθους του Ελληνισμού, ακτινοβολούν και λευκαίνονται. Ο Σολωμός γίνεται μια λευκή σημαία, ψηλά στο κατάρτι του Παραδείσου, ψηλά στο κατάρτι της ανθρωπότητας. Είναι η λευκή σημαία της αρετής και της Ελευθερίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Άγγελοι τραγουδούν στους θόλους του Παραδείσου τον Ακάθιστο Ύμνο… Ο Σολωμός είναι το αιώνιο φως το ανέσπερο.»
LUIS SEPULVEDA
Ο κόσμος του τέλους του κόσμου
Μετφρ. Ελένη Χαρατσή Εκδόσεις Opera Ο Luis Sepulveda (Λουίς Σεπούλβεδα) γεννήθηκε το 1949 στο Ovalle στο βορρά της Χιλής. Συμμετείχε σε φοιτητικές και συνδικαλιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο στρατοκρατικό καθεστώς της χώρας του, κατηγορήθηκε για προδοσία και καταδικάστηκε σε φυλάκιση είκοσι οκτώ ετών. Μετά από δυόμισι χρόνια εγκλεισμού του στη φυλακή και με παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας, αποφυλακίστηκε, αλλά υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον τόπο του. Έγραψε ποιήματα, θεατρικά έργα, διηγήματα. Δημιούργησε θεατρικές ομάδες στο Περού, το Εκουαδόρ και την Κολομβία και ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Έζησε έξι μήνες στον Αμαζόνιο με τη φυλή των ινδιάνων Σουάρ και αποκόμισε εμπειρίες που άλλαξαν την αντίληψή του για τον κόσμο και του πρόσφεραν το υλικό για το πρώτο του μυθιστόρημα: Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης (opera 1993). Στρατεύτηκε στο διεθνές τάγμα «Σιμόν Μπο-λιβάρ» και συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα της Νικαράγουας. Το 1980 εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη και συνδέθηκε με την οικολογική οργάνωση Green Peace.
Του απονεμήθηκαν πολλά διεθνή βραβεία και τα έργα του μεταφράστηκαν σε δεκάδες γλώσσες. Το μυθιστόρημά του, Ο κόσμος του τέλους του κόσμου (1991) μεταφράστηκε σε έντεκα γλώσσες και τιμήθηκε με το βραβείο Juan Chabas. Το βιβλίο αναφέρεται στην Παταγονία και τη Γη του Πυρός.
LUIS SEPULVEDA
Ονομα ταυρομάχου
Μετφρ. Αχιλλέας Κυριακί-δης
Εκδόσεις Opera Το Ονομα ταυρομάχου (1994) είναι ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα με την πλοκή ενός πραγματικού θρίλερ.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Ν. ΚΑΡΑΜΠΕ-ΛΙΑΣ
Ο ρόλος των ενόπλων δυνάμεων στην πολιτική ζωή της Τουρκίας και της Ελλάδας
Συγκριτική ανάλυση των μεταπολεμικών στρατιωτικών επεμβάσεων 1945-1980
Αθήνα 1998 Η έκδοση είναι προϊόν της διδακτορικής διατριβής του συγγραφέα -ο οποίος διδάσκει σήμερα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο-, που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου την περίοδο 1991-95 με την προσθήκη και νεότερων στοιχείων. Στα συμπεράσματα τονίζει μεταξύ άλλων: «Η ανάλυση που προηγήθηκε των στρατιωτικών επεμβάσεων στη μεταπολεμική πολιτική ζωή της Τουρκίας και της Ελλάδας κάνει φανερή την ανάγκη να εξεταστεί ένα σύνολο παραγόντων για να γίνει κατανοητή η εμφάνιση του φαινομένου αυτού. Πολλοί ερευνητές και δημοσιογράφοι υποστηρίζουν ότι παρατηρούν αρκετές ομοιότητες στη συ-μπεριφορά των Τούρκων και των Ελλήνων πολιτών αλλά και πολιτικών ηγετών στην καθημερινή ζωή τους, θεωρούμενες κοινά χαρακτηριστικά όλων των κρατών της Μεσογείου. Παρά τις όποιες εξωτερικές ομοιότητες, θα πρέπει να τονισθεί ότι υπάρχουν τεράστιες βασικές διαφορές μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, εκτεινόμενες από τη γεω-στρατηγική σημασία κάθε χώρας για τη Δύση, την έκταση και τον πληθυσμό της, τη δομή και εξέλιξη των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας, Πολιτείας και Στρατού, την οικονομική τους ευρωστία έως τον σεβασμό που δείχνουν στους διεθνείς κανόνες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παραδοσιακά, τόσο η τουρκική όσο και η ελληνική ιθύνουσα τάξη, έχουν εκδηλώσει ισχυρή επιθυμία για την ενσωμάτωση της χώρας τους στη Δύση. Φυσικά η πολιτική αυτή εξυπηρετεί τις κρυφές προσδοκίες των στελεχών της κάθε τάξης για την αύξηση της οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης της χώρας τους σε τοπικό (περιφερειακό) επίπεδο. Ωστόσο, ο τρόπος προσέγγισης των στόχων τους δεν ήταν παρόμοιος. Η διαφοροποίηση βασίζεται στη διαφορετική οδό που ακολούθησε η άρχουσα τάξη κάθε χώρας από την περίοδο της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έως και τις ημέρες μας. Στην περίπτωση της Τουρκίας, ήταν η κυρίαρχη στρατιωτικο-γραφειοκρατική ελίτ αυτή που καθόρισε τις παραμέτρους της πολιτιστικής, οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης της χώρας τον εικοστό αιώνα. Αντίθετα, στην περίπτωση της Ελλάδας, η συμμαχία των τοπικών πολιτικών ηγετών με τις Μεγάλες Δυνάμεις ανέλαβε τον αντίστοιχο ρόλο. Έως και το τέλος του Μεσοπολέμου, τα στελέχη των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων είχαν περιοριστεί σε δευτερεύοντα πολιτικό ρόλο.»
………………………
ΝΙΚΟΣ Γ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
Αναμνήσεις από την Κωνσταντινούπολη
Τρεις γενιές Τα νοσοκομεία Βαλουκλή 1930-1940· Χρόνια αναταραχής 1935-1965 Εκκλησιαστικά και αναμείξεις της τουρκικής κυβερνήσεως· Οι Τούρκοι ως λαός
Εισαγωγή: Νεοκλής Σαρρής
Εκδόσεις Τροχαλία Ο Νεοκλής Σαρρής γράφει στην Εισαγωγή του βιβλίου: «Το παρόν κείμενο θα μπορούσε να ήταν και επίλογος σ’ ένα έργο και μια ζωή που ταυτίζονται απολύτως με αυτό το βιβλίο που ο αναγνώστης κρατεί στα χέρια του. Μόνο που η ζωή δεν αναφέρεται αποκλειστικά στο συγγραφέα του, αλλά σε ένα ολόκληρο κομμάτι του ελληνισμού, τη ρωμιοσύνη της Πόλης. Αντικειμενικά, το έργο δεν παύει να είναι αυτοβιογραφικό, ωστόσο ο Νίκος Αποστολίδης, ένας πρεσβύτης Κωνσταντινουπολίτης, μολονότι ξεδιπλώνει τις μνήμες που τον αφορούν, πραγματεύεται αναγκαστικά και δίχως πάθος, πότε με την παράθεση, έστω και ατελούς ιστορικού πραγματολογικού υλικού, πότε με ένα πηγαίο χιούμορ, τα πάθη της ελληνικής κοινότητας στη βασιλίδα των πόλεων. Διεξέρχεται συνοπτικά και ταυτοχρόνως λεπτομερειακά την περιπέτεια της ομογένειας στην Πόλη.»
